Πέντε ενδεικτικά ποιήματα του Κώστα Κατσώνη

 

 

Από τη συλλογή «Μιλήματα κι Αντιμιλήματα»  1993/2020)

 

1.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΖΗΣΗΣ

 

Εδώ που τύχαμε να ζούμε αφορεσμένοι,

εδώ που τύχαμε ν’ακολουθάμε

τις πατημασιές κάποιων αοράτων ονείρων

φτιαγμένων σε κάποιες νυχτιές

όπου ο ύπνος μάς έλαχε καλός.

Εδώ που οι αμυγδαλιές δε μας πρόδωσαν ποτές

και τα σπουργίτια μάς καλημερίζουν κάθε αυγή

χωρίς προσποίηση ή τυποποιημένα χαμόγελα.

Εδώ που ο ήλιος

αναλύει κάθε μέρα τη χαρά του

σε πύρινες και φωτεινές ηλιακτίδες.

Εδώ που η αγάπη κρατάει στο χέρι κεραυνό

κι ο θυμός των ανέμων περιορίζεται

στη λεηλασία των φύλλων και των χωμάτων,

κι αν προδομένοι απ’τους ανθρώπους,

έχουμε τουλάχιστον τη δικαίωση

της αντίστασης.

 

 

2.

Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

 

Δεν είναι η αγάπη σου

κρασί που να το πιω

και σαν μεθύσω

να σου πω

άλλο δε θέλω.

Δεν είναι η αγάπη σου

η μπόρα του χειμώνα

που σαν εκαταλάγιασε

θα λέμε «δόξα σοι Θεέ».

Δεν είναι κύμα

που στης θάλασσας

τα βράχια

πάει συντρίβεται,

ούτε της άνοιξης λουλούδι

που διαβαίνει με τη μοίρα του,

ούτε και φως

όπου τον ήλιο συντροφεύει.

Η αγάπη σου

μοιάζει πιότερο της ιδέας.

Μένει πάντα εκεί.

Θεριεύει όσο την πολεμούν,

μεστώνει με τη φλόγα της καρδιάς.

Υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι,

καιπεριμένει.

 

 

 

3.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

 

Ας παραμένουν τα όνειρα,

ας μην υλοποιούνται.

Ας απαλύνουν τους πονεμένους

οι προσδοκίες οι ανεκπλήρωτες.

Τουλάχιστον όσοι μπορούν και κάνουν όνειρα

μπορούν και να ζούνε.

Διαφορετικά,

το κακό θα’ταν με τη ζωή.

Διαφορετικά,

το κακό θα’ ταν για τη ζωή.

Για τον θάνατο θέμα δε θα’μπαινε πια.

 

 

4.

ΠΟΙΗΣΗ

 

Παραγγελιά ζωής

σε μεσσία ταπεινό

που’ ναι ριζικό του

πόνος, δάκρυ,σταύρωση

για την ανάσταση

των ανθρώπων.

 

 

5.

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΟΙΡΑ

 

Περπατήσαμε τους αιμάτινους δρόμους

πολέμων παντοειδών

δικασμένοι από μοίρα πανάρχαια,

μοίρα θανάτου και μισεμού.

Ονειρευτήκαμε τις πλατιές τις στράτες,

τον ανασασμό των ρόδων,

την αιώνια παρουσία της Κύπριδας άνοιξης.

Αφήσαμε στην καρδιά μας ανεκμετάλλευτα

τα αισθήματα της αγάπης,

πλήθια ως πάντα σε μας,

δοσμένοι ολόψυχα σ' αντιπαράθεση πικρή

με πόνο θανάτου

-μας έπεφτε πάντα πολύς ο θάνατος-

προσφιλών προσώπων,

αγαπημένων αδερφών,

σε μέστωμα νιότης και δίψα ζωής,

πάντα χαμένων από μοίρα πολέμου,

αιώνια,

των δυνάμεων του κακού,

που σημαδέψαν ετούτο τον τόπο

και πέτυχαν

τη μεταβολή της καρδιάς και της άνοιξής μας

σε χειμώνα μακρύ

και "κρανίου τόπο". 

 

Κώστας Κατσώνης

 

 

«Βραβείο Γιώργος Φ. Πιερίδης»-2021 της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, για το Σύνολο του έργου του Δρα Κώστα Κατσώνη.