Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Ο ποιητής που έγραφε στους τοίχους



Είχε συνηθίσει να περπατά μόνος στο πεζοδρόμιο
Από την μια άκρη της πόλης μέχρι την άλλη
Κρατούσε στα χέρια του μια μακριά πένα
Όμοιο φτερό πουλιού
Κι έγραφε – έγραφε
πάνω στους λερωμένους, από την ανθρώπινη έπαρση,  τοίχους
Την επομένη δεν υπήρχαν  τα ποιήματά του.

Όταν έβρεχε πετούσε τα ρούχα του
Όπως αφαιρούσε τις λέξεις από τους στίχους.
Έμενε γυμνός
Όπως τις χήρες λέξεις που πάλευαν με τα κοσμητικά
μη γίνουν και τούτες πλούσιες προτάσεις,
στα χαρακώματα μιας πληκτικής νουβέλας.

Και ενώ
οι πογιατζήδες πιάνανε δουλειά τα ξημερώματα,
αυτός συνέθετε τους στίχους στα όνειρά του.


Το πρωί σαν οι αγύρτες πίνανε τσάι και αφεψήματα
Νυσταλέοι στις επαύλεις τους
Στίχοι ξεφεύγαμε από το βαρύ σπιτικό
Μέσα από καμινάδες και υπόγειους διαδρόμους
Και τρέχαμε να προλάβουμε
Την Ανατολή αν ήταν μπορετό
Την Δύση και τον Βορρά
Τον νότο με τους θερμούς αέρηδές του

Παίζαμε κρυφτό κυνηγητό και γλυτωμό
Με τους χαφιέδες στα σοκάκια και τους δρόμους
Έπεφταν κι πρώτες πιστολιές
Γυρίζαμε στο σπιτικό κάποιοι στίχοι χωρίς λέξεις
Κάποιο στίχοι με  τις λέξεις μισές.
Τ΄ αφεψήματα τότε γινότανε οινόπνευμα
Κι έτσουζε ο ήλιος στο λαρύγγι .


Ο ποιητής συνέχιζε  να περπατά μόνος στο πεζοδρόμιο
Να γράφει στους τοίχους που βάφηκαν στο χρώμα του μολυβιού.
Τώρα πια ποιος τους διαβάζει πλην της βροχής που ρουφάει το μεδούλι τους;

Οι χαφιέδες που ακόμα μας κυνηγούν;
Οι αγύρτες που πίνουν τσάι στις νέες αποικίες τους;
Εμείς, μόνες λέξεις στις ζωές που γεννιόμαστε

Ο ποιητής αναγνώστης τυφλός ....

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Κυριάκος Κατσιαντώνης (βιογραφικά στοιχεία)


Ο Κυριάκος Κατσιαντώνης κατάγεται από την κατεχόμενη Μακράσυκα Αμμοχώστου. Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου, 1964 και είναι το τρίτο από εννέα παιδιά του ζεύγους Ανδρέα και Παυλίνας Κατσιαντώνη. Το 1982 αποφοίτησε από το Λύκειο Αγίου Γεωργίου, στη Λάρνακα, στον Εμπορικό Κλάδο. Από την ηλικία των 16 χρόνων εργαζόταν ως μουσικός σε διάφορα κέντρα αναψυχής και ξενοδοχεία ανά την Κύπρο.  Το 1989 νυμφεύεται την Ιωάννα Βασιλειάδου, από την Αγία Μαρίνα Κελοκεδάρων της Πάφου και το 2007 αποκτούν τον γιο τους, Δαμιανό. Το 2003 απέκτησε Πτυχίο Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Σήμερα εργάζεται ως Δημόσιος Υπάλληλος στο Τμήμα Εργασίας. Τα τελευταία χρόνια διαμένει στην ιδιόκτητή του κατοικία, στα Λειβάδια Λάρνακας.

Η ενασχόλησή του με την ποίηση άρχισε το 1994. Επηρεασμένος από το επάγγελμα του μουσικού, είχε τότε την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Στίχοι Που Ψάχνουν Μελωδία», με 12 ποιήματα στην ελληνική, δημοτική γλώσσα και με έντονο το λαϊκό στοιχείο. Το 2009 ξεκινά να γράφει κυπριακή ποίηση, τιμώντας έτσι τις καταβολές του (συγγένεια με Κυριάκο Καρνέρα από Ξυλοτύμπου και Κόκο του Μηνά από Μακράσυκα). Τα πρώτα του κυπριακά ποιήματα τα ένταξε στην προσωπική του συλλογή: «Κουβέντες Χωρκάτικες». Τον Φεβράρη του 2014 ξεκινά μια νέα συλλογή, παράλληλα με την προηγούμενη, με τίτλο: «Ανέκδοτα Διασκευασμένα Σε Κυπριακά Σατυρικά Ποιήματα». Στο παρόν στάδιο οι 2 τελευταίες συλλογές βρίσκονται στο στάδιο της επιμέλειας και όταν είναι έτοιμα θα εκδοθούν σε βιβλία.

Δουλειάν τζ’ υγείαν



Ένας κυπραίος Αλαντίν που ήβρεν το λυχνάρι,
του Ντζίνι μέσα πό ’φκηκεν, εζήτησέν του χάρη:

- Ντζίνιν, αντίς για χάρες τρεις, που μού ’πες να ζητήσω,
δκυό χάρες μόνον σου ζητώ, την μιάν θα την αφήσω.

Δεν θα ζητήσω, με γρουσόν, με μάλια, με αστέρκα,
μόνον να μ’ έσιεις υγιήν, νά ’χω τα δκυό μου σιέρκα,

τζιαι μιάν δουλειάν να μάχουμαι, νάν’ του μεροκαμάτου,
’φού τ’ άδρωπου το καθισιόν χαλά τον τζι’ ’έν φελά του.

Άδρωπον π’ ’όν έσιει δουλειάν, τρώει τον το σαράτζιν,
εν το βλαντζίν τ’ ολόμαυρον τζιαι στην καρκιάν φαρμάτζιν.

Μιάς τζι’ έτυχέν μου, Ντζίνιν μου, τζι’ επλάστηκες ομπρός μου,
να σιαίρεσαι τα γρόνια σου, δουλειάν τζ’ υγείαν δώσ’ μου!



Κυριάκος Κατσιαντώνης
05 Φεβράρη,  2014
(Από τη συλλογή: «Κουβέντες Χωρκάτικες»)

Ο Διατροφολόγος.

  
Κάποιαν φοράν που έτυχεν να πάω φαρμακείον,
είσιεν πολλές εις την σειράν, το φύλον γυναικείον.

Κάποια κυρία στρουμπουλή την ζυαρκάν εσσιάστην
τζιαι όπως την εσίνιαρα, να ζυαστεί εσάστην.

«Έννεν ανάγκη, σγιάν λαλώ, να ζυαστείς, κυρία,
είσ’ εβδομήντα  τζιαι μισόν, μέν έσιεις απορία!»

Έτσι της είπα, μά ’ν έπιαν τόπον η συμβουλή μου
τζιαι άμαν εζυάστηκεν, γυρίζει τζιαι λαλεί μου:

«(Δ)έν το πιστεύκω, κύριε, το βάρος μου εμέναν
που σύγκοψες ακρίβειαν, χωρίς να λείφκετ’ έναν!»

Την φάσην ούλλην εί(δ)εν την τζιαι μί-α σαν τον ταύρο(ν)
τζι’ αρώτησέν το βάρος της με μιαν μμαθκιάν αν θά ’βρω.

Λαλώ: «Εσού, κυρία μου, χωρίς δεύτερην σκέψη,
δηλώννω το με σιουρκάν, είσ’ ενενήντα έξι!»

Εί(δ)α την που τσουννιάστηκεν! Χωρίς τζιαιρόν να χάσει
αππήησεν στην ζυαρκάν, χαζίριν να την σπάσει.

Όσα εν πού ’πα έδειξεν! Γυρίζουν τζιαι θωρούν με,
οι δκυό κυρίες οι αδρές, τζι’ αμέσως αρωτούν με:

«Που σύγκοψες το βάρος μας, πε μας, ποιος εν ο λόγος;
Άμπα τζιαι είσαι, που λαλούν, ο Διατροφολόγος;»

«Δεν είμαι τούτον πού ’πετε, αφράτες μου κοπέλλες!
Εγιώ νιώννω τζιαι πουλώ ... δαμάλια τζιαι κατσέλλες!»



08 Γενάρη, 2015
(Από τη συλλογή: «Ανέκδοτα Διασκευασμένα Σε Κυπριακά Σατυρικά Ποιήματα»)

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Αγγέλα Καϊμακλιώτη: Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής :ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ

 Στις 11 Φεβρουαρίου, στις 7:30 μ.μ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα!



Λήδρας

Πέραν του οδοφράγματος
χρόνος ανάδρομος
χώρος αλαλάζων
ουρανός πλατύτερος
μνήμη αιχμηρή
Η χώρα ενδότερη
στρώματα ιστορίας
σώματα μυθολογίας
χώματα και ονόματα
Εκεί
η πατρίδα ψυχή
πτώμα σε Προκρούστειο κλίνη





ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ του Νίκου Πενταρά


I
Η σιωπή
διάτρητη από τους πυροβολισμούς των στεναγμών
καίγεται στον πυρετό της απουσίας σου
και δάκρυα τριαντάφυλλα
ραίνουν το πρόσωπό της.

ΙΙ
Όσο κι αν προσπαθήσεις
ποτέ σου δεν θα καταφέρεις
ν’ ακούσεις τον από χρόνια τώρα
ηχογραφημένο ήχο της σιωπής μου
γιατί δεν υπάρχουν πια
συμβατές συσκευές
για να τον αναμεταδώσουν.

ΙΙΙ
Θα σβήσω
τα ίχνη των βημάτων μου στην άμμο
θα καταργήσω
τις παρενθέσεις ιστοριών
που χάραξα στα βράχια
κι από αφρός στην παραλία
θα γίνω πέλαγος
ν’ αφουγκράζομαι τις ιστορίες
του αρχέγονου γαλάζιου
στη σιωπή των κοχυλιών.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ομάδα Λογοτεχνών-Καλλιτεχνών Λάρνακας




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
και οι Φίλοι Λάρνακας
σας προσκαλούν σε συνάντηση
την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου, ώρα 7.00 μ.μ.,
στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
(πλατεία Βασιλέως Παύλου)
όπου θα συζητηθούν θέματα σχετικά 
με τους συγγραφείς και 
καλλιτέχνες της πόλης μας
και θα οργανωθεί η Ομάδα Λογοτεχνών-Καλλιτεχνών Λάρνακας.



Για την ομάδα πρωτοβουλίας
Κώστας Κατσώνης-Λούης Περεντός

SEA MAIL

Στην εξορία μας στείλανε 
δεμένους μες στα κάρρα. 

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

ΝΑ ΥΦΑΝΩ ΛΕΞΕΙΣ / Παιονίδου Έλλη


Να υφάνω λέξεις από νήμα ονείρου βοήθησε 
με Σαπφώ εσύ κατέχεις τα μυστήρια της 
νύχτας και του χρόνου.

Απολιθώματα ακούσιων στεναγμών ήχοι λινοί 
και δρόσος κουδούνια σε γλαυκήν εσπέρα. 
Γόρδιοι της μνήμης ατραποί.

Στο βάθος Άτροπος η ατροπός.

ΑΠΟΡΙΑ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα


Ενώ ένιωσα το κάψιμο του βέλους
τόσο βαθειά
- ήμουν σίγουρη για το τέλος-
το πρωί ξύπνησα
μ'ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
στη θέση της πληγής
Δεν καταλαβαίνω τίποτα...
Έτσι γεννιούνται τα τριαντάφυλλα;

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

ΑΠΟΛΟΓΙΕΣ (απόσπασμα) / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου

Τώρα που βρέχει 
απλώστε τα σπίτια μας, 
απλώστε τους δρόμους, 
απλώστε τα χέρια μας
κάτω απ΄  τον ουρανό
όσο να τα θωπεύσει η βροχή. 
- Δε βαριέστε. 
Τα κλειστά παραθυρόφυλλα
κρύβουν την ύπαρξη της σκόνης
πάνω στα σκαλιστά μας έπιπλα
και τους ακριβούς μας πίνακες.
Το φως δεν είναι παρά για τα δένδρα
που αφήνονται άνευ όρων 
στη θωπεία της βροχής.

.....

[Τ αθώο ξέγνοιαστο παιδί] / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου

Τ αθώο ξέγνοιαστο παιδί
κρύφτηκε πίσω από ρυτίδες και χλωμά μάγουλα.
Όμως τις νύχτες σεριανά όπως τότε
στις όχθες των παραμυθιών
στις ξύλινες κούνιες αλλότριου τόπου
στις αλάνες των ξεπεσμένων καλοκαιριών
στο ραγισμένο πιάτομε το στάρι του άφαντου Άι Βασίλη
στο άδειο πορτοφόλι
που πιστεύει ακόμα στα θαύματα.
Τ' αθώο ξέγνοιαστο παιδί
κυκλοφορεί μόνο τις άγρυπνες νύχτες.
Τις μέρες
τρώει με αγωνία τα νύχια του
μήπως και γδάρουν τη ψυχή του

ΕΡΩΤΙΚΟ / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου


Μουχρό το ηλιοβασίλεμα
αίμα σταλάζει
σταλάζει χρώματα και με πονά.
Ω, να μπορούσα να σ' αγγίξω
σώμα της άλλης μου ψυχής
υστερινό μου χτυποκάρδι απρόσμενο
νοερή μου πλάνη έλα πάλι
λησμονημένη αυλητρίδα η φωνή
νυχτερινά τραγούδια
διάφορα για σε να ψάλλει

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ελένη Τυρίμου : Η ποίηση, είτε γράφεις, είτε διαβάζεις, ζεις και γεννιέσαι μέσα της……



Πόσο μικρός είναι ο κόσμος! Την Ποίηση της κας Ελένης Τυρίμου,  την γνωρίσαμε τελείως τυχαία, στον προθάλαμο ενός ιατρικού διαγνωστικού κέντρου. Το ένα και μοναδικό ποιητικό της έργο: Ανοιχτό Παράθυρο (Εκδόσεις Πάργα 2012), δέσποζε ανάμεσα στα άλλα ιατρικά και ποικίλης ύλης περιοδικά και βιβλία. Η ποίησή της μας συνεπήρε με την γλυκύτητα των στίχων της και τον πόνο που ανέδυαν,  από προσωπικό της  δράμα και από τα δεινά της ζωής και του πολέμου. Αληθινή και ειλικρινής ποίηση. Ήταν λοιπόν η αιτία να οργανώσουμε ένα μικρό ταξίδι αναζήτησης στο διαδίκτυο και να έρθουμε σε επικοινωνία με την Κα Τυρίμου. Γεννημένη στη Κοινότητα  Αuγόρου της Επαρχίας Αμμοχώστου το 1959, μεγάλωσε με στερήσεις μέσα στα όρια μια πολύτεκνης οικογένειας. Από μικρή η αγάπη της για τα γράμματα την οδήγησε στα μονοπάτια της ποίησης και αργότερα ο χαμός του αγαπημένου της αδελφού, κατά την διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής, δημιούργησε επιτακτική την ανάγκη της ποιητικής ενασχόλησης για να εξάγει από τα βάθη της ψυχής της τον πόνο και την θλίψη. Και μόνο αυτό το γεγονός ήταν αρκετό να έχουμε με την γλυκύτατη κα Ελένη Τυρίμου μια ανταλλαγή απόψεων που κατέληξε στην παρακάτω συνέντευξη. Την ευχαριστούμε απλά που μπόρεσε με τις ψυχικές δυνάμεις που έχει να απαντήσει και να μας κάνει κοινωνούς των σκέψεών της που άπτονται της ποιητικής της διαδρομής
v Κρατώ  στα χέρια μου τη μοναδική Ποιητική σας συλλογή : Ανοικτό Παράθυρο.  Ένα έργο ογκώδες, μετρώ 199 ποιήματα σε 260 σελίδες. Σαν να ήθελε ο ποιητής σε ένα μόνο βιβλίο να αποθηκεύσει όλη την σοφία του. Θα ήθελα να αναφερθείτε  σε αυτό σας το βιβλίο, στο αγαπημένο σας δημιούργημα.
Αυτή είναι η πρώτη μου κατάθεση στο λογοτεχνικό χώρο με θέμα την ποίηση. Έχω να σας πω όταν έγραφα αυτά μου τα ποιήματα πότε δεν είχα ως πρόθεση για έκδοση ποιητικής συλλογής γιατί αυτά μου τα ποιήματα είναι χρονολογικά γραμμένα και φαντάζεστε πως ήταν τότε οι πληγές. Aιμορραγούσαν.  Τα περισσότερα είναι γραμμένα με τα δάκρυα της ψυχής μου. Τα είχα για μένα κάτι προσωπικό. Όταν μετά από χρόνια, εμπιστευτικά, αφού το έφερε η κουβέντα με μια στενή μου φίλη,   μου ζήτησε να τα διαβάσει και ο κύβος ερρίφθη. Το  συζητήσαμε με ακόμα ένα καλό μας φίλο. Έτσι αυτή η κατάθεση ψυχής βγήκε στην δημοσιότητα που είναι αφιερωμένη στον πολύ αγαπημένο μου αδελφό που δυστυχώς,  γράφτηκε στο μαύρο κατάλογο των Αγνοούμενων της βάρβαρης  Τουρκικής εισβολής,  με αφορμή το προδοτικό πραξικόπημα 15 Ιουλίου 1974.
v Τα ποιήματά σας, εκτός των άλλων, είναι αφιερωμένα στον αδελφό σας Ευαγόρα, ο οποίος αγνοείται από την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο το 1974. Γνωρίζω τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων, όμως σίγουρα μια τέτοια κατάσταση διαφέρει. Κατανοώντας την θλίψη και την πίκρα που μπορεί να προκαλέσει η αναμόχλευση γεγονότων, θα σας ζητούσα και εφ΄ όσον μπορείτε να αναφερθείτε στα γεγονότα που προηγήθηκαν και επακολούθησαν. Πως τα βιώσατε ως έφηβη; Κυρία Ελένη, ένας αγνοούμενος πάντα είναι ένα άδειο πιάτο σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι;
Σαν έφηβη πέρασα πολύ πίκρα. Άδικα εφηβικά χρόνια,  αλλά ονειρεύεσαι και άλλα έρχονται και το πιο σκληρό να ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας να σου διαμελίζουν τα όνειρα σου σαν έφηβη. Να  βιώνεις μαζί με τους γονείς σου  την φτώχεια,  να μοχθούν για κάτι  καλύτερο για τα παιδιά τους.
Δυστυχώς βίωσα πολύ ψυχοφθόρα χρόνια,  που πάντα θα με ακολουθούν. μονάχα όταν ζήσει κανείς θα νιώσει τι είναι  μια κενή καρέκλα,  ένα πιάτο αδειανό. Είναι μια σφραγίδα στην υπόλοιπη ζωή που δυστυχώς συμβαίνει και σήμερα σε διάφορες μορφές.  Ειλικρινά λέει και ο Χατζής σε ένα τραγούδι του και λεγόμαστε Άνθρωποι;
v Το τραγικό αυτό γεγονός σας οδήγησε να ασχοληθείτε ακόμα πιο έντονα με την ποίηση. Ουσιαστικά προσπαθήσατε να καταγράψετε τον πόνο από τον αδελφικό χαμό αλλά και την θλίψη,  την φρίκη που προκαλεί ο πόλεμος. Πριν το 1974 γράφατε διαφορετικά; Είχατε άλλες πηγές έμπνευσης;
Πριν από τα τραγικά γεγονότα του 1974,  έγραφα δειλά - δειλά  για φτώχεια,  αγάπη,  όνειρα.  Μετά δυστυχώς,  ήταν ανάγκη ψυχής,  ένας τρόπος να επιβιώσω ψυχολογικά,  να εκφράσω αυτά που βίωνα στο στενό περιβάλλον μου αλλά  και γενικότερα.
v Και τελικά φτάνουμε αναπόφευκτα στο μέγα ερώτημα για ένα ποιητή. Τι είναι ποίηση για εσάς; Πως θα την ορίζατε;
Καλή ερώτηση για μένα.  Η ποίηση είναι ένα θείο δώρο, ένα κομμάτι της ζωής μου,  είναι μια μαγεία,  η έξοδος μου στους διάφορους προβληματισμούς,   βιώματα … Εγώ προσωπικά χαλαρώνω γράφοντας ποίηση και  μπορώ μετά πιο ήρεμα να σκεφτώ και να προχωρήσω πιο κάτω στην ζωή.  Η ποίηση, είτε γράφεις, είτε διαβάζεις, ζεις και γεννιέσαι μέσα της…. Ποίηση είναι φωνή, τρόπος εξωτερίκευσης,  επικοινωνίας,   είτε χαράς,  είτε λύπης,  επανάστασης. Είναι οξυγόνο τονωτικό,   κάτι πολύ ωραίο. Δυστυχώς δεν ξέρω εάν είναι σωστό η λάθος,  όμως αυτή με ορίζει , εγώ απλά την υπηρετώ,  ταπεινά όσο την κατέχω.
v Καθώς κυλούν τα χρόνια και περνά η ζωή, ο ποιητής συνεχίζει το έργο του. Συνεχίζει να γράφει χωρίς τις περισσότερες φορές να έχει ως στόχο την έκδοση των δημιουργημάτων του. Εσείς συνεχίζετε να γράφετε; Υπάρχει κάποια έτοιμη ποιητική συλλογή αμπαρωμένη σε κάποιο ντουλάπι στο σπίτι σας;
 Πιστεύω όταν γράφεις δεν σκέφτεσαι την έκδοση.  Γράφεις γιατί κάποιοι λόγοι σε σπρώχνουν να δημιουργήσεις.  Μετά το σκέφτεσαι για δημοσίευση πιστεύοντας πως κάποιοι θα συμμερίζονται όπως εσένα. Να είμαι ειλικρινής  τα ποιήματα μου έχουν διάφορες ημερομηνίες χρονολογικά με τα νέα μου,  που αλλάζουν.
v Τα ποιήματά σας έχουν μια γλυκύτητα και μια ανείπωτη τρυφερότητα. Είναι γεμάτα από αγάπη για τον άνθρωπο και την Ζωή. Κυρία Ελένη θα ήθελα να μου αναφερθείτε στο ρόλο της αγάπης στην ποίησή σας;
Η αγάπη είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μας. Έχει διάφορες ερμηνείες, λειτουργίες,  εξαρτάται από τι άνθρωπος είναι κάποιος,  πως τελικά την αντιλαμβάνεται.  Για μένα Αγάπη είναι το  Α και το Ω στην ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να αγαπάς χωρίς αντάλλαγμα αλλά εξίσου να μην  υπάρχει τόσο εκμετάλλευση σε αυτό. Αγάπη είναι δημιουργία σε ότι έχει σχέση με τα καλό και είναι τόσο ανέξοδη ο καθένας μπορεί να δώσει .
v Η ποιητική σας συλλογή ξεκινά με ένα υπέροχο ποίημα : ΟΝΕΙΡΑ.  Τολμώ να φανταστώ ότι δεν είναι μια τυχαία επιλογή, αλλά μια υπόσχεση στο ανεκπλήρωτο των ανθρώπινων ονείρων και φυσικά και των δικών σας;
Σωστά το σκεφτήκατε.  Πόσοι άνθρωποι φεύγουν,  με ανεκπλήρωτα όνειρα…. είναι και αυτό ένα κομμάτι στο πάζλ της ζωή μας.
v Τι σας κρατούσε και δεν είχατε εκδώσει τα ποιήματά σας μέχρι και το 2012; Οικονομικοί λόγοι, ο φόβος της έκθεσης του ποιητικού σας λόγου; Η κριτική που θα λαμβάνατε; Ο ποιητής πρέπει να στέκεται με φόβο ή με σεβασμό απέναντι στον κριτή; Και τελικά δεν θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις ποιητικές μας διαδρομές;
Αυτό που με κρατούσε τόσα χρόνια στην αποφυγή μου να δημοσιεύσω,  ήταν το  οικονομικό, ο   φόβο της έκθεσης   για την δουλειά και  το  επίπεδο της μόρφωσης μου. Ο ποιητής πρέπει να στέκεται με σεβασμό απέναντι στον αναγνώστη και στην κριτική του. Αυτός είναι ο καταναλωτής του. Φυσικά και θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις διαδρομές μας…….. για να δημιουργήσεις κοπιάζεις πνευματικά και πορεύεσαι δύσκολα μέχρι να το φτιάξεις.
v Τα θέματά σας τα αντλείται μέσα από την ίδια την ζωή. Τα προσωπικά βιώματα αλλά και το περιβάλλον που διαμόρφωσε η πολιτεία για να ζήσετε είναι πηγές έμπνευσης. Κυρία Ελένη στο ποίημα σας :Στη μάνα του αγνοούμενου γράφετε: Η καρδιά όσο χτυπά/ να προσμένει να υπομένει….. Αισιοδοξείτε για αίσιο τέλος σε τούτο το θέμα; Αίσιο τέλος μπορεί να είναι και η εύρεση ενός τάφου;
Αίσιο τέλος πια δεν θα έχει. Πικρή η αλήθεια.  Όμως αν  υπήρχαν πιο ανθρώπινοι,  σωστοί χειρισμοί,  πιστεύω τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σε αρκετές περιπτώσεις. Τώρα πια και αυτό το θέμα καίει και ότι καίει στην περίπτωση,  πρέπει να κλείσει.  Λυπάμαι πάρα πολύ, λυπάμαι για το όλο θέμα, είναι τόσο λεπτό,  ανθρώπινο…..
v Από μικρή είχατε έφεση στα γράμματα. Αρχίσατε την ενασχόλησή σας με την ποίηση παρακινούμενη από κάποιους δίπλα σας που έβλεπαν την αγάπη αυτή; Υπήρχε κάποιος ή κάποιοι ποιητές που με τα γραπτά τους σας επηρέασαν;
Αγαπητέ κ. Γκόγκα,  με παρακινούσε η ποίηση,  η φιλομάθεια.  Διάβαζα από πολύ  μικρή  λογοτεχνία,  έργα διαφόρων συγγραφέων όπως : Σουρή,  Μαξίμ Γκόρκι,   Καβάφη,  Ρίτσο, Ναζίμ Χικμετ, Π.Νερούδα,  Έλιοτ,   Σαμαράκη κτλ.   Διάβαζα για την αδικία των ανθρώπων μεταξύ τους,  για τη δόξα για το χρήμα ποδοπατώντας ότι πιο όμορφο,  την αγάπη την ζωή, τα όνειρα των παιδιών. Με επηρέασαν όλα τα γεγονότα που έγιναν αφορμή και αιτίες  για  τα δεινά του πολέμου. Κι έτσι στοιχειοθέτησα την ..ποίησή μου. Όλα με επηρέασαν.
v Αυτό που διαπιστώνω είναι  ότι δεν έχετε γράψει κάποιο ποίημα στην Κυπριακό διάλεκτο; Προσπαθήσατε ή θεωρείται ότι η διάλεκτος της Κύπρου αρμόζει καθαρά στην λαϊκή ποίησή της; Εκεί τα εκφραστικά της μέσα αναδεικνύονται καλύτερα;
Πιστεύω η Κυπριακή διάλεκτος αρμόζει στην Λαϊκή ποίηση. Εκεί ξεδιπλώνεται η μαγεία της και η εκφραστικότητά της.  Δεν μπορώ να πω πως  με άφησε ανεπηρέαστη,  έχω γράψει  ποιήματα στην Κυπριακή τοπολαλιά, και μάλιστα τώρα ακόμα πιο πολλά, αλλά είναι αδημοσίευτα.

v Παρατηρώντας την συλλογή και ειδικότερα τις τελευταίες σελίδες, η τοποθέτηση των ποιημάτων έχει γίνει κατά τέτοιο τρόπο σαν να θέλετε να δημοσιοποιήσετε μια ποιητική διαθήκη. Πρώτα αναφέρεστε: στον εγγονό σας (253)μετά στα παιδιά σας (254)  στην συνέχεια στην ποίησή σας,  ακολουθεί ένα άτιτλο όπου λέτε : δεν κάνω τίποτα σπουδαίο αλλά αμέσως δηλώνεται ότι θα παραμείνετε ποιητής (258) και μετά μια αναφορά στο…. μεγάλο ταξίδι. Κυρία Τυρίμου έχετε εξαντληθεί από την ζωή;  Ουσιαστικά δηλώνετε ένα τέλος στην Ποιητική σας ζωή;  Θέλετε να μας μιλήσετε για τα ποιήματα των τελευταίων σελίδων της Ποιητική σας συλλογής;
Νομίζω πως μέχρι το τέλος μας πρέπει να δίνουμε.  Χρωστάμε πολλά.  Κάποιες στιγμές νιώθεις έτσι,  πολύ εξαντλημένος άνθρωπος,  από όλα όσα   μας συμβαίνουν.  Αν πω εξαντλήθηκα είναι σαν να παραδίνομαι
Και αφού η λογοτεχνία μου αρέσει   και με ορίζει,  δεν έχω το δικαίωμα να το πω αυτό.

v Κυρία Τυρίμου, έχετε δώσει το στίγμα σας στην Κυπριακή Ποίηση. Μικρό ή μεγάλο θα το ζυγίσει ο χρόνος και η ανθρώπινη λογική και θα το τοποθετήσει στο ράφι της Ποιητικής Βιβλιοθήκης και Ιστορίας. Είστε ευχαριστημένη από την μέχρι τώρα πορεία σας, από την πορεία των λοιπών πραγμάτων στο νησί μας; Στο ποίημα : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ (248 σελ)  αυτή  είναι έκδηλη. 
Να είμαι ειλικρινής όχι όσο θα ήθελα.  Όμως θα προσπαθήσω στην πορεία και αν είναι θέλημα θεού και γραφτού μου…….
v Διαβάζετε σύγχρονη Κυπριακή Ποίηση; Παρακολουθείτε την τωρινή σκέψη των Κυπρίων δημιουργών; Πιστεύετε ότι ο ποιητικός λόγος στο νησί μας αντέχει στον χρόνο;
Διαβάζω τώρα πιο πολύ και παρακολουθώ.  Χαίρομαι που όλο και πιο πολλοί ασχολούνται  με την λογοτεχνία γενικότερα. Τα θέματα ποικίλα,  ο καθένας τα τοποθετηθεί όπως νιώθει … Δυστυχώς όμως η ανταπόκριση είναι ελάχιστη και η σχέση δημιουργού - αναγνώστη παρουσιάζει προβλήματα….. Ο σύχρονος άνθρωπος πολλές φορές θεωρεί ότι η ποίηση δεν είναι χρήσιμη…… Και ο ποιητικός λόγος ενώ είναι δυνατός φαντάζει αδύναμος…..

Πιστεύω πως θα έπρεπε να αναφερθούμε και στο τραγούδι. γιατί το τραγούδι είναι ποίηση,  γιατί μέσω του τραγουδιού μπορούμε να απλώσουμε δίκτυα για ποίηση,  για νέους ποιητές,  με διάφορους στίχους για μελοποίηση. Το τραγούδι μπορεί να απλώσει την ποίηση σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα στρώματα του λαού ………………   


Αγαπητέ Γκόγκα σας ευχαριστώ γιατί μέσα από αυτή την συνέντευξη μου δόθηκε η ευκαιρία να πω ορισμένα πράγματα, τις σκέψεις μου ….

Ίσως / Τυρίμου Γ. Ελένη

Ίσως να μην είναι από αδιαφορία 
Που δεν μας δέχεται στην αγκάλη της 
Ίσως που δεν την αφήσαμε 
Αυτό που της ανήκει 
Ίσως γιατί κουράστηκε για μας
Να ντρέπεται για την κατάντια μας
Δεν μας δέχεται ζεστά 
Σαν τους προγόνους μας
Δεν αχνίζει πια το χώμα της 
Είναι κρύο και παγωμένο 
Γης μου