Μ'ένα
φιλί θα σε ξυπνω ...
λαθος
στο πατημα του πληκτρου ...
γράφει
ο Δημήτριος Γκόγκας
Συναντηθήκαμε
σε ένα από τα μικρά καφενεία της Λευκωσίας. Κάτω από την δροσιά που πρόσφεραν
τα σκιερά των δένδρων ο κος Ντίνος Κυπριανού, ξεδίπλωσε την ζωή του
απολαμβάνοντας τον γλυκύ κυπριακό καφέ. Το ίδιο και εγώ.
Γεννημένος στο Καιμακλί με δύσκολα παιδικά χρόνια, βρήκε
μια διέξοδο επικοινωνίας με τον εαυτό του αλλά κυρίως με τους συνανθρώπους στον
δημιουργικό χώρο της ποίησης. Γράφει από πολύ μικρός για ότι τον ενοχλεί, για
όλα όσα τον ευχαριστούν για αυτά που τον κάνουν ευτυχισμένο. Μέχρι και σήμερα
δεν έχει βρει τον δρόμο της έκδοσης κάποια από τις ολοκληρωμένες ποιητικές του συλλογές, που περιμένουν
καρτερικά στα συρτάρια του σπιτιού του. Χαμηλών τόνων, άνθρωπος με ιδιαίτερο
ήθος, σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και την γλυκύτητα των λόγων του. Και κάπου
εκεί ξεχειλίζει και η πικρία για τις χαμένες πατρίδες.
Τον
ευχαριστούμε για τούτη την πολύ σύντονη επικοινωνία μας. Του ευχόμαστε ο λόγος
του να βρει κάποια θέση και στα δύσκολα μονοπάτια της έκδοσης.
1.
Κύριε Κυπριανού έχετε γεννηθεί
στο Καιμακλί. Μια ιστορική περιοχή της Λευκωσίας, όπου τόσο το 1963, όσο και το
1974 έγιναν πολύνεκρες μάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Διαβάζω μάλιστα πως
στην περιοχή υπήρχε σχολείο
(αλληλοδισκαλείο) πριν από το 1858. Πως αισθάνεστε; Θα θέλατε να μας μιλήσετε
λίγο για το Καϊμακλί ……
Γεννήθηκα εδω στον Βόρειο Πόλο, ενορία
του Καϊμακλιού .. Μόνο περήφανος θα μπορούσε κάποιος να αισθάνεται για το Καϊμακλί.
‘Ενας ματωμένος τόπος θα έλεγα αφού πολλές φορές αντίκοψε τους τούρκους με
σκληρές μάχες για την κατάληψη της πρωτεύουσας το 74 ο τότε λοχαγός Χαράλαμπος
Λοττας με τα παλληκάρια του. Τρεις φορές
απώθησε την τουρκική προέλαση από τα εδάφη του Βόρειου Πόλου απ' όπου και μένω.
Το σπίτι μου από το τουρκοκυπριακό χωριό Χαμίτ Μάντρες το χωρίζει ΜΟΝΟ η Πράσινη Γραμμή. Κανένα χτίσμα δεν υπάρχει να
εμποδίσει την άμεση ορατότητα ολόκληρης της περιοχής από την Ομορφίτα, Νεάπολη,
ολόκληρη την οροσειρά του Πενταδάχτυλου μέχρι και την Μια Μηλιά ...
2.
Γράφετε ποίηση από μικρή ηλικία.
Μάλιστα, όπως μας εκμυστηρευτήκατε κατά την διάρκεια των μαθητικών σας χρόνων,
οι καθηγητές λόγω της ιδιαιτερότητας της φωνής σας αλλά και την έφεση που
είχατε στην απαγγελία στίχων, είχαν την πεποίθηση ότι θα ασχοληθείτε με τις
τέχνες, όπως πχ το θέατρο. Είχατε σχηματίσει και σεις αυτή την εντύπωση; Ποιοι
οι λόγοι που δεν ακολουθήσατε σπουδές πάνω στις τέχνες και τα γράμματα;
Αν και τελείωσα το σχολείο με αρκετά καλούς βαθμούς δυστυχώς ένα πρόβλημα
στην οικογένεια τότε ανάγκασε τους γονείς μου να φύγουν για Ελλάδα. Έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση νεφρού στον αδελφό
μου με δότη τον πατέρα μας στο νοσοκομείο Α.Χ.Ε.Π.Α Θεσσαλονίκης. Οι οικονομικές δυσκολίες τρομερές τότε και θα
πω δυστυχώς και πάλι τα όνειρα τα δικά μου έμειναν όνειρα. Μα και να γίνει καλά ο αδελφός μου κι' αυτό
ΟΝΕΙΡΟ ήταν που πραγματοποιήθηκε ..
3.
Επανέρχομαι πάλι στην επισήμανση
ότι η ποίηση σας απασχολούσε από μικρό παιδί. Από πού εμπνεόσασταν στα ποιήματά
σας αλλά και σήμερα ποιες είναι οι σημαντικότερες πηγές έμπνευσής σας;
Γράφω τα προβλήματα σου, γράφω
τα προβλήματα του φίλου, της φίλης, τα δικά μου, ότι μου λέει η καρδιά μου γράφω, η ψυχή μου. Μπορώ να γράφω ασταμάτητα για ολόκληρες ώρες
και ποίηση και στίχους. Δεν κάθομαι να σκεφτώ τι θα γράψω σήμερα. Βγαίνουν από μόνα
τους. Κάτι που μπορεί να με ενοχλήσει θα
το κάνω στίχο, κάτι που θα μου αρέσει θα το κάνω ποίηση. Πάντα γραμμένα με την δική
μου ψυχή και ευτυχώς βρίσκω αρκετή ανταπόκριση από πολλούς και είμαι ευχαριστημένος
γι ' αυτό.
4.
Απ΄ ότι γνωρίζουμε υπάρχουν δύο
ολοκληρωμένες ποιητικές συλλογές οι οποίες βρίσκονται στο συρτάρι του γραφείου
σου και περιμένουν την σειρά τους να εκδοθούν. Η μία έχει τίτλο ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ
ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ και η άλλη ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Θα ήθελες να αναφερθείς με λίγα λόγια;
Δυο ποιητικές συλλογές γραμμένες με ξενύχτια και με πολύ κόπο. Παλαιότερα τα γράφαμε με μολύβι και χαρτί, γράψε, σβήσε. Στις ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ, τα περισσότερα ποιήματα είναι ποιήματα που έγραφα
στο σχολείο και που πολλά από αυτά απάγγελλα
στις εθνικές επετείους με περηφάνια γιατί ήταν δικά μου .. Ελπίζω πολύ σύντομα
αυτήν να την εκδώσω. Φυσικά όλα τα ποιήματα είναι παιδιά μου και τα αγαπώ το ίδιο
5.
Πολλά ποιήματά σου έχουν μια
καθαρά ερωτική γραμμή; Ήθελα να σε ρωτήσω ποιος ο πραγματικός ρόλος του έρωτα
στη ζωή και στην ποίησή σου;
Μα ο έρωτας δεν είναι το παν στον άνθρωπο; θα πονέσει, θα κλάψει, θα γελάσει
και θα χαρεί. Είναι η αισιοδοξία. Δεν
μπορεί να ζει κάποιος χωρίς έρωτα γιατί θα είναι μαύρα στην ζωή του. Ναι είμαι ερωτευμένος με ότι με κάνει ευτυχισμένο
και χαρούμενο
6.
Μέσα από τους στίχους σου
αναδύεται και μια απογοήτευση για την σημερινή κατάσταση του ανθρώπου σε όλες
τις εκφάνσεις της ζωής του. Διακρίνεται και η επίκληση του Θεού και της
Παναγίας. Ποια η σχέση σου με την Εκκλησία και την πίστη; Πόσο ουσιαστικός
είναι ο ρόλος τους;
Ναι σε πολλά ποιήματα μου αναφέρομαι στον Θεό και στην Παναγία. Μα είναι
δυνατόν η Παναγία να έλειπε από κοντά μου; Αυτή με βοηθά σε κάθε δύσκολη μου στιγμή.
Είναι η μάνα όλων μας. Συχνά πηγαίνω στην εκκλησιά της Αγίας Βαρβάρας εδω στο Καϊμακλί
και προσεύχομαι. Να βοηθάει εμένα και όσους έχουν ανάγκη για υγεία και μόνο.
7.
Μετά από τα παραπάνω πιστεύω ότι
απορρέει αβίαστα και η ερώτηση εάν θεωρείς τον εαυτό σου ποιητή; Και τι είναι η
ποίηση για σένα; Θα τολμούσες να δώσεις
κάποιον ορισμό;
Αν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή; Εδω πάντα χαμογελώ. ΠΟΤΕ δεν είπα είμαι ποιητής
και δεν θα το πω ποτέ. Είμαι άνθρωπος ντροπαλός
και οι τίτλοι δεν μου αρέσουν .. Απλά μου αρέσει να γράφω ... Είναι ωραίο μέσα από
ένα ποίημα πονεμένο ή χαρούμενο να ακούς σχόλια: μπράβο μας άλλαξες την διάθεση,
μην σταματάς να γράφεις, συνέχισε.
8.
Σήμερα που οι κοινωνίες περνούν
μια ομολογουμένως τρομερή οικονομική κρίση που απειλεί να καταστεί μια κρίση
αξιών, υπάρχει τρόπος ο πνευματικός κόσμος να ορθώσει ανάστημα και να δώσει
ελπίδες στον υπόλοιπο κόσμο;
Ναι ένας που γράφει μπορεί να μεταδώσει στον κόσμο μια νότα αισιοδοξίας
στον απογοητευμένο, ειδικά τώρα με την
κρίση, στον πονεμένο από έρωτα κ.α...
9.
Ποιους Κύπριους ποιητές, αλλά και γενικότερα από τον Ελληνικό χώρο
είχατε για… δασκάλους; Εννοώντας φυσικά
εάν δεχτήκατε επιρροές από κάποιους στην γραφή σας.
Αν
και διάβασα αρκετούς ποιητές Ελλαδίτες και Κύπριους, δεν στάθηκα σε κανέναν,
δεν επηρεάστηκα από κανέναν και δεν αντέγραψα ΠΟΤΕ μου κανέναν. Θα ήταν γελοίο κάποιος
να αντιγράψει κάποιον άλλον. Το θεωρώ αισχρό και ύπουλο. Πολλοί μου λένε ότι η ποίηση
μου μοιάζει πάρα πολύ στου Καρυωτάκη …..Τιμή για μένα. Και όμως δεν μπήκα καν
στον κόπο να δω τι έγραψε ο Καρυωτάκης. Απλά για να μην επηρεαστώ από την γραφή
του
10.
Διαβάζω ένα τελευταίο ποίημά
σας:
ΠΟΙΟΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΟΥ..
Εγώ
χριστιανή γεννήθηκα πως τούρκικα μιλάω
ποιοί
μου πετάξαν τον σταυρό και φερετζέ φοράω ..
Ποιοί
με αρματώσανε με κόκκινες σημαίες
ποιοί
στην καρδιά μου κάρφωσαν δεκάδες μιναρέδες ..
Ποιοί
τις εκκλησιές μου λήστεψαν και κάψαν του Αγίους
ποιοί
μου τους κουβάλησαν τους μόγγολους κι'αγρίους...
Αυτοί
οι ποιοί και κάποιοι άλλοι σε ξεπούλησαν σου ζήλεψαν τα κάλλη
αυτοί
οι ποιοί και κάποιοι άλλοι θα σε παραδώσουν σε χώρα άλλη.
Θα ήθελα να μας ανοίξετε την καρδιά σας; Ποια η σχέση σας με την
πόλη αυτή; Τι ευελπιστείτε για το μέλλον της Κύπρου, της Πατρίδας μας;
ΚΕΡΥΝΕΙΑ,
η σχέση μου με αυτήν την μικρή μου νεραΐδα ... Ο πατέρας μου καταγόταν από την
Κλεπινη, ένα χωριό της Κερύνειας, μα δεν
είναι ο λόγος που τόσο την αγαπώ. Ο λόγος
τον…… ανέφερα και στην αρχή της συνέντευξης
μας. Είμαι κάτοικος Καϊμακλιού, στην πράσινη γραμμή. Το μόνο που με χωρίζει με αυτή
την μικρή μου νεραΐδα είναι ο Πενταδάχτυλος τόσο κοντά μα και τόσο μακριά. Να κοιτώ
την οροσειρά και να σκέπτομαι ώρες .. Τι
να κάνεις τώρα Κερύνεια μου ...
