Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Σπυρής Κωνσταντίνος (μικρή αναφορά)

Ο Σπυρής Κωνσταντίνος είναι Κύπριος Ποιητής

Ποιητικές Συλλογές:


  • Οι στράτες μου: Ποιητική συλλογή στην κυπριακή διάλεκτο / 2019

Σπανοβαγγέλη Νίνα Καίτη (μικρή αναφορά)

Η Σπανοβαγγέλη Νίνα Καίτη είναι κύπρια ποιήτρια. Γεννημένη στο Ριζοκάρπασο, έφυγε στα 13 της χρόνια με τους γονείας της στην Αυστραλία για την αναζήτηση καλύτερης ζωής και τύχης

Ποιητικές Συλλογές


  • Ο γυρισμός: Ποιήματα, σκέψεις, στοχασμοί / 2019

Αχ Ριζοκάρπασόν μου! / Σπανοβαγγέλη Νίνα Καίτη

Κάπου κάπου... ...
ν' αφήνετε έναν αναστεναγμό 
να βγαίνει από τα στήθια σας 
με τ' όνομά μου στα χείλη σας: 
-Αχ Ριζοκάρπασον, χωριό μου! 
Αχ Ριζοκάρπασόν μου!

Ένα Γράμμα από το Ριζοκάρπασον (απόσπασμα) / Σπανοβαγγέλη Νίνα Καίτη

Σ’ όποια ξένη γη κι αν περπατάτε, μη με ξεχνάτε.
Ένα απλό χωριό είμαι μόνο 
μη με κατακρίνετε.
Μη με συγκρίνετε 
με την αρχοντιά των πόλεων 
όπου τώρα βρίσκεστε.
Κι αν τα λαμπερά τους φώτα 
θαμπώνουν τα μάτια σας, 
τότε, κλείστε τα, 
ή γυρίστε αλλού το κεφάλι σας. 
Θα βλέπετε πιο καθαρά. 
Ποτέ μην ξεχάσετε πού γεννηθήκατε 
και από πού ξεκινήσατε. 
Τότε, τον εαυτό σας ποτέ δεν θα χάσετε, 
ούτε τις ρίζες σας ποτέ θα ξεχάσετε. 
Πάντα θα ξέρετε ποιοί και ποιές είσαστε. 

Λένια Σοφοκλέους (αναφορά)



Ποιητικές Συλλογές:


  • Κόκκινη κλωστή / 2014
  • Το κουτί της Πανδώρας / 2016
  • “Έρωτας τελεία κομ” / 2019

Οι μέρες που γελώ / Σοφοκλέους Λένια



Όσο περνάει ο καιρός
οι μέρες που γελώ
γίνονται πιά λιγότερες.

Στο χρηματιστήριο
                 της ζωής
οι μέρες που γελώ
έχουν μεγάλη αξία
αλλά δεν τις πουλώ.

Κοιτάζω πίσω και μετρώ
τα πλούτη που κέρδισα
τις μέρες που γέλασα
...και πόσα έχασα όταν έκλαψα...
Όσο πιο λίγες γίνονται
τόσο τις αγαπώ
τις μέρες που γελώ.


                                                                                                       Σεμπτέβρης 2013

Το Φεγγάρι / Σοφοκλέους Λένια



Ακόμα και το φεγγάρι ζεστάθηκε
                                           τούτο το καλοκαίρι
κρεμμάστηκε ολόγιομο στον ουρανό
                                    σαν μενταγιόν
με ένα φως περίεργο – σχεδόν χρυσό
                                              φως που μαγνητίζει
                                    ο μόνος χρυσός που αξίζει.

Όλα γύρω καυτά σαν την ανάσα
                                               μιας ερωτικής στιγμής
ο αέρας πνίγει τις ματιές μας
   που ανταμώνουν στο άπλετο φως
                                            του φεγγαριού
και ζευγαρώνουν σε ένα χορό λυκνιστικό
σαν δυό σκιές που θα χαθούν
                                           οριστικά, αμετάκλητα.
Λίγο πρίν ξημερώσει, η μέρα που θα γεννηθεί
με ένα απλό στροβίλισμα του ανέμου
                                         θα τις λιώσει.







Αύγουστος 2012 

Η αγάπη μου / Σοφοκλέους Λένια





Η αγάπη μου δεν είναι σημαία
να την καρφώσω σε κορφή ψηλή
για ν'ανεμίζει προκλητικά στο φύσημα
                                                 του αέρα.
Δεν είναι ασυγκράτητη κραυγή
να εκραγεί στον ανοιχτό ουρανό
σαν καταιγίδα φθινοπώρου.

Δεν είναι φλόγα πυρκαγιάς
να κάψει τα ώριμα σπαρτά
                         το καλοκαίρι.

Η αγάπη μου είναι ψίθυρος αχνός
                                        και τρυφερός
που η ηχώ του κατεβαίνει βαθιά
σε δροσερό πηγάδι στη μέση της ερήμου.

Είναι μια λάμψη μαγική:
Στο φως της ηλιακτίδας,
 λαθρομεταναστεύει στη γή της Ευτυχίας
σε ένα ταξίδι μυστικό
στον κόσμο της καρδιάς μου.




Αύγουστος 2012 

Ομόκεντροι κύκλοι / Σοφοκλέους Λένια





Κινούμαι αργά σε κύκλους
                                   ομόκεντρους
όλο και πιό μικρούς, όλο και πιο στενούς
σε σχήμα ομοιόμορφο, λευκού σαλιγκαριού.

Κλεισμένη σε τετράγωνο κουτί
με θέα ένα σύννεφο οβάλ,
να φύγω ονειρεύομαι
απ'όσα με πληγώνουν
όσα σκληρά και αιχμηρά
τριγύρω με κυκλώνουν.

Παγιδευμένη αόρατα σε κίνηση αργή
κοιτώντας μέσα μου βαθιά,
δεν είδα πως στον δρόμο αυτό
το μόνο που προσπέρασα
ειν' τον δικό μου εαυτό.





Φεβράρης 2012   

Όνειρα / Σοφοκλέους Λένια

                                                               Στην Φωτεινή
                                                                                                                                               και
                                                                                                                                               τη Δάφνη


Ο χρόνος φεύγει με ρυθμό 
στους κτύπους της καρδιάς μου
καθισμένη σε καρότσι τεμπέλη αγωγιάτη
μάταια προσπαθώ να προφτάσω
                                       τα όνειρα μου.

Τρέχουν και χάνονται ξεθωριάζοντας
μες τον κουρνιάχτο των ερειπίων
κι ότι φαινόταν κάποτε τόσο σημαντικό
                                      τόσο βαθύ
                                      τόσο βαρύ
                           και τόσο σταθερό
εύκολα διαλύεται στο φύσημα του αέρα,
απατηλή εικόνα σε δρόμο μακρυνό.

Ενδόμυχα, σιωπηλά σέρνεται η φωνή μου
ν'αλλάξω τώρα δεν μπορώ 
                                       παρόλα αυτά
                                  · και σ'όλα αυτά,
                                                             τα όνειρα θα κυνηγώ
κι ας είναι με άλογο κουτσό.






                      Φεβράρης 2012     

Σιημητράς Σώτος Κ.Γ. (μικρή αναφορά)

Ο Σιημητράς Σώτος Κ.Γ. είναι Κύπριος Ποιητής

Ποιητικές Συλλογές:


  • Ο πόνος το πάθος τζιαι το κάγριν της προσφυγιάς / 2019

Σιάτη Αντρούλλα (μικρή αναφορά)

Η Σιάτη Αντρούλλα είναι ποιήτρια

Ποιητικές συλλογές:


  • Η άλλη εγώ/ 2019

Σανιδκιώτης Στέλιος (αναφορά)

Σανιδκιώτης Στέλιος: Λαικός Ποιητής της Κύπρου

Ποιητικές Συλλογές:


  • Το χαλίτζιιν / 2019

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

ΜΕΤΕΩΡΑ: Ποιητική Συλλογή του Χρίστου Ρωμάνου (2019)

Έτος 1393 μ.Χ.
Λιτανεία στη Λευκωσία
από την επισκοπή
στον Άγιο Θεράποντα.
Από τη γύρω περιοχή,
με διάταγμα του βασιλιά,
έφεραν όλες τις εικόνες.
Οι αρχόντισσες,
η κόμισσα, ανυπόλητες·
εγίνην μέγαν κλάμαν.
Ο φόβος του θανατικού
σ’ ολόκληρο το νησί.
Τιμωρία του θεού.
Ο βασιλιάς στοχάστηκε
η αιτία
ήταν η βαριά φορολογία.
Οι δουλοπάροικοι
κατά κεφαλήν
πλήρωναν ένα βυζάντιο.
Μείωσε τους φόρους.
Με τη δεύτερη λιτανεία
υποχώρησε η επιδημία.
 **

Ενδοσκιές
Το υνί,
χώνεται αργά στο χώμα.
Θύμησες.
Σκιές. Γνώριμες φωνές.
Ο τόπος μου,
η αρμύρα της θάλασσας,
το θυμάρι.
Ύμνοι βυζαντινοί.
Ψηφιδωτά
(διάστατη πύλη)
άτμητα εικονικά.

Ανεπαίσθητα, ειρηνικά
Επιστρέφω
στην αρχική μορφή μου.

Χρ. Ρωμάνος (Μικρή αναφορά)

Ο Χρ. Ρωμάνος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1947. Κατάγεται από τη Λάπηθο.  Ο Χρ. Σ. Ρωμάνος αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Λαπήθου και στη συνέχεια σπούδασε στις ΗΠΑ, στο Berkeley, στο Columbia και στο New York University, από όπου πήρε το διδακτορικό του (1983) στη Συγκριτική λογοτεχνία.


Βιβλία του: 



 Ένας τεχνίτης του σύγχρονου μυθιστορήματος. Αλέξανδρος Κοτζιάς (Κέδρος, 1982), 

Poetics of a Fictional Historian (Peter Lang, 1985), 
Human Boundaries: Oral Song, Text, Hypertext (Nostos Books).



Ποιητικές Συλλογές :



Μετέωρα / 2019

Κενά