Στιγμές / Μόντης Κώστας

Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου

να καθαρίσουμε το δικό μας,

να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου

να μπολιάσουμε το δικό μας,

να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου

να βάψουμε το δικό μας

να μη μπορέσει πια ποτέ

να το ξεθωριάσει ο φόβος.

Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα

να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε,

να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή

να ᾽χουμε οξυγόνο ν᾽ αναπνέουμε

χιλιάδες χρόνια,

να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις

να ᾽χουμε να τραγουδάμε

ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…

Μην πέσει σκιά στον τάφο αυτό

ούτε από γιασεμί στο φεγγάρι.

Ο τάφος αυτός είναι για να παίζει

με ξίφη αυγουστιάτικων ηλιαχτίνων

και να στέλνει διπλούς ήλιους

πίσω στον ήλιο.

Κι ακόμα όχι, ο τάφος αυτός

δεν είναι για ν᾽ αντανακλά τον ήλιο,

ο ήλιος είναι για ν᾽ αντανακλά τους ήλιους του.

ποίημα για τον Γρηγόρη Αυξεντίου

Άγνωστος στρατιώτης / Μόντης Κώστας

Γιατί πάντα αυτός ο ρωμαλέος,
γιατί πάντα αυτός ο γενναίος πολεμιστής
ν΄ αντιπροσωπεύει τον Άγνωστο Στρατιώτη;
Υπάρχουν κι΄ άλλοι πιο δειλοί, πιο αδύνατοι,
με πιο ρυτιδωμένα μέτωπα,
με μια πικρή σκέψη στο βλέφαρο,
με πολλούς υπολογισμούς πίσω απ΄ την σκανδάλη.
Δε μας κάνουν αυτοί,
δε γίνουνται αγάλματα αυτοί;

Γραμμα στη μητερα κι αλλοι στιχοι / Μόντης Κώστας

Οι στίχοι προστρέχουν να σε τραγουδήσουν

κι απορρίπτονται, Γρηγόρη.

Γιατί πώς να σε τραγουδήσω εγώ

με τι να σε τραγουδήσω;

Μ᾽ ένα παράθυρο κληματαριά,

με μια αγκαλιά αγάπη,

με μια λεμονιά περιστέρια;

Δεν μπορώ ν᾽ αναλάβω την ευθύνη σου, Γρηγόρη,

δεν προορίστηκα για την ευθύνη σου.

Γιατί στο βουνό, Γρηγόρη;

Τι εξηγήσεις θα δώσεις τώρα στον αγαπημένο κάμπο

που σου τάνυσε την καρδιά στην άπλα του,

που σ᾽ έμαθε να του αναμετράς τους ορίζοντες,

που σ᾽ έμαθε να τον χουφτιάζεις κι εκείνος να μη μπορεί;

Όταν τα περιστέρια άρχισαν να φέρνουν βόλτες

απάνω απ᾽ τη Μεσαορία

και τα τέσσερά της άκρα συρρικνωνόντουσαν

και τις νύχτες συνωμοτούσε η απορία της

και τ᾽ αλώνια δεν ανταποκρινόντουσαν

στις παιδικές κραυγές του απογεύματος

κι ο κάμπος απέσειε τα κοινά επιτεύγματα,

εμείς ξέραμε τι προμηνύματα ήταν αυτά,

εμείς ξέραμε πια τι διαγραφόσουνα στον ορίζοντα,

ξέραμε τι πήγαινες να κάνεις.

Γρηγόρη, δεν άφησες περιθώριο,

Γρηγόρη, δεν είν᾽ έτσι που ενθαρρύνονται οι επενδύσεις στην Ιστορία.

Αποσύρουμε τις τόλμες του παρελθόντος, Γρηγόρη,

αποσύρουμε τα μεγάλα μαύρα γράμματα των αναγνωστικών.

*ποίημα για τον Γρηγόρη Αυξεντίου

Ένα τουρκάκι στο Κιόνελι το 1966 / Μόντης Κώστας

Μ’ ενδιαφέρει αυτό το χαμόγελο του μικρού παιδιού

που τ’ αγνοήσαμε και μας ανέμισε

ένα χεράκι χελιδόνι,

που τ’ αντιπαρήλθαμε και μας ανέμισε

ένα χεράκι γιασεμί.

Μια εικονα Παναγιας κι ο Ιησούς / Μόντης Κώστας

Απ᾽ εκείνο το σφίξιμο στην αγκαλιά Της

καταλαβαίνεις πως ξέρει πως θα Της τον πάρουμε

απ᾽ εκείνο το βλέμμα που μας βλέπει

καταλαβαίνεις πως ξέρει πως θα Της τον πάρουμε.

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ : Ποιητική Συλλογή της Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Το βάρος της βροχής
έπεσε ανελέητα
στο μάλλινο παλτό του
και ο χειμώνας
έγινε ασήκωτος
στους ώμους του.


ΟΙ ΛΑΘΕΜΕΝΟΙ

των δεμένων φρυδιών τους.
Εκεί κρύψανε τις μέρες
που δεν ήθελαν να θυμούνται.
Εκεί μέσα τις θωράκισαν όλες.
Τους διέφυγε πως τα φρύδια
δε μένουν πάντα στην ίδια θέση.


ΜΑΤΑΙΩΣΗ


Τελικά, το σύννεφο πέρασε
χωρίς ν' αφήσει ούτε μια σταγόνα βροχής.
’δικα αγοράστηκαν οι ομπρέλες.
’δικα ανησύχησαν όσοι ήρθαν χωρίς αδιάβροχο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Δε μας ξεγελά ο ήλιος άλλη φορά!
Το μάθαμε το μυστικό του πια.
Ένα σύννεφο είν' αρκετό
για να γίνει ο καιρός και πάλι βροχερός!


ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ

Έπειτα από ταξίδι δύσκολο και μακρινό
έφτασε επιτέλους εκεί: στην καρδιά της !
Έκανε να περάσει.
Η πινακίδα τον σταμάτησε.
"Κατειλημμένη" έλεγε.

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ
ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ


Με συγχωρείς
που δεν έγινε η ευχή σου αποδεχτή.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα
να πραγματοποιήσω τ' όνειρό σου.
Γι' άλλον έπεφτα χτες το βράδυ.
Δεν ήταν η δική σου σειρά.

Ο ΑΔΟΚΗΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ

Ο αδόκητος θάνατος του έρωτά τους
σε τόσο νεαρή ηλικία
δε συγκλόνισε κανένα δεν έντυσε στα μαύρα το λαό. Οι σημαίες δεν κυμάτισαν μεσίστιες
δεν κηρύχθηκε τριήμερο πένθος.
Η κηδεία του δεν έγινε "δημοσία δαπάνη"
δεν παρέστησαν
εκπρόσωποι της Πολιτείας και πλήθος κόσμου
δεν κατέθεσαν στεφάνους
κόμματα, σωματεία και οργανώσεις
ούτε καν εκφωνήθηκε επικήδειος
από κάποιο επίσημο
ή έστω από κάποιο φίλο ή συμφοιτητή.
Ούτε όμως κι εκείνοι τον πενθήσανε όπως του άρμοζε
με μαύρα γυαλιά και με την πρέπουσα αποχή
από τις μικροχαρές της καθημερινής ζωής.

ΜΕ ΣΠΟΥΔΗ

Αυτές τις λέξεις
θέλω να τις κρατήσω incognito
μέσα στο σώμα μου.
Γι' αυτό θα πρέπει
να τις μετακινήσω πάραυτα από την καρδιά.
Το δίχως άλλο
θα πρέπει να τις οδηγήσω
σε ασφαλέστερη περιοχή.
Κάπου που δε θα τις προδίδουν
χτύποι, αρρυθμίες και ακατάσχετες ταχυκαρδίες.

ΒΟΛΕΜΑ


Δεν προλαβαίνουμε τα υπόλοιπα.
Δεν τα ψάχνουμε άλλο πια.
Τα βολέψαμε κι αυτά καλά
σε κείνο το "και τα λοιπά, και τα λοιπά".

Ο ΑΔΟΚΗΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Ο αδόκητος θάνατος του έρωτά τους

σε τόσο νεαρή ηλικία

δε συγκλόνισε κανένα δεν έντυσε στα μαύρα το λαό. Οι σημαίες δεν κυμάτισαν μεσίστιες

δεν κηρύχθηκε τριήμερο πένθος.

Η κηδεία του δεν έγινε "δημοσία δαπάνη"

δεν παρέστησαν

εκπρόσωποι της Πολιτείας και πλήθος κόσμου

δεν κατέθεσαν στεφάνους

κόμματα, σωματεία και οργανώσεις

ούτε καν εκφωνήθηκε επικήδειος

από κάποιο επίσημο

ή έστω από κάποιο φίλο ή συμφοιτητή.

Ούτε όμως κι εκείνοι τον πενθήσανε όπως του άρμοζε

με μαύρα γυαλιά και με την πρέπουσα αποχή

από τις μικροχαρές της καθημερινής ζωής

Τρεις μικρές σπουδές για τη σιωπή / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Σίγησε ο λόγος.
στάθηκε περήφανα
απεναντί μας

'Αηχος ήχος 
της σιωπής η φωνή
εύηχες νότες.

'Αγνωρες φωνές
μέσ' από την άβυσσο
αναδύονται.

Φεγγάρι Φθινοπώρου / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Θολό φεγγάρι
στ' όνειρο ποιος θα φέγγει?
'Αστρο δεν έχει.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ " / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Ένα "σ' αγαπώ"

του έρωτα έγραψες

στο χιόνι πάνω.

Βροχή έπεσε'

σβήσηκε το "σ' αγαπώ"

Το χιόνι λιώνει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

η λέξη φεύγει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

φεύγω μαζί του

"Αναστάσεως ημέρα! Λαμπρυνθώμεν λαοί!" / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Και Ανεστήθης, Χριστέ!

Και συνέτριψες τον θάνατο!

Και διέλυσες την ασύστολη πλάνη μας!

Η λυτρωτική σου Ανάσταση

διαπερνά το αβυσσαλέο σκοτάδι του άδη

και λαμπρύνει το φως της ζωής.

Η αδιάσειστη αλήθεια της Θεότητάς σου

καταυγάζει τις ψυχές των ανθρώπων.

Το άρρητο τραγούδι της

μετουσιώνεται σ' ουράνια σώματα,

-σχήματα στους αιθέρες-

καταλάμποντας το απαράγραπτό αξίωμα

της αγάπης και του ελέους

δια μέσου των αιώνων.

MODUS VIVENDI ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

MODUS VIVENDI

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΥ

Κυκλοφόρησε, από τις Εκδόσεις Literatura et Artes, η νέα ποιητική συλλογή  της  Ρούλας  Ιωαννίδου - Σταύρου  με  τίτλο  MODUS VIVENDI.

Το βιβλίο περιέχει ποιήματα κοινωνικού προβληματισμού της σύγχρονης

εποχής. Τα περισσότερα είναι ολιγόστιχα αλλά στη συλλογή συναντούμε

και μερικά μεγαλύτερης εκτάσεως ποιήματα. Η θεματογραφία είναι πλούσια (κοινωνικό γίγνεσθαι, άνθρωπος, ζωή, έρωτας, πατρίδα, τεχνολογία, παγκόσμια γεγονότα, κ.ά)  και η διάθεση με την οποία είναι γραμμένοι οι στίχοι ποικίλλει. Προεξάρχουν ο στοχασμός, ο σαρκασμός, ο συμβολισμός, η σκωπτική αλλά και η λυρική διάθεση. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και το ποίημα «Για ένα αγνοούμενο στιχάκι» που διακρίθηκε  στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Nosside World Poetry Prize και τιμήθηκε με το μετάλλιο Nosside. Τον πίνακα που κοσμεί το εξώφυλλο φιλοτέχνησε η ποιήτρια.

Εκ πεποιθήσεως της  ποιήτριας, δεν θα γίνει εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου . Όσοι ενδιαφέρονται να το προμηθευτούν μπορούν να αποταθούν στην ίδια, στην ηλεκτρονική της διεύθυνση: roulastav@gmail.com , ή στις εκδόσεις Literatura et Artes, email: literetart@gmail.com  ή στην ταχυδρομική διεύθυνση Ομήρου 2, Αγλαντζιά, 2121 Λευκωσία.

Δείγματα Γραφής από το βιβλίο.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ  

Μεγάλη φουρτούνα και αναβρασμός επικρατεί/στις φλέβες σας, κυρία μου./

Μεγάλη αναταραχή στη ροή του αίματος. /Θα πρέπει να κοιτάξετε την καρδιά σας.

CATCH  IT                     

Την ώρα που ο άνθρωπος πεθαίνει,/σκέφτηκε κανείς από εκείνους που τον περιβάλλουν,/να κάνει μια απλή κίνηση με τα χέρια και ν’ αρπάξει την ψυχή,/

να την κλείσει στις χούφτες του/να μην φύγει. Ή να την κυνηγήσει, έστω  /

για να δει πού πάει;

ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΦΗΒΙΚΑ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»

Εκείνος φαίνεται πως κάτι ήξερε/κάτι υποψιαζόταν / και της έγραψε το «Σ’ αγαπώ»

στο χιόνι./ Εκείνη μάλλον τίποτα δεν ήξερε/τίποτα δεν υποψιαζόταν/ και του έγραψε

το «Σ’ αγαπώ» / στο βράχο.

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΟΥ 1974

Κι εσύ πεσόντα του ’74/ένας άγνωστος στρατιώτης,/ένας ανώνυμος ήρωας

θα παραμείνεις αιώνια./Είστε τόσοι πολλοί!/Δεν υπάρχει χώρος/στα βιβλία της Ιστορίας

για όλους.

MODUS VIVEΝDI : Ποιητική Συλλογή της Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΦΗΒΙΚΑ "Σ΄ ΑΓΑΠΩ"

Εκείνος 
φαίνεται 
πως κάτι ήξερε 
κάτι υποψιαζόταν 
και της 'εγραψε το " Σ΄  αγαπώ" 
στο χιόνι. 
Εκείνη
μάλλον 
τίποτα δεν ήξερε 
τίποτα δεν υποψιαζόταν 
και του χάραξε το "Σ΄  αγαπώ" 
στο βράχο. 

***

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΕΝΟΣ ΚΕΡΙΟΥ

Της απέκλεισαν το οξυγόνο 
κι εκείνη έσβησε 
χωρίς καν να προλάβει
να διαμαρτυρηθεί 
να τρεμοσβήσει έστω. 
Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. 

***

ΕΛΠΙΔΑ 

Αυτή δεν ξέρει από χρόνια ούτε κι από όρια.
Τον ανταγωνίζεται τον πανδαμάτορα. 
Που ξέρεις....καμιά φορά...

***

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 

Ολόγιομο φεγγάρι.
Ποια ξεχασμένα όνειρα, θα φωτίσεις απόψε;
Ποιες παλιές αγάπες αθ μας θυμίσεις;

***

ΤΟ ΛΑΘΟΣ 

Το λάθος δεν είναι 
τα πολλά πράγματα
που εκείνος δεν έκανε σωστά.
Το λάθος είναι                                      
που περιέπεσε πολλάκις 
στο ίδιο αμάρτημα.

***

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ

Και χίλια φιλιά να δώσεις σ΄ άλλα χείλη, 
το πρώτο μας φιλί, στο στόμα σου θα μείνει. 

***

ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ

Αν περάσω απέναντι, 
θα μπω κι εγώ στη μεγάλη γιορτή, 
μου είπαν.
Για το χείμαρρο, όμως
που καταπίνει ανθρώπους
δε μίλησε κανείς. 

***


ΤΟ ΒΑΖΟ 


Εκείνη  έπεσε
κι έσπασε και τα δυό της χέρια. 
Το βάζο όμως σώθηκε! 

***

ΣΥΜΠΤΩΣΗ 

Αυτός ο έρωτας
δεν ήρθε ποτέ στην ώρα του.
Κάποτε ήταν πολύ νωρίς,
άλλες πάλι φορές πολύ αργά.
Τι ατυχία, αλήθεια, τι ατυχία!
Ήτανε μόνο θέμα χρόνου!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι ενδιαφέρονται για το βιβλίο μπορούν

να επικοινωνήσουν με τη ποιήτρια  στο email: roulastav@gmail.com Δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Μνήμη Πολυτεχνείου

Κινήσαν’ οι φωνές τους
με τους τρελούς αγέρηδες να σμίξουν.
Να παραβγούν στο πάλεμα τους σιδηρόφραχτους.
Να πετάξουν πάνω από τις πύλες του Πολυτεχνείου·
να περάσουν τα σύνορα της πρωτεύουσας
και να γιομίσει η Ελλάδα, ΕΛΛΑΔΑ.
Οι δικές τους οι φωνές
προτάσσουν το στήθος στα τανκς, στα τεθωρακισμένα.
Οι δικές τους οι φωνές
"των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών
των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων"
άλλοτε μετουσιώνονται σε κραυγή: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
και άλλοτε σε αίμα: Και πάλιν Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.

(Από την ποιητική συλλογή Modus Vivendi )

Ο Σπύρος Ζήσιμος διαβάζει ποιήματα του Παύλου Λιασίδη

ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ

https://www.youtube.com/watch?v=7NS63xR1PfQ&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=1&feature=plcp

ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΠΚΙΟΝ 

https://www.youtube.com/watch?v=qZtflmin5lM&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=7&feature=plcp

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΗ 

https://www.youtube.com/watch?v=AxHrrtv3ZaM&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=8&feature=plcp

ΑΓΑΠΗ ΔΙΧΩΣ ΕΡΩΤΑΝ 

https://www.youtube.com/watch?v=vA6Kb8FrAHc&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=10&feature=plcp

ΒΑΣΤΑΞΕ 

https://www.youtube.com/watch?v=wkEg83vJ5pY&feature=relmfu


Η ΠΙΣΤΗΣ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΜΕ 

https://www.youtube.com/watch?v=n8o96o4htsM&feature=relmfu


ΔΕΝΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΞΟΥΛΙ 

https://www.youtube.com/watch?v=2pYqz57wbT0&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=1&feature=plcp