Ανδρέας Χατζηχαμπής (βιογραφικό)

Ο Δρ Ανδρέας Χατζηχαμπής γεννήθηκε στη Λευκωσία και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ε

Ποιήματα, μελέτες και άρθρα σε έγκριτα περιοδικά της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού καθώς και σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ιταλικά, Σέρβικα και στα Γερμανικά.

Ανθολογήθηκε σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες. Δημοσίευσε επίσης κείμενα λογοτεχνικής κριτικής.

Απέσπασε το A΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης (Μικρής Ποιητικής Συλλογής) σε πανελλήνιο διαγωνισμό.

Ποιητικές Συλλογές:

1. Απ’ τ’ αλωνάκι της σιγής, Λεμεσός, 2002

2. Στην ακτή των ποιητών, Βιβλιεκδοτική, Λεμεσός, 2008

3. Όνειρα Αμενηνά, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΜΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΑΘΗΝΑ, 2014

Η Ελληνική γλώσσα / Χατζηχαμπής Χαρ. Ανδρέας

με βοτανικούς όρους

Πολυετής, πολύκλαδη, σαρκώδης,

ολόρθη, έμμορφη, αγαπημένη,

ανεμοχωρούσα πολύμορφους

απαστράπτοντες κρυστάλλους,

μονήρη, επάκρια, ακέραια,

λευκά πολυπέταλα άνθη,

σε δρυμούς παγερούς και

θερμούς σταχυώνες,

σε βραχώδη πρανή και

βαλτώδεις λειμώνες,

σε κορφές φωτεινές και

φαράγγια σκιώδη,

του κόσμου υψίπεδο,

η ελληνική μας η γλώσσα.

Για μια σταγόνα / Χατζηχαμπής Χαρ. Ανδρέας

                Πόση δύναμη χρειάζεται άραγε

ν’ ανυψωθείς απ’ τη θάλασσα,

να γίνεις κύμα,

και σαν σταγόνα να ξεπεράσεις το βράχο σου

κι’ έπειτα σαν ένα μικρό φωτάκι, ταπεινό,

λαμπυρίζοντας ν’ αντιφεγγίζεις το φωτεινό ηλιοτρόπιο.

Κοινωνία της πληροφορίας / Χατζηχαμπής Χαρ. Ανδρέας

                Τρέχουμε παραδαρμένοι μέσα στη θύελλα των καιρών

για το αποθησαύρισμα πληροφοριών κωδικοποιημένων

με αριθμούς.

Υδρορροές πληροφοριών που γίνονται ποταμοί

και φουσκώνουν,

και γίνονται χείμαρροι

ορμητικοί,

και γίνονται θάλασσες,

και γίνονται ωκεανοί,

και πλημμυρίζουν το ανθρώπινο μυαλό,

που βουλιάζει στην ατέρμονη,

απύθμενη αριθμολογία.

Ποια πληροφορία μπορεί να καταγράψει

χελιδονοφωλιές που ξαναζωντάνεψαν,

μυγδαλιές μυριάνθιστες, κατάλευκες, πανώριες,

τη γαλήνη του μικρού παιδιού που κοιμάται

στην αγκαλιά του Κυρίου,

και του πουλιού το πρώτο αδέξιο ανέμισμα,

το θρόϊσμα του πρώτου φύλλου που’ πεσε κίτρινο,

το χάδι της θάλασσας στην ακτή των κογχυλιών,

τ’ αποψινού αστεριού το στερνό φωταξίδι ;

Ποια πληροφορία μήνυσε

στους λιγοστούς αποδέκτες της,

τη φωνή της Ζωής στις χορδές της ψυχής μας ;

Τη φωνή της Ζωής,   …της Ζωής,       …της Ζωής...

Μιχάλης Π. Χριστοφίδης ( βιογραφικά στοιχεία)

Ο Μιχάλης Π. Χριστοφίδης γεννήθηκε στις 30 του Αύγουστο του  1961 στην Αγγλία από κύπριους μετανάστες.

Επαναπατρίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και διέμενε στη Λάρνακα μέχρι το 1993 που εγκαταστάθηκε στην Αραδίππου και απέκτησαν με τη Λεώνη τρία παιδιά.

Από το 1976 δραστηριοποιείται στην κυπριακή λογοτεχνία. Ποίηση του δημοσιεύεται στα έντυπα της Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Την δεκαετία του ’80 για ένα διάστημα ήταν μέλος του επαρχιακού συμβούλιου της Ε.Δ.Ο.Ν. Λάρνακας. Γίνεται δεκτός σαν μέλος του Α.Κ.Ε.Λ. το 1983.

Η πρώτη εκδοτική ποιητική παρουσία του στα κυπριακά γράμματα με τίτλο «Ταυτότητα και Διαβατήριο ενός Κόσμου» αποσπά κρατικό έπαινο νέου λογοτέχνη το 1986. Πρόκειται για μια ποιητική απόδοση των προσωπικών του βιωμάτων ως ΑμεΑ.

Ακολουθούν το «Μισή Φωνή», τον Οκτώβρη 1990, που αφιερώνει στους γονείς του και αποτελεί την πρώτη εκδοτική συνεργασία με το αδελφικό του φίλο ζωγράφο Μιχάλη Κυρλιτσιά που γνωρίζει την εποχή της κυκλοφορίας της πρώτης του ποιητικής συλλογής. Κυκλοφορεί το «6-6.15μ.μ.» τον Αύγουστο 1991. Προσπάθειες να αποδοθούν οι δυο αυτές ποιητικές συλλογές και στην τουρκική δεν καρποφορούν.

Στην ανέκδοτη του συλλογή «Σημεία της προοπτικής» απονέμεται το 1996 το Β’ βραβείο 70 χρόνων Κ.Κ.Κ. – Α.Κ.Ε.Λ.

Το 1998 διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκατάστασης Αναπήρων.

Η απόδοση της επόμενης ποιητικής συλλογής με τίτλο «Το κόκκινο του γιασεμιού – Yasemin kırmızısı» τον Μάη του 2007 τόσο στην ελληνική όσο και στην τουρκική, καρποφορία πολύχρονων  προσπαθειών, αποτελεί μια δικαίωση και δίνει στο έργο, που είναι αφιερωμένο στον πολιτικό Özker Özgür (1940-22/11/2005), την δυνατότητα να απευθύνεται σε όλους και σε κάθε κύπριο συμπολίτη του.

Ακολουθεί η ποιητική συλλογή «Προοπτική-Perspectif», τον Αύγουστό του 2011, που αφιερώνει στην πεθερά του Μαρούλλου που κατάγεται από την Ποταμιά. Το έργο ξεκινά, με αφορμή τη δοκιμασία υγείας που περνά ο αδερφικός του φίλος Μιχάλης Κυρλιτσιάς, με την προσφώνηση «Μιχάλη, σφίγγω σου το χέρι κι από καρδιάς σιδερένιος».

Τελευταία ποιητική συλλογή, τον Ιούνη του 2014, με τίτλο «Μαζί – Birlikte». Ένα έργο αφιερωμένο στον φίλο του κι αδερφό Μιχάλη Κυρλιτσιά (14/6/1946-23/10/2011) που για μια 25αετία είχαν μια κοινή πορεία καλλιτεχνικών και πολιτικών αναζητήσεων.

Λαμβάνει, μαζί με τη δημοσιογράφο Sevgül Uludağ, το βραβείο του Ευρωπαίου πολίτη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το 2014, με αφορμή τη δράση και το έργο του στο θέμα της επαναπροσέγγισης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

Δραστηριοποιείται, από το 2009, στο χώρο της εκπαίδευσης μέσα από τους φορείς των οργανωμένων γονιών.


πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A0._%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

Μαζί- Birlikte Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Π. Χριστοφίδη (μικρό απόσπασμα)

Γαντζωμένες ψυχές
στο μαξιλάρι.
Κλάμα βουβό,
μοναξιά μοιρασμένη,
δαγκωμένα χείλη.
Στις παλάμες κουρνιάζει
μια οφειλόμενη συγγνώμη.

Ruhlar yastığa gancalanmış
sağır ve dilsiz ağlamalar,
bölünmüş yalnızlıklar,
kilitlenmiş dudaklar,
avuçlarda yuvalanmış
özür borcu var.


***


Τώρα
μας ενώνει κι η σιωπή.
Εκείνη η εμπύρετη μοναξιά
που τυραννεί πριν τη δημιουργία.

Şimdi
sessizlik bile birleştiriyor bizi.
Yalnızlık ateşi sarıyor bedenimi
üretmeye başlarken.


***

Στους κόσμους που φτιάχνει ο νους
βλέπω ν’ αναζητάς και να ξανανταμώνετε
με τον Özker.
Σμίγουν τα χέρια και πλημμυρίζει ο νους
με έγνοια πατρίδας.


Aklın kurguladığı öteki dünyalarda
Özkerle buluşmayı istıyorsun.
Görüyorum,
eller buluştuğunda sarhoş olur bilincin
yurt kaygılarıyla.


***


4 του Μα 2012
Halil,
πόψε κάμνει έκθεση
ο φίλος μας.


4 Mayıs 2012
Halil
bu gece sergi açıyor
dostumuz.


***


Εκεί που τα υπερφίαλα
κοφτερά μαχαίρια της διανόησης
επιπλέουν σαν μεταχειρισμένα προφυλαχτικά,
με χτυπάς στον ώμο.
Πάμε για ποτό και την κουβέντα μας.


Aydınların keskin bıçaklarıdır kibir
sonuçta, kullanılmış bir kondom.
Omuzuma dokunuyorsun.
Hade gel içmeye gidelim
sohbetimize devam.

Άνδρη Χριστοφίδου Αντωνιάδου (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό της Κύπρου. Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές απέκτησε πτυχίο στη Γαλλική και Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στη συνέχεια στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία και Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι^.

Συγγραφικό έργο

Το συγγραφικό της έργο επεκτείνεται από ποίηση σε διηγήματα, θεατρικά έργα, μυθιστόρημα και έρευνα. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και εκδοθεί σε ανθολογίες τόσο της Κύπρου όσο και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Η έρευνά της για το Λόρκα έτυχε εξαιρετικής κριτικής στην Κύπρο και στην Ευρώπη και θεωρήθηκε πολιτιστική γέφυρα μεταξύ της Ισπανίας και της Κύπρου. Η έρευνα αυτή βρίσκεται αρχειοθετημένη στο Μουσείο Λόρκα στο Φουέντεβακέρος και στο 'Ιδρυμα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στη Μαδρίτη και είναι η μόνη έρευνα που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Έχει δώσει μεγάλο αριθμό διαλέξεων τόσο στην Κύπρο όσο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για θέματα και συγγραφείς της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, και έχει γράψει δοκίμια με θέμα τη γαλλική και ισπανική λογοτεχνία τα οποία έχουν βραβευτεί^.

Έργα

• Ηλιοστάλαγμα (Ποίηση, 1984)
• Παλίρροιες (Ποίηση, 1986)
• Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα σε τρεις διαστάσεις (Έρευνα, 2000)
• Τα Ποιήματα της Ευρώπης (Ποίηση, 2003, δίγλωσση έκδοση)
• Αυταπάτες (Θεατρικό Έργο, 2008) (Τιμήθηκε με το Β' Πανελλήνιο Βραβείο Θεατρικού Έργου, 2008)
• Η Βροχή δε σταμάτησε ακόμα (Μυθιστόρημα, 2009)
• Η αποξένωση στον Αλμπέρ Καμύ (Έρευνα, 2012)

πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B7_%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%85

Άνθρωποι και Συρματοπλέγματα / Χριστοφίδου- Αντωνιάδου Άνδρη

Γυψόπετρες αραδιασμένες κατά γραμμή

στη θάλασσα,

για να χωρίσουν την κολυμβητική περιοχή

των πλουσίων

απ’ εκείνη των φτωχών.

Φίλοι που πίνουν καφέ παρέα

στα ξενοδοχεία πολυτελείας

για να ταυτίσουν το γούστο τους

με τη μόδα της εποχής.

Άνθρωποι που χορεύουν

στις δισκοθήκες

για ν΄ ακολουθήσουν το ρυθμό της μουσικής,

το φλερτ, της νυχτερινής ζωής.

Συρματοπλέγματα που χωρίζουν

την πατρίδα μου

για να μας θυμίζουν πως δεν μπορούμε

να δρασκελίσουμε στο δικό μας βορρά.

Πράσινες γραμμές που σημαδεύουν

τη νεκρή ζώνη

Για να αποδείξουν ότι τη χώρα μας την έχουν πατήσει ξένοι.

Στρατιώτες εισβολείς που κατακλύζουν

το δικό μας χώμα

για να διαλαλήσουν πως η δικαιοσύνη

είναι μια λέξη ουτοπίας.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ / Σταυρίδης Φοίβος

Να φοβάστε την άλλη σκιά

που δεν σας ακολουθεί

που δεν κρατιέται

στον επιμελημένο περίγυρο της παρουσίας σας

Παίρνει κάποτε το προβάδισμα και

με την ανάλογη κλίση του φωτός

προδίδει το αληθινό παράστημά σας∙

τη συναντάτε κάποτε να περπατά

αντίθετα με σας

και διερωτάστε ποιο  παιγνίδι παίζεται

αναθυμούμενοι

ίσως με κάποια διάθεση να συγχωρήσετε

ίσως με κάποια υπαναχώρηση  από τις αρχές σας

πρόσωπα που θα ’ταν καλύτερα να τα είχατε ξεχάσει.

Κι ακόμα

πιο πολύ να φοβάστε την άλλη σκιά

όταν στ’ αστεία μπλεχτεί με την απλή σκιά που σας ακολουθεί

και σας στερήσει την δυνατότητα

ν’ αναζητήσετε

πιθανότερο σύνορο ελευθερίας.

ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ / Σταυρίδης Φοίβος

Κάποτε αφήνεις το σπίτι όπου γεννήθηκες

όπου έζησες δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια,

ολόκληρη ζωή.

Ένα, ένα σηκώνουν τα έπιπλα.

Μένει το κρύο βλέμμα των γυμνών τοίχων

να σε συντροφιάζει.

Δένεις τις μνήμες κόμπο στο μαντήλι σου

και φεύγεις…

Όμως, πριν περάσει το βλέμμα σου

τελευταία φορά τα δωμάτια,

πριν κλείσεις πίσω σου στερνά την πόρτα

μη ξεχάσεις τα  σημάδια των βημάτων

π ου άφησες.

Σκούπισε  τη σκόνη τους σε μια γωνιά

να μην την ταράξουν

τα πατήματα εκείνων που έρχονται.

In perspective / Σταυρίδης Φοίβος

Σα μια σταγόνα διαλυμένη

μέσα στην κάψα του μεσημεριού

φέρνεις στα χείλη τη μακάρια

γεύση από πρώιμο καλοκαίρι∙

κι’ έτσι ως γυρνάς το πρόσωπο

απ’ τη ζωή, μακριά που δίνεται

διάφανη μες στο φως του βάθους

μοιάζεις αλήθεια κι όνειρο —

το χτες, το σήμερα, τ’ αύριο: ένα.

Φοίβος Σταυρίδης (βιογραφικά στοιχεία)

(Λάρνακα, 1938 - 2012) υπήρξε ποιητής, εκδότης, ερευνητής, μελετητής. Σπούδασε φαρμακευτική στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (1978) και της Εταιρείας Συγγραφέων. Πρωτοεμ­φανίστηκε στα γράμματα  το 1958 με διήγημα που βραβεύτηκε από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κύπρου. Εξέδωσε στη Λάρνακα σε συνεργασία με ολιγάριθμη εκδοτική επιτροπή (1980-1986) το λογοτεχνικό περιοδικό Κύκλος. Με τους Λευτέρη Παπαλεοντίου και Σάββα Παύλου ίδρυσε το περιοδικό Μικροφιλολογικά (Λευκωσία, 1997-κ.ε.).

Έργα ποιητικά:  

• Ποιήματα, Λάρνακα, 1972.  
• Απομυθοποίηση, 1978.  
• Τρίτο πρό­σωπο, 1992.

Επίσης, δημοσίευσε μελετήματα και βι­βλιογραφίες για ελλαδικούς και κύπριους λογοτέχνες. 

Ενδεικτικά:

• Ο ποιητής ως αγαλματοποιός. Δέκα χρόνιο, από τον θάνατο του Π. Μηχανικού (1990).   
• Βιβλιογραφία Κυπριακής Λογοτεχνίας από τον Λεόντιο Μαχαιρά έως τις μέρες μας (2001), με τους Λευτέρη Παπαλεοντίου και Σάββα Παύλου.  
• Βιβλιογραφία Κυπριακής λαϊκής ποίησης. Φυλ­λάδες και αυτοτελείς εκδόσεις (1884 - 1960) (2002).

Τιμήθηκε το 1972 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Κύ­πρου.

Συνεργασίες του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Κυπριακά Χρονικά, Πνευματική Κύπρος, Φιλολογική Κύπρος, Ακτή, Επτά Ημέρες (Καθημερινής) , Αντί, Διαβάζω, Η λέξη, Νέα Εστία,  Νέα Εποχή, Άνευ, Κυπριακή Βιβλιοφιλία, Η Παρέμβαση.

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟΝΤΟΣ / Σταυρίδης Φοίβος

Τότε έμπαινε το ποτάμι μέσα στο σπίτι,

κυλούσε κάτω από τα έπιπλα,

σήκωνε το μπαούλο με τις φωτογραφίες.

Ο Γιάννης δεν μπορούσε να φωνάξει.

Οι σκέψεις του έμεναν στα χειρόγραφα

που δεν πρόλαβε να κάψει.

Κι όταν ήλθε το ποτάμι και τον πήρε.

το θερμόμετρο επέμενε να δείχνει

την τελευταία θερμοκρασία του κορμιού του.

πρώτη τ’ Απρίλη 1975 / Σταυρίδης Φοίβος

Περνά ο κουτσός λαός-σου φορτωμένος

παράσημα

και τα παράσημα δε χορταίνουνε ψωμί, μονάχα

σημαδέβουν μ’ αίμα και θάνατο τους όπου γης

μικρούς

τους όπου γης πνιγμένους που ούτε καν

επιπλέουν.

Τα δεκανίκια-τους ξύνουν το χώμα της οργής,

σα ξυλοκάρφια μπήγονται στη σίγουρη καρδιά-μας.

Θερμοπύλες / Σταυρίδης Φοίβος

Δεν είναι πως όλα ετούτα τάχτηκαν

πως τώρα γνωρίσουμε εκ των ένδον

ότι κανένας δεν επιστρέφει —

ονόματα που αρνούνταν να περάσουν

παραχώθηκαν και κανένας πια. δεν τα θυμάται.

Λένε είσαι μικρός για να σηκώσεις τ’ άδικο,

λένε γι’ αυτούς που κράτησαν τον ήλιο

πως κέρδισαν μονάχα διατεταγμένη σιωπή.

— Παραμύθια για γριές ξεδοντιασμένες.

Μη φοβηθείς

το λόγο, έστω τσαλακωμένο, έστω άσκημο

εδώ σκάζει το ρόδι της υπομονής κι εσύ μιλάς

για ποίηση;

Λοιπόν, όσο κρατούν τα δόντια, όσο έχουμε

νύχια,

κοντά σύνθημα και παρασύνθημα,

κι ορθοί ως το τέλος

να χτενιζόμαστε με φαγωμένα νύχια.