Γιώργος Μοράρης (μικρή αναφορά)

Ο Γιώργος Μοράρης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1946 και απεβίωσε το 2022.  Απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος στην Αθήνα. 

Ποιητικές συλλογές, 

• Συναναστροφές σιωπής το 1991,
•  Άνθη Ράμνου το 1999 και 
• Ροσμαρίνος το 2008, όλα στις Εκδόσεις Καστανιώτη. 

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ποιητικές ανθολογίες. Έχει τιμηθεί με το πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου και από την Ακαδημία Αθηνών.

"Τα ποιήματα του Φεβράρη", Λευκωσία 1996 / Νικολάου Πολύβιος

 ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΗ

Γ

Σηκώνεσαι ελάχιστα

και βλέπεις στον άλλο Πενταδάχτυλο

Φλαμούδι Δαυλό ιερή Ακαθθού

μικρές πατρίδες της μέλισσας

που δεν τες τρυγάει κανείς

ξεροί βολβοί κυκλάμινων

που δεν τους χωρά’ η γη

σημεία των πολυβολείων

τώρα

ν’ αδιαφορούν

λιοχώρια των αιώνων

ν’ αποστρέφονται τον άνεμο

και τη μάνα του

και τη γενιά του

καρτζί στην άλλη θάλασσα

Δ

Κλείνεις τα μάτια επιστρέφοντας

ώρα που κατεβαίνει ο ήλιος

κι ο δρόμος παίζει μαζί σου

στες στροφές των υψάρων

ανάμεσα Γαστριά και Πατρίκι

η Βάλια σε αποχαιρετά

ίδια φιλία που αραιώνει

η μυρωδιά της

μόλις ο δρόμος ισιώνει κι ανοίγει

στο φως

που σε πιτσιλίζει

χίλια κομματάκια το φως της πρώτης θάλασσας

σαν από πλατιά υγρή φλέβα υψάρων που συνεχίζεται

και σε προσεγγίζει ανεπαίσθητα

αυτό είναι λες το Πογάζι

καλός σταθμός

τα ζευγαράκια μετρούν το πέτρινο στήθος

της αποβάθρας

μέσα στ’ απλωμένα δίχτυα

τετραγωνίζεται όλ’ η θάλασσα […]

«Προδιαγραφή για τους νέους ποιητές από την Αμμόχωστο" (1976).

ΠΙΟ ΠΙΣΩ

Να πάμε πιο πίσω

Να πάμε πρέπει πιο πίσω

Αλλιώς δεν γίνεται

Ο σημερινός μας τόπος

Η σημερινή μας ζωή

Φόρεσε φόρεσε

Πλύνε πλύνε, σιδέρωσε σιδέρωσε

Κομμάτιασε κομμάτιασε

Ξεφτισμένο ρούχο

Δεν μας χωρεί, δεν μας φτάνει

Αλλιώς δεν γίνεται

Να πάμε πρέπει στα περασμένα

Εκεί ν’ απλώσουμε λίγο τα πόδια

Να σκεφτούμε πάλι, να ξαναξεκινήσουμε

Από τα περασμένα

Να μιλήσουμε, αν θα μιλήσουμε

Να φωνάξουμε, αν θα φωνάξουμε

Κι ας μας ακούσουν μόνον οι νεκροί

Τ’ αποκεφαλισμένα αγάλματα

Τα κουφάλαλα σπίτια

Οι τυφλωμένοι δρόμοι

Οι χωρίς πόδια πλατείες

Όχι όμως με αυτά τα αστεία ρούχα

Της «άνετης προσωρινότητας»

Που πάσι να γίνουν ένα

Με το πετσί μας

«Τὰ ποιήματα τοῦ Φεβραρη» / Πολύβιος Νικολάου / 2 ποιήματα

ΠΟΛΥΒΙΟΣ Σ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΕ ΔΙΠΛΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ

Νὰ μὴν ἀπομείνω μόνος

Νὰ μὴν ἀπομείνω ἔχοντας δίπλα μου

Αὐτὸ τὸ σαβανωμένο παρόραμα

Ποὺ τρυπώνει καὶ σὲ μάτια κλειστὰ

Τὴ γυρισμένη ἱδρωμένη πλάτη

Τὸ κουλούριασμα τῶν παγωμένων ποδιῶν

Τὰ σφιγμένα χέρια στὸ στῆθος

Τὸ ὁλόσωμο ἀναφιλητὸ

Τὸ φόβο τῆς ἄλλης μέρας

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΣΟΥ ΣΩΜΑ

Ἂς ἔλθει ἐπιτέλους

Εἰκόνα, μιᾶς στιγμῆς ἐκτύφλωση

Τὸ ἄλλο μισό, τὸ ζωντανό σου σῶμα

Καὶ καμιὰ ἂς μὴ μᾶς φέρει ἐλευθερία

῞Ο,τι πέρα ἀπὸ τὴν πληγὴ ποὺ μᾶς πλήγωσε

Ἐκεῖ νὰ μὴν τελειώνει ἡ λεκάνη σου

Ὅλο νὰ ξεδιπλώνεται κι ὅλο ν᾽ ἀνοίγει

Γοργόνα ὅλα γύρω νὰ μὲ τυλίγει

Πότε ἐπιτέλους θὰ φέρω τὰ πόδια μου;

Πότε θὰ σταματήσω

Νὰ μπαίνω καὶ νὰ βγαίνω σ᾽ ἕνα ὄνειρο

Ποὺ δὲν εἶναι δικό μου;

Ξέξασπρα μάτια, ξέξασπρα χείλη

Λευκὸ φῶς ἁπλωμένο στὰ στήθη

Πετρωμένοι καρποὶ παγωμένων χεριῶν

Τίποτε νὰ μὴ μπορῶ πιὰ νὰ μὴ βλέπω

Κι ὅλο νὰ σε γυρεύω

Κάτω ἀπὸ άναποδογυρισμένα μαλλιὰ

Οὔτ᾽ἕνα σημάδι προσώπου

Από τη συλλογή «Τὰ ποιήματα τοῦ Φεβραρη», ἐκδ. Κυπρογένεια, 1996, Κρατικὸ βραβεῖο ποίησης 1997.

Πολύβιος Νικολάου (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Πολύβιος Νικολάου ( γεννήθηκε στην Αμμόχωστος, 1941 και απεβίωσε το 2022) μετά την αποφοίτησή

του από το γυμνάσιο της γενέτειράς του, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε αρχικά στη Μέση Εκπαίδευση και έπειτα στο Ρ.Ι.Κ. (1968-1979), πριν αναλάβει διάφορες διοικητικές θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. 

Ποιητικές συλλογές

•  Προδιαγραφή για τους νέους ποιητές από την Αμμόχωστο (1976).
• Ισκανταρνάμα, 1982 
• Η Μαραζωμένη (παιδιόφραστος θρήνος), 
• 1982 Μακρόνησος, 1987

Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε και με το θέατρο.