Γυναίκα ρόδον της ζωής,
αθάνατη συντρόφισσα τ’ αντρός,
με συνήθειες γήινες.
Φυτεύεις, ράβεις, γράφεις
μαγειρεύεις, γυρίζεις κι όταν φύγεις,
ξέρουμε πως αρχίζει ο χειμώνας,
κι έξω μας και μέσα μας.
Καρδιά μου, όπου σταθείς,
κι όποιοι ανέμοι κι αν φυσάνε,
είσαι η κυρίαρχος της γης.
Αγάπη μου, είσαι κορφή απροσπέλαστη,
οι πάντες σ’ αγαπάνε, υποκλίνονται, σε προσκυνάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου