Τετάρτη 10 Μαΐου 2023

ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ : Τρία [3]ποιήματα

 

Γκουέρνικα
Ήταν καθαρό πως δεν τους αρκούσε
να βάλουν απλώς πόδι πάνω σ ένα
ξεκοιλιασμένο άλογο∙ δεν τους αρκούσε
να το κομματιάσουν πετώντας τα σπλάχνα του
εδώ και εκεί∙ ήταν φανερό πως επιδίωκαν
περισσότερα∙ στόχος τους ήταν να το χτυπήσουν
κατάκαρδα! γι αυτό και το άλογο δεν πυροβολήθηκε
απλώς με πιστόλι ή με τυφέκιο∙ δεν εκτελέστηκε
επί τόπου με πιστόλι ή με τυφέκιο∙ δεν ποδοπατήθηκε
απλώς∙ δεν κατακρεουργήθηκε απλώς∙ το πόνεσαν
περισσότερο∙ το υποχρέωσαν να βγάλει σπαραχτική
κραυγή από μέσα του, π ‘όσοι την άκουσαν τους
σηκώθηκε το τομάρι όρθιο∙ όσοι πρόλαβαν και την άκουσαν
είπαν πως κάτι το τερατώδες σημειώθηκε∙ κάτι το αποκρουστικό
έλαβε χώρα σε καιρούς ακαθόριστους ,σε χρόνους πολύ
μακρινούς από μας∙ γιατί τα μάτια του αλόγου πετάχτηκαν
έξω από τις κόγχες τους∙ τα σαγόνια του αλόγου στράβωσαν
παραμορφωτικά∙ ο λαιμός του τεντώθηκε τόσο σαν χορδή
έτοιμη να σπάσει∙ κι όλα αυτά κάτω από το φως μιας λάμπας
που δεν προσπαθεί να κρύψει τίποτα∙ κι όλα αυτά κάτω
από το εκτυφλωτικό φως μιας λάμπας που φωτίζει ερευνητικά
ένα φριχτά συσπασμένο αλογίσιο πρόσωπο∙  κι όλα αυτά
υπό το φως ενός προβολέα που δεν αφήνει την παραμικρή
αμφιβολία για το τι μακάβριο έλαβε χώρα∙ τι το συνταραχτικό
συντάραξε τα έγκατα μιας ολόκληρης πόλης, που αίφνης
αναδύθηκε από τον ύπνο της∙ αίφνης την έσυραν αιμόφυρτη
από το κρεβάτι της∙ αιμόφυρτη την τράβηξαν στους δρόμους∙
ξεκοιλιασμένη σαν άλογο την είδαν να τρέχει πανικόβλητη,
με τα σκυλιά από πίσω, τα σιδερένια πουλιά από πάνω,
σ ‘ένα κυνηγητό που δεν είχε τέλος∙  ένα τρελό  ξέφρενο
κυνηγητό  που ποτέ πριν δε ξαναφάνηκε!...
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ GLORIA MUNDI ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2009
 
**

Λύκοι και πρόβατα

Χρειαζόμαστε τους λύκους
για να συνετίζουμε τα πρόβατα.
Κάποτε τους επιτρέπουμε να παίρνουν
και κανένα αρνί, να βάζουν μυαλό
οι μανάδες τους.
Ειν ‘αλήθεια πως κάποτε ντυνόμαστε
οι ίδιοι λύκοι και κατατρομάζουμε
τα πρόβατα, που τρέχουν  να χωθούν
κάτω από τη γκλίτσα μας ,για να πέσουν
γρηγορότερα στο στόμα μας.
Μετά το ξεπάστρεμα καθένας  επιστρέφει
στον από πριν καθορισμένο ρόλο του
ο λύκος στον ρόλο του λύκου,
ο βοσκός στον ρόλο του βοσκού,
-αν χρειαστεί ,κατά περίσταση, και του λύκου-
και τα πρόβατα στον ρόλο των προβάτων
εξαρτώμενα από τον ρόλο και την επιθυμία
των δυο προηγούμενων!
 
AΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ Ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ  ΘΕΜΑ  ii ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2015
 
**

Ο άπιστος Θωμάς 

Προς στιγμή πήγα να τους πιστέψω∙
ξεγελάστηκα από τα λόγια τους.
Όταν όμως άρχισε να με ψαχουλεύει
και να χώνει τα χέρια του όχι στον τόπο
των καρφιών, αλλά μέσα στα φυλλοκάρδια μου,
τότε κατάλαβα ποιος ήταν ο πιστός  και ποιοι
οι άπιστοι!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2013


Τρίτη 9 Μαΐου 2023

Αυγή Λίλλη: Τρία [3] ποιήματα

 

ΖΟΥΓΚΛΑ

Αλύπητα στης ζούγκλας το υγρό κρεβάτι
θα σε ρίξω. Σε δάσος τροπικό με ορμή
ή σε σαβάνα θα σε πάρω. Θα ’σαι κάτι
σαν στολίδι και λάφυρο: δικό μου κορμί.
Σαν ορχιδέα θα ’μαι ανοιχτή, θα στάζω
σε ιδρωμένα δάχτυλα∙ γδέρνω, δαγκώνω
σαν φυτό σαρκοφάγο. Ασημένιο μου βάζο,
θα σε γυαλίζω με τη γλώσσα ώς τον πόνο
τον ήδιστο ν’ αγαπηθούμε. Θα φωλιάσει
στον κόλπο μου το πιο μεγάλο πουλί και
ψηλά θ’ ανέβουμε μακριά απ’ τη χάση
της ζωής που δε ζούμε, ωραίε μου λύκε.
Εγώ το λιοντάρι, στα πόδια σου η μερίδα
δικιά μου τροφή, ο μόνος κόσμος που είδα.


**

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

Κι αν σε εφεύρω απ’ την αρχή,
και αν σε πλάσω, ζώο θηλαστικό
κι αρθρόποδο και ψάρι και πτηνό
αν γίνεις, μαζί μου
δεν γίνεσαι,
πλάσμα δικό μου στο αίμα
δεν είσαι· κι αυτό στην ιστορία είναι
σημείο κομβικό: ανώνυμος
μείνε – αθάνατος
δεν γίνεται κανένας
θνητός.


**

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Θα τον κόψω σε λωρίδες και
θα τον χωρίσω σε μπουκιές
ή
θα τον πριονίσω και
τα τον κρύψω στην αποθήκη
ή
θα τον στραγγαλίσω και
θα κρεμάσω τα μάτια του
για σκουλαρίκια

την ώρα που περνάει.

Αλεξάνδρα Γαλανού: Τρία [3] ποιήματα

 

ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

Κεκλεισμένων των θυρών
το σπίτι ασφυκτιά μες στη σιωπή.
Στράβωσαν τα πορτρέτα στους τοίχους
και το δάκρυ που ξέμεινε από έρωτα παλιό
κρύφτηκε για πάντα στις πτυχές κλειστής κουρτίνας.
Μια θητεία μοναξιάς
χωρίς φύλλο πορείας
γέμισε τις ρωγμές στον τοίχο
-δεν πρόλαβε να τις κλείσει
πριν τον εγκλεισμό-
τώρα σχηματίζουν τον χάρτη
χώρας άγνωστης που υπόσχεται
ταξίδια…
Η γυναίκα κάθεται και περιμένει,
απέναντι
το βάζο με άρωμα ανθισμένης λεμονιάς,
είναι άνοιξη

**

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, ΝΙΟΒΡΗΣ 2020

Ελπίδες που ποδοπατήθηκαν
τελεσίδικα πια
σφηνώθηκαν σε μια γωνιά του μυαλού,
αίθουσα αναμονής αναμνήσεων.
Ίσως,
μια μέρα κάποτε
ο ποιητής του μέλλοντος
να τις ξυπνήσει από τον λήθαργο,
να τις ντύσει με τραγούδια λυπητερά
και να τις περπατήσει στους δρόμους της πόλης
εκεί που αλλόκοτοι επισκέπτες
χαριεντίζονται, περιεργάζονται
τα ρημαγμένα σπίτια
και ασύστολα ονειρεύονται ποιο θα διαλέξουν.


**

Ο ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

Τα βράδια περιμαζεύει
πληγωμένα ποιήματα
στην άκρη του δρόμου.
Τυλίγει με επιδέσμους
τις λέξεις που αιμορραγούν.
Κλείνει στα χέρια του
τα φαγωμένα νύχια τους.
Χτενίζει τα γεμάτα λάσπη
μαλλιά τους.
Τις αγκαλιάζει τόσο σφικτά
όπως τον πρώτο έρωτα
καλοκαίρι κοντά στη θάλασσα.
Κι ύστερα προσπαθεί μαζί τους
να διανύσει την απόσταση
από την ερημιά της θλίψης
στο λαμπροφόρο του αποσπερίτη.

Άγις Χαραλαμπίδης : Τρία[3] ποιήματα

 

ΚΑΤΟΠΤΕΥΣΗ

Πρόσωπο χαραγμένο
σπίτια μνημεία στοιχειωμένα
κλειδωμένες μνήμες
δέντρα στο κατώφλι της ασφυξίας
καμπαναριά και μιναρέδες
σφραγισμένα με το βουλοκέρι του μίσους,
η μικρή πρωτεύουσα.

Μπαλκόνια που εξέχουν στο χρόνο
ρυτιδωμένοι τοίχοι
ξεχαρβαλωμένα παράθυρα
δρόμοι σαν τεντωμένα νεύρα
ψυχές που γυροφέρνουν
πασκίζοντας να ξορκίσουν τον οδυνηρό εφιάλτη,
η μικρή πρωτεύουσα.

Σκιές ωστόσο, πουθενά·
περίεργο αυτό που συμβαίνει
κι είναι τόσο δυνατό την ώρα αυτή το φως του ήλιου
καθώς ξεφεύγει απ’ τα κατάμαυρα σύννεφα
που τον είχαν εγκλωβισμένο·
Παράξενο αυτό που συμβαίνει·
να το πρόσεξε άραγε
η μικρή πρωτεύουσα;

Οκτώβρης 2008


**

ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

υπάρχουνε και σήμερα άνθρωποι σπουδαίοι·
μόνο που κάποιοι
κάνουν άλλους
να αισθάνονται μικροί.
Οι πραγματικά μεγάλοι, κάνουν τον κάθε άνθρωπο
να νιώθει μεγάλος.

Τέτοια σκεφτότανε
παρακολουθώντας μια σκηνή
καθώς περπατούσε στο δρόμο.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή
που οι γερανοί φορτωμένοι χελιδόνια
φεύγανε για το μεγάλο ταξίδι.

Μάης 2016


**

ΑΓΩΝΙΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Κι εσύ εκεί!
Ν’ αγναντεύεις το βαθύ πέλαγος
περισυλλέγοντας θρυμματισμένα αισθήματα
προσπαθώντας να συναρμολογήσεις
τα σκορπισμένα κομμάτια της ιστορίας
να ξανακτίσεις ομφάλιους λώρους
κι αετώματα σε ρημαγμένους Παρθενώνες.

Εκεί!
Να περιμένεις το καράβι να γυρίσει και πάλι
από κείνο το ταξίδι
των δυόμιση χιλιάδων χρόνων·
τόση αγωνία βυθισμένη στο όνειρο…

Φλεβάρης 2008

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

5 ποιητές/ τριες της Κύπρου, 5ποιήματα

 

 



 
ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ / Γιώργος Ζυμπουλάκης
 
Εκεί που σε ταξιδεύει η ποίηση
Του δασκάλου μου
Βαρνάβα Λο'ι'ζίδη
 
Την υφαίνεις
Πιο πέρα απ' το μυαλό σου
Χρώματα πένθιμα
Τα νήματα της
Τα κάρφωσες
Πάνω σε σκιάχτρο
Δεν μπορεί
Να διώξει τα σπουργίτια
Ανέπαφο αμπέλι
Να τρυγάς τις σκέψεις σου
Κρασί ερωτικό
Κραδασμοί που συστέλλονται
Στο χώμα της πατρίδας
Εκεί που οι ανάσες της ζωής
Πνίγουν το άρωμα τους
Μετουσίωση αμφιλεγόμενη
Σε δισκοπότηρο ειρήνης.
 
 
*
 
Άνεμος / Ελένη Σωφρονίου Στρατή
 
Πάλι θα βρεις τις χίλιες λέξεις να μού πεις
πάλι θα βρεις τα χίλια λόγια να μού γράψεις
απ’ το παράθυρο θα βγεις, θα ξαναμπείς
και των ανέμων τα ταξίδια θα μου τάξεις
 
Μα τους ανέμους τους φοβήθηκα πολύ
γιατί φυσούν και ξεριζώνουν τις πυξίδες
κι αν κουβαλούν μέσα στο στόμα το φιλί
μ’ ένα τους φύσημα ξυπνούν τις καταιγίδες
 
Κι αν τα ταξίδια τους αγάπησα κι εγώ
δίπλα τους πώς να ζεσταθώ, τι να φορέσω;
Θα μοιάζω πάντα με θλιμμένο ναυαγό
που στη στεριά τους, δεν μπορώ πια να χωρέσω
 
Έλα απόψε, μα μην έρθεις σαν βοριάς
έλα μονάχα σαν αγάπη που αντέχει
να ζει στο φως της πιο μεγάλης σκοτεινιάς
και ν’ αγαπά όσα ποτέ της δεν θα έχει
 
 
*
ΝΥΧΤΑ / Αθηνά Τέμβριου (Ανάμεσα στους Ήχους)
 
 
Πως να μεγαλουργήσεις μια τέτοια νύχτα;
Ατέλειωτος ουρανός κι ένα φεγγάρι
μια θάλασσα αστείρευτη να σαλπάρεις.
Μια νύχτα πεμπτουσίας ακόμα και το φεγγάρι
έχει τον στίχο αγκαλιά και ερωτεύεται.
 
Κρίμα, δεν μεταδίδονται χρώματα λεκτικά.
Ήχοι ασύλληπτοι χάνονται γύρω σου σαν σκιές.
Η ποίηση σφίγγει σαν θηλιά
ώσπου να πάρεις ανάσα.
Οι λευκές αναμνήσεις της γης
δεν έχουν πρόσταγμα να κρυφτούν,
να γεννηθεί ο κόσμος. Η ζωή θέλει πρώτα θάνατο.
 
Πλάθονται μόνο οι σκέψεις με τον οίστρο αμείλικτα
να πλανιέται κυνηγημένος, έκθαμβος.
Η αγάπη μιας λέξης δεν έχει ουσία
αν δεν την κάνεις στίχο, στροφή, ποίημα,
αν δεν ασπαστείς το τελευταίο άκουσμα
της μουσικής ενός σύμπαντος, που ακόμα
δεν αγαπήσαμε ώστε να αφουγκραστούμε.
 
Περιμένεις ένα απρόσμενο φίλημα στο μεταίχμιο
της αρχής και του τέλους, δίχως ακόμα να αντιληφθείς
πως κινείσαι ανείπωτα σ’ ένα κύκλο σαν την σελήνη,
σ’ απρόσμενη δίνη σ’ ένα χορευτικό.
Η ποίηση είναι χορός.
Αν δεν ξέρεις να στροβιλίζεσαι σ’ ένα ταγκό
αποκάλεσε το φεγγάρι σελήνη.
Είναι ένας τρόπος να γεννηθεί ο έρωτας
σαν οι λέξεις, νιογέννητοι ζωγράφοι
ασημοβάφουν ψυχές στον αστερισμό της ζωής.
 
Στο σεληνόφως η προσμονή,
μέχρι να γίνει ο στίχος αερικό στη ψυχή
να σε ταξιδέψει, είναι μοιραία.
Αγγίζει τους στοχασμούς που κρύβουν
απρόσμενα οι ψυχές όταν ελπίζουν,
όταν οι ποιητές λογοφέρνουν τ’ όνειρο
όταν λογοδοτούν ακόμα και οι πέτρες
σαν ψιθυρίζουν μυστικούς στίχους, ηφαιστειακούς.
 
Αθηνά Τέμβριου (Ανάμεσα στους Ήχους)
 
*
Έλενα Τουμαζή
Να σπαρταράς
Σαν ψάρι μες στα δίχτυα
Να σπαρταρας
Έξω απ´το νερό
Να σπαρταράς
 
Μεγάλο άγριο ψάρι
Πού το σέρνουν δεμένο απ´ την ουρά
Ζωντανο και λαβωμένο στη στεριά
Και το αποτελειώνουν
Αη Γιώργηδες και ήρωες της στιγμής
Κτυπώντας αλύπητα
Ηδονικά
Με ξύλινο δοκάρι
Υπο τις ιαχές και τα χειροκροτήματα των λουομένων
Που δεν πρόλαβε-θηρίο- να τους βλάψει
Κι ύστερα τρόπαιο ακριβό στην αγορά
Και εκλεκτός μεζές
Σε δείπνα πολιτισμού
Πιο θηριώδη απ’των θηρίων
 
Χωρίς έναν ανάμεσο τους ψαρά
Με θεϊκά αυτιά
Που ξαναρίχνει στ’ανοιχτά
Άγγιγμα παραμυθιού
Ξαναφέρνει σε εαυτό
Σώμα αρχαίο
Και μιλιά*
 
*Γράφτηκε εξ αφορμής πραγματικού γεγονότος που συνέβη στην παραλία Λεμεσού ανάμεσα στο 2005 με 2010 ,δε θυμάμαι ακριβώς τη χρονολογία.
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο  «Έρχου» ,εκδοσεις Αφη 2011
 
 
 
*
 
Ταπεινότητα
σ΄ανεβάζει στ΄αστερια
κι αν πατάς στη γη.
 
Αθως Χατζηματθαίου

Πέμπτη 20 Απριλίου 2023

Ερωτικό ποίημα / Φύλακτος Γεωργίου

  "Έκλαψε τζι έσταξε χαμέ δάκρυ των αμμαθκιών της, 
Τζιε γίνει φκιόρο τρυφερό, 
τζιέ στέκει όστι σήμερον αππέξω των σπιθκιών της, 

Τζιέ κόψαν το τζιέ στείλασιν έξω οι στα χημεία, 
Ρωσία τζιε Αμερική, 
τζι ήπιασιν οι καρκινικοί τζι ήβράσιν θεραπεία. 

Ερωτικό ποίημα Φύλακτος Γεωργίου (εκτιμάται το έτος 1987)"

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΕΚΠΤΩΤΟΥΣ / Θεοδοσίου - Νικολάου Μαίρη

 

Παρακαλείται ο Ιούδας
να παραλάβει από τον κήπο
την καινούρια του ταυτότητα.
Ο ασπασμός καλύπτει
το τίμημα της εισόδου
κι η αμοιβή δεν επιστρέφεται
ούτε σε δάκρυα μετανοίας.
Φεύγοντας ν'αποσύρει
το σχοινί της εξόδου
για να του διευκολύνει
τη μετάβαση.
Και να μη λησμονήσει
προπάντων
να "πληρωθούν οι γραφές."

(Από συλλογή "Μπορεί και να ήθελε ν'αγγίξει τη θάλασσα" εκδόσεις Ρώμη, 2020)

Φύλακτος Γεωργίου (μικρή αναφορά)




Ο  Φύλακτος Γεωργίου γεννήθηκε στην κατεχόμενη Αχερίτου στις 20 Φεβ 1927. Από το έτος 1948 ασχολήθηκε με την ποίηση. Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε σην ποίησή του είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, ο πόνος του ανθρώπου και ο αγαπημένος του γενέθλιος τόπος:  η Αχερίτου. Μέσα από την ποίησή του αναβλύζει έντονα ο πόθος της επιστροφής. 



Παραθέτουμε το ποίημά του : Θέλω να πάω έσσω μου (σπίτι μου) 



Τρίτη 11 Απριλίου 2023

Το σπίτι μας / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 


Το σπίτι μας γίνονταν κάθε τόσο

στόχος των πειρατών, ένεκα που τα

παράθυρα μας δείχναν  κατά τη μεριά

της θάλασσας κι ο πρώτος τυχοδιώχτης

κινούσε να κάνει την τύχη του∙

κατέβαιναν με το μαχαίρι στα δόντια

και τις αρπάγες έτοιμες να συλλάβουν

τη λεία τους.

Για μέρες λαφυραγωγούσαν το ‘’έχειν’’ μας

κι όταν φεύγαν ακολουθούσε θρήνος και οδυρμός∙

γιατί μαζί τους σέρναν τους πολυτιμότερους

θησαυρούς μας,

τις ακριβότερες πέτρες στο δακτυλίδι μας∙

κι οι θυγατέρες μας μοσχοπωλούνταν

στα σκλαβοπάζαρα κι οι γιοι μας αλλαξοπιστούσαν

να γίνουν γενίτσαροι.

Το σπίτι μας κάθε τόσο γίνονταν πέτρα σκανδάλων

κι ανωμαλιών, γιατί πολλοί το βάζαν στο μάτι∙

πολλοί τις νύχτες ονειρεύονταν να το κοιμηθούν

και τα σάλια τους βρέχαν τα γένια τους κι πόθος

άναβε ανομολόγητες επιθυμίες στα φυλλοκάρδια τους,

ένεκα που σαν φλουρί γυάλιζε στο στερέωμα∙

σαν φεγγάρι ζάλιζε τα φρένα μέχρι παραφοράς.

Το σπίτι μας πολλές φορές βούλιαξε στο σκοτάδι

ένεκα που το φως προσείλκυε σαν μαγνήτης

τους φωτοσβέστες, που δεν ανέχονταν διαφάνεια

στις πράξεις τους∙ δε μπορούσαν να κινηθούν

με τέτοιους ισχυρούς  προβολείς στα μάτια τους∙

κόβαν το ρεύμα κι επιδίδονταν σε ακατονόμαστα

όργια∙ στο σπίτι μας μέσα με κλειστό το δια κόπτη

Βρίσκαν τα ζωύφια τον παλιό εαυτό τους ∙κι η μέρα

ντρέπονταν ν ‘αντικρύσει τα έργα τους και το φως

αλαφιασμένο γλιστρούσε μέσα από τις χαραμάδες

και σαν κλέφτης εγκατέλειπε τον οίκο του.

Το σπίτι μας πολλές φορές ντύθηκε στο μαύρο,

ένεκα που το λευκό προκαλούσε σαν σφήνα

στο μάτι∙ το λευκό δεν άφηνα τους μελανοχίτωνες

να κινήσουν ελεύθερα τα χέρια τους∙ παρενέβαλλε

ανυπέρβλητες δυσκολίες στο έργο τους∙ ήταν

εξοργιστικά αθώο για να το ανεχτούν στα πόδια τους∙

γι’ αυτό και το μαύρισαν βάναυσα∙ γι αυτό και του κάψαν

την καρδιά σαν ξύλο που το πέρασε η φωτιά.

Το σπίτι μας υποχρεώθηκε πολλές φορές

να ξενοκοιμηθεί, ένεκα που τα τρωκτικά του ροκάνιζαν

τον ύπνο και δεν έβρισκε γωνιά ν ‘αφήσει το κορμί του

να ξεκουραστεί ∙και χτυπούσε τις πόρτες σαν φυγάδας

και πρόσφυγας∙ και εν τω μέσω ληστών και ανόμων

αποκοιμιόταν τις νύχτες, ένεκα που τα καταλύματα

δεν προσφέρονταν εύκολα κι οι νοικοκυραίοι δεν άνοιγαν

στον πρώτο τυχόντα τη θύρα τους .

Το σπίτι μας γνώρισε θύελλες και σεισμούς,

ένεκα που το φιλήσυχο του χαραχτήρα του προκαλούσε

καταιγισμό αντιδράσεων∙ το ανεξίκακο στο βλέμμα του

φεν άφηνε τους φιλέριδες να ησυχάσουν∙  και το σκουντούσαν

προκλητικά∙ το εξερέθιζαν μέχρι σημείου που να μη ξέρει

τι κάνει, να πέσει θύμα του Μήλου της Έριδος.

Το σπίτι μας άλλαξε θυρεούς και οικόσημα, ένεκα που πολλοί

θέλησαν να το περάσουν στην ιδιοκτησία τους∙

πολλοί το δήλωναν για ‘’κεκτημένο ‘’ τους.

Μπορεί να καυχηθεί πως απέβαλε κάθε μόσχευμα∙

μπορεί να καυχηθεί πως επέστρεψε στους βιαστές του

κάθε απόπειρα να το κάνουν δικό τους∙

επέστρεψε στους εκμαυλιστές τη ντροπή τους να την κοιτούν

και να ντρέπονται∙ στους εφαψίες την αφή τους να την πλένουν

και να μη ξεπλένεται∙ στους σωματέμπορους την εμπορία τους

να γίνεται αδιέξοδο κι απορία∙ στους μελανοχίτωνες το χιτώνα τους

να βάφεται κι η μαυρίλα του να μένει ∙στους όπου γης τυχοδιώχτες

την τύχη τους να μετρά για ατυχία∙ στους όπου γης πειρατές

τα ληστρικά τους έργα να τα βλέπουν και να μαζεύονται

στο πετσί τους∙ στους όπου γης δυνατούς τη δύναμη τους

π ‘αντιστράφηκε σε αδυναμία∙ την έπαρση τους

σε οικτράν ταπείνωση!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΟΥΚ ΕΛΑΣΣΩ ΠΑΡΑΔΩΣΩ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ: 1990

 

 

 

 

 

 

 

 

Η καλύτερη μέρα της ζωής μου/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 


Μη με ρωτάτε γιατί ντύθηκα γιορτινά∙
γιατί δε βλέπω την ώρα να δρασκελήσω
τα δύο σκαλάκια του  ικριώματος
και να περάσω απέναντι.
Εδώ κινδύνευσα να παρεξηγηθώ που πήρα
τη σειρά του προπορευόμενου
 εδώ κινδύνευσα
να τα χαλάσω που τόλμησα ν ‘ανακόψω τον
προπορευόμενο να συναντήσει μια ώρα νωρίτερα
τον θάνατο !
Μη με ρωτάτε γιατί αισθάνομαι τόσο ελαφρύς
που μπορώ ν ‘ανοίξω τα χέρια μου και να πετάξω.
Εδώ ο διπλανός  μου ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει
με την ‘’ηρωική ‘’ του Μπετόβεν στη διαπασών∙
εδώ κανείς δεν ανιχνεύει ούτε με το καλύτερο
μικροσκόπιο ίχνος τραγωδίας στον θάνατο∙
εδώ ο θάνατος ευτελίστηκε τόσο, που να μην τολμά
να κοιτάξει τη ζωή στα μάτια∙
εδώ η ζωή ανέβηκε τόσο ψηλά, που να κάνει
τον θάνατο να ιλιγγιά!
 Μη με ρωτάτε γιατί ντύθηκα γαμπρός∙
έξω με ξεπροβοδούν μ ‘αναστάσιμους ύμνους∙
έξω μου τραγουδούν γαμήλια εμβατήρια
καλοτυχίζοντας  τη μάνα που με γέννησε∙
έξω μ ‘ανεβάζουν στους εφτά ουρανούς
φωνάζοντας ‘’άξιος ‘’άξιος’’ άξιος’’!
 
 
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ  1955 - 1959
ΑΠO ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΕΜΝΗΣΟ  ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2006
 

Η Έξοδος του Μεσολογγίου / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Να λοιπόν που και ο Θάνατος
δεν είναι εντέλει αδιέξοδος!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ  Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2013

Δευτέρα 10 Απριλίου 2023

ΝΥΜΦΙΟΣ /Ζυμπουλάκης Γιώργος


Ουράνιο
Τόξο η ζωή
Ψάχνω
Τα χρώματα της
Τα ανακατεύω
Με τα χέρια
Να αισθανθώ
Το άρωμα τους
Ένδυμα νυμφώνα
Ονείρων και αγάπης
Ατμόσφαιρα γιορτινή
Που το θηρίο
Δεν χωράει
Νυμφίος
Που αναζητώ
Τις νύχτες σιωπηλά
Στα έγκατα
Της ψυχής μου.

Α Ρ Ι Θ Μ Ο Λ Α Γ Ν Ε Ι Α / Βοσκαρίδης Πάμπος


.
Μεσούντος μηνός Απριλίου
του έαρος όντος κλινήρους
σονέτου στρεβλώνω τους στίχους
μιμούμενος ύφος λογίου
.
Ελπίδα εμού του ιδίου
η έλευση τούτου του θέρους
παρόντες να έβρει τους γέρους
που έχουν υπόλοιπα βίου
.
Εν τούτοις τολμώ να ρωτήσω
το μέτρημα τόσων κρουσμάτων
αλλάζει τον ρουν των πραγμάτων;
.
Μη γίναμε αριθμολάγνοι;
Το μέτρημα ας είναι με μέτρο
ας είναι με μέτρο τα μέτρα

Ατιτλο / Χαραλάμπους Χριστάκης


Εσκυψε το κεφάλι θλιμμένα
ψάχνοντας τρόπους διαφυγής απ το σήμερα
η χώρα του τον επνιγε
η ζωή του πενθούσε
το γήρας έλιωσε την νεότητα του
χιλιάδες τα βιβλία τριγύρω του
το βίος του,η προίκα που του δώσε ο Θεός
τα κοίταξε για λίγο δακρυσμένος
έκλεισε τα μάτια του και αφέθηκε
ταξίδεψε νοσταλγικά μέσα στις σελίδες τους
χίλιες φορές πιότερη σκέφτηκε η φαντασία
η πίστη σε ένα κόσμο μη υπαρκτό
παρά τούτος ο Καιάδας,η οικτρή πραγματικότητα

Τρίτη 4 Απριλίου 2023

Θεριό η Μνήμη : Ποιητική Συλλογή της Κλεοπάτρας Μακρίδου /εκδοση 2022/ Απόσπασμα

 


 


Ίσως η πιο μεστή ποιητική συλλογή που διάβασα τον τελευταίο χρόνο. Ποιήματα που έχουν την δύναμη να μιλήσουν στον αναγνώστη και να ανασκάψουν τη μνήμη με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκαλύπτονται πότε τα θεριά και πότε οι άνθρωποι,σε ένα  σκηνικό του χρόνου και της τραγικής μας πορείας. Η ποιήτρια σε αποκαλυπτική ποιητική σπουδή. 

Δημήτριος Γκόγκας