ΑΝΕΙΠΩΤΑ ΛΟΓΙΑ / Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
στά μάτια καθρεφτίζουν,
τά χείλη τρεμουλιάζουνε,
τά πόδια πιά λυγίζουν.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
εις τόν λαιμό κομπιάζουν,
πέτρα γίνονται ,
καί τήν πνοή τήν φράζουν.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
μέσα μας στοιβαγμένα,
μά δέν τολμούν νά ειπωθούν,
μένουν καθηλωμένα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
μένουνε χαραγμένα,
μελάνι ανεξίτηλο,
από τά διαλεγμένα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
εκεί είναι φωλιασμένα,
δέν μπορούν νά πετάξουνε,
έχουν φτερά σπασμένα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
γλυκά καί πικραμένα,
γλυκόπικρη ανάμνηση,
κι είναι καλά κρυμμένα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
τής καρδιάς μειδίαμα,
μοσχοβολάει ευωδιά,
σάν άγιο θυμίαμα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
στά στήθια είναι κρυμμένα,
θέλουν γιά νά πετάξουνε,
μά είναι ματωμένα.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
ποτέ όμως δέν βγήκαν,
στό στόμα ποτέ δέν έφτασαν ,
καί μέσα μας πνιγήκαν.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
πώς νά τά ξεστομίσω,
στά χείλη φτάνουνε,
καί πάλιν γυρνάνε πίσω.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
όσο καί νά κρυφτούνε,
τά μάτια θά μιλήσουνε,
καί θά μαρτυριθούνε.

Ανείπωτα λόγια τής ψυχής,
θέλουν νά δραπετεύσουν,
γόρδιος δεσμός η λογική,
πίσω θά ξαναπέψουν.

Και μετά σίγησε ο ουρανός (μικρό απόσπασμα) / Π.Στυλιανού

Ξεφυλλίζοντας τα γράμματα
ξεφυλλίζονται οι λέξεις,
ξεφυλλίζοντας τον στίχο
ξεφυλλίζεις την ποίηση,
ξεφυλλίζοντας τις σκέψεις
ξεφυλλίζεις τ’ όνειρο.

και μετά…

Ένα γυμνό δέντρο
τα φύλλα στον αγέρα•
άντε τράβα να τα μαζέψεις,
να βάλεις τις λέξεις σου σε τάξη
να δυναμώσεις την ποίηση
να ξαναφτιάξεις τ’ όνειρο

Η ΒΡΥΣΗ ( Στο κατεχόμενο χωριό μου Χάρτζια στην στην επαρχία Κερύνειας) /Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

Ύμνο να γράψω,εγώ γιά σέ,βρύση μου παινεμένη,
που χρόνια τώρα βρίσκεσαι,μέσ´τη σκλαβιά κλεισμένη.
Η θύμηση μου ,σε σέ αφιερωμένη,βρύση μου κελαρυστή,
σαράντα τέσσερα χρόνια και είσαι σκλαβωμένη.

Σε παραδεισένια όαση,στην άκρη του χωριού,
έσβηνες την δίψα του,κάθε περαστικού!
Από του Πενταδακτύλου τα βουνά,υπόγεια πηγάζει,
αστείρευτο και δροσερό,ποτέ δεν ησυχάζει!

Γενιές πολλές ξεδίψασες,χείλη έχεις δροσίσει,
περβόλια ,δέντρα ,λούλουδα,πολλά έχεις ποτίσει!
Ζώα ,πουλιά κάθε λογής κοντά σου ξεδιψάνε,
και με χαρά στις φυλλωσιές γλυκό κελαηδάνε!

Ευλογημένη πάντοτε,αστείρευτη πηγή,
κελαρυστή,τραγουδιστή,
μα τώρα μέσα στην σκλαβιά,
σε χαίρονται οι εχθροί.

Της βρύσης θύμησες ξυπνούν,πίσω στα περασμένα,
εικόνες άπ´το παρελθόν,σαν από παραμύθι βγαλμένα.
Γυναίκες θα συναντηθούν,νερό γιά να γεμίσουν,
νάβρουν την ευκαιρία τους και λίγο να μιλήσουν.

Κούζες,λαΐνια πήλινα,στον ώμο κουβαλούσιν,
νερό της βρύσης γιά να πιούν,κόμα και να πλυθούσιν!
Τη μέρα του κατακλυσμού,γινόταν πανηγύρι,
χαρές και γέλια τών παιδιών,αδιάκοπο παιχνίδι!

Οι εποχές περάσανε,αλλάξαν οι καιροί,
η βρύση πάντα βρίσκεται εκεί και καρτερεί!
Χρόνια σαράντατέσσερα,είναι σκλαβωμένη,
μα το νερό τρεχάμενο και ας είναι λαβωμένη!

Κρύο,γλυκό και δροσερό,τρέχει και κελαρύζει,
και καρτερά στ´αγκάλλια της,ξανά να μας δροσίζει!
Όσο τρέχει το νερό,τη γή και τη ποτίζει,
η σκέψη μένει ζωντανή καί πάντοτε ελπίζει!

‘Βραβείο Γ.Φ. Πιερίδης’ για το 2020 απονέμεται στον ποιητή και πεζογράφο Δρα Γιώργο Μολέσκη.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ: πρόσκληση για συμμετοχή σε Εκδήλωση μέσα στο 2020 με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων ζωής και δράσης από την ίδρυσή του (2009 – 2019) και στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100χρονα της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922 – 2022).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

                                    Φώτη Κολακίδη 8Α (πρώην Αναξαγόρου),                                

3031 Λεμεσός

Τηλ. 25 36 59 28,  Fax  25 36 59 25

e-mail:effiev@cytanet.com.cy

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

σας προσκαλεί

να συμμετέχετε σε Εκδήλωση μέσα στο 2020

με την ευκαιρία της συμπλήρωσης

10 χρόνων ζωής και δράσης από την ίδρυσή του

(2009 – 2019)

και στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100χρονα

της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922 – 2022).

Η Εκδήλωση θα περιλαμβάνει απαγγελίες ποιημάτων

και Έκθεση Ζωγραφικής

με παράλληλη Έκδοση Ανθολογίας των ποιημάτων και εικαστικών έργων.

1.       Οι Λογοτέχνεςστέλλονταςδύο ποιήματά σας

με θέμα:

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

με τους ακόλουθους όρους:

α)      Αποστολή στο e-mail: effiev@cytanet.com.cy μέχρι 31 Μαρτίου 2020.

β)      2 ποιήματα εκδομένα ή ανέκδοτα μέχρι 60 στίχους.  (Να σημειωθεί η ποιητική συλλογή στην οποία ανήκουν).

γ)       Συμπλήρωση του εντύπου, που επισυνάπτεται, με το οποίο δίνετε την έγκρισή σας για ενδεχόμενη συμπερίληψη σε έκδοση του Συνδέσμου με το θέμα αυτό.

δ)      Ένα βιογραφικό σημείωμα μέχρι 15 γραμμές.

ε)       Μια φωτογραφία, πρόσφατη.

στ)     Η ενημέρωση θα γίνει και μέσω των Λογοτεχνικών Σωματείων ΠΕΝ, Ένωση Λογοτεχνών, Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και Λογοτεχνική Εταιρεία «Βασίλης Μιχαηλίδης» Λεμεσού.

2.  Οι Καλλιτέχνες συμμετέχοντας σε Εικαστική Έκθεση

με θέμα:

ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

και με τους ακόλουθους όρους:

α)      Μέγεθος κατά την κρίση του καλλιτέχνη.

β)      Ελευθερία στη χρήση υλικών και τεχνικής.

γ)       Παράδοση έργου έως 31 Μαΐου 2020 και αποστολή φωτογραφίας του στο e-mail: effiev@cytanet.com.cy.

δ)      Το έργο πρέπει να φιλοτεχνηθεί για τον σκοπό του θέματος για πρώτη φορά.

ε)       Να αποσταλεί ένα βιογραφικό μέχρι 15 γραμμές.

στ)     Μια πρόσφατη φωτογραφία του καλλιτέχνη.

ζ)       Συμπλήρωση του εντύπου, που επισυνάπτεται, με το οποίο δίνετε την έγκρισή σας για ενδεχόμενη δημοσίευσηστην έκδοση καταλόγου του Συνδέσμου.

          Η όλη εκδήλωση θα γίνει σε συνεργασία με το ΕΚΑΤΕΚ.

Θα σταλούν εν τω μεταξύ και νεότερες οδηγίες.

Για περισσότερες πληροφορίες τηλ. 99514287, Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου, Πρόεδρος Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου.

Παρουσίαση της Ποιητικής Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής του Ιωσήφ Ιωσηφίδη : ‘ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ’ (Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα, 2019) που θα γίνει την επομένη Τετάρτη, 19 Φεβράρη, στις 7:30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Στροβόλου (Παλιό Δημαρχείο).

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ / Χαραλαμπίδης Άγις

Δύσκολο πολύ

το βάδισμα προς την αυτογνωσία‧

κι οδυνηρό

το ξετίναγμα του πέπλου της ψευδαίσθησης

και των χρωμάτων.

Ωστόσο

το κληροδότημα

που τόσα χρόνια τον ακολουθεί

είναι βαρύ

και τον κρατάει στη γραμμή‧

όσες κι αν

κρύβονται στο δρόμο του παγίδες

την κάθε στιγμή‧

όσο αδυσώπητος

κι αν είναι ο χρόνος

που καιροφυλακτεί.

*

Άγις Χαραλαμπίδης, Μάιος 2017

(Ανέκδοτο ποίημα)

ΑΝΕΚΚΛΗΤΟΣ / Τυρίμου Γ. Ελένη

Άνθρωποι έρχονται
και πάνε
μα εσύ τους αριθμούς αλλαζεις
πολύχρωμα ανοίγεις
τα φτερά σου
μέρες μήνες στην τροχαία
μας βάζεις
εσύ απλώνεις το σχοινί
και όποιος αντέξε
στην σκηνή
έτσι, τον κλήρο μας ορίζεις
μας γεννάς
και μας θερίζεις
εσύ, ο Μέγας
των Αιώνων
ο Ανέκκλητος των χρόνων
μες την αυγούλα
μες την δύση
κάποιος θα χάσει
η, θα κερδίσει
ακούραστος κεντάς
την Ιστορία
χαράζεις των πάντων
την πορεία
κυλάς στον ήλιο,
στο φεγγάρι
εσύ ή τροχαία
που θα με πάρει
Ανέκκλητος στο κάθε τι!
δίχως ωμέγα
ούτε γιατί.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ / Μολέσκης Γιώργος

Απόψε μ’ έχουν βομβαρδίσει ανελέητα οι ειδήσεις.
Μ’ έχουν κάνει ένα ερείπιο
σε κάποια πόλη της Συρίας,
ένα ορφανό παιδί που κλαίει
πάνω στο νεκρό σώμα του πατέρα του
σε μια έρημο στο Ιράκ,
έναν μετανάστη πάνω στα κύματα,
έναν πρόσφυγα που πορεύεται μόνος σε ξένη γη.

Βγαίνω στον δρόμο, περπατώ σε μια πόλη
μοιρασμένη από τον πόλεμο,
που είδε φόνους και βιασμούς,
έκλαψε νεκρούς και αγνοούμενους,
μια πόλη
που κουρνιάζουν πάλι στις έρημες γειτονιές της
καινούριοι πρόσφυγες, άλλοι μετανάστες.

Περπατώ μόνος, στο σκοτάδι και στο κρύο,
από πάνω με κοιτάζει αδιάφορη μια πανσέληνος
κι από ένα ηχείο στη γωνιά του δρόμου
φτάνει στ’ αυτιά μου η φωνή του Βέρντι
σ’ ένα μεγαλειώδες πολυφωνικό κρεσέντο:
tutto nel mondo è burla!…
Σολίστες, μουσικοί, χορός,
ξεχωριστά και όλοι μαζί:
tutto nel mondo è burla!…

Όμορφα, μαγευτικά που ο συνθέτης
έβαλε την πικρή αυτή τελεία
στο τέλος μιας πορείας
που άγγιξε την τελειότητα.
Περπατώ κι ο Βέρντι με ακολουθεί
δωροδοκώντας με
με τη μαγεία της μουσικής του:
tutto nel mondo è burla!

Γράμματα στην αγαπημένη ΙΙ / Σταύρου Σταύρος

Έρχεσαι ακροπατώντας σε διάφανα
Πλήκτρα ονείρων
Και μες τη μουσική των βημάτων σου
Πλάθω πραγματικότητες σε μωβ
Και πορτοκαλί και λευκό του γιασεμιού
Κάτω από ήλιο που χαράζει,
Μες την ομίχλη δυο που γίνονται
Το ένα, το ακέραιο και δίχως αριθμούς
Αγαπημένη,
Και πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις,
Τι είναι πιο αληθινό από το θέλω
Και τι πιο πλάνο απ' το μπορώ...

Αναστοχασμός/ Ανδρέου Παύλος

Σ' έναν αναστοχασμό
της παρελθούσας χρονιάς
κρεμάστηκαν οι γοργοτάξιδες στιγμές
ανάποδα
με μανταλάκια πιάστηκαν
σε ένα σκοινί μπουγάδας.
Οι άνθρωποι είναι το σκοινί.
Για να μοιραστούν τα όνειρα.
Αλλάζουν, υποδέχονται το φως.
Παλεύουν στο χάος να ισορροπήσουν.
Ξεκαθαρίζουν μες στον πλούτο του νου.
Σε στιγμές εξαγνισμού.

Πορεία ... / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Νιώθω να γίνομαι ένα με τον τόπο
όταν τον περπατώ

Αντάμα με τη φύση
αυτή να ακουμπώ

Αυτή να ανασαίνω
μα αυτήνε να μιλώ

Για σαν αποχωρήσω
σ' αυτήνε θα θαφτώ

Οι καλημέρες μας / Άντρια Γαριβάλδη

Τα χρόνια μας μετράμε
Σ' ένα κομμάτι νήμα απ' το κουβάρι της ζωής
Τις μέρες της χαράς ιχνηλατούμε
Μ' ένα ανύποπτο ανασκίρτημα της μνήμης
Να ξέρουμε, να περιμένουμε ή να ξεχάσουμε...
Πώς η ζωή στο παρά πέντε θα χαθεί ένα πρωί
Καθώς μια νέα μέρα θα γεννιέται
Αναζητώντας το χαμόγελο που σπάνια χαρίζεται
Σ' ένα κομμάτι σπάγγο σημαδεύουμε τις καλημέρες μας
Που λιγοστεύουν σιωπηλά και σταθερά.

ΠΟΘΟΣ κ ΕΠΙΘΥΜΙΑ / Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

Νοστάλγησα,πεθύμησα να πάω στο χωρκό μου,
μαζί με τα αδέλφια μου ,να πάω στο πατρικό μου!
Να θυμηθούμε τα παλιά,τα παιδικά μας χρόνια,
πού ήρταν τζιαί τα ρήμαξαν,οι Τούρτζιοι με κανόνια.

ΧΑΡΤΖΙΑ
Τουρκοκρατούμενο χωρκό,με ομορκιές τζιαί κάλλη,
από τον Πενταδάκτυλο,μέχρι το περιγιάλι.
Λογιών λογιών αγριολούλουδα είναι ανθισμένα,
μοσχοβολούνε οι ευωδιές,στούς κάμπους απλωμένα!

Κυκλάμινα,ματσικόρυα είν´οι αυλές γεμάτες,
όπου κοιτάξεις βλέπεις τα,ακόμα τζιαί στις στράτες!
Μοσχοβολούν οι γειτονιές,μα είναι λυπημένες,
Τούρτζιοι τις έχουν τις κρατούν,με άλυσους δεμένες.

Το σπίτι μας είναι κλειστό,τζιαί τσακροκλειωμένο,
γυρώ γυρώ τείχη ψηλά περιτριγυρισμένο.
Αδύνατον μέσα να μπώ,λίγο να ξαποστάσω,
μέσα την αυλή τουλάχιστον να κάτσω ,γιά να πνάσω.

Κτυπώ την πόρτα,μ´άδικα ,έξω να καρτερούμε,
τζιαί στο σκαλί εκάτσαμε για να ξεκουραστούμε.
Ο πόνος έγινε λυγμός αγκάθι στην ψυχή μας,
γιατί να είναι τόσο σκληρή η μοίρα η δική μας;

Μεγάλο κρίμα τζιαί άδικο,το σπίτι σου να χάνεις,
απέξω νασαι να καρτεράς,ποττέ σου δεν ξιχάνεις,
τζιαί γιατρικό δεν βρέθηκε,τούντη πληγή να γιάνεις.

[Μου λείπεις] / Λαμπής Γιάννος

Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ
κι ο ήχος της απουσίας σου με ξεκουφαίνει,
τίποτα δεν μοιάζει πια το ίδιο
και συνεχώς βυθίζομαι στην απουσία σου,
ακροβατώ στη μνήμη σου
αλλά μου ξεφεύγει η εικόνα καθώς κυνηγώ τα χρώματα.
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ
και το μόνο που μοιάζει το ίδιο
είναι τα σάπια δοκάρια της οροφής
τα κρύα κι ατσαλάκωτα σεντόνια
κι η πόλη που μουλιάζει αδιάκοπα κι αδειάζει συνεχώς.
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ
στηρίζομαι μόνο σε ότι μου έχει απομείνει από εσένα
και με τις λέξεις προσπαθώ να ράψω στίχους
αλλά συνεχώς ματώνω τα δάκτυλα μου,
ίσως αυτό να είναι κι η λύτρωση μου.
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ
μόνο εσύ μου απόμενες
και μέσα από εσένα αντλώ ζωή.