Κώστας Ρεούσης: «Καρίνα» [ποιήματα 1993-1997] Ποιητική Συλλογή του Κώστα Ρεούση. Από τις Εκδόσεις : Φαρφουλάς 2012 (μικρό απόσπασμα)

ΑΝΑΠΑΥΛΑ

Έναν ύπνο χρωστώ να κοιμηθώ
για να ’ναι η αύριο καλή
μέρα όμως τ’ άνοιγμα του
ματιού διαρκεί περισσότερο
όπως το βλέφαρο
ξεκολλάει την τσίμπλα ο νεκρός
φιλιέται με την ξεκούρασή μου.

ΤΣΟΓΛΑΝΙ

Κοιμήσου και δώσε μου ένα λουράκι
απ’ αυτά που
χρόνια καλοκαίρια σφίγγουν
τα δαχτυλάκια σου
μες στην πυρά
ο ανασκολοπισμός γλυκιά
μου είναι μέρος
της παράστασης θα
σε ξυπνήσω μαχαιρώνοντας
τα πίσω το
κορμί σου μη
φοβηθείς προβάρω και
το χειλάκι σου
ιδρωμένο καυλώνω να το βλέπω.

Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΣΤΩΝ

Ο ουρανός δεν έχει λάθος
να διορθωθεί απ’ τον ήλιο
κλειδωμένος χαζοκοιτά
το πέρασμα του jumbo
τέσσερις σαλαμάνδρες στο
κεφάλι προσέχουν
τη μουσική στο όνειρο.

Κώστας Ρεούσης (μικρή αναφορά)

Ο Κώστας Ρεούσης γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Κατάγεται από το τουρκοκρατούμενο χωριό Τύμβου της Μεσαορίας (Κύπρος).  Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Εθνικού κ Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.  

Εργογραφία:

• Χαμαιλέων, Αθήνα, 1995, ιδιωτική έκδοση εκτός εμπορίου 
• Feuille Volante Υπερπραγματικής Θρασύτητας, εκδ. Τυφλόμυγα, 2008
• Ο Κρατήρας του Γέλιου μου, εκδ. Φαρφουλάς, 2009
• Καρίνα [ποιήματα 1993-1997], εκδ. Φαρφουλάς, 2012
• Ναρικατέ-μία γυναίκα που δεν υπήρξε, εκδ. Φαρφουλάς, 2013
• Η Ωδή του Αλεξικέραυνου Κατακεραυνωμένου Ανθρώπου, εκδ. Ενδυμίων, Ιούνιος 2014
• Η Ωδή του Αλεξικέραυνου Κατακεραυνωμένου Ανθρώπου, Λευκωσία, Δεκέμβριος 2014
• Ένα τσεκούρι κάθεται-στο λαιμό χαρτοκόπτη γυναίκας εκδ. Φαρφουλάς, 2015

περισσότερα: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%A1%CE%B5%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82

Μεταβάλλω τη ζωή μου / Ροτσίδου Φιλιώ

Μεταβάλλω τη ζωή μου

μοναχός ξελογιάζω τη στιγμή μου

ξεκουράζω το απλανές μου βλέμμα

οδοιπόρος, στοχαστής ρίχνω κέρμα

κορώνα ή γράμματα η ποινή μου

παρατείνω την αναπνοή μου

παραμύθι που έχει τελειώσει

στο σκοτάδι σκορπίζω τις γνώσεις

ήμουν στείρος και σκλάβος στο σώμα

τελευταίος να ψάχνω ακόμα

υποτίμησα όλα τα θέλω

και συνέχισα να παραδέρνω

υποτάχτηκα σ'όλους τους νόμους

και φαρμάκια με πότισ' ο κόσμος

παραμάσχαλα παίρνω τα πρέπει

και για όσο η ζωή επιτρέπει

σε σημάδι του έρωτα κλείνω

σ' ερμητήριο δικό μου τ' αφήνω

επισήμως στεφανώθηκα δάφνες

και μονάχος στη δόξα τραβώ

επικρότησα γκρεμούς και θυσίες

με ενθύμιο στις εξουσίες

η ενότητα ιερή και κυρήττω

και με κέφι τρελλό μαγνητίζω

ξελογιάστηκα παλι ψυχή μου

και θαρρώ...στα σκοτάδια γυρίζω...

-Φιλιώ Ροτσίδου-

Εσύ με ξέχασες, / Ροτσίδου Φιλιώ

Εσύ με ξέχασες, μα εγω δεν σε ξεχνώ...

μεσ'του κορμιού μου τ' αναφιλητά σε βρίσκω...

ο ιδρώτας μου γίνεται δάκρυ που τρέχει να σε προλάβει

κι' εσύ χάνεσαι...

απρόσκοπτος και ανυπόταχτος δηλώνεις πως αυτουργός

είναι ο γυρισμός μα...δεν έρχεσαι...

μπλέχτηκα σ' ενα δίχτυ που εκούσια σ' άφησα να ρίξεις

κι αυτό ήταν η εκτέλεση μου...

η θλίψη με τυλίγει σαν κουβάρι κι η ίαση μου

είσαι μόνο εσυ..

κατοικώ σ' ενα ετοιμόρροπο κόσμο που λαθραία στέκει ακόμα...

μιά ανάσα κι όλα καταρρέουν..

σιχαίνομαι αυτό που είμαι μακριά σου...

θέλω να στρέψω το κεφάλι να σε δω

και φοβαμαι στήλη άλατος μην γίνεις...

και σε χρειαζομαι...και σε ζητώ...

να σε χορτάσω...να σε πιώ..

σαν ψέμα ειν' ο χωρισμός

και ζάλη στου ονείρου μου τη χώρα...

-Φιλιώ Ροτσίδου-

Νύχτωσε… / Ροτσίδου Φιλιώ

Νύχτωσε…

Μαύρα τα πλάνα…

Μαύρη η νύχτα …

Ξέφυγα…

Τα άστρα τρεμόπαιζαν στο μέτωπο μου κι η πούλια έριξε

χρυσόσκονη στα άσπρα μου μαλλιά…

Έξαφνα, γέρασα…

Το σώμα πλαδάρεψε…τα μάγουλα μου ρούφηξαν όλη μου τη ζωή

σε δέκα ζάρες…

Ρυτίδες παντού ακόμη και στη ψυχή μου…

Ψεύτρα!

Αγέραστη είπες θα μείνεις!

Με γέλασες, κι εγώ σε πίστεψα….

Ξημέρωσε…

Νεκρή σ’ ένα ξύλινο κρεβάτι με βρήκε το αύριο…που ήσουν χθες;

που είσαι σήμερα; που είσαι τώρα;

Τίποτα… όλα εδώ…τίποτα… ξημέρωσε κι εγώ ενύχτωσα…

Δόξα και τιμή / Ροτσίδου Φιλιώ

Δόξα και τιμή

στους συμβιβασμένους ήρωες της ζωής

που κάθε βράδυ κοιμούνται πλάι σ” ένα ξένο…

που ξυπνούν χωρίς σκοπό

και συμβιβάστηκαν

στη μετριότητα του τίποτα από φόβο….

Που αγκαλιάζουν ένα άγνωστο σώμα

ξυπνούν με τον θάνατο τους

ξεχνώντας πως έπρεπε να ζήσουν….

Κι ενώ ζουν,

μέσα τους έχουν πεθάνει χρόνια τώρα

συμβιβασμένοι στη μιζέρια

θύματα και θύτες των ηδονών

και της καταπιεσμένης κάβλας τους!

Δόξα και τιμή σ” αυτούς

που τ’ απαξίωσαν όλα σ” ένα βράδυ

και ξύπνησαν επαναστάτες

και όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες

τα θέλω και τη ζωή τους!

Δόξα και τιμή σ” αυτούς

που τόλμησαν και έσπασαν τα κατεστημένα

γιατί ήθελαν να ζήσουν τα όνειρα τους!

Δόξα και τιμή

σε όσους έχασαν τη μάχη

και ηττήθηκαν έως θανάτου

από κομπλεξικά ανθρωπάκια περιωπής

που ζητούσαν επανειλημμένα

την κεφαλήν τους επί πινακί!

Δόξα και τιμή σ’ αυτούς

που ξέφυγαν από δήμιους

και ελευθερώθηκαν πανηγυρικά

μετά βαϊων και κλάδων!

Τιμή και δάφνες

σε όσους χτύπησαν την γροθιά στο τραπέζι

και είπαν: «φτάνει πια! εγώ θα ζήσω» και έζησαν!

Φιλιώ Ροτσίδου (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. 
Σπούδασε Αισθητική και Κοσμετολογία. 
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες του διαδικτύου. 
Πρώτη συμμετοχή: Εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ: Καλοκαίρι 2014

Ρωσσίδης Ζήνων (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1895.  Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο και εργάστηκε ως δικηγόρος, ενώ από νωρίς υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα. Ήταν ο αντιπρόσωπος της Κύπρου στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Δημοσίευσε ποιήματα και μεταφράσεις σε έντυπα του μεσοπολέμου. Απεβίωσε στη Νέα Υόρκη το 1990.

Ποιητικές Συλλογές: Δίγλωσση έκδοση των ποιημάτων του κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη: "Bruges and other poems" / "Bruges και άλλα ποιήματα" (1986). 

ΠΛΑΤΑΝΙΑ / Ρωσσίδης Ζήνων

Πλατάνια που σε υδρόχαρα νειρεύεστε λαγκάδια
θείους έρωτες θνητών, 
είδα να σεργιανίζετε ίσκιους νυμφών τα βράδια
στις άκριες των βουνών. 

Λάγνα κι αγνά ταιριάσματα μες από τρεμοφύλλα
σε φως είδα χλωμό 
να σμίγουν μ΄ ολοσφρίγηλων κορμιών ανατριχίλα
ψυχάνθισμα λευκό. 

Μα σαν η αυγή αχνορόδισε τα κορφοβούνια πέρα 
κι εξύπνησαν οι πνοές, 
τους μυστιικούς αυλίζοντας ρυθμούς, που η άγρια μέρα 
θα πνίξει στις φωνές, 

μες στα πλατάνια ανέμισαν ξερόφυλλα πεσμένα
κι αδροί κόμποι δροσιάς, 
απομεινάρια ασύγκριτα, κι όμως  συνηθισμένα
μιας ξωτικής νυχτιάς.....

ΑΚΤΗΜΩΝ : Ποιητική Συλλογή της Νένας Φιλούση που εκδόθηκε το 2014. (μικρό απόσπασμα)

ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗΣ

Ο πατέρας μου είναι δάσκαλος σιωπηλός.
Κλείνει τρύπες και ρωγμές
με άσπρο, εύπλαστο πηλό «τον πιο καλό στην αγορά».
Βάφει πόρτες, παράθυρα, τοίχους
και πλένει τα πινέλα με νερό ή white spirit.
Δε μιλά. Ούτε γράφει. Μόνο κοιτάζει.

Τα καλοκαίρια βάφω κι εγώ
ό,τι βρω. Διάφορα χρώματα.
Δε ζωγραφίζω πια
μόνη μου γεμίζω τις τρύπες
και μπογιατίζω τοίχους αδιάκοπα.
Αλλά πάντα βγαίνει από κάτω
το λευκό του πατέρα.

ΜΕΤΡΟ

Κάνω συλλογή με υπόγειους χάρτες ταχείας μεταφοράς
λεωφορεία και τρένα σε μεγαλουπόλεις μοναξιάς
η κόκκινη γραμμή, η πράσινη, η μπλε
και τα μπαγάζια στην πλάτη
στους γυμνούς ώμους, στο σβέρκο
αφήνω ίχνη ενοχής παντού.
Η μέση μου πονά εκ γενετής.
Να φεύγεις λέει είναι σαν να πεθαίνεις λιγάκι.

Κουβάλησα βαγόνια φορτωμένα άλλους
αλλά φεύγω συνέχεια.
Ταξιδεύω κάνοντας λάθη
με τα εισιτήρια, τις βαλίτσες τον προορισμό.

Στις αναχωρήσεις γενικά είμαι χαρούμενη.
Μόλις δω τρένο χιμάω μέσα.
Με τόση αποταμίευση θανάτου ίσως τελικά χορτάσω τη ζωή.

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Πατρίδα μπορεί να είναι ένας δίγλωσσος χάρτης

ή ένα πράσινο βιβλίο συμβίωσης
φωτογραφίες με ακίνητες ευτυχίες
στημένη ησυχία από παλιά
σε διάφορες ερμηνείες.
Κι ακόμα, η ματιά των άλλων
των περαστικών
που μας έδειξαν πώς ξεγυμνώνεται κανείς
χωρίς αιδώ μόνο από πείσμα
και πώς κοιτάζεις με λαχτάρα ένα σώμα
το πλησιάζεις, το κατοικείς
γίνεται το σώμα σου, η πατρίδα σου.
Κάτι δηλαδή σαν αυτοστέγαση.

Αιώνες μετά πατρίδα γίναν τα παιδιά μου.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Όταν γυρίσω από τα δεσμά μου
θα με αναγνωρίσεις μητέρα
από μια ελάχιστη φαγούρα στο δεξί φρύδι
κι ένα ερυθρό σημαδάκι
στο αριστερό μπράτσο από μέσα.

Θα με αναγνωρίσεις ως αγνοούμενη που επανήλθε.
Με τα ίδια σημάδια μητέρα.
Κι ας μην έφυγα ποτέ.

ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ ΑΚΤΗΜΩΝ

Δεν έχω τίποτε δικό μου
ούτ’ εμένα
ούτ’ εσένα.
Για τίτλο ιδιοκτησίας ούτε σκέψη.
Εδώ και το πακετάκι του θανάτου
«οι καπνιστές πεθαίνουν γρήγορα»
και από την άλλη μεριά «το κάπνισμα σκοτώνει»
μου το αγόρασαν. Ένας φίλος,
η ευρωπαϊκή ένωση, εσύ
δε θυμάμαι.

Γιώργος Ρουσής (μικρή αναφορά)

Ποιητής από την Πάφο. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές παρέμεινε στην Ελλάδα και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. 

Ποιητικές Συλλογές:

Βήματα /1966


Ποιήματά του μπορείτε να διαβάσετε στον ιστότοπο: http://www.ellinikipoiisi.com/poetry/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AE%CF%82/

Ντία Καστρίνιου (μικρή αναφορά)

Η Ντία Καστρίνιου γεννήθηκε το 1936. Καταγότανε από την Πάφο. Ασχολήθηκε με την ποίηση. 

Ποιητικές Συλλογές:

Οδύνες και φως (1973) 

"ΚΥΠΡΟΣ ΘΑΛΑΣΣΟΦΙΛΗΤΗ" / Ντίνα Καστρίνιου

https://gaming.youtube.com/watch?v=xfF800u358Q&list=PLgLIRLbJl4tZ-CxEzJH1nuJ8aAHjPA50x

Νάσος Φλόγας (βιβλιογραφία)

Ο Νάσος Φλόγας (ψευδώνυμο του Τάκη Χαραλαμπίδη ) κατάγεται από την Πάφο και ασχολήθηκε με την ποίηση.  


Ποιητικές Συλλογές :

• Πορφυροί θρήνοι 
• Πικρή πορεία
• Αυπνίες των ήλιων 
• Αντίλαλοι φωτεροί και πένθιμοι
• Τεφρές πνοές 
• Καλπασμός των Υφάλων 
• Γυμνές φωνές 
• Απολογία

Οι εν λόγω Ποιητικές Συλλογές εκδόθηκαν την 10ετία : 1063-1973

ΞΑΦΝΟΥ..... Φλόγας Νάσος

Ξάφνου
δακρύζει μου
τ΄ άσπρο άλογο, 
κ΄ έτσι 
αναβάλλω 
το ταξίδι.