ΕΛΕΙΠΕΝ Ο ΧΑΝΟΥΤΑΡΗΣ

Που την ώραμ που γεννήθης,
πούσουμ μιαν οντζιάμ μωρόν,
που σ΄ αγάπησα τζαι στέκω
ως τωρά τζαί καρτερώ,
να μιαλύνης, να μυρίσεις,
τα γινής νόμου σειράν. 

Τζ΄ όπως κάμν΄ ο κόσμος ούλλος,
με αγάπην, με χαράν, 
να σου πέψη τους γονιούςς σου, 
νάρτουν, τζ΄ άσ΄ σε δώσουσιν 
οι γονιοί σου, να σαστούμεν
τζαί να μας χαρτώσουσιν. 

Μάλειπεν ο χανουτάρης
πώβκαλλα λοαρκασμόν
τζαί γυρίσαν οι ορπίες 
τζ΄ οι χαρές ούλλον καμόν. 

Καραφωδιάς Λεωνίδας (λίγα βιογραφικά στοιχεία)

Ο Καραφωδιάς Λεωνίδας υπήρξε λαικός Ποιητής της Κύπρου από το χωριό Κελοκέδαρα της Πάφου.  Γεννήθηκε το 1901 και απεβίωσε το 1974. 

ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ!

Άνθρωπε...τι κι αν κατοικείς σε πάγχρυσα παλάτια

μέσα σε κήπους κρεμαστούς ωσάν της Βαβυλώνος

δεν σου προσφέρουν τίποτα πλην στάχτην εις τα μάτια

τόσο που να σε αποσπούν του μέλλοντος αιώνος!...

Τι και αν έχεις πάνλευκα και μαλακά στρωσίδια

που προξενούν το θαυμασμό στον κάθε επισκέπτη!...

Τι κι αν κοσμείς το σώμα σου με αθέμιτα στολίδια

που είναι ριψοκίνδυνα από τον κάθε κλέφτη!...

Τι κι αν σου πουν πως πέτυχες, πλούτισες στη ζωή σου

κι ακόμα τι με πονηριά...πως δήθεν εξυπνάδα...

απέκτησες. Τόσα πολλά...πόσα θα πας μαζί σου;

Που φεύγεις τόσον άμεσα που σβήνεις σαν λαμπάδα;

Αν δεν προλάβεις για να πεις δυο λόγια μετανοίας

διά τα τόσα άρπαξες άδικα παρανόμως

με τόσο δόλο και ψευτιά κι επίμονου μανίας,

καλά, πες ότι πρόλαβες, αν δεν προλάβεις όμως;

Μην είσαι αδιάφορος το σήμα του κινδύνου

χτυπά για να αφυπνιστείς, θάνατος, τρόμος, φρίκη

και τα λιμνάζοντα νερά…μόνο βρωμιά σου δίνουν,

κάμε το παν επί της γης,

βρες τρόπους να απαλλαγείς…

τη Θεία καταδίκη.

Καλοκαίρης Νικόλαος (πρωτοπρεσβύτερος) 

Καραπώργη Εύα Γ. (μικρή αναφορά)

Η Καραπώργη Εύα Γ. υπήρξε λαική ποιήτρια της Κύπρου καταγόμενη από τη Κατωκοπιά. Το όνομά της αναφέρεται στο βιβλίο: Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ στην Ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου

Κακολής Παντελής (μικρή αναφορά)

Ο Κακολής Παντελής  υπήρξε ποιητάρης της Κύπρου. Γεννήθηκε το 1933 στο Λιοπέτρι. Το 1955 μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αγγλία για βιοποριστικούς λόγους. Εκεί έζησε για 4ο χρόνια περίπου και εργάστηκε σε εστιατόρια ως μάγειρας αλλά και ως ιδιοκτήτης μικρών εστιατορίων. 

Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από την νοσταλγία του για την Πατρίδα την Κύπρο, καταγγέλλει τις αδικίες που βιώνει, τραγουδά τη ξενιτειά. Διερευνά τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους να ακολουθήσουν μακρινούς δρόμους επιβίωσης. 

Ζήνων ο Κιτιεύς, ιδρυτής του Στωικισμού, ο άνθρωπος και η σκέψη του: Διάλεξη στις 23 Μαρτίου 2016

Κυριάκος Κακκής (βιογραφικό σημείωμα)

Γεννήθηκε στην Ξυλοτύμβου στις 24 Οκτωβρίου 1923 και πέθανε το 1977.

Κατόρθωσε και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο σε μια πολύ δύσκολη χρονική περίοδο. Ασχολήθηκε με την γεωργία. Έγραψε ποιήματα πατριωτικά, διδακτικά και ερωτικά. Στη ποιητική μνήμη της Κύπρου έμεινε ως ένας επιδέξιος τσιατιστής. 

Εμπιστοσύνη

Είναι μια λέξη μαγική, την λεν εμπιστοσύνη…

Ευτυχισμένος άνθρωπος, εκείνος που τη δίνει…

Και κείνος που τη δέχεται, αν δεν ήταν, θα γίνει…

Θα βασιλέψει και στους δυο, εντός τους, η γαλήνη…

Θεοδώρου Αλέξανδρος (μικρή αναφορά)

Ο Θεοδώρου Αλέξανδρος υπήρξε ποιητάρης της Κύπρου, από τις Πάτω Κυβίδες. 

Ηλιάδης Χαράλαμπος (μικρή αναφορά)

Ο Ηλιάδης Χαράλαμπος υπήρξε λαικός ποιητής της Κύπρου. Γεννήθηκε το 1901 και απεβίωσε το 1960. Καταγότανε από την Κοινότητα Κοιλάνι. 

πηγή: Εκκλησία της Κύπρου

Ζυμπρής Ανδρέας

Ο Ζυμπρής Ανδρέας υπήρξε Ποιητάρης από την Κοινότητα του Παλαιομέτοχου. Γεννήθηκε το 1923.

πηγή:http://churchofcyprus.org.cy/19768

είσαι μιτά μας δάσκαλε

Είσαι μιτά μας δάσκαλε, ακούω τη φωνή σου 
ήρθες να δεις τουςφίλους σου,γνωστούς και συγγενείς σου 

Ήρθες να δεις τα έργα σου που ΄χες παλιά γραμμένα 
σαν έθελες να μαζευτούν να ΄ναι ούλλα τυπωμένα 

Φυλλάδες τζιαι ποιήματα πλούτος στην κοινωνία 
να μείνουσιν να μεν χαθούν, έχουν πολλήν αξίαν 

Να΄χουμεν να διαβάζουμεν όσα τζι΄αν ρέξουν χρόνια 
κληρονομιά που λλόου σου, απου παιδια στ΄αγγόνια 

Εσου εν που με στράτευσες στης ποίησης την στράτα 
τζι΄ έκαμες μου τα χρόνια μου που όφτζιερα γεμάτα 

Τ΄αχναρκα της παράδοσης είπες μου να κλουθήσω
την ποίηση η αφορμή είσουν για ν΄αγαπήσω 

Που μες τα βάθη της καρκιάς, δυο στίχους σου χαρίζω 
τζι΄όσπου εν τα μάθκια μου ανοιχτά εν΄να σε μακαρίζω 

Μανώλης Βασιλείου

κέκκος ο καψουλάρης

Πέντ, έξι στίχους έκατσα σήμμερα για να γράψω
τον Κέκκον τον Καρίττεβλην για να σας περιγράψω.
Άδρωπον ίσιον τζιαι καλόν με αδρωπιάν τζιαι χάρη,
της Αραδίππου γνήσιον τέκνον τζιαι παλλικάριν.
Θυμούμαι που' μαστιν μιτσιοί τζεικάτω στην Τραχώνα
που παίζαμεντε ππιριλιά, χωστόν τζιαι ζύα -μόνα.
Μες στα χωράφκια ολημερίς γυρίζαμεν τα όρη,
νυχτώννεν τζιαι στρεφούμαστιν έσσω μας με το ζόρι.
Ο Κέκκος πάντα ομπροστά, ήταν ο αρχηγός μας,
ό,τι τζι αν εκάβναμεν ήταν καλλύττερός μας.
Αφού τζιαι με το λάστιχον που παίζαμεν στρουθούδκια,
πάντα ήτουν καλλύττερος που τ'άλλα κοπελλούδκια.
Ύστερα τζιαι με τα βερκά τζιαι το τζιυνήιν κόμα,
πάλαι πρωτοπαλλίκαρον είχαν τον στην Τραχώνα.
Ούλλοι τον εφωνάζαμεν Κέκκον τον Καψουλάρη,
όνομαν που'ν κοτσιάνιν του τζι άλλος έθθα το πάρει.
Εγιώ τον βάλλων πάντα μου εις την γραμμήν την πρώτην
τζια Τραχωνίτην γνήσιον βέρον Αραϊππιώτην.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΜΠΑΖΗΣ 

σημείωση: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα: Η ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ (δΕΚ 2015) 

ΧΩΡΚΟΝ ΜΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΠΙΤΗΣ

Χωρκόν μου που μ’ ανάγιωσες τζι εμέν

τζιαι τους γονιούς μου

τζιαι του παππού μου, τον παππούν

τζι ούλλους τους χωρκανούς μου,

τζιείνους που’ ρταν τζιαι κάτσασιν κοντά σου τζιαι ριζώσαν

τζιαι κάμαν κλώνους τζιαι κλωνιά

τζι εις τον γυρόν σ’ απλώσαν.

Γιατ’ έν’ το χώμαν σου γλυτζύν,γλυτζύν τζιαι το νερόν σου

τζι ο καθαρός αέρας σου τζι ο νήλιος ο λαμπρός σου

τζιαι συγκολλά σου ο γιαλός με τες ακρογιαλιές του,

τες βάλες, τα λιμάνια του τζιαι με τες αμμουθκιές του.

Τα λλιαστά χωράφκια σου τα κοτσινοβαμμένα

τζιαι τα δεντρά σου, πωρικά ψημένα φορτωμένα

τζι όμορφα τα σπίθκια σου τζιείνα τα πλιτταρένα

τζιαι τ’ άλλα με αρκόπετρες, μαστορικά χτισμένα.

Τίποτε το παρακατινόν, εν έσιεις πόν’ δικό σου,

τζι όσοι εφάαν τζι ήπιασιν νερόν που το νερόν σου

τζι έκατσαν πας στο χώμαν σου, το γλυκοκότσινόν σου,

λαλούν πως μέσα στον τουνιάν εν έσιει όμοιόν σου.

Τες ομορκιές σου τες πολλές θέλω να τραουήσω

με τα φτωχά τραούδκια μου πο’ χω για σεν γραμμένα

τζι ούλλου του κόσμου ‘ννά του πω, όσον τζιαιρόν ιζήσω,

όπου βρεχώ τζι όπου σταχώ’ ννα τραουώ για σένα.

Γιατ’ είμαι ‘ναν κλωνίν τζιαι γιω που τα κλωνιά σου

τζι ε’ ττέλω να ποχωριστώ ποττέ μου που κοντά σου.

Για πάντα να ποτζοιμηχώ στ’ αγκάλια τα δικά σου,

για να’ν γλυτζύς ο ύπνος μου, όπως τα χώματά σου.

Τα τηλέφωνα

Παύλος Δημητρίου Πικροδάφνης 

(Σατιρικόν)

Τώρα εις την Λευκωσίαν

εν να ανοίξει η εταιρεία

τηλεφώνων πιον σχολή

για να πάει όποιος θέλει

το τηλέφωνον να μάθει

τζιαι να το ξηφοηθεί.

*

Γιατί έσιει που φοούνται

προπαντός που τα χωρκά

το ακουστικόν να πιάσουν

τζιαι το φτιν τους να το βάλουν

για να ακούσουν καθαρά,

τζιαι στην μια μερκάν τ’ αφίνουν

έναν πήχυν μακριά

τζι έτσι ’εν ακούουν λέξιν

που τον άλλον που μιλά.

*

Φαίνεται πως είναι νόμος

όποιος  ―τζιαι ο πιο μιτσής―

το τηλέφωνον κτυπήσει,

να το θέλει πάντα βίαν,

γλήορα για να μιλήσει,

τζι άμα πεις «εν κρατημένον»,

εν ν’ ακούσεις θυμωμένα

«ώς ποσον να περιμένω;»

*

Κάποτε κτυπούσιν πέντε

τζιαι φωνάζουν μονομιάς,

τζι άμα πιάσεις ν’ απαντήσεις

έναν έναν στην σειράν

εν ν’ ακούσεις να φωνάζουν

«μα γιατί ’εν απαντάς;»

Κάποτες κτυπούσιν πάλιν

τζιαι ζητούν πέρσοναλ κολ

μα ξεχάννουν να σου ’πούσιν

του ατόμου που ζητούσιν

τ’ όνομάν του το μικρό,

τζι’ έτσι πιάνουν δικηγόρον

ενώ εθέλασιν γιατρόν.

*

Κάποιος ακτυπά στο κόλποξ

τζιαι ζητά βιαστικά

αριθμόν που το Βαρώσι.

Κάποιον όνομα ζητά

τζιαι τζιαμαί πα’ στο τραπέζι

το ακουστικόν κουμπά·

έσιει ράδιον ν’ ακούσει,

’κόμα δκυο που συζητούσιν,

κάποιον άλλον που μιλά,

τζι ’εν ακούει του τηλεφώνου

τόσην ώραν που κτυπά

τζι ύστερα εν να θυμώσει

πως πολλά εν να πκιερώσει.

*

Κάποιος άλλος εις το Κτήμαν

θέλει να τηλεφωνήσει

τζιαι ζητά το έρτζιεντ ’κόμα,

γλήορα για να μιλήσει,

―εν τον κόφτει που το χρήμαν,

ας πλήρώσει τζιαι διπλά―

’φίννει το ακουστικόν τζιαι φεύκει

πως του έτυχεν δουλειά,

τζιαι το σιέρι σου μουδκιάζει

που την ώραν που κτυπά :

’εν σου απαντά κανένας,

τζι ύστερα που επιστρέφει

χέμα ρέστα σου ζητά.

*

Το λοιπόν για τούτα ούλλα,

για να μεν τα ρίχνουμεντε

πα’ στον τηλεφωνητήν,

’ποφασίζει η εταιρεία

να ανοίξει την Σχολήν.


το διαβάσαμε και το αναδημοσιεύουμε από: https://allikypros.wordpress.com/category/%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/