Το Δείπνο του Σώματος : Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου εκδοθείσα το έτος 2021 (Μανδραγόρας)

 

Εξορίας εγκώμιον

Έψαχνα να βρω την Εδέμ
Πλανόδιος.
Ίσως η εξορία
μου τη συστήσει.
 
Φοβάμαι

Πρώτα καταργήσαμε το χάδι.
Βρήκε σειρά το άγγιγμα,
η αφή,
το σώμα.
Τώρα, που όσο ποτέ
καθείς μας κατοικεί
στο πνεύμα
με τις σταγόνες του ψωμιού του
απομακρύνει ευκόλως τους ιούς
και την αρρώστια.
Ίσως να είναι ώρα να σκεφτούμε
πόσο πιο σταράτο
πόσο πιο ειλικρινές
ήταν τελικά εκείνο το:
«Νιώθω έρωτα για σένα»
αντί για το
«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου».
Οι μετοχές πάντα μας προδίδουν
ενώ τα ουσιαστικά
στέκουν εκεί χωρίς ανάγκη.
Θες δεν θες σου λέει,
για να αρθρώσεις νόημα,
με χρειάζεσαι.
Αυτό, αυτό κατάργησε
η εποχή μας
κι έτσι κλειστήκαμε
ικέτες
σε μια ζωή που πέρασε.

 
Προσδοκία

       Κι είναι ανέγγιχτη ακόμα η ζωή μου.

            Ακόμα την ονειρεύομαι, τη χάνω.

                                  Πιερ Πάολο Παζολίνι

 
Φαντάζομαι
πως είναι αξιοθαύμαστο
να είμαι λυπημένος.
Όταν τα βράδια
κεντώ με παραμάνες το σαρκίο μου
δεν είναι για να γράψω καλά ποιήματα.
Κατά βάθος
η Τέχνη της ραπτικής με σώζει
έστω με διατηρεί.
Με βοηθάει πάντα να δηλώνω
τη ζωή
που προστάζουν
οι θάνατοί μου.
Συγκρατώ ακόμα μέσα στις ραφές
όσα αξόδευτα στο πρόσωπό μου
σφραγίζει ο χρόνος
και προσδοκώ
σε ένα σώμα δίχως μάνα
δίχως παραμάνα.

 
Οδηγίες διακόσμησης

Όταν μάζευα αντικείμενα
δεν γνώριζα πως μάζευα εμένα.
Εδώ θα μπούνε οι χαρές
πιο κάτω οι μαυρόασπρες γυναίκες
μες στις σκιές του σαλονιού
οι έρωτες
μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά
τα χέρια Της.
Στην κουζίνα η παιδικότητα
και στο γραφείο
η μνήμη και η πίστη μου.
Ο ξενώνας το είχε η τύχη του
να ’ναι μια δεύτερη ευκαιρία
για όλα όσα μετάνιωνα.
Μέσα στην κάμαρα
μαζεύω αρχαιότητες,
με προσοχή τούς δείχνω φως
και γίνονται κτερίσματα της σάρκας μου.
Δεν αντιστέκομαι στο σώμα σου
μα προνοώ να ταριχεύσω
το τόσο που σ’ αγάπησα.

 
Θυσία

Θα ’ρθει μια μέρα
να βρει το δίκιο του ο έρωτας.
Θα κάτσουνε στο ίδιο το τραπέζι
Αβραάμ και Αγαμέμνονας,
Φραγκογιαννού και Μήδεια
να βάλουν κάτω τα θανατικά τους.
Εμείς, αθώοι, θα λαλήσουνε.
Ένας Θεός μάς στέρησε το έγκλημα.
Η Μήδεια θα κάνει νεύμα
στη Φραγκογιαννού.
Εμείς για πάντα ένοχες
θα κράξουνε
μέχρις αθώωσης του φύλου.
Ένας Θεός μάς στέρησε τον έρωτα.
 
Εσπερινό

Τα ποιήματά μου με στοιχειώνουν.
Λευκό χαρτί τα φονικά και οι πληγές μας.
Λευκός κι ο πόνος σαν τον θάνατο
μακριά απ’ το πρόσωπό Σου.
«Εσύ πόθεν επλάστηκες
τζιαι εννά βασανιέσαι;
Εν έσιει ασήμι να σε βαρέσει».
Κάνω τα λόγια προσευχή
και στρέφομαι σε σένα:
Άργησα παππού να καταλάβω
πως μόνο ο θάνατος
δεν χρεώνεται καθόλου.
 
Μετά την Εδέμ

Όσο περίμενα
οι λέξεις έφτιαχναν εσένα.
ß
Είναι ωραίος ο πόθος μου
γιατί σου μοιάζει.

«Των στίχων πανσπερμία» : Ποιητική Συλλογή του Ελευθερίου Πλουτάρχου εκδοθείσα το έτος 2021

 

Διαβάτης της Σιωπής

 

Διαβάτη εσύ της σιωπής,

οδοιπόρε στοών και σελίδων…

 

Το πόδι σκοντάφτει,

το χέρι τρυπάει,

το πρόσωπο καίει,

το μυαλό τα ‘χει παίξει,  

η καρδιά πάει να σπάσει,

η ψυχή μαραζώνει…

Ο χάρτης του χάους

χορεύει μεθυσμένα

στον καμβά της ζωής.

Στην πυξίδα του τέλους

η βελόνα τρελάθηκε.

 

Το δέντρο της συνάντησης εκεί,

σε περιμένει…

Οι φωνές χαμηλώσαν.

Η σήραγγα απέναντι σε προσκαλεί

μα συ δεμένος στο χώμα

με τα μάτια στραμμένα στον κήπο.

 

Το πουλί πέταξε

μα τα φτερά έμειναν κάτω στο χώμα.

Το πηγάδι στέρεψε

μα οι σταγόνες μούσκεψαν το χορτάρι.

Το λουλούδι πατήθηκε

μα το πέταλο στόλισε τη φωλιά των μυρμηγκιών

π’ αφήσανε τ’ άμυαλα το ψίχουλο.

Κάτω απ’ τον θάμνο

το σημάδι που κρύφτηκε

ψάχνει τον άγνωστο.

 

Κοιτάζεις πίσω

αχνάρια νωπά,

σαν να ‘ταν χθες.

Το χθες,

τ’ αύριο του χθες,

τ’ αύριο του σήμερα.

Μια τομή στο βιβλίο που χαράζει τ’ αόρατο χέρι

με το χέρι που πληγώνει και πληγώνεται.

Το σημάδι φθηνό μα μεγάλο

στο δικό σου το χέρι

με την ψυχή και τον νου να υπαγορεύουν,

με την τρελή ηλιαχτίδα,

με τ’ όπλο τ’ ονείρου.

 

Πέρασες απ’ τις στοές τις αθάνατες,

πέρασες απ’ τις μυστήριες σελίδες της σιωπής.

Τύχη θα ‘χεις αν είδες το άπλετο φως στην άκρη της σήραγγας,

αν ήπιες απ’ το πηγάδι που στέρεψε,

αν άκουσες το κελάηδημα των πουλιών που φύγανε,

αν βρήκες κι εσύ ένα πέταλο απ’ τ’ ανθισμένο λουλούδι,

αν φύλαξες έστω στον κόρφο σου το σημάδι αυτό τ’ ωραίο

στη βρωμιά του θάμνου που βρέθηκες.

 

Διαβάτη εσύ της σιωπής,

οδοιπόρε στοών και σελίδων…

 

 

 

 

Παιδιά του Πολέμου (Ενότητα: Κοινωνικά)

 

Είναι κάτι παιδιά που ‘χουνσχολειό

το σχολειό του πολέμου…

Παίζουν κρυφτό σαν ακούνε τις βόμβες,

παίζουν τρεχτό σαν ακούνε οβίδες,

γράφουν τις λέξεις στο χώμα των ερειπίων

και ποτέ δε λαθεύουν αρρώστια και φτώχεια.

Μαθαίνουν αφαιρέσεις μετρώντας νεκρούς,

μαθαίνουν προσθέσεις μετρώντας κασόνια.

Απαγγέλουν απ’ έξω… πόσο αξίζει νερό και ψωμί.

Με βιβλία σχισμένα… με τις σφαίρες στις τσάντες…

στους γκρεμισμένους  τοίχους…

στη λάσπη και στη βροχή…

Είναι τ’ αδικημένα παιδιά του πολέμου.

 

Ίκαρος (Ενότητα: Μύθων Διδαχές)

 

Απ΄ την Αθήνα στην Κρήτη τεχνίτη σπουδαίε

στον Μίνωα φτιάχνεις  παλάτι λαμπρό

μα να φύγεις δε  σ΄ άφηνε Δαίδαλε καημένε

γιατί φοβόταν μην χτίσεις το ίδιο αλλού.

Φυλακισμένος μαζί με το γιο σουσκέφτηκες…

με κερί να κολλήσεις στους ώμους φτερά,

να πετάξεις μακριά στην πατρίδα να πας.

Κι αν ο Ίκαρος σ΄ είχε ακούσει …

Δε θα πετούσε τόσο ψηλά.

Δε θα ΄χε λιώσει ποτέ το κερί

και στη θάλασσα μέσα δε θα ΄χε χαθεί.

 

Αν τύχει κι εσύ να πετάς στα φιλόδοξα ύψη

το νου σου να έχεις στον ήλιο που καίει

και πάντα ν΄ ακούς τη φωνή του πατέρα.

Τέσσερα Ψηφία Ματωμένα (Ενότητα: Προγόνων Γη)

 

Τέσσερα ψηφία,

τέσσερα ψηφία ματωμένα,

τέσσερα ψηφία ματωμένα ξυπνούν μνήμες.

Μνήμες πικρές,

μνήμες σκληρές,

μνήμες νωπές.

 

Κι ας περάσαν τα χρόνια…

Ο γέρος αγναντεύει από μακριά το σκλαβωμένο περιβόλι…

η μάνα πηγαινοέρχεται στα οδοφράγματα με τη φωτογραφία…

η γριούλα στον συνοικισμό με τ’ όνειρο…

Ν’ ανάψει το καντήλι στους τάφους των προγόνων…

να πιει καφέ με τη γειτόνισσα στο κατεχόμενο χωριό…

να ξεδιψάσει το γιασεμί που ‘χε φυτέψει πριν απ’ τον διωγμό…

Η δασκάλα των εγκλωβισμένων θυμάται με δάκρυ…

Δεν ξέχασαν…

δε θα ξεχάσουν…

μέχρι που ο θάνατος σβήσει τις μνήμες.

 

Τέσσερα ψηφία ματωμένα,

τέσσερα ψηφία…

 

 

Μέρα του Μάη (Ενότητα: Ερωτικά)

 

Το μικρό το μπουμπούκι

τη μαγεία ξυπνά των χρωμάτων

σαν δειλά ξεπροβάλλει απ’ το πέπλο

που η φύση στοργικά τ’ αγκαλιάζει.

Το μικρό τ’ αηδόνι

στη ζεστή, σαν βρεθεί,  του φωλιά

τη γλυκιά μελωδία αρχινά. 

Κι ο ουρανός  μ’ αστέρια γεμίζει το βράδυ

στις ψυχές συννεφιά δε μετράει.

Ένας όμορφος κόσμος γεννιέται

στ’ απαλό τ’ αεράκι του Μάη.

Και στο φως το γαλήνιο

οι καρδιές συναντώνται κι ανθίζουν…

Πλουτάρχου Ελευθέριος / Βιογραφικό σημείωμα

 

Ο Ελευθέριος Πλουτάρχου γεννήθηκε το 1975. Κατάγεται από το χωριό Καλοπαναγιώτης και διαμένει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής–Δημοτική Εκπαίδευση, 1999) με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής – Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση, 2012). Εργάζεται από το 1999 ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Το 2021 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Των στίχων πανσπερμία» και το πρώτο του λογοτεχνικό/εκπαιδευτικό βιβλίο «Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: ημερολόγιο από το ταξίδι του Λεωνίδα» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Ποίηματά του έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες ποίησης. Έχει μια κόρη και έναν γιο.

Ιστολόγιο συγγραφικού/ποιητικού έργου:https://elploutarchou.blogspot.com/

Επικοινωνία:elplout@yahoo.gr

Εν τρισίν ήμέραις / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 

Μπορείτε από τώρα ν’ αρχίσετε να μετράτε

ανάποδα∙

το καταπέτασμα του ναού θ’ ανοίξει στα

δυο∙

Τα νεκροταφεία θ΄ αδειάσουν  τους νεκρούς τους

και η Ιστορία του κόσμου θα μάθει να μετρά

θετικά.

Μπορείτε από τώρα να πετάξετε τα παλιά σας

ημερολόγια

και κάνοντας αρχή από μένα να σημαδεύετε

το Χρόνο

όπως ο τοξότης το θήραμα∙ ν α ρίχνετε κάτω

το Χρόνο

όπως ο παλαιστής τον αντίπαλο.

Εν τρισίν ημέραις –να θυμάστε καλά

τον αριθμό-

Εν τρισίν ημέραις ο κόσμος δε θάναι ο ίδιος

όπως πριν.

Από σήμερα και μπρος θα ταξιδεύει κρατώντας

το μικρό αυτό εγκόλπιο στη καρδιά του∙

κάθε που η καρδιά του θα λιποψυχεί

θα τ ’ανοίγει να βυθίζεται μέσα όπως βρέφος

στο στήθος της μάνας του∙

Κάθε που θα μένει από ελπίδα θα τ ΄αρπάζει

όπως ναυαγός το σωσίβιο, όπως πνιγμένος

αρπάζεται από τα μαλλιά του!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( ΜΕΜΝΗΣΟ )

ΕΚΔΟΣΗ: 2006

"Τα μετά τη σταύρωση" και "ο Άπιστος Θωμάς" / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Τα μετά τη σταύρωση

 

Τα πράγματα επανέρχονται στους κανονικούς

τους ρυθμούς∙

βγάλαμε από τη μέση το ταραξία!

Οι μαθητές του σκόρπισαν από το φόβο

των Ιουδαίων

και εμείς ξαναβρίσκουμε τους παλιούς

καλούς εαυτούς μας.

Ούτε συνάξεις ούτε διαδηλώσεις

ούτε επίγειες ή επουράνιες

Βασιλείες.

Τέλειωσαν τα τρελά! να επανέλθει

επιτέλους και η λογική στη θέση της!

 

        Ο άπιστος Θωμάς

Προς στιγμή πήγα να τους πιστέψω∙

ξεγελάστηκα από τα λόγια τους.

Όταν όμως άρχισε να με ψαχουλεύει

και να χώνει τα χέρια του ‘όχι στο τόπο

των καρφιών αλλά μέσα στα φυλλοκάρδια μου

τότε κατάλαβα ποιος ήταν ο πιστός

και ποιοι οι άπιστοι!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’

 

ΕΚΔΟΣΗ: 2013

 

 

Αδελφέ μου / Λυσσαρίδης Βάσσος

Τα μικρά ανθρωπάκια,

πιασμένα στον ιστό μιας ηλίθιας αράχνης

αγωνιούν να ζήσουν

ακόμα μιαν ασήμαντη ώρα.

Κι απ’ έξω κάποιοι υποψήφιοι δεσμώτες

χειροκροτούν τους γονατισμένους.

Φοβάμαι να φτύσω

γιατί θα λιώσω το αραχνοΰφαντο πέπλο.

Κι’ όσοι δεν πνιγούν

θα περπατούν αδέξια

προς ένα αλλιώτικο αναπόφευκτο θάνατο.

Φτωχέ λαέ.

Ακόμα και τ’ αγωνιστικά σου είδωλα είναι ψεύτικα.

Γιατί δε νοιώθεις την δική  σου τη δύναμη;

Εσύ περπατάς μέσα και πάνω από ιστούς.

Εσύ ζεις και πεθαίνεις χωρίς χειροκρότημα.

Εσύ πολεμάς τις αράχνες και όσο ζεις το ζεις.

Τι να σου πω αδελφέ μου;

Δως μου μια στάλα ανθρωπιάς

και σου δίνω ένα εκατομμύριο ζωές.

Αδελφέ μου,

εμείς θα προχωρούμε πολεμώντας και φτύνοντας.

Βάσος Λυσσαρίδης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε το 1920 και απεβίωσε στις 26 Απρ 2021. Μεγάλωσε στο χωριό Λεύκαρα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, τη ζωγραφική και την πολιτική. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στη συνέχεια σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήταν πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα,  που πρωτοστάτησε στις τότε μαζικές εκδηλώσεις για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι τότε κυβερνώντες αντιδρούσαν για να μη διασαλεφθούν οι σχέσεις Ελλάδας -Βρετανίας. Ήταν γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων και πρόεδρος της Επιτροπής Φοιτητών. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και έλαβε μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959). Εξελέγη βουλευτής του Πατριωτικού Μετώπου το 1960 και έκτοτε εκλέγεται συνέχεια βουλευτής. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Οργάνωσης Αφρικανο-ασιατικής Αλληλεγγύης (AAPSO) και φιλοξένησε στην Κύπρο ηγέτες των αντιαποικιακών κινημάτων της Αφρικής (Γκαμπράλ, Νέτο, Μαρσελίνο ντος Σάντος, Όλιβερ Τάμπο, Nujome). Υπήρξε γενικός γραμματέας του ICSA (Αλληλεγγύη στους Λαούς της Νότιας Αφρικής), οργανισμού ενάντια στο απαρτχάιντ, υπέρ της απελευθέρωσης του Νέλσον Μαντέλα. Ίδρυσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ το 1969 και παρέμεινε πρόεδρός του ως το 2002. Έκτοτε είναι επίτιμος πρόεδρος του κόμματος. Πρωτοστάτησε στην αντίσταση ενάντια στο πραξικόπημα και το μεταπραξικόπημα. Γι' αυτή τη δράση του έγινε απόπειρα δολοφονίας του κατά την οποία σκοτώθηκε ο Δώρος Λοΐζου και ένας περαστικός. Υπήρξε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής από το 1985-1991. 

Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ιπποκράτης (τώρα επίτιμος) και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου. Παντρεύτηκε τη Βαρβάρα Κόρνγουολ, δημοσιογράφο και συγγραφέα.

πηγές: 
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CF%85%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

http://edek.org.cy/2015/viografiko-epitimou-proedrou-edek-vasou-lissaridi/

έργα του:

(2011)	Απόψεις, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2008)	Ποιήματα, Άγρα

ΑΝΈΣΤΗ / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

       

Πέρασαν τα χρόνια!

Οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν∙

είπε να ξαναγυρίσει πίσω στην προηγούμενη

του ζωή να δει αν έμεινε ίχνος από το πέρασμα

του πάνω στη γη.

Επισκέφτηκε το σπήλαιο που πριν από αιώνες

του πρόσφερε το λίκνο να γεννηθεί.

Τα ζώα του, αν και γερασμένα ,ήταν εκεί.

Τα χαιρέτησε βάζοντας το χέρι του

στο λαιμό τους

και εκείνα μουγκάνισαν δείχνοντας

πως τον αναγνώρισαν.

Έφυγε ευχαριστημένος !

Τα ζώα κρατούσαν στη μνήμη τους τη μνήμη του.

Προχώρησε προς τον Ιορδάνη Ποταμό.

Χιλιάδες κόσμος βουτούσε στα βρώμικα νερά του

και κάθε τόσο κάτι ανέσυραν από τις λάσπες του.

Από περιέργεια πήγε πιο κοντά∙

ένας ιερέας ντυμένος με πολυτελή άμφια

κρατούσε ένα σταυρό αγκιστρωμένο σαν πετονιά

και τον πετούσε στα βρώμικα νερά του Ιορδάνη∙

πέφταν μετά γυμνοί ή ημίγυμνοι νεανίες

που τσαλαβουτώντας στα βρώμικα νερά πάλευαν

ποιος να ανασύρει το σταυρό στην επιφάνεια.

Ρώτησε γιατί το κάνουν∙

του είπαν σε ανάμνηση κάποιου που πριν από αιώνες

αποφάσισε από λόξα ή ιδιοτροπία-εδώ οι γνώμες

διχάζονται- να σώσει τον κόσμο και τους ανθρώπους!

Εμείς το διασκεδάζουμε πάντως γιατί ο τυχερός

βάζει και κάποια δηνάρια στη τσέπη του.

Έφυγε τρομαγμένος για τη κατάντια του σταυρού

και προχώρησε προς τη λίμνη της Τιβεριάδας.

Κατηφορίζοντας προς τα κει αισθάνονταν την ανάσα του

πιο ελαφριά.

Θυμήθηκε τους ψαράδες του∙ τι να γίνονταν άραγε;

ψαρεύουν ψάρια ή γίναν τελικά αλιείς ανθρώπων;

όπως μισοαστεία μισοσοβαρά τους είπε κάποτε

Τους είδε από μακριά ∙έκανε να σηκώσει το χέρι

και να τους καλέσει κοντά του∙

Δε τον αναγνώρισαν! ήταν σκυμμένοι στη δουλειά τους

και ράβαν τα σκισμένα δίχτυα τους∙

ο Πέτρος, ο Αντρέας, ο πρωτόκλητος ,οι γιοι του Ζεβεδαίου∙

δεν ήταν αυτοί!

Δε τους ενόχλησε περισσότερο∙

δεν ήταν αυτοί!

Και εκείνος που κάποτε τους συνεπήρε

και τους ξεσήκωσε από τα σπίτια και την ησυχία τους…

Τι τρέλα κι αυτή!

Το κατάλαβε κοιτώντας ξανά προς το μέρος τους∙

η μέριμνα της μέρας του ‘’τι πίωμεν, τι φάγωμεν’’

ήταν εμφανής στα μάτια τους…

Τι τρέλα κι αυτός!

Έφυγε από κοντά τους κι ανέβηκε προς το Γολγοθά

άλλως αποκαλούμενο και ‘’κρανίου τόπος’’.

Ο λόφος ήτα φυτεμένος τεράστιους σταυρούς

με καρφωμένους πάνω τους χιλιάδες ανθρώπους

και δίπλα τους οι σταυρωτές τους να τους ποτίζουν

όξος και χολή.

Ρώτησε ‘’γιατί τόσοι πολλοί πάνω στους σταυρούς’’∙

‘’Πιστεύουν πως κάποτε θ’ αναστηθούν μιμούμενοι

κάποιον άλλο που πριν από αιώνες έδωσε

το κακό παράδειγμα∙

η προθυμία τους να μας αδειάσουν τη γωνιά

μας διευκολύνει να τους περάσουμε γρήγορα

στην άλλη μεριά,

να μοιραστούμε μετά τα ιμάτια τους∙

Ο κόσμος δεν έχει ρούχο να φορέσει πάνω του’’.

‘’Να λοιπόν που και ο θάνατος δίνει ζωή!’’

σκέφτηκε μελαγχολικά και χαμογέλασε

μέσα του.

Κατέβηκε κατηφής και προβληματισμένος το Γολγοθά

Μπήκε στην πόλη∙

τώρα κυκλοφορούν αντί με αμάξια που σέρνουν άλογα

με αμάξια που κομπάζουν για τα κρυμμένα τους άλογα!

Οι εξατμίσεις των αλόγων τον έπνιξαν∙

σήκωσε την άκρη του ιματίου και την έβαλε στη μύτη.

Οι άνθρωποι δε κοιτάζονταν μεταξύ τους∙

τρέχαν μ’ απίστευτη ταχύτητα προσπαθώντας

να ξεπεράσει ο ένας τον άλλο σε μιαν απίστευτη

κούρσα ταχύτητας δίχως σκοπό.

Θυμήθηκε τα λόγια του∙

‘’μη μεριμνάτε για την αύριον!’’

Ένιωσε ξανά εκτός κόσμου όπως και τότε∙

‘’δεν αλλάζουν οι άνθρωποι’’, σκέφτηκε

και βιάστηκε να ξαναγυρίσει στη θέση του …

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ : 2014

"Ανέστη " και "Το χειροκρότημα" Ποιήματα του Πούλλου Ανδρέα του Χρίστου

 

               Ανέστη

Για τους άπιστους ή τους δύσπιστους

ο ατιμωτικός θάνατος δεν ήταν αρκετός∙

χρειάζονταν πιο θεαματικά πράγματα

για να πιστέψουν.

Γι αυτό και τον υποχρέωσαν να ξαναγίνει

σάρκα και αίμα να τους περάσει

αβρόχοις  ποσί απέναντι!

 

           Το χειροκρότημα

Εμείς απλώς χειροκροτούσαμε∙

δε βάψαμε τα χέρια μας στο αίμα του.

Παρακολουθούσαμε από μακριά

τα γεγονότα

χωρίς να λαμβάνουμε μέρος

εις τα της εκτέλεσης.

Δε φωνάξαμε όπως οι άλλοι το ‘’σταύρωσον’’

ούτε τον φραγγελώσαμε καθοδόν.

Απλώς χειροκροτούσαμε παρακολουθώντας

από τηλεοράσεως τα γεγονότα

αμέτοχοι στα φρικτά και αιματηρά

της εκτέλεσης

που συνέβαιναν ευτυχώς κάπου αλλού

πολύ μακριά από μας σε άλλο τόπο

και άλλο χρόνο!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΙΚΡΑ   ΔΟΚΙΜΙΑ ‘Η ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ: 2013

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Π.Ο. ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ Γ. ΚΑΡΒΕΛΛΟ

 

 

Ο Πολιτιστικός Όμιλος ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ ανακοινώνει την έναρξη συνεργασίας του με τον μουσικό Κωσταντίνο Γ. Κάρβελλο.  Ο Κ. Κάρβελλος  θα αναλάβει το μουσικό τμήμα του Π.Ο. ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ.

Ο Κωσταντίνος Κάρβελλος γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1993.  Άρχισε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 χρόνων με την Πόπη Σουρουλλά στο Ωδείο Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου (παράρτημα Λάρνακας), όπου παρακολούθησε και ανώτερα θεωρητικά.  Από το 2007 συνέχισε με καθηγητή το Νικόλα Κωνσταντίνου στο πιάνο και το Λοΐζο Λοΐζου στα ανώτερα θεωρητικά.

Συμμετείχε σε σεμινάρια πιάνου στην Κύπρο, Τσεχία, Γαλλία, Ουγγαρία, Γερμανία και Βέλγιο, με διακεκριμένους πιανίστες όπως οι FabioBidini, MartaGulyas, LuisFernardoPerez, BettyMallard, DavidRenner, PaavaliJumppanen, MilanLanger, MartinKasik, AaronShorr κ.α.  Παρακολούθησε επίσης, σε μόνιμη βάση, σεμινάρια πιάνου με το Χριστόδουλο Γεωργιάδη.

Είναι κάτοχος του Grade 8 στο Πιάνο (2008) και του Grade 8 στη Θεωρία της Μουσικής (2011) του RoyalschoolofMusic

Έχει λάβει μέρος σε διαγωνισμούς πιάνου στην Κύπρο και στο εξωτερικό, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει ο Πανελλήνιος διαγωνισμός πιάνου Μαρίας Χαιρογιώργου – Σιγάρα, 2010 (Α’ Βραβείο) και ο 10^ος Διαγωνισμός Πιάνου Βιέννης, 2010 (Γ’ Βραβείο).

Πραγματοποίησε το πρώτο του ρεσιτάλ πιάνου σε ηλικία 16 χρόνων(Καστελλιώτισσα, Λευκωσία, 2009). Το 2011 συνεργάστηκε, ως σολίστ, με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κύπρου, ερμηνεύοντας το CembaloConcertoinDminor του J. S. Bach σε σειρά συναυλιών.

Τον Απρίλιο του 2013 ξεκίνησε τις σπουδές του ως σολίστ πιάνου (Bachelor of MusicInstrumental - Klavier) με τον καθηγητή BalazsSzokolay.

Από το 2018 βρίσκεται στην Κύπρο όπου εργάζεται.

Μεταθανατίως / Κωνσταντινίδης Στέφανος

Τα είπαμε όλα

και στην ενεργητική

και την παθητική φωνή

και στον ενεστώτα

και τον αόριστο.

Ας μη υποχρεωθούμε

να κάνουμε αποκαλύψεις

και στον τετελεσμένο μέλλοντα.

Αυτά θα τα αποκαλύψει

η νεκροψία των ονείρων

μεταθανατίως.

Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου: Άραγε θεέ μου και μ΄ αυτή την απόδειξη θα καταφέρω να τους πείσω;

 

Αγωνιώδη ερωτήματα επί του σταυρού
 
Άραγε θεέ μου και μ΄ αυτή την απόδειξη            
θα καταφέρω να τους πείσω;
Δε θάρθουν εκ των υστέρων ν΄ αμφισβητήσουν
τούτο ή το άλλο;
και τι θα προσθέσω προστιθέμενος
κι΄ εγώ στη μακριά χορεία των άμωμων
Αμνών;
Δε θάρθουν αύριον οι επιτήδειοι Λύκοι
να μου αλλάξουν τον αδόξαστο μέχρι
να με κάνουν δiκό τους;
Και που θα πεθάνω, Κύριε, που θα πέσω
στα πόδια τους σαν άψυχο κουφάρι
θα συγκινηθούν ποσώς;
Οι ίδιοι μήπως δε θα μαζέψουν τα σπασμένα  μου
κόκαλα
να μ’ αναδιαμορφώσουν εκ μυελού των οστέων,
να με κάνουν ένα μ’ αυτούς;
Άραγε θέ μου-και συγχώρα με για
τη βλασφημία μου-
παίζω κι ‘ εγώ το παιχνίδι τους  αποδεχόμενος
να πάρω τον από πριν ετοιμασμένο
ρόλο μου;
Μήπως, θε μου, κι αυτή η παράσταση
ξαναπαίχτηκε
με τους ίδιους ακριβώς σκηνοθέτες,
τους ίδιους ακριβώς ηθοποιούς
κι απλώς επιβεβαιώνω τη θέληση τους
να με παίζουν κατά τα κέφια τους,
κατά τα κέφια τους να με παραδώσουν
στα χέρια του αιμοδιψούς όχλου,
να με κλωτσά στο διηνεκές,
Στο διηνεκές ν’ ασελγεί πάνω στο ματοβαμμένο μου
Κουφάρι;
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( ΜΕΜΝΗΣΟ )
ΕΚΔΟΣΗ : 2006

**

                Προδοσία

Αφού δεν ήτα τέτοιος όπως λανθασμένα
τον πιστέψατε
τον παραδώσατε να σταυρωθεί.
Θα δοκιμάζατε στη συνέχεια
να τον επαναφέρετε στη ζωή.
Την επόμενη φορά ίσως και να τα κατάφερνε
καλύτερα
να ικανοποιήσει τις προσωπικές
ή και ομαδικές φιλοδοξίες σας!
 
Αιώνες μετά από τη σταύρωση κάποιου Ιησού
επονομαζόμενου και Χριστού
 
Εμείς ούτε ξέρουμε ούτε ακούσαμε,  πολλώ  μάλλον
δεν είδαμε τέτοιο πρόσωπο!
Κάποιοι ανώνυμοι κυκλοφόρησαν κάποιες φυλλάδες
που τις αντέγραψαν στη συνέχεια κάποιοι άλλοι ρυπαροί
Φυλλαδογράφοι μέχρι που τα πράγματα φτάσαν
ίσαμε μας.
Εμείς ούτε ξέρουμε ούτε ακούσαμε περί του εν λόγω
προσώπου.
Μας είπαν απλώς να τον αναφέρουμε στις κουβέντες μας
μιας και η συναναφορά του ονόματος του ηρεμεί
τα πνεύματα και σε κάποιους η συνήθεια αυτή προσδίδει πόντους
στη θρησκευτική τους ταυτότητα.
Για να είμαστε ειλικρινείς  μας φαίνεται πολύ απόμακρος ∙
και αν δεχτούμε ως αληθινές κάποιες ακραίες δηλώσεις του
δεν είναι του γούστου μας.
Πολύ Χίπις, βρε παιδί μου! και απ’ό,τι το δείχνουν
οι φωτογραφίες του έτρεφε μακριά και ρυπαρή κόμη∙
κουρελαρία πράγματα!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ  ‘Η ΚΑΙ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2013

***

   Τελευταίες σκέψεις επί του σταυρού
 
Αν τελείωναν όλα εδώ θα μπορούσα με ήσυχη
συνείδηση
να ψιθυρίσω ‘’ θεέ μου τετέλεσται’’
και λέγοντας αυτά ν΄ αφήσω το πνεύμα μου
να εκπνεύσει.
Όμως τίποτα δε με πείθει πως το έργο μου
ολοκληρώθηκε∙
τίποτα δε μ΄ εφησυχάζει πως η αυλαία έπεσε
κάπου εδώ.
Μπορώ να διακρίνω τους Φαρισαίους να ενδύονται
άλλη στολή∙
μπορώ να διακρίνω τους δικούς μου να με αρνούνται
όχι τρις αλλά χίλιες  δεκατρείς∙
μπορώ να ξεχωρίσω τον Πιλάτο να αποποιείται
τις ευθύνες του
ξεπλένοντας ικανοποιημένος τα χέρια του∙
μπορώ να δω το δράμα μου να παίζεται κάπου
αλλού∙
κάποιος άλλος σταυρώνεται στη θέση μου∙
κάποιος δυστυχής άλλος να αίρει
το σταυρό μου∙
και αισθάνομαι σα το κακόμοιρο Βαραββά∙
κλαίω τη μοίρα μου σα το καταραμένο Βαραββά
που δε βρίσκεται άνθρωπος  να το ξαλαφρώσει
από το βάρος της καταλαλιάς∙
δε βρίσκεται δικαστής να το δικαιώσει
ενώπιον θεού και ανθρώπων!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΜΕΜΝΗΣΟ )
ΕΚΔΟΣΗ: 2006

 

Όμηρος Λαμπράκης [βιογραφικό σημείωμα]

 Ο Όμηρος Λαμπράκης γεννήθηκε στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στηη Μέση Εκπαίδευση. 

Ποιητικές Συλλογές:

-- Της Αλλαγής και της Αγάπης / 2006

-- Ανατολή κάθε Πρωί / 2009

Όμηρος Λαμπράκης : Πέντε [5] ποιήματα από την συλλογή: Ανατολή κάθε Πρωί [2009]

 ΤΟ  ΥΠΟΓΕΙΟ

Και βρήκε μέσα της
ένα κόσμο
ολότελα δικό τη

.

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ

Κι αναζητούσα προσχήματα

γιατί δεν άντεχατον ήλιο

κι έμεινα στα προσχήματα

και σβήστηκε το φως

.

ΦΡΕΝΟ ΚΑΙ ΓΚΑΖΙ

Μήπως είναι καλύτερα έτσι

μήπως είναι καλύτερα αλλιώς

μια ζωή ζήσαμε

δίχα κίνηση και φως.

.

ΕΙΣΑΙ

Δε χρειάζεται 

να προσπαθείς

να γίνεις σπουδαίος

Είσαι

ΑΛΗΘΙΝΟ

Ο δρόμοςτης αρετής

και της αγάπης

είναι μοναχικός

Έχει πόνο

κι είναι προσωπική επιλογή