Όσα δεν είπα / Παρουσίαση του βιβλίου της Δέσπως Πηλαβάκη

[Ντύθηκε η νύκτα μοναξιά] / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Ντύθηκε η νύκτα μοναξιά
κι ήρθε και φώλιασε
βασίλισσα στο θρόνο της καρδιάς μου
Η απέραντη ερημιά μου
το παλάτι της
και δούλοι της πιστοί
τα όνειρα μου

Μες τα σκοτάδια
της ζωής μου τριγυρνά
και ψιθυρίζει μου
τραγούδια λυπημένα
για πρόσωπα του χτές
που φύγαν πια
μα τόσο αγαπηνένα

[Κι αν μας χωρίζουν ουρανοί και θάλασσες μεγάλες] / Ονουφρίου Περικλέους Αντριάνα

Κι αν μας χωρίζουν ουρανοί και θάλασσες μεγάλες
Κεραία ειν η σκέψη μου και σύρμα η καρδιά μου
Αντάμωμα χωρίς κουπιά η βάρκα του μυαλού μου
πάει κι έρχεται γοργά από κάστρο σε γεφύρι.
Μα γώ γαντζώνομαι εκει πάνω στα δυο σου χείλη.
χέρια μου πανέμορφα ψυχή κυπαρισσένια
ακολούθησε τον δρόμο σου χάραξε την πορεία
Εγώ θα βρίσκομαι εκεί πυγμή και παραστάτης
να σου λέω τράβα μπρος δεν χαθηκε ο Θεός.

Σφίξε τα δόντια ποιητή / Ονουφρίου Περικλέους Αντριάνα

Σφίξε τα δόντια ποιητή, ζωγράφισε και πάλι.
Άπλωσε την αγκάλη σου σε πόνου προσκεφάλι.
Γράψε γλυκά, γράψε λευκά, γράψε πάλι λαθραία
Ετούτο φως που κυνηγάς αλάργα ξεμακραίνει
Βάλε στον στίχο σου κραυγή, βάλε του και σημάδι
Κόντρα στον άνεμο καιρό π αλήθεια αλητεύει.
Μίλα με λέξεις τσουχτερές στείλε τους το χαμπάρι.
Χόρεψε λεβέντικο χορό στου πόνου το κλωνάρι.
Το στόμα δεν μας κλείνουνε όσο κι άν πολεμάνε
για του συμφέροντος κρασί, δεν μάθαμε. Δεν σωπάμε.
Ανέβα στ ονείρου την κορφή, σαν κράχτης, μύστης, γητευτής.
Φώναξε άνοιξης γιορτή, γέμισε τον αέρα.
ψυχή που πάντα πολεμά δεν χάνεται, δεν φεύγει.
Μόνο για λίγο σιωπά, πάλι ανασκουμπώνει
το μέσα της καρδιάς χτυπά κσι λευτερώνει.

Καϊμακλιώτη Αγγέλα: Δύο (2) Ποιήματα

ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ

Συγκυλισμός σε τσίρκο
οι προκαθήμενοι
Βρυκόλακες ορίζουν
το αλισβερίσι
Οι συνωμότες ανεμίζουν
τα λευκά μπαϊράκια
Ληστές και σαλτιμπάγκοι
σκυλεύουν το νεκρό κορμί
Κι εσύ Λευκωσία
πλατεία στενάχωρη
Αροδαφνούσα των εκπτώσεων

Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα

***

Κατηφορίζουνε οι άνθρωποι
σαν τα ποτάμια προς τη θάλασσα
Φωνές κυλούν μαζί τους ακατάλυτες
βότσαλα και κλαδιά
τα σπίτια τους δεμένα
στις σωσίβιες σκέψεις
επιπλέουν
μια ιστορία επιστροφής
επιστροφή δεν έχει

Κατηφορίζουνε οι άνθρωποι
μαζί με τους χείμαρρους
των ζεστών ονείρων τους
θαλασσοδέρνονται
κουφάρια μέλλοντος αιώνος
πλάι στους αμφορείς
της αιωνίου κολάσεως
θαλασσοπνίγονται

Οι άνθρωποι μπαίνουν αμίλητοι
σε μια πινακοθήκη ζώντων εκθεμάτων
ή ένα μουσείο αποδημίας
Οι άνθρωποι μπαίνουν αγέλαστοι
σε μια βαρκούλα ή ένα ναυάγιο
τους εκλεκτούς θαμώνες των χρωμάτων υποδύονται
τους υψηλούς προσκεκλημένους των κυμάτων

Κρατούν στο χέρι το ποτό της ιστορίας
και διατρέχουν τις εξόδους σαστισμένοι
κραδαίνοντας τους οδηγούς και τις βιογραφίες
στους ώμους τα παιδιά και το νεκρό πατέρα τους
Με δέος παρακολουθούν μια γέννηση
ένα χορό ή ένα θάνατο
ύστερα σμίγουν άγρια με το πλήθος
σε μια επανάσταση εκ του μακρόθεν
συνομιλούν τηλεπαθητικά στις γκρίζες ζώνες
φωνάζουν σιωπηλά συνθήματα
φέρνουν μαζί το σώμα τους ψηφιακό

Τυχαίνει βέβαια κάποιοι χωρίς απώλειες
να βγαίνουν από τα πεδία σώοι
να φεύγουν κάθε που βραδιάζει [...]

Ειρήνη Ανδρέου: Δύο (2) ποιήματα

Εγώ δεν είμαι ποιητής.

Εγώ δεν είμαι ποιητής…
είμαι του πόνου γητευτής
και της χαράς ζητιάνος
.
Εγώ δεν είμαι ποιητής
στιχάκια γράφω της στιγμής
στην πίκρα μου απάνω.

Κάνω κατάθεση ψυχής
σε τούτο τ’ άψυχο χαρτί
την μοναξιά να πνίξω,

γιατί η τσιγκούνα η ζωή
με την σταγόνα μ' ελεεί
κοντεύω να στραγγίξω!

Λέτε να είμαι ποιητής
που ‘μαι εχθρός της λογικής
με την καρδιά βαδίζω;

Κάνω επένδυση ψυχής
κι ίσως στην άλλη τη ζωή
(την ζούγκλα σαν αφήσω)
σαν άνθρωπος να ζήσω.

**

Σαν κομπάρσος σε ταινία.....

Αρχίζει να βραδιάζει
κι ο χρόνος με τρομάζει
πόσο γρήγορα κυλά ...
στα ίδια και στα ίδια...
Αρχίζει να βραδιάζει
κι ένα δάκρυ πάλι στάζει
και στο μάγουλο κυλά....
χαράσσει μια ρυτίδα..

Πλησιάζει πια το δείλι
κι εγώ έζησα σαν ξένος
σαν κομπάρσος σε ταινία....
ψεύτικα φιλούσα χείλη
κι ας αγάπησα με σθένος
ποια πληρώνω αμαρτία;

Αρχίζει να βραδιάζει
κι η καρδιά μου μπάζει
από χίλιες δυο ρωγμές...
πλησιάζει πια η δύση.
Πάμε φίλε μου κομπάρσε
γέλα, αγάπησε και κλάψε
όπως έκανες και χτές.......
μια ζωή στις ψευδαισθήσεις....

Περιπλανήσεις / Χατζηματθαίου Άθως

Με σκοτεινό χαμόγελο ο ήλιος μάς κοιτά,
σ’ ένα παλιό χαμόσπιτο, σε τοίχο γκρεμισμένο.
Σε γκράφιτι που σώθηκε σίγουρα η μπογιά
κι έμεινε το βλέμμα του, κάπως ξεθωριασμένο.

Μια γάτα στο παράθυρο, με μάτια ανοικτά,
κρυμμένη στο πλινθόκτιστο περβάζι, να χαζεύει.
Ένα σπουργίτι αδιάκοπα, το ράμφος να κτυπά,
το τζάμι στο απέναντι, λες κάτι να γυρεύει.

Κι ο μεθυσμένος, μ’ αδειανό μπουκάλι, περπατά,
παραμιλώντας, βρίζοντας την άδικη του μοίρα.
Και μες στο παραμιλητό, δακρύζοντας πετά,

το αδειανό μπουκάλι του , σκάρτη ζωή και στείρα.

Κι η γάτα απ’ τον φόβο της τρέχει να κρυφτεί

Κι αυτός στο πεζοδρόμιο, πέφτει να κοιμηθεί.

ΣΥΛΛΟΓΗ

ΥΖΤΕΡΟΓΡΑΦΟ - ΣΟΝΕΤΑ-

Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΙΑΦΟΡΆ / Πανάγου Μαρούλλα

Της νύχτας το όνειρο τέλειωσε στο ξημέρωμα

Χαθήκαν οι προάγγελοι

που φέρναν ερχομό μιας καινούργιας αυγής.

Καλοκάθησε το σκοτάδι στην κάθε ίνα του κορμιού,

που μας καρφώνει εκεί!

Στην δειλία μας που δεν πρόσμενε πιά.

Κι ας ήταν η αλλαγή ,μια κίνηση μακριά μας

Φιλακισμένη με δεσμοφύλακα τνο φόβο να καραδοκεί.

Να επιτηρεί την κάθε σκέψη,

Δολοφόνος στην κάθε απόφαση.

Κι εσύ! Κλεισμένη στα τείχη

του αλλιώτικου κόσμου που ονειρευόσουν .

Φυλακισμένη στις ελιόπιττες

της νοικοκοιροσύνης που κερνούσαν την διαφορά σου

Κάθε μπουκιά κι ένας κρίκος να αλυσοδέσει

την ψυχή στην καθημερινότητά σου

Στο κάτι που δεν ήσουν

Να την δελεάζει να αγκαλιάσει την συνήθεια

(Τόσο πιο εύκολο)

Κι όμως διψούσες για το θάρρος

Να φωνάξεις την διαφορά του δικού σου έργου

Διψούσες να σπάσεις τις αλυσίδες

να ξεχυθείς εναντιωμένη στο “δεν μπορείς”.

Να αποδείξεις σε σένα “θα μπορέσεις”

Σε πνίγει το εύκολο στην προσωρινότητά του .

Το δύσκολο σε μαγνητίζει

κι αποφασιστικά αρχίζεις αγόγγυστα

το ανέβασμα στον ανήφορο μοναχός

Να κυνηγάς τον ανεμόμυλο

της τελειότητας που ονειρεύεσε

Μαρούλλα Παναγου 

ΚΟΥΡΑΣΜΈΝΟΙ ΟΔΟΙΠΟΡΟΙ / Μαρούλλα Παναγου

Σαν πήραμε κείνο άγνωστο δρόμο

Τον βρήκαμε μακρύ

Σαν κι αυτόν που μας παραγγειλε

ο πρόγονός μας

Μα δεν ειμαστε εμείς εννημένοι για περιπέτειες

.Ούτε ηρωισμούς είχαμε στο αίμα μας

Κοινά ανθρωπάκια !

Πλήθος γεννημένο μ’ εμάς

Δεν ξεχωρίσαμε ποτές

Και κείνα τα υδανικά που κουβαλούσαμε για μεγαλεία

μείναν κοινές ονειροπολήσεις μεσοστρατίς

Καθώς τα παρατήσαμε .

Κουρασμένοι οδοιπόροι

της καθημερινότητας

Ποιητικη συλλογή 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Μια αγκαλια στον πόνο χαρισμένη / Πανάγου Μαρούλλα

Το χέρι ανιδιοτελώς κοντά σου απλώθηκε
ήρθε ελαφρώσει την αόρατη πληγή.
Όπου μες στην καρδιά σου έχει φωλιάσει
και δεν αφήνει χαραμάδα , λίγο το φως να ξαναμπεί.

Σε είπε αδελφό κι ήρθε κοντά σου
για ν 'ακουμπήσεις, ν'απαλυνει την πληγή
και μην διστάζεις άνοιξε την την καρδιά σου
μισός γίνεται ο πόνος, όταν μοιραστεί.

Μην τον κοιτάς και συνεχίζεις να σωπαίνεις
σαν σου μιλά, τις λέξεις καν 'τες φυλαχτό
στην μοναξιά σου συντροφιά για να τις έχεις
κι αν θέλεις κλάψε και καν' τον πόνο παρελθόν.

Το χθες που πέρασες δεν γίνεται ν 'αλλάξεις
έτσι αποτίναξε τον καημό απ' την ψυχή σου
άσε την λήθη στο ταξίδι της να πάρει
το βάρος που σε λύγισε ,να κλείσει την πληγή σου .

Δώσε λοιπόν κι εσύ το χέρι το δικό σου
σε τούτο το ταξίδι όπου λέγεται ζωή .
Μην απομένεις μοναχός στον καημό σου
κι αγκάλιασε το αύριο σε μια καινούργια αρχή .

Σταύρος Σταύρου: Τρία (3) Ποιήματα

Ονειρεύτηκα πως ήμουν
Ένα πιάνο μοναχικό
Σ ενα δωμάτιο σκοτεινό
Κι εσυ καθόσουν γυμνή και δοκιμαζες
Νοτες στα τυφλα
Με τα λευκά μακριά σου δάχτυλα
Να εναλλάσσονται υπνωτικά
Το ένα μετά το άλλο ως το τέλος
Των ωρων των ημερών των χρονων
και τη συντέλεια του λόγου.
Τα γόνατα σου ν' ακουμπούν
-κατασκοτεινο ακόμα το δωμάτιο-
Τη γυαλιστερή μου επιφάνεια
Και κοντά πολύ κοντά όλο
Και πιο κοντά
Η ανάσα σου να θολώνει τον κόσμο.
Σε μια τέτοια περίπτωση,
αγαπημένη,
Τι να το κάνει κανείς το φως.

**

Κι απόψε που νιώθω πεντάρφανος,
αγαπημένη,
στείλε το χαμόγελό σου
να με υιοθετήσει.

***

Ας μη συστηθούμε.
Ας αφήσουμε αυτό το μικρό
ασήμαντο κενό
ανοιχτό
όσο μπορούμε.
Ας μη συστηθούμε.
Ας μιλάμε μόνο
ας κοιταζόμαστε
μόνο
κι αν αγγίξει ο ένας τον άλλον
ας είναι χωρίς συστάσεις.
Αν συστηθούμε,
αν κλείσουμε αυτή την εκκρεμότητα,
μπορεί να πιστέψουμε πως ξέρουμε
ο ένας τον άλλον
πως έχουμε όνομα
πως έχει τίποτε εδώ πέρα όνομα
και πως το ξέρουμε...

Στου Οκτώβρη τον Ουρανό: Ποιητική βραδιά στο Παραλίμνι

Στα πλάισια της 5ης Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην πόλη του Παραλιμνίου πραγματοποιήθηκε την 29 Οκτωβρίου 2019 Ποιητική βραδιά. Την ευθύνη της διοργάνωσης είχαν οι δραστήριες ποιήτριες Εύα Γεωργίου και Σωτηρούλα Τζιαμπουρλή, στην παρουσίαση ήταν η αισθαντική Δέσποινα Κατσαντώνη ενώ τραγούδησε εξαίρετα ο νεαρός τραγουδιστής Πάνος Κουμάσης. 

Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι ποιητές:

•  Αδελαίδα Παπαγεωργίου
• Μάρθα Κανάρη
• Σταύρος Σταύρου
• Σωτηρούλα Τζιαμπουρή 
• Εύα Γεωργίου
• Βίκτωρας Καραγιάννης
• Δημήτριος Γκόγκας
• Αντώνης Κατσαντώνης
• Ελένη Τυρίμου
• Χρήστος Παπαχρυσάφης
• Ανδριάνα Περικλέους
• Γιαννούλα Άδωνη
• Σταύρος Γκότσης

Ποιήματα προς ανάγνωση απέστειλλαν και οι ποιητές

• Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος
• Σμαραγδή Μητροπούλου
• Κώστας Τρίγκης
• Στέλλα Σουραφή
• Ηλίας Δ. Παπακωνσταντίνου

Τέλος διαβάστηκε και ποίημα του εκλοιπόντος ποιητή Ελευθέριου Παπαδόπουλου

Η Ποιητική βραδιά είχε την αναμενόμενη επιτυχία, καθώς το κοινό του Παραλιμνίου και γενικότερα της Κύπρου αγκάλιασε με θέρμη την εκδήλωση. Στο κατάμεστο χώρο περιτρυγιρισμένο από εκθέτες βιβλίων ο ουρανός του Οκτώβρη γέμισε με ευχάριστες και σπουδαίες ποιήσεις. Ελπίζουμε σε συνέχεια ...

ΣΕΝΑΡΙΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΠPΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ / Πενταράς Νίκος

Παίρνει ο Γενάρης το νεογέννητο
και το πλένει με ανθόνερο
(πυροβολισμοί)
Ο Φλεβάρης το μαθαίνει να ψελλίζει
τα πρώτα του λογάκια
(πυροβολισμοί)
Ο Μάρτης το βοηθά
να κάνει τα πρώτα του βήματα
(πυροβολισμοί)
Με τον Απρίλη
κάνει τον πρώτο του περίπατο
(πυροβολισμοί)
Τον Μάη ερωτεύεται
(πυροβολισμοί)
Ιούνιο παντρεύεται
(πυροβολισμοί)
Ιούλιο φτιάχνει οικογένεια
(πυροβολισμοί)
Από τον Αύγουστο
αγνοείται η τύχη του
χάθηκε στον πόλεμο
(πυροβολισμοί)
Ο Σεπτέμβρης το αναζητά
(πυροβολισμοί)
Οκτώβρη ανακαλύπτουν
σε ομαδικό τάφο τα οστά του
(πυροβολισμοί)
Ο Νιόβρης το ταυτοποιεί
(πυροβολισμοί)
και ο Δεκέμβρης το κηδεύει
(πυροβολισμοί)

Στου Οκτώβρη τον Ουρανό: Μια Ποιητική, διαφορετική βραδιά στο...Παραλίμνι στις 29 του Οκτώβρη

«Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ»:Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντρέα Τιμοθέου

To Παράκεντρο σας προσκαλεί

στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντρέα Τιμοθέου

«Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ»

που  θα γίνει το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019, στις 6.30 μ.μ.

στον Πολυχώρο «Αποθήκες 79»,

επί της οδού Αγίου Λαζάρου 81-83, Λάρνακα.

Πρόγραμμα εκδήλωσης:

Χαιρετισμός εκ μέρους του Παράκεντρου από τον ποιητή, Πάμπο Κουζάλη.

Παρουσίαση του έργου από την ποιήτρια και δοκιμιογράφο, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

και τον λογοτέχνη, Δρ Χρήστο Αργυρού.

Απαγγελίες από τον ποιητή Πάμπο Κουζάλη, την ποιήτρια Λίλη Μιχαηλίδου

και τον Αντρέα Τιμοθέου.

Αντιφώνηση από τον ποιητή.

Θα ακολουθήσει δεξίωση.

Την εκδήλωση συντονίζει η ηθοποιός, Χρυστάλλα Καλλένου.