[Ο ήλιος κάθε πρωί με κοιτούσε κατάματα] / Αθως Χατζηματθαιου

Ο ήλιος κάθε πρωί με κοιτούσε κατάματα
καθώς ρουφούσα τον καφέ μου
ακουμπώντας στο πέτρινο περβάζι της μοναξιάς
Στη μουσκεμένη απ΄ τα δάκρια των άστρων πετρά
σκαρφάλωναν μια στρατία από μυρμήγκια
αποζητώντας ελάχιστη δροσιά κι ανάσα ξεκούρασης
απ΄ την ολονύκτια τους αγρυπνία
Το ραγισμένο τζάμι θρηνούσε στο βουητό του ανέμου που αναστάτωνε την ηρεμία της ροδαυγής
κι ένα μαύρο σύννεφο σκαρφαλωμένο στο σβέρκο του ουρανού πάσκισε να κλέψει απ΄ τον ήλιο το χαμόγελο
λες και δεν ήθελε αυτό να ξημερώσει
λες και δεν του άρεσε η εναλλαγή απ΄ το σκοτάδι στο φως
και το σπουργίτι φοβισμένο απ’ όλο αυτόν τον πανικό
δεν τολμούσε να πλησιάσει στο περβάζι μου
τα ψίχουλα της αγάπης μου ορφανά
περίμεναν όπως κάθε αυγή
για να του προσφέρουν την ελάχιστη ευτυχία.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ / Μαγγανή Χρυστάλλα

Όταν των Μήδων τους αλαλαγμούς ,
που φοβεροί κραδαίνουνε τα όπλα ακούσεις
κανένα μη ζητήσεις Εφιάλτη
ανάμεσα σ' αυτούς που φανερά
σε μίσησαν.
Πλάι σου κοίταξε και θα τον δεις
εκφράζοντας επαίνους
να υποκλίνεται
και μες της μάχης τη βουή
να σε φωνάζει "φίλε".

ΟΡΟΜΑΝ ΕΝ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ / Μαρούλλα Παναγου

Ομορφος σαν τον Αντζιελον. όμως που την θωρκά σσου 
πολείπει το χαμόγελο που μέσα στην μμαδκιά σσου
Μεν τον αφήννεις τον τζιαιρόν άσκοπα για να ρέξει
εν σύντομη τούτ’ η ζωή, ζήσε την κάθε φέξη 
Μεν αγαπάς τζιει πόν πρεπει δκιάλεξε στο ταιρκάζει
τζιει που σ’αξίζει να χαρείς να μεν έσιεις μαράζι .
Ξέρεις το τούτα που λαλώ ότι πως εν η αλήθκεια
Ζωή ποττέ εν μπόν ένι όπως τα παραμύθκια
Το ότι που ορπίζαμεν όρομαν εν να μείνει
μα φτάνει που το ζήσαμεν τζι ας μεν ποττ’ενε γίνειν
θα το κρατούμεν φυλακτόν με στην καρκιάν μας άστρον
Ητουν αγνόν μα πέτασεν σαν το πεζούνιν τ άσπρον.

[Οταν γιναν σκιες οι αγαπημενοι] / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Οταν γιναν σκιες οι αγαπημενοι
και οσα ζησαμε μαυρα συννεφα
ηρθε ο ηλιος τη βροχη να ζεστανει
μονος κι απροσκλητος
Εγιναν πονος και δακρυ οι θυμησες
κι ακουμπησε η απελπισια
στο παραμυθι να ξαποστασει
και την αγκαλιασε τρυφερα ο Αισωπος
τη νανουρισε κι εγινε μωρο στην κουνια
Μανα η καρδια μου
που σκιστηκε στα δυο και χαθηκε
Φωλιασε μεσα στο μυαλο
δυο κομματια και με τρελλαινει
Σ αγαπαει το ενα μεχρι θανατου
πεφτει στα βραχια τσακιζεται και το φωναζει
Κρυβεται το αλλο και διχως φωνη σου μιλα
διχως ορια και πεθαινει
Σωπα και συ μην παρουν τα λογια
οι σκεψεις και τα μεταφερουνε
Σωπα και συ . Τωρα πια εμαθες
να φωναζεις βουβα την αγαπη σου
κι ειναι πιο δυνατη
Τωρα πια εμαθα να καλω
στα μουγκα τη ψυχη σου
και να πεθαινω μαζι της

Τούτος ο κόσμος δεν πάει άλλο / Ανδρέου Ειρήνη

Τούτος ο κόσμος δεν πάει άλλο....
Θεέ μου γκρέμισ' τον, φτιάξ' τον ξανά.
Για την αγάπη Σου δεν αμφιβάλλω 
όμως τον κάναμε.... γυαλιά καρφιά.

Φτιάξ' τον ξανά μα όχι με λάσπη.
Πάρε τα δάκρυα πάρε το αίμα
πάρε τα ψίχουλα, και φτιάξε αγάπη
μοίρασ΄την δίκαια, μην κάνεις ψέμα.

Ένα κομμάτι για τον καθένα ,
δεν σου ζητάω Θε' μου πολλά.
Χρόνια παλεύω με μία πένα
τούτος ο κόσμος δεν πάει καλά.

Τούτος ο κόσμος ζει μες το ψέμα
και μες στην λάσπη του κυλιέται
κι όποιος ενάντια πάει στο ρέμα
από τον όχλο πετροβολιέται.

Κλείνει τ ΄αυτιά σε πόνου κραυγές
και το συμφέρον του μόνο κοιτάει...
χολή και ξύδι κερνά τις πληγές
πατά σε πτώματα και προχωράει.

Τούτος ο κόσμος ζει μες στο ψέμα,
Θεέ μου γκρέμισ' τον φτιάξ' τον ξανά.
Βγαλ' το ΕΓΩ που στάζει αίμα...
Θε' μου παιδάκι μην κλάψει ξανά!

Από την εισαγωγή του βιβλίου μου " Φτου μας με αγάπη"

[πάρε με πέρα θάλασσα ] / Κυπριανού Ντίνος

Σκορπώ τον νου στα μακρινά
στην καταχνιά που σβήνει η δύση
οι σκέψεις μου ως στις ακτές
της Σμύρνης να κυλίσει

να ταξιδέψω το μυαλό
να ρίξω φώς μές στις αυλές της
με δάκρυ απ΄΄τα μάτια μου
να πλύνω τις πληγές της

Πάρε με πέρα θάλασσα
ώς την αρχή της Σμύρνης
και άς χαθώ στο όνειρο
στην ομορφιά εκείνης

πάρε με πέρα θάλασσα
την Σμύρνη να μαγέψω
λίγο απ΄΄τα σμυρνέικα
τραγούδια της να κλέψω ...

Οι στίχοι είναι κατοχυρωμένοι επίσημα  .https://youtu.be/E8EcVf98C_Q

ΩΣΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΦΩΣ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Κατι συμβαινει εκει εξω δεν ακουσες τιποτε ?
Κατι εμποδιζει το ρολοι της ζωης μας
να κτυπαει εδω σ αυτη τη γη
Καποιος αποφασιζει για μας χωρις εμας
και ειναι φιλος
καποιος αποφασιζει για μας χωρις εμας
και ειναι αδελφος
μα δεν το νοιωθεις ?
Μας στερει το σπιτι ο δικος μας ανθρωπος
μας κανει ξενους στη δικη μας γη
κανει τα παντα μας προσωρινα
Κι αυτοι που "" φυγαν ""γιατι σκοτωθηκαν
κι αυτοι που θαρθουν ποια θαναι η γη τους
Κατι συμβαινει εκει εξω
μην κανεις πως δεν το προσεξες
Ξυπνα αδελφε και ξυπνα ολους οσους κοιμουνται
ολοι μαζι μια γροθια πριν μας κοψουν το ρευμα
Ωσπου εχουμε φως
Στα σκοτεινα τι θα κανουμε ?

[Εκει στ ουρανου το μεσοφρυδο] / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Εκει στ ουρανου το μεσοφρυδο
γαντζωμενη μια προσευχη
γονατιζει το θανατο
Μια καρδια ναυαγει μεσοπελαγα
και σκιζει τη θαλασσα
ο θρηνος της απελπισιας
Και μεις την ελπιδα
κρατωντας σφικτα απ το χερι
την ταλαιπωρουμε
με διχως λυπηση
Μια βαρκα χωρις πυξιδα η ζωη
που ολο μακραινει στη θαλασσα
και μεγαλωνει η αποσταση
Βρισκομαστε αναμεσα σε ερειπια
γκρεμισμενων ονειρων
και μας κτυπα παγωμενο τ αγιαζι
Κι αναζητουμε μια γωνια
στην αυλη της χαρας
να γλυκανουμε λιγακι
της ψυχης το παραπονο

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

[Της μανας το νανουρισμα θυμαται] / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Της μανας το νανουρισμα θυμαται
και ξαναγινεται μωρο
το εικοσαχρονο παλληκαρι
λαβωμενο απο τουρκικο βολι
"Μανα μη φεβγεις
φοβαμαι μονος "
και τα χερια σε θεση προσευχης
ικετευουν
" Μανα μη φεβγεις
ποναω πολυ "
και τα ματια γλαρωμενα
κοιτουν μα δεν βλεπουν
Και ξυπνα η μανα
μες την αγρια νυκτα
αλαφιασμενη καντηλι αναβει
" Φυλαε Πλαστη μου το παιδι μου "
Και τραβα απ την κασελα
το μαυρο φουστανι
με τη μαυρη της ψυχη
να ταιριαζει
και σερνει φωνη σπαραγμου
" Ορφανη ειμαι πια
και μοναχη στον κοσμο "
τραβαει τα μαλια
και σκιζει τις σαρκες
" Ουτε πατριδα ουτε παιδι
αναθεμα της ζωης τους εμπορους "
Την παιρνει ο υπνος και ονειρευεται
"Κοιμησου παιδακι μου
ξαγρυπνα η μανουλα
κοιμησου εσυ "

Η ΜΑΝΑ Η ΚΟΥΡΔΙΣΣΑ / Πηλαβάκη Δέσπω

Ειμαι η μανα που γεννησε την Beritan 
Σαν την κοντεψε ο εχθρος 
στα αγρια βουνα της πατριδας πηδηξε στο κενο 
σαν Ελληνιδα στο Ζαλογγο
Ειμαι η μανα η Κουρδισσα
Ειμαι η μανα που σαν βγηκαν τα παιδια μου
για ενα μεροκαματο εκει στο Roboski
τουρκικα μαχητικα με βομβες κομματιασαν
τα εφηβικα κορμια τους
Ειμαι η μανα του Mehmet Tunc
που σ ενα μπουντρουμι με εκατον τοσα ατομα
αμαχοι Κουρδοι γιναν λαμπαδες
απο τουρκους στρατιωτες που τους βαλαν φωτια
Ειμαι η μανα η Κουρδισσα
Ειμαι η μανα του Haci Lokman
που δεμενο πισω απο ενα αυτοκινητο
τον σερναν στους δρομους τουρκοι στρατιωτες
Ειμαι η μανα της ανταρτισσας
που σαν την δολοφονησαν τουρκοι στρατιωτες
τη ξεγυμνωσαν και βγαζαν φωτογραφιες θριαμβου
μπρος στο εκτεθειμενο σε κοινη θεα νεκρο σωμα της
Ειμαι η μανα η Κουρδισσα
Μακροσυρτο τραγουδι ο πονος μου
ξεριζωνει την καρδια απ τα στηθεια
μα μπρος στον τουρκο τραγουδω
σαν Ελληνιδα μανα
μην τους δωσω χαρα με το κλαμα μου
Ειμαι η μανα η Κουρδισσα
Χρονια και χρονια φυτευω τα παιδια μου
στης Πατριδας τη γη
χρονια και χρονια πληρωνω με αιμα
το ακριβο της λευτεριας δεντρι
χρονια και χρονια φαρμακι πινω
και φωναζω μα κανεις δεν ακουει
Ε ανθρωποι ......ειμαι η μανα η Κουρδισσα 

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Αυτογνωσία / Μιχαηλίδης Π. Κώστας

Τα χωριά μας είναι πελεκητά 
πάνω σε γκρεμούς 
ζυμωμένα με πλιθάρι στην αγκαλιά του κάμπου 
κι απάνω τους ο θεός 
που μας κοιτάζει πίσω από το πρόσωπο 
με τη διπλή ματιά του 

Δουλεύουμε το στάρι και τ’ αμπέλι 
κοιμόμαστε στον ίσκιο της πορτοκαλιάς 
κι η ελιά μετρά το φως που μας σκεπάζει, 

Κι ολημερίς κτίζουμε τα σπίτια μας 
από χώμα και πέτρα 
από θεούς και εικόνες 
σπασμένα μάρμαρα και υδρίες πολλές. 

Και πάλι βουλιάζουμε στο χώμα 
στο σύνορο μιας άλλης γης
στην άκρη, που μας κρατά μετέωρους 
μαζί με τις πέτρες και τους θεούς μας 

Κι όλο και ξανακτίζουμε τα σπίτια μας,
 κάτω από τη διπλή ματιά του θεού

Ο δρόμος προς την Κερύνεια / Κώστας Π. Μιχαηλίδης

Ο δρόμος πάει λοιπόν προς την Κερύνεια.
Λίγο πιο πέρα βλέπεις τα βουνά
Μια υποψία η θάλασσα.

‒Τα βουνά δεν είναι από σάρκα,
μου είπες.
Μένουν απλώς εκεί που ήταν πάντα.
Τους πεθαμένους ποιος τους λογαριάζει;

Πάνω σε μια πλαγιά,
στην κορυφή του αγίου Ιλαρίωνα
ή στο ακρογιάλι;
Δεν φτάνει ένα καμπαναριό
ούτε το δέντρο στην πλατεία του Μπέλλα-Παΐς
να τους λυτρώσει.
Ο χαμός περισσεύει
μέσα στους δρόμους
εκεί που χτες ακόμα
οι άνθρωποι έπαιζαν το ανύποπτο παιγνίδι τους.

Πόσα χρόνια στέκει αυτό το κάστρο;
Ανεβαίνεις απάνω του
όπως πριν οκτώ αιώνες.
Η πέτρα βαριά, η καταπακτή
γυρίζει όπως ο μύλος στο βυθό της γης.
Φωνή χαμένη που έρχεται και ξανάρχεται.

Στην Κερύνεια
που έγινε όνειρο
πόσο μας πνίγει τούτος ο καιρός
ασήκωτος ο καιρός που την πατά.

Προς τα πού;
Μάταια κοιτάζεις τα βουνά.
Αυτόν τον δρόμο τον έχουν κλείσει.
Κτυπούν ακόμα τον βράχο,
δένουν το βουνό όπως τότε
που οι κόρες του Ωκεανού θρηνούσαν
κάτω απ’ τον ίσκιο του.

Οι ελιές όμως
που ρίζωσαν μαζί με τον κύκλο του ήλιου
ξέρουν να περιμένουν.
Πέρασαν μέσ’ από την τραγωδία του ονείρου
που γίνεται χώμα, κρασί, λεμονανθός
που γίνεται ποτήρι πάνω σ’ ένα τραπέζι
ενώ οι άνθρωποι γύρω κάθονται να ξεδιψάσουν

στο φτωχό σπίτι του ψαρά
που διάφανο άπλωσε για να χωρέσει ένα καράβι
βουλιαγμένο πριν τρεις χιλιάδες χρόνια στον βυθό.

Δεν τον αφήνεις αυτόν τον δρόμο
τον φραγμένο με συρματοπλέγματα.
Βουλιάζει κι αυτός μέσα σου όπως το καράβι
σε πληγώνει μαζί με το σίδερο που τον φράζει
σε διαπερνά όπως τα χώματα το φως.
Τους πεθαμένους δεν μπορείς να τους ξεχάσεις.

Θα σε κυνηγήσουν οι Ερινύες
σ’ αυτό τον δρόμο που πάει προς την Κερύνεια.

Κώστας Π. Μιχαηλίδης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Κώστας Π. Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1928. Φιλόσοφος, δοκιμιογράφος και ποιητής. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και επέστρεψε στην Κύπρο όπου εργάστηκε ως φιλόλογος στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού. Το 1956 συνελήφθη και διετέλεσε για 16 μήνες κρατούμενος των Άγγλων για τη συμμετοχή του στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο υπηρέτησε ως Δημόσιος Λειτουργός σε θέσεις της Μέσης και της Πανεπιστημιακής Εκαίδευσης. 

Συνεργάστηκε με την εφημερίδα  "Καθημερινή" επί τριετία και με το  περιοδικό "Ευθύνη". 
Διατέλεσε  μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας.
 Ίδρυσε το 1976 την Φιλοσοφική Εταιρεία Κύπρου, της οποίας διετέλεσε Πρόεδρος από την ίδρυσή της έως το 1985, και καθιέρωσε ως εκφραστικό της όργανο το φιλοσοφικό περιοδικό "Ζήνων".
Πέθανε  στις 15 Αυγούστου 1998.

Μερικά από τα ποιητικά του έργα: 

•  "Ανάβαση" (1973), 
• "Η άλλη γη" (1979), 
• "Περιαγωγή" (1980), 
• "Ο αδόκητος χρόνος" (1986),
•  "Ρωγμές" (1997),
•  "Τα ποιήματα" (συγκεντρωτική έκδοση, 2005).

Ιωσήφ Ιωσηφίδης (βιογραφικό)

Πήρε Πτυχίο στα Μαθηματικά (1971, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και στα Οικονομικά (1975, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας). Αριστοβάθμιος Διδάκτωρ Στατιστικής Οικονομικών (Παν. Αθηνών, 1978), Fellow of ISMM (Institute of Sales Marketing Management).

Διετέλεσε επισκέπτης Καθηγητής σε Πανεπιστήμια Κύπρου (1989-99, 2003-08) σε επίπεδο Master’s ΜΒΑ (Economics, European Affairs, Marketing, Research), Πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών Κύπρου, Αντιπρόεδρος των European Movement και UNAC.

Διευθυντής το Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Κέντρου Ομίλου Λαϊκής (1981-83), διοργάνωσε Συνέδρια Λογοτεχνών στο Κέντρο. Είναι Κριτικός Θεάτρου από το 2000, Αντιπρόεδρος της Λυρικής/Οπερατικής Σκηνής Κύπρου και ως μπάσος της μετείχε σε όπερες στο εξωτερικό.

Παρακολούθησε Συμπόσια Κυπριακής Ελληνικής, Ξένης Λογοτεχνίας, μετείχε σε δύο Διεθνή Συνέδρια μεταφράσεων, είχε διάλογο με τον Κώστα Μόντη, στο έργο Γράμματα στη μητέρα.

Ως συγγραφέας, εκπροσώπησε την Κύπρο στη Γαλλία (2003), στη Γερμανία (2006) και σε Παρίσι-Στρασβούργο (2008) παρουσιάζοντας μεταφρασμένο έργο του και Εισηγήσεις του.

Υπήρξε για τρεις θητείες Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (στο διάστημα 2005-2017), την οποία ΕΛΚ εκπροσώπησε σε Λογοτεχνικές Ημερίδες/ Συνέδρια. Είναι Μέλος και των εξής: International Society of Poets, PEN International, ΕΠΟΚ, Όμιλος Φίλων Λογοτεχνίας και Πολιτισμού, ΟΦΔΒΣ, Εθν. Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου.

Πήρε μαθήματα Φιλοσοφίας/ Φιλοσοφίας της Λογοτεχνίας στον Κύκλο Pax-Romana (Αθήνα, 1970-73). Μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας Κύπρου από το 1995 μετέχει με Ομιλίες του.

Διακρίσεις:

Το 2007 το ‘International Library of Poetry’ του απένειμε το Βραβείο «Best Poems, Best Poets» για 2 ποιήματά του.

Το 2014 η ανεξάρτητη Διεθνής Ακαδημία ARTS-SCIENCE-LETTRES (με έδρα στο Παρίσι) τον τίμησε με το Επίχρυσο Μετάλλιο της για το έργο του και τη συμβολή του στα Γράμματα, στην Επιστήμη και στον Πολιτισμό της Κύπρου και της Ε.Ε. ευρύτερα

Εργογραφία:

Ποιητικές Συλλογές, Διηγήματα, Μελέτες, Μεταφράσεις, Θέατρο, Ιστορία, Φιλοσοφία

1. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α- Ες πόθ’ έρπες, 2001, Αθήνα, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.
2. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Β’- Σί βόλε, 2003, Αθήνα, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.
3. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Γ- Έρως Απείρως, 2007, Λευκωσία, Εκδόσεις ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ.
4. ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, 2010, Λευκωσία-Αθήνα, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ.
5. ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ, υπό έκδοση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Αθήνα.
6. ΕΡΩΣ, ΜΥΘΟΣ, ΒΑΘΟΣ -200 Χαϊκού, Εκδόσεις ΡΩΜΗ, 2017, Θεσσαλονίκη.
7. Ανθολογία Ποίησης ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ ΚΥΠΡΟΣ – 24 Τουρκοκύπριοι ποιητές, 2007, Εκδόσεις Αναστάσης Αριστοτέλους, Λεμεσός. Επανεκδίδεται με 72 ΤΚ Ποιητές και 372 ποιήματα.
8. Ανθολογία Πολωνικής Ποίησης, υπό έκδοση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Αθήνα.
9. Μετάφραση Νομπελιστών Ποιητών, ειδική έκδοση από το Ίδρυμα Πιερίδη, 2018.
10. Μετάφραση του έργου του Καλίλ Τζιπράν Ο Προφήτης. Εκδ. ΑΚΤΙΣ, Λεμεσός.
11. "Διηγήματα", αποκλειστική δημοσίευση στο Περιοδικό ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ (2006-2016).
12. Μελέτη "Οικονομία, Διοίκηση στην ποίηση Καβάφη", e-book: Negresco, ΤΕΠΑΚ.
13. Μελέτη "Καβαφική Ποίηση και Αριστοτελική Φιλία", e-book: Negresco, ΤΕΠΑΚ, 2016.
14. Μελέτη "Αθλητικός Λόγος Κύπρου Χρυσάνθη", Έκδοση Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, 2015.
15. Μελέτη "Παράδοση - Τραγούδι, Στίχος, Χορός, Κατακλυσμός", Εκδόσεις Δήμου Λάρνακας, 2017.
16. Θεατρικό "Ο Νωθρός βασιλιάς", Έκδoση Δήμου Λάρνακας-Θέατρο ΣΚΑΛΑ, 2017.
17. Θεατρικό, "Αντιγόνη και Κρέων", Όμιλος Φίλων Λογοτεχνίας Πολιτισμού, 2018.
18. Φιλοσοφία "Ζήνων ο Κιτιεύς", Εκδόσεις Δήμου Λάρνακας-Θέατρο ΣΚΑΛΑ, 2017.
19. Ιστορικό "Λατίνοι της Κύπρου, 10 αιώνες", υπό έκδοση από Πανεπ. Κύπρου.
20. Μελέτη "Μότσαρτ, Κάφκα: Γράμματα στον πατέρα- Σύγκριση", Εκδ. ΑΚΤΙΣ 2018.
21. Μεταφρασμένα ποιήματα σε 24 γλώσσες : Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Τούρκικά, Πολωνικά, Σουηδικά, Φινλανδικά, Νορβηγικά, Ολλανδικά, Εσθονικά, Λιθουανικά, Βουλγάρικα, Ρουμάνικα, Σέρβικα, Τσέχικα, Σλοβάκικα, Μαλτέζικα, Αραβικά, Αρμένικα, Ισραηλίτικα, Φιλιππινέζικα (Tagalo), Ινδικά (Hindu) και ένταξη κάποιων ποιημάτων σε Ανθολογίες χωρών με γλώσσες τις πιο πάνω.
22. Έκδοση ποιημάτων στα Αγγλικά (ηλεκτρονική από το Poemhunter, InternationalLibraryofPoetry) και έντυπη στα Εσθονικά (σύντομα στα Γαλλικά και Τούρκικα).

23. Ανάρτηση ποιημάτων σε έγκριτα Ιστολόγια και Ιστοσελίδες στην Ελλάδα και Αυστραλία (Diasporic, ΠΟΙΕΙΝ, Φρέαρ, Λόγω Γραφής, Poetics, Κύμα, Θράκα, Universalis κ.ά.)
24.  ΕΝΤΟΣ - ΕΚΤΟΣ (2019) Ποίηση

Δάκτυλα Τυφλά / Ιωσηφίδης Ιωσήφ

Στον Πάμπλο Νερούδα

Ακούω και ξεχνώ, βλέπω και θυμάμαι,

πλάθω και κατανοώ - Κομφούκιος

Μόνο περήφανος ένιωθα για τα δάχτυλά μου,
σαν μετρούσαν χρήματα, χτήματα, βλήματα
κι έδειχναν τον αθώο του αιώνα αντί τον απατεώνα,
σαν υπέγραφαν για πόλεμο κι έσβηναν την ειρήνη,
σαν τράβαγαν, έσπρωχναν, ένευαν ή κούρδιζαν
κι έσφιγγαν, έστριβαν, στραγγάλιζαν,
σαν έκλεβαν και έκρυβαν τεκμήρια τόσα
και πίεζαν το κουμπί να προξενήσουν δεινά.
Τότε ήρθες και πήρες απαλά τα δάχτυλά μου
να τα μάθεις πώς να εφάπτονται μαγικά στα δικά σου,
να προσγειώνονται ομαλά στη γεωγραφία της αγάπης,
να ταξιδεύουν χαρωπά απ’ τη φτέρνα στην κορφή σου
να δονούνται με το λίκνισμα της μέσης σου,
να απλώνουν απέραντα στο στήθος σου
και στην ακτή των χειλιών σου, που διψούν για φιλί.
Μα τα δάχτυλά μου είναι αθώα να δουν το μη ορατό,
τυφλά ακόμα ν’ αγγίξουν τη δροσιά της φλόγας
των ματιών σου, να δουν και ν’ αγγίξουν
το εντός σου χαμόγελο, τυφλά να αγναντέψουν
το εντός σου αστέρι, να το χαϊδέψουν,
τυφλά να αναβλέψουν, να καταδείξουν,
να καταμετρήσουν ένα τέτοιο πράγμα θείο.