Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Παράλληλη μυθολογία : Ποιητική Συλλογή του Χριστόφορου Θεοδώρου / Μελάνι, 2016

 ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ

Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού
που έχωσε η Εκάτη με γητειές.
Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού
που ξεδιψάει απ' το ποτό το νηπενθές.

Της Αφροδίτης έσφιξε η ζώνη,
κι ο κεραυνός αδυνατεί να λύσει,
ο έρωτας σου έγινε αγχόνη
και τα Ηλύσια που μ' έχουνε προδώσει.

Χριστόφορος Θεοδώρου ( μικρό βιογραφικό)

Ο Χριστόφορος Θεοδώρου γεννήθηκε στην Κοινότητα Φρέναρος το 1974 και απεβίωσε το 2017 από καρδιακή προσβολή.  Σπούδασε Νομικά στα Πανεπιστήμια του Leicester και του Surrey. Ήταν μέλος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου από το 1998 και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Νέων και Ασκούμενων Δικηγόρων Κύπρου. 

Ποιητικές Συλλογές:

  • 2012 / «Κύκλος» 
  • 2016 «Παράλληλη μυθολογία»

Προσφέρομαι ως Βαραββάς: Ποιητική Συλλογή του Λουκή Παπαφιλίππου / Εκδόσεις Ιωλκός/ 2008

ΕΔΩ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΕΡΑΣΟΥΝ

Εδώ φοβούνται να γεράσουν.
Καρφώνονται
Κάπου μεταξύ πενήντα, εξήντα, εβδομήντα
και πεθαίνουν
καμακιασμένοι από μια κλιμακτήριο
που δε γνώρισαν

ένοχοι
ξοδεύονται
συμβατικά

και γυρίζουν
σε θρανιά
να διδαχθούν
για δεύτερη φορά
την αμάθειά τους.


Λουκής Παπαφιλίππου (μικρή αναφορά)

Ο Λουκής Παπαφιλίππου γεννήθηκε το 1937 στην Ποταμιά Κύπρου. Ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λευκωσία από το 1963.  Διετέλεσε Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας (1982-1988) και Πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου (1988-1994). 

Ποιητικό έργο του:  

  • Προσφέρομαι ως Βαραββάς (Ιωλκός, 2008)
  • Δέσμη , Λευκωσία 1984.
  • Μακροπερίοδος (ποίηση), Εκδόσεις «Αντινόη Βιβλιοεκδοτική», Λευκωσία 1986

Το χάδι του έρωτα / 'Αθως Χατζηματθαίου


Στης φωτιάς το χρώμα άνθισε το τριαντάφυλλο
Που φύτρωσε στης καρδιάς μου τον κήπο
Στα πέταλα του
Κύλισε η λάβα
Που χάρισε το πιο γλυκό χαμόγελο
Στην μικρή μέλισσα
Που γνώρισε στο φιλί του το χάδι
Του έρωτα.

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Η Πράσινη Γραμμή / Γκόγκας Δημήτριος



Η Πράσινη Γραμμή που μας χωρίζει,  
οσμή θανάτου στην πατρώα γη.
Το στήθος μας μια κάννη αντικρίζει.  
«Ρίξε ρε μάνα την ύστατη σπονδή»

Κι ηχούνε απ΄ το πέρα οι φωνές τους,
μικρών ηρώων, ρόγχοι κρεμαστοί.
Στους ουρανούς σημαίες οι ζωές τους.
Στο βάθος σβήνει κάπως η γραμμή.

Την κάμανε εθνάρχες, δραγουμάνοι,
Βιγλάτορες, μουχτάρηδες, σοφοί.
Στης ιστορίας το ξεδιάντροπο σεργιάνι,
ξεχάσαν να την βάψουν με σταχτί.

Φορούν τη βέρα σ΄ ένα γάμο στείρο
κι αφήνουν τη προίκα καταγής.
Πριν έρθει καταιγίδα θες να γείρω
και να  δηλώσω διπλής υποταγής.

Ποιος κρύβει την πατρίδα στο σκοτάδι;
Ποιος υπογράφει σε λευκό χαρτί;
Ποιος συνοδεύει την Κερύνεια στον Άδη;
Την Μόρφου ποιος κρεμάει με σχοινί;

Στης Αμμοχώστου το βουβό λιμάνι,
οι Ερινύες έχουν τρελαθεί.
Ποιος βρίσκει την ελπίδα ποιος την χάνει.
Κόκκινη γίνεται η πράσινη γραμμή!

Και συ μητέρα στέκεσαι χαρμάνι!
Με το τσεμπέρι στ΄ άσπρα σου μαλλιά.
Το μίσος σου δεν έχει ξεθυμάνει.
Το θάρρος σου βουτάει στην καρδιά.

Να δώσεις ένα τέλος στη ελπίδα.
«Τούτη η ελπίδα χάθηκε νωρίς»
Στα κατεχόμενα, η μισή  πατρίδα.
Το ύμνησε του κόσμου ο ποιητής.

Για πιάσε το σφυρί και τη σκαπάνη.
Για πιάσε άμμο και νερό.
Στης Μεσαριάς τον κάμπο με δρεπάνι,
ζήσε μες  της αγάπης τον χορό.

Και δέσε την πατρίδα σου στη ζώνη.
Όλη η πατρίδα σου είν΄ η ζωή.
Σιτάρι γίνε σ΄ απέραντο αλώνι,
για να σβηστεί η πράσινη γραμμή!

Κι αν την γραμμή αρνούνται οι αχρείοι.
Μη λες ξανά πως θα περάσουμε.
Κι άμα σου πουν κοφτά « Αιδώς Αργείοι»
Και την ζωή μας να θυσιάσουμε.

  
Η Πράσινη Γραμμή που μας χωρίζει,
μοιράζει της πατρίδας την καρδιά.
Της λευτεριάς το άρωμα μυρίζει.
Μα είναι καρφωμένη με σουγιά.

Με μια πνοή το χρώμα της διαγράψτε.
Με μια φωνή στον κόσμο ν΄ ακουστεί.
Με δάδες το κορμί της όλο κάψτε.
Κι ύστερα ενώστε τη δική μας γη.








ΠΕΝΤΑΠΡΑΚΤΟ (ΙΙΙ, IV, V) / Κύρρης Κώστας

III

Όταν ενομίσαμε πλέον 
ότι ξεψύχησε και πάει 
καμωθήκαμε πως δεν τον ξέρουμε, 
λησμονήσαμε που βρίσκεται θαμμένος, 
γίναμε μακρινοί του συγγενείς...
Μα χύσαμε δάκρυα που δεν ταίραζαν 
για τέτοιους συγγενείς, 
σαν αδελφό τον κλάψαμε. 

IV

Φέραμε τότες έναν ξένον, 
έναν αλλόθρησκον, 
ειδικευμένο ν΄ ανευρίσκει τους χαμένους
και τον παρακαλέσαμε γονατιστοί
μες στην πλατεία της αγοράς
να τον αναζητήσει, όπου μπορεί...


V

Ο ξένος ερευνώντας 
ξεκίνησε απ΄ τα μάτια μας
και πήγε στην καρδιά μας
και διάβασε τον πόνο μας
και δάκρυσε, τι ξέρει 
πως κι άν τον ξαναφέρει από του Χάρου 
τα δόντια ζωντανόν, 
εμείς θα τον σκοτώσουμε και πάλι, 
κρυφά, 
μια σιωπηλή βραδιά, πριν ξημερώσει....

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ / Κύρρης Κώστας

Άργησε πάρα πολύ
να πεθάνει.
Ατυχήσας έμεινε ζωντανός
επί μακρόν, 
κι αμάρτησε, κι ετάφη 
μέσα στην άβυσσο των άπειρων κριμάτων.................

Αγνοούμενοι / Κύρρης Κώστας



Βρήκαμε τώρα καινούργιο θέμα συζητήσεων
κατά τις ώρες της ανίας
κάθε απόγευμα στη δροσιά των κήπων.
ή κάτω από τις κληματαργιές.
στις λέσχες και στα καφενεία.
Μεθοδεύουμε την αναζήτηση
των χαμένων αδελφών μας,
αυτών που εγκαταλείψαμε στον πόλεμο
δίχως νερό και σφαίρες,
ψωμί κι ελιές
και ελπίδα.
Εχάθηκαν στο σκοτάδι της απομόνωσης,
δίχως έμπνευση και οδηγίες,
πώς ν' αγωνιστούν και να πεθάνουν
αποτελεσματικά
για την πατρίδα.

Εμείς δεν τους ξεχνούμε.
χάνουμε και συλλαλητήρια.
στέλλουμε αποστολές και τηλεγραφήματα
διαμαρτυρίας.
Αυτοί όμως θάναι πάντοτε λυπημένοι,
που άσκοπα εχάθηκαν
κι έδωκαν αφορμή
για τόσες άκαρπες ταλαιπωρίες
στους τυχερούς, εμάς.


Λευκωσία. 22.7.1986. 14.7.1989

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Επίσημες γλώσσες της Κυπριακής Δημοκρατίας

Πρόσφατα καθόμουν μαζί με άλλους φίλους από την Κύπρο  και  την Ελλάδα και συζητούσαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου για τις γλώσσες που μιλιούνται στην Κύπρο. Εκτός από την Ελληνική γλώσσα, που όλοι είπανε ότι είναι η επίσημη γλώσσα μας, (Υπήρχε βέβαια μία μικρή σύγχυση σχετικά με την Κυπριακή Διάλεκτο, αλλά ήταν άνευ σημασίας και δεν είναι της παρούσης) πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι τα Αγγλικά είναι μία από τις επίσημες γλώσσες της Μεγαλονήσου. Διαφωνούσαμε  κάθετα, υποστηρίζοντας ότι άλλο είναι η εκμάθηση και η χρησιμοποίηση μιας διεθνούς γλώσσας και άλλο η συνταγματική κατοχύρωση της μητρικής γλώσσας, της εθνικής γλώσσας. Δεχόμασταν την μεγάλη επιρροή της Αγγλικής Γλώσσας ακόμα και στην καθημερινότητα των πολιτών στην Κύπρο, αλλά μας ήταν αδιανόητο να δεχτούμε ότι οι στυγνοί (ως ένα χρονικό σημείο) αποικιοκράτες είχαν κατορθώσει να επιβάλλουν και την γλώσσα τους ως επίσημη της Κύπρου και μάλιστα με συνταγματική βούλα. Βέβαια διατυπώθηκαν και τραγελαφικές σκέψεις όπως ότι επίσημες γλώσσες είναι (εκτός της Ελληνικής και της Αγγλικής) και η Γερμανική, η Ρωσική,  η γλώσσα των Ισραηλιτών (λόγω των τουριστών που επισκέπτονται το νησί). Τελείως ξαφνικά και στον χώρο όπου πίναμε το πρωινό καφεδάκι μας, οργανώσαμε μία άτυπη ψηφοφορία, που ούτε λίγο ούτε πολύ, συμμετείχαν είκοσι πέντε (25) συνάνθρωποι μας. Μοιράστηκαν χαρτάκια και ο καθένας θα έπρεπε να γράψει τις γλώσσες που επίσημα πιστεύει ότι μιλιούνται στην Κύπρο. Δεν υπήρχε και η άμεση πρόσβαση στο διαδίκτυο για άνετη αναζήτηση σχετικών άρθρων και κυρίως του Κυπριακού συντάγματος, οπότε... Σας παραθέτω  λοιπόν τους συνδυασμούς γλωσσών που θεωρήθηκε  ότι μιλιούνται στην Μεγαλόνησο ως επίσημες. 


  • Ελληνική / Αγγλική : (23 άτομα) ήτοι :  92%
  • Ελληνική / Τουρκική : (13 άτομα) ήτοι :52%
  • Ελληνική/Αγγλική/ Τουρκική: (10 άτομα) ήτοι :40%
  • Ελληνική / Ρωσική: (9 άτομα) ήτοι :36%
  • Ελληνική/ Αγγλική/ Ρωσική:  (5 άτομα) ήτοι :20%
  • Ελληνική/ Αγγλική/ Ρωσική/ Τουρκική και Ισραηλίτικα:  (3 άτομα) ήτοι :12%
  • Ελληνική/ Αγγλική/ Ρωσική/ Τουρκική και Φιλιπινέζικα:  (1 άτομο) ήτοι :4%
  • Ελληνική/ Αγγλική/ Ρωσική/ Τουρκική / Γερμανική :  (1 άτομο) ήτοι :4%

    Φυσικά και τα παραπάνω αποτελέσματα δεν χρήζουν  επιστημονικής ανάλυσης ή κάποιας άλλης σχετικής επίσημης προσέγγισης, αλλά είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα της σύγχυσης και της άγνοιας που επικρατεί στο θέμα αυτό. Θα συμφωνήσω ότι μας αρκεί το γεγονός, ότι η μητρική μας γλώσσα θεωρείται ακατάχνωτα ως μία από τις επίσημες γλώσσες που προβλέπει και το σύνταγμά μας, όπως μπορείτε να διαβάσετε και παρακάτω. 

    Με αφορμή λοιπόν αυτό το περιστατικό ανατρέξαμε στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και επισημαίνουμε ότι:

    Σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 1 του Συντάγματος οι επίσημες γλώσσες της Κύπρου είναι : Η Ελληνική και η Τουρκική. 

    Σύνταγμα της Κύπρου: 

    Ανδρέας Νεοφυτίδης (βιογραφικό σημείωμα)

    Ο Κύπριος στιχουργός και ποιητής Ανδρέας Νεοφυτίδης γεννήθηκε το 1948 στη Λεμεσό. 
    Σπούδασε στο Λονδίνο και στην Grenoble φιλοσοφία. 
    Εργάστηκε από το 1984 έως το 2013 στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ως αρχισυντάκτης στα ξενόγλωσσα καθημερινά δελτία ειδήσεων. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στον χώρο της ποίησης δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό "Νέα Εποχή" της Λευκωσίας το 1972. Τραγούδια του έχει μελοποιήσει ο  Μάριος Τόκας, αλλά και οι Παναγιώτης Πολεμίτης, Αλέκος Χαραλαμπίδης, Νεοκλής Νεοφυτίδης. 

    Ποιητικές Συλλογές:

    Είπε/ 2013/ Σμίλη 

    Ξεχασμένη αποσκευή / Νεοφυτίδης Ανδρέας

    Με βρήκες σαν ομίχλη που `ψαχνε
    απ’ το παράθυρο να μπει,
    με βρήκες μες στη νύχτα σαν μια κουβέντα
    που κανείς δεν ήθελε να πει.

    Κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
    ταξιδιώτης δίχως θέση
    όταν με βρήκες,
    κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
    ξεχασμένη αποσκευή,
    κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
    ξεχασμένη αποσκευή
    κι εσύ με πήρες.

    Με βρήκες σαν ανάμνηση που αφήνει
    στο στόμα κάποιο παλιό φιλί,
    με βρήκες σαν μια πόρτα που περίμενε
    που περίμενε κάπου στον κόσμο ανοιχτή.

    Κι όλο εγώ περίμενα / Νεοφυτίδης Ανδρέας

    Σκόρπιζαν τα χρόνια κι η αγάπη μου, δίχως πυξίδα
    έγραφε κύκλους στ’ άδειο λιμάνι μου
    κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
    μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

    Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα
    να σ’ έφερνε ένα πλοίο
    κι όλο εγώ περίμενα αγάπη μου στο κρύο
    γύρισες, κι όμως, λέει το βλέμμα σου αντίο

    Έκλεινα τα μάτια, άναβε ο πόθος μου, η νύχτα ατέλειωτη
    μια γιορτή που τελειώνει όλος ο κόσμος μου
    κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
    μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

    Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα...



    το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=_dQCA_GHLAA

    Εξαρτάται / Νεοφυτίδης Ανδρέας

    Μα τι όνειρα θα `κανες
    αν δεν ήμουν στο πλάι σου
    κι αν τις νύχτες δεν άπλωνα
    την καρδιά μου για μαξιλάρι σου

    Αν σκιά σου δεν ήμουνα
    που ποτέ δεν κοιμάται
    μα τι όνειρα θα `κανες
    σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

    Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

    Μα τι όνειρα θα `κανες
    αν δεν ήμουν ο πόθος σου
    κι αν τις νύχτες δεν άναβα
    σαν φωτιά να σκοτώνω το φόβο σου

    Αν σκιά σου δεν ήμουνα
    και καρδιά που δε φοβάται
    μα τι όνειρα θα `κανες
    σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

    Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

    Μα τι όνειρα θα `κανες
    αν δεν ήσουνα πλάι μου
    κι αν τις λέξεις δε σκλάβωνα
    μοναχά να σε λέω αγάπη μου

    Αν δεν ήμουν ο δρόμος σου
    και καρδιά που θυμάται
    μα τι όνειρα θα `κανες
    σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται



    το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=bbu43fU8PCk

    Καλημέρα / Ανδρέας Νεοφυτίδης

    Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα
    τώρα που οι μνήμες μου γυρνούν από τα ξένα
    απ' τη ζωή μου όταν περνάς
    μια καλημέρα μην την ξεχνάς
    Όσα ανελέητα η μέρα μας τα παίρνει
    η νύχτα στ' όνειρο απρόσμενα τα φέρνει
    όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
    μια καλημέρα μην την ξεχνάς

    Λένε πως χάθηκες
    δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
    σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
    μάτια μου ανήμερα
    Λένε πως χάθηκες
    μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
    μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
    μάτια μου ανύποπτα

    Είναι η σκέψη σου αόρατος καθρέφτης
    στις δύσκολες στιγμές κοιτάζω αν με βλέπεις
    απ' τη ζωή μου όταν περνάς
    μια καλημέρα μην την ξεχνάς
    Σ' ακούω να μιλάς, φωνή μες στη φωνή μου
    όπως μεγάλωνα μεγάλωνες μαζί μου
    όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
    μια καλημέρα μην την ξεχνάς

    Λένε πως χάθηκες
    δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
    σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
    μάτια μου ανήμερα
    Λένε πως χάθηκες
    μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
    μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
    μάτια μου ανύποπτα