Είναι θαρρώ το
ίδιο μαύρο τσεμπέρι
Επάνω στα
μαλλιά της
Κάποτε τούτα
τα ξέμπλεκα όνειρα
΄Ητανε της νιότης στόλισμα
Τώρα σαν
γλάροι κάτασπροι
Βουτάνε μες
στο γερο-χρόνο
Γυρεύοντας
τροφή για επιβίωση
Κι ύστερα αναδύονται μικρές γοργόνες
Ρωτώντας
διψασμένα τις τρικυμισμένες μέρες
«Ζει ο
βασιλιάς της πίστης μας; »
«Ζει και
βασιλεύει»
Απαντάει σταθερά το ατσάλι
Μιας ανοξείδωτης ψυχής
Δημοσιεύτηκε στο
5ο τεύχος της Διασπορικής Λογοτεχνικής
Στοάς