ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ της Αλεξάνδρας Ζαμπά (Ποιητική Συλλογή: 2015, Εκδόσεις: LA VITA FELICE) (απόσπασμα)

ΔΩΔΕΚΑ ΛΟΞΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

1

Αιωρείται το βλέμμα αιώνια αναζητά

και τα χρώματα

- δεν αρκούν οι καμπυλωτές γραμμές –

η ταχύτητα των καταβροχθισμένων σκέψεων

λάμψη μες τη σκότη

κατάμαυρη ενός κόσμου παλιού

 και πριν ακόμη

7

Ήταν ακόμα βράδυ

το κεφάλι άπλωνε σε χαρμάνι ονείρων

το στόμα - πέρα απ' το πέπλο -

ποθούσε

τ' αβέβαια έγκατα

τη τσακισμένη καρέκλα που ανάμενε

ρωτούσε

για τα κόκκινα σιροπάτα κεράσια

κρεμασμένα χωρίς ουρανό

σειρά στα ράφια

ενώ τα χέρια

ψηλάφιζαν το σκοτάδι

σε αργό και αβέβαιο ρυθμό

9

 

Στο φεγγάρι τις είδα

νομίζω –

να τριγυρνούν καθώς απομακρύνονταν

να πληγώνουν καθώς γελούσαν

- νομίζω -

έτρεχαν σε σειρά αχαλίνωτες και

στο απειλητικό διάβα τους έμεναν τα δέντρα

μόνα περιγράμματα με τρεμουλιαστά φύλλα

και τρυφερό σάλεμα ταξίδευαν

- ξαναφέρνοντας -

στα νεανικά μάτια της άνοιξης

αυτό που για πάντα κυλά εν αγνοία

Ήταν, νομίζω, αυτές ήταν

- ή μόνο φύλλα -

 πολυσήμαντου πιστού φλοιού;

Ο ΧΑΜΟΣ

1.

Δεν σ' έδιωξα       

είχες όμως τις αμφιβολίες σου    

κρυμμένες ανάμεσα στα χείλη     

κλεισμένες στο κρυφό χαμόγελο  

των ξανθιών σου μπούκλων

         

Εκείνη την ατέρμονη βραδιά       

με το κεφάλι χαμηλωμένο να μετράς βήματα   

το νεανικό σου δέρμα ούρλιαζε στη ζωή 

- η επίσκεψη δεν ήταν για σένα -

το παιχνίδι δεν είχε ακόμη τελειώσει...

4.

        

Με κοίταξες στα μάτια

έκρυψα βιαστικά τα χέρια κόκκινα από ντροπή

και κάτω τα μαλλιά πετούσαν

5.

... η ώρα έτρεχε χωρίς περιθώρια         

η θάλασσα στο βάθος ψιθύριζε   

τα αφρικάνικα πανιά έφευγαν σε μακρινά ταξίδια

Εμείς, μαζεμένοι στο θωράκιο    

μπροστά σ' ατέλειωτο ουρανό τονίζαμε τη ζωή

και η γη άκουγε κρυμμένη στην άκρη του κόσμου

         

Εκκρεμείς κοιτούσαμε αργά        

και κύματα τα ανακατεμένα μαλλιά      

ρύθμιζαν ελαφρά λυτά φτερουγίσματα

         

Τα κορμιά τεντώνονταν στο διάχυτο αδύναμο φως    

τα βλέμματα τότε γλυστρώντας ξάπλωναν

και ήταν Σάββατο...

ΜΙΑ ΝΤΟΥΖΙΝΑ ΑΠΟ ΑΧΤΕΝΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

1.

νησί

καθρέφτης ζωής ξελογιασμένης

σε στιλπνό βράχο σπαράζει-πεταγμένο

περιορισμένη γραμμή παλλόμενη

σ' ένα κλειστό άπειρο εγκαταλελειμμένο

νησί

4.

εγκυμονούν

 

αφηρημένο φως - σε χαραμάδα πλώρης -

αιώνια στιγμή μονάχη και ακίνητη

- βιαστικά εγκαταλελειμμένου καραβιού -

αντανακλάται σε σταχυού σπυρί

εγκυμονούν

11.

πιο ψηλά εσύ

εμφανίζεσαι στη τυφλή

αντανάκλαση της είδησης

- ξεχειλισμένο πρωινό εσύ –

κρεμασμένο στο παράθυρο

απλώνεις το χέρι έξω

ακόμα

πιο ψηλά εσύ

ΟΙ ΑΝΑΜΟΝΕΣ

2.

Η φωνή μου αντιλαλεί στους πνεύμονες

κατά μήκος παραστάτων πόνου ρέει

σε φωνάζω, ψυχή μου, πού είσαι;

Μάης είναι πρωινή ομίχλη θαμπώνει και βρέχει

το παράθυρο σου, καρδιά μου, έχει σπασμένο τογυώΙ

μούδιασμα στα δέντρα

η ξύλινη σκάλα σέρνεται στον τοίχο ταλαντεύεται

φτωχικό είν' το λεξικό χωρίς λεπτές αποχρώσεις

χρειάζομαι μια λέξη, ψυχή μου, να διαπερνά την ελληνική

μια από κείνες που κρέμονται από τα δοκάρια και αναμένουν

απ' τον κεντρικό γάντζο, καρδιά μου, λικνιζόμενη αναμένει

 τον δικό σου, ψυχή μου, δύσκολο γυρισμό

 8.

Η απουσία

Έρημος επίφοβος η απουσία

ξύνει τον ορίζοντα ψύχρα αστρική

σβήνει στον ουρανό πλήθος σκιές, πόνο

Το αίμα στη σιωπή χύνεται αλμυρό και

φύκι μπλεγμένο η φωνή αντιλαλεί απουσίες

ψιλόλιχνη μένει ακίνητη πιεσμένη σε κλουβί

Ξενιτεμένη στην άκρη του κόσμου η απουσία

θρηνεί άφωνη ακατανόητες κουβέντες

Προχωρεί απομονωμένη λέξη σε γλωσσάριο

13.

Κρασί χαράς

υπάρχουν αισθήματα φίλε μου

που οχυρώνουν το βλέμμα

τρεμουλιάσματα πυγολαμπίδων

χτυπούν από χαρά

Και τα βλέφαρα

πρόσεξες μήπως φίλε μου

πως μισοκλείνουν μεθυσμένα

παραδίδονται στο κρασί της χαράς!

Ο χαμός

της Αλεξάνδρας Ζαμπά 

5

… η ώρα έτρεχε χωρίς περιθώρια

η θάλασσα στο βάθος ψιθύριζε
τα αφρικάνικα πανιά έφευγαν σε μακρινά ταξίδια

Εμείς, μαζεμένοι στο θωράκιο
μπροστά σ’ ατέλειωτο ουρανό τονίζαμε τη ζωή
και η γη άκουγε κρυμμένη στην άκρη του κόσμου

Εκκρεμείς κοιτούσαμε αργά
και κύματα τα ανακατεμένα μαλλιά
ρύθμιζαν ελαφρά λυτά φτερουγίσματα

Τα κορμιά τεντώνονταν στο διάχυτο αδύναμο φως
τα βλέμματα τότε γλυστρώντας ξάπλωναν
και ήταν Σάββατο…

Ποιητική Συλλογή: «Αιωρείται το βλέμμα» 2015

Κρασί χαράς

της Αλεξάνδρας Ζαμπά

υπάρχουν  αισθήματα   φίλε  μου
που  οχυρώνουν  το  βλέμμα
τρεμουλιάσματα   πυγολαμπίδων
χτυπούν  από   χαρά

Και  τα  βλέφαρα
πρόσεξες   μήπως  φίλε  μου
πως  μισοκλείνουν  μεθυσμένα
παραδίδονται  στο  κρασί   της   χαράς! 

Αρμοστής Χρίστος

Αρμοστής Χρίστος: Ποιητάρης  από την Κοινότητα:  Γεράνι Το όνομά του αναφέρεται στο βιβλίο: Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ στην Ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου, στο βιβλίο: Μυλωμένα και Αμολόητα της Κύπρου  αλλά και στην Ιστοσελίδα: http://www.gerani-ammoxostou.com/magazine/magazine3.pdf

ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ/ Μαρούλλα Πανάγου

Ποτέ δεν είμουν η καλή νοικοκυρά! Αν μπορούσα να αποφύγω να τα κάνω θα τα απόφευγα .Όμως καμιά φορά με έπιανε η ευλάβεια για καθαρισμό που έκανε το σπίτι λαμπίκο ,αλλά κρατούσε τόσο λίγο. Τα ξαπολούσα πάλι κι άδικα η μάνα μου φώναζε όταν κρυμμένη στο ανώγι έπεφτα με τα μούτρα στο διάβασμα .Τι να κάνω ! πάντα μου άρεσαν τα βιβλία και ποτέ δεν ρωτούσα πoιός ήταν ο συγγραφέας .Απλά να διαβάζω και να μαθαίνω .

Είμουν δώδεκα χρονών κι αντί να θέλω να μάθω να πλέκω με το βελονάκι, εγώ προτιμούσα να ρωτώ όλους τους γέρους και τις γριές για τα παραδοσιακά παραμύθια και τραγούδια, που γέμιζαν τις γωνιές του μυαλού μου να τα αποστηθίζω και να γεμίζω τετράδια και τετράδια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ακούσω την κατσάδα από την μάνα της παιδικής φίλης μου, όταν την ρώτησα για το παλιό παραδοσιακό τραγούδι 'Τα εκατόν λόγια. 

-Αντί να μάθεις να κεντάς μου μαθαίνεις τραγούδια ! Τι θα τα κάνεις ;Οι κορούδες μαθαίνουν νοικοκυριό όχι πελλάρες! τέλειωσε κι αν και δεν τα παράτησα βάλθηκα να μάθω βελονάκι .Δεν πήρε και πολύ, αλλά τόσο βαρετό που δεν με γέμιζε αν και είμουν περήφανη όταν τέλειωσα το πρώτο μου σκέπασμα για διπλό κρεβάτι.

-Θα είναι η προίκα σου,είπε η μάνα μου κι εγώ να αναρωτιέμαι αν δεν ήταν πιο καλά να την αγοράζαμε παρά να σπαταλούμε τόσο χρόνο να την φτιάξουμε .Ελα όμως που έπρεπε να βλέπουν πόσο άξια είσαι για να σε θέλουν για νύφη!κι εγώ κόντευα τότε τα δεκατέσσερα κι η μάνα της φιλενάδας μου αφού είδε ότι καλά τα κατάφερνα ,έπρεπε να κάνω την δασκάλα στην φίλη μου που δεν τα σκάμπαζε καθόλου, η δεν είμουν καλή δασκάλα και αντί να την μαθαίνω στο τέλος τα έκανα εγώ.

Το ίδιο και με τον αργαλειό. Ηταν τότε της μόδας τα υφαντά ταγάρια αλλά η προσπάθεια να μάθω την φίλη μου να υφαίνει ήταν του κάκου . Εκείνη ήταν η καλή νοικοκυρά ,κάτι που δεν είμουν εγώ .

Δεν λένε ότι τα ανόμοια έλκονται;

Εγώ είμουν η ακαδημαϊκή και το πολύ διάβασμα μου άνοιξε την πόρτα της ποίησης .

Στην αρχή αδέξια με μερικές μαντινάδες που ο αδελφός μου τραγούδαγε στους χορευταράδες,όταν στους γάμους με συνοδεία το βιολί παράβγαιναν στον καρσιλαμά.

Δειλά δειλά καθώς δεν τολμούσα να δείξω τους στίχους μου σε κανένα, αλλά κάθε βράδυ στο ανώγι μας τους καλλιεργούσα όλο και πιό πολύ μέχρι να γίνουν όπως τους ήθελα. 

Ο πρώτος που τους είδε ήταν ο καθηγητής γείτονάς μας των Αγγλικών που πολλές φορές συζητούσαμε με τις ώρες για φιλοσοφία ,ποίηση και μου δάνειζε δικά του βιβλία.

Πήρα λοιπόν το θάρρος , του έδειξα μερικά από τα ποιήματά μου, άγουρα ακόμα τότε αλλά η φλέβα να διακρίνεται και με ενθάρρυνε να συνεχίσω.

Η χαρά μου μεγάλη σαν διάλεξε μερικούς στίχους από κάποιο ποίημά μου για 

να μπουν στην προτομή ενός αγάλματος γνωστού του γλύπτη. 

Και περνούσε ο καιρός ,η φίλη μου βρήκε γαμπρό κι εγώ κουμπάρα στον γάμο ,όπου άρχισε το ειδύλλιο μου με τον αδελφό της. 

Αν και είχαμε μεγαλώσει σαν αδέλφια ποτέ δεν μου έδειξε ότι μπορούσε να με δει και σαν γυναίκα αλλά “η αγάπη σαν θα ρθεί δεν ρωτάει κανένα”

έλεγαν “κάποιοι στίχοι μου και το αίσθημα αμοιβαίο .

Μια αγνή αγάπη με εμπόδιο την μάνα του που με τις άλλες νύφες της ζητούσε προίκες , σπίτια , μετρητά ,κάνοντας τους συμπεθέρους να γίνονται από δυό χωριά .Πως θα δεχόταν τώρα εμένα που η μόνη μου προίκα ήταν η φτώχεια .Όχι ότι εκείνοι ήταν πλουσιότεροι αλλά είχε τον γιό και όπως λέει το τραγούδι Έχω γιό κι έχω χαρά που θα γίνω πεθερά. Έχω κόρην έχω πίκρα που θα μου ζητάνε προίκα .Κι αυτό ήταν το θέμα μας την πρώτη φορά που ξεμοναχιαστήκαμε και ομολογήσαμε την αγάπη μας. Ξεστόμισα τους φόβους μου και που θα μπορούσε να μας οδηγήσει .

-Στον γάμο αγάπη μου είπε κι εκεί ανταλλάξαμε το πρώτο μας φιλί ,μαζί κι από μια φωτογραφία με την αφιέρωση την δική μου .'Να με βλέπεις όταν με θυμάσαι και να με θυμάσαι όταν με βλέπεις .

Ο αγαπημένος μου όμως δεν ήταν σαν τα άλλα αδέλφια του να τον τραβάει η μάνα του από την μύτη. Εκείνοι υπάκουοι είχαν τώρα πια τα σπίτια που πήραν προίκα ενώ αυτός όταν άρχισαν να του λένε καιρός να παντρευτεί αφού τέλειωσε την σχολή ζωγραφικής και μου χάρισε το πορτραίτο μου ζωγραφισμένο ( στα κρυφά για τα γενέθλιά μου )να του προτείνουν άλλες που είχαν το δικό τους ,δήλωσε ορθά κοφτά ότι αγαπάει εμένα .

Αυτό μας κόστισε τρία χρόνια να συναντιόμαστε στα κρυφά μέχρι οι δικοί του να με αποδεχτούν κι εγώ να καταλάβω ότι ο δρόμος της αγάπης κρύβει και αγκάθια κοντά στα τριαντάφυλλα.

Μέχρι την ημέρα των καρναβαλιών, που μαζί με τους φίλους του πέρασαν όλοι μασκαρεμένοι από το σπίτι μας κι άρχισε να με πειράζει ότι θα με φιλήσει κι η μάνα μου να τον κυνηγά με την μαγκούρα μέχρι που έβγαλε την μάσκα μαζί και το δακτυλίδι των αρραβώνων μας και εκεί σε όλους μπροστά με ζήτησε επισήμως φέρνοντας προ τετελεσμένου γεγονότος τους δικούς του.

Η μάνα του ακόμα να με δεχτεί κι ο καλός μου μετακόμισε στο δικό μας το φτωχικό αφήνοντας το δικό του πλουσιόσπιτο ,θυμίζοντάς μου το τραγούδι , ”Παρά με την μανούλα μου μέσα στο περιβόλι ,καλιόν με την αγάπη μου μέσα στα μαύρα όρη” 

Κι έτσι επιτέλους χορέψαμε το χορό του Ησαΐα .Η πεθερά μου για πρώτη φορά , μ,αγκάλιασε μητρικά φιλώντας τα στέφανά μας . Έπειτα μετά τα συγχαρητήρια στον χορό του πρώτου Ταγκό με τον άνδρα μου εγώ γερμένη στον ώμο του ένοιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν .Τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα της ευτυχίας δεν με τρυπούσανε πιά.

Μνήμη Ριζοκάρπασου / Κυριάκος Σαμάρας

Σ’ ακολούθησα γλυκιά θύμηση
στους βράχους και στις αμμουδιές
τις αγιασμένες τ’ Άη Φίλωνα.
Εκεί που βρίσκαμε τις ψηφίδες
με τα χίλια χρώματα
να λάμπουν στις ψυχές μας.
Εκεί! Μ’ έναν ήλιο πελώριο
να κοιτάζει κατάματα
τις αρχαίες πέτρες…
Σ’ ακολούθησα γλυκιά θύμηση
στην Αφέντρικα
ντυμένη με το όνομα του μύθου
ν’ αναβλύζεις μέσα απ’ τους
αιώνες της σιωπής σου.

Δεν είν’ αλήθεια πως
οι μνήμες μας πέθαναν!
Είναι πολύ πιο ζωντανές
από τα ψεύτικα χαμόγελα
των δυνατών της γης!

Τις ακούμε κάθε πρωί
που τα λευκά γαλάζια
πουλιά
στο μικρό σου νησί
απέναντι στο Κάστρο
μας ξυπνούν
κι είναι σαν ν’ ανασταίνονται
οι ψυχές μας,
σαν να αγκαλιάζουν το σώμα σου
Ριζοκάρπασο,
με το γιαλό και τους βράχους σου,
τις πέτρες και τ’ αρχαία δέντρα σου,
τα κοχύλια και τα πρόσωπα
που εσύ ζωγράφισες
στη μνήμη μας!

(Ιούνιος ’93)

Μνήμες / Κυριάκος Σαμάρας

Τίποτα απ’ αυτά
δεν πήραν μαζί τους
ούτ’ ένα πουκάμισο
ούτε μια ρόμπα γυναίκας
σε φόντο καλοκαιρινό
ούτε μια ομπρέλα
ξεχασμένης λιαχτίδας
Μόνο τα κορμιά τους
γυμνά απ’ την ανάγκη
γυμνά από σάρκα
γυμνά από φως!

(Δεκέμβριος ’90)

19 μέτρα για την ανάπτυξη του Τουριστικού Προιόντος της Κύπρου του Σταύρου Χατζησάββα

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαβάσαμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της χώρας μας, την σωστή πρόθεση της κυβέρνησης στο να προχωρήσει στην μετεξέλιξη και εκσυγχρονισμό του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού δημιουργώντας στην θέση του ένα υφυπουργείο. Θεωρώ και πιστεύω ότι η ονομασία του θα πρέπει να είναι Υφυπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής , μέσα από το οποίο θα πρέπει να επιτευχθεί η όσο το δυνατό καλύτερη οργάνωση και αποτελεσματική εποπτεία της κυπριακής τουριστικής βιομηχανίας αλλά και της σωστή και ολοκληρωμένης προώθησης και προβολής του προσφερόμενου κυπριακού τουριστικού προϊόντος.

Ιδιαίτερα σημαντικοί πρωταρχικοί πυλώνες που θεωρώ ότι πρέπει να υλοποιηθούν είναι:

Πρώτο Μέτρο: Η επιλογή και ο διορισμός από τον πρόεδρο της δημοκρατίας του υφυπουργού, θα πρέπει να είναι σύμφωνα με τις ακαδημαϊκές τουριστικές του γνώσεις τόσο για την ιδιομορφία και ποικιλομορφία των κυπριακών δεδομένων αλλά και δυνατοτήτων στο ευρύτερο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο τουριστικό περιβάλλον. Λανθασμένοι οι διορισμοί από τους εκάστοτε προέδρους, ανθρώπων οι οποίοι προτείνονται από τα κόμματα συνεργασίας, απλά και μόνο για κακο-διαχείριση και εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων.

Δεύτερο Μέτρο:  Η αναδιοργάνωση στην δομή αλλά και στη λειτουργία του υφυπουργείου, με βάση σύγχρονα – ευέλικτα πρότυπα που θα είναι άμεσα παραγωγικά και θα μειώσουν αισθητά την γραφειοκρατία και την κακή λειτουργία των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Τρίτο Μέτρο: Πρόσληψη ικανού εξειδικευμένου προσωπικού το οποίο θα πρέπει να έχει ακαδημαϊκή γνώση επί του αντικειμένου, και όχι πρόσληψη προσωπικού χωρίς ακαδημαϊκές γνώσεις , αλλά με τις ευλογίες των κομματικών παρεμβάσεων απλά και μόνο για την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.

Τέταρτο Μέτρο:  Η άμεση αναθεώρηση της τουριστικής ανάπτυξης και επανατοποθέτηση της σε ολοκληρωμένη βάση με απώτερο σκοπό και στόχο την μακροπρόθεσμη στόχευση των επιμέρους τουριστικών θεμάτων.

Πέμπτο Μέτρο:  Αξιολόγηση των γνώσεων του προσωπικού του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού επί του αντικειμένου και εφαρμογή ταχύρρυθμων εκπαιδευτικών τουριστικών προγραμμάτων για την πλήρη επιμόρφωσή τους πάνω στο αντικείμενο του κυπριακού τουριστικού προϊόντος. Με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί, εκτός από την πνευματική καλλιέργεια του προσωπικού του οργανισμού, η παραγωγικότητα του στον χώρο εργασίας.

Έκτο Μέτρο: Σαρωτικές – ριζοσπαστικές νομοθετικές τροποποιήσεις που να δίνουν την ευχέρεια για ανάπτυξη και άλλων μορφών τουρισμού , αλλά και απλοποίηση νομοθεσιών που είναι πολύπλοκες , φτιαγμένες για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ο τουρισμός είναι ένα πολυπρόσωπο αγαθό, που θα πρέπει να δίνεται η ευκαιρία και το δικαίωμα σε όλους να προσπαθούν να προσφέρουν, για την καλυτέρευση της προσφερόμενης ποιότητας αλλά και την ποικιλομορφία της προσφοράς μας.

Έβδομο Μέτρο: Η επιβεβλημένη ανάγκη καλλιέργειας των παιδιών μας, μέσα από τα σχολεία σωστής κοινωνικής περιβαλλοντικής και τουριστικής συνείδησης.

Όγδοο Μέτρο: Σωστή και ολοκληρωμένη διαχείριση στερεών και υγρών αποβλήτων από τις ξενοδοχειακές μονάδες.

Ένατο Μέτρο: Συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση των ανθρώπων που απασχολούνται στην τουριστική και επισιτιστική βιομηχανία του τόπου.

Δέκατο Μέτρο: Ενίσχυση της κυπριακής φιλοξενίας με κάθε τρόπο και μέσο. Εργοδότηση καταρτισμένων Κυπρίων άνεργων στην τουριστική και επισιτιστική βιομηχανία. Θα πρέπει να επανέλθει το στοιχείο της κυπριακής φιλοξενίας ως κύριο χαρακτηριστικό του τουριστικού μας προϊόντος. Για παράδειγμα θα πρέπει να ενθαρρυνθεί η εργοδότηση Κυπρίων πολιτών στην τουριστική βιομηχανία.

Ενδέκατο Μέτρο: Επιβάλλεται  η δημιουργία ενός ειδικά σχεδιασμένου κτιρίου το οποίο θα στεγάσει το νέο Υφυπουργείο. Το υπάρχων κτίριο που χρυσοπληρώνει το κράτος με την μορφή ενοικίασης, δεν είναι ειδικά σχεδιασμένο σε πρότυπα που να υποβοηθούν το έργο αλλά και το εργασιακό περιβάλλον του προσωπικού του υφυπουργείου. Πέραν τούτου, δεν πληροί βασικά κριτήρια πράσινου σχεδιασμού. Δεν μπορείς  για παράδειγμα να προτείνεις στις ξενοδοχειακές μονάδες να προχωρούν σε περιβαλλοντική αναβάθμιση των μονάδων τους για εξοικονόμηση ενέργειας χωρίς το ίδιο το κράτος να τηρεί αυτές τις εισηγήσεις και τους κανονισμούς. Συνεπώς θα πρέπει να σχεδιαστεί και να οικοδομηθεί το Μέγαρο Τουρισμού της Κύπρου.

Δωδέκατο Μέτρο: Δημιουργία στην Κύπρο παρατηρητηρίου προσφερόμενων τιμών αλλά και προσφερόμενων υπηρεσιών, των ανταγωνιστών γειτόνων μας. Αυτό το παρατηρητήριο θα έχει την ευθύνη να εποπτεύει και να παρακολουθεί τους ανταγωνιστές μας, αλλά θα έχει την ευχέρεια και δυνατότητα να παρεμβαίνει ουσιαστικά στην χάραξη τουριστικής πολιτικής στο τομέα των προσφερόμενων τιμών και υπηρεσιών. Αυτό θα δώσει την δυνατότητα στο καταναλωτικό κοινό να σχηματίζει εικόνα και να προχωρεί με συγκρίσεις όσο αφορά τιμές και προσφερόμενες υπηρεσίες μεσογειακών ανταγωνιστικών προς εμάς προορισμών.

Δέκατο Τρίτο Μέτρο:  Συνεχής εμπλουτισμός αλλά και αναβάθμιση των υπαρχόντων μορφών τουρισμού, με έμφαση στους τομείς της δημόσιας καθαριότητας και υγιεινής. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντική και η στήριξη κύπριων επιχειρηματιών που έχουν δηλώσει την πρόθεση τους να προχωρήσουν σε αναπτυξιακά τουριστικά έργα. Επιπλέον, μέσα από τις θέσεις μου για πράσινη ανάπτυξη προτείνω την αναβάθμιση των τουριστικών υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η Κύπρος είναι από τους λίγους χώρους στην Ευρώπη όπου ένας ταξιδιώτης δεν θα βρει χώρους ξεκούρασης και προσφερόμενες υπηρεσίες στους αυτοκινητόδρομους αλλά αναγκάζεται να δοκιμάσει την τύχη του στα κέντρα αναψυχής και εστιατόρια της περιοχής. 

Το Κράτος παράλληλα κατευθύνει τους αυτοκινητιστές με τη σήμανση στους αυτοκινητόδρομους σε ιδιωτικές εγκαταστάσεις. Φυσικά τα κέντρα αναψυχής και εστιατόρια που βρίσκονται κοντά σε αυτοκινητόδρομους δεν έχουν καμιά υποχρέωση να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες σε οποιονδήποτε περαστικό παρά μόνο στους πελάτες τους.

Δέκατο Τέταρτο Μέτρο:  Εφαρμογή νέων μορφών και τακτικών, τουριστικού μάρκετινγκ που σκοπό και στόχο θα έχουν, οικονομικότερα και καλύτερα αποτελέσματα. Π.χ. Διαδίκτυο. Θα πρέπει να γίνεται πιο σοβαρή μελέτη της τουριστικής διαφημιστικής καμπάνιας και να υπάρχει διαφάνεια στα οικονομικά των εκστρατειών αυτών.

Δέκατο Πέμπτο Μέτρο:  Οργάνωση και δημιουργία επιτέλους της τουριστικής αστυνομίας με ουσιαστικές εξουσιοδοτήσεις, σχετικά με την εφαρμογή και τήρηση της τουριστικής νομοθεσίας αλλά και στην προστασία των τουριστών σε περιπτώσεις αισχροκέρδειας εις βάρος τους και όχι μόνο.

Δέκατο Έκτο Μέτρο:  Εφαρμογή ειδικών τιμών σε αγαθά πρώτης καταναλωτικής ανάγκης σε τουριστικές περιοχές. Εφαρμογή ανώτατης και κατώτατης τιμής, δηλαδή πλαφόν (π.χ. νερό, ψωμί, γάλα).

Δέκατο Έβδομο Μέτρο: Να σταματήσει επιτέλους δια νόμου η διέλευση τουριστών προς τις Κατεχόμενες περιοχές μέσω οργανωμένων τουριστικών γραφείων. Αυτό μπορεί να γίνει για παράδειγμα με την ανάκληση άδειας λειτουργίας του τουριστικού γραφείου που προβαίνει σε αυτή την ενέργεια. Η διέλευση τουριστών προς τις Κατεχόμενες περιοχές θέτει σε κίνδυνο τόσο την οικονομική συνοχή της τουριστικής μας βιομηχανίας όσο και την διασφάλιση της ποιότητας του τουριστικού μας προϊόντος. Τα κατεχόμενα κατάντησαν να είναι ένας ανταγωνιστικός προς εμάς προορισμός οικονομικότερος και χαμηλότερης προσφερόμενης ποιότητας στους τουρίστες επισκέπτες.

Δέκατο Όγδοο Μέτρο: Λειτουργία των γραφείων πληροφοριών του ΚΟΤ, Μουσείων και αρχαιολογικών χώρων σε μόνιμη βάση,  καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, με άρτια καταρτισμένο προσωπικό. Θεωρώ πως είναι λανθασμένο για παράδειγμα τα γραφεία πληροφοριών του ΚΟΤ να είναι σε λειτουργία Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 08:00 – 14:30 και Τετάρτη 08:00 – 18:00 (εκτός Ιούλιο και Αύγουστο που είναι και την Τετάρτη 08:00 – 14:30) Τις υπόλοιπες μέρες (Σάββατο – Κυριακή) και ώρες δεν υπάρχουν τουρίστες στην Κύπρο; Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει σε συνδυασμό με την δημιουργία της τουριστικής αστυνομίας και να υπάρξει συστέγαση για σκοπούς οικονομικής και λειτουργικής εξοικονόμησης.

Δέκατο Ένατο Μέτρο: Γραφεία Τουριστικής Ενημέρωσης και Πληροφόρησης σε κάθε χωριό και κάθε δήμο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ετοιμασία ειδικού ενημερωτικού υλικού για ντόπιους και ξένους επισκέπτες και να σταλεί σε όλα τα γραφεία δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων. Απαράδεκτο για ολόκληρο το Τρόοδος να υπάρχει μόλις ένα γραφείο ενημέρωσης και πληροφόρησης στις Πλάτρες, ή για ολόκληρη την Λευκωσία να υπάρχουν μόλις δυο ένα στην Λαϊκή Γειτονιά και ένα στα Κεντρικά Γραφεία ΚΟΤ.

Είναι επιτακτική ανάγκη να προχωρήσει άμεσα κράτος και πολιτεία στον εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος στο σύνολο του. Χρειάζεται τόλμη και πολιτική βούληση ούτως ώστε να εφαρμοστεί στην κυριολεξία μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση και αναδιοργάνωση τόσο στην δομή όσο και στην λειτουργία του κράτους. Υπάρχουν αξιόλογα νέα μυαλά στην Κύπρο με άψογη ακαδημαϊκή και όχι μόνο κατάρτιση στην εξειδίκευση του τουρισμού. Αξιοποιήστε μας!

*Σταύρος Χατζησάββας

Ειδικός σε θέματα Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ.

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου

Καθηγητού - Φιλολόγου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Σήμερα, μετά το πέρας της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνος, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι η ελληνική γλώσσα έχει καταστραφεί με διαχρονικές και συντονισμένες ενέργειες των πολιτικών της μεταπολίτευσης!

Έχουμε πλημμυρίσει στα αγγλικά! Έχουμε γεμίσει λάθη! Δεν ξέρουμε να μιλήσουμε σωστά! Ακούμε καθημερινά στην βουλή, όπου κάποτε ήταν το λίκνο της ρητορείας, τους περισσότερους βουλευτές να διαβάζουν μέσα από τα χειρόγραφά τους, και πάλι να κάνουν λάθη! Ας αφήσουμε δε το σχολείο, όπου τα παιδιά δεν μπορούν και δεν ξέρουν πλέον πως να εκφρασθούν! Αυτά ως προς την ωμή γλωσσική πραγματικότητα στην σύγχρονη Ελλάδα!!!

Από την άλλη δεν είδαμε και δεν βλέπουμε καμμία προσπάθεια βελτιώσεως της καταστάσεως αλλά και καμμία προσπάθεια γλωσσικής και εθνικής υπερηφάνειας, μιας και ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Γ. Παπανδρέου αλλά και πλείστοι πολιτικοί αξιωματούχοι ομιλούν πάντοτε στα αγγλικά κατά τις δηλώσεις τους στο εξωτερικό, ενώ οι άλλοι πρωθυπουργοί κρατών ομιλούν πάντα στην εθνική τους γλώσσα. Η γερμανίδα καγκελάριος ομιλεί στα γερμανικά, ο Ισπανός πρωθυπουργός στα ισπανικά, ο γάλλος πρόεδρος στα γαλλικά, ο ρώσος στα ρωσικά, ο κινέζος στα κινεζικά. Ο τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν, έχει πάντοτε διερμηνέα, διότι ομιλεί πάντοτε τουρκικά, ενώ ο τέως γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ απεχώρησε από επιτροπή της Ε.Ε., όταν συμπατριώτης του γάλλος μίλησε στα αγγλικά.

Κατάργηση της προστατευτικής συνταγματικής διατάξεως

Η Ελλάς, δυστυχώς, είναι μία χώρα, ίσως η μόνη, η οποία δεν προστατεύει στο σύνταγμά της την γλώσσα της. Αφαίρεσε την προστατευτική διάταξη - ασπίδα, που υπήρχε, από το σύνταγμα του 1975 και μετά και δεν συμπεριέλαβε ποτέ παρόμοια διάταξη στα επόμενα συντάγματα για την προστασία της ελληνικής γλώσσας.

Ό Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, Ομότιμος Καθηγητής τού Ε.Μ.Π. και Ακαδημαϊκός, κ. Αντώνιος Κουνάδης απεκάλυψε σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» της 2ας Ιουνίου 2007 ότι ή Ελλάς, δυστυχώς, είναι ή μόνη χώρα που δεν προστατεύει στο σύνταγμα της την γλωσσά της! Ναι, καλά διαβάσατε! Γι' αυτό υπάρχει αυτή ή ασυδοσία!!!

Συγκεκριμένα ο ακαδημαϊκός είπε ότι η Εταιρεία Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας το 2003, οργάνωσε μεγάλη εκδήλωση στην Πνύκα παρουσία των εθνικών εκπροσώπων των χωρών της Ε.Ε. με θέμα «Ελληνική γλώσσα και Ευρωπαϊκός πολιτισμός». Στην εκδήλωση αύτη τονίσθηκε πως ή ελληνική - πηγή του λεξιλογίου των ευρωπαϊκών γλωσσών - θα πρέπει να συμπεριληφθεί στις λίγες επίσημες γλώσσες της Ε.Ε., εν όψει τού συζητουμένου περιορισμού του αριθμού των εικοσιπέντε περίπου σήμερα ομιλουμένων γλωσσών, διότι η γλώσσα μας, θεμελιακό στοιχείο τού ευρωπαϊκού πολιτισμού και της παγκόσμιας διανόησης, υπήρξε το βασικό όχημα διαδόσεως πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, ένα τέτοιο αίτημά μας προς την Ε.Ε. θα έπρεπε να συνοδευθεί από την λήψη εκ μέρους μας μέτρων προστασίας της γλώσσας μας, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Δυστυχώς, ή Συνταγματική προστασία τής Ελληνικής Γλώσσας που υπήρχε σε προηγούμενα Συντάγματα δεν επανελήφθη στο Σύνταγμα του 1975, οι δε επόμενες αναθεωρήσεις του ανεφέροντο σε άλλα θέματα εκτός αυτού, του ζωτικής σημασίας για την ταυτότητα και την συνέχεια του Ελληνισμού, θέματος.

Tο άρθρο 107 που υπήρχε στο Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε το εξής: «Επίσημος γλώσσα τού κράτους είναι εκείνη στην οποία συντάσσεται το Πολίτευμα και της Ελληνικής Νομοθεσίας τα κείμενα. Πάσα προς παραφθορά αυτής επέμβαση απαγορεύεται». Εάν αύτη ή διάταξη διετηρείτο και στο Σύνταγμα του 1975 θα είχαν αποφευχθεί τα σοβαρά πλήγματα που υπέστη ή Γλώσσα μας, και έτσι δεν θα φθάναμε στην σημερινή κακοποίηση και κατάντια της.

Πώς προστατεύουν την γλώσσα τους οι σοβαρές χώρες

Κατόπιν των παραπάνω είναι άκρως επιβεβλημένο να ληφθούν μέτρα προστασίας της γλώσσας μας από τους εκάστοτε νομοθετούντες, ιδιαίτερα στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες για την διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητος όπως π.χ. στην Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα, Ισπανία, Γερμανία.

Όταν, για παράδειγμα, προ τριακονταετίας περίπου, επιτροπές από ειδικούς στην Ιαπωνία και Κορέα ανέλαβαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού τής παραδοσιακής τους γραφής, εξέδωσαν σύντομα το πόρισμα τους, που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή! Αναγνωρίζουμε τις δυσχέρειες, που έχουν οι νέοι μας στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων, αλλά ή προσπάθεια πού καταβάλλουν αποτελεί πνευματική άσκηση πού οξύνει τον νου. Με αύτη την γραφή επιβιώσαμε. Με αύτη την γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα τής Άπω Ανατολής».

- Στην Ρωσία επιβάλλεται βαρύτατο πρόστιμο σε οποιονδήποτε αντικαταστήσει γράμμα τού Κυριλλικού αλφαβήτου με αντίστοιχο Λατινικό.

- Στην Γαλλία για θέματα που αφορούν την γλώσσα ζητείται από την κυβέρνηση η γνώμη της Γαλλικής Ακαδημίας. Κάτι ανάλογο υπήρχε παλαιότερα και στον Οργανισμό τής Ακαδημίας Αθηνών.

- Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής ζήτησε την μέσω Συντάγματος προστασία της Γερμανικής Γλώσσης.

Τί γίνεται στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, όλοι διαπιστώνουν ότι υπάρχει πρόβλημα! Αλλά, δυστυχώς, μόνο διαπιστώνουν! Όλοι οι υπεύθυνοι φορείς, πριν την τελευταία αναθεώρηση του συντάγματος, ήσαν σύμφωνοι για την ανάγκη Συνταγματικής προστασίας της γλώσσας μας! (σ.σ. sic) Η προταθείσα προς την κυβέρνηση σχετική διατύπωση στο υπό αναθεώρηση τότε Σύνταγμα είχε ως εξής:

«Ή Ελληνική Γλώσσα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα που αποτελεί ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο μαζί με την ιστορική της γραφή προστατεύεται υπό του κράτους ως έκφανση της διαχρονικής ταυτότητος του Ελληνικού Γένους και θεμελίου τού ευρωπαϊκού πνεύματος. Παρεμβάσεις επί γλωσσικών θεμάτων προϋποθέτουν γνώμη τής Ακαδημίας Αθηνών».

Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, εκτός μιας σύντομης αναφοράς βουλευτή τού (τότε) κυβερνώντος κόμματος για την ανάγκη προστασίας της γλώσσας μας ή σχετική συζήτηση κατά τις δυο πολύωρες συνεδριάσεις της (10.1.2007 και 15.2.2007) εστιάσθηκε στο περιβόητο ζήτημα ιδρύσεως μη κρατικών, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πανεπιστημίων. !!!

Αυτά συμβαίνουν σήμερα! Στον λαό μας, αλλά και στους σοβαρούς λαούς της γης!

Τί συνέβαινε όμως στις διάφορες εποχές τής ελληνικής ιστορίας;

Οι Έλληνες ήσαν πάντοτε υπερήφανοι για την γλώσσα τους

Οι Έλληνες, λοιπόν, ήσαν πάντοτε υπερήφανοι και έτρεφαν μοναδικό θαυμασμό για την γλώσσα τους. Την αγαπούσαν και ένιωθαν μεγάλο σεβασμό γι' αυτήν, διότι αποτελούσε το καύχημά τους.

Δεν ανέχονταν ούτε την κακοποίηση της, αλλά ούτε και να την χρησιμοποιούν άνθρωποι, πού δεν είχαν την πρέπουσα παιδεία και δεν κατανοούσαν την μοναδικότητα και το μεγαλείο της.

Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που μας αναφέρει ο Πλούταρχος (Θεμιστοκλής, 6,4,2): για την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στην γλώσσα και πώς την προστάτευαν! «Επαινείται δ' αυτού και το περί τον δίγλωσσον έργον εν τοις πεμφθείσιν υπό βασιλέως επί γης και ύδατος αίτησιν. Ερμηνέα γαρ όντα συλλαβών δια ψηφίσματος απέκτεινεν, ότι φωνήν Ελληνίδα βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι».

Το απόσπασμα αυτό, λοιπόν, μας λέει ότι, όταν ο Ξέρξης απέστειλε αντιπροσωπεία για να ζητήσει «γη και ύδωρ» από τους Αθηναίους, ο Θεμιστοκλής, παρά τα καθιερωμένα, διέταξε να συλληφθεί ο διερμηνεύς και με ψήφισμα τον εθανάτωσε με την αιτιολογία ότι "φωνήν ελληνίδα, βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι". Δηλαδή, "επειδή ετόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα σε βάρβαρα προστάγματα"!

Η σημερινή θολοκουλτούρα των προοδευτικών θα χαρακτήριζε αυτήν την πράξη φασιστική! Εξ άλλου, γι' αυτούς, οποιαδήποτε πράξη η οποία δεν δίνει την ασύδοτη ελευθερία να καταστρέφεται η ελληνική γλώσσα διά των γκρίκλις, των ξενόγλωσσων πινακίδων κ.λπ. έχει φασίζουσα γλωσσική νοοτροπία!

Προστασία της γλώσσας από τον Καποδίστρια

Στην Προκήρυξη της Πελοποννησιακής Γερουσίας (της 16 Μαρτίου 1822) ανεφέρετο μεταξύ άλλων ότι «η σεβαστή Πελοποννησιακή Γερουσία, προσκαλεί αξίους διδασκάλους δια να διδάξουν κοινά γράμματα, ελληνικά, μαθηματικά, και προς τούτοις την ιταλικήν και γαλλικήν διάλεκτον" προσκαλεί δε και την φιλομαθή νεολαίαν αφ' όλην την Πελοπόννησον να συντρέξη εδώ δια να διδαχθή αμισθί, κηρύττουσα ότι κάθε μαθητής δεν θα εξοδεύση άλλο τι παρά δια τα βιβλία του και δια την ζωοτροφίαν του, Διατάττει δε τους γονείς να μη παραμελήσουν το ιερόν χρέος των, αλλά να φροντίσουν επιμόνως δια την παιδείαν των τέκνων των».

Εδώ βλέπουμε ότι η νεοσύστατη Πελοποννησιακή Γερουσία καλεί τους νέους να διδαχθούν δωρεάν (αμισθί) τα ελληνικά γράμματα και ξένες γλώσσες, ιταλικά και γαλλικά.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει σήμερα η κ. Διαμαντοπούλου και οι φωστήρες τού πνεύματος, που την περιβάλλουν, είναι ότι δεν πρέπει να διδασκόμαστε τις ξένες γλώσσες εις βάρος της δικής μας! Άλλο «μαθαίνω ξένες γλώσσες», και άλλο «ξεχνώ, παραποιώ και καταστρέφω την δική μου»!

Και τότε διδάσκαμε ξένες γλώσσες. Όμως ο Καποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, σε επιστολή που έστειλε στον Ιγνάτιο, μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας, του έγραφε: «Προστάξατε, ως νομοθέτης, όστις γραικός πρός γραικόν γράψη εις διάλεκτον αλλογενών, κηρύττεται αλλογενής...»!!!

Ας σοβαρευθούν λοιπόν οι πολιτικοί, οι έχοντες την ευθύνη αλλά και την δυνατότητα λύσεως τού προβλήματος! Ας κάνουν κάτι για να σταματήσουν την ολοκληρωτική καταστροφή! Και ας κατανοήσουν αυτό που ο Καζαντζάκης αλλά και άλλοι διανοητές είχαν πει: «Η αληθινή πατρίδα ενός λαού είναι ή γλώσσα του. Αν αυτή χαθεί, χάνεται και ο λαός μαζί της»!

Βιβλιογραφία:
Αντωνίου Α. Αντωνάκου:» «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Γλώσσης», εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ.
Αντωνίου Α. Αντωνάκου: «Γλώσσα ποί πορεύη;» Εκδόσεις ΚΑΔΜΟΣ. 
πηγή 
από την Αιώνια Ελληνική Πίστη

Κερύνεια / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Όταν οι Πύλες της θάλασσάς σου,
Κερύνεια,
ντυμένες στο λευκό και στο γαλάζιο
υποδεχτούν το πολύβουο πλήθος της χαράς
πλήθος των ανθρώπων
να κατεβαίνει από τον Πενταδάκτυλο,
μισό εκατομμύριο άνθρωποι
θ’ ασπαστούν τα κοχύλια σου!

Και θα πουν:
Δεν είναι αλήθεια
πως τόσα χρόνια
σ’ αγγίζαμε στη σκιά
του ονείρου!
Δεν είναι αλήθεια
πως σβήστηκαν τα ονόματά μας
στους βράχους σου!

Θα πουν:
Ένα πολύ κακό όνειρο
μιας μεγάλης μαύρης νυχτιάς ήταν
και ξημέρωσε…
Κι ο ήλιος
μας κοιτάζει πελώριος…

Μισό εκατομμύριο άνθρωποι
θα γονατίσουν
θα σ’ αγγίξουν
με τα δάκτυλα τής
ευτυχίας τους
κι η καρδιά τους
θα κτυπά στ’ όνομά σου
Κερύνεια!

(Ιούνιος ’93)

[Δεν θέλω εσύ να με φιλήσεις,] Γιάννος Λαμπής

Δεν θέλω εσύ να με φιλήσεις,
μονάχα κοίτα με στα μάτια,
δώσε μου τα χείλη σου κι αφέσου.
Με τα δικά μου άσε με να τα ακουμπήσω,
να ταξιδέψω στο περίγραμμα τους
κι έρωτα να τους κάνω.
Νοιώσε το πόθο και το πάθος,
άσε τη γλύκα που θα σε κερνούν
να φτάσει στο μυαλό σου.
Να γίνει θάλασσα φλεγόμενη
και να σε πλημμυρίσει
σαν λάβα μέσα σου να κυλά
και στο πέρασμα της να λειώνει κάθε κύτταρο σου.
Άσε της ηδονής το ρίγος
σαν κεραυνός το κορμί σου να διαπεράσει,
κι ύστερα εγώ γονατιστός
μπροστά στο άλσος που φυτρώνει
ανάμεσα στα τορνευτά σου πόδια,
να πίνω σταλιά σταλιά
την ακριβή μεταλαβιά σου.

Ευγένιος Ζήνων : Δύο τραγούδια

Ψάχνοντας για ποίηση του Ευγένιου Ζήνωνα βρήκα πως στο  παρακάτω σύνδεσμο υπάρχουν δύο τραγούδια  του. file:///C:/Users/User/Downloads/84466-84464-1-PB%20(1).pdf Στη περίπτωση που δεν ανοίγει κάντε αποκοπή και επικόλληση στο google  για εύρεση της διεύθυνσης. Θα ανοίξει. Αξίζει τον κόπο. 

Δημήτριος Γκόγκας 

Ζήνων Ευγένιος (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στο Πάνορμο της Μικράς Ασίας το 1875. Ο πατέρας του Νικόλαος Ζήνων ήταν πρόξενος της Ελλάδας.  Όταν ήταν μικρό παιδί η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Κύπρο. Αργότερα ο πατέρας του τον έστειλε στη Σάμο όπου έβγαλε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με το τέλος των σπουδών του εγκαταστάθηκε στην Κύπρο. Ασχολήθηκε με την ποίηση και την συγγραφή θεατρικών έργων.  Απεβίωσε το 1929.

Θεατρικά έργα:

1. Συνομοσία του Κατιλίνα 
2. Δικηγόρος

ΓΥΡΩ Σ΄ ΕΝΑΝ ΤΑΦΟ / Ευγένιος Ζήνων

1

Ω! τι ζηλιάρα αυτή η καρδιά, που τον κρυφό μου πόνο 
δεν τον αφήνει να χυθεί σ΄ ολόπικρο σκοπό
κι έτσι για σένα, δύστυχε πατέρα, ένα μόνο 
φτωχό τραγούδι - αλοίμονο-  δεν μπόρεσα να πω. 

2

Μαγιάπριλο. Ολάνθιστος ο κήπος σου κι ωραίος. 
Χρώματα μύρια κι ευωδιές στην κάθε του γωνιά 
και δίπλα στην αμυγδαλιάν άνθισε κρίνος νέος.
Τι ομορφάδα μα μαζί και πόση απονιά!

3

Σκυφτός στο μνήμα σου ακουμπώ τ΄ αυτί στην κρύα γη.
Μίλα, σ΄ ακούω , λέγε μου, είμαι σιμά σου εγώ.
Πέρασαν τα μεσάνυχτα, επρόβαλλε η αυγή
κι ακόμα εγώ τον πόθο μου τον πλάνο κυνηγώ. 

4

Καλοκαιράκι επιθυμιές στη κάθε μια καρδιά, 
γλυκά τα λόγια του έρωτα και πολυητημένα
το παιχνιδιάρικο πρωί, την πρόσχαρη βραδιά, 
όλα γυρεύουν έρωτα κι εγώ γυρεύω Εσένα! 

«Ληξιπρόθεσμες Επαγγελίες» : Ποιητική Συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, (εκδ. Φαρφουλάς, 2016) Απόσπασμα

ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ 

Σκύβουνε το κεφάλι τα κοτόπουλα
(τι φρόνιμα κεφάλια δίχως φρόνημα)
στα κλουβιά τους με τάξη στοιβαγμένα
λοξοκοιτώντας σαν χαμένα.

Σκύβουν και προσκυνούν τον κύριό τους
(πού να προβλέψουν τι τους ετοιμάζει)
σκύβουν και προσεύχονται τα φρόνιμα κοτόπουλα
απ’ τους θεούς τους ξεχασμένα.

Δίχως ψυχή μα τόσο φρόνιμα
ποτέ δεν ταλαιπώρησαν τον Κύριό τους
που τόσο τα επαινεί καθώς τα παραδίδει

με τα κεφάλια τους σκυμμένα στους σφαγείς
Μ’ ακόμη και τότε κάνουν πως δεν βλέπουν τα μαχαίρια.
Μόνο προσεύχονται σκυφτά. Μόνο προσεύχονται!

***

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ

Αν οι ευθείες συνεχίζουν ακάθεκτες
την πορεία που τους προδιέγραψαν
σοφά μυαλά δικαίωμά τους.

Όπως, άλλωστε, μπορούν κι οι τεθλασμένες
να μαζεύουν τα συντρίμμια τους
στις γωνίες των αναστεναγμών

κι οι καμπύλες να λοξοδρομούν
κάθε φορά που τις συγκινεί
μια φευγαλέα λάμψη
ένα χαμόγελο ή μια οφθαλμαπάτη

κι οι γεωμέτρες να πετούν
τα δύστροπά τους σχήματα
στα μούτρα των σοφών
φρουρών της ευταξίας.

***

ΤΡΥΠΙΑ ΓΡΟΣΙΑ

Διάτρητες υποσχέσεις
των μεσονύχτιων λογισμών.
Ούτε τα πουλιά στις ηλεκτροφόρες
ελπίδες ακονίζοντας τα ράμφη τους

ούτε τα σκυλιά γλείφοντας τις πληγές μας
ούτε τα χαμόγελα των ρητόρων τρύπια
στα γκρεμισμένα μπαλκόνια
με τ’ άγρια χόρτα να ριζώνουν στη μνήμη μας

τίποτα δεν μπορούσε να μας συγκρατήσει πια.
Ούτε κι οι κραυγές του πλήθους
ούτε των σοφιστών οι ελιγμοί. Τίποτε!

Μήτε και τα δάκρυα των αγίων
που φαίνεται δεν είδαν στην πόρτα μας
τα τρύπια γρόσια των ονείρων.

***

ΝΟΜΟΙ

“ἐλθόντες οἱ νόμοι καὶ ἐπιστάντες…'

Πλάτωνος, Κρίτων 50a

Όταν οι νόμοι σ’ επισκέπτονται,
να σκύβεις και να προσκυνάς
τα δύσβατά τους μονοπάτια
να τους δοξάζεις που θα νέμονται την ύπαρξή σου.

Ο εκλεκτός τους είσαι δίχως άλλο.
Μες στο κελί σου κλάματα
κι υπεκφυγές δεν ωφελούν.

Δεν πρόκειται, άλλωστε, ποτέ τους να σε λυπηθούν
όσο και να τους δείχνεις τις ουλές σου
εσένα σημάδεψαν αυτοί,
εσένα θέλουν να δοξάσουν.

***

ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ

Μη ξέροντας τι να διαλέξεις
απ’ τους καρπούς των Χιμαιρών
μη γνωρίζοντας ποιος τις κάλεσε
ή αν απρόσκλητες ήλθαν

τους έδειξες εντέλει την έξοδο.
Στο βάθος τ’ ουρανού
είδες τα μόρια της ύλης
να στροβιλίζονται τρελά

γύρω από τις εκτάσεις του Μηδενός
κι ύστερα να βυθίζονται
στ’ απέραντο Κενό του

σαν ανώφελες νιφάδες που χορεύοντας
σβήνουν ηρωικά στον αέρα
μαζί με του χιονιού τις ληξιπρόθεσμες επαγγελίες.

***

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ

Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά

τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα

τη μέρα που λικνίζεται

σαν να 'τανε θεά

τη νύχτα που στολίζεται

μόνο για τους καθρέφτες

τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας

στο πηγάδι της μνήμης

(λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως

ξανά με το σφρίγος της νιότης)

την ένοχη σιωπή που βυθίζεται

στο τέλμα των ονείρων μας

το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει

τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει


Σχετικά με την Ποιητική Συλλογή μπορείτε να διαβάσετε επισκεπτόμενοι τον παρακάτω σύνδεσμο. http://www.poiein.gr/