Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

ΧΑΪΚΟΥ φωτός της Ιωάννας Παπαντωνίου


Τιμητική Διάκριση 

στον Β΄ Πανελλήνιο 

Διαγωνισμό 

ποίησης Χαϊκού 

των Πνευματικών 

Οριζόντων 

Λεμεσού 2019


Ελαίου λίκνο,
ιερό της δέησης
ανασαίνεις φως!

Ηλιοτρόπια,
τους λύχνους του ουρανού,
εσύ σμιλεύεις…

Σελίδες γράφεις,
ημερολογιακές,
ζωής δρώμενα…

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

«ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ». Παρουσίαση του βιβλίου διηγημάτων του Γιώργου Μολέσκη



Την Παρασκευή, 21 Ιουνίου 2019, στις 8.00 το βράδυ, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Παύλος Λιασίδης» στο Τσιακκιλερό στη Λάρνακα, θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου διηγημάτων του Γιώργου Μολέσκη «ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ». Οργανώνεται από τον ΑΜΟΛ Λύσης. Θα μιλήσουν οι Λευτέρης Ππαπαλεοντίου και Γιώργος Φράγκος. Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Χρίστος Αργυρού. 





Τα δεκαοχτώ διηγήματα της συλλογής Όταν ο ήλιος μπήκε στο δωμάτιο του Γιώργου Μολέσκη έχουν ως αφετηρία τους πραγματικές ιστορίες, που συνέβησαν στην Κύπρο και σε άλλα μέρη του κόσμου: Ελλάδα, Ρωσία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Σουηδία, Γεωργία, Βέλγιο κ.λπ. Κάποιες αναφέρονται σ’ ένα μονάχα επεισόδιο, άλλες καλύπτουν μεγαλύτερες περιόδους της ζωής των ηρώων.
Οι ιστορίες αυτές είναι δοσμένες με περισσότερα ή λιγότερα στοιχεία φαντασίας και μυθοπλασίας. Παιδικές και εφηβικές μνήμες, ιστορίες από τη νεανική και ενήλικη ζωή που διαδραματίζονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και μιλούν για ανθρώπους της Κύπρου και του κόσμου και που παρά τη διαφορετική τους θεματική, συνδέονται στο τέλος μεταξύ τους ως μέρη μιας, με την ευρεία έννοια, αυτοβιογραφίας.
Μέσα από τα διηγήματα της συλλογής παρουσιάζονται άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, που ωστόσο έχουν κάτι το ιδιαίτερο στον χαρακτήρα ή στη συμπεριφορά τους ή που τους διακρίνει ένα ξεχωριστό πάθος, πράγματα για τα οποία έγιναν οι ήρωες κάποιας ιστορίας στο βιβλίο. Σε άλλα διηγήματα πάλι οι ήρωες απουσιάζουν εντελώς. Είναι μόνο το γεγονός, το τοπίο, η ατμόσφαιρα της στιγμής και ο συγγραφέας που τα παρακολουθεί, τα σχολιάζει και τα καταγράφει με μια ποιητική συχνά διάθεση.
**
O Γιώργος Μολέσκης εργάστηκε στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, όπου κατείχε τη θέση του Ανώτερου Μορφωτικού Λειτουργού και διετέλεσε Εκτελεστικός Σύμβουλος του Ιδρύματος Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου. Την περίοδο 2013 – 2017 διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Έχει τιμηθεί με Κρατικό Έπαινο και Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, καθώς και με το Μετάλλιο Πούσκιν της Ένωσης Ρώσων Συγγραφέων. Είναι, επίσης, επίτιμο μέλος της Κρατικής Ακαδημίας Σλαβικού Πολιτισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Από το 1967 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, δυο συγκεντρωτικούς τόμους ποιημάτων και πέντε βιβλία με μεταφράσεις ποίησης. Μερικά από τα βιβλία του είναι: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: Σύννεφο με παντελόνια, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια, εκδόσεις Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1995, Ρώσοι ποιητές του 20ού αιώνα, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια, εκδόσεις Μεσόγειος (Πανεπιστήμιο Κύπρου και Ελληνικά Γράμματα), Αθήνα 2004, Αναμονή βροχής, ποιήματα, εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2008, Σύγχρονοι Τουρκοκύπριοι ποιητές. Απόπειρα επικοινωνίας, μετάφραση-επιμέλεια, εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2010, Το ημιτελές ποίημα, εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2014, Όταν ο ήλιος μπήκε στο δωμάτιο, διηγήματα, Αθήνα 2017,Κάθε Ιούλιο επιστρέφω, αφήγημα, εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα 2019.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Στο Περιστέρι / («Ήλιος και Άνεμος», Αθηνά Τέμβριου)


Σαν σ’ άφησαν ελεύθερο, δεν συνέβη κάτι σπουδαίο.
Απλά, σε κυνήγησαν ως έδεσμα.
Σ’ άλλα μέρη σε αφανίζουν σταδιακά,
μην σκορπίσεις τον θάνατο, όπως τα τρωκτικά
σε άλλες εποχές κι εγώ που φοβόμουν, χάρηκα.
Κατά καιρούς σε αναμένουν
από συνήθεια, ελπίζοντας πως φτερουγίζεις
μαζί μ’ επιθυμίες κι ονείρατα.
Όπως όταν δένανε στα ισχνά σου πόδια
ανθρώπινο μήνυμα και ταξίδευες
ώρες και μέρες.
Τα Θεία μηνύματα πως τα μετέφερες
παραμένει μυστήριο
για απομυθοποίηση ή για έρευνα
διδακτορικού φοιτητή.
Τα λευκά περιστέρια μονάχα,
τα άλλα φέρουν κακούς οιωνούς.
Κρύβεις στο φτέρωμα σου πνεύμα θεού,
κι ας μη το γνωρίζεις.
Όταν οι άνθρωποι έγραφαν ιστορία
θα πετούσες αγέρωχο μες στο γαλάζιο
και σ’ αναγνώρισαν μονάχα αυτοί
που έβλεπαν μέσα απ’ τα σύννεφα.
Το κλαδί ελαίας, δίχως ανάσα,
το μεταφέρεις αδιαμαρτύρητα, να ανασάνει η γης.
Ο άνθρωπος το χρέος το κληροδοτεί στη φύση,
απλουστεύει το δύσβατο πέρασμα της ψυχής
και τις στιγμές που πεθαίνει, οραματίζεται
να φύγει ανάλαφρος ωσάν λευκό περιστέρι.

ΨΑΧΝΩ / Αθως Χατζηματθαίου



Ψάχνω μια αγκαλιά
Δυο γλυκά φιλιά
μια ανάσα ψάχνω ένα χάδι
Κι ένα ουρανό
‘Ήλιο φωτεινό
Για να βγω απ ΄ το μαύρο το σκοτάδι
Ψάχνω ένα φιλί
Μια ανατολή
Μια αυγή ξανά να ξημερώσει
Ένα φως γλυκό
Πάθος μαγικό
Στην καρδιά και πάλι να φουντώσει
Ψάχνω να σε βρω
Περά, εκεί κι εδώ
Μες στης μοναξιάς μου τα δρομάκια
Έλα σα φωτιά
Μέσα στη νυκτία
Να σε πιω να σβήσουν τα φαρμάκια.

ΕΥΧΗ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / Πανάγου Μαρούλλα


'Ητανε μια παρηγοριά
ότι με είχες στην καρδια
Μα βάρυνε ο ουρανός
μοιραία ήρθε ο χωρισμός
το όνειρο γκρεμμίστηκε
λες κι η καρδιά δανείστηκε
Λίγη χαρά που έζησε
σαν αστραπή αναβόσβυσε
Τώρα θυμάμαι τα παλιά
κι η γκρεμμισμένη μας φωλιά
Γεμάτη απ' την ανάμνηση
“γιατί” χωρίς απάντηση
Ήτανε μια παρηγοριά
μι'ανάσα και μια ομορφιά
Να ξέρω ότ' ήσουν εκεί
κι η κάθε μέρα Κυριακή
Τώρα σ' ευχή παρακαλώ
ότι για σένα είν' το καλό
στον νέο δρόμο σου να βρείς
κάθε χαρά της Κυριακής.
Ναν η ευτυχία περισσή
χαμόγελο κι ανάστασή

Ο Θεός ψηλά ας κρίνει / Ανδρέου Ειρήνη


"Πώς χάθηκε ολάκερος ο κόσμος απ' τη γη ",
με πόνο τον καθρέφτη ρωτά μία μορφή....
Για χρόνια ξεχασμένη από παιδί, σκυλί, 
τάχα θα την θυμούνται σαν θα 'ναι πια νεκρή;
Κανείς μια καληνύχτα, ούτε μια καλημέρα.....
την πόρτα της εκτύπησε μονάχα ο αγέρας..
Βήματα πάνε κι έρχονται μα άνθρωπος κανείς,
στέρεψε και το δάκρυ της και πια δεν ωφελεί.
Γιατί αν δεν το νιώθουνε κοντά της να βρεθούν
καμμιά αξία δεν έχουν τα λόγια που θα πουν..
Στην σιωπή πια άραξε , στην θλίψη αργοσβήνει
και αν αυτό της άξιζε ο Θεός ψηλά ας κρίνει.

απ' την συλλογή
"Ανθρώπων εργα" 
εμπνευσμένο απο συνομιλία με κάποιο ηλικιωμένο πρόσωπο...

Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

ΕΡΩΤΑ / ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ


Αθάνατε έρωτα
πόσο μικρή η αντίσταση
μπροστά στην δύναμή σου .
Ευλογημένος όποιος σε νοιώσει
Όποιος μπορέσει να δώσει τα πάντα
για σένα
Αθάνατε έρωτα
η καρδιά σε ευχαριστεί
για ότι ένοιωσε
Ευγνωμονεί το πέρασμά σου
που έδωσε σκοπό στην ζωή .
Αθάνατε έρωτα
η καρδιά σ'αγκαλιάζει
κι ας μην γευτεί ποτέ την ηδονή σου

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

[Φύλλα κεντάει και ρόδα ] Χαραλαμπίδης Άγις

Φύλλα κεντάει και ρόδα
όλη τη νύχτα η φύση‧
πρώτη σε τέχνης μαστοριά
τους θησαυρούς που φτιάχνει
στον κόσμο απλόχερα σκορπά 
χωρίς διάκριση καμιά.

Χαικού του Άγη Χαραλαμπίδη

Για δες ομορφιά!
Σε χαράδρ’ απόκρημνη 
μη με λησμόνει!

[Μπερδεμένο κουβάρι οι σκέψεις] ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Μπερδεμένο κουβάρι οι σκέψεις
στο ταλαιπωρημένο μυαλό
με οδηγούν στο κενό
Προσπαθώ να μαζέψω τις λέξεις
μα τρομαγμένα πουλιά
πετούν χάνονται
Πώς να τραγουδήσω τη χαρά
πώς να περιγράψω τον πόνο
Ανέμελα παιδιά
στη γειτονιά που μεγάλωσα
κρατούν γερά τη μνήμη
Ψάχνω να βρω το μετά
Λες και δεν έζησα ποτε
Ήθελα να σας πω
ένα ωραίο παραμύθι σήμερα
Δέν τα κατάφερα
Συγχωρέστε με

Παρασκευή 31 Μαΐου 2019

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ / Κατσώνης Κώστας



Ο ποιητής,
ένα ποτήρι ξέχειλο
από την πίκρα του κόσμου,
ένα σήμαντρο
που θ’ακούγεται πάντα
στις στράτες των ανθρώπων
πότε σιγότερα κι αλαργινά,
κιι άλλοτε με κλαγγιές και με γιούχα,
στο ίδιο πάντα μετερίζι.
καθώς τον ήλιο
που αυγαταίνει το αύριο.

ΑΤΙΤΛΟ / Κατσώνης Κώστας



Μες  στην απλότητα των στίχων
διαβάζουμε τη σύνθεση του  κόσμου.

ΔΕΙΛΙΝΟ / Κατσώνης Κώστας



Ωδή στη ζωή,
ωδή και στον θάνατο.
Συμφωνία μεθούσα
στο χορό των πνευμάτων.
Συμφωνία δακρύουσα
στη μελαγχολία των κριμάτων.
Δειλινό,
αδέρφι μου.

/ Κατσώνης Κώστας



Άνθρωπε,
όταν οι ώρες σημάνουν μεσάνυχτα,
Μη θυμάσαι πια όσα έχουν περάσει.
΄Οπου να’ναι
χαράζει μια μέρα καινούρια.

ΜΠΟΡΕΙ / Κατσώνης Κώστας



Σαν νυχτώνει,
άνοιξε ένα παράθυρο στη σκέψη σου
κιι ακλούθα το φως του.
Πού ξέρεις;
Μπορεί να σωθείς.