Λεμονιά στο συρματόπλεγμα / Καρακόκκινος Ανδρέας

  

Η μνήμη λυπημένη

χαράζει τον Ιούλη

βαθιά στις φλέβες του

κι αφήνει ένα δάκρυ

σε ρημαγμένα σπίτια

τυλιγμένα σε αναρριχώμενα

συρματοπλέγματα

και στο άρωμα της λεμονιάς

που περιπλανιέται απορημένο

το γιασεμί μου στην αυλή

θολό μέσα στο χρόνο

ανθοβολεί ακόμα πίκρα

Ο Ιούλης πάντα καίει

του Ανδρέα Καρακόκκινου

Ο Ιούλης πάντα έκαιγε
από τότε που το συρματόπλεγμα
τυλίχτηκε στον ήλιο
και σκίασε αμείλιχτα
το άρωμα των λεμονανθών
το αρχαίο καράβι του Κάστρου
και την άμμο που λαμπίριζε στο λιμάνι
ως το ακρωτήρι με την εκκλησιά

ο Ιούλης πάντα καίει
στη μοναξιά των πέντε λόφων
θαμπώνει τα μάτια μας
κι οι χαραγμένες χούφτες μας
ανοίγουν άδειες από το χώμα της αυλής
που πλάθαμε λάσπη κι όνειρα
και μετρούσαμε τον έρωτα
με κλεμμένα φιλιά.

Ποιητική Συλλογή: Λεμονανθοί στο πέλαγο 2013

[Αύριο θα ’ρθουν] ....Καρακόκκινος Ανδρέας

Αύριο

θα ’ρθουν

με τυμπανοκρουσίες

κρατώντας τα λάβαρα

των δικών τους «Όχι» και «Ναι»

να παρελάσουν χωρίς ντροπή

πάνω στο κουφάρι

μιας χαμένης Δικαιοσύνης

και μιας ξεχασμένης Αξιοπρέπειας.

Αύριο

θα ’ρθουν

με τα δικά τους «Όχι» και «Ναι»

να σβήσουν για πάντα

την Ιστορία που γράφαμε

κάθε πρωί πάνω στις πέτρες

και στους τοίχους

τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα.

Αύριο

θα ’ρθουν

χωρίς ντροπή...

Το σχήμα της ντροπής / Άντρια Γαριβάλδη

Κείνο το μισοφέγγαρο 
που δίχως όνειδος απλώνεται στον Πενταδάκτυλο

Κείνο το μισοφέγγαρο
που σαν θεριό
λυσσομανά σαν έρθει το ξημέρωμα

Κείνος ο Κέρβερος 
που θριματίζει των παιδιών μας τα όνειρα

Γιατί δεν πέφτει απ' το Βουφαβέντο να χαθεί;
Να τσακιστεί στα βράχια
και να μην ξαναφανερωθεί;

Άντρια Γαριβάλδη

ΤΟ ΚΑΜΑΤΕΡΟΝ / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Να 'μουν νέος 
Να 'σουν νέα 
να ΄μαστεν εις την Κοντέαν 
όπως τζείνον τον τζαιρόν 
να ΄σιεις τζαι καματερόν 
τζαι πουκά' στην συκαμιάν μας 
με παρέαν τα φιλιά μας 
ν' αναγιώννουμεν σκουλούτζιν 
να γεμώσει το σεντούτζιν 
μ' όμορφα μεταξωτά 
με τα ξόμπλια πλουμιστά 
να 'βρουν προίκαν τα παιδκιά μας 
τζαι να σιέρετ' η καρκιά μας, 
δώρον στα υστερινά μας. 

Συγχώρα με / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Παίρνω θάρρος, αγάπη μου, μιαν χάρην να ζητήσω
στο στήθος σου τζείν' τον σταυρόν θέλω να τον φιλήσω.
Επολοήθην τζι είπεν μου αν εν' για τον σταυρό μου
εν ' τον Γριστόν που προσκυνάς που έχω ως Θεόν μου.

Εποταυρίστηκα τζαι εγιώ φίλησα τον σταυρόν της
τζιαι κάτω μέρου ύστερα πάνω στον θησαυρόν της.
Έκαμα λάθος ο φτωχός, συγχώρα με, Χριστέ μου,
ήταν μαγνήτης που τραβά τζιαι βράχους, πίστεψέ μου! 

Το Όρομαν / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Εψές εθώρουν όρομαν πως ήμαστιν αντάμα
'που την χαράν μου την πολλήν εγύρισεν μου κλάμα.
'Σφόντζησες μου τα δάκρυα τζι είπες μου "Μή κακόν σου!"
τζι εγλύκανες το κλάμαν μου στα σιείλη, στον λαιμόν σου.

Εφίλουν σε τζι εφίλας με καπάλιν μές στο στόμαν,
ύστερα γείραμεν χαμαί, η γή εγίνην στρώμαν.
Γυρόν μας είσιεν ομορκιές
που 'σμίαν με τες μυρωδκιές, λογιών λογιών τα φκιόρα.
'Που πάνω μας ο ουρανός
τζαι το φεγγάριν σαν φανός, ευλοημένη η ώρα.

Εκράτουν σε σφιχτά σφιχτά, φοούμουν μέν σε χάσω.
Κόρη! Με τα ορόματα, πέ μου, εν να περάσω; 

Από την Ποιητική Συλλογή:  ΠΟΙΗΜΑΤΑ - 1998 

Η ΒΡΥΣΗ / Δημοσθένους Χαράλαμπος

Μέσα σε δάσος δροσερόν, πουκάτω σ΄έναν πεύκον 
ηύρα την βρύσην πόθελα, την βρύσην που γυρεύκω. 
Γρόνια τζαι γρόνια τζαι τζαιρούς ΄γύρευκα τούντηνβρύση 
τζι ήβρα την τζαι θαρρεύτηκα η δίψα μον΄να σβήσει. 
Ηύρα την μά γελάστηκα γιατ΄έν ήτουν για μένα 
τζι έκρουζα όπως κρούζουσιν που δίψαν τα σπαρμένα! 
Η βρύση , κόρη, σου ν εσού τζι ακρώστου μου χαρώ σε, 
όσον τζιαν μ΄έκρουζες εσού, εγιώ πάλε αγαπώ σε. 

Χαράλαμπος Δημοσθένους (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Χαράλαμπος Δημοσθένους, γεννήθηκε στην Κοντέα στις 11 Απριλίου  το 1917.

Υπήρξε ψάλτης, λαϊκός ποιητής και τραγουδιστής. Ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κηπουρική. Μετά την Τουρκική εισβολή διέμενε για ένα χρόνο στη Λάρνακα και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στα Μαντριά της Πάφου. Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου του 2011.   

Ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Μιχάλη Μόζορα και τραγουδήθηκαν από το  Μιχάλη Ττερλικκά στο ψηφιακό δίσκο με τίτλο «Στες Άκρες της ψυσιής μου».

Ποιητικές συλλογές. 

• 1989 «Ποιητική αλληλογραφία Παύλου Λιασίδη και Χαράλαμπου Δημοσθένους» η οποία επανεκδόθηκε το 1995 
• 1998  «Ποιήματα».

πηγή: 

α. http://www.kontea.org/index.php/el/politismos/anthropoi-tvn-grammatvn-kai-ton-texnvn/charalambos-dhmosthenous

β. http://cyprusvoice.forumup.gr/post-6062-cyprusvoice.html

Χελιδόνια / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Ήρταν στην ίδιαν φουλιάν
πάλε τα σιλιόνια
τζείνην που 'κτίσαν κάποτε
τα περασμένα χρόνια.

Αρκέψαν τα τραούδκια τους
γεννήσασιν αυκούδκια
τζαι ξηπουλιάσαν ύστερα
πέντε σιλιονούδκια.

Τζαι φαίνουνται μέσ' την φουλιάν
μια μάτσα με λουλλούδκια
όπως μυρίζουν τραουδούν
ολόγλυκα τραούδκια.

Τζένη Κωνσταντινίδη (μικρό βιογραφικό)

Η Τζένη Κωνσταντινίδη γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως καθηγήτρια στη Μέση εκπαίδευση. Δημοσίευσε μελέτες φιλοσοφικού και λογοτεχνικού περιεχομένου

Ποιητικές Συλλογές:

• Μνήμες
• Τα κιόνενα 

Τα Κιόνενα: Ποιητική Συλλογή της Τζένης Κωνσταντινίδη που εξεδόθη το 2010 (Λευκωσία)

...

Το Μαρτάπριλλον

Τζειν το αθθάτον γιασουμίν πων μέσα στην αυλή σου

τζειν το κλωνίν βασιλιτζιάς που ρέμπει του στενού σου

την δροσινήν φιούραν σου εν πώχουν μοιρασκέριν.

Άμμα τζιαι  το Μαρτάπριλλον τέλεια μοιαστόν σου ένι.

Καλοσπιάζουν σε τζαι την πριλοήν σο έχουν\

μα πάλε ένι φτάννουν την δροσιάν πώ΄σιει το δειν σου.

Νά χα καρκιάν πετράθασον καρκιάν χαρκωματένην

που την θωρκάν σου κρούζει πιον τζαι γίνεται καμίνιν.



πηγή:http://wwwsteliospapantoniou.blogspot.com.cy/2011/05/blog-post_7085.html

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ / Τζάνη Κωνσταντινίδη

Τζένη Κωνσταντινίδη

Πλάνο Ι -- Μη φαντάζεστε ανέξοδη
τη μελλοντική ιστορία του πηλού
Η Ιστορία εξακολουθεί να σκάβει
στιγμιότυπα σε τρένα
ξηλώνοντα γαλόνια και παράσημα
μ' εκείνη την αδιόρατη θλίψη
που έχουν οι σταθμοί.
.
Πλάνο ΙΙ -- Είμαστε η κίνηση που σπάζει σε στιγμές
Άσπρο-μαύρο σε βωβή ταινία
είμαστε ουρές χελιδονιών στη σκιά της Ιστορίας
Αυτόματες ριπές στα σύνορα του σφυγμού.
.
Πλάνο ΙΙΙ -- Επανάληψη είναι
Ο μαντρότοιχος της Ιστορίας
Το Εκτελεστικό
Τα εισόδια των αθώων, επί πώλου όνου, ποιητών
Και πλάνη
Κάτι Αόρατο που στέκει στο μαντρότοιχο
και παρακολουθεί.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ / Κόκκινος Ανδρέας

Είδα 
της αυγής το χαμόγελο 
π΄ άνοιγε τριαντάφυλλο στον ήλιο 
κι είπα
Η ζωή είναι χαμόγελο.

Άκουσα 
τ΄  αηδόνι της απριλιάτικης νύχτας
που τραγουδούσε τη σονάτα του έρωτα
κι είπα
η ζωή είναι τραγούδι 

Ήπια
το νερό της αγάπης 
στο λουλούδι των χειλιών σου 
κι ένιωσα 
πως η ζωή είναι αγάπη.

Κόκκινος Ανδρέας ( βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Καλοπαναγιώτης. Ο θάνατος του πατέρα του, τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές του σε μια εμπορική σχολή, για βιοποριστικούς λόγους. Έως και το 1970 έμενε στη Λευκωσία. 

Έργο του: 1959 : Όταν ο ήλιος έχει τον λόγο (Φιλοσοφικό έργο)