Σίμος Μενάρδος (Μυτιλήνη 1872 - Αθήνα 1933)

Ο Σίμος Μενάρδος (Μυτιλήνη 1872 - Αθήνα 1933) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Σπούδασε νομικά και φιλολογία στην Αθήνα και διετέλεσε διευθυντής της Σχολής της Λάρνακας μέχρι το 1898, οπότε και παραιτήθηκε και άσκησε την δικηγορία στην Κύπρο. Το 1907 διορίστηκε επόπτης της Παιδείας της Κύπρου και ίδρυσε το Κυπριακό Αρχαιολογικό Μουσείο στη Λευκωσία. Έκτακτος καθηγητής (λέκτορας της Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής Φιλολογίας) στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1908 και μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1911 έως το 1933, το 1925 - 1926 ήταν και πρύτανης του πανεπιστημίου. Δίδαξε επίσης νεώτερη ελληνική ποίηση το 1919 στο King's College του Λονδίνου, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Από το 1926 ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στίς 25 Μαρτίου 1929, εκφώνησε λόγο στην συνεδρία της Ακαδημίας για την βράβευση απ᾿αυτήν με αργυρά μετάλλια του έργου του ζεύγους Σικελιανού για την Δελφική Προσπάθεια του.

Μετέφρασε πολλά έργα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων, έγραψε ποιήματα και μελέτες σχετικά με την Κυπριακή διάλεκτο και τα τοπωνύμια της Κύπρου και μετέφρασε την Ιστορία της Ελληνικής λογοτεχνίας του Gilbert Murray.

Έργα του

• Η Ρήγαινα, 1901
• Τοπωνυμικαί και λαογραφικαί μελέται
• Περί των ονομάτων των Κυπρίων, 1904
• Θρήνος της Κύπρου, 1906
• Τοπωνυμικόν της Κύπρου, 1907
• The value of byzantine and modern greek in hellenic studies: an inaugural lecture delivered before the university, 1908 (1909)
• Δύο Ζακυνθηνοί ποιηταί, 1910
• Επιτύμβιοι επιγραφαί εκ Κύπρου, 1910
• Η εν Κύπρω Ιερά Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, 1914
• Πανηγυρικός εις την προέλασιν του ελληνικού στρατού : εκφωνηθείς τη 13 Μαίου 1920 / Μενάρδος, Σίμος, ; Πολέμης, Ιωάννης, 1920
• 1821-1921 : Tρεις λόγοι / Σίμου Μενάρδου, 1921
• Ο κριτής των κριτών : απάντησις, 1923
• Στέφανος : Εκλογαί αρχαίων ποιημάτων / κατά μετάφρασιν Σίμου Μενάρδου, 1924
• Λόγος εκφωνηθείς εν τη μεγάλη αιθούση του Πανεπιστημίου τη 28 Φεβρουαρίου 1926 κατά την ανάληψιν της πρυτανείας του Πανεπιστημιακού έτους 1925-1926, 1926
• Περί των τοπικών επιθέτων της νεωτέρας ελληνικής, 1927
• Επιγράμματα, 1930
• Περί τοπωνυμίων της νήσου Τήνου, Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών
• Ενας χαρακτηρισμός: ο Ψυχάρης, η δημοτική, η εποχή του
• Γλωσσικαί μελέται
• Εμμανουήλ Ροΐδης
• Ποιοι ήσαν ο Τσάκωνες
• Εξέλιξις και προφορά της ελληνικής : τέσσερα οξφορδιανά μαθήματα

πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82

Μαυρομάτης Γιώργος (βιογραφικό)

Κατάγεται από την Αγία Βαρβάρα Λευκωσίας. Είναι απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσν/ίκης. Εργάστηκε στη Δημόσια Υπηρεσία (Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας) από το 1975-2007 απ΄ όπου αφυπηρέτησε από τη θέση του Ανώτερου Λειτουργού Ευημερίας. 

Έργα του: 

• Ποιήματα 1977
• Μνήμες  1987
• Βήματα και Ιαχές 1993
• Το ανάθημα της αράχνης 2000
• Τα ρόδα του ανάμου 2006
• Η μικρή Πασχαλιά ή μια νέα Πολίχνη 2009
• ΟΛΒΙΑ ΔΙΝΟΝΤΑΙ 2011
• Ο ήλιος στην επιφάνεια της θάλασσας / 2019

Μιχαήλ Αντώνιος Μιχαηλίδης (μικρή αναφορά)

Ο  Μιχαήλ Αντώνιος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1923 στη Λευκωσία. Σπούδασε καλές τέχνες και αρχιτεκτονική στην Ιταλία και την Αγγλία. Το 1954 έλαβε το Βραβείο του Πανελληνίου Διαγωνισμού Ποίησης Φιλαδελφέως. Έζησε στο Λονδίνο μονίμως από το 1955, εργαζόμενος ως καλλιτέχνης και αρχιτέκτονας. Έγραψε Ποίηση. Απεβίωσε το 2015. 

Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του. http://www.elculture.gr/blog/article/michalis-michailidis-1923-2015/

και 

http://www.michaelmichaeledes.co.uk/

[Θέλω μονάχα, Αγάπη μου ] Μιχάλης Μιχαηλίδης

Θέλω μονάχα, Αγάπη μου 
Να δίνω την έννοια του Φωτός στο έργο μου 
Σα μια σφραγίδα στον θαυμασμό 
 Για το νόημα που δίνει στη κάθε ζωή  
Μονάχα το Φως, το άπλετο Φως

ΣΥ ΕΙΠΑΣ / Μιχάλης Μιχαηλίδης

Με είπες ποιητή, φιλόσοφο, ζωγράφο

δεν είμαι τίποτα απ’ όλα αυτά

ένας προσκυνητής στο Γολγοθά σου

απρόσκλητος φίλος στην εβδομάδα των παθών σου

Με είπες αθεράπευτο ονειροπόλο,

Πως τάχα κηνυγώ νεράϊδες μέσα στο δάσος

μα εγώ...δεν είπα τίποτα

έγραψα μόνο τ’ όνομα μου στον τοίχο

σαν δειλή μαρτυρία

σαν τελευταία κραυγή... Ελένη!

Ένα βιβλίο Ποίησης σε καλάθι με προσφορές τευχών του "playboy" και ενός "φίλησε με"

Είχα βγάλει τον σκύλο μου βόλτα στην Παραλιακή οδό της Λάρνακας. Σκεφτόμουν πως χρειαζότανε και αυτό ένα περίπατο , παρ΄ όλο που υπήρχε ο κίνδυνος των ... περιττωμάτων και το αηδιαστικό εκείνο βλέμμα των ανθρώπων που σου καταλογίζουν στη στιγμή όλα τα δεινά της Παραλιακής. Ασχέτως εάν οι άνθρωποι τα βράδια κατουρούν, πετούν τα σκουπίδια τους μέσα σε σχισμένες σακούλες, αφήνουν στα κράσπεδα κουτάκια μπύρας και αναψυκτικών, πατούν και λιώνουν τα αποτσίγαρα τους κ.α Εφοδιάστηκα με όλα τα σύνεργα, ειδικό σακουλάκι, χαρτομάντιλα υγρά και ξεκίνησα. Μετά τις δύο πρώτες ψαροταβέρνες, έστριψα δεξιά και ακολουθώντας τη ροή του δρόμου, βρέθηκα σε ένα μπροστά σε ένα κατάστημα, λίγα μέτρα από το ησυχαστήριο, αναρρωτήριο της περιοχής Μακεντζυ, όπου μου κίνησε την περιέργεια το καλάθι με τις προσφορές, που δεν είχε τίποτα άλλο παρά βιβλία και περιοδικά. Ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. 

Πλησίασα και άρχισα έχοντας και στην αγκαλιά μου το σκυλάκι, να ψάχνω ανάμεσα στους τίτλους για οτιδήποτε θα μου τραβούσε την προσοχή μου.. Εκτός από ένα- δύο τόμους της Εγκυκλοπαίδειας του Χάρη Πάτση, κάποια βιβλία σχεδόν κατεστραμμένα τάξεων Δημοτικού και Γυμνασίου, βιβλία με αναφορές στην Κυπριακή Ιστορία, υπήρχαν διάσπαρτα τεύχη των περιοδικών playboy, με εξώφυλλα που λίγο ή πολύ όλοι έχουμε δει και θαυμάσει, αφού το γυμνό και το ημίγυμνο έγινε παγκοσμίως γνωστό από τους συντάκτες αυτού του περιοδικού. Μην ξεχάσω και το ελληνικό περιοδικό που είδα με τίτλο φίλησε με, όπου στην πρώτη σελίδα φιγούραρε γνωστή τηλεπαρουσιάστρια σε πόζα θεάς ή τέλος πάντως ημίθεας.  

Κάτω λοιπόν από αυτό τον όγκο των σεμνών περιοδικών και των κατεστραμμένων λοιπών βιβλίων βρήκα ένα βιβλίο Ποίησης. Τα Ποιητικά Άπαντα του Κύπριου ποιητή Παύλου Ξιούτα. (1908-1991) Σε άθλια κατάσταση, λερωμένο, τσαλακωμένο, γαριασμένο από την υγρασία, ουσιαστικά ετοιμοθάνατο. Πως βρέθηκε σε εκείνη την κατάσταση αναρωτιόμουνα. Ο κάτοχος θα έπρεπε να το είχα παρατήσει έκθετο στον ήλιο και τη βροχή ή να το είχε για αρκετό καιρό πεταμένο σε κάποια γωνιά του μπαλκονιού του. Το βιβλίο όπως ενημέρωνε η σύνταξη, είχε εκδοθεί τον Ιούλιο του 2008 από την εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ σε 15 χιλιάδες αντίτυπα.  Επειδή δεν είχα στη βιβλιοθήκη μου κάποιο βιβλίο αυτού του ποιητή, αποφάσισα ευθύς να το πάρω, αλλά του κάκου διαπίστωσα ότι δεν είχα μαζί μου χρήματα. Κάλεσα την πωλήτρια, μία κυρία που από τις κουβέντες που ανταλλάξαμε έδειχνε να κατάγεται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μου είπε ότι το βιβλίο κοστίζει 3 ευρώ. Όταν την ρώτησα γιατί το έχει στον καλάθι με τα υπόλοιπα βιβλία η απάντησή της ήταν καταπέλτης. "Και που θέλεις να το έχω, σε ειδικό ράφι"  Της εξήγησα ότι θα το ήθελα και να μου το κρατήσει. "Δεν κάνουμε κρατήσεις μου είπε, άμα το θες πάρε το τώρα" 

Σηκώθηκα και έφυγα απογοητευμένος

Την επομένη πήγα και πάλι στο ίδιο κατάστημα ακολουθώντας τη συνηθισμένη διαδρομή. Στο καλάθι τα βιβλία και τα περιοδικά μου έδιναν την εντύπωση ότι δεν τα πείραξε κανείς. Ήταν στην ίδια θέση που τα είχα αφήσει και την προηγούμενη. Πήρα το βιβλίο ποίησης και ρώτησα την κυρία. Χθές μου είπατε ότι κοστίζει 2 ευρώ; ' Κάνεις λάθος" μου απάντησε "σου είπα 2, 95!" Της έδωσα τα 3 ευρώ και πήρα μαζί μου ουσιαστικά ένα νεκρό σωματικά βιβλίο. Αυτό που χρειάζεται είναι μια σωστή περιποίηση και ένα καλό διάβασμα. Η περιποίηση του έγινε και πήρε και τη θέση που του αξίζει. Τώρα δεν απομένει παρά η ανάγνωσή του. Έτσι θα αναστηθεί ....... σκέφτηκα. 

ΤΑΞΙΔΙ / Νίκος Πενταράς

Μάζεψα το σπίτι μου
το φορτώθηκα στον ώμο
και ξεκίνησα.
Στο πρώτο μου βήμα
άνοιξε το παράθυρο
που βλέπει προς τη θάλασσα.
Στάλες αλμύρας
θόλωσαν την απεραντοσύνη της
που τόσο αγάπησα
και θα μου λείψει.

Χρόνια τώρα μένω
με το βήμα μετέωρο
και το σπίτι μου
να ταξιδεύει
απ’ τ' ανοιχτό παράθυρο.

[Η αγάπη σου παρατείνει την Άνοιξη] / Πενταράς Νίκος

Η αγάπη σου
παρατείνει την Άνοιξη

αν δεν την είχα περισπέρμιο
ίσως να μην επιβίωνα
την εποχή των παγετώνων
και να ριζώσω τώρα
χαρουπιά πάνω στα βράχια

με ρωτάς
να σου απαντήσω
πώς θέλω να με ονομάσεις
για να χαίρομαι
τη στιγμή που η αγάπη σου
έχει προ πολλού καταργήσει
όλες τις προϋποθέσεις
και δεν μπορώ
τίποτε άλλο να σκεφτώ
για να σου πω
παρά ένα μονάχα:
ονόμασέ με αιωνιότητα

αν ήταν να δώσω σχήμα στην αγάπη
θα έβαζα ένα μίσχο στη μορφή σου.

Νίκος .Πενταράς  (απόσπασμα από την "ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ")

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Η ψυχη μου βαρεια στεναζει
Υποφερη πολυ και φωναζει
Η πατριδα μου πονα υποφερει 
Και η καρδια μου δεν θα τα καταφερει
Σαραντα δυο χρονια η μιση σκλαβωμενη
Και η Κερυνεια μας πνει υποφερει
Τες αλησιδες φωρα και υπομενει
Ποτε θα ληθουν να ειναι ελευθερωμενη
Η Αμοχωστος απο την αλλη ερηπωμενη
Και την λενε πολη στοιχιωμενη
Αυτη την ομωρφη πολη την θαλασσοφιλημενη
Θελη πισω τα παιδια της να χαρη η καρρδια της
Το Λεοναρισσο το χωριο του αγιου Δημητριου
Το ομωρφο φιλοξενο χωριο
Το Ριζοκαρπασο μας και Κομα Γυαλου
Πατρικη Πογζι Κωμη Κκεπηρ
Και οχι μονο η επαρχια Αμωχωστου
Η επαρχια Κερυνειας τα χωρια
Η μιση πολη Λευκωσια και χωρια
Περιμενουν ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΡΗΝΗ !!!
Λ Ε Υ Τ Ε ΡΙ Α !!!!!! Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ω Φ Η !!!!!!!!!


Μαρινα τακκιδη [Καπετανου ]

ΤΟ ΣΕΛΙΝΙ / Γιώργος Χριστοδουλίδης

Ήμουν δεν ήμουν εφτά χρονών
κι εκείνη η σταφιδιασμένη γριούλα είχε ανοικτή τη χούφτα.
Της έδωσα το χαρτζιλίκι μου –ένα σελίνι
κι έτρεξα φοβισμένος μακριά.
Η γριά πέθανε, εγώ μεγάλωσα
ο χρόνος κάτω από το χώμα
καθάρισε τα κόκαλά της
αν δεν ήταν θαμμένη
θα βλέπατε ότι έχουν το ίδιο χρώμα
με το φετινό φεγγάρι του Αυγούστου
όμως αυτό που θέλω να πω
είναι ότι εκείνο το σελίνι
από τότε
καθημερινά μου επιστρέφεται
κι αστράφτει
πιο πολύ απ’ όλα τ’ άλλα νομίσματα
μες στο ταξίδι του.

Νησιά / Γιώργος Ταρδίος

Τον Κόσμο τον προβληματίζει
η έλλειψη θεώρησης.
Τραγουδώ τα τραγούδια μου.
Ο Κόσμος κοιμάται.

Βλέπω στο φλιτζάνι μου την αντανάκλαση τ’ ουρανού.
Μετακινώ το φλιτζάνι
γέρνω τον ουρανό.

Ο πετούμενος γερανός σκιαγραφείται
πάνω στον λασπότοιχο.
Η σκιά μου αγγίζει τη δική του
και τον καβαλικεύω.

Τ’ αστέρια καθρεφτίζονται σε μια λιμνούλα
από βροχόνερα.
Με το χέρι μου μαζεύω το νερό.
Έχω μια χούφτα αστέρια.

Πιάνομαι απ’ το κλαδί του δέντρου.
Φυσάει ο άνεμος
και το δέντρο μού σφίγγει το χέρι.

Το φεγγάρι τρεμοφέγγει στο ποτήρι του κονιάκ.
Πίνω
και γεύομαι το φεγγάρι.

Σκαρφαλώνω σε μια συκιά και κατοπτεύω.
Η γη έχει πέσει.

Της μάνας μου το πρόσωπο εμφανίζεται
στην επιφάνεια μιας ελιάς.
Τσακίζω την ελιά
και χαρακώνω το πρόσωπο της μάνας μου.

Όλος ο κόσμος
Όλος ο κόσμος εισρέει μέσα απ’ τις μπάρες του παραθύρου μου.
Χαμηλώνω τα βλέφαρα
και φράσσω τις πλημμύρες

μετάφραση από τα αγγλικά Δέσποινα Πυρκεττή

Ξεχασμένες λέξεις …..

Ξεχασμένες λέξεις ανασύρονται,
Θροϊζουν τετριμμένες
Ως φύλλα φθινοπώρου
Σε απογευματινά μονοπάτια
Μοναχικών αναζητήσεων….

Λευτέρης Ελευθερίου

Η νύχτα έφθασε νωρίς για μένα... του Γιάννου Λαμπή

Η νύχτα έφθασε νωρίς για μένα,
αλήθεια, πως πέρασε η δική μου μέρα;
Πού ’ναι το φως πάνω στα βλέφαρά μου,
πού ’ναι το χάδι στη ψυχή μου;
Πού ’ναι οι χαρές της σάρκας μου
κι οι στεναγμοί πάνω στο κρεββάτι μου;
Απόψε πονάω και κάνει κρύο στη κάμαρα μου,
απλώνω ευλαβικά τα σεντόνια που μου ’χεις χαρίσει
τα βαμμένα στις αποχρώσεις της θλίψης,
και καθώς θα νομίζω πως ακούω την ανάσα σου
θα πιώ σταλιά σταλιά
όλες τις σταγόνες του σώματός μας
και θα βουτήξω μέσα στην σιωπή της τρυφερότητας σου.
Απόψε, θέλω να πεθάνω όλους τους θανάτους,
καθώς θα ψελλίζω όλα όσα δεν σου ’χω πει.

Αντίσταση / Αθως Χατζηματθαίου

Εγώ απόφαση το πήρα
να δραπετεύσω απ’ το φθαρμένο μου κορμί
κι εσύ αφέθηκες στη μοίρα 
μεθοκοπάς απ’ του θανάτου την οσμή.

Πως ν’ αντισταθείς τώρα πως
να σωπάσουν της ψυχής οι κραυγές
τον δικό σου πια ουρανό
μαύρες έχουν σκεπάσει ενοχές.

Εγώ αρνήθηκα τα φώτα
σ’ ανήλιαγα σοκάκια τώρα περπατώ
κι εσύ κρατάς την ίδια ρότα
κι ανήμπορος να σ' εμποδίσω σε κοιτώ.

'Αθως Χατζηματθαίου

[Καρτερικά τα μάτια σου όμορφο παλληκάρι] της Μαρούλλας Πανάγου

του Στέλλιου Πισή 

Καρτερικά τα μάτια σου όμορφο παλληκάρι
ευγενικό χαμόγελο αγνό μαργαριτάρι

Ανδρας μα με παιδιού καρδιά πανέμορφη κι αθώα
απόφαση το πνέυμα σου ψυχη πουν πανωραία

Ειν η ματιά σου λαμπερή και το χαμόγελό σου
ήλιος και φωτοστέφανο γύρω απ το μέτωπό σου

Φως στο σκοτάδι της ζωής ειν το παράδειγμά σου
π'αγόγγυστα τ άνήφορο βγαίνεις του γολγοθά σου

Δύναμη πάντ'αγόρι μου ευχόμαστε να παίρνεις
στις δύσκολες τις ώρες σου πάντα να καταφέρνεις

Να'ναι το φώς στα μάτια σου σαν λαμπερ' ηλιαχτίδα
κι οσο υπάρχει η ζωή υπάρχει κι η ελπίδα

Μιά μέρα σου ευχόμαστε καλά εσύ να γίνεις
κι απ την καρδιά μας η ευχη πραγματική να γίνει