Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Χρυσόστομος Περικλέους (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Χρυσόστομος Περικλέους γεννήθηκε στην Πάχνα της Κύπρου το 1940. Σπούδασε παιδαγωγικά, ιστορία και λογοτεχνία και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός. Είχε μακρά και ενεργό ανάμειξη στο αριστερό πολιτικό κίνημα. Δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών για πολιτικά, ιστορικά και ιδεολογικά θέματα, δύο βιβλία για το Κυπριακό, και ένα βιβλίο με την ιστορία της Λακατάμιας, της πόλης όπου ζεί.

Ποιητικές Συλλογές:
  •   "Ενδοχώρα" (2007)
  • Από κτίσεως (2009)
  •  Επιστροφή στον Ήλιο (2014)
    Επιστροφή στον ήλιο

Σήμερον που σ’ αντίκρισα ( Ξύπνα Γληόρη ) / Αυξεντίου -Πιερή Αντωνού

Σήμερον που σ’ αντίκρυσα
τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,
την τόλμην σου φαντάστηκα
τζιαι την παλληκαρκάν σου.

Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν
τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας
το γαίμα σου εχύθην.

Ξύπνα Γληόρη μου να δεις
που κόντεψεν η Νίκη,
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά
γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.

Μια μάνα τέτοιου ήρωα
εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.

Χαλάλιν της Πατρίδος μου
ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζήν μου.

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ ΕΝ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ


Πολλοί στην Κύπρον δυστυχώς, στουν το νησίν που ζιούσιν,
αθ θέλουν ναν ειληκρινείς, να το παραδεχτούσιν,
την γλώσσαν την Κυπριακήν, έθθελουν να μιλούσιν.

Περιφρονούν τζι’υποτιμούν, όσους την αγαπούσιν,
τζιαι μάλιστα εμάθασιν, χώρκατους να λαλούσιν,
όσους την συντηχάννουσιν, τζιαι την διατυρούσιν.

Ακόμα τζι’οι πολιτικοί, άμαν εν να μιλήσουν,
λαλούσιν την τοπολαλιάν, θα την διατηρήσουν,
μα πάντα τους ξιχάννουν την, άμα θα κυβερνήσουν.

Πέτε μου ποια κοιβέρνηση, έφκειν να κυβερνήσει,
τζιαι έκαμεν προσπάθειες, για να διατηρίσει,
την λαϊκήν την ποίησην, να μεν χαθεί να σβήσει;

Τους Λαϊκούς τους ποιητές, τες ρίζες που κρατούσιν,
φήννουν τους να γεράσουσιν, να σβήσουν να χαθούσιν.
με δίχα να δκιαβάσουσιν, τι γράφουν τι λαλούσιν.

Όποια κυβέρνηση τζιαν φκει, πας τουν το θέμαν σφάλλει,
γιατί θωρούν τον Χάρονταν, στον τάφον που τους βάλλει,
τζιαι δεν η-δκιούσιν κίνητρα, νακολουθήσουν άλλοι.

Εν η αλήθκεια υπουργοί, προέδροι που περάσαν,
τες ρίζες της παράδοσης, ούλοι τες εξιχάσαν,
τζιαι δεν τες εποτήσασιν, ούτε τες ελιπάσαν.

Πάλε διανοούμενοι, βρίσκουσιν πάντα τρόπον,
για όσους γράφουσιν πεζά, ποίματα στουν τον τόπον,
κάθε χρονιάν να τους τιμούν, τζιαι να βραβεύκουν πρώτον.

Λατρέβκουν τουν την ποίησην, τζιαι έναν πρώτον φκάλλουν,
τζι’ οι Λαϊκοί οι ποιητές, την γλώσσαν που προβάλλουν,
εν δεύτερης ποιότητας, τζι’υπόψην εν τους βάλλουν.

Σαν ποιητής ειληκρινά, νιώθω μεγάλην θλίψη.
που κάθε μια Κυβέρνηση, τα σιέρκα της θα νύψει,
τζι’αφήννουν την παράδοσην, να ξιχαστεί να λείψει.

Θα νοσταλγήσουν κάποτε, πολλοί τα περασμένα,
τζιεν νάβρουσιν ποιήματα, κάπου παλιά γραμμένα,
μα αν γυρέψουν ποιητές, έθ θάβρουσιν κανένα.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ


Άκουσε γιέ μου τους γονιούς,είνταν που σου λαλούσιν!
Σταμάτα πιόν τα κλάματα,
προσπάθα μάθε γράμματα,
τζι΄έν να σου χρειαστούσιν.

Άρκον πουν νάσαι άδρωπος, δουλειάν για να κουρτίσεις,
θαν δύσκολα τα πράματα!
Αμ μεν ηξέρεις γράμματα,
εμ μπόρα την κρατήσεις.

Τα γράμματα στον άδρωπον, εν φώς μέσα στα μμάδκια,
είτ΄επιστήμονας γινεί,
είτε δουλεύκει το υνί,
μέσα εις τα χωράφκια.

Μα τζι΄οποιανδήποτε δουλειάν, ο άδρωπος τζι΄άν κάμνει,
θά ΄σιει να κάμει με χαρκιά,
πρέπει να ξέρει πόσα δκιά,
τζιαι πόσα εν που πιάννει.

Πρέπει να ξέρει γράμματα, να μπόρα λοαρκάζει,
δουλειάν με όποιονδήποτε,
να μεν γιελιέται τίποτε,
πουλά είτε γοράζει.

Για τούτον γιέ μου δκιάβαζε,τζιαι πάντα να θυμάσαι,
αν μείνεις αμελέτητος,
κούτσουρος απελέτζιητος,

για πάντα σου εν νάσαι.

[Φτώσια] / Ατσίκκος Γιακουμής

Φτώσια πού  εγεννήθηκες ποιοι ήτουν οι γονιοί σου
ποιοί ήτουν οι δασκάλοι σου, ποια  ήτουν η φυλή σου;
Τζιαι τζείνου ποννά ορκιστείς κατύσσιη της ζωής του
μέραν καλή πκιον εν θωρεί, κανεί σε πκιον κρεμμίστου

Ο ΠΠΑΡΑΣ / Ατσίκκος Γιακουμής

Ππαρά ποιος σε πρωτόπλασε
που ναν’ καταραμένος
στην πίσσα τζιαι στην κόλαση
τζιει μέσα ναν’ χωσμένος
ππαρά χτίζεις, χαλάς τον κόσμο αναγείρνεις
κάμνεις πολέμους σκοτωμούς
τζιαι κλάματα κουρτίζεις
πολείς, γοράζεις πλάσματα
τα πάντα καταστρέφεις
πατρίδα πίστη τζιαι τιμή κάθε καλό ξιστρέφεις

[Είμαι στραός, αγράμματος] / Ατσίκκος Γιακουμής

Είμαι στραός, αγράμματος κουλούτζιν εγ γαίζω
Μάχω ναν φως μες στη κκελλέν κοντά μου το τζιοιμίζω
δείγνει μου στράταν παρπατώ τζιαι βκαίνω τζιαι γυρίζω
με δίχως πέτρες τζιαι πηλόν δίχως αρκάτες κτίζω
σπίθκια κονάτζια ξώπρωτα μάλιμ μου που το ρίζω

Πατρίδα όμορφη

της Παναγιώτας Χατζηδημητρίου-Κυριακίδου 
Αναφερόμενη στη πατρίδα της το Γεράνι


Πατρίδα όμορφη, γλυκιά να΄ξερες πως μου λείπεις. 
Οι ξένοι τώρα σε χαίρονται, μα το βλαστάρι λείπει. 

Στην ξενιτειά που βρίσκομαι, όνειρα πάντα κάνω, 
μια μέρα στην Πατρίδα μου ξανά, ελεύθερα ν΄ ανασάνω. 

Με της ψυχής τα όνειρα, ταξίδια κάνω τώρα... 
Με της αγάπης τα πανιά... 

Στην όμορφη πατρίδα μου, που ‘χει καρδιά πληθώρα! 
Τα χρόνια που χάθηκαν...


αναδημοσίευση από: http://www.gerani-ammoxostou.com/magazine/magazine3.pdf

Αποστόλου Γεώργιος Χατζηνικόλα (Πουρνελλόματος)

Αποστόλου Γεώργιος Χατζηνικόλα (Πουρνελλόματος) ήταν ποιητάρης από τον Λυθροδόντα.
Το όνομά του αναφέρεται στο βιβλίο: Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ στην Ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου 

Αντωνόπουλος Χρίστος


Ο Ποιητάρης Αντωνόπουλος Χρίστος καταγότανε από την Αρμίνου. 
Γεννήθηκε το 1878 και απεβίωσε το 1957


Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Λυπητερά, λυπητερά πάλιν εν να φωνάξω / Άζινος Μ. Χαράλαμπος

Λυπητερά, λυπητερά πάλιν εν να φωνάξω
όλους μεγάλους και μικρούς κοντά μου να συνάξω
Όσοι παρών ευρίσκεστε να σας παρακαλήσω
να δώσετε μιαν προσοχήν σ’ αυτά πον να μιλήσω
Τον βίον του Κεμάλ Ατατούρκ εν να σας ιστορίσω
τζαι δεν θα μείνη μια καρκιά να μεν την συγκινήσω
Ο θάνατός του συννεφκιά το γένος του σιεπάζει
κι ούλλη Ευρώπη γενικώς κλαίει κι αναστενάζει […]


ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Μολέσκη. Εκδόθηκε το 1972

ΟΙ ΡΙΖΕΣ


Ένα λουλούδι
που πέταξε μίσχο και άνθισε
γυρίζει κατά τη γη
τσακισμένο από το βάρος
της ίδιας του της ύπαρξης.
Θέλει ν’ αγγίξει τις ρίζες του,
να βεβαιωθεί…
Μα πού
θα βρει τις ρίζες
που χώθηκαν σε τόσο βάθος,
που σκόρπισαν σε τόσες κατευθύνσεις;
Κι όμως το ξέρει,
οι ρίζες του το τρέφουν.

Λευκωσία, Φυλάκιο Νο 3, οδός Πάφου
Αύγουστος 1974


***

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ


Ο κόσμος που αγαπήσαμε
απομένει πίσω απ’ τα συρματοπλέγματα
και τους ξένους στρατούς,
ζει σαν φάντασμα μέσα σε έρημα τοπία,
μπαινοβγαίνει μέσα σε χαλασμένα σπίτια,
δειπνάει σε εγκαταλειμμένα τραπέζια.
Ο κόσμος που αγαπήσαμε απόμεινε
ένας δρόμος σπαρμένος με πτώματα,
ένα ξερό πηγάδι με τρεις αγνώριστους νεκρούς,
μια πόρτα ανοιχτή σε μισοχαλασμένο σπίτι,
που τη χτυπά αδιάκοπα ο αγέρας,
ένας νεκρός σκύλος
με φουσκωμένη την κοιλιά του, σαν σακκί, πλάι στην εξώπορτα.
Δεν μπορούμε να το συλλογιστούμε αλλιώς
παρά μονάχα όπως τον αφήσαμε τούτο τον κόσμο
κι όλο θέλουμε να γυρίσουμε
για να βάλουμε τάξη.

***

ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ


Στη Νόνα

Τούτος ο τόπος είναι σκληρός, μικρή Μήδεια.
Είναι τραχύς σαν πεδίο ηφαιστείου —
τα λουλούδια ανθίζουν πάνω στην πέτρα
και τα δέντρα ριζώνουν στην ξέρα.
Ένας δράκος κρατάει το νερό,
ένας ληστής κλείνει τους δρόμους,
ένα πουλί από σπαθιά κόβει τον ουρανό κομμάτια
κι ένας κήτος σιδερένιο κλείνει τη θάλασσα.
Δεν μπορείς να ζήσεις εδώ χωρίς αγάπη.
Δεν αρκεί η αγάπη για το παραμύθι,
τ΄ ακρογιάλια τα δαντελλωτά,
τις ανθισμένες λεμονιές, τα πορτοκάλια.
Ούτε και για τον πρίγκιπα
τον καβαλάρη της Αργώς η αγάπη,
που πατρίδες λησμονά.
Εδώ θα βρεις μονάχα τα κρανία των σοφών,
τα κόκκαλα των πολεμιστών,
τα θέατρα αδειανά και τους ναούς
απ΄ τους θεούς εγκαταλειμμένους.
Τη φωνή του ποιητή θα την ακούς
μονάχα όταν πιστεύεις
και πολύ πρέπει να πιστεύεις
για να δεις το φως,
να δεις τη λάμψη, τη γαλήνη,
την ομορφιά που μας σκλαβώνει.
Είμαστε εδώ
αχθοφόροι
και φύλακες
τούτων των καταλοίπων
του πολιτισμού.
Τσακισμένοι
απ΄ το βαρύ τους φορτίο,
με ματωμένα τα χέρια
κυρτωμένες τις πλάτες,
δεν είμαστε εμείς
της ζωής
απλοί διαβάτες.
Πώς να σου εξηγήσουμε αλλιώς,
και πώς να καταλάβεις, μικρή Μήδεια.
Τούτος ο τόπος είναι σκληρός
και για να ζήσεις πρέπει πολύ ν΄ αγαπάς.
Ν΄ αγαπάς με τούτη την αγάπη την παράλογη,
τη μυστική, την ανεξήγητη —
αγάπη για την πέτρα, την ξέρα
τα ερείπια,
τα χτεσινά και τα σημερινά,
τα ερείπια που όλο πληθαίνουν,
τα κόκκαλα,
τα σύνορα που όλο μικραίνουν,
τα λάθη, τα λάθη κι όλα…
Το αποπροσανατόλισμα,
τα δάρσιμο στους βράχους,
την πιθανότητα
μιας τελικής καταστροφής…
Κι αν έτσι δεν αγαπάς
εδώ σε τούτο τον τόπο
χάθηκες κι εσύ
κι ο τόπος.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Προς Αμυδράν ιδέα: Ποιητική Συλλογή της Νικης Μαραγκού (Μικρό απόσπασμα) (Εκδόσεις: Το Ροδακιό) (2013)



ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΙΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


Κάθε χρόνο στις 13 Αυγούστου
τη μέρα που ο τουρκικός στρατός
μπήκε στην Αμμόχωστο
και ο Κωνσταντής οκτάχρονος
έφυγε με την οικογένεια του,
πάει και καθαρίζει την παραλία
από τα αποτσίγαρα, τα πλαστικά,
τα τενεκεδάκια, τα κουκούτσια τα γυαλιά.



ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ


Αυτό που λένε «νεκρή ζώνη» δεν υπάρχει
γιατί πάντα ανήκε σε κάποιους ζωντανούς.
Στο σκοινί με τα ρούχα της μνήμης
μικρές φανέλες σκάζουν στον ήλιο
ένα αγόρι πέφτει κάτω
και πληγώνει το γόνατο του
Μια γυναίκα κλαίει.
Ευτυχώς η γη δε γνωρίζει τίποτα γι’ όλα αυτά
και διακοσμεί τους πεσμένους τοίχους με κισσό
τις πληγές με παπαρούνες
τους τάφους με θυμάρι

ΤΟ ΠΡΟΖΥΜΙ


Σκέφτομαι τις γυναίκες που ξυπνούσαν
με το άστρο της πορνής για να ζυμώσουν
Τις Χριστιανές με προζύμι που είχαν φτιάξει
από τον αγιασμό της ημέρας του Σταυρού
και τις Τουρκάλες με νερό από τα πρωτοβρόχια.
Και οι δυο κουβαλούσαν τα βρέφη στη ράχη τους
και τη γνώση τους για την ιερότητα της ζωής.
Οι άντρες τους καμιά φορά το ξεχνούσαν.

ΑΥΡΙΟ


Αύριο
θα ανατείλει ο ήλιος στην ώρα του
γιατί ο κόσμος τούτος
έχει κανόνες απαράβατους
και περιγράμματα αμετακίνητα
που δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω
κρατώ λοιπόν την ψευδαίσθηση
της ελευθερίας
και ευφραίνομαι
στην θέα των καραβιών με φώτα
στην παραλία της Λεμεσού
διαβάζοντας για την Άννα Λουζινιάν
που κυκλοφορούσε με τον παπαγάλο της
ενώ στον γάμο της ένα γιγάντιος αετός περπατούσε μέσα στο πλήθος
κινώντας μηχανικά τις φτερούγες

ΚΗΠΟΙ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ

Να σε αφήνουν τα άλογα στην Πύλη
να περνάς από σιντριβάνια,
κήπους νυχτερινούς,
νούφαρα, υάκινθους,
μήλα των Εσπερίδων.
Το φως τα ανατρέπει όλα,
αλλά εσύ επιμένεις να διασχίζεις τα άδυτα,
τα σκοτεινά, τα αμίλητα

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

2η Σύναξη Κυπρίων Ποιητών : 02 Μαρτίου 2016


Πραγματοποιήθηκε χθές 02 Μαρτίου 2016, με επιτυχία η 2η Σύναξη Κυπρίων Ποιητών. Την εκδήλωση οργάνωσε   το Grammar School Nicosia, το Literary Society του European University Cyprus με την στήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, στην Αίθουσα Ωμέγα. 


Στην εκδήλωση προλόγισε η κα  Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου, Β. Διευθύντρια The Grammar School Nicosia, ενώ χαιρετισμούς απήυθυναν ο  Δρ Σταύρος Καραγιάννης, (Associate Professor and Managing Editor of Cadences: a Journal of Literature and the Arts in Cyprus) European Universtity Cyprus και η  Δρ Νάντια Στυλιανού, Ανώτερη Μορφωτική Λειτουργός των Πολιτιστικών  Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. 

Ακολούθησε Παρουσίαση του περιοδικού Cadences και cd 24 ποιητών της σύγχρονης κυπριακής ποίησης από τον Δρα Σταύρο Καραγιάννη ενώ την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά,  σύνολο από μαθητές του Grammar School Nicosia, τους οποίους  δίδαξε ο καθηγητής Μάριος Χαραλάμπους
που τραγούδησαν μελοποιημένη Ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, αλλά και του Οδυσσέα Ελύτη. 

Στο κυρίως μέρος της εκδήλωσης οι ποιητές που συμμετείχαν, απήγγειλαν με αλφαβητική σειρά από ένα ποίημα, τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο μέρος της σύναξης. Μάλιστα οι απαγγελίες του 1ου μέρους μαγνητοφωνήθηκαν για τη δημιουργία ενός cd. Πρώτοι απήγγειλαν οι νεοσυμμετέχοντες στη σύναξη ενώ ακολούθησαν ό ποιητές που είχαν λάβει μέρος στην εκδήλωση του προηγούμενου έτους. 

Στην φετινή εκδήλωση το παρόν έδωσαν και Τουρκοκύπριοι Ποιητές, οι οποίοι απήγγειλαν τα ποιήματά τους  στη Τουρκική και Αγγλική Γλώσσα. Εδώ τονίστηκε και η ανάγκη από την επόμενη σύναξη να υπάρξει δυνατότητα μετάφρασης των ποιημάτων τόσο από τη Τουρκική όσο και από την Αγγλική γλώσσα. 

Οι Ποιητές που έλαβαν μέρος στην εκδήλωση ήσαν: 

Nafia Akdeniz
Zeki Ali
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου
Δημήτρης Γκόγκας
Αγγέλα Καϊμακλιώτου
Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης
Gürgenç Korkmazel
Μαρία Παπαστεφάνου
Μαρία Σιακαλλή
Ειρήνη Σιδερά
Αντρέας Τιμοθέου
Βασίλκα Χατζήπαπα
Χρήστος Χατζήπαπας
Neşe Yaşın

Αλεξάνδρα Γαλανού
‘Αννα Κουππάνου
Λίλη Μιχαηλίδου
Γιώργος Μολέσκης
Νόρα Νατζιαριάν
Νάσα Παταπίου
Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου
Αθηνά Τέμβριου
Νένα Φιλούση
Γιώργος Χριστοδουλίδης
Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου


Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Μάρτης Μήνας Ποίησης 2η Σύναξη Ποιητών

 Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α

2 Μαρτίου 2016, 6.00 μμ – 10.00 μμ

Το Grammar School Nicosia, το Literary Society του European University Cyprus με την στήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού διοργανώνουν την Δεύτερη Σύναξη Ποιητών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Αίθουσα Ωμέγα

Προλόγισμα Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου, Β. Διευθύντρια
The Grammar School Nicosia
 Χαιρετισμός Δρ Σταύρος Καραγιάννης, Associate Professor and Managing Editor of Cadences: a Journal of Literature and the Arts in Cyprus
European Universtity Cyprus
 Χαιρετισμός Δρ Νάντια Στυλιανού, Ανώτερη Μορφωτική Λειτουργός
Πολιτιστικές Υπηρεσίες, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
 Παρουσίαση περιοδικού Cadences και cd 24 ποιητών της σύγχρονης κυπριακής ποίησης
από τον Δρα Σταύρο Καραγιάννη
 Μελοποιημένη Ποίηση Γιώργου Σεφέρη, τιμούμε την μνήμη του 45 χρόνια από τον θάνατο του και Οδυσσέα Ελύτη, από μαθητές του Grammar School Nicosia. Δίδαξε ο καθηγητής Μάριος Χαραλάμπους
Απαγγέλλουν με αλφαβητική σειρά οι ποιητές της Πρώτης και Δεύτερης Σύναξης

Nafia Akdeniz
Zeki Ali
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου
Δημήτρης Γκόγκας
Αγγέλα Καϊμακλιώτου
Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης
Gürgenç Korkmazel
Μαρία Παπαστεφάνου
Μαρία Σιακαλλή
Ειρήνη Σιδερά
Αντρέας Τιμοθέου
Βασίλκα Χατζήπαπα
Χρήστος Χατζήπαπας
Neşe Yaşın

Αλεξάνδρα Γαλανού
‘Αννα Κουππάνου
Λίλη Μιχαηλίδου
Γιώργος Μολέσκης
Νόρα Νατζιαριάν
Νάσα Παταπίου
Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου
Αθηνά Τέμβριου
Νένα Φιλούση
Γιώργος Χριστοδουλίδης
Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου

 30 λεπτά Διάλειμμα
 Δεύτερος κύκλος απαγγελίας και συζήτηση με τους ποιητές