10 ποιήματα για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974

 

Ποιήσεις των παρακάτω:
 
 
1.      Πάμπος Βοσκαρίδης
2.      Λεωνίδας Γαλάζης
3.      Λεύκιος Ζαφειρίου
4.      Στέφανος Ζυμπουλάκης
5.      Στέφανος Κωνσταντινίδης
6.      Γιάννος Λαμπής
7.      Ματθαίος Νικόλα
8.      Μιχάλης Πασιαρδής
9.      Νίκος Πενταράς
10. Άγις Χαραλαμπιδης
 
 
 
 
*
Τ Ο Χ Ρ Η Σ Ι Μ Ο Α Τ Ι Μ Ω Ρ Η Τ Ο / Πάμπος Βοσκαρίδης
.
Μέρα που είναι
όλοι έχουν τις απαντήσεις
ποιοι το κάνανε
γιατί το κάνανε
ήταν προδοσία
ή ανοησία
ήταν εκεί ή στο Τρόοδος
διέφυγε ή τον διέφυγαν
έχω όμως μια ερώτηση
που κανείς δεν απαντά
ποιοι ωφελήθηκαν
και συνεχίζουν ακόμη να ωφελούνται
από το ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ
το άφρον πραξικόπημα
αν θα προσπαθήσετε απάντηση να δώσετε
προσπαθείστε να λογαριάσετε χώρια
το ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ, το άφρον πραξικόπημα
από την ατιμώρητη, τη βάρβαρη εισβολή
και κρατείστε την απάντηση για σας
 
 
*
47η Μαύρη Επέτειος του άφρονος και προδοτικού πραξικοπήματος. / Λεωνίδας Γαλάζης
ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ
α
ΚΑΡΛΟΤΤΑ:
Αλλ’ οι προδόται, οι εχθροί της προσφιλούς Πατρίδος
Επί τραχήλου θέτουσιν όνυχας τυραννίδος [...]
ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ:
Γυμνοί οι προμαχώνες μας, οι φύλακες κοιμώνται [...]
(Πολυξένη Λοϊζιάς, Η Δούλη Κύπρος, Εν Λεμησσώ Κύπρου, Εκ
του Τυπογραφείου Σάλπιγγος, 1890, 24).
Προδομένη περιφέρεσαι στο ακροθαλάσσι της Κερύνειας.
Άδεια πολυβολεία
Σκοποί κοιμούνται στα φυλάκια.
Για όλα φρόντισε ο Ιάκωβος.
Σαρακηνοί τρώνε τώρα τις σάρκες
Αυτής που ονόμασες πατρίδα σου.
Ελαφρά τη καρδία ο Ιάκωβος
Πούλησε τα πάντα για το στέμμα.
Πουλημένα τα ηλιοβασιλέματα
Πουλημένες οι αναμνήσεις
Από κουτούς που πίστεψαν
Στις υποσχέσεις του νόθου.
Προδομένη αντικρίζεις τη θάλασσα της Κερύνειας
Βλέπεις το πλοίο που θα σε πάρει μακριά να πλησιάζει
Μαυροντυμένη, βλέπεις τους προδότες
Μέσα στα βρόχια μιας τεράστιας αράχνης.
Άσε που οι κήρυκες ομιλούν περί εθνικής σωτηρίας
Άσε που βλέπουν την άνοιξη να πλησιάζει.
Το γεγονός είναι πως αφήνεις την Κερύνεια
Το γεγονός είναι πως μας εγκαταλείπει η Κερύνεια
Άδειους και μωρούς κι ανόητους ακολούθους
Ενός ακόμη πιο ανόητου αρχομανούς
Πυρομανούς και μητροκτόνου.
Της προσφιλούς πατρίδος τ’ ακρογιάλια
Βαρύς ζυγός στον τράχηλο
Ζητωκραυγές που ξάφνου κόπασαν
Και πύκνωσαν τα σύννεφα
Κι αρχίσανε κατάρες και βλαστήμιες
Από ποικίλες κατευθύνσεις.
Εκείνος άρπαξε το στέμμα απ’ το κεφάλι σου
Το πραξικόπημα ήταν γεγονός.
Πολλοί χορεύανε κι άλλοι χειροκροτούσαν
Την άνοιξη που δήθεν πλησίαζε
Άλλοι εκφωνούσαν πύρινους λόγους
Έχοντας ήδη παραδώσει τα πάντα στη φωτιά
Φωνασκούσαν για τη γαλάζια θάλασσα
Μη βλέποντας το κόκκινό της χρώμα.
Κραυγές υστερικές της μάνας σου
Καθώς επιβιβάζεσαι.
Αγαπημένε μου λαέ,
Τόσο εύκολα σε πλάνεψαν
Κατασκηνωτές του Τροόδους
Ελεγκτές κάθε κινήσεως, σκέψεως, προθέσεως
Πάσης εν γένει ενεργείας.

*
15.7.1974 / Λεύκιος Ζαφειρίου
 
 
Οι νεκροί βρομούσαν από ‘να
μίλι μακριά, ήταν ανελέητο
το τελευταίο καλοκαίρι —
τρυπούσε τους ίσκιους των δέντρων
τις στέγες των σπιτιών.
Φριχτό καλοκαίρι για τους ανθρώπους
μπάσαν τους νεκρούς απ’ την πίσω
πόρτα στον Άη Γιάννη,
δεν τους χωρούσαν, λέει, τα φέρετρα.
Κι ο πιτσιρικάς —πήχτρα το αίμα
στα ρούχα του- άνοιγε λάκκους,
τον χτυπούσε ο ήλιος ανελέητα
στους κροτάφους στη μνήμη
βαθιά ως το μέλλον.
Τον ήξερες αλλιώτικα
τον κυπριώτικο ήλιο
θεία Μαρίνα την αυγή
με τα περιστέρια στους ώμους.
 
 
*
ΘΡΗΝΟΣ / Στέφανος Ζυμπουλάκης

Αίμα και αίμα από τα περιστέρια των παιδιών
κι΄ υγραίνονται οι υάκινθοι.
Μα τι απομένει;
Χαράζει η αυγή, η μέρα
στάζει από δάκρυο και πόνο.
Ο Νόμος (ποιος νόμος σε τέτοια συστολή 
                 σε τέτοια διαμάχη).
Κόσμος παράταιρος
κόσμος που έρχεται σε γνώριμες στιγμές
και φεύγει το ίδιο πάλι
καθώς η περιπλάνηση στα χείλη του
                                                   τραγούδι
γίνεται τ΄ όραμα, γίνεται ζωή. 
Κι όμως στα σίγουρα, το πέρασμα
κανείς δεν το γνωρίζει.
Το κύμα υποτάσσει το χορό
κι΄  έτσι καθώς αγκαλιασμένο μες το θέαμα
καθώς το θρήνο πλημμυρίζουν οι ψυχές
θρηνάει κι΄  αυτό μαζί τους. 
 

*
15 ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ 1974 / Στέφανος Κωνσταντινίδης
 
Το πρωί κοιτάξαμε
από το παράθυρο
τα άρματα μάχης
να οργώνουν παράξενα
με τις ερπύστριες τους
τους δρόμους
της Λευκωσίας.
Το γιατί
το μάθαμε πιο ύστερα.
Γκρέμισαν τα τείχη
της Λευκωσίας
-όσα απόμειναν
από την πολιορκία του Λαλά Μουσταφά
το 1571-
για να διευκολύνουν
τη δεύτερη άλωση
του 1974
 

*
Οι μουσικοί της ιστορίας / Γιάννος Λαμπής
( 15 Ιουλίου 1974, Κύπρος)
 
Μια φορά κι ένα καιρό είχε έναν μουσικό
που κρατούσε μια κιθάρα με σπασμένες τις χορδές
κι ένας τραγουδιστής που ήτανε μουγκός,
στέκονταν σε μια γωνιά
και τραγουδούσαν μέρα και νύχτα στους περαστικούς
χωρίς όμως κανένας να σταθεί για λίγο
έστω από περιέργεια, για να τους ακούσει,
ώσπου μια μέρα πέρασε ένας πεθαμένος
στάθηκε, και βουρκωμένος
έβαλε το χέρι, εκεί που κάποτε κτυπούσε μια καρδιά
και τράβηξε μια σφαίρα, την φίλησε και την έριξε μέσα στο άδειο το καπέλο,
« αδελφός την έριξε», μουρμούρισε,
δακρύσανε κι αγκαλιαστήκανε κι έβγαλαν όλοι μαζί ένα βογγητό
που μίλαγε για μια πατρίδα προδομένη,
οι ζωντανοί όμως πάλι δεν τους άκουσαν, τους άκουσαν όμως οι πεθαμένοι
και σήμαναν προσκλητήριο για όλους τους αδικοχαμένους
για όλους τους νεκρούς της ιστορίας
και γέμισαν κόκαλα κι αίματα οι δρόμοι
χέρια και πόδια κομμένα κρεμάστηκαν απ’ τα μπαλκόνια
κι έριξε τότε μαύρη βροχή κι αχολόγησαν μαύρα μοιρολόγια,
ντράπηκαν τότε οι ζωντανοί
και φώναξαν μαζί τους, είπαν τον φονιά, φονιά
και τον προδότη με το όνομα του
κι ύστερα πήραν αίμα απ’ τους νεκρούς
κι έγραψαν απ’ την αρχή, έτσι όπως πρέπει να γράφεται η ιστορία,
αρχινώντας με την λέξη ελευθερία.
 
*
Άτιτλο / Ματθαίος Νικόλα
 
Αμμαν εν είσαι πρόσφυγας,
σιώπα να φτυχούμε
Εμάθαν σε στην προδοσιάν
Εν καρτεράς τζείντην δροσιαν
Που μεις την λαχταρούμε
 
Την ιστορία μάθαν σου,
τζεινοι που εν ι-ξέρουν
Που τον οχτρόν λατρέφκουσειν,
γι'αρφό τους τον ι-θέλουν
 
Τζιαιι μια απορία,
αφού εν τους θέλετε
Τζιαι φταίτε τους πάντες για την εισβολή,
γιατι τους ονομάζεται αδέρφια;;
 
 
*
ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΒΡΑΔΥ 15.7.74 / Μιχάλης Πασιαρδής
 
Δεν είναι η Λευκωσία απόψε
η πόλη του γλυκού καλοκαιριού,
του δειλινού π’ άναβε τ’ άστρα,
αυτή που ξέραμε ως εχτές
που πίναμε σ’ ένα ποτήρι τη δροσιά της.
Απόψε στα στενά παίζουν τον θάνατο
κάθε γωνιά φωτιά κι αγώνας.
Η Λευκωσία απόψε πολεμά
και πέφτει.
 
 
*
15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 / Νίκος Πενταράς
 
Το πουκάμισο το θαλασσί
δεν φορέθηκε ποτέ ξανά από τότε
μπήκε στο χρονοτούλαπο
πουκάμισο μαύρο τώρα
πενθεί τις θαλασσιές μέρες μας
που δολοφονήθηκαν
από φίλια πυρά
ανάμεσα στους αλαλαγμούς
πολεμικών εμβατηρίων
και τον σπαραγμό της μάνας μου
«Παναγία μου, εκασαπέψαν τα παιδκιά μας».
«εκασαπέψαν» = σφαγιάσαν
 
 
*
ΑΣΤΕΓΕΣ ΕΡΙΝΥΕΣ / Άγις Χαραλαμπίδης
 
Ν’ αγγίξουν πού για να υπάρξουν;
Μάταια
προσπαθούν τόσα χρόνια
συνείδηση να βρουν
να στεγαστούν
το έργο τους να ολοκληρώσουν‧
στη ζούγκλα όμως
που αυτοί γεννήθηκαν
που μεγάλωσαν
που αυτής τους νόμους εμπέδωσαν
ν’ ακουμπήσουν πού οι ερινύες
πώς να στηριχθούν
το καθήκον τους να πράξουν;
Κι έτσι
χωρίς αναστολές
την αρπαγή με τη βία
τον σφετερισμό με την αδιαντροπιά
την κλεψιά με την πονηριά
ανενόχλητοι συνεχίζουν.
Για πόσο ακόμη;
 
*

Χατζηλουκάς Κυριάκος (βιογραφικό)

Ο Χατζηλουκάς Κυριάκος γεννήθηκε στις  15 Μαρτίου 1939 στη  Δερύνεια Αμμοχώστου. Σπούδασε Ελληνική φιλολογία στην Αθήνα. Εργάστηκε στη  Μέση εκπαίδευση ως καθηγητής, βοηθός διευθυντής, Διευθυντής και επιθεωρητής. Απεβίωσε το 2021. 

Εργογραφία:    

• 1. Κομιδή Γραφής, 1983
  2. Σημειώματα Κυπροσχεδίας, 1992
  3. Αρμοί, 1993
  4. Αρμοί Πλέοντες, 1995
  5. Αρμοί Αιχμητές, 1998
  6. Αρμοί Σταλαγμίτες, 2004
  7. Χρωμοφώς Άνοιγμα, 2009.

Μαλόρης Ανδρέας΄: Ποιήματα

 ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ

.

Πίσω από μένα,

πίσω από σένα,

πίσω από τον άλλο.

.

Πίσω από το μικροσκόπιο

της ματιάς σου,

τις μη μου άπτου απολήξεις

της αφής σου,

τ’ απειροελάχιστα ξύσματα

μιας νότας,

την πρώτη δειλή χειρονομία

ενός γιασεμιού,

πίσω από το υπόλοιπο έρωτα

στον κάλυκα μιας γλώσσας.

.

Κι ακόμη πιο πίσω,

πίσω-πίσω και πιο πίσω,

πίσω κι από την Έκρηξη τη Μεγάλη,

βαθύτερα κι απ’ το βαθύτερο βάθος του βάθους,

εκεί όπου όλα με το τίποτα αρχινούν

και στο τίποτα τελειώνουν.

.

Ναι, ναι, εκεί, εκεί

θα υπάρχει πάντα αυτό που αγνοώ’

.

και όσο αγνοώ ελπίζω.

.

ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

.

Τώρα, που η πλάτη της μέρας

ακουμπάει στο πορτοκαλί

του ηλιοβασιλέματος,

εσύ τι νόημα βγάζεις;

Τα χρώματα συνεπή,

αύριο επιστρέφουν,

εσύ ποιούς υπότιτλους ψάχνεις

στον ουρανό;

.

Γέρνεις στο χώμα,

ακουμπάς το αυτί στη ζέστα της πέτρας,

άθελά σου παραβιάζεις

τα προσωπικά δεδομένα του ήλιου,

μα τις δικές σου θαμμένες πολιτείες

ποιός έστερξε ποτέ

να κρυφακούσει;

.

Κάποια κυρία ευέξαπτη Χλωροφύλλη

παραδίδει το διάταγμα έξωσης

στην αθωότητα μιας αυλής.

Ελλείψει επιχειρημάτων

η μοχθηρία της μούχλας

θα πεις.

Για πόσο όμως εσύ

θα αναδιπλώνεσαι βουβός,

δίπλα σ’ αυτό το γιασεμί

που εκλιπαρεί;

.

Τα ρυάκια της βροχής τι κουβαλάν;

Να ‘ναι όσα δεν τόλμησες κείνο το βράδυ

ή μήπως τη ζωή σου όλη

που σαλπάρει,

στις νηοπομπές των μυστικών;

Λιπόσαρκες λέξεις και πατικωμένα τρένα,

πάλι θα πεις,

έξω από τα υγρά κρεματόρια

της ιστορίας.

.

Ναι, ο καθείς και η ευκολία του.

Εντούτοις η πιο σύντομη πορεία

προς τ’ άστρα,

παραμένει η ανένταχτη κοτυληδόνα

μιας σκέψης.

.

Τη κραυγή της πεταλούδας ποιος θα την πει;

***

Μια μέρα,

και του ήλιου το αλφαβητάρι

κι αυτό θα κατασχεθεί!

Θα δεις!

.

Ο ΑΣΥΜΦΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΧ

.

Άργησα.

Την είδα να χάνεται

όπως γλυκάδα ομίχλης,

στη στροφή λίγο πριν την έξοδο

των βαριών διλημμάτων.

Την καταπλάκωσαν και πάλι

αργά τριαξονικά γιατί

.

Στον υπόγειο,

η επικερδής μου βιασύνη

προσπέρασε τον μουσικό του Μπαχ.

Οι νότες που άφησα πίσω,

με πολτοποίησαν στις ράγες.

Πέρασε κι από κει, θα λένε,

η βουβή αμαξοστοιχία

του μαύρου.

.

Τα χέρια,

που δεν κράτησα σφικτά,

ένιψαν τις ώρες

και βράδιασαν.

***

Όταν οι μεταμέλειες

θορυβούσαν ψες μέχρι το πρωί ψες,

σαν κάτι τρωκτικά

που ροκανίζουν το μαύρο,

.

και στους τοίχους φτερούγιζαν

οι σκιές

των μεγαλοπρεπών σου δισταγμών.

***

Να σ’ ακουμπά στον ώμο

λιπόθυμη συλλαβή

προσκυνητή,

.

και να τη σπρώχνεις εσύ,

κατακόμβες πόνου μετά,

στο αναπηρικό της δικής σου πνοής.

.

ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΙΙ

.

Και εισήλθε κι άλλο σκοτάδι

μέσα σε πιο βαθύ σκοτάδι.

.

Μέχρι που ένα πρωί η νοσταλγία,

έρποντας ανάμεσα στα κουφάρια

των μελλοντικών ποιητών,

με ανέλκυσε στο φως.

.

Ανέτρεψα τα εις βάρος μου δεδομένα,

διέσχισα εν τέλει

των ανεμόμυλων το δάσος,

μα η νύκτα έτσι κι αλλιώς θα ‘ρθεί.

.

Η γη λικνίζεται

πάνω στον γοφό μιας γυναίκας,

σκύβει, αναπηδά και περιφέρεται,

μα η νύκτα έτσι κι αλλιώς θα ‘ρθεί.

.

Το σύμπαν παράλληλο,

η ζωή του καθενός

μια εκδοχή,

μα η νύκτα έτσι κι αλλιώς θα ‘ρθεί.

***

Όταν στο έμπα της Άνοιξης

σε προλαβαίνουν

κάτι επίμονα ρήματα,

τα μόνα που δεν εντάχθηκαν

στις βροχές

των απαγγελμένων ποιημάτων.

***

Ατενίζοντας τ’ άστρα

εθίζεσαι στην ανυπαρξία

.

ατενίζοντας τ’ άστρα

εκτίθεσαι.

Κατερίνα Νεοφυτίδου Ηρακλέους [βιογραφικό σημείωμα]

Γεννήθηκε το 1958, στη επαρχία Λευκωσία, Κύπρος .

Απόφοιτη του Οικονομικού Λυκείου Λευκωσίας.

Σπούδασε Παραϊατρικά, Βοηθός Μικροβιολόγος, στη Σχολή Σ.Β.Ι.Ε Αθηνών.

Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά και μία εγγονούλα.

.

Συνεργάστηκε με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου στην εκπομπή

< Εμείς και ο κόσμος μας > όπου μετέδιδε ποιήματα και χρονογραφήματα δικά της

σε συνεργασία με την Αλέκα Γράβαρη Πρέκα.

.

Δημοσιεύει Ποίηση και Χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά.

Ποιήματα της έχουν συμπεριληφθεί σε Κυπριακό Ανθολόγιο ,

στην «Ανθολογία Αμφικτυονίας Ελληνισμού» το 2020 όπου με το ποιήμα της

<Χιλιόμετρα Φιλίας> έχει βραβευθεί με το βραβείο <ΑΛΚΜΑΝΑΣ>,

καθώς και στο Συλλεκτικό ‘Εργο < Συνομιλώντας με τον Artbur Rimbaud>

με τέσσερα ποιήματα της.

.

Μέσα στην χρονική περίοδο που διανύουμε 2021 έχουν συμπεριληφθεί 5 ποιήματα της στο συλλεκτικό έργο « Συνομιλώντας με τη Σαπφώ» καθώς επίσης και στο Συλλεκτικό Έργο «Συνομιλώντας με την Κατερίνα Γώγου» με 6 ποιήματα της.

.

Το βιβλίο της «Από Αγάπη» είναι δική της ποιητική αυτοέκδοση το 1989

Η Κατερίνα Ηρακλεους έχει εκδώσει αυτή την περίοδο με τις Εκδόσεις Κούρρος την νέα ποιητική της συλλογή « επ΄ αόριστον» το οποίο και αναμένουμε τόσο σε κάποια βιβλιοπωλεία στην Κύπρο όσο και στον Ελληνικό χώρο.

Κατερίνα Νεοφυτίδου Ηρακλέους: Ποιήματα

 ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

.

στέκομαι στους πρόποδες του Ιούνη ,

όχι για να τον καλωσορίσω,

η καρδιά είναι σφιγμένη,

η ματιά τσαλακωμένη,

μαραζώνει η ψυχή μου ,

ιδρώνει και η καρδιά,

.

καλοκαιράκι είναι, θα μου πείτε ,

όμως δεν το αγαπώ,

αλλά θα το ζήσω ,

μακάρι η εποχή να ήταν μόνο τα βάσανα του κόσμου!

.

.

Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΦΑΝΤΗ

.

οι λαοί

γελαστοί και γελασμένοι

μισός ουρανός,

μισό φεγγάρι,

μισό το φωτεινό αστέρι,

μισή η φάτνη,

μισή η γη

μισή η θάλασσα,

και ο άνθρωπος μισός,

σκυφτός , καμπούρης, περπατά ,

κολυμπά στο άγνωστο,

όχι με βάρκα την ελπίδα,

αλλά μέσα σε βάρκες ραγισμένες,

για να γυρέψουν μια ακτή,

μια ακτή και αυτή μισή ,

γεμάτη από ψάρια να λαχταρούν

γιατί τους πήραν το οξυγόνο,

η ειρήνη άφαντη,

λένε πως έμεινε με ένα μάτι,

έχει χάσει το φως της

δεν μπορεί να αγγίξει ,

να ορθώσει τα κόκκαλα στα κορμιά των ανθρώπων,

έμειναν όλα μισά,

το ποτήρι του αύριο μισοραγισμένο!

ο αιώνιος πεύκος της χαρμολύπης,

τι να φιλέψω τις σκέψεις μου ,

μια ανακωχή ζητώ,

αρνούνται να αλλάξουμε μονοπάτι,

.

ίσως ,

τους ψιθυρίζω

να βρούμε ένα βιολιστή να παίζει,

μου αρέσει πολύ το βιολί,

δεν θέλουν όμως να ξεμακρύνουν,

θέλουν να έρχεται η νύχτα και να κάνουν ευχές όταν τα αστέρια πέφτουν ,

αγαπούν την σκιά και την δροσιά του πεύκου ,

τον φύτεψαν οι σκέψεις και έγινε ένα πανέμορφο, φουντωτό δέντρο,

.

ο πεύκος της αγάπης, της γέννας, της χαράς,

της απώλειας, της πίκρας,

κάποιες φορές οι σκέψεις γλυκαίνουν, ελπίζουν λίγο ,

χαϊδεύουν τον κορμό που χαράξαμε με χαμόγελα

και χαράζω και τώρα με το γιασεμί μου όμορφες καρδούλες!

ας είναι,

έχει ο Θεός!

.

ΑΤΙΤΛΟ

.

πώς πιάστηκε μια στιγμή έκφρασης στην πόρτα

και πόνεσε

και τρέχει αίμα ακόμη!

.

.

ΑΦΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ

.

- που είναι η πηγή ;

εδώ ήταν θυμάμαι…

- ποιά πηγή ;

- η πηγή της αγάπης,

για να πλύνω το πρόσωπο μου,

οι άνθρωποι ρίχνουν

λάσπες από παντού ,

- την γκρέμισαν,

την αφάνισαν,

δεν άφησαν σταλιά ,

όμως αν κοιτάξεις ψηλά

στον ουρανό θα δεις

μια ηλιόφωτη βρύση να στάζει

η ηλιόδροση αγάπη

του Θεού ,

.

όταν σταματήσει για λίγο, σημαίνει πως ξεπλένει

τις ψυχές που λύγισαν στο μίσος,

.

.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

.

Πόσες καρδιές φυλάκισαν την ομορφιά σου Ελένη..

πόσες ψυχές ζωντάνεψαν με την αέρινη ομορφιά σου!

έγινε πόλεμος γιατί

σ' έκλεψαν και έμεινε η στάχτη από τον Έρωτα.

και οι πόλεμοι συνεχίζονται, ίσως για κάποια Ελένη,

που πάτησε τη ξένη γη και λέει είναι δικιά της,

που ξερίζωσε χωρίς ντροπή τους γλυκούς καρπούς και έσπειρε την αμαρτία...

Σταμάτα να καρδιοκτυπάς Ελένη και να κλέβεις την αγάπη,

σταμάτα να κτίζεις όνειρα στη γη που δεν είναι δική σου!

.

Πάνος Ιωαννίδης (βιογραφία)

Ο Πάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου το 1935 από γονείς Μικρασιατικής και Ελλαδικής καταγωγής. Aπεβίωσε το έτος 2021. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Συρακουσών στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο του York, στο Τορόντο του Καναδά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Κοινωνιολογία.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Κυπριακή Εφημερίδα "Έθνος" και ως λειτουργός προγραμμάτων για 40 χρόνια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.
Χρημάτισε Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, Πρόεδρος της Επιτροπής Βραβείου Θεάτρου Μελίνας Μερκούρη, του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και τρεις φορές μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Υπήρξε ένας από τους εμπνευστές και ιδρυτές διαφόρων λογοτεχνικών οργανώσεων και σωματείων (Ένωση Φιλοτέχνων Κύπρου, Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου, Στέγη Τεχνών, Κυπριακό ΠΕΝ, καθώς και του λογοτεχνικού περιοδικού "Κυπριακά Χρονικά"), ενώ κατά περιόδους διηύθυνε τους εκδοτικούς οίκους "ΚΙΝΥΡΑΣ", "Π.Κ.Ι.", και "ΑΛΑΣΙΑ". Το 1995 ίδρυσε τον εκδοτκό οίκο "ΑΡΜΙΔΑ". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

.

Α. ΠΟΙΗΣΗ

.

1. Ποιήματα, Κύπρος, 1966

2.«Εν Παρενθέσει...», Εκδόσεις Αρμίδα, Κύπρος 1997.

.

Β. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

.

1.Στην Κύπρο την αέρινη (διηγήματα), Φέξης, 1964

2.Κύπρια έπη (διηγήματα), Κύπρος, 1968

3.Κρόνακα, ΤόμοιΑ καιΒ , (διηγήματα), Κύπρος, 1970, 1972

4.Απογραφή (μυθιστόρημα), Κύπρος, 1973, Β΄ έκδοση «Λήδρα», Αθήνα, 1993

5.Η αθέατη όψη (διηγήματα), Κύπρος, 1979

6.Νικολάου Κέη, δημοσιογράφου: Τρεις παραβολές (νουβέλες και διηγήματα), Κύπρος, 1988

7.Η αβάσταχτη φιλοπατρία του Π. Φ. Κ. (μυθιστόρημα), Κινύρας, Κύπρος, Β΄εκδ. Καστανιώτης, 1990

8.Ανάπλους (Επιλογή 20 διηγημάτων), Κύπρος, 1992

9. Οι Ντέβα, μυθιστόρημα, Αρμίδα, Κύπρος, 2006

10. Αμερική’62: De Profundis, Αρμίδα και Αιώρα, 2008.

11. Ονειρικά διηγήματα, Αρμίδα, Κύπρος 2019

.

Γ. ΘΕΑΤΡΟ

.

1.Ο άνθρωπος από τη Σαλίνα, Κύπρος, 1962

2.Συ που σκοτώθης για το φως, Κύπρος, 1963

3.Πυγμαλίων και Γαλάτεια, Κύπρος, 1963

4.Γκρέγκορυ, Κύπρος, 1973

5.Τρία θεατρικά (Το Μπάνιο, Εγγαστρίμυθοι, Γκρέγκορυ) Κύπρος, 1980

6.Ονήσιλος, Κύπρος, 1981

7.Θεατρικά Μονόπρακτα (Η Βαλίτσα, Ντράι Μαρτίνι, Τα ξαδέλφια), Κύπρος, 1984

8.Πέτρος ο Α΄, Κύπρος, 1992

9.Φωτεινός, έμμετρηθεατρική σύνθεση, Εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 2000

10. Συλλείτουργο, ΣΙΜΑΕ, Κύπρος, 2002

11. Λεόντιος και Σμύρνα, Αρμίδα, Κύπρος, 2005

12. Οι σιαμαίοι, Αρμίδα, 2019

.

Δ. ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ

.

1.Cyprus highlights, με το Λεωνίδα Μαλένη, Κύπρος, 1963.

2.Ανθολογία Κυπριακού διηγήματος (μαζί με τονΑ.Χριστοφίδη), Εκδ. Ι.Μ., Κύπρος, 1969

3.Ανθολογία του Αγώνα (ποιήματα, πεζά, θεατρικά), Κύπρος, 1972

4.Face of an island, 24 Κυπριακά διηγήματα, σε αγγλική μετάφραση, εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 1997

5. Face of an island,25 Κύπριοι ποιητές, σε αγγλική μετάφραση, εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 2000

.

Ε. ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ σε άλλες γλώσσες

.

1.Poemes Μτφρ. Γκαστόν ΑνρίΩφρέρ, εκδ. Subervie Rodez, Γαλλία, 1968

2.Petros Ι. Oder die Ballade der Arodafnussa Μτφρ. G. Rohr, Εκδ. Romiosini, Κολωνία, 1987

3.Panos Ioannides - A Litterary Portrait by G. Ioannides Μτφρ. Ρέα Φραγκοφίνου, Cyprus PEN editions, 1995, ISBN 9963-554-26-1.

4.Trois Paraboles de Nikolaos Keis, journaliste, Ed. Bilingue Avec Francais, Ed. Trimestrielle, Institute d’ Etudes Neo-Helleniques, Univercite de Nancy, France, 1996, ISBN 1250-5544

Τιμήθηκε με τέσσερα κρατικά βραβεία για τα μυθιστορήματά του Απογραφή και Η αβάσταχτη φιλοπατρία του Π.Φ.Κ. και για τις συλλογές διηγημάτων του Κύπρια Έπη και Η αθέατη όψη.

.

Τιμήθηκε με το Βραβείο Θεοδόση Πιερίδη και Τεύκρου Ανθία και με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου «Γ.Φ. Πιερίδης».

.

Το 2007 του απονεμήθηκε το Αριστείο Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Καμπάνας εξαπάτηση / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

   
Έτσι που πέφτει το σκοτάδι,
με τόσο γρήγορο ρυθμό
που μου σκεπάζει τα μάτια,
δεν προφταίνω να μαζέψω τις αποσκευές μου∙
δεν προφταίνω να καθαρογράψω
την απολογία μου∙
καλά καλά δεν προφταίνω να φορέσω
το κατάλληλο κοστούμι μου.
Πώς μπορώ με τόση προχειρότητα
να παρουσιαστώ μπρος στον Κριτή μου;
Μου χρειάζονταν τουλάχιστο κάποιο
λογικό περιθώριο, μια κάποια προετοιμασία,
μια ψυχολογική βάση να στηρίξω
τα πόδια μου,
μια καμπάνα να μου σφυρίξει στ’ αυτί
το μέγα μήνυμα,
όχι μεταθανάτια μ’ αυτή την υποκριτική
σοβαρότητα να με συνοδέψει
μ’ ανάξιους θρήνους και κλαυθυρισμούς!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΙ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ: 1983

Απόδραση / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 
        
Ακόμα και μέσα από το τάφο
βρίσκω τρόπο να το σκάω∙
βρίσκω τρόπο να ξεγελώ
τον αμείλικτο φρουρό μου.
Φτάνει να νιώθω την πόρτα
της ψυχής σας ανοιχτή∙
νάχω πού να καταλύσω τις
νύχτες μου.
Για τάλλα μη γνοιάζεστε∙
έχουμε κι οι νεκροί τα μυστικά
μονοπάτια μας!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΙ ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ : 1983