Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του "Κυπριακού Ελληνισμού"! (φύλλο 82)

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του "Κυπριακού Ελληνισμού"! (φύλλο 82)

Το νέο τεύχος (φύλλο 82) της εφημερίδας του συλλόγου μας, "Κυπριακός Ελληνισμός" εκδόθηκε σήμερα.

Μπορείτε να κατεβάσετε την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας μας, πατώντας ΕΔΩ.

Είμαι η οργή σου /Λουκάς Σταύρου

Στέκομαι με ένα πολυβόλο
και σ' αγναντεύω γη μου.
Είμαι η ψυχή σου
η φωνή σου
είμαι η οργή σου που ανατέλλει
μέσα απ' το χώμα
και το πνεύμα σου
πατρίδα μου .

Λουκάς Σταύρου

πηγή: http://l-stavrou.blogspot.com.cy/2012/08/blog-post_18.html

Κουράγιο Πενταδάκτυλε

Κουράγιο Πενταδάκτυλε
θα ξανακούσεις
στις απόκρημνες πλαγιές σου
τις τρομερές πατημασιές
της Λευτεριάς. 

Λουκάς Σταύρου

Πενταδάκτυλε / Λουκάς Σταύρου

Σίμωσα τη καρδιά μου

και αφουγκράστηκα τα έγκατα σου

Πενταδάκτυλε.

Βαθιά σου ηχούν τα τύμπανα

κι’ οσάν από τα τρίσβαθα του Άδη

βουή πυρφόρα

της λευτεριάς η λάβα σου

αναβράζει.

πηγή: http://l-stavrou.blogspot.com.cy/2013/02/blog-post_7155.html

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ / Λουκάς Σταύρου

Δεν θα ξεχάσουμε τα δάκρυα
που αυλάκωσαν την όψη μας 
όταν μας είπαν πως 
«η Κύπρος είναι μακριά» .
Δεν θα ξεχάσουμε τ΄ αδέλφια μας 
που άταφα μείναν τα κορμιά τους 
στον Άγιο Ιλαρίωνα .
Δεν θα ξεχάσουμε τους ήρωες
που γύρισαν παράλυτοι απ΄ τις μάχες
και ζουν σαν τα σκουπίδια πεταγμένοι .
Δεν θα ξεχάσουμε τη πόρνη 
που αφιονίζει μέρα νύκτα το λαό μας .
Φτωχοί , καταδιωγμένοι εργάτες
μιας μεγάλης και υπερήφανης Ελλάδος
μέσα σε φτωχογειτονιές και σε στρατώνες
μέσα σε φυλακές και τόπους εξορίας
θα ορθώνουμε το κράτος μας
τη μυστική μας κοινωνία 
και απάνω σε αμόνια φλογισμένα
θα τροχίζουμε 
το ατσάλι μιας φρικώδους τιμωρίας .

πηγή: http://l-stavrou.blogspot.com.cy/2014/07/blog-post_23.html

Προς τους δεσμώτες / Λουκάς Σταύρου

Προσπάθησε συνάνθρωπε

συγκέντρωσε τις δυνάμεις σου

τίποτα μην πιστεύεις

σε όσα βλέπεις

και όσα ακούς

ο στόχος είναι

να σπάσεις τα δεσμά σου

να δραπετεύσεις

από την σκοτεινή φυλακή σου

με τις αλλόκοτες σκιές

και τις βουερές αντηχήσεις

τους βλοσυρούς να αφήσεις πίσω σου

θαυματοποιούς

που με στέμματα και σκήπτρα

με ράσα και πηλήκια

τα σιδηρά δεσμά σου

επιτηρούν.

Έξω να βγεις

από του ψεύδους την παράνοια

να λυτρωθείς.

Λουκάς Σταύρου (βιογραφικό σημείωμα)

Γεννήθηκε το 1956. Κατάγεται από τη Κοινότητα  Όμοδος της Κύπρου. Πραγματοποίησε σπουδές στη Ζωγραφική, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Κύπρο και σήμερα ασκεί το επάγγελμα του ζωγράφου και διατηρεί εργαστήριο στο Όμοδος. 

Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Ελλάδα και Κύπρο και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη.

Από το 2005 και εντεύθεν έχει επιδοθεί στην υπαιθριστική ζωγραφική.

Ασχολείται με την ποίηση. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, φιλοσοφικά δοκίμια, ιδεολογικοπολιτικές μελέτες και ένα ιδεολογικό διήγημα.

Εργογραφία:

• Πολεμική Ανάβαση (ποιητική συλλογή – 1983)
• Προσκλητήριο μάχης (ιδεολογικοπολιτική πρόταση – 1985)
• Η θέληση της δυνάμεως (περιλαμβάνεται στις Νιτσεϊκές σκηνογραφίες – φιλοσοφία – 1987)
• Αναζητώντας το φως (ποιητική συλλογή – 1988)
• Ερειπωμένη πατρίδα (ιδεολογικό Διήγημα – περί 1990)
• Ατενίζοντας την σκλαβωμένη πατρίδα (ποιητική συλλογή – 1992)
• Επιστρέφουμε (ποιητική συλλογή – 1994)
• Στο συμπόσιο της μάχης (ποιητική συλλογή – 1995)
• Ενάντια στους προσκυνημένους (ιδεολογικοπολιτική πρόταση – 1999)

Ηλεκτρονικές εκδόσεις

• Τρόπος και Είναι – Εισαγωγή στην φιλοσοφία του νεολογικού υλοθεισμού (φιλοσοφία – 2014)
• Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου – ποιητική συνοδοιπορία με την Μακεδονική Φάλαγγα (ποιητική συλλογή - 2015)

Για περισσότερα επισκεφτείτε τις σελίδες: http://www.lukestavrou.com/about/

Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων:Πρόσκληση σε εκδήλωση Πορείας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού στην Αθήνα

Σας προσκαλούμε σε εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ- Σολωμού στις 23 Ιουλίου 2016, στις 19:00 στην αίθουσα Ελλήνων Λογοτεχνών στην οδό Γενναδίου 8 και Ακαδημίας στον 7^ο όροφο (πίσω από την εκκλησία Ζωοδόχου Πηγής). 

Πρόγραμμα εκδήλωσης

• Χαιρετισμός από πρόεδρο Ε.Π.Ο.Κ κ. Ηρακλή Ζαχαριάδη
• Χαιρετισμός από πρόεδρο Ελλήνων Λογοτεχνών κ. Κώστα Καρούσο
• Σύντομη ομιλία από εκπρόσωπο Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
• Προβολή οπτικοακουστικού υλικού
• Απαγγελία ποιημάτων από:
• κ. Ελένη Βαρνάβα (Γεν. Γραμματέας Ε.Π.Ο.Κ.)
• κ. Ζωή Παπαδημητρίου - Τζιράκη
• κ. Κων/νο Σερενέ
• Τραγούδια:
• Το τραγούδι του χελιδονιού
• Καρτερούμεν
• Θα σταθούμε στη γη που μας γέννησε
• Λογαριάσατε λάθος

Το Αστικό Σκούντημα / Χρίστος Τσιαήλης

Στο καράβι φόρτωσα γιους, κόρες και εγγόνια. Κάποιοι στην πλώρη στάθηκαν, στην πρύμνη άλλοι. Άλλοι μπροστά αγναντεύουνε περαστικούς, οι πίσω ποδηλάτες. Γυρνάμε σε τετράγωνα ετούτη τη θάλασσα, πορεία σεσημασμένη. Εθνική παρέλαση στη λεωφόρο απέναντι. Να κατέβω. Μα δεν μπορώ, σε ετούτα τα βρώμικα νερά των υπονόμων δεν θα πατήσω. Φώτα τροχαίας  - κόκκινο -  Μα το καράβι δεν ξαναξεκινάει. Τετράκοπος άπανη, στα κτίρια κτυπάμε τα κουπιά, μα πια δεν προχωράμε. Οι κόρες κάτω τα καρφώνουνε, μα άμμο πια δεν βρίσκουν, μον ένα μαύρο υλικό σκληρό. Το τελευταίο δόρι πριν τραβήξω να τρυπήσω τη σημαία απέναντι, «Ιάσονα!» με σκουντάει η Βενετία.

Απόσπασμα από την Συλλογή: Εκατόλεξο με ίχνος διαλόγου

Η ώρα της μοναξιάς / Γιάννος Λαμπής

Ήρθε και πάλι απόψε η ώρα, την καρτερούσα,
π’ απλώνονται ίσκιοι στη κάμαρα μου.
Με βρήκε καθισμένο στη ψάθινη καρέκλα
μπροστά απ’ το τραπέζι το παλιό.
Δυο πιάτα και δυο ποτήρια με κόκκινο κρασί γλυκό
και στη μέση ένα κερί ν’ αχνοφέγγει,
με τη πόρτα πάντα ανοιχτή.
Κανείς όμως δεν μπαίνει,
μονάχα σκόρπιοι ψιθύροι απ’ τον κήπο,
κι εγώ το ξέρω, δεν είναι άνθρωποι,
κουβέντες είναι μεταξύ των λουλουδιών,
και γέλιο μοναχικών, σάπιων, νεκρών ψυχών.

Ο Δύων Ανατέλλων και η Πανσέληνος Βροχή / Πήττας Γιώργος

Aλφα
Άγνωστες βλέπω τις κοιλάδες μου
έτσι κι αλλιώς, πρώτη φορά τις περπατώ.

Ανώνυμες οι λίμνες μου μες στην άχλυ μιας νύχτας
που δε λέει να φύγει ακόμα.

Θα φύγει!

Μακρύκαννο πρωινό, εκπυρσοκρότησε την Πρώτη του Χρόνου
και η σφαίρα ακόμα ταξιδεύει αποφράζοντας
τις δαιδαλώδεις αρτηρίες μου.

Τι θέλει ο άνθρωπος με τη στολή του δύτη
και στέκει αγνοούμενος στη μέση αυτού του κάμπου;

Γιατί είναι τόσο ξένος;
Γιατί κρατά ομπρέλα ανοιχτή;
Μήτε το φως έχει φανεί κι ούτε σημάδια για βροχή
έδωσε απόψε το φεγγάρι.

Γύρισα πέρα απ' τον καθρέφτη
που είχε φυτρώσει εμπρός μου.
Μα να, κι άλλος, καθρέφτες πολλοί
προκύπτουν αίφνης από τη Γη
να φύγω;

Μ' ένα λεβιέ ταχυτήτων στην κοιλιά
με μιαν εξάτμιση στην πλάτη
το Αραράτ καλώ εδώ, μπας και κρυφτώ
από τούτον εδώ τον ιχνηλάτη της ψυχής.

Άβυσσος.

Με μια ταξιανθία αρωμάτων και ποικιλίες μπαχαρικών
φορτωμένος
θα αμυνθώ όσο πρέπει, ώστε την κατάλληλη ώρα
συσσέπαλος να παραδοθώ, το κατά δύναμιν
άφθαρτος, έως παρθένος, στο τι με περιμένει.

Άγνωστες βλέπω τις κοιλάδες μου
έτσι κι αλλιώς, πρώτη φορά τις περπατώ.

Αποσκευές μου, ένα λευκό προσόψιο και το έσχατο
των δακρύων μου, σε μικρό κουτάλι,
να μεταλάβεις, να καταλάβεις
πως ούτο εστί το νόημα των ανέμων
που έλκουν τα νερά στα ψυχονήσια
των οιωνοσκόπων εραστών.

Έλα κατόπιν, να με καλοστρατίσεις
γιατί αποίμαντος πορεύθηκα ως εδώ
ακούγοντας το μινύρισμα της πέτρας,
συλλέγοντας σταγόνες υγρασίας,
που κρύβουν μέσα τους τις εξομολογήσεις των άστρων.

εκείνο το φως που τρεμοπαίζει πάντα μου έμοιαζε τραγούδι

Ανώνυμες οι λίμνες μου, μες στην άχλυ μιας νύχτας
που δε λέει να φύγει ακόμα.

Θα φύγει!

Διάστικτο πρωινό, διαχέεται γύρω, σαν μουσική
ενός αυλού από την ανατολή
που χρόνια πολλά πριν
χάθηκε στις χαράδρες
μ' ακόμη αντιλαλεί.

Αντιλαλεί και πάει, κι ανοίγει μονοπάτια
κι όπου σκληρά της Γης, τα κάνει τύμπανα
τα βάζει στο παιχνίδι, δεν αντιστέκονται,
κρατούν ρυθμό.

Τι θέλει ο άνθρωπος με το σκάφανδρο
και στέκει έφεδρος της νύχτας
απέναντι από το φως;

Γιατί είναι τόσο νέος;
Γιατί κρατά δοξάρι;

Μήτε ο αέρας σώθηκε, μήτε ο χρόνος σταματά
κι ούτε η γλώσσα της χορδής μοιάζει να ξέρει.

Γύρισα πέρα από τα χαλάσματα
που φτιάχτηκαν μπροστά μου.
Τζάμια σπασμένα, υαλοθραύσματα επιρρεπή
σε μια διαρκή ειρωνεία.
Αυτή των τεθλασμένων ειδώλων.

Άφωνος στέκω μες στο βαρύτονο τοπίο.
Δεν το αντέχω πια. Να φύγω;

Μ' ένα ποδήλατο παλιό, ποδήλατο χωρίς πετάλια
το Αραράτ καλώ εδώ μπας και κρυφτώ
από τα πετρωμένα εκείνα που μόνος μου όρισα.

Άβυσσος.

Με μια χρόνια ορεσιπάθεια στη ματιά,
άσωτος κρημνοβάτης, επιθυμώ
να πετάξω χαμηλά, τη βαρύτητα να διδαχθώ.

Αποσκευές μου, μια φιάλη σφραγιστή
φέρει εντός της, τη βροχή
που έπνιξε τις πολιτείες που διάβηκα.

Λαβέ λοιπόν, για να κριθείς.
Λαβέ για να πλυθείς και να λειτουργηθείς
κι από το σώμα μου, με το νερό αυτό
να αποβάλεις το δέρμα που απέκτησα
βαδίζοντας γυμνός, τόσον καιρό.

Μακρύκαννο πρωινό εκπυρσοκρότησε την Πρώτη του Χρόνου.
Η σφαίρα, διέρρηξε την αορτή, πριν την καρδιά μου
αγγίξει.

Εκτοξεύθηκε, άνοιξε, φώτισε και γιόρτασε τον ουρανό μου
ίσαμε που ‘σβησε. Πυροτέχνημα.

Άγνωστες βλέπω τις κοιλάδες μου,
έτσι κι αλλιώς πρώτη φορά τις περπατώ

Πλησίστιος, πλησιφαής κι όμως μεσίστιος, ρωτώ:

Τι θέλει ο άνθρωπος και στέκει έμβρυος
στη μέση αυτού του κόσμου;

Γιατί χαμογελάει πλάθοντας τις οδύνες του
βαφτίζοντάς τες μοίρα;

Δεν κρατάει τίποτα.
Τίποτα δεν κρατάει.

Με τα χέρια στην έκταση ανοιχτά
μοιάζει να χορεύει συνέχεια
ανάμεσα στο πλήθος, να διαπερνά τα σώματα
και αενάως να διαφεύγει τον κίνδυνο που ονομάζει
εγκλωβισμό.

Έμβρυος. Κι ωστόσο το βλέμμα του
γερνάει ολοταχώς, τόσο, που κάποτε
μοιάζει με νύχτα.

Βρέφος, το απροσπέλαστο, πονάει ακόμα
σε κείνο το πλευρό που ο Θεός του πήρε

Μακρύκαννο πρωινό;
Εκπυρσοκρότησε την Πρώτη του Χρόνου;

Ποτέ δεν κατάλαβα ότι για χρόνια πολλά, περπατούσα
ανάμεσα στις μικρές χαραμάδες που αφήνουν
οι από αιώνες συγκολλημένες πέτρες.

Η λάσπη έγινε χώμα ξερό, θρυμματίζεται στο πέρασμά μου.
Ο τοίχος όμως αντέχει.

Τόσοι σεισμοί, τόσες ξηρασίες, και περπατώντας ανάμεσα
δεν ένιωσα ποτέ την παραμικρή μετατόπιση.

Από πέτρα σε πέτρα, ανακάλυπτα κάποιες φορές πράγματα
καινούρια, ασήμαντα, άλλοτε αδιάφορα κι άλλοτε
ικανά να βάζουν την καρδιά μου σ' έναν ταχύπαλμο
ρυθμό:

Ένα ξερό κλαδάκι,
ένα πέταλο από αρχαίο τριαντάφυλλο
λίγη χρυσόσκονη, κάποιο νήμα μεταξιού
μια πεταλίδα σκονισμένη και στεγνή να θυμάται
παφλασμούς.

Μακρύκαννο πρωινό;
Εκπυρσοκρότησε την Πρώτη του Χρόνου;

Ποια να ‘ναι η αλήθεια; Τι είναι η αλήθεια;
Τι υπάρχει μετά το κλέος της παραβίασης κάποιων ορίων;

Τι θα πει όφελος, σκοπός, έργο Τι είναι θυμάμαι;
Και τι είναι γνωρίζω;

Τι είναι αυτό και κείνο και τ' άλλο;
γιατί ρωτάω;
γιατί οι απαντήσεις δεν παίζουν κανένα ρόλο;

Τι ζωγραφίζει τις τροχιές μας;
Τι μας νοιάζει;

Σε ποιο έγκλημα συμπράττω;
όταν αποσύρω το βλέμμα μου από τους καθρέφτες;

Άγνωστες βλέπω τις κοιλάδες μου,
έτσι κι αλλιώς, πρώτη φορά τις περπατώ
καθώς, ποτέ δεν έφυγα από τις χαραμάδες.

Τώρα, που μάζεψα τόσους ίσκιους
που γέμισα το σάκο μου βροχές
μπορώ να κοιμηθώ
μπορώ και να κινήσω

«Ο την επταπλάσιον κάμινον και την φλόγαν
την εν Βαβυλώνι
εις δρόσον μεταβαλών
και τους αγίους σου τρεις παίδας
σώους διαφυλάξας»*

Κύριε; Πώς την αντέχεις τόση Έπαρση;

Τι εκπυρσοκρότησες την Πρώτη του Χρόνου;

ωμέγα.

Γιώργος Πήττας (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Γιώργος Πήττας γεννήθηκε το 1956 στη Λευκωσία της Κύπρου. Σπούδασε Κινηματογράφο, εργάζεται στη διαφήμιση και κάνει ραδιόφωνο. Αρθρογραφεί τακτικά στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο tvxs.gr. 

Έργα του:

• (2001)  «Ο Δύων Ανατέλλων και 
• η "πανσέληνος βροχή» από τα Νέα Σύνορα 

. Ποιήματα του βρίσκονται στο διαδίκτυο και σε περιοδικά που φιλοξενούν Ποίηση.

Πλούς : Ποιητική Συλλογή του Ρόη Παπαγγέλου

"Ο πλους ως βήμα.

Εκκρεμές

ενάλιο. Ρότα συνεχής

ορθοτομώντας

πέρα απ\' ακτές - ιδωμένες απ\' τη βίγλα όμως

σκόπιμα

σε εφαπτόμενον περίπλουν".

Ρόης Παπαγγέλου (βιογραφικό)

Ο Ρόης Παπαγγέλου γεννήθηκε το 1941 στη Λεμεσό.  Αρχιτέκτων, Πολεοδόμος, Συγγραφέας, Ποιητής, Μεταφραστής. Φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1958-63), Πολυτεχνείο Κεντρικού Λονδίνου (1969-72), Κολλέγιο Χώκγουντ (1976), Πανεπιστήμιο Μπέρμιγχαμ (1980). 

Πρωτοεξέδωσε το 1974. 

Έχει δημοσιεύσει, ποιητικά έργα, θεατρικά,  λογοτεχνικά και κριτικά δοκίμια, άρθρα σε περιοδικά και έχει μεταφράσει ξένους ποιητές.

Το 2001 του έχει απονεμηθεί το Βραβείο 'Πνευματικής Δημιουργίας' της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων. Συμπεριλαμβάνεται από το 2002 στους ετήσιους τόμους του 'WHO IS WHO' των εκδόσεων Μέτρον. 

 Για την "συνεισφορά του στην οικοδόμηση της Σύγχρονης Πολιτιστικής Φυσιογνωμίας της Κύπρου" του απενεμήθει το 2008 ειδική Χορηγία από την Κυπριακή Δημοκρατία. Διεθνή έντυπα έχουν δημοσιεύσει ποιήματα και σχόλια για την ποίησή του. Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:

Ρωγμές, 1974.

Στροφές,1974.

Κύπρος/Θαλασσοφίλητη, 1974.

Πνοές, 1975.

Σφαγή, 1975.

Στιγμές, 1975.

Θρήνος 1976.

Ατλαντίδα. Αθήνα, Διογένης, 1976.

Άτομα. Αθήνα, Διογένης, 1977. 

Αλμπατρός. Αθήνα, Διογένης, 1977. 

Φάσεις. Αθήνα, Διογένης, 1978. 

Ιστοί. Αθήνα, Διογένης, 1978 

Μάσκες. Διογένης, 1979. 

Τόξα. Αθήνα, Διογένης , 1979. 

Ήχοι. Αθήνα, Διογένης, 1980. 

Έρημος. Αθήνα, Διογένης, 1981. 

Όνειρα. Αθήνα, Διογένης, 1982.

Ώρες. Αθήνα, Διογένης, 1982.

Μεσόγειος. Αθήνα, Διογένης, 1983. 

Γυρισμός. Αθήνα, Διογένης, 1984. 

Ψύξεις. Αθήνα, Διογένης, 1985. 

Βύσματα. Αθήνα, Διογένης, 1986. 

Νύξεις. Αθήνα, Διογένης, 1987.

Λοξοδρομία. Αθήνα, Διογένης, 1989.

Λουριά. Αθήνα, Διογένης, 1990.

Ύφαλα.Αθήνα, Διογένης, 1991.

Σκιές. Αθήνα, Διογένης, 1992.

Χτύποι. Αθήνα, Διογένης, 1993.

Ζωντανά. Αθήνα, Διογένης, 1998. 

Κλεψύδρα. Αθήνα, Διογένης, 2001. Σελ.: 29. 

Διάφανα. Αθήνα, Διογένης, 2004. 

Θεατρικά έργα:

Καθρέφτες. Αθήνα, Διογένης, 1980. 

Διττά. Αθήνα, Διογένης, 1981. 

Ξένοι.Αθήνα, Διογένης, 1985.

πηγή:http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=462&t=2670

Πλους (τέσσερις στίχοι)

Μάινα. Μάινα! Η θέα σκοτεινιάζει. 
Σκότος. Μόρσιμο γέρμα. 
Θα σπάσει η αορτή. 
Η ανελέητη αυλαία. Μαίνεται η γιορτή.

Ρόης Παπαγγέλου