Κινητά μνημεία: Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη. Είδε το φως το έτος 2002 (απόσπασμα)

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

Όσες εξηγήσεις κι αν μου δώσεις
δεν μπορώ να κατανοήσω
πως ονόμασαν
τα λουλούδια του βουνού και του κάμπου
αγριολούλουδα.
Πώς τόλμησαν να διαβάλουν την τρυφερότητα τους;
Πώς υπέσκαψαν έτσι τη φύση;

ΠΡΟΣ ΚΥΠΡΙΟ ΠΟΙΗΤΗ

Ως πότε θα στήνεις καρτέρι
στα τραγικά συμβάντα
με απώτερο σκοπό ιδία οφέλη.
Ένα ποίημα να έγραφες
για τον αγνοούμενο αρκούσε,
με μια ολόκληρη όμως συλλογή
βεβήλωσες εντέλει τον πόνο
της δικής του αγαπημένης.

24 ΩΡΕΣ

Μια μέρα αν σου δοθεί ζωής
μην την υποτιμήσεις.
Εμένα η χθεσινή
άρχισε με συννεφιασμένο ουρανό
και μια νεροποντή ανέστειλε
την έκθεση αγαπημένου καλλιτέχνη.
Μα ευτυχώς μελαβαμφή αγγεία
τράβηξαν την προσοχή μου
και ήταν γραφτό έξι προμετωπίδες
με αλλόκοτους αγγέλους
να με συγκλονίσουν.
Όλα συνοψίστηκαν
σε μια πορεία για την ειρήνη
στην Αθήνα χωρίς φεγγάρι.
Όλα τα συνοψίζει η νύχτα.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Μήτ’ ένα αλουμινένιο παραθύρι δε θα δεις.
Μήτ’ ένα πετραδάκι παράτυπα βαλμένο.
Δεν ξεμυτίζει χόρτο στο λιθόστρωτο
και τα ξεπόρτια είναι μαραζωμένα.
Μόνο κάτι ειδικοί χαριεντίζονται
με τη συμπεριφορά της πέτρας
στις κουτσουλιές του σπίνου.
Ακόμη ένα τραγικό συμβάν
προς στιγμή μας χαροποίησε.
Το χωριό κηρύχθηκε αρχαίο μνημείο.

ΕΜΠΟΡΩΝ ΜΥΘΟΣ

Η φύση ας απαλλάξει την πέτρα από τον μύθο.
Ζέφυρος άνεμος ας πνεύσει δυτικά
ν’ απομακρύνει τα φαλλόσχημα ειδώλια
να μην μπορούν να εικάσουν
ότι εδώ υπήρξε ο γενέθλιος χώρος μιας θεάς
που τη διεκδικεί ανατολή και δύση.
Η φύση ας αποτρέψει την κερδοσκοπία
σε βάρος του τοπίου,
ας ανατρέψει την καταγραφή του μύθου
ως απλά ενός παραμυθιού
που με δόλο έγινε πιστευτό
προς όφελος των εμπόρων.

Κυπριακά Τραγούδια (στίχοι) που ακούγονται σε γάμους: 2

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ

Α.

Άγια* στολίστε την καλά την μαρκαριταρένην,

απού την έχ' η μάνα της κάθε οκτώ λου(σ)μένην

κι απού την έχει ο κύρης της μέσ' στα γρουσά χωσμένην.

Φωνάξετε της μάνας της να ΄ρτη να την ιζώση

και να της βάλη την ευκήν και να την παραδώση.

Α ΄δε* καμούς που έχουσιν οι κάμποι και τα όρη

όταν αποχωρίζεται η μάνα 'που την κόρη.

Β.

Φωνάξετε της μάνας μου ευκήν να μου χαρίση,

το γάλαν που με βύζαξεν να μου το χαλαλίση.

Αφέντη μου και μάνα μου, μεγάλον τ' όνομάν σας,

χαλάλιν να μου κάμετε το βυζανάγιωμά σας.

Γ.

Μεν* κλαίεις νύφφη, μεν κλαίεις και δεν θα ρέξεις* πέρα,

η μάνα σου εν' δαχαμαί, θωρείς την κάθε μέρα.

Σήμμερ' αλλάσσει ο ουρανός, σήμμερ' αλλάσσ' η μέρα,

σήμμερα στεφανώνουμε ατόν και περιστέραν.

Μεν καμαρώνεις, νιόνυφφη, και χάνεις την ωχράν* σου,

να πάης με το ταίριν σου να χτίσης την φουλιάν σου.

Σήμερα πέντε ποταμοί στέκουν σταματημένοι,

κ' η μονοκόρη του σπιδκιού στέκει καμαρωμένη.

Η Παναγία κι ο Χριστός νά ΄ρτουν να βοηθήσουν,

το φόρεμα της νιόνυφφης να της το ευλοήσουν.

Χτενίστε τα μαλλάκια της να βκάλουν 'ποχτενίδκια,

και πέρτε τα του χρυσοχού να κάμη δαχτυλίδκια.

Δ.

Ελάτε δα και δέτε την, κι αν έχη άλλην πέτε,

εν σαν τον ήλιον τον γρουσόν την ώραν που γεννιέται.

--

άγια = άντε εμπρός, α 'δε = για δες, μεν = μην, ρέξεις = περάσεις, ωχράν = χρώμα, γιαλλίν = καθρέφτης

ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΓΑΜΠΡΟΥ

Α.

Σήμμερα εν Κυριακή ευλοημένη μέρα,

ξυρίζουν και τον νιόγαμπρον με την πολλήν μανιέραν.

Παρπέρη, τα ξουράφκια σου καλά να τ' ακονίσης

και ξύρισε τον νιόγαμπρον, να μην τον τυρανήσης.

Παρπέρη, τα ξουράφκια σου να τα μαλαματώσης,

για να ξουρίσεις τον γαμπρόν, να μεν τον αιματώσης.

Παρπέρη, ξύριζε καλά, σύρνε κομμάτιν χέριν,

κι εν ώρα πόννα σμίξουσιν με τ' ακριβόν του ταίριν.

Ελάτε ούλοι γύρω του τώρα που θα τον ντύσουν

και φέρετε κολώνιες να τον μοσκομυρίσουν.

Β.

Άγια στολίστε τον γαμπρόν και σάστε τα μαλιά του

γιατ' εννά τον παντρέψουμε ένι με την χαράν του.

Στολίστε το, στολίστε το τ' όμορφον παλληκάριν,

που βρίσκεται στην μέσην μας, σαν ήλιος, σαν φεγγάριν.

Σ' εσέναν πρέπει νιόγαμπρε, ρολόιν με καδέναν,

γιατ' είσαι 'που ψηλήν γενιάν και που μεγάλον γαίμαν.

Κι εσέναν πρέπει, νιόγαμπρε, ρεπούπλικον καππέλλον,

που δκιάλεξες κι αγάπησες το άθθος των κοπέλλων.

Αλλάξετέ τον με χαρές τον νιόγαμπρον, κοπέλλια,

και δώστε του 'που μιαν ευκήν νά ΄χη χαρές και γέλια.

Αλλάξετέ τον γλήορα, σύρνετε νάκκον* χέριν

κ' εν' ώρα που θ' ανταμωθή με το γλυκόν του ταίριν.

Φωνάξετε της μάνας του νά 'ρθη να τον ιζώση

και να του δώση την ευκήν, να μεν το μετανοιώση.

Πάνω στο κεφαλάγκαθθον κάθεται το σγαρτίλιν*

να του χαρίση ο Θεός την μάνα και τον κύριν.

Στολίστε τον τον νιόγαμπρον με την πολλήν την βιάσιν,

κι η νιόνυφφη τον καρτερά στην εκκλησιάν να πάσιν.

Απόστολε Αντρέα μου, που ΄σαι στο περιγιάλιν,

βοήθα και του νιόγαμπρου να βάλη το στεφάνιν.

προσιαστή = σουρωτή, βάκλα = φουφούλα, κόξα = μέση, κάτσες = κάλτσες, ποδίνες = μπότες, νάκκον = λίγο, σγαρτίλιν = καρδερίνα, άππαρος = άλογο, ιχράμια = χράμια υφαντά.

ΠΗΓΗ: http://noctoc-noctoc.blogspot.com/2012/10/blog-post_8139.html

Η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου παρουσιάζει στη Λευκωσία τον ποιητή ΣΩΤΗΡΗ Π. ΒΑΡΝΑΒΑ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ένωση  Λογοτεχνών Κύπρου

παρουσιάζει τον ποιητή

ΣΩΤΗΡΗ Π. ΒΑΡΝΑΒΑ

με την ευκαιρία της κυκλοφορίας

της νέας του ποιητικής συλλογής

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ

(Εκδόσεις Γαβριηλίδης )

την Τετάρτη, 25 Μαΐου 2016, ώρα 7.30 μ. μ.

στο ισόγειο των Πολιτιστικών Υπηρεσιών

(οδός Ιφιγενείας αρ. 27, Στρόβολος, Λευκωσία)

Για το έργο του Σωτήρη Π. Βαρνάβα θα μιλήσουν οι

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΥΑΡΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ-ΚΟΚΑΡΑΚΗ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ

Δείγματα από το έργο του θα διαβάσει ο ποιητής

Στην αίθουσα θα εκτεθούν και έργα του

ΧΡΟΝΗ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ

που κοσμούν τα βιβλία του ποιητή

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ και ΧΡΕΟΓΡΑΦΟ

Θα ακολουθήσει δεξίωση 

Ο Σωτήρης Π. Βαρνάβας γεννήθηκε στη Μηλιά Αμμοχώστου και φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Φυσιογνωστικές Επιστήμες και Γεωλογία. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και υπηρέτησε ως καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης που πραγματοποιείται στο Πανεπιστήμιο Πατρών και μέλος της οργανωτικής επιτροπής Σεμιναρίων Ποίησης του Πανεπιστημίου. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Ψήγματα Απείρου (2006), Ηχογράμματα (2008), Χρεόγραφο (2013) και Γράμματα Εμπράγματα (2015) από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Είναι συνεπιμελητής της Ανθολογίας Κυπρίων Ποιητών (2008), εκδόσεις Ταξιδευτής.

ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Χειροποίητα μηχανής; Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη. (1999) (Απόσπασμα)

ΕΡΩΔΙΟΣ

Αλίβρεχτος διασχίζω την ακτή
με συνοδεία την πούλια
κι άρχοντα τ’ άσπρο βότσαλο
σε ώρες μικρές της νύχτας.
Ηχώ σαν ψίθυρο παιδιού
αφήνουν τα βήματά μου
πριν ήχοι εκκωφαντικοί
την πόλη τυραννήσουν
κι ο λίβας στα κλωνάρια σου
στήσει άσχημα παιχνίδια.
Αν ερωδιός στο δρόμο μου σταθεί
μήνυμα πίσω απ’ το βουνό θα φέρει.
Δε μαστορεύεται η άνοιξη.
Δεν ξεγελιέται ο κάμπος.
Γιατί ο γιαλός δεν έχει τελειωμό
κι εκδίκηση θα πάρει.

ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ

Καθηλωμένοι στις κουνιστές μας καρέκλες
αποζητάμε τις υπηρεσίες
αλλοδαπής οικιακής βοηθού.
Σχεδόν αγγλόφωνοι
παρατηρούμε τεθλασμένες γραμμές
να διαγράφονται πάνω στη γη μας.
Η ιδέα της αντιπαροχής
σαγηνεύει τη σκέψη μας
μα στο καλάθι
δεν απόμειναν κλήροι.
Πώς να χωρέσει τ’ όραμα του παιδιού
σε τούτη την οθόνη!

ΤΟ ΚΑΦΕ ΣΑΚΑΚΙ

Στο μουντό Λονδίνο
τον έδιωξαν από τη δουλειά
γιατί φορούσε καφέ σακάκι.
Χρώμα αντιεπαγγελματικό
όπως του εξήγησαν
Δείλιασε να τους πει
ότι καφέ είναι οι κορμοί των δέντρων
καφέ είναι και η γη που κατοικούμε
Φόρεσε γκρι κουστούμι κι επέστρεψε
επαγγελματίας στη δουλειά
Στη μέσα τσέπη είχε
τα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΡΗΓΑΙΝΑ

Την ώρα που το σκοτάδι
ζευγαρώνει με το φως
γεννά το χρώμα συνειρμούς
για να φτάσω στο Βυζάντιο.
Γεννάνε τα κογχύλια σκοπό ανατρεπτικό
κι εγώ αναζητώ τη Ρήγαινα
όπως την ύφανε η γιαγιά στον αργαλειό
χωστό μαζί της για να παίξω.
Μα αυτή είν’ άφαντη απ’ του μύθου τα λημέρια,
στέκει στα οδοφράγματα
εθελόντρια στην εθνική φρουρά

ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΙΑ

Κι άντε να πείσεις τα παιδιά
πως το φεγγάρι
δεν είναι το νυχτερινό
πρόσωπο του ήλιου
όταν αυτά σου εξηγούν
πως απόψε δε χάθηκε το φεγγάρι
έγειρε μοναχά να κοιμηθεί
μες τα’ άλλο πρόσωπο του.


ΤΟ ΝΤΡΟΠΑΛΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ

Θέλω ν’ αφεθώ στην επικράτεια
ενός λουλουδιού
που τα’ ονόμασες ντροπαλό
κι όμως βρήκε τη δύναμη
ν’ ανοίξει τα πέταλα του στο τείχος
σφηνωμένο σε μια χαραμάδα
της ιστορίας σου Λευκωσία
Υποβάλλοντας ένσταση
μες την άπνοια μιας εποχής
που ανασύρει τις αξίες της
από τον σκουπιδοτενεκέ.

Πικρή Σοκολάτα / Άθως Χατζηματθαίου : Παρουσίαση του βιβλίου

Ξεχασμένες νεράιδες (Απόσπασμα) / Βασιλείου Σωτηρία

Έχει σκαλίσει τόσες φορές το όνομά του

στον ουράνιο θόλο.

Μάτωσαν τα χέρια της.

Του έφτιαξε θρόνο.

Χρόνια τώρα,αιώνιες.

Μέσα στην σκόνη.

Κανένας Θεός δεν στεφανώνει.

Αυτή την αγάπη...

Καταραμένη.

Κι όμως εκείνη τον περιμένει...

Φιλί στα χείλη σου πικρό / Βάσος Βενιζέλος

Λόγια που σου `πα και πήρ’ ο αγέρας
στιγμές που σταθήκαν και γίναν καπνός
ήλιος η αγάπη στη μέση της μέρας
μα είναι η καρδιά σου βαρύς ουρανός
μα είναι βαρύς ουρανός

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Μήνες γιορτές και χαρές που δεν είδες
πόθοι κρυμμένοι στ’ονείρου φωτιά
χρώματα ήλιου γελούν οι ελπίδες
μα είναι η σιωπή σου πικρή μαχαιριά
μα είναι πικρή μαχαιριά

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Τριανταφυλλιά / Βενιζέλος Βάσος

Το φως στο παραθύριν σου
τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν
τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου
πον σου χαλά χαττήριν σου
δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν.

Τριαντάφυλλα τζ’ αρώματα
τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου
τζι εσούνι ούλλον αππώματα
της ομορκιάς καμώματα
σκορπίζεις τα φιλιά σου.


Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά
μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά
τζι έρκομαι `γιω ξοπίσω
μαράζιν τρώει με αρσενικόν
που τα φιλιά σου μερτικόν
δος μου τζι εμέν να ζήσω.

Καμοί τζι αναστενάματα
που δίπλα σου όπκοιος ρέξει
κόμα τζι ο αγέρας σταματά
άκου Θεγέ μου πράματα
φιλιά ζητά πεντέξι.

Τα σιείλη μου δακκάννω τα
μ’ αναπαμόν εν βρίσκουν
γιατί ομπρός σου χάννω τα
τζιαι διψασμένα τζι άποτα
δίχα φιλίν μεινίσκουν.

μπορείτε να το ακούσετε: https://www.youtube.com/watch?v=XZkpqk5cIsM

ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ / Παντελής Μηχανικός

Πήραν την πόλη, πήραν την

μου πήρανε τα χέρια

πήραν και απ’ την Αγιά Σοφιά

τα δυο μου περιστέρια.

Ο αρχηγός τους

πρώτα πρώτα

κατούρησε μέσα στο δισκοπότηρο.

Είναι αυτός ο ίδιος θεομπαίχτης που προσευχήθηκε μετά

και κοινώνησε τους πιστούς του

από το κάτουρο του. Αυτοί

ήταν ο όχλος που γρίλλισε.

Κι οι ποιητές

μη έχοντας η καρδιά τους φωνή

χαϊδεύανε την κοιλιά

και το γουργουρητό

του χωριού τους.

Αλλά εγώ πίστευα σε σένα.

Εγώ πίστευα στην σπίθα

μέσα στην καρδιά του ποιητή.

Εγώ πιστεύω στον ποιητή της φωτιάς.

Εγώ πιστεύω στον ποιητή που φωνάζει

στον ποιητή που κατεβαίνει στο καλντερίμι

στον ποιητή που μιλάει στα πλήθη.

-Πήραν την, πήραν την.

Κι ένα πουλί

Χλωμό πουλί

Μυρολογάει και λέει

«Θουκή μου, Ορέστη μου»

Ζήτησα σύμμαχο κι ήρθε η απάντηση:

«Κανείς». Και στράφηκε ο αντίλαλος

να τα σκεπάσει όλα μαύρα πέρα ως πέρα.

Και τότες

κατάμονος

μέσα στην απέραντη ερημιά

γονάτισα στη γη μου

και της ορκίστηκα ακόμη μια φορά:

«Εγώ θα πιστεύω».

Σήκωσα τα μάτια ψηλά

κι είδα τον Μαχαιρά να στέκει ακόμη γερά στα πόδια του

και ν’ ανεμίζει μια πυροκαμένη κορυφή.

ΟΙ ΡΙΖΕΣ/ Γιώργος Μολέσκης

Ένα λουλούδι
που πέταξε μίσχο και άνθισε
γυρίζει κατά τη γη
τσακισμένο από το βάρος
της ίδιας του της ύπαρξης.
Θέλει ν’ αγγίξει τις ρίζες του,
να βεβαιωθεί…

Μα πού
θα βρει τις ρίζες
που χώθηκαν σε τόσο βάθος,
που σκόρπισαν σε τόσες κατευθύνσεις;

Κι όμως το ξέρει,
οι ρίζες του το τρέφουν.

Λευκωσία, Φυλάκιο Νο 3, οδός Πάφου
Αύγουστος 1974

ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ / Φροσούλα Κολοσιάτου

Σε πόσες γιορτές θεών και σε χορούς ξεχάστηκε.
Άφωνη με γραμμένα στα πόδια χρυσά του έρωτα λόγια.
Ήσυχα μελετάει την απόφασή της μες στη νύχτα.
Κανείς δεν πρέπει να της έχει εμπιστοσύνη.

Χρησιμοποίησε τις μέρες της απλά.
Δεν την απασχολούνε πια πολλά
έχει έναν έρωτα που την ταράζει.
Τώρα της ανήκει η ομορφιά.

Λοιπόν όταν κανείς δεν την προσέχει, κοιτάζει τον καθρέφτη
και φτιάχνει τις ρυτίδες της.
Μετά πίνει ένα ποτήρι καφέ, ανάβει τσιγάρο,
μιλάει στο τηλέφωνο με τις ώρες. Γελάει.
Δε θα γεράσει ποτέ.

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ /Φροσούλα Κολοσιάτου

ελευθερία
είναι όμορφη κοπέλλα.
Χτενίζεται στην απλωσιά
φοράει απο μέσα τη νύχτα μέρα
απ’ έξω τη μέρα-μέρα.

Ένας καυμός,
η Κύπρος και η Άνοιξη.

ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΚΟΧΥΛΙΩΝ/ Νίκος Πενταράς

Θα σβήσω
τα ίχνη των βημάτων μου στην άμμο
θα καταργήσω
τις παρενθέσεις ιστοριών
που χάραξα στα βράχια
κι από αφρός στην παραλία
θα γίνω πέλαγος
ν’ αφουγκράζομαι τις ιστορίες
του αρχέγονου γαλάζιου
στη σιωπή των κοχυλιών.

(από την ποιητική του συλλογή "ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩPΙΝΟ". 2015)

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ/ Νίκος Πενταράς

Όσο κι αν προσπαθήσεις
ποτέ σου δεν θα καταφέρεις
ν’ ακούσεις τον από χρόνια τώρα
ηχογραφημένο ήχο της σιωπής μου
γιατί δεν υπάρχουν πια
συμβατές συσκευές
για να τον αναμεταδώσουν.

(από την ποιητική Του συλλογή "ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ", 2015)

‘Klotho Surfaces’:παρουσίαση του μυθιστορήματος

Ο Εκδοτικός Οίκος Αρμίδα

Και  

ο συγγραφέας Χ.Ρ.Τσιαήλης

Σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος ‘Klotho Surfaces’,

που είναι το πρώτο βιβλίο από την Τριλογία Επιστημονικής Φαντασίας ‘TheOmniconstants’.

Χώρος εκδήλωσης: Science and Space Cafe, Λευκωσία, πλησίον Λήδρα Πάλας.

Παρουσίαση: Max Sherridan

Διαβάζουν: Zoe Piponides, Erini Loucaides και ο συγγραφέας.

Θα ακολουθήσει δεξίωση