Παρουσίαση Λογοτεχνικών Πορτρέτων: Αλεξάνδρας Γαλανού και Λίλης Μιχαηλίδου

Ποιήματα για Αγάπη και για γαμήσι (απόσπασμα)

Κυριαρχία

Σου αρέσουν οι γυναίκες σου να είναι υποτακτικές κι εγώ δεν είμαι.

Παίρνεις το αυτί μου μέσα στο στόμα σου.

''Με ακούς; Να πας να γαμηθείς''

Δεν μιλάς. Σπάνια το κάνεις.

Αρπάζεις και τους δυο καρπούς με το ένα χέρι σφιχτά.

Βάζεις το άλλο σου χέρι μέσα μου.

Με γαμάς με το δάχτυλο.

Πονάει. Μ' αρέσει που πονάει.

''Είναι πολύ άγριο, να πας να γαμηθείς, να πας να γαμηθείς...

'' Δεν μιλάς. Δεν σε νοιάζει. Συνεχίζεις να το κάνεις.

Και συνεχίζεις. Και συνεχίζεις...

Κυριαρχία.

Πλήρης υποταγή.

Και μόνο έτσι το θέλω.''


***

η πούτσα σου 

χύσε
χύσε 
χύσε στο στόμα μου
θέλω να καταπιώ
να σε γλύψω μέχρι να στεγνώσεις 
μέχρι να ηρεμήσουμε ξανά....


***

Ηφαίστειο

Λες πως είμαι σαν ηφαίστειο

πως η ποίηση μου αναβλύζει σαν μάγμα

αλλά υπάρχει ένα σημείο που παράβλεψες 

σαν με κρατούσες γυμνή μέσα στη νύχτα

Είναι αδύνατο να ζήσεις μέσα σε ένα ηφαίστειο

Δεν μπορείς να σταθείς δίπλα σε ένα 

Και τα χωριά κοντά του 

αφανίζονται απ' τις εκρήξεις 

Κόκκινο, οξύθυμο, αμετανόητο

το ηφαίστειο δεν δείχνει έλεος

φυσικά καλύπτει και ξανακαλύπτει

το περιβάλλον του με ζεστό πέτρινο υγρό

Υπάρχει ένα σημείο που παράβλεψες

σαν με πολεμούσες γυμνή μέσα στη νύχτα

Κανείς δεν είναι αρκετά τρελός

Να κοντέψει ένα ηφαίστειο

Και αυτοί που το κάνουν 

Δεν επιβιώνουν πολύ

***

Δες Εμένα

Δεν

με βλέπεις

βλέπεις

Το δαχτυλίδι

Το παιδί

Την μητέρα

Τον πατέρα

ΔΕΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ

Είμαι 

εγώ

Είμαι

περισσότερη

Είμαι 

Δική σου

το όνομά μου: Ευδοκία, Βασιλική, Άννα, Ελένη, Μαρία, Εσύ! της Γκέμμα- Μαρία Ιωάννου στο αμφιθέατρο Κεντρικών Γραφείων CYTA

Ερωτικό φθινόπωρο / Δημητριάδης Μ. Δημητρός

Ένα φως έλαμψε

στη λευκή πεδιάδα

εκεί π’ ούτ’ ένα πράσινο φύλλο

δεν δροσίζει

τη γυμνή γη π’ ανασαίνει

στο βάρος μιας φθινοπωριάτικης μέρας.

Κι ήταν

όταν επέρασες δίπλα μου

με τη φαρέτρα γεμάτη

και το δόρυ γυμνό

στ’ άπλετο φωτομάζεμα των ήλιων,

με τη σφραγίδα της νίκης στο μέτωπο,

τόσο δροσερή

και τόσο παρθένα,

σωριάζοντας τρόπαια

στο κάθε σου βήμα.

Όπως μια κρήνη

κελαρύζει αφρόντιδα

κι ας στεγνώσουν τα χείλη

από μιαν άσβεστη δίψα,

έτσι τ’ ολόχαρο τίναγμα

της ξανθής σου πλεξούδας

μάταια έφτασε

ώς τα γυμνά μου τα πόδια,

μάταια εκάλεσε

το καθάριο χρυσάφι

τη γυμνή φούχτα του επαίτη.

Ξεφτισμένα φτερά

των τελευταίων ερώτων

μαδούνε τώρα

στη λευκή παστάδα

των κύκνων

κραυγάζοντας τον φόβο

των γαλάζιων λιμνών

στα πρώτα ρυτιδώματα

της ανατριχίλας

Όπου και να ’ναι

τα κύκνεια τραγούδια των πόθων

–λυσίκομες

ειμαρμένες

αδυσώπητων

νεκρών–

θ’ αντηχήσουν

κι εγώ

δεν έφτασα ακόμη να δω

τους κύκλους των ματιών σου

να μπλέκουν τα μολυβένια στεφάνια

των είκοσι ανοίξεων.

Βιάζομαι

να δώσω ό,τι έχω.

Σε μια γκρίζα σελίδα

δυο στίχους.

Την ώριμη οπώρα

που ξεχάστηκε

στον απόμερο κλώνο.

Τ’ όψιμο

ρίγος

στην εαρινή αύρα.

Στη σάλπιγγα που ήχησε

τ’ ανοιξιάτικο θούριο,

τον συντριμμένο αυλό

στον έρημο πευκώνα.

«Των Ανθέων» : Ποιητική Συλλογή του Λάκη Δημητριάδη

«Ένας γλύπτης ακρωτηριασμένος,
ένας φωτογράφος τυφλός
ένας ποιητής αναλφάβητος
στο ψαλτήρι
της ρημαγμένης σου εκκλησίας»

**

«ξαναγίνονται όλα οδυνηρά
έχεις ξανά ένα Γολγοθά
ν' ανέβεις»

**

«Ω φιλία που χάθηκες
δε θέλουμε να πλάθουμε ήρωες,
θέλουμε τους ανθρώπους να 'ναι ζωντανοί
στη μεγάλη γιορτή που θα 'ρθεί
να σε τραγουδήσουμε χιλιοπόθητη
να σ' αναστήσουμε Ειρήνη»

**

«Δεν είμαστε οι πλέον
αρμόδιοι να προσδιορίσουμε το Θεό
Μα σταθήκαμε όρθιοι για
ν' ατενίσουμε τ' άστρα»

Γεννηθήτω φως / Δημητριάδης Λάκης

Στα μαιευτήρια των αστεριών 

σπειροειδείς νεφελώσεις. 

Είπε ο Θεός «γεννηθήτω το φως» 

και εγένετο... χαλαρώσεις. 

Αστρική σκόνη επικάθεται 

σε ακαριαίους θανάτους 

και ακτινοβολίες αντανακλούνται 

στη λευκή επιφάνεια της Σελήνης. 

Τις αυγές αναβλύζουνε δακρυσμένες 

ψυχές μεσ’ απ’ τα τάρταρα της οδύνης.

Απειλή / Δημητριάδης Λάκης

Ζούμε συμβατικά 

απλά ακολουθώντας 

το ρέμα της ιστορίας.

Αρμενίζουμε στο πουθενά 

μες στο φτερούγισμα της νύκτας.

Μέσα στην κοινωνία 

των ακρωτηριασμένων 

η αρτιμέλειά μας δεν έχει αξία.

Το παρελθόν δεν προστατεύει.

 Το μέλλον μάς απειλεί.

Κοραλία Δημητριάδη ( αναφορά)

Η Κοραλία Δημητριάδη γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας από Ελληνοκύπριους γονείς. Ασχολείται με τη πρόζα, την ποίηση και γράφει διηγήματα. Παρουσιάζει στο κοινό, συχνά, την ποίησή της σε παραστάσεις, με τη συνοδεία μουσικής. 

Ποιητικές Συλλογές:

Ποιήματα για την αγάπη και το γαμήσι (εκδόσεις ΑΣΤΑΜΑΝ)

Ηφαίστειο της Κοραλίας Δημητριάδη

Λες πως είμαι σαν ηφαίστειο

πως η ποίηση μου αναβλύζει σαν μάγμα

αλλά υπάρχει ένα σημείο που παράβλεψες 

σαν με κρατούσες γυμνή μέσα στη νύχτα

Είναι αδύνατο να ζήσεις μέσα σε ένα ηφαίστειο

Δεν μπορείς να σταθείς δίπλα σε ένα 

Και τα χωριά κοντά του 

αφανίζονται απ' τις εκρήξεις 

Κόκκινο, οξύθυμο, αμετανόητο

το ηφαίστειο δεν δείχνει έλεος

φυσικά καλύπτει και ξανακαλύπτει

το περιβάλλον του με ζεστό πέτρινο υγρό

Υπάρχει ένα σημείο που παράβλεψες

σαν με πολεμούσες γυμνή μέσα στη νύχτα

Κανείς δεν είναι αρκετά τρελός

Να κοντέψει ένα ηφαίστειο

Και αυτοί που το κάνουν 

Δεν επιβιώνουν πολύ

Δες Εμένα της Κοραλίας Δημητριάδη

Δεν

με βλέπεις

βλέπεις

Το δαχτυλίδι

Το παιδί

Την μητέρα

Τον πατέρα

ΔΕΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ

Είμαι 

εγώ

Είμαι

περισσότερη

Είμαι 

Δική σου

Πίσω από τη σιωπή: Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής της Εύας Γεωργίου

[Ώρα για σένα...] / Δαπόλα Μαρία

Ώρα για σένα.
Ώρα να κάνεις το δικό σου.
Ώρα να γίνεις πρωταγωνιστής.
Η εμπειρία του σκηνοθέτη είναι σημαντική
και οι συμβουλές επίσης.
Όμως μη δεχθείς τους ρόλους που θα σου δώσουν, 
αν καταλάβεις πως δε σου πάνε.
Ν΄ ακολουθείς μόνο ό, τι σου ταιριάζει.
Σεό, τι κάνεις ν΄ αφήνεις αποτυπώματα!

από το βιβλίο: Όλα αυτά που θα΄ θελα να ξέρεις

Δαπόλα Μαρία- Ανδρέας Τιμοθέου

ΛΥΡΙΚΑ: Ποιητική Συλλογή του Κώστα καρατσιόλη (ψευδώνυμο Γραικός Κώστας) έτους 1972

Ο ήλιος ιριδίζεται σ΄  ένα καθρέφτη.
Στη διπλανή γωνιά εφτά χρώματα
χαράζουνε τ΄  όνομά σου.
Θάθελα να σου πω
ένα τραγούδι απόψε
ένα τραγούδι 
όπως κι η αγάπη μας
απλή σαν το πολυσύνθετο φως  
καθάρια σαν το κρυστάλλινο νερό
στο ρυάκι της ρεματιάς, 
ριζωμένη όπως η βελανιδιά
που γαντώθηκε στα σπλάχνα της γης 
και περιφρονεί τις θύελλες.
Θάθελα να σε νανουρίσω απόψε
μ΄ ένα παραμύθι
ατελείωτο
όσο κρατά κ΄ η στιγμή της ευτυχίας
στη θύμηση
κ΄ η ζωή.

Γραικός Κώστας ( (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κώστα Καρατσιόλη)) (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στο χωριό Αρακαπά το 1937, ο ίδιος όμως θεωρούσε τη Κυθραία ιδιαίτερη πατρίδα του. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Τσεχοσλοβακία. Δούλεψε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα “Χαραυγή”, τα περιοδικά “Νέα Εποχή” και “Νεολαία” και στο ΡΙΚ.Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως αρχισυντάκτης του «Εργατικού Βήματος», της εβδομαδιαίας εφημερίδας της ΠΕΟ. Απεβίωσε την 2 Ιουν 2012. Βραβεύτηκε δυο φορές με το βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας «Ντερβίς Αλί Καβάζογλου - Κώστα Μισιαούλη», του Κυπριακού Ιστορικού Μουσείου Αγώνα (ΚΙΜΑ). 

Ποιητικές συλλογές:

Εσσεται ήμαρ (1960), 

Ντερβίς Αλή Καβάζογλου (1966), 

Το νησί της Αφροδίτης (1968), 

Λυρικά (1972), 

Ο ήλιος τραβάει τις ψυχές μας (1974) – με το ψευδώνυμο Κώστας Φωκάς – 

Ερωτικά (1981) και 

Ποιητική Ανθολογία Νέων (1958).

δείτε επίσης:http://mam.com.cy/el-gr/authors/?AuthorId=9816

Γραφείο Εξεύρεσης Εργασίας / Γραικός Κώστας

Γραφείο Εξεύρεσης Εργασίας

Στο μισοσκόταδο του μεγάλου διαδρόμου

ηχούνε μονότονα στα πλακάκια

ένα-δύο, ένα-δύο ξερά βήματα

κι απ’ το μεσότοιχο

το διαπεραστικό γέλιο μιας γραμματέας.

Εμείς καρτερούμε βουβοί

χωμένοι στο σύγνεφο του καπνού.

Τι να προσμένουμε άραγε;

Να ξαναρθούμε κι αύριο;

Το Ψεύτικο Βασίλειο: Ένα μεγάλο παραμύθι της Αιμιλίας Μωυσέως Αλεξάνδρου

Το "Ψεύτικο Βασίλειο" είναι ένα μεγάλο παραμύθι της  Αιμιλίας Μωυσέως Αλεξάνδρου που εκδόθηκε πρόσφατα από την ίδια. Με συμβολισμούς, παραστάσεις και έντονες εικόνες η συγγραφέας προσπαθεί να ανακαλύψει την ομορφιά της ανθρώπινης καρδιάς όταν είναι γεμάτη από αγάπη και να μας μεταδώσει το νόημα της κενότητας της, της απατηλής και ψεύτικης καρδιάς όταν είναι στείρα χωρίς να έχει την δυνατότητα να γεννά αγάπη και να ζει μέσα από αυτή. Η αφήγηση της κας Αλεξάνδρου είναι αφήγηση της μητέρας, της γιαγιάς, του πατέρα. Με ένα λόγο συνεχή, χωρίς σταματημό, δίνει την αίσθηση ότι διαβάζουμε ένα παραμύθι, καθισμένοι σε μια καρέκλα ή σε ένα κρεβάτι λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος. Με την αίσθηση αυτή, με την σκέψη τούτη χωρίς κάποια άλλη πεποίθηση, αξίζει τον κόπο να το αναγνώσετε.

 Η Αιμιλία Μωυσέως - Αλεξάνδρου  γεννήθηκε στην Αραδίππου το 1971. Ασχολείται με την Ποίηση και το τραγούδι. Είναι πολύτεκνη μητέρα. 

Έργα της ιδίας:

-Βιώματα από Καρδιάς (Ποίηση) 

-Πνευματικοί Πόθοι (Ποίηση)

το ΨΕΥΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ μπορείτε να το αγοράσετε επικοινωνώντας  προσωπικά με την κα Αιμιλία Αλεξάνδρου μέσω της σελίδας της στο FB  και στη διεύθυνση: https://www.facebook.com/profile.php?id=100015063796423

ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ / Γκότσης Θ. Δημήτρης

Ποίημα του Δημητρίου Θ. Γκότση 

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Euthini/342/4.html

Λευτέρης Γιαννίδης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Λευτέρης Γιαννίδης (ψευδώνυμο του Ελευθέριου Ιωαννίδη) γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1913 και απεβίωσε το 1984. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία (1932-1942) ενώ αργότερα εργάστηκε ως κυβερνητικός υπάλληλος στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών. Δημοσίευσε κριτική βιβλίου και μεταφράσεις από τη διεθνή λογοτεχνία. Στίχοι του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου. 

Εξέδωσε την Ποιητική Συλλογή: Βήματα στην άμμο / 1937

Το τσιγάρο / Παναγιώτης Γιαννακού

Ευτυχία είναι όταν
βρίσκεις τυχαία σπίτι
ένα μισογεμάτο πακέτο τσιγάρα.

Απογοήτευση είναι όταν
πετάς το μόλις αναμμένο σου τσιγάρο.

Κατάθλιψη είναι όταν
στο τασάκι υπάρχουνε τέσσερα
μισοαναμμένα τσιγάρα.

Έρωτας είναι όταν
εύχεσαι να σου ζητήσει αυτή ένα τσιγάρο.

Aγάπη είναι όταν
σιγομαζεύεις τις στάχτες
και φαντάζεσαι πως θα ήτανε
αν καπνίζατε μαζί το τελευταίο σου τσιγάρο.

Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού (μικρή αναφορά)

Κύπρια Ποιήτρια


Ποιητικές Συλλογές

Το ταξίδι της Ραχήλ / 1991
Γνώση της Σιωπής / 1987
Ψηλάφισμα της αιωνιότητας / 1984

Στην Άννα Φρανκ / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Το σκονισμένο ημερολόγιο
μες στην παλιά σοφίτα
μελαγχολία δακρύρροη
παιδούλα του Άμστερνταμ.

Συνάντηση στη χώρα των ψυχών
δεκατεσσάρων τότε χρόνων.
Περιδιάβαση στο άυλο της Κερύνειας
στου αββαείου τη σιωπή
κι όμορφα γλίστρησες
μες στου σπιτιού τη βιβλιοθήκη.

Παιδούλα του Άμστερνταμ
πρώιμο δάκρυ.
Ήρθε έναβράδυ ο Κάιν
και σε πρόδωσε.
Ανοιξε η πόρτα της σοφίτας κι έτριξε
κι ήσουν, παιδούλα, πια γριά
γιατί είχε η νιότη σου ταφεί
μες στα στρατόπεδα του Αουσβιτς
των πέντε ηπείρων.

Σε ρίξανε στον ίδιο τάφο
με τη Ζιχάτ την Παλαιστίνια
με τη Γιασμίν την Κούρδα
με τη Γκροστάνα της Σερβίας
με τη Σιαρμίλα την Ινδή
με τη Μυρτώ την Ελληνίδα
με τη Μαρία της Κύπρου.

Κι όταν ξεθάψανε τα οστά
στην Ολλανδία, στη Σερβία, στο Κουρδιστάν
στις πέντε ηπείρους
μικρή ʼννα Φρανκ
δεν ξεχωρίσανε ποια ήταν δικά σου
ποια της Ζιχάτ και της Γκροστάνα
ποια της Γιασμίν και της Μυρτώς
ποια της Μαρίας και της Σιαρμίλα.

Γιατ'είχε ο θάνατος
ενώσει τις φυλές...

Νουθεσίες / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Μου 'λεγες, Αββά:

Πρόσεξε το διασκορπισμό του νου

τη σιωπή αγάπησε

δάμασε τις αισθήσεις

τα συναισθήματα έλεγξε

να βλέπεις και να μη βλέπεις, κόρη

ν' ακούεις και να μην ακούς

όλους ν' αγαπάς 

και κανέναν μην αγαπάς·*

μα πάνω απ' όλα η ταπείνωση.

Σ' άκουγα σκεφτική, Αββά

του κόσμου η σοφία

αντίθετη προς τη σοφία την άνωθεν

το διασκορπισμό του νου

πολυπραγμοσύνη θεωρεί

τη σιωπή, αντικοινωνικότητα

τον έλεγχο των αισθήσεων, πουριτανισμό

την αμαρτία, σκέψη αποκλίνουσα των τολμηρών

την αγία ταπείνωση, μωρία.

Αντίθετη προς τον τυφώνα

η αύρα της κλήσης σου, Αββά.

Μου 'λεγες:

Μέγας ο αγών κατά των παθών, κόρη

αλλά χάριτι Θεού

όλα κατορθούνται

και τη Αυτού βοηθεία

τα αδύνατα δυνατά γίνονται.**

*«Ν' αγαπάς όλους, αλλά κανέναν παθιασμένα.» 

Νουθεσίες του γέροντα Ιερωνύμου της Αίγινας.

** Λόγια του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή.

Κατίνα Γιαννάκη-Παπαστυλιανού 

Το διαβάσαμε στο περιοδικό Ακτή, τεύχ. 85 που τυχαία έπεσε στα χέρια μας. 

Της κυρά-Αγάθης και της Μόρφου / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Έπλυνε βιαστικά τα πιάτα
κι έβαλε τις καρέκλες στη θέση τους
πριν φύγει από το σπίτι της
στη Μόρφου
η κυρά-Αγάθη•
σαν θα επέστρεφε
να μην το έβρισκε ασυγύριστο.
Σήμερα τη θάψαμε
σε κάποια ακατάστατη γωνιά της Λευκωσίας
δεκατέσσερα χρόνια απόσταση
από τους πορτοκαλεώνες της Μόρφου.
Κι ήταν Γενάρης
μα μύρισε λεμονανθούς και πάστρα
το ταξίδι της
στην ωραία Μόρφου των ουρανών.

Το κληρονόμημα / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Κληρονομήσαμε 
Το φόβο των Πρωτοπλάστων 
Την ενοχή του Κάιν 
Την ασυνεννοησία της Βαβέλ 
Τον κόπο των εργατών των πυραμίδων 
Την πολύχρονη πορεία των Ιουδαίων 
Μέσα στην έρημο της ζωής. 

Κληρονομήσαμε 
Το μάννα της σωτηρίας 
Την πρώτη προσευχή στη γη της Επαγγελίας 
Το τελευταίο ευχαριστώ 
Του Βαπτιστή Ιωάννη 
Το ένσαρκο μήνυμα λυτρωμού 
Από τον άγγελο της ελπίδας. 

Κληρονομήσαμε 
Τη μαρτυρία της ενσάρκωσης της Αγάπης 
Την τέχνη της προδοσίας και του εγκλήματος 
Την κατεύθυνση προς τον ουρανό 
Την έλξη προς το χώμα 
Την επιστροφή στην αιωνιότητα ή στη λάσπη 
Και την ελευθερία της επιλογής. 

Σ’ ευχαριστώ / Γιαγκουλλή Χριστούλα

Σ’ ευχαριστώ

που μου μαλάκωσες την καρδιά

που αφουγκράστηκες την ανάσα

της αγωνίας μου

που προσέγγισες

τον ιριδισμό της ψυχής μου

που είσαι

αυτός που είσαι

και μεταλαμπαδεύομαι

σωστά και ακέραια

για όλα τούτα τα

ειπωμένα

για όλα τούτα

τα ανείπωτα.

Σ’ ευχαριστώ.

ΚΙ ΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΎ ΠΟΝΏ / Μαρούλλα Πανάγου

Συγγνώμη σου ζητώ
για όλο το κακό
όπου σού έχω κάνει 
κι ας πιο πολύ πονώ
στο ζόρι που τραβώ
ακάνθινο στεφάνι
με δίχως λυτρωμό

Συγγνώμη σου ζητώ
δεν σου δωσα εγώ
το ότι καρτερούσες
Μα πιο πολύ πονώ
δεν βρίσκω λυτρωμό
στην σκέψη πως πονούσες
Α χ! λιώνω στον καημό

Ευχή απ την καρδιά
να είσ’ εσύ καλά
κι ευτυχισμένος να 'σαι
και δεν πειράζει εγώ
αν πιο πολύ πονώ
λίγο να με θυμάσαι
μονάχ’ αυτό ζητώ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.. Ω Χώμα που 'σουν άσπιλο.... / Ανδρέου Ειρήνη

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
το μάτι του μας κλείνει
στην πλάση σκόρπισε το φως
κι όλα στο χθες τ΄αφήνει.

Κι αν σύννεφα τον απειλούν
θα παίξει το κρυφτούλι
έτσι οι μέρες του κυλούν
και κάτω αφέντες , δούλοι.

Σαν τι να κάνει και αυτός
για φως μόνο πασκίζει
να δώσει ελπίδα στο φτωχό..
τη μοίρα ποιος ορίζει;

Ένα κυκλάμινο δειλά
ανθίζει στην αυλή μας
κι άλλα προσμένουν κει ψηλά
στην ματωμένη γη μας.

Ψηλά στον Πενταδάκτυλο
σχεδόν μισό αιώνα ..
ω χώμα που' σουν άσπιλο
κι όλοι σε καμαρώναν,

τώρα οι τούρκοι σε πατούν
και τα κυκλάμινα σου
Μέσ' τις ρωγμές σου καρτερούν
να δούνε τα παιδιά σου

τριγύρω τους να παίζουνε
να διώξουν την ντροπή σου...
Ως πόσο θα σ' εμπαίζουνε
και ξένοι και δικοί σου.......

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
στης Κύπρου μας τα μέρη
όμως τον σκιάζει ο εχθρός
με μισοφέγγαρο κι αστέρι......

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
στης Κύπρου μας τα μέρη
μα όσο τον σκιάζει ο εχθρός
'Ανοιξη δεν θα φέρει....

Γιαννακού Παναγιώτης (μικρή αναφορά)

Ο Πάνος Γιαννακού γεννήθηκε το 1987 στη Λεμεσό, Σπούδασε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές και ασχολείται με την μουσική και την Ποίηση:

Ποιητικές Συλλογές: 

• Αυτά τα πράγματα δεν είναι ποίηση
• Κινέζικα 

H ΠΟΥΤΑΝΑ / Γιαννακού Παναγιώτης

Τι ρώτησα: Mε αγαπάς ακόμα;
Kαι αυτή μου απάντησε…
Τώρα πια… με κάνεις μόνο να γελάω.

Όταν τελείωσε η πουτάνα με μια κίνηση της πλήρωσα όλα τις τα χάδια. 

Φεύγοντας αγόρασα επίσης
και ένα δάκρυ της.

Η Σχολή των Νεογραμματικών, το κήρυγμα του Ψυχάρη και ο απόηχος στο έργο και στις στάσεις των Βασίλη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Λιπέρτη/ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας στις 8 Νοε 2018

 Το θεωρητικό υπόβαθρο της παρέμβασης του Ψυχάρη στην Ιστορία της Νέας Ελληνικής εντοπίζεται σε προγραμματικές υποθέσεις εργασίας της Σχολής των Νεογραμματικών που ξεκίνησε γύρω στο 1870 στη Γερμανία, κυρίως στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, έδρασε για μισό αιώνα, ξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και στην Αμερική και είχε ανεξίτηλη επίδραση στην εξέλιξη της Γλωσσολογίας παγκοσμίως.

Οι πρωταγωνιστές των Ευαγγελικών και τα Ορεστειακών, ακόμα και η Ομάδα Τριανταφυλλίδη, έχουν όλοι σπουδές στα κέντρα των Νεογραμματικών στη Γερμανία. Το γλωσσικό ζήτημα που έφερε την Ελλάδα δύο φορές στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου και κληρονόμησε στον ελληνισμό δύο σφοδρά αλληλομισούμενες παρατάξεις, είχε ισχυρό απόηχο και στην Κύπρο, όπου εντοπίζω συγκλονισμό και σημεία αντίδρασης στη γλωσσική συμπεριφορά, λογοτεχνική παραγωγή και σε γενικότερες στάσεις των Βασίλη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Λιπέρτη. Ψυχαρικού προσανατολισμού ήταν και το λογοτεχνικό περιοδικό Αβγή της Λεμεσού με 12 μηνιαία τεύχη το 1924/5 που έχει τον δικό του απόηχο για την Κύπρο.

Με την εισήγηση αυτή ρίχνεται φως σε άγνωστες και άδηλες πτυχές του γλωσσικού ζητήματος και της κυπριακής λογοτεχνίας.