Ο Αλασιώτης Θέμης είναι ποιητής
Έργα του:
Πρόσω και Ολοταχώς / 2019
Έργα του:
Πρόσω και Ολοταχώς / 2019
Τρίτη 17 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020
Το προφανές / Παναγιώτης Θεοδώρου
Κάποιες φορές ο δολοφόνος
είναι αυτός που σου λέει το
ένστικτό σου·
κάποιες άλλες όχι.
Μα τις πλείστες φορές είναι το προφανές·
ο ίδιος σου ο εαυτός.
Το σπίτι του Θεού / Αδάμου Ηλιάδα
Σπίτι που καταυγάζεις κάθε λύπη
Τόσο φως δεν αντέχεται
Πείσμωσες με τους ανθρώπους
Και υλοτομείς κυπαρίσσια.
Στον περίγυρό σου τώρα
Κηπουργούνται άυλα άνθη
Φυτρώνουν λευκά κυπαρίσσια
Τώρα καλείς τον καθένα
Να γίνει ουρανοφοίτης στα ακροκέραμά σου
Τώρα μπορεί ο καθένας να αλώνει φως
αιώνιο!
Στην Κική Δημουλά / Βίκτωρος Αλεξία
Πρέπει οι άνθρωποι να πεθαίνουν για να θαυμαστούν...
κι αυτό όσο κρατάει η ανατολή,
κι όσο η δύση.
κι αυτό όσο κρατάει η ανατολή,
κι όσο η δύση.
Ένα μερόνυχτο δε χαραμίζουμε σε μεγαλεία και θαύματα που μας φανερώθηκαν,
πριν η αιωνιότητα των ηρώων
στερέψει εκείνη την ημέρα.
Με ανοιχτά τα μάτια καρτερούμε αγγέλους που μπορεί να μη μας αδειάσουν και ποτές...
πριν η αιωνιότητα των ηρώων
στερέψει εκείνη την ημέρα.
Με ανοιχτά τα μάτια καρτερούμε αγγέλους που μπορεί να μη μας αδειάσουν και ποτές...
Οι άγγελοι
ξέμειναν
από παιδιά και από γέρους.
Μόνο ποιητές έχουν πια στο ανύψωμα κρεμασμένους.
ξέμειναν
από παιδιά και από γέρους.
Μόνο ποιητές έχουν πια στο ανύψωμα κρεμασμένους.
Κυριακή 8 Μαρτίου 2020
Λένε πως αν θέλεις να μάθεις / Λαμπής Γιάννος
Λένε πως αν θέλεις να μάθεις
πρέπει να μελετάς τους τάφους,
ακόμα λένε πως τη νύχτα ξυπνούν οι θύμησες
και πως η ημέρα είναι η θηλή της λησμονιάς,
ποιανού Θεού μισθωμένος τα λέει όλα αυτά
εγώ δεν ξέρω
δεν ξέρω καν να διαβάζω μα ούτε και να γράφω,
σταλάζω μόνο κάτι κόκκινες σταγόνες
πάνω σε λευκό χαρτί
κι όταν βάλω και μια σταγόνα θλίψης
αρχίζουν τότε να σαλεύουν και να ηχούν,
κι ο ήχος τους μοιάζει με σπασμούς οργασμού
ή μαρτυρικού θανάτου
κι είμαι συνέχεια στην αρχή κάποιου ονείρου
που ζω μέσα του, μέρα και νύχτα,
είμαι συνέχεια σ’ ένα λιβάδι, ίσως όμως
και στον κήπο κάποιου νοσοκομείου, δεν ξέρω στ’ αλήθεια
γιατί οι τόποι μαρτυρίου, μου είναι πλέον όλοι ίδιοι,
στο λαχάνιασμα όμως του τελευταίου ανηφοριού
ψηλαφίζω τις επιγραφές,
δεν τις προλαβαίνω όμως ποτέ μου
γιατί οι λέξεις αρρωσταίνουν
κι απ’ τις κρύες πλάκες αιμορραγούν.
πρέπει να μελετάς τους τάφους,
ακόμα λένε πως τη νύχτα ξυπνούν οι θύμησες
και πως η ημέρα είναι η θηλή της λησμονιάς,
ποιανού Θεού μισθωμένος τα λέει όλα αυτά
εγώ δεν ξέρω
δεν ξέρω καν να διαβάζω μα ούτε και να γράφω,
σταλάζω μόνο κάτι κόκκινες σταγόνες
πάνω σε λευκό χαρτί
κι όταν βάλω και μια σταγόνα θλίψης
αρχίζουν τότε να σαλεύουν και να ηχούν,
κι ο ήχος τους μοιάζει με σπασμούς οργασμού
ή μαρτυρικού θανάτου
κι είμαι συνέχεια στην αρχή κάποιου ονείρου
που ζω μέσα του, μέρα και νύχτα,
είμαι συνέχεια σ’ ένα λιβάδι, ίσως όμως
και στον κήπο κάποιου νοσοκομείου, δεν ξέρω στ’ αλήθεια
γιατί οι τόποι μαρτυρίου, μου είναι πλέον όλοι ίδιοι,
στο λαχάνιασμα όμως του τελευταίου ανηφοριού
ψηλαφίζω τις επιγραφές,
δεν τις προλαβαίνω όμως ποτέ μου
γιατί οι λέξεις αρρωσταίνουν
κι απ’ τις κρύες πλάκες αιμορραγούν.
ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΟΝΕΙΡΩΝ / Πενταράς Νίκος
Πλούσια και φέτος
η συγκομιδή ονείρων
που οι ονειροκαλλιεργητές
σε τσουβάλια και πανέρια
στοιβαγμένα
τα μεταφέρουν στα ονειροτριβεία
για την εξαγωγή φρούδων ελπίδων
προς βρώσιν και πόσιν
των δούλων τους.
η συγκομιδή ονείρων
που οι ονειροκαλλιεργητές
σε τσουβάλια και πανέρια
στοιβαγμένα
τα μεταφέρουν στα ονειροτριβεία
για την εξαγωγή φρούδων ελπίδων
προς βρώσιν και πόσιν
των δούλων τους.
Ανάμεσα σε δυο γυάλινα σπίτια η νύχτα σέρνεται/ Γεωργίου Εύα
Ανάμεσα σε δυο γυάλινα σπίτια η νύχτα σέρνεται.
Πότε στο ένα πότε στο άλλο.
Ακούραστος ο καθρέφτης σου γνέφει κάθε φορά πως κάτι πλησιάζει.
Δεν λογαριάζει κανένα κρύο
Κάτι σαν ανταρσία μέσα στην ζοφερή νύχτα
Αντανακλά ο,τι χαλά την σιγαλιά της
και σπέρνει στην ψυχή πόνο..
Σταγόνες ξεθωριασμένης μνήμης κυλάνε ανενόχλητες
Πέπλο πυκνής ομίχλης πλανιέται
μα ξεγελά η σκιά των αειθαλών
Αμφίβολος αγέρας στην περιπλάνηση
πιο πέρα τσακίζει την γαλανόλευκη
Σώπασε το μισό και κείτεται...
Μόνο φαντάσματα βλέπουν κατάματα την αλήθεια
Είναι που το ξημέρωμα αργεί τόσο..
Πότε στο ένα πότε στο άλλο.
Ακούραστος ο καθρέφτης σου γνέφει κάθε φορά πως κάτι πλησιάζει.
Δεν λογαριάζει κανένα κρύο
Κάτι σαν ανταρσία μέσα στην ζοφερή νύχτα
Αντανακλά ο,τι χαλά την σιγαλιά της
και σπέρνει στην ψυχή πόνο..
Σταγόνες ξεθωριασμένης μνήμης κυλάνε ανενόχλητες
Πέπλο πυκνής ομίχλης πλανιέται
μα ξεγελά η σκιά των αειθαλών
Αμφίβολος αγέρας στην περιπλάνηση
πιο πέρα τσακίζει την γαλανόλευκη
Σώπασε το μισό και κείτεται...
Μόνο φαντάσματα βλέπουν κατάματα την αλήθεια
Είναι που το ξημέρωμα αργεί τόσο..
ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ / Μαρούλλα Παναγου
Πως μπορεί να κοιμάται;
Λες και τίποτε δεν ταράζει
τον λευκό του τον ύπνο
Σαν παιδί
Γιατί στον ξύπνιο του
το δοιώχνει;
Η ζωή μάλλον φταίει
που πρόωρα μεγάλωσε
και τό 'χει προ πολλού χάσει
Το παιδί!!!!!!
Που πίστευε στ' αστέρια
Το σκότωσαν εκείνοι
που στην παιδική αφέλεια
είχε χαρίσει την καρδιά του
Ομως στον ύπνο του
το ανταμωνει και πάλι
και μαζί ταξιδεύουν
στα εξωπραγματικά όνειρά του
που έμειναν για πάντα όνειρα
[Τριαντάφυλλια μου] / Αθως Χατζηματθαίου
Τριαντάφυλλια μου
της αυλή μου στολίδι
μικρουλα σε φύτεψα
εκεί
σε μια γωνίτσα
μια
σπιθαμή μόλις πάνω απ'τή γη
κι αγάπη μου
σε ρίζωσε
και φούντωσες
και άνθισες
και φτερούγισαν
πεταλούδες
στα ανθισμένα τριαντάφυλλα
κι οι μέλισσες γεύτηκαν
τα μυρωμένα φιλιά τους
κόκκινα της φωτιάς
σαν χείλη βελούδινα
στο σώμα της άνοιξης
τριανταφυλλιά μου
αέναο φως των ονείρων.μου.
της αυλή μου στολίδι
μικρουλα σε φύτεψα
εκεί
σε μια γωνίτσα
μια
σπιθαμή μόλις πάνω απ'τή γη
κι αγάπη μου
σε ρίζωσε
και φούντωσες
και άνθισες
και φτερούγισαν
πεταλούδες
στα ανθισμένα τριαντάφυλλα
κι οι μέλισσες γεύτηκαν
τα μυρωμένα φιλιά τους
κόκκινα της φωτιάς
σαν χείλη βελούδινα
στο σώμα της άνοιξης
τριανταφυλλιά μου
αέναο φως των ονείρων.μου.
[Απροσδόκητη η κάθε προσδοκία] / Παπαγεωργίου Αδελαίδα
Απροσδόκητη η κάθε προσδοκία
Υπέρβασης των ορίων
Του λόγου της πράξης των θέλω
Που έπνιξαν τις πραγματικές μου ανάγκες
Κολυμπώ μέσα στην πληθώρα της ύλης
γυμνή και πεινασμένη
Αχόρταγη ανικανοποίητη
η λάμια της ηδονής
Λιγοστοί όσοι κατάφεραν να δαμάσουν
όσοι τόλμησαν να χαλιναγωγήσουν
τις εξάρσεις του νου τους
Άγιοι όσοι δεν πεθύμισαν ποτέ τίποτε
Μα τα έδωσαν όλα στον βωμό της αγάπης
Υπέρβασης των ορίων
Του λόγου της πράξης των θέλω
Που έπνιξαν τις πραγματικές μου ανάγκες
Κολυμπώ μέσα στην πληθώρα της ύλης
γυμνή και πεινασμένη
Αχόρταγη ανικανοποίητη
η λάμια της ηδονής
Λιγοστοί όσοι κατάφεραν να δαμάσουν
όσοι τόλμησαν να χαλιναγωγήσουν
τις εξάρσεις του νου τους
Άγιοι όσοι δεν πεθύμισαν ποτέ τίποτε
Μα τα έδωσαν όλα στον βωμό της αγάπης
Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020
2ος Παγκύπριος Διαγωνισμός Ποίησης της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού» στη μνήμη της ποιήτριας Ναδίνας Δημητρίου
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
2ος Παγκύπριος Διαγωνισμός Ποίησης της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
στη μνήμη της ποιήτριας Ναδίνας Δημητρίου
στη μνήμη της ποιήτριας Ναδίνας Δημητρίου
Η Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού» προκηρύσσει για δεύτερη χρονιά παγκύπριο διαγωνισμό ποίησης για νέους/ες ποιητές/ποιήτριες, στη μνήμη της αείμνηστης ποιήτριας Ναδίνας Δημητρίου. Τα βραβεία αθλοθετεί η οικογένεια της τιμώμενης. Στόχος του διαγωνισμού είναι η ανάδειξη νέων ποιητών και ποιητριών της πόλης και επαρχίας Λάρνακας, αλλά και της Κύπρου γενικότερα, όπως επίσης και η προαγωγή και προβολή της σύγχρονης κυπριακής ποιητικής δημιουργίας.
Η Ναδίνα Δημητρίου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Τέλειωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο και έπειτα το Ανώτερο Σχολείο Αθηνών. Μετά το γάμο της με το Νίκο Δημητρίου εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα όπου και έζησε μέχρι το 2016. Άρχισε από τα νεανικά της χρόνια να δημοσιεύει σε εφημερίδες και περιοδικά και είχε μια σημαντική παρουσία στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου. Αυτό το μαρτυρεί τόσο το λογοτεχνικό της έργο που έχουμε σήμερα, όσο και η δράση της σε μεγάλο αριθμό Διοικητικών Συμβουλίων Φιλανθρωπικών, Διπλωματικών και Πολιτιστικών Οργανισμών της Κύπρου και της Αμερικής. Μεταξύ άλλων διετέλεσε μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και εκπρόσωπος του Θεατρικού Οργανισμού στην Unesco. Αργότερα μάλιστα, μέλος και του Διοικητικού συμβουλίου του Θ.Ο.Κ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ανεξάρτητης Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως και μέλος του Κυπριακού P.E.N., του Ε.Π.Ο.Κ., της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και του κύκλου ποιητών της Arthur Burns. Διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημητρίειου Πολιτιστικού κέντρου κατά τα έτη 1981-1983 και Επίτιμη Γενική Πρόξενος της Δανίας. Η Ναδίνα Δημητρίου έγραψε στην ελληνική, τη γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Το 1970 κυκλοφόρησε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Αναζητήσεις Ι» και ακολούθησαν η ποιητική συλλογή «Αναζητήσεις II» το 1972. Ένα χρόνο μετά, μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Διηγήματα», η ποιητική συλλογή «Αναζητήσεις ΙΙΙ» το 1977, «Ταξίδια στη νοσταλγία» το 1980 και «Οι πρώτοι ουρανοί» το 1981. Έξι χρόνια μετά, το 1987 η συλλογή «Interlude» και την ίδια χρονιά οι «Αναζητήσεις IV» από τις εκδόσεις Ίκαρος στην Αθήνα. Κλείνει το συγγραφικό της έργο το 1990 με μια συλλογή διηγημάτων που φέρει τον τίτλο «Ενδιάμεσος χρόνος».
ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
1. Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο.
2. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν νέοι και νέες κυπριακής υπηκοότητας μέχρι 35 ετών.
3. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό με ένα ποίημα, ανέκδοτο και αδημοσίευτο, ηλεκτρονικά πληκτρολογημένο σε κόλλες Α4, με γραμματοσειρά Times New Roman, No 14, σε διπλό διάστημα, γραμμένο στη νεοελληνική δημοτική γλώσσα, σε οποιαδήποτε μορφή ποιητικής έκφρασης, όχι μεγαλύτερο από 32 στίχους.
4. Το ποίημα υποβάλλεται σε πέντε αντίτυπα, τα οποία θα πρέπει να φέρουν ψευδώνυμό επάνω δεξιά.
5. Στον φάκελο αποστολής θα πρέπει να αναγράφεται το ψευδώνυμο, χωρίς την αναγραφή διεύθυνσης και άλλων στοιχείων που αποκαλύπτουν την ταυτότητα του αποστολέα. Στον ίδιο φάκελο εσωκλείεται ένας μικρότερος κλειστός φάκελος με τα στοιχεία επικοινωνίας (ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο κινητό/σταθερό, ταχυδρομική και ηλεκτρονική διεύθυνση), στο εξωτερικό του οποίου αναγράφονται με κεφαλαία γράμματα το ψευδώνυμο και ο τίτλος του ποιήματος.
6. Η αποστολή των ποιημάτων να γίνει με απλή ταχυδρομική επιστολή (όχι συστημένο), στη διεύθυνση:
Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
Πλατεία Βασιλέως Παύλου
ΤΘ 40822
6307 Λάρνακα
7. Τα ποιήματα θα αξιολογηθούν από πενταμελή κριτική επιτροπή.
8. Θα απονεμηθούν δύο βραβεία, 200 και 100 ευρώ, αντίστοιχα, και τρεις έπαινοι, όλα συνοδευόμενα από τιμητικά διπλώματα και ποιητικές συλλογές της τιμώμενης ποιήτριας και άλλων Λαρνακέων ποιητών.
9. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού καθώς και η ημερομηνία απονομής των βραβείων θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο του 2020.
10. Ως τελευταία ημέρα υποβολής των έργων ορίζεται η 30η Σεπτεμβρίου 2020.
11. Τα ποιήματα που υποβάλλοναι στον διαγωνισμό δεν επιστρέφονται.
1. Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο.
2. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν νέοι και νέες κυπριακής υπηκοότητας μέχρι 35 ετών.
3. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό με ένα ποίημα, ανέκδοτο και αδημοσίευτο, ηλεκτρονικά πληκτρολογημένο σε κόλλες Α4, με γραμματοσειρά Times New Roman, No 14, σε διπλό διάστημα, γραμμένο στη νεοελληνική δημοτική γλώσσα, σε οποιαδήποτε μορφή ποιητικής έκφρασης, όχι μεγαλύτερο από 32 στίχους.
4. Το ποίημα υποβάλλεται σε πέντε αντίτυπα, τα οποία θα πρέπει να φέρουν ψευδώνυμό επάνω δεξιά.
5. Στον φάκελο αποστολής θα πρέπει να αναγράφεται το ψευδώνυμο, χωρίς την αναγραφή διεύθυνσης και άλλων στοιχείων που αποκαλύπτουν την ταυτότητα του αποστολέα. Στον ίδιο φάκελο εσωκλείεται ένας μικρότερος κλειστός φάκελος με τα στοιχεία επικοινωνίας (ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο κινητό/σταθερό, ταχυδρομική και ηλεκτρονική διεύθυνση), στο εξωτερικό του οποίου αναγράφονται με κεφαλαία γράμματα το ψευδώνυμο και ο τίτλος του ποιήματος.
6. Η αποστολή των ποιημάτων να γίνει με απλή ταχυδρομική επιστολή (όχι συστημένο), στη διεύθυνση:
Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
Πλατεία Βασιλέως Παύλου
ΤΘ 40822
6307 Λάρνακα
7. Τα ποιήματα θα αξιολογηθούν από πενταμελή κριτική επιτροπή.
8. Θα απονεμηθούν δύο βραβεία, 200 και 100 ευρώ, αντίστοιχα, και τρεις έπαινοι, όλα συνοδευόμενα από τιμητικά διπλώματα και ποιητικές συλλογές της τιμώμενης ποιήτριας και άλλων Λαρνακέων ποιητών.
9. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού καθώς και η ημερομηνία απονομής των βραβείων θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο του 2020.
10. Ως τελευταία ημέρα υποβολής των έργων ορίζεται η 30η Σεπτεμβρίου 2020.
11. Τα ποιήματα που υποβάλλοναι στον διαγωνισμό δεν επιστρέφονται.
Λάρνακα, 29 Φεβρουαρίου 2020
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)