Γιώργος Λεωνίδας (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1944. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Εμπορική Σχολή της Πόλης Αμμοχώστου. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. 

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ (απόσπασμα)

ΧΙΙΙ

Πόσον καιρό
κάθε πρωί, κάθε βράδυ, 
πόσον καιρό
στο ίδιο παράθυρο, 
πίσω
από την ίδια κουρτίνα 
πόσον καιρό
θ΄ ατενίζεις
το υγρό μυστήριο
το βλέμμα σου 
αποτυπώθηκε 
πάνω στ΄  άσπρα μάρμαρα των κυμάτων 
κάθε απόχρωση  των πετάλων σου, 
έγνε κι από ένα κοχύλι 
που κείτεται κάτω βαθειά
στο αμάτρητο πλάνεμα του βυθού.
Πόσον καιρό
θα βαραίνεις
το δακρύβρεχτο πεζούλι.
Πόσον καιρό θα βυθίζεσαι 
μέσα στην ανώφελη σιωπή.
Πόσον καιρό 
θα ηχεί στη χώρα της καρδιάς σου
το πάνθιμο εμβατήριο 
η σκουριασμένη καμάνα
της καταχνιάς του φθινοπώρου.

Είναι καιρός πια
να κατεβείς 
απ΄ το ξερόβραχο της προσμονής, 
είναι καιρός. 

Μέσα σου 
υπάρχει ακόμη 
ένα πέταλο
απ΄ το γαρούφαλο της νιότης σου.

Ανάμεσα στους Ήχους : Ποιητική Συλλογή της Αθηνάς Τέμβριου / 2017

Το αίνιγμα

Σαν έγειρα στη γη να πάρω δύο στίχους
είδα τα κόκαλα τους άσπρα στον ήλιο.
Η σάρκα χαμένη όπως ετάχθη,
μόνο η ψυχή φτερούγιζε στον άνεμο
με της βροχής το άσμα το γνώριμο
πριν ταξιδέψει στο τέλος του Χρόνου
πριν η Εικόνα να ξεθωριάσει
αντίκρισα το αίνιγμα στο φως
καθ’ομοίωση της αρχαίας πνοής
με συνάντησε ο τρίτος στίχος
στους ήχους της σιωπής τoυ κόσμου.

Ήταν ο μόνος τρόπος να αναληφθώ.

''Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ'' / Απόσπασμα από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου

Τα βράδια με φιλούν νεκρές γυναίκες
μου τάζουνε μια βέβαιη ήττα,
αφήνουν ψίθυρους επάνω στον λαιμό μου
χωρίς κακία ή αφορμή
μου εμπιστεύονται ευθύνες.
Ψηλαφώ τα πρωινά
χλωμά σημάδια μέριμνας,
μύρο με λούζει η αγάπη τους.
Κι αν όσα έζησα τα νιώθω πια πολλά
αυτές δεν μ’ άφησαν ποτέ τα χέρια μου να δώσω,
μια κίνηση δική μου πρόσταζαν
σπρώξιμο για να υπάρξω.
Ξυπόλητος περπάτησα τ’ αλλοτινά μου χρόνια,
το μέγεθος των άκρων μου
παρατηρούσα να μικραίνει.
Μια θλίψη μοναχά μεγάλωνε
χωρίς μνήμη και πάντα απροετοίμαστη
ώσπου άξαφνα τη συνήθισα
και βάλθηκα να τη φιλέψω.
Έβλεπα στα μάτια τους ανθρώπους
κι ανθίζανε πουλιά απ’ τα μαλλιά μου
κελαηδούσαν λέξεις μοβ
συλλάβιζαν απώλειες, χαρταετούς και όνειρα.
Αδύνατον ν’ ακούσει η ζωή,
μόνο μια θάλασσα πιστή,
πελώρια γυναίκα
αγκάλιαζε το σώμα μου
και τα νεκρά μου χείλια.
Θαλασσοπνίγομαι
στην εξορία της αλήθειας της
μ’ αυτό τον τρόπο μελετώ
να υπομένω.
Αφροδίτη, Μαριάμ, Μαρία, γιαγιά
παρασταθείτε μου.

ειμαρμένης δοξολογία : Ποιητική Συλλογή του Παπαϊακώβου Πολύδωρα / (2010).

άρθρωσα τις λέξεις μου τις πρώτες
σε φώναξα
άκουσα τα πρώτα παραμύθια
σε γνώρισα/[…]
κάθε που σ’ αντικρίζω
δακρύζω». 
...

ύστερα χάιδεψα τα μάρμαρα
ύστερα έκλαψα γοερά
με ήχο φλογέρας
η αρμύρα, με παρηγόρησε πρώτη
η άμμος, με αγάπησε πρώτη
με βήμα βαρύ
το φίδι, έφευγε ηττημένο και λαβωμένο. 
...

στέγνωσε η αρμύρα
στα πετρωμένα χείλη
ποιος χάιδεψε τα μάρμαρα
για τελευταία φορά;. 
...

 θεάτρου το κοίλο
γαίας η πέτρα
θόλου ουρανίου
γλυπτών το ανάστημα
[…]

κερκίδες και διαζώματα
χαλκός και θάλασσα η νοητή
[…]

μνημονέψατε τεύκρο
μνημονέψατε εκάβη
μνημονέψατε την πόλη

Ορφέα ανάμνηση / Παπαϊακώβου Πολύδωρος

σταύρωνα τις μέρες μου με λέξεις

προσδοκώντας τη Γνώση των σπασμένων αγαλμάτων

Εκμαγείο / Παπαϊακώβου Πολύδωρος

δακρυσμένος κοιτάς

ένα άψυχο ξέρω

δίπλα

τ’ αγάλματα της περσεφόνης

Παρουσίαση του βιβλίου: Το χαμόγελο του ποταμού

έκθεση ζωγραφικής, βιβλίου και κατασκευών στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Λάρνακα 29 Νοεμβρίου 2017

 

 

H Επαρχιακή Επιτροπή Λάρνακας-Αμμοχώστου του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ) και το Ίδρυμα ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ διοργανώνουν έκθεση ζωγραφικής, βιβλίου και κατασκευών στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας.

 

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελέσει ο Δήμαρχος Λάρνακας κύριος Ανδρέας Βύρας τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 19:30 και η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2017.

 

Παρακαλούμε όσους διαθέτουν για πώληση καινούργιους πίνακες ζωγραφικής, βιβλία δικής τους έκδοσης και μικροκατασκευές να αποταθούν στους κύριο Λάκη Αποστόλου τηλ. 99624802 και κύριο Ανδρέα Μορφίτη τηλ. 99572467 για περισσότερες λεπτομέρειες.

 

Όλα τα εκθέματα θα πρέπει να παραδοθούν από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας το αργότερο μέχρι την Πέμπτη 07 Δεκεμβρίου 2017 για καταγραφή και ταξινόμηση.

 

Η τιμή πώλησης κάθε εκθέματος θα οριστεί από τον ίδιο τον προμηθευτή. Ποσοστό 30% θα διατεθεί από το Ίδρυμα ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

 

 

 

Με εκτίμηση

 

Ανδρέας Μορφίτης                                       Λάκης Χ. Αποστόλου

ΚΥ.ΚΕ.Μ                                                      Ίδρυμα ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ       

"Αχτίδες Ζωής " (Συλλογή Διηγημάτων) και " Κραδασμοί Ψυχής" (Ποίηση) : Δύο Βιβλία της Συγγραφέας και Ποιήτριας κας Ελένης Τυρίμου

που με την υπ΄ αριθμ: 7.22.22. 1176 / 21 Ιουλ 2017 απόφαση της Διεύθυνσης Μέσης Εκπαίδευσης εγκρίθηκαν και θα συμπεριληφθούν στον κατάλογο των προτεινόμενων βιβλίων για τον εμπλουτισμό των σχολικών βιβλιοθηκών και αξιοποίησή τους από τους καθηγητές και τους μαθητές.  

Με την Ποιήτρια μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω του συνδέσμου: https://www.facebook.com/eleni.tyrimou

ΕΡΩΣ, ΜΥΘΟΣ, ΒΑΘΟΣ : Ποιητική Συλλογή του Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδη (200 Χαικού) Εκδόσεις : ΡΩΜΗ / 2017

Έρως

1. Συγχωροχάρτι 

ο Άδης στον έρωτα 

χαρίζει μόνο.

2. Αγαπώντας σε 

βαδίζω επ΄ υδάτων 

έως την ακτή σου

...

Μύθος 

Δέκα μικροί μύθοι της τρελλής ροδιάς*

81. Τρελή μου ροδιά

σαν γελάς φυσά νοτιάς

στων νιων τα στήθη 

82. Κλαδί σου κόβουν 

κλέφτες, μπόρες μα μπορείς 

ν΄ ανδρώνεις άλλα. 

83. Λικνίζεις κορμό

ξελογιάζεις τους νέους

πηδούν τα σκότη. 

84. Παιδί με κρατάς

κι ο άνεμος μας παίρνει

στ΄ονείρου βόλτα

85. Στη φυλλωσιά σου

καλείς να παίξω κρυφτό 

με το φεγγάρι. 

...

* Διάλογος με τον Οδυσσέα Ελύτη

Βάθος

141. Όσο σε λιώνουν 

Ανθέ, τόσο πιο πολύ 

ευωδιάζεις. 

142. Τα κάλλη γερνούν

οι καλλονές ξεβάφουν 

το Κάλλος διαρκεί.

143. Διδάσκοντάς σε 

διδάσκομαι δυο φορές

στοχάζομαι τρεις. 

Αμμόχωστος / . Μαρία Κωνσταντινίδου - Δημητρίου

Ίδια σπίτια, δεν παίρνει από λόγια το αίμα τους
μόνο να βλέπεις τη φωνή τους, να την παιδεύει ο άνεμος 
Θέλω να σου γράψω για τα δάκρυα της βροχής
για τις σιωπές που μεγαλώνουν στο σκοτάδι
για την αλήθεια της καρδιάς 
με λέξεις που δεν είπαμε
Ήσουν εκεί
στεφανωμένη με την πρώτη νιότη σου
ανέλπιστη βροχή της μοίρας του ήλιου
Δεν την αρνιέμαι την ψυχή μου
κοιτάζω γύρω μου να δω τον έρωτα
Η συνείδησή μου υπαγορεύει
την άκρη τ’ ουρανού….
.

Γαλάζιο Φως / Mαίρη Ηλιάδη

Μες το γαλάζιο φως
βαδίζουν οι σκιές μας
πάντα πρωτύτερα από μας
μ'αληθινά δικές μας. ..

Μες τα παραπετάσματα
αντίθετα απ' τους νόμους
που φτιάχνει με τη λογική
ο νούς, θνητούς ανθρώπους...

Μες τους καιρούς του μέλλοντος
φιλτράρεται κι ανθίζει
σε όσους το φως το γαλανό
τον δρόμο τους ορίζει...

Άλλοι το λεν ελπίδας φως
και θάλασσας το χρώμα
σαν γαληνεύει ο ουρανός
και λούλλουδα λευκόχρυσα
ανθίζουνε στο χώμα...

Εγώ το λέω άνεμο
μέσ' την ψυχή π' αντριεύει
δεν παρασέρνει μα ψηλά
στα σύννεφα τα γαλανά
υψώνει την ψυχή σου,
στον λογισμό σου σύνεση,
και θάρρος στη ζωή σου...!!!!

Θα' θελα να'ξερα / Υπερμάχου Χριστίνα

Θα' θελα να'ξερα
που βρίσκονται
όλες εκείνες οι στιγμές
με τις χαρές,
που με προσπέρασαν. 
Περίλυπη
δεν τα κατάφερα
να τις προϋπαντήσω.
Μα ούτε και που πρόφτασα
να τις ξεπροβοδίσω.
Και γλίστρησαν και χάθηκαν
στ' απέραντο του άγνωστου
στο διηνεκές του χρόνου.
Αφέθηκα
σ' ένα ντουέτο
μείζονος σιωπής
αντάμα με τον ίσκιο μου.
Πάει καιρός
που τον αντάμωσα πρώτη φορά.
Θυμάμαι
σ' ένα κρεσέντο
μείζονος λυγμού.
Και έκτοτε
τον κουβαλάω μαζί μου.
Θα' θελα να' ξερα
που βρίσκονται
όλες εκείνες
οι στιγμές με τις χαρές
που με προσπέρασαν.
Τουλάχιστον να τις ευχαριστήσω.

Χριστίνα Υπερμάχου.

Σιωπώ... / Λευτέρης Ελευθερίου

Σιωπώ...
μα εσύ νομίζεις πως βουβάθηκα
ουρλιάζει κι αλυχτά το εντός μου
όταν χιλιάδες ουρανοί ανοίγουν
και ξεσπούν οι καταιγίδες
απ΄τα μάτια μου
κάθε που η καρδιά οδηγεί το βλέμμα
στο "Βορρά"
και μου γυρνάει τραυματισμένο
απ΄τα συρματοπλέγματα
Σιωπώ νομίζεις ;
δεν ακούς την εκκωφαντική σιωπή μου;