«Αειθαλής θάλασσα» : Ποιητική Συλλογή της Αγγέλα Καϊμακλιώτη / εκδ. Μελάνι, 2017

Χάρη στην κεντητή της ζώνη

θάμπωνε τους θνητούς

και τους αθάνατους

η Κύπριδα

Το Θέλγητρον

την καθιστούσε ποθητή

Η θελκτική της ικανότητα

το σώμα το αειθαλές

το θηλυκό της θάμπος

Θαλασσογέννητη

Θαλασσοκράτειρα

Θαλασσοπούλι

Όχι Θεά

Μια θαλπωρή για τους θνητούς

στο θολοσκέπαστο θαλάμι

Μια θαρραλέα θεατρίνα

Θήλυ και θήκη και θηλή

Θνητή που νίκησε το θάνατο

την κάθειρξη και τη θλιβή

θάλλοντας την αθανασία

***

Κράτησα μια απόσταση ασφάλειας

από το Φόβο και τον Ίμερο

Τους έστελνα την άλλη μου ψυχή

με την ανεστραμμένη γέφυρα

Μήτρα και όαση εκείνη

αίμα και χτυποκάρδι

Αφουγκραζόμουν στις σκιές

το ξόδεμα και την ανάγκη

Καθήμενη σε δείπνα μυστικά

τους έβλεπα με Βούδα και Χριστό

με τους προδότες μαθητές

και με τις πόρνες αλήθειες

να συναγελάζονται

Τα βράδια μάζευα ρωγμές

θρύψαλα και φαρμάκι

έβαφα κόκκινα φτερά

και τους νανούριζα

μια ψυχή μαριονέτα

ένας δούρειος ήχος

στην οικτρή ενοχή τους

Πόλη-παγίδα / Πιερής Μιχάλης

Πάντα θα είναι αυτή η πόλη πόλη
δύσκολη, στρυφνή, γεμάτη λάκκους
κι όνειρα, όπως η πόλη-παρελθόν
κι η πόλη-μέλλον. Η πόλη πριν από αιώνες

κι η πόλη πριν από πενήντα χρόνια.
Η πόλη χτες, η πόλη σήμερα και αύριο
η ίδια πάντοτε παγίδα-πόλη-όμως,
ξυπνώντας απʼ τον θάνατο

κάθε προχωρημένη ώρα της νυκτός,
στο φως που αποστρεφόμουν έρχομαι
γυμνή και ευάλωτη για σένα.

Με τα ενδύματα ευωδιαστής σαρκός
προσέρχομαι, αυτή την άλλη
γύμνια σου προσφέρω, την αληθινή.

Περίπατος στις λαϊκές αγορές της Λευκωσίας /Πιερής Μιχάλης

Τις νύχτες κατεβαίνουν φορτηγά, πολιορκούν
οι εργατικοί την πόλη. Ξημέρωμα στις λαϊκές
στήνονται γύρω οι μπάγκοι. Στην πόλη υπομένουν
σιωπηλοί το επιούσιο μαρτύριο της υπαίθρου.
Με δίχως τύψεις κʼ ενοχές τρώνε τα τρόφιμα
καταναλώνουν τʼ αγαθά, τʼ αφοδεύουν.
Βγάζουν ωστόσο έντυπα στην πόλη ψεύτικα
αναλώσιμα και άλλα τέτοια μικροπράγματα
διοικητικά, δικολαβικά, γενναίες πράξεις
και χαρτιά κυκλοφορούν στην πόλη κάτι επίσημοι
τερατικές μορφές. ύριοι ατσαλάκωτοι, κυρίες
εκτάκτου καλλονής, με το μουνί στο κούτελο…
… Ω!, να φυσήξει
ένας αέρας άξαφνα να τους σαρώσει
όλους! Μια καταιγίδα απʼ το βουνό ποτάμι
να τους πνίξει. Να έρθουν όλα ανάποδα
να καθαρίσει ο τόπος. αινούριος νιος
κατακλυσμός να τα ξεπλύνει, στα στήθη
χωρικών τα βάσανα να φύγουν
στο μπόι της να σηκωθεί ξανά
η πατρίδα.
(Στο μπόι της να σηκωθεί… Τρόπος του λέγειν.
Σώπασαν τα βιολιά, σώπασαν τα λαγούτα).
Αφοπλισμένη προχωρεί γονατιστή στο χώμα.

Η ομορφιά στη δίκη / Πιερής Μιχάλης

Ντυμένη ρούχα ακριβά και πρόστυχα

η εταίρα Φρύνη με το επιτήδειο όνομα

και το αδευτέρωτο κορμί προσήλθε

για να δικαστεί για τ' άνομα όργια της.

Μα ο Υπερείδης, σοφιστής και τρόφιμος

στα κάλλη της, σαν είδε πως στα λόγια

πήγαινε τη δική να τη χάσει, της ξέσκισε

τα ρούχα ξαφνικά κι απρόσμενα

αφήνοντας γυμνό το θεϊκό της σώμα.

Κι οι δικαστές που δέχτηκαν απότομα

την τόση ομορφιά, εκστατικοί και κάθιδροι

και αποκαμωμένοι, δεν τόλμησαν

να την καταδικάσουν. Ένα τέτοιο σώμα

σκέφτηκαν ας έχει τον δικαίωμα

στην πιο φριχτή αμαρτία.

Μόνο που ύστερα, σαν γύρισαν σ' αυτό

που ήσαν, θέσπισαν νόμο, αυστηρό κι απάνθρωπο

που έλεγε πως πια κανείς κατηγορούμενος

να μην μπορεί στη δίκη του μπροστά να είναι.

Κι είναι από τότε που οι δικαστές

αναίσθητοι και απαθείς κι ανεπηρέαστοι

απ' τη μορφή της φύσης, το νόμο τους

τον τεχνητό με πάθος εφαρμόζουν.

Ποιητική Συλλογή: Σ' όνειρο η πατρίδα, Πλανόδιον, Αθήνα, 1998

Η ασχήμια του κόσμου αμαυρώνει τη μνήμη των ποιητών/ Κώστας Πατίνιος

Η ασχήμια του κόσμου αμαυρώνει τη μνήμη των ποιητών
που οικοδομούσαν για χρόνια μια ουτοπία με λέξεις και πόνο
και την πίστευαν
-γιατί αυτό είναι το καθήκον των ποιητών-
Σήμερα είδα τον ήλιο να λούζεται στη θάλασσα
Είδα δυο προσφυγικά μάτια γεμάτα αγωνία
Είδα ένα κεφάλι να κάθετε αταίριαστα στην πλάτη του αφεντικού του
Είδα ανθρώπους να μαλώνουν για τον πόνο του διπλανού,
λες και είχε άλλη έννοια η λέξει «πόνος» όταν προφέρεται σε γλώσσα άλλη από την δική τους.
Ο παππούς μου έμενα που πολέμησε τους Γερμανούς με έμαθε
πως αυτό λέγετε φασισμός.
«Και ο φασισμός γιε μου είναι ο χειρότερος εχθρός της ανθρωπότητας»
Η ασχήμια του κόσμου αμαυρώνει τη μνήμη των ποιητών,
έτσι νιώθω αυτό το σούρουπο
κι ας κάνει φιλότιμες προσπάθειες ο ήχος των κυμάτων για να με διαψεύσει καθώς ο ήλιος χάνετε στο βάθος του θαλασσινού ορίζοντα.

Είπε το δέντρο στο φεγγάρι / Κώστας Πατίνιος

Είπε το δέντρο στο φεγγάρι
«μήλα μου να μην φοβάμαι»
χαμογέλασε το φεγγάρι
αλίμονο αν μιλούσε σε όποιον φοβόταν.
Το φεγγάρι φέγγει σε  όλους ,
χαμογελά σε λίγους  και  μιλά σε ελάχιστους.
Και αν είμαι δέντρο και εσύ φεγγάρι
και αν είμαι άνθρωπος και εσύ αγάπη
και αν η ψευδαίσθηση  είναι το ένα μου ποδάρι
η ουτοπία  το άλλο και η όποια λογική το δεκανίκι μου .
‘Ολα αυτά τα «και αν» είναι που νικούν καθημερινά το θάνατο σας
είναι αυτά που μια μέρα θα κάνουν το δέντρο
να κρατά αγκαλιά  το φεγγάρι , το φεγγάρι να του ψιθυρίζει στα κλαδιά
την αγάπη να παίρνει βόλτα σε τροχοκάθισμα τον γερασμένο άνθρωπο
και τον χάρο να θρηνεί το θύμα του ζητώντας του ταπεινά  συγγνώμη.

[Κάτω από τη σχεδόν πανσέληνο] Κώστας Πατίνιος

Κάτω από τη σχεδόν πανσέληνο
ένας σχεδόν άνθρωπος,]
παλεύει,
το σχεδόν θηρίο του.
Στα δέκα χιλιόμετρα το φτάνει, 
στα δώδεκα το δαμάζει.
Στα δεκατέσσερα χιλιόμετρα ο σχεδόν άνθρωπος
και το σχεδόν θηρίο γίνονται σχεδόν ένα….
ένας δρομέας.
Από εκεί και πέρα,
μήτε άνθρωπος μήτε θηρίο.
Ένας δρομέας.

Εκδήλωση για την Ειρήνη / 30 Σεπ 2017 στην Αγία Νάπα/ Απαγγελίες Ποιημάτων : Αντης Κανάκης, Όλγα Ρουβήμ , Δημήτριος Γκόγκας, Χαμπής Αχνιώτης

ΑΚΑΚΟΣ ΑΚΑΚΟΣ: Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Μελετίου (Ιδιωτική έκδοση) το έτος 2015

ΑΦΡΟΣΥΝΗ

Η λογική είναι κλωστή
που με τον πόνο δεν κρατεί.
Η αφροσύνη όμως, είναι φυλακή
όταν αυτή σε οδηγεί.


ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Αν γυρίσω τις πλάτες στο μέλλον
θα δω κατάφατσα το παρελθόν.
Αυτό, που τόσο πολύ μισήσαμε να αγαπούμε.
Τώρα, θαρρώ πως αγαπούμε να το μισούμε.

Αχ, απεχθές συναίσθημα
της κάλπικης υπεροχής μου!
Γιατί τους εχθρούς σιχαίνεσαι
και μόνο εμένα θέλεις;

ολόκληρη την ποιητική συλλογή μπορείτε να την διαβάσετε στη διεύθυνση: http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2015/11/Meletiu-Akalos-Akakos-24grammata.com_.pdf

ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΓΕΜΑΤΟ : Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Μελετίου από τις εκδόσεις ΑΩ / 2016

ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ

Βουνοκορφές εναλλάσσονται
στης ενδοχώρας τον ομφαλό.
Σαν αλληλουχίες φοβισμένων σκέψεων
πουεπαναφέρουν πασανάκατα
τις δύσβατες, πλην όμως γενεσιουργές
αιτίες των στοχασμών μας. 






ΑΡΓΑ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

Δύοντας γοργά,
οήλιος του φθινοπώρου
παρέσυρε μαζί του 
κάθε ελπίδα ζεστασιάς.

Μόνη παρηγοριά,
οικεραμέρυθρες αποχρώσεις 
των αντανακλάσεων και των σκιών
στις επιφάνειες των προσμονών μας.

Του έρωτος το μεθύσι / του Μιχάλη Μελετίου

Εμέθυσα, ζαλίστηκα 
στις μυρωδιές σου μέσα 
όταν εσέ εκράτησα 
δροσούλα της αυγής μου. 

Σε φίλησα με φίλησες 
έσμιξαν τα κορμιά μας 
πέθανα κι αναστήθηκα 
σε τρυφερές αγκάλες 

Αχ Παναγιά, αχ Παναγιά 
κάμε μας σήμερα πουλιά 
στα ύψη ν’ ανεβούμε. 

κάντο ταχιά, κάντο γοργά 
κάντο για μόνο μια φορά 
ευθύς για να χαθούμε. 

Όρκους βαριούς σφραγίσαμε 
στου έρωτος τα χάδια 
του θάνατου ξολοθρεμοί 
γλυκόπιοτες αλμύρες. 

Αχ Παναγιά, αχ Παναγιά 
πάρε τον Χάρο αγκαλιά 
να νιώσει την αγάπη. 

Κάντο ταχιά, κάντο γοργά 
κάντο για μόνο μια φορά 
να δει πως ειν’ απάτη. 

Αλγεινό μαράζι / του Μιχάλη Μελετίου

Ήταν μια νύχτα σκοτεινή 
που έριχνε χαλάζι 
κι αλύπητα με κάρφωσες 
με αλγεινό μαράζι. 

Δεν πρόσεξες τους όρκους σου 
μα ούτε και τους λόγους 
πώς είχες αθεόφοβη 
αλήθεια τέτοιους τρόπους; 

Με έβαλες να σκοτωθώ 
μ’ ούλους τους συγγενείς μου 
σ’ αγάπησα σε φύλαξα 
στα βάθη της ψυχής μου. 

Εχάραξα την τύχη μου 
με αίμα και με κόπο 
τζαι του διαβόλου έμαθα 
τον θλιβερό τον τρόπο. 

Μα τώρα ήρθες όμορφη 
σταγόνα της ερήμου, 
ρυάκι, γλύκα τζ’ άχραντος 
αφέντρα της ζωής μου 

Έδωκες λόγον τάχατες 
σε μάνα και σε κύρη 
πως ε να λάβεις γι’ άντρα σου 
μέγα καραβοκύρη. 

Δεν πρόσεξες τους όρκους σου 
μα ούτε και τους λόγους 
πώς είχες αθεόφοβη 
αλήθεια τέτοιους τρόπους; 

Μου έκαψες τα σωθικά 
κακόμυαλη πανούργα 
τίποτες δε λογάριασες 
ανάφεντη κακούργα. 

Γι’ αυτό τζ’ εγιώ εν άντεξα 
τζ’ έσυρα το μαχαίρι τ
ζ’ ετέλειωσεν η ζήση σου 
από δικό μου χέρι. 

Μα ο Θεός λυπήθηκε 
με τα παθήματά μου 
τζαι τότες μου τα έσβησε 
τα τόσα κρίματά μου. 

Μιχάλης Μελετίου (βιογραφικό σημείωμα)

Γεννήθηκε το 1983 στη Λεμεσό της Κύπρου και ζει στην Αθήνα.

Έχει υπηρετήσει στην ιδιωτική εκπαίδευση. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε γνωστό περιοδικό επιστημονικής εκλαΐκευσης.

Άρθρα και γνώμες του έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της Ελλάδος και της Κύπρου.

Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά Λόγου και Πολιτισμού.

Εργογραφία:

•  (2017)   Άρωμα εθνικής σωτηρίας, Ιδιωτική Έκδοση
• (2016)   Ένα κενό γεμάτο, ΑΩ Εκδόσεις
• (2015)   Άκαλος άκακος, Ιδιωτική Έκδοση
• (2015)   Κρίση, ακρισία και ηθική, ΑΩ Εκδόσεις

Μετόχη- Παναγιώτου Ιφιγένεια (μικρή αναφορά)

Η Μετόχη- Παναγιώτου Ιφιγένεια κατάγεται από την Κύπρο. Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:

• Στοχασμοί Εφηβείας
• Της θάλασσας και του ήλιου

[Άπλωνα] / Μετόχη- Παναγιώτου Ιφιγένεια

Άπλωνα θάλασσα
τα σημάδια τ' ουρανού, στο κορμί σου
Θάλασσα της λησμονιάς
Του μεσημεριού
Του γρήγορου θανάτου
Παιγνίδι σου είμαι και πάω...