ΩΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ / Μικελίδης Νίνος Φένεκ

της Αύρας 

Ακίνητος στην ιδρωμένη φούχτα 

ο πόθος.

Κι ο στεναγμός σου θάλασσα 

                              και τα φιλιά σου κύμα. 

Παρενθέσεις και εισαγωγικά : Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής της Αλεξάνδρας Γαλανού

ΜΕ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΕΛΑΧΙΣΤΗ: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Μαλόρη εκδοθείσα το 2015

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Μη μου μιλάτε
για ήχους ελικοπτέρων
παν’ από σώματα νεκρά
μέσα σε κήπους που ανθίζουν,

για δυνάμεις δήθεν αδίστακτες
κι άπειρα μακρινούς πολέμους.

Μιλάτε μου μόνο
για μάτια που εξακοντίζουν πόθους
μέσα στην πλήξη του πλήθους,

για κορμιά που διαγράφονται γυμνά
όταν τα λάβαρα πέφτουν,

για τις προθέσεις των χεριών,
όταν τα φώτα σβήνουν.

ΤΩΡΑ

Τώρα απαγγέλλω
μια θάλασσα πνιγμένων στίχων
παραπατώντας στην ακτή
μπροστά σε αδιάφορο πλήθος.

Τώρα επιστρέφω
στις χαμένες νύκτες
κι ούτε καν άρωμα στην απαλάμη
από σώματα που μήδισαν
οριστικά.

Τώρα προσαρμόζω επιμελώς
τα φυσικά μου σύμβολα
στους κωδικούς των ημερών.

(Αποκτώντας επικίνδυνα
μια τάση ασυγκράτητη
παγιδευμένου φωτός.)

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΔΩ

Ακόμα θυμάμαι
τις αλλεπάλληλες νύκτες
που τα χείλια σου ακόρεστα
εκατόφυλλο στόμα
στάζαν’ ζωή.

Τότε που μου ‘λεγες
μη φοβάσαι τους δείχτες,
είν’ ο χρόνος ατέρμονη ψύξη,
μα τα σώματα ναοί φωτιάς.

Το πως επιστρέφεις τώρα
θέλω να πω,
στη σιωπή μου ήχος καυτός,
μέσα σε λάμψεις κανίβαλος μάγος,
τώρα που ελπίζω
ο κόσμος να τελειώνει εδώ.

ΚΛΕΜΜΕΝΕΣ ΛΕΜΟΝΙΕΣ

Τώρα σέρνεσαι,
φίδι στους καλαμιώνες της καρδιάς,

στα σκοτεινά μου ερμηνεύεις
σονάτες παραμυθίας
την πήλινη μου αντοχή περιγελάς,

και μου καταλογίζεις
και της κλεμμένης λεμονιάς την τύψη.

ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΙΣΩ

Γύρισες πίσω
και κανείς δεν πρόσεξε
πόσες φορές γονάτισες
κανείς δεν υπολόγισε
ίο τίμημα της επιστροφής.

Γύρισες πίσω
και κανείς δεν έστερξε
επί τον τύπον των ήλων.

Γύρισες πίσω
κι ήταν σαν να μην έλειψες
ποτέ.

Η δειλία
– η αποφυγή κάθε περιττού κινδύνου –
ως θέση απέτυχε.


κριτική της Ποιητικής Συλλογής: http://www.philenews.com/el-gr/politismos-kritikes--gnomes/391/310180/dynamismos-kai-katigorimatikotita

ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ : Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Μαλόρη που εκδόθηκε το 1983

ΑΡΧΗ

Εδώ η αρχή
Αχνάρια στην πίσσα
Άνοιγμα στα χιόνια
Διάσωση απεγνωσμένη
Σκιστή βροχή και πέτρες
Άνεμος άνεμος και τείχη
Υπογραφή όνομα τέλος.

ΣΤΟΧΑΣΤΡΑ

Τέλος πάντων θέλαμε να επιβιώσουμε
Και τα δάκτυλα της γης
Κρατούσαν το σφυγμό μας.
Κι’ ο κόσμος στα μπαλκόνια
Χειροκροτούσε
Χωρίς να ξέρει το γιατί.

Μπροστά η γη μας έμπαινε
Σε νέο κτηματολόγιο.
Καιγόμασταν
Ψιθυρίζοντας
Μικρές, μικρές συλλαβές.

ΑΛΛΑΓΗ

Και μετά η αλλαγή
Με αλυσίδες που σέρνονταν ακόμη
Στα κόκκαλα και στο γέλιο
Κι εμείς …
Μείναμε σκυφτοί
Στην άλλη όχθη
Του κόσμου

Κοιτάζοντας
Τα σιντριβάνια
Να ξανακτίζονται
Και τον κόσμο
Ανάποδο στα πεζοδρόμια.

ΑΠΛΗ ΘΥΜΗΣΗ

Τα παιδιά πέταξαν τις πεπονόφλουδες
Στην παστρικιά αυλή σου
Και θυμάμαι που είπες:
«Να ‘ρτη ένα πλάσμα τι θα πει;»
Ήρθαν όμως οι άλλοι, μάνα.
Κάθισαν στην αυλή σου.
Αυτοί δε μιλούσανε.
Δίπλα στο βασιλικό σου
Αυτοί σκοτώνανε.

ΞΕΡΩ ΠΩΣ

Ξέρω πως
Φίλοι με το ανείπωτο
Στην άκρη της παλάμης
Ξεψυχούν
Άλλοι
Ρώτησαν μια φορά
Και πνίγονται
Σε μια λίμνη μοναξιάς
Μοιραίας.

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Ταξιδεύουν εδώ μ’ έναν ήλιο δραπέτη
Σκέψεις λιτές με σήμαντρα μνήμης
Ιδέες και στόχοι
Ψηφιδωτά με σιδερένιες βελόνες
Προσχεδιασμένες επάλξεις
Στο κάστρο του κόσμου
Αποφάσεις
Μάσκες
Και στίχοι.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

Το τσιμέντο με βαραίνει
Τα τείχη γκρεμισμένα
Η πολιτεία δραπετεύει
Πού είναι ο ήλιος;

Βοήθεια κράζω σε σας
Μα γιατί γελάτε;
Στ’ όνομα του ανθρώπου
Πέφτει ο ουρανός
Ένα δοκάρι!

ΠΑΓΙΔΑ

Είναι καλοστημένη παγίδα λέμε
Να στεκόμαστε αντίκρυ
Σαν δυό ανόμοιοι εφιάλτες
Στην ίδια πάντα νύχτα

Μα είναι και στιγμές
Που αισθανόμαστε ερημίτες
Στο ψιθύρισμα της απρόβλεπτης
Προδοσίας
Και τα χέρια σφίγγουν
Και τα βλέμματα ψάχνουν
Για κάτι αβέβαιο
Στα παραπετάσματα των ματιών.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Θα ‘ρθει κάποτε μια μέρα
Με κάποια πολλαπλότητα
Στο φέρσιμο της
Μια μέρα όμορφη ίσως
Που η ιστορία δε θα ρωτά
Για κάτι που δε φταίξαμε

Κοιτάζοντας σε ίσια στα μάτια
Κτίζοντας τη σωστή έκφραση
Που θα μας σώσει
Ξεγελώντας όλα τα σκοτάδια
Θα ‘ρθει και για μας
Κάποτε μια όμορφη μέρα.

ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ

Λέω να κρατήσω την άμμο του καλοκαιριού
Στα μάτια,
Όλα τα θαύματα
Σε μια νύχτα.
Κι ανασηκώνουν τους στίχους
Εκρήξεις πολέμου,
Απαράλλαχτες οι ειδήσεις της μέρας.
Και προχωρώ
Θέλοντας και μη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

 Άνδρέας Μαλόρης 

Ο ίσκιος μας
Εξατμιζόταν ακατάσχετα
Σ’ εκείνες τις πύρινες
Συντεταγμένες

Υπήρχε πάντα η πρόθεση
Να μας καταχωρήσουν
Στον κατάλογο των υποψηφίων
Θυμάτων

Μας περιέλουσαν ύστερα
Μ’ όλα τα χρώματα της οικουμένης
Κ’ έμεινε στο πρόσωπο
Μια πινελιά
Ανάξια κριτικής.

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Ανδρέας Μαλόρης 

Ταξιδεύουν εδώ μ’ έναν ήλιο δραπέτη
Σκέψεις λιτές με σήμαντρα μνήμης
Ιδέες και στόχοι
Ψηφιδωτά με σιδερένιες βελόνες
Προσχεδιασμένες επάλξεις
Στο κάστρο του κόσμου
Αποφάσεις
Μάσκες
Και στίχοι.

Μήνυμα Αγάπης στον άνθρωπο η Ποίηση του Ξάνθου Λυσιώτη γράφει ο Φώτης Τριαρχης

http://digital.lib.auth.gr/record/33326/files/npa-2005-21218.pdf?version=1

Λυσιώτης Ξάνθος (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε  στην Λάρνακα το 1898. και απεβίωσε τον Ιανουράριο του 1987. Σπούδασε δια αλληλογραφίας ξένες γλώσσες . Εργάστηκε στον επιχειρηματικό τομέα (ίδρυσε και διεύθυνε τον δικό του εμπορικό οίκο)

---

Το επίθετο του Λυσιώτης είναι δηλωτικό της καταγωγής του πατέρα του Κοσμά, που καταγόταν από τη Λύση. 

Τέλειωσε το Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας το 1916. Έκανε σπουδές ξένων γλωσσών με αλληλογραφία.  Ασχολήθηκε με το εμπόριο και ίδρυσε δικό του εμπορικό οίκο, που διεύθυνε μέχρι το θάνατο του.

Από το 1932 ο Ξάνθος Λυσιώτης εγκαθίσταται στη Λευκωσία. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1937, έρχεται το πρώτο του βιβλίο, «Τα εφήμερα», ποιητική συλλογή, που κερδίζει έπαινο σε διαγωνισμό του Λογοτεχνικού περιοδικού «Ξεκίνημα» των Αθηνών.

Ο Ξάνθος Λυσιώτης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους ποιητές της Κύπρου. Η ποίηση του έχει βραβευτεί επανειλημμένα.

Υπήρξε εταίρος του Διεθνούς Συνδέσμου Ποίησης Γιουλγκρέϊβ Αγγλίας, μέλος της Εταιρείας Ποιήσεως του Λονδίνου, του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών Αθηνών, του Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κύπρου, της Εταιρείας Ελληνικών σπουδών Αθηνών, του Συλλόγου ΠΕΝ Κύπρου.

Από το 1980 ως το 1983 διετέλεσε Πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου. Το 1984 εκλέχθηκε επίτιμος Πρόεδρος της Εταιρείας.

Πέθανε στη Λευκωσία τον Γενάρη του 1987, σε ηλικία 89 χρόνων.

Το 1983 έλαβε το  Βραβείο του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου για την Ποιητική του Συλλογή :  Τραμπαλίσματα


έργα του:

•  Εφήμερα  [Νέος Κόσμος] , 1937 
• Ωδές του Νότου, 1959 
• Αποδημία , 1961 
•  Παλίρροιες , Τυπ.Πρόοδος , 1971 
• Πρόσκληση για ταξίδι , 1981 
• Τραμπαλίσματα ΄, 1983 
• Αππιδάκι βουνό μου , 1984 
• Δεκαπεντασύλλαβοι του δεκαπενταύγουστου , 1984
• Το πορτραίτο της ωραίας Χαρίκλειας  , 1985 
• Ρεμβασμοί του στερνού Ιουλίου , 1986 
• Συγκομιδή γ' , 1987 

πηγή υλικού :  http://www.kypriwnerga.com/site-artist-56-gr.php

Να τραγουδήσεις / Λυσιώτης Ξάνθος

Θέλω μόνο για με να τραγουδήσεις.

Να ξεχυθούν οι μελωδίες της ψυχής σου

σαν πτυχές κάποιου ονείρου εξωτικού

κι εγώ σαν δέχτης κυμάτου ηλεχτρικού

να ριγώ στο θάλπος της φωνής σου.

Για μένα υποβλητικά να τραγουδήσεις.

Οι τρίλιεςνα σκορπούν της μουσικής σου

του δειλινού την άγρια μοναξιά

κι εγώ της νιότης να ρουφήξω τη χαρά

στη γλυκιά τρεμούλα της φωνής σου.

Έλα τώρα για με να τραγουδήσεις.

Γύρω η σκιά τις έγνοιες μας τυλίγει

σ’ ένα μανδύα ακαθόριστα μαβί

κι η εσάρπα τ’ ουρανού η μεταξωτή

τις ρόδινες ανταύγειες της ανοίγει.

Για μένα υποβλητικά να τραγουδήσεις.

Να κελαρύσει του στήθους σου η γλύκα

μέσα στην άφραστη άπλα της σιωπής

και σε καινούργιες νότες να μου ειπείς

ό,τι η καρδιά μου από καιρό αγρίκα

Λάρνακα (απόσπασμα) / Λυσιώτης Ξάνθος

Kυλά η ζωή σου όπως κυλούν των ουρανών οι λύχνοι

     και φθίνει σάμπως φθίνουνε στο φράχτη τ’ άσπρα ρόδα

     μοιραία και μελαγχολικά μ’ ανάλγητη ηρεμία

      πλάι στο κύμα που άριες παλιές σου μουρμουρίζει.

     Mα γύρω σου και μέσα σου εφιαλτικά πλανιώνται

     οι ριγηλότατες μολπές μιας εαρινής κιθάρας,

     γλάρων φτερά που αράξανε, καράβια διπλωμένα,

     κι άσπρα μαντήλια το ύστατο να δακρύσουνε ‘χαίρε’

     στη νιότη που άνθισε γοργή και πιο γοργή εμαράθη.

Τρίγγης Κώστας(Ποιητάρης) (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Κώστας Τρίγγης γεννήθηκε στον Άγιο Επίκτητο της κατεχόμενης Κερυνειας και ήταν το τρίτο παιδί  πολύτεκνης οικογένειας. Μετά την Τουρκική Εισβολή, πρόσφυγας εγκαταστάθηκε στη Λεμεσό με την οικογένειά του.  Ήταν 15 ετών. Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους. Με την ποίηση ασχολείται από νεαρή ηλικία και κυρίως από την εποχή του στρατού. 

Ο ίδιος αναφέρει: "... γράφω ποίηση από τότε που ήμουνα στο στρατό, όμως έχασα το τετράδιο που τα έγραφα και αυτό για μένα ήταν μεγάλη συναισθηματική απώλεια ... έτσι σταμάτησα να γράφω για πολλά χρόνια.  Ξεκίνησα πριν δέκα χρόνια και πάλι και από τότε δεν σταματώ λεπτό .....η ποίηση για μένα είναι μελάνι ψυχής ..."

ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΙΑ ΕΝ Η ΚΑΡΚΙΑ / Κροταλία Ανδρέα Αστέρω

Της μάνας της πολύτεκνης,

τα βάσανα ποιος ξέρει,

που τράβησεν στουν τη ζωή,

για να τα καταφέρει;

Σε δύσκολους πολλά τζιαιρούς,

παιδκιά για ν’αναγιώσει,

τζιαι τα σωστά εφόδια,

για την ζωή να δώσει;

Σύζυγος μάνα τζι’ αδερφή,

τίτλοι που την κουράζουν,

το κλάμα τζιαι το γέλιο τους,

όμως την ξεκουράζουν.

Σε εποχές που δύσκολα,

κάποιος τα βκάλλει πέρα,

ακούραστη εστάθηκεν,

κοντά τους η μητέρα.

Έζησεν μέρες δύσκολες,

στην μνήμη της εμείναν,

τζείν τα μωρά που γέννησεν,

να κλαίουν που την πείναν.

Εδούλεψεν πολλά σκληρά,

μα ‘ταν τζιαιροί με φτώσια,

για να γοράσει ένα ψουμί,

ήθελεν τόσα γρόσια.

Τίποτ’ εν τους εστέρησεν,

μητ’ εν που τους αρνήθην,

ήντα φταίεν τζιειν το μωρό,

τ’ αθώον που γεννήθην.

Με σ’ετσι τόπον πούμελλεν

ο Τούρκος να θελήσει,

με βίαν νάρτει έναν πρωί,

τζιαι να το κατακτήσει.

Πόλεμος τζιαι ξεριζωμός,

νεκροί τζι’ αγνοουμένοι,

τζιαι μάνα πόσιει τα παιδκιά,

να τα θωρεί κλαμένη.

Πιον εν το μέλλον άραγε,

τζιαι πως θα καταντήσουν,

εις το στρατό τα έπεψε,

μ΄άραγε θα γυρίσουν;

Περνούν οι μέρες τζι’ έρκεται,

της νύχτας το σκοτάδι,

για τα μαντάτα τ’ άσιημα,

νάσιει παιδί στον άδη.

Τζι όμως σαν μάνα εν μπορεί,

για να λοξοδρομήσει,

σαν βράχος στέκει δυνατή,

τ’ άλλα παιδκιά να ζήσει.

Μάνα καλή τζι’ ακούραστη,

φρουρός πον ποτζοιμά ται,

ξεχνά πάντα τα δύσκολα,

τζιαι τα καλά θυμάται.

Τούτα εν πόσιει η ζωή,

τζι’ εν μπόρει να τ’ αλλάξει,

έτσι ορίζει ο θεός,

τζιαι κάμνει τα με τάξη.

Της μάνας μια εν καρκιά,

τζιαι ποιος λαλεί εν ψέμα,

για τα παιδκιά της μανιχά,

κτυπά τζιαι δκιά το γαίμα.

Κυριάκου Μιχαήλ Πέσιογγες

Ο Κυριάκου Μιχαήλ Πέσιογγες  είναι λαικός ποιητής της Κύπρου. Επιδέξιος τσιαττιστής αλλά και στη γραφή ερωτικών  τραγουδιών. 

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΟΥ ΠΟΘΟΣ...

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές

 τραγούδησε ο ποιητής

 κι εγώ αποδώ για τις δικές μου κλαίω

 πονώ διπλά κάθε άνοιξη και πάσχα

 όταν τις νοιώθω βουρκωμένες

 μες τ΄αρωματικα τους δάκρυα ντυμένες

 πένθιμες νύμφες του Ευαγόρα..

 Αμμόχωστος μου λατρεμένη

 ένα λυγμό κατάντησαν το άγιο όνομά σου...

 εμπνευσμένο από το υπέροχο ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

 "Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές"

Λευτέρης Ελευθερίου:Εγώ ……… προσπάθησα να μη δώσω πόνο, απεναντίας όμως έχω εισπράξει αρκετό έως πολύ...

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΟΥ ΠΟΘΟΣ...

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές

 τραγούδησε ο ποιητής

 κι εγώ αποδώ για τις δικές μου κλαίω

 πονώ διπλά κάθε άνοιξη και πάσχα

 όταν τις νοιώθω βουρκωμένες

 μες τ΄αρωματικα τους δάκρυα ντυμένες

 πένθιμες νύμφες του Ευαγόρα..

 Αμμόχωστος μου λατρεμένη

 ένα λυγμό κατάντησαν το άγιο όνομά σου...

Αθήνα άνοιξη 2014

 εμπνευσμένο από το υπέροχο ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

 "Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές"

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

Ο Λευτέρης Ελευθερίου γεννήθηκε στον  Άγιο Γεώργιο Σπαθαρικού της επαρχίας Αμμοχώστου το 1951. Σκαλίζοντας το διαδίκτυο συναντήθηκα με την ποίησή του.  Μια ποίηση εμπνευσμένη βαθύτατα από  προσωπικά βιώματα αλλά και από τις ζωές των… άλλων. Ο ίδιος όπως σχετικά αναφέρει αισθάνεται την Ποίηση ως μια «…εσωτερική παρόρμηση..» Παράλληλα ασχολείται με την λογοτεχνία αλλά και την ζωγραφική. Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Έργα του μπορείτε να αναγνώσετε σε διαδικτυακούς χώρους αλλά και στην προσωπική του σελίδα σε Κοινωνικό δίκτυο.  Η γνωριμία μας προέκυψε μέσα από την κοινή μας αγάπη για την ποίηση. Έτσι καταλήξαμε σε αυτή την ουσιαστική συνέντευξη,  προσπαθώντας να προσεγγίσουμε τον …..εύτοκο ποιητή .

Τον ευχαριστούμε από καρδιάς

Ποίηση είναι μια εσωτερική παρόρμηση, έτσι την νοιώθω, έτσι την εκφράζω……

1. Κύριε Ελευθερίου γεννηθήκατε στο Άγιο Γεώργιο Σπαθαρικού της επαρχίας Αμμοχώστου το 1951 και σε ηλικία 19 χρονών, το 1970 μετακομίσατε στην Αθήνα. Από τότε ζείτε και εργάζεστε στην Ελλάδα. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν σε τούτη την …μετανάστευση;

--Λόγοι ανάγκης και βιοποριστικοί. Ήρθα στην Αθήνα για σπουδές, το πραξικόπημα όμως και η εισβολή στην Κύπρο το 1974 με κατέστησαν εκτοπισμένο και πρόσφυγα, οπότε η μόνιμη εγκατάσταση μου πλέον έγινε "υποχρεωτική".

2. Πως βιώσατε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της ……Δικτατορίας στης Αθήνα. Ποιες οι θύμησές σας;

--Έντονες, πολύ έντονες. Με μια μόνιμη σκιά φόβου να πλανάται παντού... Βίωσα απειλές και εκφοβισμούς αλλά και σύλληψη και ο μόνιμος φόβος μας ήτανε η απέλαση που τόσο εύκολα την επέβαλλαν τότε. Έζησα την πρώτη απόπειρα για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές στην ΑΣΟΕΕ, καθώς και τα γεγονότα της Νομικής με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου...

3. Το 1974, τέσσερα χρόνια μετά την εγκατάστασή σας στην Ελλάδα, η Κύπρος αντιμετωπίζει την Τουρκική Εισβολή και η Αμμόχωστος παραδίδεται αμαχητί στον κατακτητή. Το να σας ρωτήσω τι νιώσατε είναι σαν να ρωτώ μια μάνα τι νιώθει όταν χάνει το παιδί της. Όμως πράγματι, τι αισθανθήκατε, σαν Έλληνας, σαν Κύπριος από την πολύ μεγάλη απώλεια του Ελληνισμού.

--Μα μέχρι και σήμερα το ίδιο αισθάνομαι... Ξεριζωμένος, ξεσπιτωμένος, εκτοπισμένος.. λέξεις που δεν ξέραμε την έννοια και τον πόνο που κρύβουν μέσα τους. Αλλά το χειρότερο είναι να εξακολουθείς να νοιώθεις προδομένος, ένας λαός προδομένος που ποτέ δεν λυτρώθηκε με μια κάθαρση από την ύβρη της προδοσίας...

4. Σπουδάσατε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεστε ως οικονομικός αναλυτής σε όμιλο επιχειρήσεων. Τα τελευταία χρόνια αρχίσατε να δημοσιοποιείτε σε ιστοχώρους κείμενά και ποιήματά σας. Πως γεννήθηκε αυτή η ανάγκη;

--Πάντα έκανα κάποιες δειλές απόπειρες, απλά δεν τα δημοσίευα. Αν έχετε προσέξει, το πρώτο ποίημα μου που αναρτήσατε στις δικές σας σελίδες είναι γραμμένο το 1975. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω την καταλυτική επίδραση που είχε στη ζωή μου ο αείμνηστος φιλόλογος μας στο Β' Γυμνάσιο Αμμοχώστου, ο εξαίρετος λόγιος και ποιητής Σάκης Νικολάου.

5. Παράλληλα ασχολείστε και με την ζωγραφική. Οι πίνακες σας αποτέλεσαν ποτέ πηγή έμπνευσης για ποιητικό έργο, αλλά και το αντίθετο;

--Όχι δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο.. Θεωρούσα και θεωρώ τη ζωγραφική σαν ένα άλλο είδος εκτόνωσης, τουλάχιστον με τα δικά μου αισθητικά κριτήρια. Μόνο ένα μικρό μου έργο μπορώ να πω ότι είναι συνδυασμός των πιο πάνω όταν προσπάθησα να ζωγραφίσω τη δική μου Πιετά στο πρόσωπο της Κύπριας ολοφυρόμενης μάνας, αυτή είναι η μοναδική μου απόπειρα. Κι εδώ επίσης θα ήθελα να αναφερθώ σε μια πολύ αγαπημένη μου καθηγήτρια των Τεχνικών στο Γυμνάσιο, την αείμνηστη Στάλω Καντούνα και τη σημαντική επίδραση που είχε πάνω μου η δική της παρότρυνση και ενθάρρυνση.

6. Συνήθως από πού αντλείτε την θεματολογία των ποιημάτων σας; Πως γεννιούνται και μέσα από ποια διαδικασία ανδρώνονται τα ποιήματά σας;

-- Έγραφα πάντα για μια δική μου εσωτερική ικανοποίηση, από προσωπικά βιώματα, από εξωτερικούς παράγοντες και ερεθισμούς, από γεγονότα που σφράγισαν όχι μόνο τη δική μου ζωή αλλά και πολλών άλλων συνανθρώπων μας. Δεν έχω τη στόφα του ποιητή, το γνωρίζω και το αποδέχομαι, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι "κάθομαι" για να γράψω... Ό, τι γράφω είναι οι παρορμήσεις εκείνης της στιγμής με ότι γεννάει κάποιο γεγονός ή κάποια θύμηση και το γράφω μια και έξω.. Εύτοκος νομίζω είναι ο χαρακτηρισμός μου...

7. Σίγουρα θα έχετε διαβάσει μεγάλους έλληνες ποιητές. Ποιος άλλωστε δεν το έχει κάνει; Θα ήθελα να ρωτήσω εάν κάποιος έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ποίησή σας ή στην προσπάθεια να γράφετε ποίηση; Εσείς θεωρείτε απαραίτητο στοιχείο στην ιστορία της ποίησης, αυτή την επιρροή των παλαιοτέρων προς την καινούργια (όχι ηλικιακά) γενιά ποιητών;

--Ανεπιφύλακτα ο Καβάφης, πολύ σημαντικό ρόλο μάλιστα, απ΄ όταν μας τον γνώρισε στα μαθήματα του ο Σάκης Νικολάου. Αλλά και ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Βάρναλης, ο Έλιοτ, η Αχμάτοβα.. είναι τόσοι πολλοί!!! Σίγουρα είναι απαραίτητο στοιχείο αυτή η επιρροή και πιστεύω ότι ενδείκνυται η μελέτη των παλαιοτέρων.

8. Δεν γνωρίζω εάν παρακολουθείτε την Κυπριακή Ποίηση αλλά η Μεγαλόνησος έχει να επιδείξει σημαντικούς ποιητές στον χρόνο. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν ποιητές που φαίνεται ότι συγκινούν τους ανθρώπους παρά το γεγονός ότι οι Κύπριοι δεν διαβάζουν πολύ, πόσο μάλλον ποίηση. Ποια η άποψή σας για την Κυπριακή Ποίηση;

--Σίγουρα υπάρχουν σημαντικοί Κύπριοι ποιητές, αρχίζοντας από τον Κωστή Μιχαηλίδη, και τους εκπρόσωπους της Κυπριακής τοπολαλιάς Παύλο Λιασίδη και Δημήτρη Λιπέρτη με αποκορύφωμα τον πλέον σύγχρονο και κορυφαίο κατ΄ εμέ τον Κώστα Μόντη. Μήπως δεν έγραψαν εξαίσιους στίχους ο Βάσος Λυσσαρίδης, ο Δώρος Λοϊζου, η Κλαίρη Αγγελίδου και τόσοι άλλοι που δυστυχώς τους αδικώ μη αναφέροντας τους...

9. Σε όσα ποιήματά σας έχω διαβάσει, διαπίστωσα μια έντονη ερωτική διάθεση, μια αναζήτηση της ωραιότητας σε στιγμές που έχετε βιώσει και μια προσπάθεια καταγραφής μοναδικών στιγμών της ζωής σας. Ίσως και να κάνω λάθος. Διαβάζω όμως στο ποίημά σας: ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ : «…..Ω! κείνο το «κοκκίνισμα» Το αθώο.. Σαν βέλος πώς καρφώθηκε στο στήθος μου…» Θέλετε να μα πείτε πόσο ουσιαστικός είναι ο ρόλος του έρωτα στην ποιητική σας σκέψη, αλλά και που απευθύνεται αυτός ο στίχος;

--Καταλυτικός θα έλεγα, γιατί σίγουρα όταν γράφεις ερωτικούς στίχους είναι αναπόφευκτο να αναφέρεσαι σε βιώματα. Από τη Σαπφώ αρχίζοντας και μέχρι τον Λαπαθιώτη, τον Καρυωτάκη, την Πολυδούρη, - δεν χρειάζεται νομίζω να αναφερθώ στον Καβάφη - πιστεύω ότι τα προσωπικά βιώματα έχουν το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο ρόλο.

10. Σε κάποιο άλλο ποίημά σας λέτε: «Σου εκμυστηρεύτηκα αμέσως την αγάπη μου/ και συ φανέρωσες το φόβο σου μη μ' αγαπήσεις και πονέσεις.../ Πόσο αλήθεια άλλαξαν τα πράγματα !/ Τώρα υποφέρω εγώ γι' αυτό που εσύ φοβόσουνα.» Κύριε Ελευθερίου φοβάστε τον πόνο της αγάπης; Έχετε πάρει και έχετε δώσει πόνο; Σε αυτή την διαδικασία ισχύει το δούνε και λαβείν;

--Στις ερωτικές σχέσεις είναι αναπόφευκτο στοιχείο ο πόνος. Για πολλούς ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της σχέσης με τις βασανιστικές ανασφάλειες και φοβίες. Εγώ ομολογώ πως προσπάθησα να μη δώσω πόνο, απεναντίας όμως έχω εισπράξει αρκετό έως πολύ...

11. Πως θα αποτυπώνατε τα ίχνη σας στην ποιητική τέχνη; Υπάρχει σκέψη για έκδοση κάποιας ποιητικής συλλογής; Ή είναι πολύ νωρίς να αναφερόμαστε σε κάτι τέτοιο; Ίσως η συμμετοχή σε κάποια συλλογική έκδοση;

--Δεν είμαι τόσο παραγωγικός για να έχω τόση δουλειά που να χρειάζεται έκδοση, ούτε και πιστεύω πως οι δικές μου γραπτές σκέψεις αξίζουν έκδοσης. Υπάρχουν τόσοι εξαίρετοι ποιητές και μακάρι ο κόσμος να διάβαζε τη δική τους ποίηση. Σε κάποια συλλογική έκδοση μου έχει ήδη προταθεί, αλλά δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω τι να τους προτείνω....

12. Πριν ξεκινήσω τις ερωτήσεις έλεγα δεν θα φτάσω να ρωτήσω τι είναι ποίηση για εσάς. Όμως δεν δύναμαι να μην ρωτήσω σε έναν εν δυνάμει ποιητή; Τι είναι λοιπόν ποίηση για εσάς;

-Μια εσωτερική παρόρμηση, έτσι την νοιώθω, έτσι την εκφράζω, που κεντρίζεται από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες, συναισθήματα, εικόνες, γεγονότα...

13. Τον ελεύθερο χρόνο σας, αν εξαιρέσουμε την γραφή με τι ασχολείστε; Σας απορροφά χρόνο η οικογένεια; Πως δέχονται τα μέλη της αυτή σας την ενασχόληση;

--Σίγουρα η οικογένεια μου έχει τον πρωτεύοντα ρόλο στις "προτεραιότητες" μου, μου αρέσει η οικογενειακή ζωή. Τώρα για την ενασχόληση μου με το γράψιμο, δεν νομίζω να μ’ έχουν πάρει και πολύ στα "σοβαρά"...

14. Είστε οικονομικός αναλυτής; Να μια καλή ευκαιρία να σας ρωτήσω για την κρίση στην ποίηση. Έχετε διαπιστώσει απ’ όσα έχετε διαβάσει, γνωρίσει να αποτυπώνεται η αγωνία των ανθρώπων στους στίχους, εξ αιτίας αυτής της βαρβαρότητας;

--Δεν έχω αντιληφθεί κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με την κρίση - τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και στο Νότο γενικότερα -, πιο πολύ έχει να κάνει με τη παγκόσμια βαρβαρότητα των πολέμων και της δυστυχίας, πράγμα που κι εμένα επηρέασε και έγραψα τόσο για τις αγριότητες στην Ουκρανία όσο και για το ολοκαύτωμα της Γάζας.

15. Μπορούν να «επέμβουν» οι άνθρωποι το πνεύματος και να διορθωθούν κάποιοι παράμετροι της κρίσης που αφορούν κυρίως στην ορθή σκέψη. Μπορούν να σπείρουν ελπίδες οι ποιητές;

--Σίγουρα μπορούν να επέμβουν, το θέμα είναι ότι δεν το κάνουν.... Έζησα όπως είπαμε τη δικτατορία στην Ελλάδα και δεν θυμάμαι κανέναν Ακαδημαϊκό να έχει σταθεί στο ύψος του... με φωτεινή εξαίρεση τον Γιάννη Ρίτσο και τον Κώστα Βάρναλη, οι οποίοι φυσικά ήτανε εκτός Ακαδημίας...

Εύχομαι ο Έλληνας και ο Κύπριος φυσικά, να αρχίσει να διαβάζει.. Με γεννάει αφόρητη θλίψη να βλέπω στο εξωτερικό τον κόσμο να ανοίγει ένα βιβλίο μόλις καθίσει στο μετρό, ενώ στην Ελλάδα μετρώνται στα δάκτυλα αυτοί που διαβάζουν στα τραίνα, κάτι που με κάνει να υποθέτω ότι οι υπόλοιποι δεν το κάνουν ούτε στο σπίτι τους.

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τόσο ευγενική σου χειρονομία φίλε Δημήτρη καθώς και για την τιμή και την αξιολόγηση σου στη γραφή μου!