Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

[Όπως το ματσικόριδον] / Ροδίνης Άνθος

Όπως το ματσικόριδον αντάν να πει ν’ ανθίσει
Κοντά στον όχθον τα’ αυλατζιού τζαι να μουσκουμυρίσει
Τζαι να σκορπίσει μυρουδκιές στους κάμπους τζαι τα ορη
Έτσι εν τζ’ η αγάπη σου, λαλείς μου πάντα, κόρη.



μπορείτε να το ακούσετε πατώντας: https://www.youtube.com/watch?v=TbXLjkBHUAs

και 

https://www.youtube.com/watch?v=yGD2PlwHzso

Άνθος Ροδίνης (βιογραφικό σημείωμα)


Γεννήθηκε στη Μόρφου το 1926. Παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας δια αλληλογραφίας. Ασχολήθηκε με τη γραφή από πολύ νεαρή ηλικία και κυρίως με το χρονογράφημα και με την σατυρική ποίηση.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1942. Το 1947 άρχισε να εργάζεται σε διάφορες εφημερίδες της εποχής (Εσπερινή. Πρωτεύουσα. Έθνος, Πυρσός, Φώς) μέχρι το 1955, οπότε διορίστηκε λειτουργός προγραμμάτων κι εκφωνητής στην τότε Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία (αργότερα Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου). Στο ΡΙΚ συνέχισε να εργάζεται μέχρι την αφυπηρέτησή του, το 1986. Απεβίωσε το 2004. Ως Δημοσιογράφος έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο: Διογένης, έχοντας και σχετική στήλη στην εφημερίδα Φιλελεύθερος. 

Έγραψε τόσο στην πανελλήνια Ελληνική δημοτική όσο και στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα.

Έργα του:

Σατυρική Ποίηση: 

Ø  Με το φανάρι του Διογένη (σατιρική ποίηση, 1967).
Ø  Ο Διογένης χωρίς φανάρι (σατιρική ποίηση, 1969).
Ø  Με την άδεια σας (σατιρική ποίηση, 1974)
Ø  Με το κανόνι μου (σατιρική ποίηση, 1975).
Ø  Εκ του κατά Διογένην (σατιρική ποίηση, 1976).
Ø  Απ' την καλή κι απ'την ανάποδη (σατιρική ποίηση, 1980).
Ø  Πλυμένα κι άπλυτα (σατιρική ποίηση, 1983).

Ø  Φύρδην Μίγδην (σατιρική ποίηση 1986) 
     
     Λυρική Ποίηση: 
Ø  Λυρικές Νότες (ποιήματα, 1946).
      
      Άλλα: 

Ø  Όσα σέρνει η σκούπα (σατιρικά, 1948).
Ø  Σκίτσα της ζωής (ευθυμογραφήματα, 1949).

περισσότερα στη Διεύθυνση που αποτέλεσε και πηγή πληροφοριών:http://www.goodreads.com/author/show/5626663._

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ του ΣΤΑΥΡΟΥ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ


Οι Χτύποι της καρδιάς, ο κοινός κρίκος που μας συνδέει με τους απανταχού της γης συνανθρώπους μας

Κάθε φορά που έχουμε Ολυμπιακό Έτος - έτσι λέγονται τα έτη, που κατά την χρονική διάρκεια τους, πραγματοποιούνται Ολυμπιακοί Αγώνες -  έρχονται όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό μου.  Ας πάμε περίπου 20 χρόνια πίσω (1996) τότε που παρακολουθούσαμε όλοι οι Έλληνες με κομμένη την ανάσα, να ακούσουμε την απόφαση των ΑΘΑΝΑΤΩΝ της Δ.Ο.Ε. για την διοργανώτρια πόλη της Ολυμπιάδας το 2004.

Στην τελική διαδικασία έμεινε η Ρώμη με την Αθήνα. Όταν ο αείμνηστος Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, ανακοίνωνε πως η νικήτρια πόλη που θα φιλοξενούσε την Ολυμπιάδα το 2004 ήταν η Αθήνα παρακολουθούσα στην τηλεόραση από το σπίτι μας στην Αλάμπρα, σε ζωντανή σύνδεση τις εξελίξεις. Με το άκουσμα του θετικού αποτελέσματος, έφηβος (13 ετών) τότε, είπα στην οικογένεια μου ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ.

Η πρόταση της Ελλάδας είχε επίκεντρο τον άνθρωπο και βασικό στοιχείο την Ελιά. Ένα παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης, ελευθερίας, πολιτισμού. Δέντρο Ιερό της Μεσογείου, χιλιάδες χρόνια τώρα. Με λάδι έτριβαν τα κορμιά τους οι αθλητές πριν τρέξουν. Το λάδι είναι η βασική τροφή μας. Με κλαδί ελιάς, ήταν κατασκευασμένος ο γνωστός σε όλους μας κότινος, με τον οποίο στεφάνωναν τους νικητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για αυτό τον λόγο ο κότινος ήταν το σύμβολό της Ελλάδας και της Αθήνας το 2004. Άλλωστε Ελιά δώρισε η Θεά της Σοφίας Αθηνά στην πόλη και την λάτρεψαν οι κάτοικοι της και έδωσαν στην πόλη το όνομα της. Αθήνα. Μια αγριελιά φύτεψε ο μυθικός πατέρας των Ολυμπιακών Αγώνων Ηρακλής στην Αρχαία Ολυμπία.

Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη αφού ήξερα και παρακολουθούσα από πολύ μικρή ηλικία τους αγώνες που έκανε η αείμνηστη και αγαπημένη μου Μελίνα Μερκούρη, ως Υπουργός Πολιτισμού, για το θέατρο, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα πίσω στο σπίτι τους, καθώς επίσης και την διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων που μέχρι τότε δεν υπήρχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Δυστυχώς δεν πρόλαβε ποτέ η Μελίνα να ακούσει τα χαρμόσυνα νέα πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν ξανά στο σπίτι τους, στην χώρα που τους γέννησε, την Ελλάδα, αφού πέθανε 6 Μαρτίου 1994.

Ο σκηνοθέτης, ο χορογράφος, ο ζωγράφος, ο μάγος ποιητής της εικόνας, Δημήτρης Παπαϊωάννου μας πρότεινε μια τελετή διάφανη λιτή όπως και ο ελληνικός πολιτισμός ο οποίος γιορτάζει διαχρονικά. Μια τελετή την οποία ζήσαμε μέσα από μια ζεστή αγκαλιά παρέα με τις μνήμες,  μας πρότεινε ένα ταξίδι στο όνειρο, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο του χθες που καθορίζει το σήμερα και προσδιορίζει το αύριο. Μας ζήτησε να βιώσουμε και πάλι τον πολιτισμό μας, διαχρονικό, επίκαιρο μέσα από τα σύμβολα και τις αξίες του που δίδαξαν και επηρέασαν και μέχρι τις μέρες μας εξακολουθούν να επηρεάζουν την ανθρωπότητα. Άλλωστε όπως είπε και η Μελίνα Μερκούρη ο Πολιτισμός μας είναι το σημαντικότερο και πολυτιμότερο αγαθό μας.

Μοναδική η εμπειρία που έζησα τότε στην Τελετή Έναρξης των Αγώνων αφού ενσάρκωσα τον ρόλο του Μεγάλου Στρατηλάτη Αλέξανδρου. Μια από τις μεγαλύτερες μορφές του παγκόσμιου πολιτισμού που μετά το θάνατο του η ανθρωπότητα πέρασε στην ελληνιστική εποχή, μια εποχή που ήταν ερωτευμένη με την φόρμα και την ομορφιά.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, πως όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο μυστικό… Ένα ταξίδι στο σύμπαν του γαλαξία μας, ταξιδεύοντας μέσα από το γενετικό μας υλικό, που είναι ο πυρήνας κάθε μας κυττάρου. Ο τελικός χάρτης της ζωής μας. Ο κωδικός της ζωής μας. Το DNA είναι αυτό το μυστικό, που εξασφαλίζει την διαφορετικότητα μας, την ατομικότητα μας και παράλληλα αυτό που μας δένει με όλους τους συνανθρώπους μας…

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Έναν κλωνί βασιλιτζιά / Άνθος Ροδίνης

Πότισε τη βασίλιτζιά
τζαι ράντισε απ’ έξω
δε με κρυφά, γλυτζιά-γλυτζιά
την ώρα πο’ να ρέξω.

Ένα κλωνί βασιλιτζιά
για μέναν κόρη κόψε
μυρίστου το τζαι δως μου το
ν’ αναστηθώ τζαι πόψε.

Ζηλεύκου σε πως σ’ αγαπώ
τζι οι όμορφες στα όρη
έφκα στην πόρτα να σου πω
μιαν καλησπέρα κόρη.

Έναν κλωνίν βασιλιτζιάν : Στίχοι του Άνθου Ροδίνη και του Μιχάλη Βιολάρη

Μπορείτε να το ακούσετε στον παρακάτω σύνδεσμο

ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ (απόσπασμα) / Ροδίνης Άνθος

Σαφώς αποδεικνύεται πως είναι ικανοί 
για πράγματα απίθανα οι Αμερικανοί 
διότι απενόησαν κατ΄ ασφαλείς ειδήσεις
και κρέατα συνθετικά και μπείκον επίσης!
Ευτύχημα που έχουμε και κεφαλές σοφές 
που θα μας σώσουν όλους μας με τεχνητές τροφές 
και ίσως προχωρήσουμε με τρόπον θετικόν 
και εις την επινόησιν μυαλών συνθετικών 
γιατί στην κοινωνία μας, που είναι μαύρα χάλια,
υπάρχουν αναρίθμητα χωρίς μυαλό κεφάλια! 

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ (απόσπασμα)






Ανάδρομα πορεύεται το σώμα σου
Εμπορεύεται αναπόδραστα
Αν σου δώσω ένα μήλο θα μου δώσεις πίσω το φίδι;






Παιδί στο προσφυγόσημο

Παιδί στο προσφυγόσημο
ξυπόλυτο σαράντα χρόνους 
ρακένδυτο και δακρυσμένο
πλάι στο συρματόπλεγμα
θέλει ελεύθερο να περπατήσει 
να ζήσει θέλει
να ξεκολλήσει επιτέλους
την παιδική ψυχή από το έρεβος 
Εκατομμύρια γράμματα συνόδεψε
σε φάκελους σημαδεμένους
Δεν ωφελεί

Αλήθεια 

Απερίσκεπτα 
Απενεργοποίησες τη μνήμη 
Αδρανοποίησες τη φωνή 
Ακύρωσες τη ζωή σου 
Αρνήθηκες 
το Α το στερητικό 
στη λήθη να προσάψεις
Φοβήθηκες μη γίνεις αλάτι 
σαν τη γυναίκα του Λωτ



πρόσφυγες


Διανύεις αποστάσεις επί τόπου 
κρατώντας πυξίδα ένα μισοφέγγαρο ήλιο 
που ανατέλει και δύει μαζί σου 
Φαύλη ανακύκλωση ευχών 
Του χρόνου στα σπίτια μας
Του χρόνου στα σπίτια μας
Του χρόνου
Ποιου χρόνου;
Πορεύεσαι
Εναποθέτεις ελπίδες
Μνήμες ανακαλείς
Πορεύομαι πλάι σου καιρό
Δεν ξεχνώ αλλά ούτε και θυμάμαι 

Λήδρας

Πέραν του οδοφράγματος 
χρόνος ανάδρομος
χώρος αλαλάζων
ουρανός πλατύτερος
μνήμη αιχμηρή 
Η χώρα ενδότερη 
στρώματα ιστορίας
σώματα μυθολογίας
χώματα και ονόματα
Εκεί 
η πατρίδα ψυχή
πτώμα σε Προκρούστειο κλίνη

Τραγική ειρωνία

Όσο κι αν το προσπάθησα 
να ξεχωρίσω δεν κατάφερα
αν ήταν αλλοθρήσκων 
ή ομοθρήσκων οι καρδιές
που κάποια χέρια σκάλισαν 
σε τοίχο στη μοιραία πόλη 
Επέζησαν εντούτοις
του πολέμου


Το ιερό ψωμί

Εγώ θα επιμένω 
να ζυμώνω τις μνήμες μου 
με τις γροθιές
Μεσαορία
κι εσύ 
αλώνιζε τα ματωμένα στάχυα
και κράτα σπόρο καθαρό 
αντίδωρο και πρόσφορο 
για τους επόμενους


Αμμόχωστος

Για να σε λησμονήσω 
ξαπλώνω στην άμμο σου 
και μαεύω φωτόνια 
Ύστερα τα αλείβω
με ευλάβεια στο δέρμα μου 
Μικροσκοπικά αστέρια 
φυτρώνουν εντός μου
και τότε ανατέλλω
μηδενικά φορτισμένη 
πανδέκτης και πανσέληνος αλλού 
Μα δε σε λησμονώ


Ελευθερία

Τώρα εξηγείται 
η απουσία της
εδώ και χρόνια 
από τις παρελάσεις
Είναι νεκρή 
και όχι λιποτάκτης 
όπως νομίζαμε 
Δεν είδαμε ποτέ
ή αγνοήσαμε 
τη σφαίρα 
στο στήθος της 
Εφονεύθη 
Ας μην την περιμένουμε 
Ας περιοριστούμε μόνο 
στην κατάθεση στεφάνων 

Αιώνες τώρα 

Περιμέναμε την Άνοιξη 
και την Ανάσταση
Λησμονήσαμε 
ότι προηγούνται 
αιώνες τώρα 
η προδοσία 
και η σταύρωση
Αιώνες τώρα 
Πόντιοι Πιλάτοι 
και Ιούδες
Αιώνες τώρα 
μας φιλούν



Ζητείται Πατρίς 

Πυκνή κίτρινη
αφρικάνικη σκόνη
κρύβει τον ήλιο
σε μια πατρίδα
χωρίς ουρανό
Κι εμείς 
ενδοτικοί σπουργίτες
αναμεταδίδουμε 
φλυαρίες χελιδονιών 
και λοιπών αποδημητικών 
για δήθεν ερχομό
της άνοιξης

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ / Δημήτριος Γκόγκας

Έπαινος στον Ε΄Ποιητικό Διαγωνισμό 
Καισάριος Δαπόντες (Δήμος Σκοπέλου) 

Κάθε πρωί της ξενιτιάς ο ήλιος χρυσολάμπει.
Μα μένα την καρδούλα μου φωτίζει μια νυχτιά,
που απλώνεται κει στα βουνά. Κι είναι νεκροί οι κάμποι, 
κάποιας πατρίδας που στο νου μου, πάντα τριγυρνά.

Το άρωμά της δεν ξεχνώ, είναι της μάνας μύρο.
Απλώνονταν απ΄ την αυλή, ως κάτω στο ποτάμι.
Κυρτή στ΄ αναχώματα, η λεύκα όπου θα γύρω
και η ψυχή απ΄ τη κούραση,  σιγά θα αποκάμει.

Οι λόφοι της παράδεισοι,  γεμάτοι ανεμώνες.
Απ΄ το βουνό απλώνεται σαν σκέπη o ουρανός.
Ξενιτεμένοι  γερανοί μου φέρνουνε εικόνες.

Και φτερουγίζει πάντοτε στα στήθη ένας καημός.

Δημήτριος Γκόγκας (Βιογραφικό σημείωμα)







Δημήτριος Γκόγκας (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Δημήτριος Γκόγκας γεννήθηκε το 1964 στο Στρυμονικό Σερρών. Σπούδασε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα. Ασχολείται με την ποίηση. Συνεργάστηκε στην έκδοση του Βιβλίου «Το χθες της Ξάνθης σαν σήμερα» από τον Δήμο της Ξάνθης το 1998, με ευθύνη κυρίως της συλλογής και αρχειοθέτησης του υλικού. Ποιήματά του έχουν αναρτηθεί σε σελίδες του διαδικτύου.

Διακρίσεις:

2014 

α. Βραβεύτηκε με τον Α΄ Έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Πνευματικής Συντροφιάς της Πόλης Λεμεσού Κύπρου για το ποίημα : «Περιγραφή για ένα Θάνατο»
β. Έλαβε το 2ο Βραβείο του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ «Στο μισό του δρόμου το τέλος αργεί ακόμη»
γ. Το ποίημά του: «Φόβος» έλαβε το Α΄ Βραβείο στην κατηγορία :(Διαγωνισμός για τη Κύπρο) Ποίηση Αυτογνωσίας του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού "ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014"

2015

α. Έλαβε το 3ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ για το ποίημα: «Πέντε Δάκρυα»
β. Το ποίημά του: Κάτω στη Πατρίδα που σίγησε βραβεύτηκε (Β΄βραβείο) στον Ποιητικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (ΕΠΟΚ)

2016  

α. Ανάμεσα στα 42 ποιήματα που διακρίθηκαν στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ, βρέθηκε και το ποίημά του  με τον τίτλο: ΟΡΑΣΗ Τα 42 ποιήματα θα περιληφθούν στη συλλογή  ΕΛΙΚΩΝ 2015 που θα εκδοθεί από τις Εκδόσεις Momentum.
β. Το ποίημά του "Για την δική μου Πατρίδα" τιμήθηκε με ΕΠΑΙΝΟ στον Ε΄ Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" του Δήμου Σκοπέλου.
γ. Έλαβε Β΄βραβείο στην κατηγορία Σύγχρονης Ποίησης στον Ποιητικό Διαγωνισμό του ΚΕΛΑΙΝΩ 2016, για το ποίημά του: ΜΕΣΑ ΣΤΙς ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΤΗς ΑΝΕΧΕΙΑΣ
δ. Το 2016 το ποίημά του: Το σκυλί του Πατέρα έλαβε Τιμητική Διάκριση  στον 5ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας
ε. Το 2016 τα ποιήματά του : Η Προσφυγιά και Ο πόνος του Αγνοούμενου Ποιητή έλαβαν Α΄και Β΄βραβεία αντίστοιχα στον 7ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων)

2017 

α.Έλαβε 3ο βραβείο στον πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος "Γιώργος Σεφέρης" που διοργανώθηκε από την Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών), από κοινού με την Ελληνική Κοινότητα Σικελίας “Τρινακρία” και με τον Εκδοτικό Οίκο “Nostos – Edizioni La Zisa”
β. Τιμήθηκε με Έπαινο στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας. με το ποίημα: Κραυγές ενός σκύλου.

2018 

α. Έλαβε τιμητική διάκριση για ποίηση χαικού  στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
β. Έλαβε Γ΄Βραβείο για το ποίημά του: Βυθισμένη στην Άμμο... (Ενότητα: Αμμόχωστος Βασιλεύουσα) και Α' Βραβείο για το Ποίημα: Η πράσινη Γραμμή (Ενότητα: Μουσικός Στίχος) από τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό
γ. Έλαβε Γ΄βραβείο για το ποίημα: ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ στον 7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού. 
δ. Τα ποιήματά του: Ακατέργαστη Μπαλάντα για Κείνους Χωρίς όνειρα, Απέραντη Σιωπή, Παράκληση του Πάσχα έλαβαν το Β΄Βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Βιβλιοθήκης Σπάρτου

2019 

α. Το ποίημά του: Στη συγκομιδή των Ξύλων έλαβε τον γ΄έπαινο στον διαγωνισμό ποίησης που προκήρυξαν για το 2018 ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, και το λογοτεχνικό περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή, Μανδραγόρας.
β. Το ποίημά του: «Η κυρία Αφροδίτη από το Βαρώσι» έλαβε το Γ΄Βραβείο στην κατηγορία: Ποίηση Ομοιοκατάληκτου στίχου του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
γ.  Το διήγημα του : «Το σπίτι στην άκρη της πόλης» διακρίθηκε στην κατηγορία: Διηγήματος του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
δ. Το ποίημά του: "Σημεία Στίξης" έλαβε Έπαινο (στην 4η με αξιολογική σειρά) του 5ου διαγωνισμού ποίησης Bonsaistories
ε. Το ποίημά του: ΠΟΛΙΤΕΙΑ έλαβε το Γ΄βραβείο του  Ποιητικού Διαγωνισμού της Εταιρίας Λογοτεχνών και συγγραφέων Ηπείρου (13ης Λυρικής Παμφώτιδας) με θέμα «Περιβάλλον: γη, νερό, αέρας»
στ. Το διήγημά του : Συνέντευξη με τον Θ. Κολοκοτρώνη, συμπεριλήφθηκε μαζί με άλλα 40 (μετά από διαγωνισμό με θέμα: 1Φραση +821 λέξεις για το 1821) στην ειδική έκδοση και θα παρουσιαστεί σε τελετή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
ζ. Το διήγημά του: Περιστέρια στο Τζαμί, έλαβε έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστημών και Πολιτισμού Κερατσινίου


Παρουσιάσεις Έργων

Το 2017, έγραψε τα κείμενα της μουσικής παράστασης: Αυλαία Πάμε και την παρουσίασε στο Δημοτικό θέατρο Λάρνακας
Το 2018, παρουσίασε το βιβλίο ΤΟ  ΨΩΜΙ του Χρίστου Τσιαήλη 
και την Ποιητική Συλλογή της Εύας Γεωργίου : ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
To 2019, παρουσίασε το βιβλίο της Μαρίας Γεωργίου : Σπασμένο Ακορντεόν


Τίτλοι έργων του και Συμμετοχές σε Συλλογικά έργα:

Συμμετείχε στις Ομαδικές Ποιητικές Συλλογές των Εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ, κατά τα έτη 2014, 2015,2016, 2017, στο Ανθολόγιο Ποίησης των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ 2017,    ενώ οι Εκδόσεις : η ΠΡΟΦΗΤΙΣΑ, συμπεριέλαβαν το ποίημά του: «Έτσι ήταν το Δείλι μας» στη Ποιητική Συλλογή: Από Καρδιάς

Από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ κυκλοφόρησε (2015) σε μορφή e-book η Ποιητική Συλλογή: «Ωράρια Επιστροφών» (ISBN: 978-618-82188-6-4)

Το 2016 συμμετείχε στο Συλλογικό Έργο των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ: Ταξίδια Πολύτιμα του νου μαζί με τους Ποιητές: Σκουλίκα - Βέλλου Σοφία, Βλαχιώτης Αλέξανδρος  Δρατσέλος Ευριπίδης (ISBN: 978-960-604-050-4)

Το 2018 και πάλι από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ σε μορφή e-book κυκλοφόρησε η Ποιητική Συλλογή: Απανθίσματα (ISBN: 978-618-81297-3-3) μαζί με τις Ποιήτριες: Ρούλα Τριανταφύλλου και Χριστίνα Γαλιάνδρα - strada. 

Το 2019, κυκλοφόρησε σε μορφή e-book η ποιητική συλλογή: 16 αριθμοί και 24 γράμματα (ISBN 978-9925-7392-6-40)

Στο διαδίκτυο και στις σελίδες των εκδόσεων: http://www.easywriter.gr/profile έχουν αναρτηθεί σε μορφή e-book, κατά το 2015 οι παρακάτω ποιητικές συλλογές του:

α. Κάμπος μιας νιότης: Ποιήματα 
β.  Ξέρω ένα τόπο: Ποιήματα 
γ. Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: Ποιήματα

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του "Κυπριακού Ελληνισμού"! (φύλλο 82)


Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του "Κυπριακού Ελληνισμού"! (φύλλο 82)
Το νέο τεύχος (φύλλο 82) της εφημερίδας του συλλόγου μας, "Κυπριακός Ελληνισμός" εκδόθηκε σήμερα.
Μπορείτε να κατεβάσετε την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας μας, πατώντας ΕΔΩ.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Είμαι η οργή σου /Λουκάς Σταύρου



Στέκομαι με ένα πολυβόλο
και σ' αγναντεύω γη μου.
Είμαι η ψυχή σου
η φωνή σου
είμαι η οργή σου που ανατέλλει
μέσα απ' το χώμα
και το πνεύμα σου
πατρίδα μου .

Λουκάς Σταύρου

Κουράγιο Πενταδάκτυλε



Κουράγιο Πενταδάκτυλε
θα ξανακούσεις
στις απόκρημνες πλαγιές σου
τις τρομερές πατημασιές
της Λευτεριάς. 

Λουκάς Σταύρου

Πενταδάκτυλε / Λουκάς Σταύρου



Σίμωσα τη καρδιά μου
και αφουγκράστηκα τα έγκατα σου
Πενταδάκτυλε.
Βαθιά σου ηχούν τα τύμπανα
κι’ οσάν από τα τρίσβαθα του Άδη
βουή πυρφόρα
της λευτεριάς η λάβα σου
αναβράζει.

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ / Λουκάς Σταύρου

Δεν θα ξεχάσουμε τα δάκρυα
που αυλάκωσαν την όψη μας 
όταν μας είπαν πως 
«η Κύπρος είναι μακριά» .
Δεν θα ξεχάσουμε τ΄ αδέλφια μας 
που άταφα μείναν τα κορμιά τους 
στον Άγιο Ιλαρίωνα .
Δεν θα ξεχάσουμε τους ήρωες
που γύρισαν παράλυτοι απ΄ τις μάχες
και ζουν σαν τα σκουπίδια πεταγμένοι .
Δεν θα ξεχάσουμε τη πόρνη 
που αφιονίζει μέρα νύκτα το λαό μας .
Φτωχοί , καταδιωγμένοι εργάτες
μιας μεγάλης και υπερήφανης Ελλάδος
μέσα σε φτωχογειτονιές και σε στρατώνες
μέσα σε φυλακές και τόπους εξορίας
θα ορθώνουμε το κράτος μας
τη μυστική μας κοινωνία 
και απάνω σε αμόνια φλογισμένα
θα τροχίζουμε 
το ατσάλι μιας φρικώδους τιμωρίας .

πηγή: http://l-stavrou.blogspot.com.cy/2014/07/blog-post_23.html

Προς τους δεσμώτες / Λουκάς Σταύρου

Προσπάθησε συνάνθρωπε
συγκέντρωσε τις δυνάμεις σου
τίποτα μην πιστεύεις
σε όσα βλέπεις
και όσα ακούς
ο στόχος είναι
να σπάσεις τα δεσμά σου
να δραπετεύσεις
από την σκοτεινή φυλακή σου
με τις αλλόκοτες σκιές
και τις βουερές αντηχήσεις
τους βλοσυρούς να αφήσεις πίσω σου
θαυματοποιούς
που με στέμματα και σκήπτρα
με ράσα και πηλήκια
τα σιδηρά δεσμά σου
επιτηρούν.
Έξω να βγεις
από του ψεύδους την παράνοια
να λυτρωθείς.