Σάββατο 22 Μαΐου 2021
ΚΕΡΥΝΕΙΑ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Ω Ποντίων οδύνη / Χρ.Χαραλάμπους
Πέμπτη 20 Μαΐου 2021
Οι ποιητές και τα συνέδρια / Παγιάση - Κατσούρη Ντίνα
Ντίνα Παγιάση Κατσούρη (βιογραφικά στοιχεία )
Ποιητικές συλλογές:
(1964) Ποιήματα. Λευκωσία: Τυπογραφεία Γέκα.
(1966) Σύνθεσις. Λευκωσία: Βιβλιοθήκη Κυπριακών Χρονικών.
(1969) Ο Ηγεμόνας. Αθήνα: Ιωλκός.
(1978) Υπομνήματα. Λευκωσία: Τυπογραφεία Θεοπρές.
(1987) Αντι-Θέσεις. Αθήνα: Εκδόσεις Θεμέλιο.
(1996) Μ' ακουουούς. Λευκωσία: Ωρίων.
(2006) Της Αφροδίτης και του Άδωνη. Λευκωσία. ΑΝΕΥ.
(2011) Πενήντα παρά μία ανατροπές. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.
(2013) Τα ποδοσφαιρικά. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.
(2017) Το παγκάκι. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.
- Αφρικανοί πεζογράφοι, «Θεμέλιο», Αθήνα 1979·
- Σύγχρονοι Παλαιστίνιοι πεζογράφοι, «Θεμέλιο», Αθήνα 1983.
περισσότερα για την Ποιήτρια:https://www.ucy.ac.cy/psifides-gnosis/el/digital-portfolios/17-gr-articles/top-menu/digital-portfolios/129-dina-katsouri
Τρίτη 11 Μαΐου 2021
Σαύλος –Παύλος / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
Για την ακρίβεια ο ένας βοήθησε τον άλλο∙
για την ακρίβεια βρίσκονταν ο ένας μέσα στον άλλο.
Όσο και ν’ αντιστάθηκαν στο διαχωρισμό,
όσο και να πάλεψαν σαν σιαμαίοι να μην επιτρέψουν
αυτό το διαχωρισμό ,μόλις κατάλαβαν τη φοβερή τους
αλληλεξάρτηση ,μόλις διέκριναν το κοινό τους
πεπρωμένο, πήρε καθένας το δρόμο του∙
κι ως εκ συμφώνου, ως από πριν συνεννοηθέντες,
ο Σαύλος έβγαλε τον Παύλο στην έξοδο∙
κι ενώ τον ξεπροβοδούσε, ενώ του εύχονταν
καλή τύχη, έβλεπε τον εαυτό του σιγά σιγά
να μικραίνει μέχρι πλήρους εξαφάνισης∙
κι ενώ ο Παύλος έβγαινε στο δρόμο, ο Σαύλος
με μιαν αντίστροφη φορά περιελίσσονταν
γύρω από τον εαυτό του σε μια κίνηση
κυκλοτερούς εκμηδένισης, μια τελευταία χειρονομία
απόλυτης κένωσης ,μιαν έσχατη πράξη πλήρους
απάρνησης εαυτού!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΜΝΗΣΟ.. ΄΄ ΕΚΔΟΣΗ 2006
Πορεία προς τη Δαμασκό / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
Όπου ξάφνου ο παλαιός εαυτός μου
φωτίστηκε με
ένα καινούριο καταλυτικό
φως κι
αισθάνθηκα όπως φίδι που αποβάλλει
το παλαιό του
δέρμα έτσι να μου φεύγει
ο παλαιός
εαυτός∙ σα Σαύλος που επιτέλεσε
την αποστολή
του, σα γερασμένος Σαύλος
που ξέρει πως
δεν έχει πια μέλλον.
Ένας ορμητικός
Παύλος δε βλέπει την ώρα
να πηδήσει στο
μέσο των Εθνών σαν ιεραπόστολος∙
ένας
ασυγκράτητος Παύλος ξεδιπλώνεται μέσα μου
σαν
επαναστατική σημαία∙ την ακούω να πλαταγίζει
πάνω από
στεριές και θάλασσες ∙την ακούω να φρικιά
πάνω στις
ομιχλώδεις στέπες ,πάνω από κάθε γωνιά
της γης ακούω
τα βήματα μου να γράφουν με πύρινα
γράμματα τη
νέα πορεία του ανθρώπου, όπως γεννήθηκε
από μέσα μου,
όπως μια στιγμή μεγάλης περισυλλογής
αναδύθηκε από
μέσα μου!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΜΝΗΣΟ.. ΄
ΕΚΔΟΣΗ: 2006
Παύλος , ο Απόστολος των Εθνών / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
Αν δε σ ε κυνηγούσα, αν με τόσο πάθος
δε σ’ εδίωκα από πόλη σε πόλη,
από μεθόριο σε μεθόριο, από σταθμό
σε σταθμό, εσύ θα έπρεπε να στρωθείς
στο κατόπιν μου, εσύ θα έπρεπε να με πάρεις
από πίσω σαν επίμονο ανιχνευτικό σκυλί!
Αν κι εγώ κλεινόμουν στα στενά μου όρια,
σε περιόριζα μεταξύ των ολίγων και εκλεκτών,
τώρα θα ήσουν μια ξεγραμμένη υπόθεση,
θα συγκαταλεγόσουν κι εσύ στους αφανείς
αστέρες που ούτε κανείς θυμάται τη λάμψη τους.
Αν δε σ’ άρπαζα στα χέρια μου, αν με τα χέρια μου
δε σ’ αναρρίπιζα σαν σημαία και φλάμπουρο,
τώρα θα κειτόσουν άγνωστος στο μνήμα σου,
μη τολμώντας να σηκώσεις κεφάλι
από το χορταριασμένο μνήμα σου!
Σάββατο 8 Μαΐου 2021
Χριστάκης Χαραλάμπους: Οι ποιητές πεθαίνουν μόνοι διότι έμειναν ριζωμένοι στο χθες...
Άτιτλο
Πέμπτη 6 Μαΐου 2021
Πέντε [5] ποιήματα για τη Μόρφου
ΜΟΡΦΟΥ 2001/ Γιάννης Ποδηναράς
Φύλλα διάφανα
νερά της άμμου
πότισαν τη φυγή μας.
Βυθός του πράσινου κήπου
χάραξε την αφή της θάλασσας.
Πρώτο άγγιγμα
παλμοί της ζωής μας
στέρεψαν την κοίτη της λήθης.
Μόρφου, γεφύρι στην καρδιά
της ξένης γης.
Μόρφου, γεφύρι στο βαθύ πηγάδι
του νόστου.
**
16/08/2019 / Κώστας Σπυρής
Μόρφου για σέναν σήμερα
εγιώνι έθθα κλάψω,
ούτε όμως τον πόθον μου
για σεν εννά ξηγράψω!
Έθθεν να κλάψω μιαν στιγμήν
τζι ύστερις να ξηάννω,
τζειαμαί εννά’ μαι ώσπου ζιω
τζι άρκον πο’ ννά πεθάνω!
Πάντα προτεραιότηταν
εννά’ χω νύκταν μέραν,
την γην σου τζιαι τον ουρανόν,
κόμα τζιαι τον αέραν!
Πάντα’ ννά’ σ’έχω μες στον νουν,
κομμάτιν της ψυσιής μου,
πάντα εννά’σαι η αρκή
τζιαι τέλος της ζωής μου!
***
Μόρφου / Ανδρέας Καρακόκκινος
Οι δρόμοι το ίδιο στενοί
μ’ ονόματα αλλαγμένα
βήματα ξένα τους περπατούν
κι οι πόρτες των σπιτιών
τρίζουν απορημένες
μες στις αυλές τα γιασεμιά
είναι πάντα μαραμένα
χωρίς αγγίγματα των χεριών
που κάποτε τα τραγουδούσαν.
****
ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ / Μαρίνα Αρμεύτη
Την παραμονή ήθελε να δει το σπίτι της.
Την πήραν απ’ το χέρι
Την πέρασαν απ’ όλα τα δωμάτια
Εκατό τετραγωνικά στον δεύτερο όροφο
Κάρφωσε το βλέμμα της στις φωτογραφίες
Στα διπλωμένα ρούχα και στα μπιμπελό
«Δεν θέλω να πεθάνω», είπε
«Θέλω να μείνω στο σπίτι μου»
Το πρώτο της σπίτι ήταν στη Μόρφου
Ξυπνούσε απ’ τον μυρισμένο ύπνο της
Δέκα χιλιάδες τετραγωνικά ανθό
Ύστερα, πέσαν πυροβολισμοί στο σαλόνι
Έφυγαν με το παιδί
Το μικρό ποδηλατάκι του στέκει στην αυλή ακόμη
Κάτι αδικαίωτες πεταλιές φορτωμένο
«Θέλω να μείνω στο σπίτι μου», είπε
Μα έφυγε.
*****
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ / Κώστας Μόντης
—Τη θλίψη σου, παππούλη μου, καταλαβαίνω, μα
αυτές τις μπότες σου τις λασπωμένες
τι τις φυλάς τόσο πολύτιμα;
Να τη φιλήσεις έμεινε
τη λάσπη που παρέμεινε.
Τουλάχιστο δεν τις ξεπλένεις;
Σε βλέπω και λυπάμαι έτσι που μένεις
και ξεχασμένος τις κοιτάς ώρες πολλές.
—Να τις ξεπλύνω, γιε μου; Τι μου λες!
Μ αυτές είν τις αγαπημένες
που πότισα πορτοκαλιές
για τελευταία φορά.
Η λάσπη τους είναι του Μόρφου χώμα
που σαν να πρόβλεπε τον χωρισμό
όσο περσότερο μπορούσε κόλλησε και μένει ακόμα.
Τις μπότες μου, παιδάκι μου, θα καθαρίσω
όταν στου Μόρφου το περβόλι μου
θα πάω ξανά να το ποτίσω.
Κυριακή 2 Μαΐου 2021
Ελευθερία και το Κυπαρίσσι του Δημητρίου Θ. Γκότση
Δημήτρης Θ. Γκότσης (βιογραφικά στοιχεία)
O Δημήτρης Θ. Γκότσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1945 από γονείς μουσικούς, από τους οποίους και πήρε πλήρη μόρφωση στη φωνητική Μουσική. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Μετεκπαιδεύτηκε κι εργάστηκε για πολλά χρόνια στην -τότε Δυτική- Γερμανία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα στην ώριμη ηλικία των 44 χρόνων. Το 1986 εγκαταστάθηκε στην Πάφο της Κύπρου κι εργάστηκε σαν γιατρός μέχρι το 1999. Από τότε ζει σαν ελεύθερος συγγραφέας και μεταφραστής. Διετέλεσε εξωτερικός συνεργάτης του Κέντρου Χορωδιακής Πράξης του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας σε θέματα μετάφρασης λιμπρέττων, ποιητικής και αισθητικής της φωνητικής Μουσικής (ειδικά Ορατορίου και Λήντερ).
Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου, ενώ είναι επίσης και μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, του Pen Club Κύπρου καθώς και της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Λογοτεχνίας.
Ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί στα Γαλλικά, Αγγλικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Φινλανδικά, Βουλγαρικά και Περσικά. Επίσης πρωτότυπα γερμανικά του ποιήματα έχουν συμπεριληφθεί σε γερμανικές ποιητικές ανθολογίες, εκδομένες στο Μόναχο και στο Κίελο.
Ποίηση
- Έστωρ, Λευκωσία, 1989.
- Ιμάτια, Λευκωσία, 1990.
- Τού Έστεν τα τραγούδια, Παιδική ποίηση, πάνω σε μουσική του Theodore Oesten, Λευκωσία, 1991.
- ...και Ορεινός ο Κήπος, Λευκωσία, 1992.
- Αυλή του Πάσχα, Άσματα για τα Φυλακισμένα Μνήματα, πρόλογος: Τάκης Βαρβιτσιώτης, Λευκωσία, 1994. (Κρατικό Βραβείο Κυπριακής Δημοκρατίας 1995).
- Ταξιδίου Τέρματα, Λευκωσία, 1998.
- Της Ευφρόνης, Λευκωσία, 2001.
- Ομόκεντρον σε Τρία Πρόσωπα, Λευκωσία, 2003.
- Ταξιδεύοντας με τον Μάλτε, εκδόσεις Αρμός , Αθήνα, 2006.
- Χειμέρια Κύπρια, Λευκωσία, 2007.
- Εκλογή Α΄1989-2009, Λάρνακα, 2010.
- Posthumous (Δεκεμβριανά 2008), Αθήνα, 2011.
- Ότι συνεβασίλευσας (Κουβέντες με τη Σαλονίκη), Λευκωσία, 2012.
- Διχασμένη Αυγή (Μονολογώντας στην «Πράσινη Γραμμή»), Λευκωσία, 2013.
Δοκίμια
- Από την Κύπρο στην Κέρκυρα (τρεις ομιλίες του 1998), Λευκωσία, 2006.
- Επιγνώσεις πατρίδας στον Θεοκλή Κουγιάλη, Αθήνα, 2011.
Θέατρο
- Τα Όρια, μονόπρακτο σε τρεις σκηνές, 1988.
- Μακεδόνισσες, μίμηση αρχαίου δράματος, 1991, ανεβασμένο σε ραδιοφωνική παραγωγή του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου.
- Σώμα Πενθέως, σκηνική μεταφορά ποίησης, 1993.
- Τραγικοί Μαίανδροι, δράμα σε πέντε σκηνές, 2006.
Μεταφράσεις
- Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Τα Σονέττα του Ορφέα -σε συνεργασία με τον Ανδρέα Πετρίδη, έκδοση της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Λευκωσία 1995.
- Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Οι Ελεγείες του Ντουίνο, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2000.
- Φρήντριχ Χαίλντερλιν: Ποιήματα, Μεγάλη Εκλογή σε Τρία Μέρη, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα, 2002.
- Johannes Bobrowski: Ποιήματα, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα, 2007.
Μιχάλης Πασιαρδής (βιογραφικά στοιχεία)
Ο Μιχάλης Πασιαρδής γεννήθηκε στο Τσέρι το 1941 και απεβίωσε στις 1 Μαίου 2021. Έκανε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως Λειτουργός Προγραμμάτων στο ραδιόφωνο του Ρ.Ι.Κ.
Ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση και το θέατρο. Έγραφε ποίηση από τα νεανικά του χρόνια κι εξέδωσει μέχρι σήμερα έντεκα, συνολικά, ποιητικές συλλογές. Ποιήματα του μελοποιήθηκαν από διάφορους Κύπριους συνθέτες.
'Εγραψε ποίηση και θέατρο στην κυπριακή διάλεκτο.
Γνωστά θεατρικά έργα του είναι:
- «Γιαλλουρού (1961),
- «Το νερόν του Δρόπη» (1968),
- «Μιαν φοράν σ' ένα χωρκό» (1969),
- «Στα χώματα της Μεσαρκάς» (1970),
- «O Θησέας στην κοιλιά του Μινώταυρου» (1973),
Ήταν τακτικός συνεργάτης στην καλλιτεχνική στήλη της εφημερίδας «ο Φιλελεύθερος» και συνεργάστηκε και με διάφορα περιοδικά σε θέματα πνευματικού περιεχομένου
Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου του Θ.Ο.Κ., 2015
Αριστείο Γραμμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, 2016
Ποιητικές Συλλογές:
1962: Ποιήματα
1972: Δια- στάσεις (κρατικό βραβείο ποίησης )
2017: Τετράστιχα Γ’. Η εν λόγω συλλογή αποτελεί συνέχεια δύο προηγούμενων (Τετράστιχα και Τετράστιχα Β’)
μπορείτε να διαβάσετε σχετικά: http://www.poiein.gr/archives/32826/index.html
Την Κύπρο ζωσαν οι καημοί / Πασιαρδής Μιχάλης
τα βάσανα κι οι στεναγμοί κι ο πόνος.
Ήρθε φωτιά αντί βροχή
κι έκατσε διπλοπόδι ο χρόνος.
Θεέ μου τι βαρυοχειμωνιά,
στον Αύγουστο και στον Ιούλη.
Ζώσαν’ τον τόπο τα θεριά,
βροντάει του Χάρου το νταούλι.
Αίμα και κλάμα παν’ μαζί,
βροντή, αντάρα κι αστραπή παρέα.
Ώρα πικρή σ’ αυτή τη γη,
χάνονται τα όμορφα κι ωραία.
ΤΟ ΑΚΟΎΤΕ: https://www.youtube.com/watch?v=R4nAgNV9Wno