[Ώρα για σένα...] / Δαπόλα Μαρία

Ώρα για σένα.
Ώρα να κάνεις το δικό σου.
Ώρα να γίνεις πρωταγωνιστής.
Η εμπειρία του σκηνοθέτη είναι σημαντική
και οι συμβουλές επίσης.
Όμως μη δεχθείς τους ρόλους που θα σου δώσουν, 
αν καταλάβεις πως δε σου πάνε.
Ν΄ ακολουθείς μόνο ό, τι σου ταιριάζει.
Σεό, τι κάνεις ν΄ αφήνεις αποτυπώματα!

από το βιβλίο: Όλα αυτά που θα΄ θελα να ξέρεις

Δαπόλα Μαρία- Ανδρέας Τιμοθέου

ΛΥΡΙΚΑ: Ποιητική Συλλογή του Κώστα καρατσιόλη (ψευδώνυμο Γραικός Κώστας) έτους 1972

Ο ήλιος ιριδίζεται σ΄  ένα καθρέφτη.
Στη διπλανή γωνιά εφτά χρώματα
χαράζουνε τ΄  όνομά σου.
Θάθελα να σου πω
ένα τραγούδι απόψε
ένα τραγούδι 
όπως κι η αγάπη μας
απλή σαν το πολυσύνθετο φως  
καθάρια σαν το κρυστάλλινο νερό
στο ρυάκι της ρεματιάς, 
ριζωμένη όπως η βελανιδιά
που γαντώθηκε στα σπλάχνα της γης 
και περιφρονεί τις θύελλες.
Θάθελα να σε νανουρίσω απόψε
μ΄ ένα παραμύθι
ατελείωτο
όσο κρατά κ΄ η στιγμή της ευτυχίας
στη θύμηση
κ΄ η ζωή.

Γραικός Κώστας ( (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κώστα Καρατσιόλη)) (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στο χωριό Αρακαπά το 1937, ο ίδιος όμως θεωρούσε τη Κυθραία ιδιαίτερη πατρίδα του. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Τσεχοσλοβακία. Δούλεψε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα “Χαραυγή”, τα περιοδικά “Νέα Εποχή” και “Νεολαία” και στο ΡΙΚ.Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως αρχισυντάκτης του «Εργατικού Βήματος», της εβδομαδιαίας εφημερίδας της ΠΕΟ. Απεβίωσε την 2 Ιουν 2012. Βραβεύτηκε δυο φορές με το βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας «Ντερβίς Αλί Καβάζογλου - Κώστα Μισιαούλη», του Κυπριακού Ιστορικού Μουσείου Αγώνα (ΚΙΜΑ). 

Ποιητικές συλλογές:

Εσσεται ήμαρ (1960), 

Ντερβίς Αλή Καβάζογλου (1966), 

Το νησί της Αφροδίτης (1968), 

Λυρικά (1972), 

Ο ήλιος τραβάει τις ψυχές μας (1974) – με το ψευδώνυμο Κώστας Φωκάς – 

Ερωτικά (1981) και 

Ποιητική Ανθολογία Νέων (1958).

δείτε επίσης:http://mam.com.cy/el-gr/authors/?AuthorId=9816

Γραφείο Εξεύρεσης Εργασίας / Γραικός Κώστας

Γραφείο Εξεύρεσης Εργασίας

Στο μισοσκόταδο του μεγάλου διαδρόμου

ηχούνε μονότονα στα πλακάκια

ένα-δύο, ένα-δύο ξερά βήματα

κι απ’ το μεσότοιχο

το διαπεραστικό γέλιο μιας γραμματέας.

Εμείς καρτερούμε βουβοί

χωμένοι στο σύγνεφο του καπνού.

Τι να προσμένουμε άραγε;

Να ξαναρθούμε κι αύριο;

Το Ψεύτικο Βασίλειο: Ένα μεγάλο παραμύθι της Αιμιλίας Μωυσέως Αλεξάνδρου

Το "Ψεύτικο Βασίλειο" είναι ένα μεγάλο παραμύθι της  Αιμιλίας Μωυσέως Αλεξάνδρου που εκδόθηκε πρόσφατα από την ίδια. Με συμβολισμούς, παραστάσεις και έντονες εικόνες η συγγραφέας προσπαθεί να ανακαλύψει την ομορφιά της ανθρώπινης καρδιάς όταν είναι γεμάτη από αγάπη και να μας μεταδώσει το νόημα της κενότητας της, της απατηλής και ψεύτικης καρδιάς όταν είναι στείρα χωρίς να έχει την δυνατότητα να γεννά αγάπη και να ζει μέσα από αυτή. Η αφήγηση της κας Αλεξάνδρου είναι αφήγηση της μητέρας, της γιαγιάς, του πατέρα. Με ένα λόγο συνεχή, χωρίς σταματημό, δίνει την αίσθηση ότι διαβάζουμε ένα παραμύθι, καθισμένοι σε μια καρέκλα ή σε ένα κρεβάτι λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος. Με την αίσθηση αυτή, με την σκέψη τούτη χωρίς κάποια άλλη πεποίθηση, αξίζει τον κόπο να το αναγνώσετε.

 Η Αιμιλία Μωυσέως - Αλεξάνδρου  γεννήθηκε στην Αραδίππου το 1971. Ασχολείται με την Ποίηση και το τραγούδι. Είναι πολύτεκνη μητέρα. 

Έργα της ιδίας:

-Βιώματα από Καρδιάς (Ποίηση) 

-Πνευματικοί Πόθοι (Ποίηση)

το ΨΕΥΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ μπορείτε να το αγοράσετε επικοινωνώντας  προσωπικά με την κα Αιμιλία Αλεξάνδρου μέσω της σελίδας της στο FB  και στη διεύθυνση: https://www.facebook.com/profile.php?id=100015063796423

ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ / Γκότσης Θ. Δημήτρης

Ποίημα του Δημητρίου Θ. Γκότση 

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Euthini/342/4.html

Λευτέρης Γιαννίδης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Λευτέρης Γιαννίδης (ψευδώνυμο του Ελευθέριου Ιωαννίδη) γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1913 και απεβίωσε το 1984. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία (1932-1942) ενώ αργότερα εργάστηκε ως κυβερνητικός υπάλληλος στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών. Δημοσίευσε κριτική βιβλίου και μεταφράσεις από τη διεθνή λογοτεχνία. Στίχοι του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου. 

Εξέδωσε την Ποιητική Συλλογή: Βήματα στην άμμο / 1937

Το τσιγάρο / Παναγιώτης Γιαννακού

Ευτυχία είναι όταν
βρίσκεις τυχαία σπίτι
ένα μισογεμάτο πακέτο τσιγάρα.

Απογοήτευση είναι όταν
πετάς το μόλις αναμμένο σου τσιγάρο.

Κατάθλιψη είναι όταν
στο τασάκι υπάρχουνε τέσσερα
μισοαναμμένα τσιγάρα.

Έρωτας είναι όταν
εύχεσαι να σου ζητήσει αυτή ένα τσιγάρο.

Aγάπη είναι όταν
σιγομαζεύεις τις στάχτες
και φαντάζεσαι πως θα ήτανε
αν καπνίζατε μαζί το τελευταίο σου τσιγάρο.

Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού (μικρή αναφορά)

Κύπρια Ποιήτρια


Ποιητικές Συλλογές

Το ταξίδι της Ραχήλ / 1991
Γνώση της Σιωπής / 1987
Ψηλάφισμα της αιωνιότητας / 1984

Στην Άννα Φρανκ / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Το σκονισμένο ημερολόγιο
μες στην παλιά σοφίτα
μελαγχολία δακρύρροη
παιδούλα του Άμστερνταμ.

Συνάντηση στη χώρα των ψυχών
δεκατεσσάρων τότε χρόνων.
Περιδιάβαση στο άυλο της Κερύνειας
στου αββαείου τη σιωπή
κι όμορφα γλίστρησες
μες στου σπιτιού τη βιβλιοθήκη.

Παιδούλα του Άμστερνταμ
πρώιμο δάκρυ.
Ήρθε έναβράδυ ο Κάιν
και σε πρόδωσε.
Ανοιξε η πόρτα της σοφίτας κι έτριξε
κι ήσουν, παιδούλα, πια γριά
γιατί είχε η νιότη σου ταφεί
μες στα στρατόπεδα του Αουσβιτς
των πέντε ηπείρων.

Σε ρίξανε στον ίδιο τάφο
με τη Ζιχάτ την Παλαιστίνια
με τη Γιασμίν την Κούρδα
με τη Γκροστάνα της Σερβίας
με τη Σιαρμίλα την Ινδή
με τη Μυρτώ την Ελληνίδα
με τη Μαρία της Κύπρου.

Κι όταν ξεθάψανε τα οστά
στην Ολλανδία, στη Σερβία, στο Κουρδιστάν
στις πέντε ηπείρους
μικρή ʼννα Φρανκ
δεν ξεχωρίσανε ποια ήταν δικά σου
ποια της Ζιχάτ και της Γκροστάνα
ποια της Γιασμίν και της Μυρτώς
ποια της Μαρίας και της Σιαρμίλα.

Γιατ'είχε ο θάνατος
ενώσει τις φυλές...

Νουθεσίες / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Μου 'λεγες, Αββά:

Πρόσεξε το διασκορπισμό του νου

τη σιωπή αγάπησε

δάμασε τις αισθήσεις

τα συναισθήματα έλεγξε

να βλέπεις και να μη βλέπεις, κόρη

ν' ακούεις και να μην ακούς

όλους ν' αγαπάς 

και κανέναν μην αγαπάς·*

μα πάνω απ' όλα η ταπείνωση.

Σ' άκουγα σκεφτική, Αββά

του κόσμου η σοφία

αντίθετη προς τη σοφία την άνωθεν

το διασκορπισμό του νου

πολυπραγμοσύνη θεωρεί

τη σιωπή, αντικοινωνικότητα

τον έλεγχο των αισθήσεων, πουριτανισμό

την αμαρτία, σκέψη αποκλίνουσα των τολμηρών

την αγία ταπείνωση, μωρία.

Αντίθετη προς τον τυφώνα

η αύρα της κλήσης σου, Αββά.

Μου 'λεγες:

Μέγας ο αγών κατά των παθών, κόρη

αλλά χάριτι Θεού

όλα κατορθούνται

και τη Αυτού βοηθεία

τα αδύνατα δυνατά γίνονται.**

*«Ν' αγαπάς όλους, αλλά κανέναν παθιασμένα.» 

Νουθεσίες του γέροντα Ιερωνύμου της Αίγινας.

** Λόγια του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή.

Κατίνα Γιαννάκη-Παπαστυλιανού 

Το διαβάσαμε στο περιοδικό Ακτή, τεύχ. 85 που τυχαία έπεσε στα χέρια μας. 

Της κυρά-Αγάθης και της Μόρφου / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Έπλυνε βιαστικά τα πιάτα
κι έβαλε τις καρέκλες στη θέση τους
πριν φύγει από το σπίτι της
στη Μόρφου
η κυρά-Αγάθη•
σαν θα επέστρεφε
να μην το έβρισκε ασυγύριστο.
Σήμερα τη θάψαμε
σε κάποια ακατάστατη γωνιά της Λευκωσίας
δεκατέσσερα χρόνια απόσταση
από τους πορτοκαλεώνες της Μόρφου.
Κι ήταν Γενάρης
μα μύρισε λεμονανθούς και πάστρα
το ταξίδι της
στην ωραία Μόρφου των ουρανών.

Το κληρονόμημα / Κατίνα Γιαννάκη - Παπαστυλιανού

Κληρονομήσαμε 
Το φόβο των Πρωτοπλάστων 
Την ενοχή του Κάιν 
Την ασυνεννοησία της Βαβέλ 
Τον κόπο των εργατών των πυραμίδων 
Την πολύχρονη πορεία των Ιουδαίων 
Μέσα στην έρημο της ζωής. 

Κληρονομήσαμε 
Το μάννα της σωτηρίας 
Την πρώτη προσευχή στη γη της Επαγγελίας 
Το τελευταίο ευχαριστώ 
Του Βαπτιστή Ιωάννη 
Το ένσαρκο μήνυμα λυτρωμού 
Από τον άγγελο της ελπίδας. 

Κληρονομήσαμε 
Τη μαρτυρία της ενσάρκωσης της Αγάπης 
Την τέχνη της προδοσίας και του εγκλήματος 
Την κατεύθυνση προς τον ουρανό 
Την έλξη προς το χώμα 
Την επιστροφή στην αιωνιότητα ή στη λάσπη 
Και την ελευθερία της επιλογής. 

Σ’ ευχαριστώ / Γιαγκουλλή Χριστούλα

Σ’ ευχαριστώ

που μου μαλάκωσες την καρδιά

που αφουγκράστηκες την ανάσα

της αγωνίας μου

που προσέγγισες

τον ιριδισμό της ψυχής μου

που είσαι

αυτός που είσαι

και μεταλαμπαδεύομαι

σωστά και ακέραια

για όλα τούτα τα

ειπωμένα

για όλα τούτα

τα ανείπωτα.

Σ’ ευχαριστώ.

ΚΙ ΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΎ ΠΟΝΏ / Μαρούλλα Πανάγου

Συγγνώμη σου ζητώ
για όλο το κακό
όπου σού έχω κάνει 
κι ας πιο πολύ πονώ
στο ζόρι που τραβώ
ακάνθινο στεφάνι
με δίχως λυτρωμό

Συγγνώμη σου ζητώ
δεν σου δωσα εγώ
το ότι καρτερούσες
Μα πιο πολύ πονώ
δεν βρίσκω λυτρωμό
στην σκέψη πως πονούσες
Α χ! λιώνω στον καημό

Ευχή απ την καρδιά
να είσ’ εσύ καλά
κι ευτυχισμένος να 'σαι
και δεν πειράζει εγώ
αν πιο πολύ πονώ
λίγο να με θυμάσαι
μονάχ’ αυτό ζητώ.