3ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Δήμου Λιβαδιών : Το Φωνητικό Σύνολο Λάρνακας έλαμψε με την παρουσία του

   

Πραγματοποιήθηκε την 7^η Ιουλ 2017 το 3^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ του Δήμου Λιβαδιών. Φέτος συμμετείχαν τέσσερα φωνητικά σύνολα, που το καθένα παρουσίασε από τέσσερα τραγούδια. Το Χορωδιακό Φεστιβάλ, ξεκίνησε δειλά το 2015 και ύστερα από δύο χρόνια τείνει να γίνει ένας σημαντικός θεσμός μέσα στα πλαίσια των Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων στη περιοχή μας. Πέρα από τα όποια τεχνικά και πρακτική προβλήματα που ευελπιστούμε να επισημανθούν από τους αρμοδίους και να εξαλειφθούν στο μέλλον, θα πρέπει να σταθούμε με θρησκευτική ευλάβεια στην χορωδιακή ποιότητα που εκλάβαμε παρακολουθώντας, ακροάζοντας όλα τις συμμετέχουσες χορωδίες. Είναι αλήθεια, ότι οι άνθρωποι του τόπου μας, ο λαός της Κύπρου, έχει μια προσεγμένη, ιδιαίτερη σχέση με την μουσική και μπορεί να εκφραστεί μέσα από αυτή ποικιλοτρόπως. Αυτή την αγαστή σχέση διαπιστώσαμε ακούγοντας την ερμηνεία Δημοτικών και μη τραγουδιών,  με σταθερά την άριστη δουλειά που συντελείται. Τα εύσημα πρωτίστως απονέμονται στους μαέστρους.

     Οι χορωδίες που συμμετείχαν στο 3^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ είναι οι κάτωθι:

Φωνητικό Σύνολο Δήμου Λάρνακας

Χορωδία του Δήμου της  Μόρφου

Χορωδία του Δήμου Στροβόλου

Χορωδία του Δήμου Λιβαδιών

     Οι Χορωδίες τόσο του Δήμου της Μόρφου αλλά και αυτή του Δήμου Στροβόλου, αν και παρουσίασαν ακούσματα πάνω στη συνήθη συνταγή ανάλογων εκδηλώσεων, χωρίς σημαντικές καινοτομίες ή ριψοκίνδυνους και τολμηρούς πειραματισμούς, εντυπωσίασαν με την παρουσία τους επί της σκηνής, την πειθαρχία και την αψεγάδιαστη εκτέλεση των τραγουδιών. Σταθήκαμε με προσοχή στο άκουσμα του Δημοτικού τραγουδιού «Μενεξέδες και Ζουμπούλια» καθώς και στον «Μύθο» σε στίχους Θρασύβουλου Σταύρου σε μουσική του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκη.

   

Η χορωδία του Δήμου Λιβαδιών, που ουσιαστικά έκλεισε και το φεστιβάλ, εντυπωσίασε για μια ακόμα φορά. Άριστη επί σκηνής, κινήθηκε τολμηρά, με πετυχημένους πειραματισμούς, έντονη δραστηριότητα των φωνών και επιμελώς δουλεμένο ρεπερτόριο. Ο κος Νικόλας Θεράποντος ως μαέστρος κατόρθωσε να μαγέψει και πάλι τολμώντας. Αν και το θρυλικό πλέον «O Fortuna ~ Carmina Burana» του Carl Orff ίσως κριθεί από μερικούς ως αταίριαστο στον χώρο και στον χρόνο, φάνηκε να ενθουσιάζει το κοινό. Και αλήθεια τι είναι ταιριαστό και τι όχι; Όσο για το «Ζαβαρακατρανέμια» μόνο με τον χαρακτηρισμό της αρτιότητας στην χορωδιακή απόδοση θα συμβιβαζόμασταν. 

      Η χορωδία του Δήμου Λιβαδιών είναι απολύτως σίγουρο ότι συνεχώς ταράζει τα νερά και αποδεικνύει σε κάθε εμφάνισή της πως το ακόμα καλύτερα, ακόμα ψηλότερα είναι ένας εφικτός στόχος. Ο Δήμος Λιβαδιών θα πρέπει να είναι υπερήφανος για το σύνολο αυτό και για τον δάσκαλο του.

      

Θέλησα να τελειώσω την ανάρτηση αυτή με αναφορά μου στο Φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας, γιατί κέρδισε τις εντυπώσεις, καθώς οι αλλαγές που  πραγματοποιήθηκαν στο σχήμα, απογείωσαν την απόδοση του.  Σε αυτή την εκδήλωση, ο μαέστρος Ανδρέας Γερολέμου επέλεξε να παρουσιάσει εκτός από το …ηρωικό άσμα « Ένα το Χελιδόνι» του Οδυσσέα Ελύτη και το Δημοτικό Τραγούδι «στο ΄πα και στο ξαναλέω» δύο τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Το «Σίδερο μ΄ ατμό» και τα «δυο παλτά» με πρωτόγνωρο τρόπο!  Στο τραγούδι  «Σίδερο μ΄ ατμό» η χορωδία βαθιά προσηλωμένη στις διδαχές του μαέστρου απέδωσε πέραν των όποιων προσδοκιών. Το τραγούδι απέσπασε το χειροκρότημα ακόμα και στην …χαλαρή πρόβα. Δικαίωση!

     Στο τραγούδι «δυο παλτά» οι τολμηρές χορωδιακές επιλογές του μαέστρου μπορεί αρχικά να φάνηκε ότι δυσκόλεψαν τους χορωδούς και το ... κοινό, όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν άκρως εξαιρετικό. Ουσιαστικά με τα τραγούδια αυτά το Φωνητικό Σύνολο αφήνει πίσω μια διαφορετική εποχή και προχωρά προς ένα ψηλότερο επίπεδο και σκαλοπάτι που πρέπει να διατηρήσει παλεύοντας συνεχώς. Στην προσπάθεια αυτή συμβουλή είναι, να φροντίσει και το όλο στη σκηνική παρουσία, κυρίως με την επιλογή μιας ενιαίας στολής.

    Στα τραγούδια « Ένα το χελιδόνι» και «στο ΄πα και στο ξαναλέω» με σολίστ τον Κυριάκο Σιάλαρο, απλώς απολαύσαμε την αρτιότητα, και την πληρότητα των φωνών.

    Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθεια αυτή στον Δήμο Λιβαδιών. Είναι μια οργάνωση που αγκαλιάζεται με μεράκι και αγάπη και της αξίζει να γίνει θεσμός και να αναβαθμιστεί. Αναμένουμε προσωρινά και ως του χρόνου…

Παρατήρηση: Οι φωτογραφίες ανήκουν πνευματικά στους δημιουργούς τους. Λήφθηκαν από τις σελίδες του Φωνητικού Συνόλου Λάρνακας και του Κου Ν. Θεράποντος στο διαδικτυακό χώρο του FB. 

ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ / Δημήτριος Γκόγκας

Στην κεντρικότερη οδό, αρχή της Μακαρίου

που οδηγεί πλατύτερα, στου Ταχυδρομείου

το κτίριο, τις Κυριακές, βλέπω και τις αργίες,

τις δούλες να μαζεύονται. Την θλίψη ενός αντίου

μοσχοπουλούν σε γέροντες που ξύνουν τις κοιλιές τους

κι αργοπεθαίνουν ευτυχείς βαθιά στις ηδονές τους.

Ξημέρωμα, ως είπα αργιών, απλώνουν την πραμάτεια.

Πολύχρωμα φλαμίγκο στη ξηρά που γυρνούν στις αλυκές κοπάδι.

Απ΄της δουλειάς την κούραση, σφαλίζουνε τα μάτια

κι ανοίγουν όταν γίνονται των κυνηγών σημάδι.

Στων Φοινικούδων το πλατύ ξαπλώνουνε δειλά.

Mέρος μιας τύψης γίνονται κι αμαρτωλή ματιά.

Κάποιες αφήνονται γλυκά στο χάδι του ανέμου.

Να της τρατάρει το φιλί, που είναι Κυριακή.

Άλλες εξανεμίζονται στου ανεμοδαρμένου

χρόνου που σπαταλήσανε. Ίσως και μια ζωή.

Κάτι απ΄ της μοίρα σκόρπισαν κι αντλούν απ΄τα όνειρά τους,

ότι φτηνό περίσσεψε μες στ΄ αναφιλητά τους.

Και φτάνει το απόγευμα. Η μέρα χτίζει δείλι.

Σιγά- σιγά μαζεύονται στα σπίτια που δουλεύουν.

Το σώμα ψάχνει μια γωνιά στο δώμα για να γείρει,

Καθώς δυο χέρια αισθάνονται κρυφά να τις χαϊδεύουν.

Ξυπνούν από τον λήθαργο και τις αυγές σιωπούνε

Και μέχρι να ΄ ρθει Κυριακή καμώνονται πως ζούνε.

Σηκώνονται με πόνο συνεχή, στην πλάτη μαντρωμένο.

Να ετοιμάσουν πρωινό, να πλύνουν, ν΄ απλώσουν,

του μάστρου το πουκάμισο να΄ ναι σιδερωμένο.

Πως είναι όλα στη σειρά με φόβο να δηλώσουν.

Ύστερα μια σκούπα θα κρατούν πάνω στα πεζοδρόμια

Και θα κοιτούν ότι  πετά και πράγματα παρόμοια. 

παρατήρηση του ποιητή: Από τις πλέον ευχάριστες στιγμές για μένα (πιστεύω και για δεκάδες άλλους που ασχολούνται με την ποίηση ή τον στίχο ) είναι όταν δημιουργούν απλά ποιήματα που περιγράφουν με μέτρο μία κατάσταση ή κάποια εικόνα . Σκεπτόμενος αυτό που κάποιοι συνδημότες, μου έχουν πει ότι γίνεται, πέφτοντας στην αντίληψή μου κάποια γεγονότα ίσως ασήμαντης αξίας τις Κυριακές ή τις Αργίες, ακόμα και διαβάζοντας σχετικά άρθρα στις εφημερίδες που κυκλοφορούν στην πόλη, σκέφτηκα να αναφερθώ με τον δικό μου τρόπο στις ΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ αν και αρχικά είχα σκεφτεί να δώσω άλλο τίτλο. Ο άλλος όμως τίτλος θα αναφερότανε σε όλες όσες ασχολούνται με το αρχαιότερο όπως λένε επάγγελμα του κόσμου, ενώ ο τίτλος που δόθηκε ανήκει στην συμπαθέστατη τάξη των ....δούλων της Λάρνακας, που ορισμένες εξ αυτών για να προσθέσουν στο εισόδημά τους, αναγκάζονται (!) στην ενασχόληση του ..πεζοδρομίου. Το αφιερώνω σε όλες αυτές τις γυναίκες ...

να τους πάρει και να τους σηκώσει / Κυριάκου Νεοκλής

να τους πάρει και να τους
σηκώσει

πλησιάζει ο μαύρος ιούλης, πλησιάζει,
της μαύρης οργής, του θανατικού
πλησιάζει η μνήμη στο καίριο σημείο
εκεί όπου ξεπήδησε το αίμα
οι διαβόλοι θ΄αμοληθούνε πάλι
οι βρυκόλακες θα ξανασκάψουν
τα μνήματα πάλι, θα ανασύρουν νεκρούς
τους χρειάζονται για τις συμφορές τους
τις επετειακές διαλείψεις τους
για τους αμνούς ψηφοφόρους τους
δεν τους αντικόβει κανείς, είναι
πεπεισμένοι για τη δύναμή τους
ούτε τα λευκά τους φοβίζουν
κάθε φορά που στήνουν κάλπες
ούτε την περιφρόνηση του κόσμου
νογούν
θα βάλουν χέρι
στα μνήματα πάλι και θ΄αγγίξουν
τον νεκρό.
Θα συλήσουν τον τάφο
Σαν σκυλιά που ξεθάβουν το πτώμα
πότε θα τους το δα-
γκώσει αλήθεια αυτό το
μαύρο χέρι
να τους πάρει μέσα
κι αυτούς, και να τους σηκώσει...

100 Κιθάρες στην Λάρνακα

 Βρεθήκαμε χθες 5 Ιουλ 2017, στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Λάρνακας, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη συναυλία της Κιθαριστικής Ορχήστρας Κύπρου, που αποτελείται από ...100 κιθάρες. Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση ανήκε στον κο Αντώνη Κοτζιά ενώ την ορχήστρα διεύθυνε ο Κος Βαγγέλης Μπουντούνης. 

Συμμετείχαν οι :

α. Acordes Guitar Ensemble

β. Cyprus Guitar trio 

γ. Rumba Attack 

οι String Demons

καθώς και το Φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας υπό την Διεύθυνση του Μαέστρου Κ. Ανδρέα Γερολέμου. 

Τραγούδησαν οι Μάριος Ανδρέου και η κα Στάλω Παπαδοπούλου. 

   Η νύχτα ήταν πολύ δύσκολη. Κυρίως γιατί στην Ιδιωτική Τηλεόραση δέσποζε η μετάδοση του τελικού ενός παιχνιδιού που παρά τις γενικές επισημάνσεις ότι μείωνε την νοημοσύνη μας δεν μπορούσε να αγνοηθεί η τεράστια τηλεθέαση που είχε οπότε θα αποτελούσε και μικρό ή μεγάλο τροχοπέδη στην προσέλευση του κόσμου. Οι διοργανωτές πιστεύω ότι διαψευστήκανε, καθώς το θέατρο στο σύνολό του γέμισε από κόσμο, που για πρώτη φορά θα μένανε εμβρόντητοι από ένα θέαμα πρωτόγνωρο. Η Ορχήστρα έπαιξε κομμάτια γραμμένα ειδικά για κιθάρες ενώ μας γοήτευσε εκτελώντας με περίσσεια μαεστρία, έργα του Μάνου Χατζιδάκη και του Μίκη Θεοδωράκη. Καταλυτική η παρουσία του Μαέστρου κου Βαγγέλη Μπουντούνη, ο οποίος με την πείρα που διαθέτει κατόρθωσε να ενώνει τις μουσικές εκτελέσεις με λόγο που δεν κούραζε αντίθετα δημιουργούσε μία ευφορία και ευχάριστη διάθεση στο κοινό.  Δεν πέρασαν απαρατήρητες οι παρουσιάσεις των Acordes Guitar Ensemble, Cyprus Guitar trio  και Rumba Attack καθώς μετά το πρώτο αμήχανο βλέμμα των θεατών, κατόρθωσαν να ανεβάσουν τους ...τόνους και να λάβουν το δικαιολογημένο χειροκρότημα της επιβράβευσης.  Συγκλονιστικοί οι String Demons που έπαιξαν με πάθος διασκευές τραγουδιών. Θα τονίσω την παρουσίαση του ...η ζωή εν τάφω που κυριολεκτικά άφησε το κοινό να πάλλεται σε ένα εσωτερικό σοκ! Για τους τραγουδιστές Μάριο Ανδρέου και Στάλω Παπαδοπούλου, δεν χρειάζεται να γίνουν ειδικές αναφορές. Η παρουσία τους αξιολογότατη και η θετικότατη ερμηνεία τους απογείωσε τα τραγούδια. 

  Στο σημείο αυτό, θα ήθελα όμως να σταματήσω στην παρουσία του  Φωνητικού Συνόλου του Δήμου Λάρνακας. Φαίνεται ότι ο μαέστρος Κος Ανδρέας Γερολέμου, δημιούργησε μια άρτια καθ΄ όλα χορωδία. Καλλιτεχνικές φωνές, καλλιεργημένες, δουλεμένες με μεράκι, όμορφες παρουσίες και κυρίως μια μοναδική δυνατότητα να προσαρμόζονται με απόλυτη επιτυχία ακόμα και σε καταστάσεις απρόβλεπτες. Το φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας ξεχώρισε με την δυναμική του παρουσία και είναι σίγουρο ότι με την πειθαρχημένη ουσιαστική δουλειά προβάλλει ως μία από τις σημαντικότερες χορωδίες της Κύπρου. 

   Με όλα τα παραπάνω, αυτό που πρέπει να τονιστεί ως αποτέλεσμα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το άρτιο της οργάνωσης πάντα αναλογιζόμενοι τα ανθρώπινα μέτρα και τις δυνατότητες του Δήμου Λάρνακας. Αξίζουν,  σε όλους τους παράγοντες που συνετέλεσαν ώστε να παρουσιαστεί στους Λαρνακείς,  ένα τέτοιο θέαμα, συγχαρητήρια !

Συναυλία με 100 Κιθάρες στη Λάρνακα: Με μια άλλη ματιά όσα συνέβησαν στον χώρο του θεάτρου

                                                                                                         Παρατήρηση: Επειδή το κείμενο λογοκρίθηκε, παρακαλώ να διαβαστεί από τους έχοντες χιούμορ. 

Είναι μια απλή προσπάθεια να σατιρίσω κάποια γεγονότα 

που υπέπεσαν στην αντίληψή μου. στον χώρο του θεάτρου. 

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο

Όσοι βρεθήκαμε χθες 5 Ιουλ 2017, μετά τις 21:00 μ.μ , στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Λάρνακας, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη συναυλία της Κιθαριστικής Ορχήστρας Κύπρου, που αποτελείται από ...100 κιθάρες και ουχί 101 ή 99, με λίγη καθαρή ματιά θα γινόμασταν μάρτυρες δεκάδων περιστατικών που συν έβαιναν στις εξέδρες και με λίγη καλή πίστη, έδιναν τροφή κυρίως για αρνητικά σχόλια αλλά και αφορμές για παρεξηγήσεις, εάν η κάψα του καλοκαιριού λειτουργούσε ως έπρεπε, δηλαδή ως πυρίτιδα. Ευτυχώς πάντα για τους καλόπιστους κυρίως πρυτανεύει η λογική και  το πέρας της όντως αξιολογότατης συναυλία (χάρμα ιδέσθαι)ουδέν σχόλιο, τέλος καλά, όλα καλά.

Η συναυλία ξεκίνησε με λίγα λεπτά καθυστέρησε. Ως συνήθως. Κάθε διοργανωτής που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και κυρίως τους θεατές θα πρέπει να καθυστερεί έστω και για λίγα λεπτά. Έτσι θα αλωνίσει λιγάκι στο μυαλό του θεατή και κυρίως αυτών που πιστεύουν ότι σε λίγο θα βγει από τα καμαρίνια λαϊκός αοιδός και θα τραγουδήσει το νταχτιρντί.

Η συναυλία ξεκίνησε αλλά ο κόσμος συνέχιζε να εμφανίζεται στο θέατρο  για αρκετά λεπτά ακόμα. Άνδρες, γυναίκες,  παιδιά που σκούζανε και φωνάζαν θέλω το, χωρίς κανείς να ξέρει τι ήθελαν ανεβοκατεβαίνανε τα διαζώματα και κυκλοφορούσαν κυρίως στον διάδρομο που οδηγούσε στο κυλικείο και στην τουαλέτα. Διότι τι να τις κάνεις τις 100 κιθάρες (δικές μας είναι;) εάν δεν έχεις στο χέρι ένα σάντουιτς με ρόστο και ψητή γαλοπούλα; Εάν δεν κρατάς ποπ-κορν ή μια παγωμένη πορτοκαλάδα ή χυμό, ώστε να έχεις την δυνατότητα ανάμεσα στο ντο και το φα να αφήσεις και ένα ρούφηγμα! Να γυρίσουν βρε αδελφέ να σε κοιτάξουν και 5 σειρές θεατών.

Ανάμεσα σε όλο αυτό το πανηγυράκι να σου και οι ξανθιές υπάρξεις με το τσιγάρο στο χέρι. Όχι που δεν θα κάπνιζαν. Δεν απαγορεύεται σου λένε. Μα αν δεν απαγορευότανε δεν θα υπήρχαν σταχτοδοχεία; Λογικό; Όχι με βάση τη νοημοσύνη τους. Σταχτοδοχεία υπάρχουν στην έξοδο. Σιγά μην κάνουν την διαδρομή Κ 38 / έξοδος για να σβήσουν ένα τσιγάρο. Δύο τσιγάρα πως κάνετε έτσι! Το σβήνουν κάτω από την σόλα του 12πάντοντου και πολύ μας είναι. Εν τω μεταξύ σιγοτραγουδάνε και ένα το χελιδόνι κι άνοιξη ακριβή, ανοίγοντας που και που το ντεκολτέ, αργοφυσώντας ανάμεσα στα στήθη και ανοίγοντας τα μπούτια να φυσήξει ο μπάτης. Ο παγοκόφτης μας έλειπε!

Στον χώρο των προσκεκλημένων υπήρχαν οι υπεύθυνοι επί της τήρησης του πρωτοκόλλου. Ντόπιοι διάσημοι παρέλασαν κομψά και άκομψα ντυμένοι, με ύφος 3 δέκατων αλλά και 4 και ΄5 βάλε. Κάποιοι βρέθηκαν εκεί χωρίς να το καταλάβουν και οι λοιποί τους έριχναν κοφτές ματιές δίκην μαχαιριών στα μάστερ σεφ. Ευτυχώς ήτανε πάντοτε παρούσα η αστυνομίας των selebrities και αποκαθιστούσε την τάξη.

Κάποια στιγμή, τι μια στιγμή, κάθε δέκα λεπτά ο μαέστρος ανέφερε και τον τελικό του survivor, ως πιθανό αντίπαλο της συγκεκριμένης συναυλίας. Για εμάς όλους τους παρόντες : 100 Κιθάρες – Μάριος / Ντάνος =1-0. Έτσι για να μάθετε. Δυστυχώς όταν γυρίσαμε σπίτι αυτοί ήταν ακόμα στην οθόνη ενώ οι καθαριστές στο κρεβάτι τους.

Αυτά εν ολίγοις και με μια γρήγορη ματιά συνέβησαν και ως παραλειπόμενα της συναυλίας και κυρίως στις εξέδρες. Περισσότερα στην επόμενη συναυλία όταν οι κιθάρες θα γίνουν 101 και το φωνητικό σύνολο της Λάρνακας θα αρνείται να άδει καθ΄ όσον τόση δόξα αξίζει κάτι παραπάνω. 

Το πιάνο κόπασε : Ποιητική Συλλογή του Γεωργαλλίδη Ανδρέα / εκδοθείσα το 2011

ΣΕ ΜΗ ΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ 

Η θάλασσα που ψάχνω 
δεν είναι από νερό φτιαγμένη. 
Δεν μετακινεί κανένα κύμα
ούτε φοβάται τη στεριά. 
Είναι μια θάλασσα κτισμένη
για να πατήσεις- να πετάξεις
εκεί που φεύγουν τα πουλιά

σελ.1
ΦΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ

γράφω 
για τις φασματικές τιμές των πραγμάτων.
Για τα χρώματα εκείνα
που λόγω ανάμειξης- δεν ξεχωρίζουν 
Για τους ήχους εκείνους
που λόγω φύσης - δεν αναγνωρίζονται
Για εκείνο το Απόλυτο το οποίο αποτελεί, 
το ίδιο το Φάσμα.  

σελ. 2
..................

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Το ελάχιστο απόλυτο
μονώνει τη χαρά του ανικανοποίητου
και αναπνέει την αδιαφορία
των αποδεσμευμένων αντικατοπρισμών του.
Ο καθρέφτης σου δείχνει πάντα 
κάτι περισσότερο
από αυτό που μπορείς να δεις. 

σελ: 7

ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΑΣΟΣ

Οδηγήθηκε κάποτε σε ένα δάσος

με δένδρα- ιδέες

και πουλιά που δεν πετούσαν.

Ανέπνεε το φως των ματιών της

και ταξίδευε την σιωπή του τόσο

όσο να την ακούσει.

ΣΟΛΙΣΤ

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

ως να ήτανε παρούσες, δύο ανθρωπότητες

Το χειροκρότημα ακούστηκε, ακούγεται ακόμα.

Οι αποστάτες του ήχου αυτού

πολύ θα ήθελαν να είναι παρόντες

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

……../ στην μια μου χούφτα

κρατούσα – όλα τα χρώματα

και στην άλλη- όλες τις λέξεις

Μου έλειπε η ανάσα σου…..//

ΑΝΤΟΣΕΙΣΜΩ ΣΤΙΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ

Κρατάω,

το περίγραμμα της φωνής σου

και με τα χρώματα των ματιών σου

αναπαριστάνω,

τον αμετακίνητό μου ουρανό.

σελ.25

ΕΤΣΙ

…αν ήξερα το σχήμα του ουρανού

θα σε ζωγράφιζα,

με χρώματα γαλάζια…..

σελ. 26


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Πρόχειρα
δεν μπορώ 
να σε θυμάμαι.

σελ.27

ΜΕΤΑΞΥ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ,

αναπνοές. 
Μεταξύ εισπνοής και εκπνοής 
εσύ.

σελ.28

ΚΥΚΛΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΕΝΤΡΟ 

Καμιά γεωμετρία δεν υποκλίθηκε, 
γιατί
ο κύκλος που φτιάχναμε
είχε δύο κέντρα.

σελ. 29

ΑΣΤΕΓΟΣ

Τα λόγια σου πέτρες
και εγώ
ο χειρότερος οικοδόμος.

σελ 30

(ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ)

Συμπληρώνομαι στην απουσία του υπολοίπου.
Ας μου επιτραπεί λοιπόν- να κοιτάζω, 
εκείνο το μέρος του ουρανού που μ΄ αφορά.

σελ.31

ΘΕΕ ΤΗΣ

Πόσα να σβήσω 
σε μια κόλλα χαρτί.....

σελ. 32

ΟΡΙΑΚΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ

Κοιτούσαμε τη θάλασσα
ώσπου μας έπνιξε

σελ.33

μάτια

...η ελάχιστη πρόταση 
δεν έχει ήχο...

σελ. 34

Ανδρέας Γεωργαλλίδης (βιογραφικά στοιχεία)

OΑνδρέας Γεωργαλλίδης  σπούδασε Παιδαγωγικά, Ιστορία-Αρχαιολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Aκολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris Ι-Panthéon-Sorbonne και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Sussex (UK). Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Αντικείμενες Ημιευθείες (1998), Παγωμένο Kενό στους 516^oC(2001), Κλειδωμένες Θάλασσες (2003), Όταν Βυθίζεται το Πιάνο (2004), Χρώματα Απέναντι (2007), Το Πιάνο Κόπασε (2011) σε ψηφιακή μορφή και την ποιητική συλλογήελάχιστα περισσότερο άδειο (2018). Το ποιητικό του έργο έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε δεκαέξι γλώσσες. Είναι ο συγγραφέας του έργου FromTheorytoMysticism: theUnclarityoftheNotion ‘Object’ inWittgenstein’sTractatus (CambridgeScholars 2018) το οποίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά σε μετάφραση του ιδίου (Ίαμβος 2018). Επιπρόσθετα, μετέφρασε στα ελληνικά τα έργαTractatusLogico-Philosophicus(Ίαμβος 2016) καιWittgensteinandtheTractatus(Ίαμβος 2019). 

Εργάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Μάγμα / Γεωργαλλίδης Ανδρέας

Το λεπτό σεντόνι
καλύπτει το «παρόν»
και επισκιάζει
όλους τους άλλους χρόνους, υπαρκτούς και μη.
Λες και ζήσαμε κάποτε
και δεν το μάθαμε.
Λες και γελάσαμε παράλληλα
ξεχνώντας το χαμόγελό μας.
Λες και δώσαμε υποσχέσεις
και τώρα δικαζόμαστε.
Αναληθείς και ένοχοι κριθήκαμε
και την αιτία δεν τη μάθαμε ποτέ.
Οι πραγματικότητες υπάρχουν
και οι άνθρωποι
βιώνουν τα καμώματά τους!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας

Αγκαλιά η νύχτα
με το κερί κρυφοκοιμάται.
Αγυρτεία η συνάντησή της με το φεγγάρι.
Η εγκατάλειψη είναι που φέρνει τον πόνο!
Γράφω για κείνο το φεγγάρι
που δε φάνηκε ποτέ.
Για μια άχρωμη αναμονή.
Κανένα εισιτήριο δεν κόπηκε για μένα.
Μα στο ταξίδι πήγα
έστω και χωρίς αποσκευές.
Καληνύχτα!
Εκείνα τα φύλλα του φθινοπώρου·
ποτέ δεν τα πήρε ο άνεμος…

ΣΟΛΙΣΤ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

ως αν να ήτανε παρούσες, δύο ανθρωπότητες

Το χειροκρότημα ακούστηκε, ακούγεται ακόμα.

Οι αποστάτες του ήχου αυτού

πολύ θα ήθελαν να ήτανε παρόντες

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας

Ανταμώνομαι στο τέλος του χρόνου

εκεί,

όπου η αλήθεια

αρνείται τις μεταμφιέσεις.

Έτσι ορίζομαι,

στην αδυνατότητα της ασάφειας μου.

Χρώματα απέναντι : Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Γεωργαλλίδη (Εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ) (ένα ποίημα)

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ

Αποστέλλω λοιπόν

ένα παράθυρο κενού

στη σιωπή της σιωπής.

Ας προσπαθήσει ο παραλήπτης

να αναγνώσει

τούτη τη λευκή σελίδα

και με υπομονή

να μετρήσει

τις τόσες ανύπαρκτες λέξεις της.

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

Ανανεώνω

τις σιωπηρές μου συμβάσεις

διαγράφοντας τον ήχο.

Η σιωπή δεν παραφράζεται

όταν οι έννοιες

έχουν αληθινό βάθος

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Εδώ,

δεν φωνάζει πια κανένας

τ’ όνομα του.

Όλοι γνωριζόμαστε

και έχουμε γίνει τώρα φίλοι.

ΣΥΜΦΩΝΟΙ

Αφού ανταλλάξαμε σιωπηρές αρνήσεις

χαθήκαμε σύμφωνοι.

Έτσι,

θα έχουν οι στίχοι νόημα

όταν θα φτιάχνουμε

το ποίημα «Σύμφωνοι»

ΣΟΛΙΣΤ

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

ως αν να ήτανε παρούσες, δύο ανθρωπότητες

Το χειροκρότημα ακούστηκε, ακούγεται ακόμα.

Οι αποστάτες του ήχου αυτού

πολύ θα ήθελαν να ήτανε παρόντες

Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.

Μα ο σολίστ έπαιξε

ΎΠΑΡΞΗ = F(ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ)

...οι προνομιούχες του σκέψεις

μόνο μεταβλητές παρήγαγαν.

Είχε καταντήσει το νου του

ένα ίσως,

μιαν αδυνατότητα μεταξύ

της ύπαρξης και της ανυπαρξίας...

ΧΩΡΙΣ ΠΑΛΤΟ

Mου λες

να βάλω το παλτό σου.

Μα - δεν χιονίζει πια το καλοκαίρι

Μου λες

να κουβαλήσω πέτρες

και να φτιάξω

το νόμο της επαγωγής

των άστατων χρωμάτων

Μα – τα πινέλα τα φοβάμαι

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ

Αποστέλλω λοιπόν

ένα παράθυρο κενού

στη σιωπή της σιωπής.

Ας προσπαθήσει ο παραλήπτης

να αναγνώσει

τούτη τη λευκή σελίδα

και με υπομονή

να μετρήσει

τις τόσες ανύπαρκτες λέξεις της.

ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ

...σημειώνομαι

για να μην τρόμαζω

την πέμπτη εποχή.

Κρατάω την ανύπαρξια του χρόνου

αναβάλλοντας έτσι

την τακτοποίηση των γεγονότων

σε μια αχρείαστη σειρά.

Άτακτα λοιπόν τα γεγονότα

ώστε επίλογος

να μην υπάρχει...

ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ

Ανταμώνομαι στο τέλος του χρόνου

εκεί,

όπου η αλήθεια

αρνείται τις μεταμφιέσεις.

Έτσι ορίζομαι,

στην αδυνατότητα της ασάφειας μου.

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

... χρώματα απέναντι

φτιαγμένα να ταιριάζουν

αφέθηκαν,

να ακουμπήσει το ένα το άλλο

μέσα στη συμφωνία μιας σιωπής,

το φως να καθρεφτίζεται

σκιές να υπάρχουν

εσύ