Στον Σταθμό / Λάμπρος Πολυβίου

Τελειώνει σαν κακόφημος οιωνός
η μεθυσμένη ανάσα.
Δεσπόζει και σέρνεται 
Σαν την άθλια ζωή σου.
Στη στάση πάντα κάθεσαι 
κι αδημονείς με περιττή αυταρέσκεια,
κάποια διαμελισμένα
σφύγμοντα αστεία που τα λες 
μόνο σε ένα ξαπλωμένο.
Ένας συρμός που ενώνει 
το πριν με το ποτέ.
Τον πατάς και λες «σκουπίδι»,
γυαλιστερό και άτιμο μεν,
Αλλά μαζεμένο από εσένα.
Δεν έρχεσαι.
Κι έτσι όλη η πλάση μετουσιώνεται
για μας τους ξεγραμμένους.
Γίνεται δίψα και φιλότιμο,
σαν θύτης που σου χαρίζει
την επόμενη στιγμή.
«Ξεκουμπίσου» προστάζεις και σέρνεσαι 
επτά το βράδυ σε κάτι κοροιδεύοντες φιλέσπλαχνους,
εσύ και η ψυχή σου η τρύπια.
Μετάνοιωσες και με είδες.
Τι νόμισες.
Μόνος μου κάνω τον τυφλό χρόνια 
τώρα για να σε νιώθω καλύτερα.

Σπουδή στο χρόνο/ Νεκτάριος Ροδοσθένους

21/7/16, Αγία Νάπα

Ο χρόνος είναι υποκειμενικός,
σχετικός
Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο
Και από κατάσταση σε κατάσταση

Μετριέται στις λούπες των κυμάτων
Στις συνεχείς καύσεις του ήλιου/ ηλίου
Στην σταδιακή εξάλειψη των πάγων
Και του ανθρώπινου είδους

Ο χρόνος μετριέται σε μνήμες
και μνημόσυνα

Μπορεί, ακόμη, να θεωρηθεί σαν μια timelapse
Της οποίας η διάρκεια λήψης μεταξύ μιας στιγμής, με την επόμενη
παραμένει άγνωστη


πηγή: http://www.poiein.gr/archives/35919/index.html

Χριστίνα Μαραγκού (μικρή αναφορά)

Η Χριστίνα Μαραγκού σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ στην Αγγλία. Ασχολείται με την ποίηση. 

Μη-ποιητής / Χριστίνα Μαραγκού

Δεν είμαι ποιητής.
Ντρέπομαι να βυθιστώ σ ’αυτή τη θάλασσα της ποίησης,
Τη σκούρα και βαθιά.
Τη γεμάτη μαργαριτάρια και καράβια ξεχασμένων καιρών.

Δεν είμαι ποιητής.
Δεν μπορώ να πετάξω σε ουρανούς χρυσαφένιους γεμάτους πουλιά.
Σε ουρανούς σκοτεινούς γεμάτους αστέρια.

Δεν είμαι ποιητής.
Δεν μπορώ να δω κάτω απ’ το χώμα, πίσω απ’ τον καθρέφτη, μέσα στην τηλεόραση, έξω απ’ το δικό μου κεφάλι.

Είμαι ένας μη-ποιητής.
Χωρίς αναπνοή, χωρίς φτερά, χωρίς μυαλό, χωρίς τίποτα.
Μόνο με μια πένα στο χέρι.
Ένας μη-ποιητής με μια πένα στο χέρι.

πηγή: http://www.poiein.gr/archives/36095/index.html

Κυριάκος Κώστα (μικρή αναφορά)

Ο Κυριάκος Κώστα ζει στην Λάρνακα. Ασχολείται με την μουσική ενώ παράλληλα γράφει  διηγήματα και ποιήματα. 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ / Κυριάκος Κώστα

Κι αν ο λόγος,
σκληρός
και ακατάπαυστος που είναι,
απελευθερωνόταν, για μια στιγμή,
από τα δεσμά της γλώσσας
και μεταμορφωνόταν σε
πράξη,
η ελπίδα θα γινόταν Άνοιξη
και η αγάπη Καλοκαίρι.
Το δίκαιο θα είχε την δική του εποχή
καθώς η ιδιαιτερότητα αυτή
του λόγου,
θα υπερίσχυε.
Παντός καιρού και χρόνου.
Επιτέλους!

πηγή: http://www.poiein.gr/archives/36251/index.html#more-36251

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΠΑΡΚΟ

Πρώτο ταξίδι, στα δεκαενιά, ήμουν ένα μικρό αγόρι
Αβάνα , ο προορισμός, εκει θα πάει το βαπόρι
ήταν πρωί, και έκαιγε, ο ήλιος, είχε ζέστη
κι εγώ στην πρύμνη, έβαφα, μαζί με τον Ανέστη,

το κλίμα είναι τροπικό, είχε πολλή υγρασία
αν θες ν΄ αντέξεις, ξέχνα το, μην δίνεις σημασία
τελειώσαμε την βάρδια,και τρέξαμε για μπάνιο
κι ύστερα εις στον πλοίαρχο, για να μας δόσει δάνειο

αργότερα, χαρούμενοι,φύγαμε για Χαβάνα,
ο οδηγός, μασούλαγε...έτρωγε μια μπανάνα,
που πάτε ρε καλόπαιδα, στα ελληνικά ρωτούσε,
φαινότανε, με ναυτικούς, πως κάθε μέρα ζούσε,

κορίτσια θέλετε, παιδιά, ρώτησε μ υποψία
δεν μοιάζετε για αδελφές, ειπε με μιά κακία
κοιτάζαμε , αμήχανοι, χάσαμε την μιλιά μας
τι λέει τούτος ο τρελλός, βγήκαμε απ τα νερά μας

κάποια στιγμή, σταμάτησε, έξω από ένα πάρκο
εδώ θα πάτε, αν θέλετε, κι έβγαλε ένα πάκο
χιλιάδες πέσος ήτανε, μας κοιταξε με τρόπο
αν έχετε συνάλαγμα, δίνω μεγάλο τόκο

στην τράπεζα, δολλάρια, τα παίρνουν ένα πέντε
εγώ σας δίνω μετρητά, το ένα για εικοσιπέντε
μας άρεσε η συναλλαγή, κι αλλάξαμε καμπόσα
από εκατό ο ένας μας, το σύνολον διακόσια

μπάτε στο πάρκο, κάτσετε, θα δείτε τις κοπέλες
μην περιμένετε να ρθούν, δεν έχουνε ταμπέλες
παίξτε το μάτι, ξέρετε, δυό λέξεις να τους πείτε
βάμος α κάζα, το πιό απλό, κι αντίδραση θα δείτε

πήγαμε οι δυό και κάτσαμε, σένα μικρό παγκάκι
έτρεμε η καρδούλα μας, χάθηκε το υφάκι
δύο κοπέλλες ζύγωσαν, και κάτι μας ρωτήσαν
μιλούσανε ισπανικά, χαμόγελα χαρίσαν

ο φίλος μου, πιό τολμηρός, σήκωσε το κεφάλι
βάμος α κάζα, ρώτησε, και τόσκυψε και πάλι
αυτές, γέλασαν δυνατά, μας πιάσαν απ το χέρι
βάμος μας ειπαν...... γρήγορα, να γίνει νταραβέρι

ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΟΥ

Ήρθες μια μέρα ξαφνικά
ανατριχιάζει η πλάση
έγινε μέρα η νυχτιά
αχ και να μην περάσει .

Μπήκες στο βάθος της καρδιάς
'ακουσες τ'αγαπώ της
Ησουν στο θαύμα της βραδυάς
του έρωτα Θεότης

Το γέλιο σου η μουσική
Το μέλι στην ματιά σου
κι όταν σ'αντίκρυσα εκεί
σκλάβος στην ομορφιά σου .

Μες στην καρδιά μου σ' έκλεισα
και μες στην καμαρά μου
Στον έρωτά σου μέθυσα
βασίλισσα κυρά μου

Μα πρίν να έρθει το πρωί
έφυγες πρίν να φέξει
Βάφτικε μαύρη η αυγή
πως η καρδιά ν' αντέξει

'Εγινε η αγάπη σου '
βάσανο στην ζωή μου
του έρωτα η απάτη σου
κλείδωσε την ψυχή μου

Ας μην σ' εγνώριζα ποτέ
να μουν στην αγνοιά σου
Αχ έρωτά μου δυνατέ
τώρα στα βάσανά σου

ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ

Κοκκινα φιλια / Χατζηματθαίου Άθως

Αυτά τα χείλη 
που βάφουν κόκκινα τα φιλιά μου
αύτα τα μάτια
που αναταράζουν της καρδιάς τη γαλήνη
θα θα θελα να τα κλείσω
σ'ενα όνειρο
να γίνονται όμορφα τα βράδια μού
όταν θα με χαϊδεύουν με την ανάσα τους
όταν θα με ταξιδεύουν
στις φωτεινές τους ανταύγειες

Ηγησίας ο Σαλαμίνιος

Ηγησίας. Συναντάται και ως Ηγησίνοος, έζησε τον 8ο π.χ αιώνα. Ήταν ποιητής και καταγόταν από την Σαλαμίνα της Κύπρου. 

Βάσος Αριστοδήμου (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Βάσος Αριστοδήμου γεννήθηκε στο Καραβοστάσι της επαρχίας Λευκωσίας το 1929. Σπούδασε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Μόρφου και στο Gray's Inn του Λονδίνου.

Εργάστηκε σαν δάσκαλος, ταχυδρομικός υπάλληλος, δικηγόρος, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας, επαρχιακός δικαστής Λευκωσίας και ως πρόεδρος του Στρατιωτικού Δικαστηρίου.

Στη διάρκεια της διδασκαλικής του υπηρεσίας υπήρξε συνδικαλιστής:

τη περίοδο 1950-1953 μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκύπριας Διδασκαλικής Οργάνωσης (ΠΔΟ) και 1955-1958 γενικός Γραμματέας της Παγκύπριας Οργάνωσης Ελλήνων Διδασκάλων (ΠΟΕΔ).

πολιτισμός / Αριστοδήμου Βάσος

Του μίλησε το περιβόλι

Του μίλησε το περιβόλι:

Τέτοιο πρόσωπο δεν υπάρχει

Ναι, συμφώνησαν οι χορωδίες των πουλιών,

των βράχων, των νερών,

θάνατος δεν υπάρχει.

Ευτυχισμένος ξάπλωσε στο μονοπάτι του

κι αυτό τον έφερε στο σπιτικό του.

Καρδιά του κόσμου και καρδιά μου, 

μη με χάνεις, μη μου χάνεσαι.

Τζι' εγιώ γυρεύκω άνθρωπον / Γαβριήλ Παπά Αντώνης

Ελένη: Ποιητική Συλλογή του Στέλιου Στυλιανού από τις εκδόσεις Κέδρος

Σου είπα: "Είμαι άντρας"

Ένιωσα πως γύρεψες στο βλέμμα μου την αρχή και το τέλος

(Ήταν ο τι έλειπε

απ' όλο το ενδιάμεσο

το πριν και το μετά

που ήταν ήδη δικό σου

Επειδή ήσουν γυναίκα)

***

...Ακόμα νιώθω τη μυρωδιά

και γυρίζω το βλέμμα μήπως και καταλάβω από πού

Ανόητε, πώς θα δεις μυρωδιές;

Και όμως γυρίζω ξανά και ξανά

Πού είσαι; ...

***

...Και στα χέρια να κρατάνε αγκαλιά

χιλιάδες λουλούδια

σαν ντάμες σε χορό 

σαν σημαίες μιας άλλης γης που πεθυμάμε...

***

Φοβάμαι, τρέμω, λυγάω

Ποιος δρόμος είναι αρκετός;

Γιατί ο αέρας φυσάει δυνατά;

Εχω σκόνη στα μάτια, δε βλέπω

Είμαι ξυπόλητος, πονώ

Από πού περίσσεψαν τόσα καρφιά;

Ποιος σκόρπισε τόσα αγκάθια;

Κι οι γραμμές παρά μόνο ευθείες δεν είναι

Περνούν μέσα από πολλά

Πορείες που σε ζαλίζουν, σε παρασέρνουν

σε κάνουν ίσως να πέσεις

Μα πάντα σίγουρα να δεις τα πραγματα με άλλες γωνίες

διάφορες ταχύτητες

και εικόνες που ζωγραφίστηκαν για να μπορέσεις να δεις παρακάτω

Εκεί, στην άκρη μιας ζωής 

που όλο σε περιμένει

και κάθεται και μετρά τους αναστεναγμούς και τις αγωνίες σου

μια Ελένη

Ποιος είπε ότι το φως ταξιδεύει ευθεία;

(Στέλιος Στυλιανού,"Ελένη", εκδ. Κέδρος, 2016)

Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας: Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση