ανάσαινες από τις ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Κείνο το καίριο κι ένα, που το βρίσκεις σε μια πρώτη σελίδα
κοριτσιού κι ώσπου να το ξηγήσεις χάνεται.

Θυμάσαι που ήσουνα πουλί
θυμάσαι που ήσουν πουλί

ερωτευμένο με τον καθρέφτη του τη θάλασσα

και κάτω από μια λεμονιά με φύλλα μαλαματένια βλέπει 
μια κοπέλα πλαγιασμένη και πάνω στην ποδιά της 

ήταν καθισμένο το πουλί τ΄ αηδόνι και κελαηδούσε
και τη νανούριζε.

Ο ύπνος σε τύλιξε, 

σαν ένα δένδρο, 

με πράσινα φύλλα, 

ανάσαινες, 

σαν ένα δένδρο, 

μέσα 
στο ήσυχο φως, 
μέσα 
στη διάφανη πηγή
κοίταξα
τη μορφή σου


κοντά στο πηγάδι 

στεκόταν ένα αρχαίο πλατάνι με κάτι μεγάλους κλώνους

την ανέβασε απάνω την έβαλε να καθήση ανάμεσα

στις φυλλωσιές και της είπε να μην έχη  καμιά ανησυχία

και να έρθη γρήγορα


Ίσως γυρεύουν

ο Κύκνος

να μιλήσουν 

ο Τοξότης

τ΄ άστρα

ο Σκορπιός

που πάτησαν 

ίσως εκείνα

την τόση 

γύμνια σου 

μια νύχτα




Επισήμανση: Η ποιήτρια  στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α

Αίνιγμα διαβασμένο από την Θάλασσα / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Όπως βάδιζα μέσα στον 

Κήπο, πλάι στη θάλασσα, 

πήσίασα τον κορμό ενός 

τεράστιου ευκάληπτου και 

σήκωσα το βλέμμα στον 

ουρανό. 

Ο χρόνος σταμάτησε. 

Στο ψηλότερο κλαρί του 

δένδρου δυο ολόασπρα

περιστέρια έσμιγαν αργά...

Άκου φωνάζει 

με φωνή

μεγάλη

εκεί κι εμείς

να 

πάμε 

να σμίξουμε 

μαζί της.

κι η νύχτα 

πού ΄ναι όλη αυτιά 

να ξαναπεί πασχίζει

επάνω 

από τα κύματα 

που μας

χωρίζουν

τα κάλεσμά μας

το κρυφό

και 

το ανεξήγητο.

αίγλη και ομορφιά .

Την των ερωτευμένων 

που χωρίς να το ξέρουν 

της θεότητας το σχήμα 

έχουνε πάρει. 

Επισήμανση: Η ποιήτρια  στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α

ΑΠΟΡΙΑ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Ενώ ένιωσα το κάψιμο του βέλους

τόσο βαθειά

- ήμουν σίγουρη για το τέλος-

το πρωί ξύπνησα

μ'ένα κόκκινο τριαντάφυλλο

στη θέση της πληγής

Δεν καταλαβαίνω τίποτα...

Έτσι γεννιούνται τα τριαντάφυλλα;

[Στα παραμύθια τα δέντρα μιλούν] / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

στη Μαρια Κοσσιφιδου

Στα παραμύθια τα δέντρα μιλούν

περπατούν

απλώνουν τα χέρια.

Οι ενήλικες γελούν τρυφερά

με τις φαντασιώσεις των παιδιών

που είναι απαραίτητες ,λεν,

για τη συναισθηματική τους ωρίμανση.

Όμως προχθές

που μ΄ αγάπησες

για μια στιγμή,

καθώς περπατούσα ήσυχα στο δρόμο

ένα δέντρο φυτεμένο στο πεζοδρόμιο έσκυψε

και μου ψιθύρισε ένα κατακόκκινο τραγούδι.

Τα λεπτά χωρισμένα σα φτερά φύλλα του έπαιζαν φυσαρμόνικα.

Ένα παιδάκι με το τόπι στο χέρι

μου έριξε μια γρήγορη ματιά από την απέναντι αυλή.

Με μια ενστικτώδη κίνηση άρπαξα το νόημα.

Είναι τα παιδιά

που γελούν μαζί μας...

«Έρχου» / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

 Ποίηση Έλενας Τουμαζή-Ρεμπελίνα «Έρχου», Εκδ. Αφή (2011) Επιλογή στίχων και δημιουργία βίντεο: Αντρέας Τιμοθέου

Δύο στίχοι της Έλενα Τουμαζή – Ρεμπελίνα

«Εκεί σε αρπάζει ύπουλα

                Μες στο ηδύτερο όνειρο

============================

                «Το κορμί της

                κρατά ζεστό

                τον αρχέγονο λώρο

                του ονείρου».