ΝΕΚΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ / Μαρούλλα Πανάγου

Το μεγάλο ολόκληρο ,
τίποτα ήταν τελικά.
Ξεχώρισαν οι δρόμοι 
πριχού καν ανταμώσουν. 
Το απόμακρο όνειρο τρεμοσβύνει
στην μονόπλευρη προσπάθεια
Μειωτική στην δύναμή της,
να το κρατήσει ζωντανό.
Χρόνος νεκρός
στ’ ανύπαρκτο για μάς
Αύριο! 

ΤΖΙΕΡΥΝΙΑ / Μαρουλλα Πανάγου

Η θάλασσά σου πολλα πικράθθην τζι ένι γεύση της πικρή ζεχύριν
όπως την πίκραν μες την καρκιάμ μας που μας θωρούσιν σαν μουσαφίρην
Τρέσιει αρμυρόπικρόν το δάρκον τζι ένι τα μμάδκια μας πάντα θολά
στο μισοφέγγαρον πόνει καρτσιήμ μας τζιαι την καρκιά σσου γρόνια τρυπά

Αχ Πενταδάκτυλε μας τζιαι δεν ταράσσεις
Πε μας γιατί εν τους αποτάσσεις ;
‘Οσον εμεις τζι αν σ’ αρωτούμεν
την πολοήν σου την καρτερούμεν.
Αμμα εμούλλωσες εν συντηχάννεις
Την πομονήσ σου πως εν την χάννεις ;

Στέκει το κάστρο σου ποτζιει θωρεί μας, σαν στοισιωμένον νύχτα τζιαι μέρα
τζι Αροδαφνούσα μές στο τζιελλίν της, ν’ ακούει «μέρραπα» για καλημέρα.
Μα τζι αν πασκίζουν να σε τουρτζιέψουν την ιστορίαν σου εν το μπορούν
σπίδκια της Ρήαινας τζιαι βουβαφφέντο εν ριζωμένα!! την μαρτυρούν .

Μα Πενταδάκτυλε πως εν ταράσσεις
Πε μας γιατί εν τους ’ αποτάσσεις ;
‘Οσον εμεις τζι αν σ’ αρωτούμεν
την πολοήν σου την καρτερούμεν.
Αμμά εμούλλωσες, εν συντηχάννεις
Την πομονήσ σου πως εν την χάννεις ;

ΟΡΟΜΑΝ ΕΝ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ / Μαρούλλα Παναγου

Ομορφος σαν τον Αντζιελον. όμως που την θωρκά σσου 
πολείπει το χαμόγελο που μέσα στην μμαδκιά σσου
Μεν τον αφήννεις τον τζιαιρόν άσκοπα για να ρέξει
εν σύντομη τούτ’ η ζωή, ζήσε την κάθε φέξη 
Μεν αγαπάς τζιει πόν πρεπει δκιάλεξε στο ταιρκάζει
τζιει που σ’αξίζει να χαρείς να μεν έσιεις μαράζι .
Ξέρεις το τούτα που λαλώ ότι πως εν η αλήθκεια
Ζωή ποττέ εν μπόν ένι όπως τα παραμύθκια
Το ότι που ορπίζαμεν όρομαν εν να μείνει
μα φτάνει που το ζήσαμεν τζι ας μεν ποττ’ενε γίνειν
θα το κρατούμεν φυλακτόν με στην καρκιάν μας άστρον
Ητουν αγνόν μα πέτασεν σαν το πεζούνιν τ άσπρον.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ Η ΖΩΗ / Πανάγου Μαρούλλα

Δεν είναι εύκολη η ζωή
παντού μια ανηφόρα
Ολόκληρη μια μπόρα
και μακριά το φως .

Τα χέρι μας απλώνει
σκαλί και σκαλοπάτι
της περηφάνιας άτι
βάζουμε πάντα εμπρός .

Δεν είναι εύκολη η ζωή
αγώνας με τα νιάτα
όνειρα ντελικάτα
σε πρώιμη εποχή.

πάντα ορθό το βλέμμα
τους στόχους κυνηγάει
και πάντα προχωράει
μέσ την απαντοχή .

Δεν είναι εύκολη η ζωή
λίγη είν' η χαρά της
σπάνια η αγκαλιά της
κι εμείς σαν ορφανοί.

Πέτρωσε τ'.όνειρό μας
στην τόση ανηφόρα
μα δεν το πνίγει η μπόρα
ούτε κι ο στεναγμός μας .

Η θέληση ασπίδα
λαμπάδα αναμμένη
η κορυφή ανεφαίνει
και συντροφιά η ελπίδα .

Που πάντα στην καρδιά μας
και λέει “άντε εμπρός “
εκεί που 'ναι το φως
στα μυστικά όνειρά μας

Μαρούλλα Πανάγου

ΑΧ ΒΆΡΚΑ ΜΟΥ ΞΕΚΙΝΆ / Μαρούλλα Πανάγου

Αχ! Βάρκα μου ξεκίνα πάμε στην Λεμεσό
να δούμεν την μαρίναν τζιαι τζιείνην π'αγαπώ

'Τα μελισσιά της μμάδκια εγιώ 'ρωτεύτηκα 
Αλλού τάσσαν παλάδκια , μαγκόν τα σκέφτηκα

Σαν στέκει τζιαι θωρεί με αχ μέλιν στάσσουσιν
όπως τζιαι τα φιλιά της με συνταράσσουσιν

Εθθέλω γιώνι μάλλια , ούτε τζιαι μετρητά
μες στα δικά μ' αγκάλια ,θέλω την να ξυπνά

Βάρκα μου λάμν'εσούνι μεν χάνουμεν τζιαιρό
να πιάσουμε λιμάνι τωρά Λεμεσιανό
Μας καρτερά η αγάπη στην άκραν στον γιαλό
Στα αμμάδκια της το δάκρυ εθ θέλω για να δώ

Αν ένι να δαρκώσει ,θέλω ναν που χαρά
Αχ με μου μετανώσει τζια δεμ με καρτερα .

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ. / Πανάγου Μαρούλλα

Γράφω τα λόγια της αγάπης
εκείνα που δεν άκουσες
Ομολογώ τον έρωτά μου
Που χίλια χείλη τον διαβάζουν.
Που χίλια μάτια τον βλέπουν.
Που χίλιες καρδιές τον αισθάνονται
Κανένας δεν είναι που να μην αγάπησε
Κανένας που δεν πόνεσε '
Κανένας που δεν ξενύχτισε στο δάκρυ.
Κυλούσε σιωπηλό,
στον πόνο τον αμίλητο .
Δεν επιτρεπόταν ο καημός του ,
Μοιράζομαι τις σκέψεις
στην κάθε μου γραμμή .
Μοιράζομαι τον καημό
της αδελφής ψυχής.
Ξέρεις ποια είναι .
Ξέρεις για ποιον κτυπάει η καμπάνα
Ξέρεις γιατί!!!!!!!!!!!!
Μα δεν ξέρεις πόσο.
Δεν κατάλαβες πόσο.
Δεν ένοιωσες πόσο.
Το ελαφρυντικό της άγνοιάς σου
σου δίνει απαλλαγή
Σωστή η επιλογή σου
και πίσω η θύμηση στρογγυλοκάθησε
στην άδεια θέση σου.
Μαζί και το τραγούδι
που ύμνησε τον έρωτα
Που ύμνησε την επίσημη αγαπημένη .
Πόση αλήθεια;
Πόση θέληση;
Πόσο κράτησε;

ΔΙΑΨΕΥΣΗΣ / Πανάγου Μαρούλλα

Να 'χαμε τα ρημάδια τα λεφτά 
να στέλναμε στον διάβολο καθένα.
Να κάναμε τι πρόσταζε' η καρδιά 
και να μην δίναμε λογαριασμό κανένα

Μα έχουμε ανάγκη το ψωμί
που το πληρώνουν ακριβά τα όνειρά μας
και βάζουμε νερό μες στο κρασί
σαν παραβλέπουμε τα χάλια τα δικά μας.

Σκύβουμε το κεφάλι ταπεινά
και μπουναμάδες στον αφέντη μην θυμώσει
αν του ' ρθει να μας διώξει απ' την δουλειά
δεν τον εγνοιάζει και μπορεί να μην πληρώσει

Δεν τον πειράζει στάλα δυστυχώς
αν νηστικά στο σπίτι τα παιδιά μας κλαίνε .
Η δόση για το σπίτι κι ο γιατρός
απλήρωτα ,κι ο ξένος πόνος γέλιο ,λένε

που πήγαν οι αντάρτες του εχθές
που λέγαν δεν θα έσκυβαν ποτέ κεφάλι
τώρα ανθρωπάκια όπου γλείφουν τις πληγές
κι ας αγκαλιάσανε τον ρόλο του χαμάλη.

Πόσο μας άλλαξε η ζωή δεν το πιστεύεις
υποταχτήκαμε ανήμποροι στο ρέμα
που 'ναι τα όνειρα που ακόμα τα γυρεύεις
επέρασε ολόκληρη η ζωή μας ένα ψέμα.

ΠΡΟΣ ΨΕΥΤΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ./ Πανάγου Μαρούλλα

Εσεις δεκάρας υπουργοί που κόνναρα πουλάτε
πρόεδροι κι αντιπρόεδροι για πέστε που μας πάτε ;

Στου διακονιάρη την ποδιά; στον κάλαθο του επέτη ;
Ολοι μας δίχως πια δουλειά κι εσείς ρόλους τ'αφέντη

Στις ακριβές καρέκλες σας με άδειες υποσχέσεις
φτάνει τους παχουλούς μισθούς απ τις ψηλές τις θέσεις

να παίρνετε ανενόχλητοι ,κι απ τον φτωχό κοσμάκι
πήρατε τώρα το ψωμί, που έγινε ψωμάκι

Μιλάτε για περικοπές φόρους στις κατοικίες
για τον φτωχό δεν γνοιάζεστε μόν' ' αερολογίες

Πολλές οι υποσχέσεις σας στων εκλογών την ώρα
Μα μόνο πράσιν 'αλογα και λόγια μείναν τώρα.

Λόγια που βγηκαν ψεύτικα σκορπίσαν στον αγέρα
αφού εσείς δεν γνοιάζεστε και μέρα παρα μέρα

Κατάσταση χειρότερη ,δεν δίνετε δεκάρα
για τον φτωχό τον τόπο μας, της κρίσης την κατάρα.

Φτάνει εσάς η τσέπη σας γεμάτη να ναι χρήμα
ψέματα μας γεμίσατε ,ψεύτικα λέτε “κρίμα “

Τα κροκοδίλεια δάκρυα που δηθεν λύπη κρύβουν
ψεύτικη συμπαράσταση,που ψευτικα σας θλίβουν

Στο Τί-βι όλα τα κόμματα γνώμες υποστηρίζουν
ότι η δική τους ειν σωστή, τον τόπο μας στηρίζουν

Το μόνο που στηρίζουνε ειν η δική τους τσέπη
πραγματικά αν νοιάζονταν θα έκαναν το πρέπει .

Που πρώτα στην ατζιέντα τους θα ήτανε ο τόπος
με έργα θα μας έδειχναν πως άξιζε ο κόπος

Απ'τον παχύ τους τον μισθό περικοπή ν'αρχίζουν
να ζουν κι εκείνοι φτωχικά !!!! τότε θα πούμε αξίζουν

Να κυβερνούν τον τόπο μας πάντα με σοφρωσύνη
να μην ξεχνούν τις ρίζες τους και την ταπεινωσύνη

Πέστε μου σας παρακαλώ που είναι να το βρούμε
τούτο το κόμμα της γροθιάς που όλοι να γενούμε

Διότι τώρα τον φανό θέμε του Διογένη
να βρούμε λίγη ανθρωπιά ακόμα αν παραμένει . 

ΔΥΝΑΜΗ / Μαρούλλα Πανάγου

Μαραζωμενη η μμαδκιά το γέλιον εν της ντζηίζει
σαν εν ο πόνος σου κρυφός τζι άλλος εν τ'αγρωνίζει

Σαν το σαράτζιην στην καρκιά όμως γελάς ακόμα 
τζιαι δεν εβκαίνει στεναμός που το δικό σσου στόμα

πάντα νικάς τον πόνο σου εσέναν εν τσακκίζει ι
τζι απού τον πόνο δύναμην παιρνεις τζι εν σε λυγίζει .

ΠΑΦΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα

Πάφος του μύθου η ομορφιά
Πάφος του δασους η ξωτικιά
Αφροντυμένη και Ροδαφνούσα 
θάλασσας κρινο λευκοφορούσα

Παφος του κέδρου του πλατανιού
Πάφος ονείρου Πάφος του μύθου
Την Αφροδίτη καλοδεχούσα
Πάφος του ερωτα ανθοφορούσα

Πάφος το μαρμαρο το σμιλεμένο
Πάφος του ρόδου Απριλλομάη
Πάφος του Αδωνη, της Αφροδίτης
Πάφος του έρωτα λευκός αφρίτης

Σ,εσένα μύρο σκορπά τ'αγέρι
Πάφος του θρύλου το κρυονέρι
Πάφος του κάστρου στην παραλία
Πάφος ηρώων μάνα αγία

ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΑ / Πανάγου Μαρούλλα

Μικρή η ευχαριστία
στην απεραντοσύνη των λέξεων
που μου χάρισες ΚΎΡΙΕ

Η δύναμη σου φώτιση
κι ορθάνοικτη η καρδιά,
μια μέλισσα που μάζεψε
την γύρη της αγάπης

Μες την κυψέλη του “ποιεί ν,”
κερήθρα χαρισμένη στην ψυχή .
Όπου είν' μονάχο ένα κερί
μιας θείας προσφοράς
κι ευχαριστίας .

Μαζί με μύρο αμαρτωλό
των γήινων παθών μου
γονατιστή στα πόδια σου θα χύσω
Να τα ξεπλύνω ταπεινά

Και η παράκληση
που την γαλήνη εκλιπαρεί
το φως το ιλαρό
Την “δόξα σι”προσμένει
αργά, πονετικά ,
σαν άγγελος τον ύμνο σου θα λέει
“Φώτισαν με ΚΎΡΙΕ ότι σύ ο Θεός μου “.

Μαρούλλα Πανάγου

ΜΑΝΑ

Μάνα στην γη σαν βλάστησες
περασες πόνους ,χάρησες
ζωή και δημιούργημα
και της ψυχής λειτούργημα.
Η ύπαρξη άθλος ζωής
μια ηρωίδα στην ψυχή.
στην φτώχεια σου αρχόντισσα
νια είσαι, για γερόντισσα.
Ένα κογχύλι σφύριζε
τους πόνους πέρα γύριζε.
Στο χερομύλι τους καημούς
και στην ανέμη στεναγμούς.
Μες στην παλάμη του καιρού
κάτω απ' τον ίσκιο του κυρού.
Δίπλα πιστή συντρόφισσα
στην φτώχεια σου αρχόντισσα .
Μάνα την γή που πότιζες
μ' ίδρωτα την ενότιζες
ένα παιδί μες στην κοιλιά
και τ'άλλο μες στην αγκαλιά
το τρίτο μέσα στην πτυχή
της φούστας σου να'χει κρυφτεί.
Σκληρός αγώνας μια ζωή
ποτέ δεν ρώτησες “γιατί “
θείο το ´εργο τέλειωσες ,
το σπίτι το θεμέλιωσες .
Το πρόσωπο χαμόγελό
και πάντα δόξαζες Θεό
όλου του κόσμου ευχαριστώ
ποτέ δεν θάναι αρκετό
στο έργο σου το μητρικό .

Μαρούλλα Πανάγου

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ Σ'ΑΓΑΠΩ ΜΟΥ / Πανάγου Μαρούλλα

Θα 'θελα να φωνάξω “σ'αγαπώ “
να το πάρει ο άνεμος να το κάνει τραγούδι
για να σε φτάσει .
Να το μάθουν τα πουλιά 
να κτίσουν την φωλιά της αγάπης. μας .
Να τ άκούσει το τριαντάφυλλο
να σκορπίζει τα πέταλά του στον δρόμο σου
να τ άκουσει η αυγή και να λαμπρύνει τη μέρα σου
να τ'ακούσει το παιδί να το εμβολιάσει στην αθωότητά του.
Μην το μολύνει η πονηριά .
Να το ακούσει η σελήνη και ν'ασημώσει
τ' όνειρό μας
 Να το ακούσει η περιδιάβαση του καιρού
να κάνει στάση στην καρδιά μας
Μην ξεχαστούμε κι αφαιρεθούμε
και χαθεί
στην καθημερινότητά μας .

Μαρουλλα Παναγου

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΟΥ

Ήρθες μια μέρα ξαφνικά
ανατριχιάζει η πλάση
έγινε μέρα η νυχτιά
αχ και να μην περάσει .

Μπήκες στο βάθος της καρδιάς
'ακουσες τ'αγαπώ της
Ησουν στο θαύμα της βραδυάς
του έρωτα Θεότης

Το γέλιο σου η μουσική
Το μέλι στην ματιά σου
κι όταν σ'αντίκρυσα εκεί
σκλάβος στην ομορφιά σου .

Μες στην καρδιά μου σ' έκλεισα
και μες στην καμαρά μου
Στον έρωτά σου μέθυσα
βασίλισσα κυρά μου

Μα πρίν να έρθει το πρωί
έφυγες πρίν να φέξει
Βάφτικε μαύρη η αυγή
πως η καρδιά ν' αντέξει

'Εγινε η αγάπη σου '
βάσανο στην ζωή μου
του έρωτα η απάτη σου
κλείδωσε την ψυχή μου

Ας μην σ' εγνώριζα ποτέ
να μουν στην αγνοιά σου
Αχ έρωτά μου δυνατέ
τώρα στα βάσανά σου

ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ

Ήρθες ξανά

Ήρθες ξανά 

Εκεί που κόντεψα να συνηθίζω την απουσία σου
μού πες ξανά το σ'αγαπώ κι ανατρίχιασα
συνηδειτοπειώ ,δεν σε ξέχασα
Απλά μια αίσθηση γαλήνης με τύλιγε .
Στον ερχομό σου πάλι φουρτούνα
πάλι το καθημερινό βάσανο μου.
Πάλι η άσβεστη δίψα της καταδικασμένης μου αγάπης

Κι όταν ξανά η σιωπή σκέπασε τον ήχο των βημάτων
που απομακρυνόνταν τότε
ένοιωσα την καρδιά να ξεριζώνεται
κι ας έλπιζε ακόμα στην συνέχεια
Υπάρχει άραγε η συνέχεια για μας ;

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΆΠΗΣ 

Τιμή μου η αγάπη σου τιμή ο έρωτάς σου
κι αυτή σου η ευθύτητα που μ' έφερε κοντά σου '

Ποτέ δεν λές εσύ πολλά μα μιά σου λέξη μόνο
με βγαζει στα ουράνια και δοιώχνει μου τον πόνο

Στα μάτια σου αγάπη μου σαν βλέπω την αγάπη
μου φαίνεται όλη η γή είναι χαρά γεματη

Μες στην ψυχή μου βρίσκεσαι, να ξέρεις σε λατρεύω
μέσα σε χίλιους μάτια μου εσένανε γυρεύω

αν θέλει κάποτε ο θεός οι δυο μαζί να ρθούμε .
Το θαύμα της αγάπης μας απ την αρχή να ζουμε .

Μαρούλλα Πανάγου 

ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΎΡΙ ΣΟΥ ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ ΜΟΥ / Πανάγου Μαρούλλα

Στο παραθύρι σου βασιλιτζιά μου
αχ παρακάθουμαι
για σέναν καφκεται η καρκιά μου
τζιαιν σιουρκάζουμε

Στο παραθύρι σου βασιλιτζια μου
ξεροσταλιάζω στες μυρωδκιές
μαν κλειδωμένον αχ πέρτικά μου
μεσα μου κρούζουν μιαλες φωδκιές

Στο παραθύρι σου βασιτζιά μου
μα την αλήθκιαν ενα σου νεψιμον
ευτύς θα βρεθουμουν στην αγκαλιά σου
αχ να μαγάπας λαλω σου πέρκιμον.

Μαν το αννοίεις Βασιλιτζιά μου
τζιαι του φιλιού σου περιλυπον
μέσιεις τζιαι κρουζω που την φωδκιάν μου
νερό μ'αμίλητον

ΑΠΟΓΟΉΤΕΥΣΗ / Πανάγου Μαρούλλα

Αλήθειας το ξημέρωμα
έκοψε με μαχαίρι την ιδέα την μάταιη .
Μόνο με πόθο δεν ζωντανεύουν τα όνειρα
μα μαχαιρώνεται η ελπίδα .
Σιωπηλή η αποχώρηση στάθηκε κόμπος στο λαιμό.
 Επνιξε τον λυγμό που δεν λύγισε
πεισματικός στην δύναμή του.

Αδικη η επίθεση, που σφίγγει τα δόντια η επιμονή .
Μπαίνει αμήχανη η σιωπή,κι αγναντεύει
τον ουρανό να ξεμακραίνει.
Ατέρμονος ο δρόμος σ'απρόσιτο προορισμό
των ποδοπατημένων σου ονείρων .
Σαν σε ρωτάνε
 “Γιατί δεν έμεινες στο γρίφο σου κρυμένος
 και μπηκε στην ψυχή σου η πληγή
.Από το χέρι όπου σ'ανέβασε
στον ήλιο των δικών του “θέλω “
Εκεί όπου το “ωσαννά”
στο τέλος περικλείει
το “σταυρωσον σταυρωσον αυτόν”
κι έσταξε αίμα η αόρατη πληγή
.Mε κρεμμασμενο ένα χαμόγελο
στης πικρας σου την άκρη

[πρωινό συννεφιασμένο] / Πανάγου Μαρούλλα

πρωινό συννεφιασμένο
βροχερό και παγωμένο
οπου τις βροχής ψιχάλες
μοιάζουν διαμαντένιες στάλες
που τις δεχεται η γή
... απο τ'ουρανού πηγή .
και ευχαριστεί τον πλάστη
π'οπως πάντα την εγνοιάστει
γνοιάζεται μαζί κι εμάς
έτσι μεσ'από καρδιάς
και εμεις τον 'φχαριστούμε
εστω κι αν φορες ξεχνούμε
πως σε κάθε δυσκολία
δίπλα μας η βοηθεία
φτανει να του το ζητάμε
να μας δείχνει που να πάμε.
για να βρούμε την ειρήν

ΣΑΝ ΜΗΣΤΑΡΚΟΣ ΕΙΣ ' ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ / Μαρούλλα Πανάγου

Φτωχός αν εγεννήθητζιες μπορείς τζιαι ν'αρκοντήνεις
Αμα εν έσιεις ττεμπελιά
τζιαι στρώννεσαι εισ' στην δουλειά
γληόρα ννά πλουτήνεις.

Του εαυτού σου μάστρος σου εσού να είσαι πάντα
Αννοιξε μόνος σου δουλειά
τζιηνύα την μερόνυχτά
τζι η ττεμπελιά ! Στην μπάντα.

Μόνον μιαν άλλη συμβουλή αμάν να βκάλλεις δέκα
εξόδκιαζε μόνον εφτά
ήβρε τζιαι μιαν κουμανταρκάν
να πάρεις για γεναίκα.

Τότες κανέναν εθ θα ' σιεις εσού στην τζιεφαλή σσου
Σαν μησταρκός εισ' στην δουλεια
την νύχτα σάν το βασιλιά
γεμάτον το πουτζιή σσου.

Μαρούλλα Πανάγου (βιογραφικά στοιχεία)

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

Η Μαρούλλα Πανάγου είναι Κύπρια απ'την Πάφο και το χωριό Περιστερώνα. Τρεις μήνες πριν την εισβολή των Τούρκων το 1974 και τον διαμελισμό του νησιού, μετανάστευσε στην Νότιο Αφρική, όπου διαμένει και δημιουργεί μέχρι σήμερα. Είναι μητέρα τριών παιδιών . Η Μαρούλλα γράφει από μικρή ,λογοτεχνικά κείμενα και ιδιαίτερα ποίηση, στην οποία επιδίδεται με εξαιρετική δεξιοτεχνία . Πληγωμένη από την βάρβαρη κατοχή της μισής Κύπρου έγραψε συγκινητικούς στίχους . Έχει διακριθεί σε παγκόσμιους αναγνωρισμένους διαγωνισμούς, και βραβεύτηκε ,από το πνευματικό πρακτορείο Γιοχάνεσμπουργκ την Διεθνή Ένωση  Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά , Τον σύλλογο “Αριστοτέλης” Γερμανία , από το Καφενείο Ιδεών Σαλαμίνας , από την ΕΠΟΚ στην Αθήνα . κ.α. Η κύρια αναγνώρισή της ήρθε το 1992 όταν προσκλήθηκε επίσημα από το υπουργείο εξωτερικών Ελλάδας κι έλαβε μέρος στο Συνέδριο επιφανών λογοτεχνών που έγινε στους Δελφούς . Η Μαρούλλα έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές , το πρώτο μυθιστόρημά της κι έχει για έκδοση το δεύτερο μυθιστόρημα, υλικό για άλλες τρεις ποιητικές συλλογές συλλογή διηγημάτων όπως και συλλογή παραμυθιών για παιδιά .

Ποιητικές συλλογές:

• Συναισθήματα 
• Απλά ανθρώπινα
• Ζωντανή Κύπρος (Σε Κυπριακή διάλεκτο )
• Χθες σήμερα αύριο,

Μυθιστόρημα: “ Το μενταγιόν της ευτυχίας”