Απόσταγμα / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Κατάντησες, ναι!
δονκιχοτίζοντας να 
κυνηγάς σκιές

Απόσταγμα / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Η Αρχόντισαα 
της απλότητας είσαι 
αγνή και λιτή

Στο περιβόλι με Ροδιές... / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

1η τ' Απρίλη

φορτωθήκατε παμψηφεί

κατάμεστα τα χρώματα της γης

στα κλαδιά σας

1η τ' Απρίλη

λαμπιρίζει το φως της βροχής

στις κατάνοικτες

μεγάλες σας αγκάλες

1η τ' Απρίλη

σαν κάποτε καταφύγιο

των λεβεντονιών

τούτης της ηρωομάνας γης

Τρεις ποιήσεις της Κατερίνας Κωνσταντίνου Μάτσιου

Γιαγιά ... σαν Παναγιά

Αυτά τα "λευκά" χέρια

... 90 χρόνων ...

ακόμη ζυμώνουν  ψωμί

για τα "έγχρωμα" παιδιά

Μάνα

Η Μάνα εν΄ μάννα τ' ουρανού

που τρώσιν οι αγγέλοι

εν έσιει πλάσμαν πας την γην

να πει πως εν την θέλει

Τι λες...;;;

Άνθρωπος χωρίς σώμα  ...σκιά

άνθρωπος χωρίς ψυχή ...τέρας

Τι αναφέρεις τις αγάπες...;;;

Απόσταγμα / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Μια σταλαγματιά,
ίαση τούτο το δειν
ποτέ μην χαθείς

Λαλεί το η καρκιά μου / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Tζιαι της μέρας 
μα τζιαι της νύκτας
εν θέλω να χάννω
τούντες λαλιές
τες μυρωθκιές
τζιαι τα χρώματα
του περβολιού
Τούντου περβολιού 
που αναγιώθηκα
πού 'παιξα
που οραματίστηκα
που το θωρώ τζιαι 
σιέρεται η καρκιά 
τζι΄ η ψυσιή μου
Τούντου περβολιού 
που τωρά θέλουν 
με το εσιέκκιπιν 
να το χαλάσουν.
Να γυρευτούν αλλού 
εν θα τους περάσει
τους άρκους
Γιατί τωρά λαλεί το
η καρκιά μου...