Στα δικά μου παραγγέλματα / Κυπριανού Ντίνος

Στα
δικά μου παραγγέλματα
το
μούτρο μου δέν ανταποκρινόταν

είχε
απο μέρες μεσίστιο το ύφος
ενώ
υπό μάλλης και οι επιθυμίες >>

Του είχα τάξει χαρές
το
πασπάλιζα με ψευτιές
ήθελα να είναι χαρούμενο ...

Χμ ...
Του
κακοφάνηκε τις προάλλες ,
τού'ταξα θάλασσα

Εδώ
και ώρα προσπαθώ
να το καλοπιάσω μ'ένα γλυκό νεράντζι
ξέρω του αρέσει πολύ μα ,,,

η
όξυνη όψη του
με σκιάζει

το βαζάκι
με
το γλυκό εκεί θα το αφήσω
δίπλα του ...
θα γλυκανθεί σάν ονειρεύεται .

Κων/νος Κυπριανού .

[Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω] του Κωνσταντίνου Κυπριανού

Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω
μένεις
τελικά μόνος
κατασκηνώνεις με την μοναξιά
δέν μιλάς ούτε γελάς 
μόνο ακούς ...

Ακούς τα σάπια τα παράλυτα λόγια
παράλυτα ;;;;; ναί είναι αυτά που σου στέκονται στο στομάχι
και που για μήνες ηχούν στα τύμαπνά σου σάν ταμπούρλο

Γυρεύεις ένα πάπλωμα να τρυπώσεις απο κάτω
να μήν σε βλέπουν , κάποτε παίζεις τον άρρωστο ,
γίνεσαι άφαντος ή και αόρατος γίνεσαι το τίποτα ////

Κανείς δέν καταλαβαίνει ότι δέν έχεις προφίλ
και γιατί να έχεις αφού έχεις εσένα , να πλασάρεις τί ;;;;;
τα μούτρα ή το κορμί σου ;;;

'΄δεκα κρίκοι ένα τάλιρο'' έλεγε η Τούλα στο λούνα πάρκ κάποτε <<

Οταν σβήσουν τα γύρω γύρω σου
εκεί τότε αισθάνεσαι
το σαγρέ που σπατουλάριζες ...
ματώνει το γδάρσιμό του , κλαίς , χτυπιέσαι
μα η κατασκήνωση μόνιμη .

Πού έγειρες να τζιημηθείς γιόκκα μου ; του Κωνσταντίνου Κυπριανού

Είχα έναν γιόν γυρέφκω τον
έφυεν που κοντά μου 
είπαν του έν αναγιωτός
έννεν πραγματικός μου γιός
μα κρούσαν την καρκιάν μου <>

Αν έν πρωίν φωνάζω του
τές νύχτες έν τζιημούμαι
γιατί μας εχωρίσασειν
τζιαί πόσα τους χρωστούμεν ;;;;;

Πέρασαν μήνες χρόνια και η κυρά Παναγιωτού
αρρώστησε σοβαρά
Κάποιοι γείτονες φρόντισαν να φέρουν γιατρό να την κοιτάξει ....

Φάρμακον έν έσιη γιατρέ μου
να με γιάνει
άν έσιη βάρμου ένεσην
γλήορα να με πεθάνει ////////

Πιάννει ο γιατρός την ένεσην
τζιαί κάμνει να την βάλει
έππεσεν του τζι'έσπασεν
έπιασεν τον ζάλη >>>>>>>>>

Μανά έν με κατάλαβες ;;;
είμαι ο γιός σου
είμαι εγώ που έφυα
που το πλευρό σου ....

Μανά .... μανά ....μανάάάάάά ..

[Είχε τα μάτια ....] / Κυπριανού Ντίνος

Είχε
τα μάτια γουρλωτά
Ονάρ , Ονάρ τον φώναζε η μάνα , μάταια όμως

Ο Ονάρ δέν άκουγε τίποτα και κανέναν 
έμενε
ξύπνιος μερόνυχτα >>

Τί να περίμενε ο Ονάρ ;; τον άγιο Βασίλη ;;
να περίμενε τους μάγους με τα δώρα ;;

Καί δέν κοιμόταν ο Ονάρ
περίμενε το Ονειρο ...

ΝΤΙΝΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ 

Δύο Ποιήματα του Ντίνου Κυπριανού

ΔΩΔΕΚΑ ΜΕ ΜΙΑ 

Δώδεκα με μία
βρίσκομαι στα κάτω μου
στην αμφιβολία μέσα στα γιατί ,

τέσσερις με πέντε
πάω στα παρακάτω μου
πάει να ξημερώσει , δέν εχει φανεί ..

Με πιάνουν κλάματα όταν χάνονται τ'αστέρια
χάνονται όλα σάν ζυγώσει το πρωί
στο φώς της μέρας γίνονται νυστέρια
μου ξετρυπάνε καθε λογική ''''

Δώδεκα με δύο
'μαργαρίτες' τέσσερις
πίνω στην υγειά μου για να ξεχαστώ ,

τέσσερις με έξι
μπίρες δεκατέσσερις
δυό διπλά ουίσκι για να ζαλιστώ ..

***

 ΦΥΛΛΟ ΞΕΡΟ 

Μές στην βροχή , μόνος θρηνώ
στην πλάτη γολγοθά τραβώ
και τον σταυρό που κουβαλώ 
μαύρη ζωή , φύλλο ξερό ...

Μές στην βροχή , φωτιά σβηστή
ψυχή που έχει σωριαστεί
που να πιαστώ να κρατηθώ
λίγο και γώ , ν'αναστηθώ ''''''''

Ζωή δέν έχω και παλμό χάνομαι μέσα στον καπνό
φύλλο ξερό χωρίς πνοή , κι'αυτό μαζί μου θα χαθεί ,

Μές στην βροχή , μόνος θρηνώ
στην πλάτη γολγοθά κρατώ
φύλλα ξερά για συντροφιά
ίσως κι'αρπάξουνε φωτιά .

[Παίξε φκιολάρη μουσικήν ] / Κυπριανού Ντίνος

Παίξε φκιολάρη μουσικήν

που εν για πεθαμμένους

πέρκι ξυπνήσουν τζαί σταθούν

πάνω στον λάκκον να θωρούν

τους ζωντανούς θαμμένους .

[Παρακαλούσα να τον δώ] / Κυπριανού Ντίνος

Παρακαλούσα να τον δώ

λιγάκι κάτω να κατέβει

αυτόν Τον άγνωστο Θεό

κι'ύστερα πάλι να ανέβει ..

μιλούσα με υπομονή

και Τον ρωτούσα με τι μοιάζει

μ'αυτός νευρίασε πολύ

και άρχισε χρώμα ν'αλλάζει ...

Θεέ μου στείλε μου αν θές

να δω φωτογραφία

κουράστηκα να σε θωρώ

μόνο σ'αγιογραφία ..

Θεέ μου άραγε φοράς

κοστούμι και γραβάτα

εγώ στ'αλήθεια σε ρωτώ

δεν κάνω πλάκα ..

μα ο Θεός αγρίεψε

κι'άρχισε να ουρλιάζει

μού'στειλε μαύρους κεραυνούς

βροχές και κάμποσο χαλάζι ....

Ντίνος Κυπριανού: Τρία (3) ποιήματα

ΛΙΓΟ ΧΩΜΑ ΔΙΚΟ ΣΟΥ 

Λίγο χώμα να πάρω μαζί μου

σ'ένα μπουκαλάκι έτσι , να ησυχάζει η ψυχή μου

λίγο χώμα δικό σου ..

Θα το ποτίζω με τα δάκρυα μου

αφού δεν μπορείς να έρθεις εσύ κοντά μου

λίγο χώμα δικό σου ...

Αυτό το χώμα μου θυμίζει τα όσα ζήσαμε

σε αυτό το χώμα την ζωή μας χτίσαμε ..

σ'ένα χώμα νεκρό και οι δυό δακρύσαμε

με αίμα το χώμα ποτίσαμε ,

... μα πάνω απο το χώμα χωρίσαμε ..

Λίγο χώμα να πάρω μαζί μου ,

λίγο χώμα δικό σου .

***

Να κυλίσει το αίμα μου να ρθεί να σε βρεί

τον εθνικό ύμνο κρυφά να στον πεί .

Θα ξυπνήσουν οι νεκροί σου

θα ανασάνει η γή σου ..

Την ζωή μου μόνο για σένα θα δώσω

έστω και με το αίμα μου να σ'ανταμώσω ..

Ξύπνα ΚΕΡΥΝΕΙΑ του βορρά χτύπα τα καμπαναριά

το αίμα το ελληνικό γύρισε

το χώμα σου το ιερό ΕΛΛΑΔΑ μύρισε ..

ΞΥΠΝΑ και αγκάλιασε το

για σένα τόδωσα ΠΟΤΕ δεν σε πρόδωσα ..

***

Αν θα πετώ με τα πουλιά

κι'άν θα βρεθώ σ'άλλη αγκαλιά

τίποτα δεν βλέπω τ'όνειρο μου είναι μαύρο

ψάχνω κάτι νά'βρω , αληθινό ,

με χίλια ταξιδεύω πόσο μακρυά θα φτάσω

πρέπει να προφτάσω , τον ουρανό ...

λένε δεν μπορούνε οι αγγέλοι ν'αγαπάνε

δάκρυα κυλάνε , στον χωρισμό,

όταν θα σε χάσω τα πουλιά αλλού με πάνε

δέν θα σε ξεχάσω , και δεν μπορώ ...

ίσως αργά να λυτρωθώ

μπορεί εκεί να γεννηθώ ..

[Γεννημένος στο Καρπάσην..] / Κυπριανού Ντίνος

Γεννημένος στο Καρπάσην

ποτζιή που ο ήλιος φκάιννει

που μόνον οι σκέψεις πάσειν

τζιη ψυσιή μου ας ξεβαίννει ..

Θυμούμαι το χωρκό μου

τζιαι το σπίτι το δικό μου

ήνταλως να μέν κλαμουριστώ

άμμαν θυμηθώ πως έπαιζα χωστόν

μιτσήν κοπελλουρούιν ,

εγεμάτωννα τα πόθκια μου

τζιαι που το τρεχτόν

εβουρούσαμεν σαν τους πελλούς

μες στους μαχαλλάες ποτζιή που εν το εκκλησούιν ..

Θυμούμαι το Καρπάσην

τζιαι πιάνει με το τρεμουσιό

σαράντα γρόνια τώρα πάσειν

που το εχτίσασειν μες στο τεισιόν

Τζιαι εκατάντησα για τζιηνον

νάμαι όπως το μαυρον το στοισιό...

ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΤΑ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΑ ΜΟΥ / Κυπριανού Ντίνος

Δεν τα ήθελα ακριβά μα να είναι άσπρα

πόσο ζήλευα τους άλλους'''

.... μου τάχες τάξει και γω μόνο περίμενα

στις γιορτές φορούσαν άσπρα ,

τι όμορφα που είναι τα άσπρα ακομη τα σκέφτομαι ...

κάθε φορά που σε ρωτούσα γελούσες

και έπεφταν τα χέρια μου κάτω ξερά...

τα άσπρα μου παπούτσια τα γυμναστικά

ποτέ δεν φόρεσα

να έδειχνα λίγο στους φίλους μου οτι είχα και γω ..

ακόμα γελάς .. μα το έχω μέσα μου ,

τέτοια άσπρα παπούτσια ποτέ δεν φόρεσα

ποτέ δεν γιόρτασα ήθελες να ξέρεις και τι νούμερο φορούσα

Ντίνος Κυπριανού :...........Τι να κάνεις τώρα Κερύνεια μου ...

 Μ'ένα φιλί θα σε ξυπνω ...

λαθος στο πατημα του πληκτρου ...

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Συναντηθήκαμε σε ένα από τα μικρά καφενεία της Λευκωσίας. Κάτω από την δροσιά που πρόσφεραν τα σκιερά των δένδρων ο κος Ντίνος Κυπριανού, ξεδίπλωσε την ζωή του απολαμβάνοντας τον γλυκύ κυπριακό καφέ. Το ίδιο και εγώ.

Γεννημένος  στο Καιμακλί με δύσκολα παιδικά χρόνια, βρήκε μια διέξοδο επικοινωνίας με τον εαυτό του αλλά κυρίως με τους συνανθρώπους στον δημιουργικό χώρο της ποίησης. Γράφει από πολύ μικρός για ότι τον ενοχλεί, για όλα όσα τον ευχαριστούν για αυτά που τον κάνουν ευτυχισμένο. Μέχρι και σήμερα δεν έχει βρει τον δρόμο της έκδοσης κάποια από τις ολοκληρωμένες  ποιητικές του συλλογές, που περιμένουν καρτερικά στα συρτάρια του σπιτιού του. Χαμηλών τόνων, άνθρωπος με ιδιαίτερο ήθος, σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και την γλυκύτητα των λόγων του. Και κάπου εκεί ξεχειλίζει και η πικρία για τις χαμένες πατρίδες.

Τον ευχαριστούμε για τούτη την πολύ σύντονη επικοινωνία μας. Του ευχόμαστε ο λόγος του να βρει κάποια θέση και στα δύσκολα μονοπάτια της έκδοσης.

1.              Κύριε Κυπριανού έχετε γεννηθεί στο Καιμακλί. Μια ιστορική περιοχή της Λευκωσίας, όπου τόσο το 1963, όσο και το 1974 έγιναν πολύνεκρες μάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Διαβάζω μάλιστα πως στην περιοχή υπήρχε  σχολείο (αλληλοδισκαλείο) πριν από το 1858. Πως αισθάνεστε; Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για το Καϊμακλί ……

Γεννήθηκα εδω στον Βόρειο Πόλο,  ενορία του Καϊμακλιού .. Μόνο περήφανος θα μπορούσε κάποιος να αισθάνεται για το Καϊμακλί. ‘Ενας ματωμένος τόπος θα έλεγα αφού πολλές φορές αντίκοψε τους τούρκους με σκληρές μάχες για την κατάληψη της πρωτεύουσας το 74 ο τότε λοχαγός Χαράλαμπος Λοττας με τα παλληκάρια του.  Τρεις φορές απώθησε την τουρκική προέλαση από τα εδάφη του Βόρειου Πόλου απ' όπου και μένω. Το σπίτι μου από το τουρκοκυπριακό χωριό Χαμίτ Μάντρες το χωρίζει ΜΟΝΟ η Πράσινη Γραμμή. Κανένα χτίσμα δεν υπάρχει να εμποδίσει την άμεση ορατότητα ολόκληρης της περιοχής από την Ομορφίτα, Νεάπολη, ολόκληρη την οροσειρά του Πενταδάχτυλου μέχρι και την Μια Μηλιά ...

2.                 Γράφετε ποίηση από μικρή ηλικία. Μάλιστα, όπως μας εκμυστηρευτήκατε κατά την διάρκεια των μαθητικών σας χρόνων, οι καθηγητές λόγω της ιδιαιτερότητας της φωνής σας αλλά και την έφεση που είχατε στην απαγγελία στίχων, είχαν την πεποίθηση ότι θα ασχοληθείτε με τις τέχνες, όπως πχ το θέατρο. Είχατε σχηματίσει και σεις αυτή την εντύπωση; Ποιοι οι λόγοι που δεν ακολουθήσατε σπουδές πάνω στις τέχνες και τα γράμματα;

Αν και τελείωσα το σχολείο με αρκετά καλούς βαθμούς δυστυχώς ένα πρόβλημα στην οικογένεια τότε ανάγκασε τους γονείς μου να φύγουν για Ελλάδα.  Έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση νεφρού στον αδελφό μου με δότη τον πατέρα μας στο νοσοκομείο Α.Χ.Ε.Π.Α Θεσσαλονίκης.  Οι οικονομικές δυσκολίες τρομερές τότε και θα πω δυστυχώς και πάλι τα όνειρα τα δικά μου έμειναν όνειρα.  Μα και να γίνει καλά ο αδελφός μου κι' αυτό ΟΝΕΙΡΟ ήταν που πραγματοποιήθηκε ..

3.                 Επανέρχομαι πάλι στην επισήμανση ότι η ποίηση σας απασχολούσε από μικρό παιδί. Από πού εμπνεόσασταν στα ποιήματά σας αλλά και σήμερα ποιες είναι οι σημαντικότερες πηγές έμπνευσής σας;

Γράφω τα προβλήματα σου,  γράφω τα προβλήματα του φίλου,  της φίλης,  τα δικά μου,  ότι μου λέει η καρδιά μου γράφω, η ψυχή μου.  Μπορώ να γράφω ασταμάτητα για ολόκληρες ώρες και ποίηση και στίχους. Δεν κάθομαι να σκεφτώ τι θα γράψω σήμερα. Βγαίνουν από μόνα τους.  Κάτι που μπορεί να με ενοχλήσει θα το κάνω στίχο, κάτι που θα μου αρέσει θα το κάνω ποίηση. Πάντα γραμμένα με την δική μου ψυχή και ευτυχώς βρίσκω αρκετή ανταπόκριση από πολλούς και είμαι ευχαριστημένος γι ' αυτό.

4.              Απ΄ ότι γνωρίζουμε υπάρχουν δύο ολοκληρωμένες ποιητικές συλλογές οι οποίες βρίσκονται στο συρτάρι του γραφείου σου και περιμένουν την σειρά τους να εκδοθούν. Η μία έχει τίτλο ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ και η άλλη ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Θα ήθελες να αναφερθείς με λίγα λόγια;

Δυο ποιητικές συλλογές γραμμένες με ξενύχτια και με πολύ κόπο.  Παλαιότερα  τα γράφαμε με μολύβι και χαρτί, γράψε, σβήσε.  Στις ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ,  τα περισσότερα ποιήματα είναι ποιήματα που έγραφα στο σχολείο και που πολλά από αυτά απάγγελλα  στις εθνικές επετείους με περηφάνια γιατί ήταν δικά μου .. Ελπίζω πολύ σύντομα αυτήν να την εκδώσω. Φυσικά όλα τα ποιήματα είναι παιδιά μου και τα αγαπώ το ίδιο

5.                 Πολλά ποιήματά σου έχουν μια καθαρά ερωτική γραμμή; Ήθελα να σε ρωτήσω ποιος ο πραγματικός ρόλος του έρωτα στη ζωή και στην ποίησή σου;

Μα ο έρωτας δεν είναι το παν στον άνθρωπο; θα πονέσει, θα κλάψει, θα γελάσει και θα χαρεί.  Είναι η αισιοδοξία. Δεν μπορεί να ζει κάποιος χωρίς έρωτα γιατί θα είναι μαύρα στην ζωή του.  Ναι είμαι ερωτευμένος με ότι με κάνει ευτυχισμένο και χαρούμενο

6.                 Μέσα από τους στίχους σου αναδύεται και μια απογοήτευση για την σημερινή κατάσταση του ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Διακρίνεται και η επίκληση του Θεού και της Παναγίας. Ποια η σχέση σου με την Εκκλησία και την πίστη; Πόσο ουσιαστικός είναι ο ρόλος τους;

Ναι σε πολλά ποιήματα μου αναφέρομαι στον Θεό και στην Παναγία. Μα είναι δυνατόν η Παναγία να έλειπε από κοντά μου; Αυτή με βοηθά σε κάθε δύσκολη μου στιγμή. Είναι η μάνα όλων μας. Συχνά πηγαίνω στην εκκλησιά της Αγίας Βαρβάρας εδω στο Καϊμακλί και προσεύχομαι. Να βοηθάει εμένα και όσους έχουν ανάγκη για υγεία και μόνο.

7.                 Μετά από τα παραπάνω πιστεύω ότι απορρέει αβίαστα και η ερώτηση εάν θεωρείς τον εαυτό σου ποιητή; Και τι είναι η ποίηση για  σένα; Θα τολμούσες να δώσεις κάποιον ορισμό;

Αν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή; Εδω πάντα χαμογελώ. ΠΟΤΕ δεν είπα είμαι ποιητής και δεν θα το πω ποτέ.  Είμαι άνθρωπος ντροπαλός και οι τίτλοι δεν μου αρέσουν .. Απλά μου αρέσει να γράφω ... Είναι ωραίο μέσα από ένα ποίημα πονεμένο ή χαρούμενο να ακούς σχόλια: μπράβο μας άλλαξες την διάθεση,  μην σταματάς να γράφεις, συνέχισε. 

8.                 Σήμερα που οι κοινωνίες περνούν μια ομολογουμένως τρομερή οικονομική κρίση που απειλεί να καταστεί μια κρίση αξιών, υπάρχει τρόπος ο πνευματικός κόσμος να ορθώσει ανάστημα και να δώσει ελπίδες στον υπόλοιπο κόσμο;

Ναι ένας που γράφει μπορεί να μεταδώσει στον κόσμο μια νότα αισιοδοξίας στον απογοητευμένο, ειδικά  τώρα με την κρίση, στον πονεμένο από έρωτα κ.α...

9.                 Ποιους Κύπριους ποιητές,  αλλά και γενικότερα από τον Ελληνικό χώρο είχατε για… δασκάλους;  Εννοώντας φυσικά εάν δεχτήκατε επιρροές από κάποιους στην γραφή σας.

Αν και διάβασα αρκετούς ποιητές Ελλαδίτες και Κύπριους, δεν στάθηκα σε κανέναν, δεν επηρεάστηκα από κανέναν και δεν αντέγραψα ΠΟΤΕ μου κανέναν. Θα ήταν γελοίο κάποιος να αντιγράψει κάποιον άλλον. Το θεωρώ αισχρό και ύπουλο. Πολλοί μου λένε ότι η ποίηση μου μοιάζει πάρα πολύ στου Καρυωτάκη …..Τιμή για μένα. Και όμως δεν μπήκα καν στον κόπο να δω τι έγραψε ο Καρυωτάκης. Απλά για να μην επηρεαστώ από την γραφή του

10.            Διαβάζω ένα τελευταίο ποίημά σας:

ΠΟΙΟΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΟΥ..

Εγώ χριστιανή γεννήθηκα πως τούρκικα μιλάω

ποιοί μου πετάξαν τον σταυρό και φερετζέ φοράω ..

Ποιοί με αρματώσανε με κόκκινες σημαίες

ποιοί στην καρδιά μου κάρφωσαν δεκάδες μιναρέδες ..

Ποιοί τις εκκλησιές μου λήστεψαν και κάψαν του Αγίους

ποιοί μου τους κουβάλησαν τους μόγγολους κι'αγρίους...

Αυτοί οι ποιοί και κάποιοι άλλοι σε ξεπούλησαν σου ζήλεψαν τα κάλλη

αυτοί οι ποιοί και κάποιοι άλλοι θα σε παραδώσουν σε χώρα άλλη.

Θα ήθελα να μας ανοίξετε την καρδιά σας; Ποια η σχέση σας με την πόλη αυτή; Τι ευελπιστείτε για το μέλλον της Κύπρου, της Πατρίδας μας;

ΚΕΡΥΝΕΙΑ, η σχέση μου με αυτήν την μικρή μου νεραΐδα ... Ο πατέρας μου καταγόταν από την Κλεπινη, ένα χωριό της Κερύνειας,  μα δεν είναι ο λόγος που τόσο την αγαπώ.  Ο λόγος τον…… ανέφερα  και στην αρχή της συνέντευξης μας. Είμαι κάτοικος Καϊμακλιού, στην πράσινη γραμμή. Το μόνο που με χωρίζει με αυτή την μικρή μου νεραΐδα είναι ο Πενταδάχτυλος τόσο κοντά μα και τόσο μακριά. Να κοιτώ την οροσειρά και να σκέπτομαι ώρες ..  Τι να κάνεις τώρα Κερύνεια μου ...

Ωωωω Κύπρος γλυκιά μου / Κυπριανού Ντίνος

Χαμένη μου γη καμένο μου χώμα

κλεμμένη πατρίδα ανασαίνεις ακόμα

να ξερες μόνο πως σε πουλήσανε ,

στενάζει η ψυχή σου που σε πατάνε 

πνιγμένη η φωνή σου σε ξεπουλάνε

πατρίδα γλυκιά μου όλοι σε φτύσανε ..

Δεν είσαι εσύ είσαι μια άλλη

και .... που σε αντικρίζω με πιάνει η ζάλη

από τον λήθαργο ξύπνα ..βρίσε τους ,

και σε πατάνε και σε ξεπουλάνε

με σχοινιά σε τραβάνε στην σφαγή να σε πάνε

τον τοίχο στήσε τους κι' ύστερα φτύσε τους ..

από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ 

[14 Αυγουστου μα θρηνώ] / Κυπριανού Ντίνος

14 Αυγουστου μα θρηνώ ..

Για ποιούς να κλάψω .

Αν τα ποτάμια στερέψουν

ας πάρουν τα δάκρυα μου ,

αυτα δεν στραγγούνε'''

να ποτίσουν πεδιάδες βουνά

εκεί που παλληκάρια βλαστούνε ....

Εγώ ποτίζω τους νεκρούς

τους ανασταίνω ,

μιά χούφτα χώμα ρίχνω τους

μα και γι'αυτούς πεθαίνω''