Κάποιες φορές,
κλαίω
για ’κείνο
το ποδοπατημένο
λουλούδι
κι άλλες,
για μένα
που
το πάτησα.
Κάποιες φορές,
κλαίω
για ’κείνο
το ποδοπατημένο
λουλούδι
κι άλλες,
για μένα
που
το πάτησα.
Ανεμολούλουδο παράξενο, πρωτόγνωρο λουλούδι,
άνθος του απατηλού καημού,
ποιο θρόισμα κατοικεί στα σέπαλά σου;
Ανεμολούλουδο, που φέρεις το τόξο της αυγής στο μέτωπό σου
και ανοίγουν τα πέταλά σου, σαν το τριαντάφυλλο της μοίρας,
θα ’ρθω να σε θαυμάσω, καθώς θ’ ανθίζεις το πρωί.
Ανεμολούλουδο, ντυμένο τη θάλασσα και το χιόνι των βουνών,
καρπός της ευωδιάς σου ο παφλασμός των εαρινών κυμάτων,
φωνή σου το κάλεσμα των καλοκαιρινών πουλιών.
Ανεμολούλουδο, που βλασταίνεις στο γαλάζιο χώμα τ’ ουρανού
κι είν’ οι αχτίνες του ήλιου μίσχος σου,
πλησίασε να σε μαδήσω να δω αν μ’ αγαπάς.
Ω, Ανεμολούλουδο, ηλιότροπο και ντροπαλό,
πικρή κι ανέλπιδη ευχή μου ήλιος μικρός να γινόμουν,
να ελπίζω ακόμα πως μπορώ να σ’ αγαπώ
FEUERNACHT
Ο Σταύρος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου όπου και ζει. Σπούδασε στο Salford University του Manchester Χρηματοοικονομικά και εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία. Παρακολουθεί εδώ και πέντε χρόνια τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής της ποιήτριας και δοκιμιογράφου Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου. Ποιήματα και πεζά κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία Συν(γ)ραφές, εκδόσεις «Τεχνοδρόμιον» 2018. Αντίστοιχα, πεζό κείμενό του έχει δημοσιευτεί στο κυπριακό λογοτεχνικό περιοδικό «Διόραμα». Η συλλογή «Όρθιες στέκονται μόνο οι μαριονέτες» (εκδόσεις Ρώμη, 2024) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.