Τρίτη 14 Απριλίου 2015

[Εκεί που ήμουνα έτοιμος να ξανοιχτώ] / Αγαθοκλέους Μάριος

Εκεί που ήμουνα έτοιμος να ξανοιχτώ
σε ουράνια ρεύματα,
παρασυρόμενος για πάντα μακριά,
ατμοσφαιρικές ιδιοτροπίες
μου συμπυκνώνουν τα συναισθήματα,
μου στερεοποιούν τις εκλάμψεις,
και σαν ανύμφευτη νιφάδα ξαπλώνω
στα κατάλευκα στήθη των σκοτεινών ορέων.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΘΛΙΨΗ Ή ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ ΤΟ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΝ





Αν είναι να μιλούμε
την αλήθεια
ας είμαστε πραγματιστές

είπε το σώμα
με την αυτοπεποίθηση
του περιέχοντος
τον νου και την ψυχή
εννοώντας προφανώς
κάτι ευτελή δικά του
σαρκικά.

Οι άλλοι όμως
αιθεροβάμονες
πλασμένοι λες από ευγενή υλικά
δεν καταλάβαιναν
πόσο ανήκανε στο σώμα
και στο χώμα
πόσο τους κατάτρεχε
η υλική υπόσταση τους

κρατούσαν αποστάσεις
αξιοπρέπειας
κύρους
γινατιού

Ώσπου αποδείχτηκαν το ξένο σώμα
ανεπίκαιροι
κακήν κακώς διωγμένοι
κατηραμένοι

μη βρίσκοντας εφεξής
νόημα κανένα
έξω απ' αυτό.

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

[Παίξε φκιολάρη μουσικήν ] / Κυπριανού Ντίνος

Παίξε φκιολάρη μουσικήν
που εν για πεθαμμένους
πέρκι ξυπνήσουν τζαί σταθούν
πάνω στον λάκκον να θωρούν
τους ζωντανούς θαμμένους .

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

ανάσαινες από τις ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Κείνο το καίριο κι ένα, που το βρίσκεις σε μια πρώτη σελίδα
κοριτσιού κι ώσπου να το ξηγήσεις χάνεται.

Θυμάσαι που ήσουνα πουλί
θυμάσαι που ήσουν πουλί

ερωτευμένο με τον καθρέφτη του τη θάλασσα

και κάτω από μια λεμονιά με φύλλα μαλαματένια βλέπει 
μια κοπέλα πλαγιασμένη και πάνω στην ποδιά της 

ήταν καθισμένο το πουλί τ΄ αηδόνι και κελαηδούσε
και τη νανούριζε.


Ο ύπνος σε τύλιξε, 
σαν ένα δένδρο, 
με πράσινα φύλλα, 
ανάσαινες, 
σαν ένα δένδρο, 

μέσα 
στο ήσυχο φως, 
μέσα 
στη διάφανη πηγή
κοίταξα
τη μορφή σου


κοντά στο πηγάδι 

στεκόταν ένα αρχαίο πλατάνι με κάτι μεγάλους κλώνους

την ανέβασε απάνω την έβαλε να καθήση ανάμεσα

στις φυλλωσιές και της είπε να μην έχη  καμιά ανησυχία

και να έρθη γρήγορα


Ίσως γυρεύουν
ο Κύκνος
να μιλήσουν 
ο Τοξότης
τ΄ άστρα
ο Σκορπιός
που πάτησαν 
ίσως εκείνα
την τόση 

γύμνια σου 

μια νύχτα




Επισήμανση: Η ποιήτρια  στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ του Νίκου Πενταρά


Σάββατο του Λαζάρου
κι ακόμα περιμένουμε ανθρώπους
να σηκώσουν την πλάκα του τάφου
να βρεθεί ένας φίλος του Μεσσίας
την κοινή ανάσταση
πριν από το δικό του πάθος
να πιστώσει
και να φωνάξει «δεύρο»
Σάββατο του Λαζάρου
χρόνια τώρα
πορεύομαι στα κοιμητήρια
με τις απαρηγόρητες αδελφές του
και τ' αδέλφια μου
να περιμένω.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ του Νίκου Πενταρά


Tον υποδέχτηκαν με βάγια και ζητωκραυγές
μέσα στην απαστράπτουσα λιμουζίνα του
και μετά τους σταύρωσε

ο Μεσσίας
είχε περάσει χρόνια πριν
καβάλα σε γαϊδούρι.

ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ του Νίκου Πενταρά


«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…»
αμέτρητες φωνές
χιλιάδες μεσάνυχτα χρόνια
μη ως μωραί παρθέναι
ανύποπτοι κι αμέριμνοι
σβηστά λυχνάρια
δίχως ένδυμα κατάλληλο
μείνουμε εκτός νυμφώνος
Γρηγορείτε!

Τέσσερις πράξεις για την ημέρα.


Πρωινό
Να και πάλι εκείνη η μορφή. 
Σκιά από την καρδιά μας που ξύπνησε και περπατά.
Μέσα από τους ατσάλινους τοίχους
αναζητά εκείνο τον πέτρινο τάφο
όπου οι συνθήκες Ανάστασης θα είναι τόσο προσφιλείς.
Μεσημέρι
Δι ευχών των Αγίων …
Στα ανώγεια των πράξεών μας,
φύονται τα μίση και τα πάθη στεγνά
Η μορφή φορά τους μανδύες της φτώχειας.
Ταπεινά εκλιπαρούμε στεφάνια χρυσοκέντητα.
Απόγευμα
Νωρίς το απόγευμα οι σκαπανείς ανοίγουν νέους τάφους.
Να κουρνιάσει στα βάθη της γης το φεγγάρι.
Ήλιος ζεστός συνεχίζει να πλάθει ένα νέο κόσμο.
Τον απλώνει, τον στεγνώνει, τον διπλώνει
τον βάζει στο χρονοντούλαπο.
Βράδυ
Αγόρασε τις κλειδωνιές κανείς δεν θα αναστηθεί.
Εκείνος πλέκεται με τις λέξεις σταυροβελονιά
Μεσάνυχτα θα φανεί ο νικητής του θανάτου
κρατώντας στο χέρι τη σκιά του. 
Τις σκιές όλων μας.

ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ


Οι μικρές εκκλησίες  χωμένες σε έναν ήχο καμπάνας
 με μια βελούδινη έκρηξη να τις περικυκλώνει
στολίζοντας τις πόρτες τους με αγκάθινα στεφάνια
και ρόδα από αναστημένους επιτάφιους
περαστικός ένας άνεμος δειλός
με χούφτες γεμάτες λιωμένο χιόνι
στάζει πάνω στις μαργαρίτες και στις φωνές χελιδονιών
τις πιο κρύες ανάσες  του κόσμου
για να γενούνε άνοιξη και Πάσχα



Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ του Νίκου Πενταρά


Tον υποδέχτηκαν με βάγια και ζητωκραυγές
μέσα στην απαστράπτουσα λιμουζίνα του
και μετά τους σταύρωσε

ο Μεσσίας
είχε περάσει χρόνια πριν
καβάλα σε γαϊδούρι.

Πάσχα στο νησί / Άντρια Γαριβάλδη


Αφιερωμένο σ’ αυτούς που έφυγαν
Κι αυτούς που περιμένουν να γυρίσουν

Καλή Ανάσταση
Χέρι χεράκι λέμε
Στο δρόμο για τον Καλό Λόγο
Κρατώντας λαμπάδα από μέλισσας κερί μυρωδάτο
Σκιές αθόρυβες συναντιόμαστε στους δρόμους προς την εκκλησιά

Τόσο παλιά
Τόσο παλιά ανάμνηση
Στο πέρασμα των χρόνων…
Οι γειτονιές μας ζωντανεύουν
Γεμίζουν με παιδιά που τρέχουν να μαζέψουν κούτσουρα
Για τη χαρά της λαμπρατζιάς
Έξω απ’ την εκκλησιά μας του Τιμίου Σταυρού
Γεμίζουν οι καφενέδες με άντρες μεστωμένους
Μαντήλι φορώντας της εργατιάς
Συζητώντας για τα παλιά και τα καινούργια
Για τα φυντάνια τους, τα δέντρα τους, τον αγώνα
Kόκκινες κατακόκκινες οι παπαρούνες στους αγρούς
Λαλέδες πολύχρωμοι
Κρινάκια της Παναγιάς
Γύρη από κίτρινες μαργαρίτες του Λαζάρου
Σε στρώματα από αγνό χαμομήλι
Λουλούδια φύλλα σχήματα
Κάτω από την καμάρα του δίχωρου σπιτιού
Στο πέτρινο σκαλί
Στολίζουν κόκκινα τ’ αυγά οι κοπέλες

Καλή Ανάσταση
Ανασκουμπωμένες οι νοικοκυρές
Ετοιμάζουν προζύμι
Βουτούν τις γροθιές στο κριθαρένιο ζυμάρι
Στη ξύλινη σκάφη
«Έλα κυρά Γιαννούλα να πλάσεις τα παξιμάδια…»
Οι γλισταρκές έτοιμες να μπουν
Στον πυρωμένο φούρνο
Η φλαούνα ροδοκόκκινη
Αντίδωρο χαράς
Μοσχομυρίζει καλώντας μας
Το ζυμωτό στο φουρνέθκιο έτοιμο να πέσει στο πανέρι
Με την υφαντή πετσέτα
Σουσαμένιο ψωμί στην ποδιά της θειας μας
Ψωμί κι ελιά και λιόλαδο
Κουλούρια ξεροψημένα αχνίζουν στα χέρια
Ανθόνερο φτιαγμένο από τριαντάφυλλα
Και λεμονανθούς της Επισκοπής
Νίβει το πρόσωπο
Γεμίζει άρωμα το σπίτι
Έρχεται ο θείος απ’ το Βαρώσι «του-του-του» στο διθέσιο  αυτοκινητάκι
Ανάσταση να κάμει με τους δικούς
«Παιδιά, ποιος θα μας δείξει το τετράδιό του;»
Ρωτάει ο άλλος θείος όλο ενδιαφέρον
«Φλαούνα με σταφίδες ή χωρίς;»
Αναρωτιέται η μικρότερη απ’ τις θειες

Καλή Ανάσταση
Δυο δυο
Χέρι χεράκι λέμε
Στο δρόμο για τον Λόγο τον Καλό

Χριστός Ανέστη ακούγεται και πάλι
Το νοτισμένο χώμα
Ξυπνάει με τη δροσιά της αυγής
Την ανθισμένη πνοή της Άνοιξης
Ανθός που σκάει χαμόγελο στην πρώτη ηλιαχτίδα
Σκορπώντας Απριλιάτικη ομορφιά
Μυρωδιά νέας ζωής
Σταυρός υψωμένος πάνω απ’ το καμπαναριό
Στην ράχη του βουνού
Στο πετρόχτιστο χωριό του Τροόδους
Βοτσαλάκι πρασινο-κοκκινο-καφεδί
Στην αμμουδιά της Πάφου
Βελούδινο χνούδι σε πέτρα γυαλιστερή στο Ακρωτήρι
Μπουμπούκι στο περβόλι του Ζωδιάτικου κάμπου
Δαντέλα στην ποδιά της πλουμισμένης Μόρφου
Μια ανατολή μοναδική πίσω απ’ το κορμί του Πενταδάκτυλου
Και πέρα πέρα η θάλασσα αστράφτει ολόλευκη
Ανάστασης καμπάνα ακούγεται
Στη γειτονιά της Αμμοχώστου
Ηχώ πηγαινοέρχεται
Πίσω απ’ το γύψινο τοιχάκι στο λιμάνι της Κερύνειας μας
Κρυμμένα κλειδιά στο πήλινο πιθάρι στο μοναστήρι τ’ Αγίου Νεοφύτου
Βασιλιτζιά ψιντρή
Στη γλάστρα τ’ Αγίου Γεωργίου τ’ Αλαμάνου
Εικόνα σκαλιστή
Σε μαρμαρένια πλάκα στον Άγιο Λάζαρο
Ανταύγεια εσπερινού ουρανού
Στις φοινικούδες της Λάρνακας
Ρόδινο συννεφάκι
Γιρλάντα πουπουλένια
Φιλημένη ακρογιαλιά της όμορφης νύφης της Λεμεσού
Άγριο κυκλάμινο που ξεφυτρώνει μέσ’ την παλιά κολόνα
Στ’ αρχαίο θέατρο του Κουρίου
Κύμα κυματάκι αλμυρό
Φιλά το μοναστήρι τ’ Αποστόλου Ανδρέα

Χριστός Ανέστη
λέμε γι άλλη μια φορά
Στην αυλή της ψυχής μας
Χριστός Ανέστη
Παπα-Πολύβιε
Παπα-Χαράλαμπε
Οι σκάμνοι τακκουρούν ακόμα
κράζοντας το χαρμόσυνο μήνυμα
Η πίσω πόρτα της εκκλησιάς σιέται
Χριστός Ανέστη
Παππού Μιχάλη
Γιαγιά Χρυσταλλού
Χριστός Ανέστη
Αδέρφια
Ξαδέρφια
Συγγενείς
Το τραπέζι μας περιμένει
Μέλισσες στο μεθύσι της δουλειάς
Ψέλνουν ακούραστα ύμνους πασχαλινούς
Τραγούδια της ζωής
Σ’ ένα νησί τόσο μικρό
Τόσο μικρό και διάφανο
Φυλλαράκι χρυσοπράσινο
Σκαρί παλιό
Πλεούμενο
Ξεχασμένο στη μεσόγειο
Κοχύλια
Μικροί ναυτίλοι κάτω απ’ το γυαλί
Χτενίζουν τον βυθό
Διαβάζοντας κουκκίδες άθικτες της ιστορίας
Αυτού τ’ αδάμαστου λαού
Που αναγεννιέται κάθε Ανάσταση
Νοσταλγώντας
Λαχταρώντας
Πάσχα λαμπρό
Δοξαστικό
Πάσχα δικό μας
Στο νησί!

Άντρια Γαριβάλδη
4/2015


Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Αίνιγμα διαβασμένο από την Θάλασσα / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα



Όπως βάδιζα μέσα στον 
Κήπο, πλάι στη θάλασσα, 
πήσίασα τον κορμό ενός 
τεράστιου ευκάληπτου και 
σήκωσα το βλέμμα στον 
ουρανό. 

Ο χρόνος σταμάτησε. 

Στο ψηλότερο κλαρί του 
δένδρου δυο ολόασπρα
περιστέρια έσμιγαν αργά...







Άκου φωνάζει 
με φωνή
μεγάλη
εκεί κι εμείς
να 
πάμε 
να σμίξουμε 
μαζί της.
κι η νύχτα 
πού ΄ναι όλη αυτιά 

να ξαναπεί πασχίζει
επάνω 
από τα κύματα 
που μας
χωρίζουν
τα κάλεσμά μας
το κρυφό
και 
το ανεξήγητο.

αίγλη και ομορφιά .

Την των ερωτευμένων 
που χωρίς να το ξέρουν 
της θεότητας το σχήμα 
έχουνε πάρει. 





Επισήμανση: Η ποιήτρια  στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Ο ποιητής μονάχος / Μαυρομάτης Γιώργος

Εδώ μαίνεται μια καταιγίδα
και δυσανασχετώ
που βγήκε πάλι ο ποιητής μονάχος. 
Πείτε του πως είναι επικίνδυνο 
να μένει ακάλυπτος την άγρια θύελλα. 
Μ΄ αυτός δεν μπορεί να κρύβεται 
σε τέτοια μπόρα.
Κάπου θα ξετρυπώσει ασάλευτος
ένα στρογγύλο άστρο ολόλαμπρο
να κρεμαστεί απ΄ το λαιμό του.
Θα βρει ένα λιθόστρωτο ευθύ
να κατεβάσει τ΄ άλογό του 
θα βρει ένα βελούδινο αγνό 
ένα κοράλλι να ενδώσει.

Ποίησή μου / Τυρίμου Γ. Ελένη

Μια συγνώμη δεν αρκεί 
Χίλιες λέξεις δεν φτάνουν 
Πολλές φορές σε πρόδωσα
Είπα φτάνει ως εδώ!
Αρκετά μαζί μου 
Μαζί σου 
Όμως ταπεινά 
Το κεφάλι θα σκύψω 
Συγνώμη θα πω 
Ποτέ σου δεν με πρόδωσες
Αλλά με ανάστησες
Με ταξίδεψες σε 
Δρόμους να σωθώ.