Κατάλογος Κυπρίων Ποιητών και ποιητριών που το επώνυμό τους ξεκινά από: (Π)

Κατάλογος Κυπρίων Ποιητών  (Π)

 

Κατάλογος Κυπρίων Ποιητών - Ποιητριών (Π)

 

1.     Πάγκου Πέτρος (Ποιητάρης)

2.     Παλαίσης Θ. Χριστόφορος (Ποιητάρης)

3.     Παλληκαρίδης Ευαγόρας

4.     Παναγή Πανίκος

5.     Παναγιωτίδης Γαβριήλ (Ποιητάρης)

6.     Πανατσιάς – Κογκονιάς Γεώργιος (Ποιητάρης)

7.     Παντελή Χριστόφορος (Ποιητάρης)

8.     Παντελίδης Στέφανος

9.     Παπαγγέλου Ρόης

10.                        Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος

11.                        Παπαγεωργίου Σπύρος

12.                        Παπαδόπουλος Δ. Κυριάκος

13.                        Παπαδόπουλος Θεόδωρος (Ποιητάρης)

14.                        Παπαδόπουλος Κ. Γιάννης

15.                        Παπαδόπουλος Κ. Μιχαήλ

16.                        Παπαδόπουλος Κυριάκος (Ποιητάρης)

17.                        Παπαδόπουλος Μιχάλης

18.                        Παπαζαβού Η. Προκόπιος (Ποιητάρης)

19.                        Παπαζαχαρία Κωνσταντής (Ποιητάρης)

20.                        Παπαϊακώβου Πολύδωρος

21.                        Παπαλαζάρου Νεόφυτος

22.                        Παπαντωνίου Στέλιος

23.                        Παπαπαύλου Ν. Άντρος

24.                        ΠαπαφιλίππουΛουκής

25.                        Παπαχαραλάμπους Ανδρέας

26.                        Παπαχαραλάμπους Φίλιππος (Ποιητάρης)

27.                        Παπαχρυσοστόμου Χριστόδουλος

28.                        Παρίδης Μιχαλάκης

29.                        Πασιαρδής Μιχάλης

30.                        Παστελλάς Ανδρέας

31.                        Πατίνιος Κώστας

32.                        Πατριώτης Έκτωρ

33.                        ΠάτσαλοςΞενής (Ποιητάρης)

34.                        Παυλίδης Λεωνίδας

35.                        Παύλου Σάββας

36.                        Πενταράς Νίκος

37.                        Περδίος Ιωάννης

38.                        Περεντός Λούης

39.                        Περικλέους Αντώνης

40.                        Περικλέους Χρυσόστομος

41.                        ΠερνάρηςΆντης

42.                        Πεσκέσιη Κ. Πέτρος (Ποιητάρης)

43.                        Πετούσης Γεώργιος

44.                        Πετρίδης Ανδρέας

45.                        Πηλαβάκης Κυριάκος (Ποιητάρης)

46.                        Πήττας Γιώργος

47.                        ΠιερέττηςΠιερής (Ποιητάρης)

48.                        Πιερής Μιχάλης

49.                        Πιερίδης Θεοδόσης

50.                        Πικροδάφνης Δημητρίου Παύλος (Ποιητάρης)

51.                        Πιλλάς Αντώνης

52.                        Πλαστήρας Θ. Μιχάλης (Ποιητάρης)

53.                        Πλησής Κυριάκος

54.                        Πλουτάρχου Ελευθέριος

55.                        Ποδιναράς Γιάννης

56.                        Ποιητής Χρ. Νεόφυτος (Ποιητάρης)

57.                        Πόλια Προκόπης

58.                        Πολυβίου Λάμπρος

59.                        Πολυκάρπου Ανδρέας

60.                        Πούλλος Χ. Ανδρέας

61.                        Ποταμίτης Δημήτρης

62.                        Πρέντζας Ρένος

63.                        Πτωχόπουλος Ν. Χριστόδουλος (Ποιητάρης)

64.                        Πυλιώτης Αχιλλέας

 

 

 

Κατάλογος Κυπρίων Ποιητριών (Π)

 

1.     Παγιάση - Κατσούρη Ντίνα

2.     Παιονίδου Έλλη

3.     Παλαιολόγου- Πετρώνδα Ευγενία

4.     Παναγή Ειρήνη

5.     Παναγιώτου – ΠαπαονησιφόρουΜυριάνθη

6.     Παναγιώτου Ευτυχία

7.     Πανάγου Μαρούλλα

8.     Παπαγαβριήλ- Κωνσταντινίδου Μαρίνα

9.     Παπαγεωργίου Αδελαίδα

10.                        Παπαδοπούλου Ευριδίκη – Περικλέους

11.                        Παπαϊακώβου Μάγδα

12.                        Παπακυριακού Ειρήνη

13.                        Παπαστεφάνου Μαρία

14.                        Παπαχριστοφόρου Μυρτώ

15.                        Παρασκευά - Χατζηκώστα Γιώτα

16.                        Παρασκευά Ζαχαρούλα (Ποιητάρισσα)

17.                        Παρασκευά Ιφιγένεια

18.                        Παρασκευά Κυριακή

19.                        Παστελλά Αγγελίνα

20.                        ΠαταπίουΝάσα

21.                        Πατσαλίδου Ιωάννου Παναγιώτα (Γιούλα)

22.                        Παττίχη Μαρία

23.                        Παχίτη Μαρία

24.                        Παχνιώτου Ιουλία

25.                        ΠερατικούΚοκαράκη Μαρία

26.                        Πέρικλου Σταυρούλα

27.                        ΠηλαβάκηΔέσπω

28.                        Πλατρίτη Ζ. Δέσπω

29.                        Πυλιώτου Μαρία

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση: 13 Απρ  2020

Το φίλημα / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

              

 

Τον ασπάστηκα σα μιαν εκ των υστέρων

αναγνώριση, χρέους προς έναν γενναίο

αντίπαλο!

Ομολογώ, προς στιγμή,  ζήλεψα τη τύχη του∙

αν δε ντρεπόμουν τους συμπολεμιστές  μου,

θα μπορούσα να σκύψω και να του φιλήσω

τα πόδια∙

τόσο τεράστιος μού φάνταζε στην αποθέωση

του θανάτου του!

τόσον επιβλητικός  πρόβαλλε μέσα από τα ξέφτια

του θανάτου του,

που αν ήμουν Θάνατος, θα το σκεφτόμουν δυο και τρις

πριν αποτολμήσω  να τον σηκώσω∙

αν ήμουν Θάνατος θα άλλαζα ντροπιασμένος δρόμο

μην ενοχλήσω τον θεσπέσιο ύπνο του!

 

Σημείωση το ποίημα αναφέρεται στον ηρωικό θάνατο

του Παπαφλέσσα στη μάχη στο Μανιάκι του 1825

εναντίον του Ιμπραήμ Πασά

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ 2006

Τα φυλακισμένα μνήματα / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 
 
Θα τους διαψεύσετε δεύτερη φορά∙
δεύτερη φορά το πνεύμα σας
θα το σκάσει μέσα από τα χέρια τους,
αφήνοντας τους άναυδους να ψάχνουν
τι πήγε στραβό με τη φυλάκιση σας!
 
 
 
Το σχοινί της αγχόνης ‘’φυλακισμένα μνήματα 1955-1959’’
 
Σας θυμάμαι μικρά που πηδούσατε τραγουδώντας
πάνω από το σχοινάκι σας∙
τώρα, που μεγαλώσατε, δε ξεχάσατε
 το παλιό σας παιχνίδι∙
και πάλι τραγουδώντας σας είδα να πηδάτε
πάνω από το σχοινί της αγχόνης
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ ΄Η ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ : 2013

Μακρυγιάννη, λόγοι παραινετικοί / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Πάνω απ’ όλα μη μείνουμε στο ‘’εγώ’’∙
να σκοτώσουμε πρώτα και πάνω από όλα
τ’ ανήμερο  θερίο το ‘’εγώ’’∙
μη τ’ αφήσουμε να μας κάνει κουμάντο∙
μη του δώσουμε την ευκαιρία να σκαρφαλώσει
στη ράχη μας κι από κει στο κεφάλι μας.
Πάνω απ’ όλα να στεριώσουμε το ‘’εμείς’’∙
μη λέμε ‘’έκανα’’ή  θα ‘’κάνω’∙’
να λέμε’’κάναμε’’ ή θα ‘’κάνουμε’’.
Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα ν’ αναπνεύσει
η κακοπαθιασμένη μας πατρίδα
που τι να σου κάνει κι αυτή η κακομοίρα
που πέφτουν όλα τα θερία πάνω της
να τη φάνε κι αυτή βαστιέται και μας βαστά.
Ευτυχώς υπάρχει πάντα η μαγιά,
που τη κρίσιμη ώρα αναλαμβάνει
 να πάρει τη τύχη μας στα χέρια της.
Ευτυχώς που δε σώνεται η μαγιά ∙
μ’ αυτή ζυμώνουμε το ψωμί μας
και ψωμωμένοι στεκόμαστε στα πόδια μας
και τη ψυχή μας.
Πάνω απ’ όλα να μη ξεχνούμε τι ήμαστε
και τι είμαστε.
Μη ξεχνούμε σε ποιους οφείλουμε
το ότι σήμερα αναπνέουμε  λεύτερα.
Ο Τούρκος δεν είναι όξω από μας∙
κατοικοεδρεύει μέσα μας∙
λίγο να ξεχαστούμε, λίγο  να μας πιάσει
στον ‘ύπνο,  χαθήκαμε!
Πάνω απ’ όλα να θυμάστε πως μια χούφτα
Νοματαίοι  βουρλιστήκαμε να φέρουμε
τα πάνω κάτω∙ και μας έλεγαν τρελούς
και μας παίρναν με τις πέτρες
γιατί τους χαλούσαμε την ησυχία τους∙
κι η τρέλα μας δεν είχε όρια,
γιατί παλεύαμε με τα μπουρλότα
και τα βαρελότα να κάψουμε τις τούρκικες
Ναυαρχίδες ∙
κι οι γραμματισμένοι μας κατάγγελλαν
για τρομοκράτες  και κρατούσαν αποστάσεις από μας
μη και πληρώσουν τα σπασμένα μας∙
κι η τρέλα μας αποδείχτηκε μεταδοτική∙
κόλλησε κι άλλους που πιάστηκαν μαζί μας
στο χορό του θανάτου,
μέχρι που ο θάνατος έφερε τη ζωή∙
κι η τρέλα μας δικαιώθηκε με τη τετράγωνη
Λογική της
Κι έτσι λεuτερωθήκαμε!
Πάνω απ’ όλα ν’ανάβετε κερί σ’ όλους εκείνους
που δεν πρόλαβαν να δουν ανάσταση.
Αυτούς, να τους μνημονεύετε διπλά∙
μπροστά σ’ αυτούς ,να γονατίζετε διπλά,
γιατί χωρίς Αυτούς φως δε θα βλέπαμε∙
χωρίς Αυτούς ακόμα θα περπατούσαμε
στα σκοτάδια.
Πάνω απ’ όλα όμως, μη μας αφήσετε
να σκουριάσουμε αναθυμούμενοι
τα παλιά∙
μη μας κρεμάσετε σαν όπλα στη βιτρίνα σας∙
μη μας βγάζετε έξω μόνο για τις γιορτές
και τα πανηγύρια σας.
Κρατήστε μας ζωντανούς να σας φέγγουμε
νύχτα και μέρα∙
κρατήστε μας ατόφιους να μη μπασταρδέψουν
τα λόγια κι οι πράξεις σας!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ ΜΑΘΗΜΑΤΑ  ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2012

Η Έξοδος του Μεσολογγίου / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Να λοιπόν που και ο Θάνατος

δεν είναι εντέλει αδιέξοδος!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ  Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ‘’

ΕΚΔΟΣΗ: 2013

Γράμμα στον παππού Στρατηγό Μακρυγιάννη / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 
Αν ήξερες καλέ μας παππού πού θα κατέληγαν
οι Υποθήκες σου,
από ποιους θ’αναλαμβάνονταν εκστρατείες
να μεταγλωττισθούν οι Υποθήκες σου,
μέσω ποίων σκοπέλων, οποίων Συμπληγάδων
θα φτάναν οι Υποθήκες σου σε μας,
ηλλοιωμένες ,αγνώριστες, σωστοί ναυαγοί
δε θά σπαγες το κεφάλι  να κατεβάσεις
τις Ιδέες σου ίσαμε μας!
Αν ήξερες ,καλέ μας παππού, να φυλάγεσαι
από τα βέλη των δολερών, αν διέθετες πονηρία
να πονηρεύεσαι τις δολιότητες των επιτηδείων,
δε θα καθόσουν σε σεβάσμια γεράματα
να σκαλίζεις ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα,
να παθαίνεσαι συλλαβίζοντας φθόγγους
στις αμμουδιές του Ομήρου.
Αν ήξερες, καλέ μας παππού, να κρύβεσαι πίσω από
τις λέξεις, αν οι λέξεις στα χέρια σου γίνονταν καμουφλάζ
του μυαλού ,στολή  παραλλαγής να περάσουν
οι κακόβουλες προθέσεις,
ίσως οι Κρατούντες να σου δίναν συγχωροχάρτι,
να επέτρεπαν ελευθέρως ν’αναγινώσκονται στην εκκλησιά
τα ‘’κατά Μακρυγιάννη’’σεπτά και ιερά πάθη
της νεοτέρας Ελλάδος
όμως εσύ, καλέ μας παππού, στάθηκες σ’όλη σου τη ζωή
Ασυμβίβαστος∙
μια ζωή πέρα και πάνω από πρόσκαιρους υπολογισμούς.
Ομολογούσες πως με την Αριθμητική πήρες διαζύγιο∙
ποτέ δύο και δύο δε κάνουν τέσσερα∙
ο θεός μας όρισε λίγους  κι όταν οι λίγοι αποφασίσουν
να πεθάνουν λίγες φορές  χάνουν και πολλές
Κερδαίνουν!
Αυτά καθόσουν και μας αράδιαζες, καλέ μας παππού,
έτσι που να βάζεις λάδι στη φωτιά, ν’ανάβεις
τα αίματα,
να μην αφήνεις την Εξουσία σε χλωρό κλαρί.
Με κάτι τέτοια ξεσήκωνες κύματα το λαό
που να δυσκολεύεται η Εξουσία να πάρει ανενόχλητη
τον υπνάκο της∙
με κάτι τέτοια ,καλέ μας παππού,
ξεκρέμαγαν οι Γαλονάδες το κάδρο σου και το πετούσαν
στη θάλασσα, τα Γραπτά σου στις αποθήκες,
το όνομα σου στην απαγόρευση∙
με κάτι τέτοια, που δεν πρόσεχες τη γλώσσα σου,
δεν έβαζες  χαλινάρι στη γλώσσα σου.
Νόμιζες πως η Γλώσσα είναι πράμα που γράφεται∙
η Γλώσσα είναι πράμα που δηλώνεται καθαρά,
Ταυτότητα που εμπιστεύεται κανείς στον πρώτο
τυχόντα
Με κάτι τέτοια, καλέ μας παππού,
σε ρίξαν στην αφάνεια ,σε φάγαν οι Δυνατοί,
σε συνταξιοδότησαν πρόωρα οι Κρατούντες∙
με κάτι τέτοια, που δεν πρόβλεψες τη λογοκρισία,
δεν έμαθες, καλέ μας παππού,
να κρατάς το στόμα σου κλειστό,
σα τόσοι και τόσοι να μασάς τα λόγια σου,
να στρίβεις τις λέξεις σου, να κρύβεις
τους λογισμούς σου∙
με κάτι τέτοια κινδύνευσες να μείνεις
εκτός της επισήμου Ιστορίας,
η Ιστορία να σε περάσει από πάνω σαν ανάξιο λόγου,
ανάξιο προσοχής.
Το στοχάστηκες, καλέ μας παππού,
Εσύ που δίδαξες πώς γράφεται η Ιστορία
να σε ψάχνουν πριν σου επιτρέψουν
να καθίσεις δίπλα από την Ιστορία!
Το στοχάστηκες, καλέ μας παππού,
οι Καλαμαράδες κι οι Κοντυλοφόροι
να σε περνούν από προφορικές και γραπτές
εξετάσεις για να σε κρίνουν κατάλληλο
να πάρεις θέση στις Δέλτους της επισήμου Ιστορίας!
Με κάτι τέτοια σε βλέπω να παίρνεις των ομματιών σου
και να χάνεσαι πίσω από τη σκηνή∙
με κάτι τέτοια ντρέπομαι, παππού,
να σε κοιτάξω στα μάτια
και βυθίζομαι στα δεφτέρια να κλάψω
τον πόνο μου,
βυθίζομαι στα δεφτέρια να κρύψω
τη ντροπή μου!..

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 1992

Κλαίρη Αγγελίδου (βιογραφικό)

Η Κλαίρη Αγγελίδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 19 Νοεμβρίου 1932. και απεβίωσε την 1 Απρ 2021. 

Η Κλαίρη Αγγελίδου έχει δώσει μέχρι τώρα ένδεκα ποιητικές συλλογές με κυρίαρχο στοιχείο τον προβληματισμό και τη θλίψη για την πικρή μοίρα της Κύπρου, αλλά και την αισιοδοξία της επιστροφής. Γεννημένη στην Αμμόχωστο, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και εργάστηκε ως καθηγήτρια και διευθύντρια στη Μέση Εκπαίδευση. Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα κατά την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα 1955-1959, και υπήρξε δραστήριο στέλεχος της κοινωνικής και πνευματικής ζωής στην Αμμόχωστο και αργότερα στη Λεμεσό. Τον Μάιο του 1991 εξελέγη βουλευτής με το Δημοκρατικό Συναγερμό και από το 1993 έως το 1997 υπηρέτησε ως Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού στην κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη. Τον Ιούνιο του 2005 αναγορεύθηκε Επίτιμη Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Νοέμβριο του ιδίου έτους Διδάκτωρ του Middlesex University του Λονδίνου. Είναι επίτιμο μέλος του Φιλοσοφικού Συλλόγου Παρνασσός (2006), επίτιμη δημότης Ασπροπύργου (2008), επίτιμο μέλος της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς και επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων Ελλάδος (2012).

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 

• Ποιήματα (1967)
• Του ξεριζωμού (1975)
• Νόστιμον Ύμαρ (1982)
• Εν δήμω Αμαθούντος (1988)
• Πενταδάκτυλος ο γιος μου (1991)
• η σιωπή των αγαλμάτων (1994)
• Πόντια Αλς (1998)
• Σαλαμίνιες Αύρες (2004)
• Χοές (2005)
• Έσοπτρον ψυχής (2007)
• Αλίανθος (2001)

ΑΦΗΓΗΜΑ

Ο Δρόμος (1997)

Κλαίρη Αγγελίδου : 4 ποιήματα

 

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΕΣ’ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ

.

Μια πόλη μέσ’ στο συρματόπλεγμα

τριάντα τρία τώρα χρόνια,

η πόλη μου.

Πώς ν’ ανασαίνει μέσ’ στον πνιγερό αγέρα;

Και πού ν’ απλώσει τα μαλλιά της να στεγνώσουν;

Τα βλέφαρά της δεν αντέχουν

τόσο φως.

Αύγουστος μήνας

και τα κρίνα επιμένουν

ν’ ανθίζουν στο Ακταίο.

Μια πόλη μέσ’ στο συρματόπλεγμα.

τα χέρια της ματώνουν

και ποιος να της γιατρέψει

τις πληγές;

Ποιος να στεγνώσει τις ροές

των δακρύων;

Ποιος άραγε θα σταματήσει το κακό;

Μια πόλη μέσ’ στο συρματόπλεγμα

κανείς δεν αφουγκράζεται

την αγωνία της,

ούτε δικοί και μήτε ξένοι.

Αύγουστος μήνας

και τα κρίνα ανθίζουν στο Ακταίο,

όπως και τότε,

που αλλόφρονη μια πόλη,

π πόλη μου,

έτρεχε μέσα στα σοκάκια

και τα μαλλιά της ανέμιζαν

μέσ’ στο χαλασμό

κι ακούγονταν

οπλές αλόγων και καμπάνες

κι οι στέγες έπαιρναν φωτιά

και τσουρούφλιζαν την καρδιά της.

Ολούθε παραμόνευε

ο Φόβος και η Απόγνωση

στα καλντερίμια.

Δεν πρέπει να θυμάται

η πόλη μέσ’ στο συρματόπλεγμα

τις γοερές κραυγές του Αίαντα,

μήτε το θρήνο

των παιδιών της.

Τριάντα τρία χρόνια μέσ’ στο συρματόπλεγμα

η Αμμόχωστος

ονειρεύεται ριπές ανέμων.

Όλο γυρεύει λυτρωμό.

Θέλει αλήθεια να ξεχάσει

τον ξεριζωμό.

.

ΣΤΕΡΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

.

Φύλαξε το κλειδί. Είναι του σπιτιού.

Όταν θα πας, ν’ ανοίξεις.

Σε τόπο φύλαξέ το σίγουρο

και κάπου- κάπου να το καθαρίζεις.

Δεν πρέπει να σκουριάσει.

Να’ ναι έτοιμο, μόλις σας πούνε

να γυρίσετε...

Έχω κλειδώσει δυο φορές την ξώπορτα.

Πρέπει να την τραβήξεις προς τα έξω,

μην ξεχάσεις...

Εγώ δε θα γυρίσω, όπως το λογάριαζα.

Εσύ θα πας.

Θα ξαναδείς το περιβόλι και την καρυδιά

που φύτεψα...

Πρόσεχε το κλειδί.

Η αυλή μας θα μοσκομυρίζει

γιασεμιά.

Το κλήμα θα’ χει σίγουρα καρπό...

Μόνο που χρόνια τώρα έμεινε ακλάδευτο.

Όταν θα πας, να φέρεις το Μηνά να το κλαδέψει.

Και μην ξεχάσεις τα βασιλικά στη γλάστρα.

Θα’ ναι όμορφα, Χαρά Θεού, μες στην αυλή μας.

Μην κλαις.

Μονάχα το κλειδί να το φυλάξεις καλά.

Ξέρεις τι δυσκολία θα’ χεις, αν το χάσεις;

Πού να’ βρεις μάστορη να σου αλλάξει κλειδαριά,

όταν στην Πόλη θα γυρίσεις».

.

ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ

.

Ποιητή,

δεν ήρθε ακόμα ο μαντατοφόρος

σε τούτο το αφρογέννητο

νησί.

Ακόμα οι Πύλες τ’ουρανού

κλειστές

και το σκοτάδι της σκλαβιάς

πυκνώνει.

Το σπίτι που “πάει να γίνει φυτό”

χορτάριασε.

Ο Λουίζος κοιμάται στο Φικάρδου

μακρυά

απ’την αμμοχωσμένη πόλη του

την πόλη που κι εσύ αγάπησες.

Ο Τεύκρος κλαίει τον σπαθοκομμένο

Αίαντα

στο θέατρο της Σαλαμίνας

Νύχτα και μέρα…

Όμως εμείς περιμένουμε

“Νήσος τις έστι”.

.

(αφιερωμένο στον Γιώργο Σεφέρη για το “Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν)

.

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΓΙΑΤΙ

.

Ποιο αέτωμα σε κράτησε

μετέωρο

παιδί με τα ξανθά μαλλιά

μέσα στο χαλασμό;

Ποιο χέρι ανίερο

σκόρπισε τη φωτιά

όπου λαμπάδιασε

το νεανικό κορμί σου;

Ποια φλόγα πύρινη

πήρε το σφρίγος

την ανεμελιά

το κάλλος;

Κι έμεινες να αιωρείσαι

στο κενό

ανάμεσα ουρανού και γης

μ’ ένα σωρό γιατί…, γιατί…

.

(αφιερωμένο στον άγνωστο νεκρό του βομβαρδισμού στην Αμμόχωστο, το 1974)

.

Tα ποιήματα ‘’ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ’’, και ‘’ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΓΙΑΤΙ’’ ανήκουν στη συλλογή της Κλαίρης Αγγελίδου με τίτλο “Μαρμαρυγή”, Εκδόσεις Εν Τύποις, 2017

1955-59 / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Ήταν αμούστακα παιδιά

μα στην καρδιά λιοντάρια

όλοι εραστές της Λευτεριάς

γενναία παλληκάρια

Της Κύπρου Ελληνόπουλα

την κατοχή μισούσαν

με κάτι παλιοντούφεκα

τους Άγγλους πολεμούσαν

Ο Ευαγόρας μαθητής

άφησε το σχολείο

και στα βουνά ανέβηκε

για το σκοπό το θείο

Ο τελευταίος βρόγχος του

πούμεινε στην αγχόνη

τα βράδυα όλους μας ξυπνά

και η χαρά ματώνει

Γρηγόρης Αυξεντίου μας

ο νέος Λεωνίδας

´μολών λαβέ ´ εφώναξε

´τη λαμπάδα τής Πατρίδας ´

Κι άλλοι πολλοί επέσανε

για την Ελευθερία

ρεζίλι κάναν την τρανή

την αυτοκρατορία