Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019

«Σύγχρονες όψεις και προκλήσεις του Κυπριακού Ζητήματος»

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών
και η Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Ο.Ε.),
σας προσκαλούν
την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 19:30΄
σε εκδήλωση με θέμα :
 «Σύγχρονες όψεις και προκλήσεις του Κυπριακού Ζητήματος»
στην Αίθουσα Τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
«Μιχάλης  Επ. Ζαφειρόπουλος» (Ακαδημίας 60)

Ομιλητές είναι  οι :

·        Λουκάς Αξελός, Συγγραφέας, Υπεύθυνος των εκδόσεων «Στοχαστής» και του περιοδικού Τετράδια

·        Ιώαννης Θ. Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας του Τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών στο ΕΚΠΑ

·        Άγγελος Συρίγος, Αναπλ. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Χαιρετίζουν οι :

Κυριάκος Κενεβέζος, Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας 
Δημήτρης Βερβεσός, Πρόεδρος Δ.Σ.Α.
Γιώργος Συλλούρης, Πρόεδρος Ο.Κ.Ο.Ε.

Την εκδήλωση συντονίζει ο Βαγγέλης Κουρής, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Υποστήριξης Αγώνα Ελεύθερης Κύπρου (ΣΕΥΑΕΚ)


       Για τον Δ.Σ.Α.                                                     Για την Ο.Κ.Ο.Ε.
       Ο  Πρόεδρος                                                           Ο Πρόεδρος
Δημήτρης  Κ. Βερβεσός                                         Γιώργος Συλλούρης 

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου (μικρά αναφορά)

Ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1981 στην Κύπρο. 
Βραβεύτηκε στο διαγωνισμό για νέους λογοτέχνες της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (2008). 

Ποιητικές Συλλογές:


-2012 «Οι πέντε εποχές» Εκδόσεις «Μελάνι» 
-2017 "Υπερκαινοφανής" (Μελάνι, 2017) 

ΥΠΕΡΚΑΙΝΟΦΑΝΗΣ: Ποιητική Συλλογή του Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου εκδοθείσα το έτος 2017

ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ


Τόσο πολύ σπέρμα,
τόσο παγκόσμιο σπέρμα,
να πηγαίνει χαμένο!
Τόσο που θ’ αρκούσε, διάολε,
να φτιάξει έναν δεύτερο Τίβερη.
Αυτά αναλογιζόταν ο Πάπας της Ρώμης.
Στο μεταξύ, εγώ πάσκιζα να το κρατήσω μέσα μου.
0παπάς ήταν κατηγορηματικός:
ο αυνανισμός συνιστά αμάρτημα!
Είχε έρθει στο γυμνάσιο να μας εξομολογήσει
υποχρεωτικά.
Τίτο ’θελα και του το ’πα;
Τριάντα τρεις φορές την προσευχή
«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού ελέησόν με»
κρατώντας το κομποσκοίνι
κι η πίστη θ’ απομακρύνει την καύλα θαυματουργά.
Μετά από χρονιά
ο Τίβερης πλημμύρισε και
γκρέμισε όλα τα φράγματά μου.

***
ΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
I
Ανέκαθεν με ταλαιπωρούσε ένα ποίημα
για τ’ Ολοκαύτωμα
αλλά δεν δεχόμουν να γράψω, γιατί
ποιος είμαι εγώ να γράψω κάτι γι’ αυτό;
II
Στο ξενοδοχείο
[μετά τον έρωτα]
μού διάβασες το ποίημα που έγραψες
για την οικογένειά σου που χάθηκε στο Άουσβιτς.
Ω να,
το ποίημα έρπει να εξέλθει, αλλά το καταπίνω.
III
Ήθελα να πω:
Εγώ πιστεύω πιο πολύ
στους Αρειανούς παρά στους Άριους.
Αλλά θα χανόταν το νόημα κάπου στη μετάφραση
και σώπασα.
IV
Έξαφνα το κλιματιστικό
άρχισε να βγάζει ατμούς.
Looks like a gas chamber this room!
Γέλασες δυνατά.
Us, Jews, we often do such humour.
Γέλασα κι εγώ.
V
Σκέφτηκα:
Ένα ποίημα για ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κάνει
την τελευταία του απόπειρα να γραφτεί, παράλληλα μ’
έναν έρωτα που καταβάλλει μια απέλπιδα προσπάθεια
να γεννηθεί. Αν δεν γράψω απόψε κάτι γι’ αυτό, δεν θα
γίνει ποτέ. Αν δεν ερωτευτούμε απόψε, δεν θα γίνει ποτέ.
VI
Ύστερα εσύ έφυγες, σου ’στειλα γράμμα,
εσύ δεν απάντησες, τα γνωστά.
Αν απαντούσες, θα σ’ το ’λεγα:
Σ’ ερωτεύτηκα,
χάρη σ’ εσένα μπόρεσα επιτέλους
ν’ απαλλαγώ απ’ την ανάγκη
να γράψω κάτι για τ’ Ολοκαύτωμα
μιας κι έγραψες εσύ εκείνο που ’θελα να πω.
VII
Αυτό είναι αρκετό.

***

ΠΟΙΗΤΙΚΗ


Μιας και κουράστηκα να σε καλοπιάνω
Έχουμε και λέμε:
Εγώ είμαι αυτός που έβαλε πρώτος
το γαρίφαλο μέσα στην κάννη
στην Επανάσταση των Γαριφάλων.
Εγώ είμαι αυτός που στάθηκε άοπλος
μπροστά στην ορδή των τανκς
στην εξέγερση στην Τιέν Αν Μεν.
(Μου ‘χαν τελειώσει τα πυρομαχικά
μετά από αιώνες συγκρούσεων
και σκέφτηκα την επιλογή της μη-βίαιης αντίστασης).
Για πες τώρα, ποιητή, εσύ τι έκανες;
Εκτός από το να ποιείς,
πράττεις κιόλας;
Ή μήπως είν’ αρκετή η γραφή σου;

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2019

Απονομή των βραβείων 1ου Παγκύπριου Διαγωνισμού Νέου Λογοτέχνη Ναδίνα Δημητρίου


Π ρ ό σ κ λ η σ η


 Η Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
σας προσκαλούν στην απονομή των βραβείων 1ου Παγκύπριου Διαγωνισμού Νέου Λογοτέχνη
Ναδίνα Δημητρίου
τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 7:00 μ.μ.
στην αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας (Πλατεία Βασιλέως Παύλου).

 Πρόγραμμα

 Χαιρετισμός από την ποιήτρια Αλεξάνδρα Γαλανού, κόρη της Ναδίνας Δημητρίου.
Εισαγωγική ομιλία για το έργο και τη δράση της τιμώμενης ποιήτριας
από τον Πρόεδρο της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας, Αντρέα Τιμοθέου.
Απονομή βραβείων και απαγγελίες από τους βραβευθέντες.
Μουσικό πρόγραμμα από τη Δέσποινα Κωνσταντίνου.


Θα ακολουθήσει δεξίωση.
Την εκδήλωση συντονίζει η ηθοποιός, Χρυστάλλα Καλλένου

8ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού

Η Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού προκηρύσσει τον 8ον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό.
Αναλυτικά:
Κατηγορίες:
Α. ΠΟΙΗΣΗ
  1. I. Ποίηση στην κοινή νεοελληνική
  2. II. Ποίηση σε κυπριακή διάλεκτο
III. Ποίηση για μαθητές/τριες Γυμνασίων, Λυκείων και Τεχνικών Σχολών.
Β. ΔΙΗΓΗΜΑ
  • Όροι Διαγωνισμού:
  1. Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο για όλες τις κατηγορίες.
  2. Κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να συμμετέχει μ’ ένα έργο σε όποια ή όποιες κατηγορίες επιθυμεί.
  3. Όσον αφορά την κατηγορία της Ποίησης, το έργο να αποτελείται από 8 μέχρι 32 στίχους, να μην έχει δημοσιευθεί ή να έχει βραβευθεί σε οποιαδήποτε διαγωνισμό.
  4. Όσον αφορά την κατηγορία του Διηγήματος, το έργο να μην υπερβαίνει τις 2000 λέξεις, και να μην έχει δημοσιευθεί ή να έχει βραβευθεί σε οποιαδήποτε διαγωνισμό.
  5. Η υποβολή των έργων να γίνεται σε τρία [3] αντίγραφα, στα οποία να αναγράφεται μόνο το ψευδώνυμο του διαγωνιζόμενου.
  6. Σε εσώκλειστο φάκελο να δίνονται τα στοιχεία του διαγωνιζόμενου [όνομα, επώνυμο, τηλέφωνο, διεύθυνση, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τίτλος έργου και ψευδώνυμο]. Στο εξωτερικό μέρος του εσώκλειστου φακέλου θα αναγράφεται απαραίτητα το ψευδώνυμο.
  7. Η καταληκτική ημερομηνία για την αποστολή των έργων είναι η 21ηΑπριλίου 2019.
  8. Τα έργα πρέπει να σταλούν ταχυδρομικώς, με απλή επιστολή και όχι συστημένη, στη διεύθυνση ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ Τ.Θ. 50807, 3610 ΛΕΜΕΣΟΣ με ένδειξη αντίστοιχη προς το είδος στο οποίο συμμετέχουν, π.χ. «Για το Διαγωνισμό Ποίησης – στην κοινή Νεοελληνική» ή «Για το Διαγωνισμό Διηγήματος».
  9. Τα έργα θα αξιολογούνται από τριμελή κριτική επιτροπή και τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στον τύπο και στο διαδίκτυο στα τέλη Ιουνίου. Οι βραβευθέντες θα ειδοποιηθούν και τηλεφωνικώς.
  10. Η τελετή βράβευσης των έργων θα γίνει στα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου. Θα βραβευθούν τρία έργα σε κάθε κατηγορία. Επιπρόσθετα θα απονεμηθεί έπαινος σε τρία έργα από κάθε κατηγορία.
  11. Τα μη βραβευθέντα έργα δεν επιστρέφονται, ούτε υποχρεούται η Πνευματική Συντροφιά να κοινοποιήσει τη βαθμολογία τους. Με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού όλα τα μη βραβευθέντα έργα καταστρέφονται.
  12. Έργα τα οποία δεν πληρούν τους όρους θα απορρίπτονται.
  13. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό δηλώνει αυτόματα και την αποδοχή των όρων του.
Σημείωση: Θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε όλα τα βραβευθέντα έργα να συμπεριληφθούν σε συγκεντρωτικό τόμο.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αποταθείτε στους:
Κυριάκο Μπαρρή [Πρόεδρο Πνευματικής Συντροφιάς], τηλ. 0035799633227
Πανίκο Παναγή [Αντιπρόεδρο Πνευματικής Συντροφιάς], τηλ. 0035799411833
Κυριάκος Μπαρρής, Πρόεδρος
Μαρία Κυπριανού-Λεοντή, Γραμματέας

ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΑΣΠΡΙΣΑΝΕ / Μαρίνα τακκίδη [καπετανιου] Ριζοκάρπασο


Αλλάξασει τα ορεινά 
Τα άσπρα τους φορέσα
Τα δέτρα κι όλα τα κλαδιά φορέσα τα ασημιά τους 
Δέν βέπεις τώρα πράσινο 

Νά πρασινήζει δέντρο
Όλα σάν νύμφες έγυνα καί κόσμος ασημένιος
Τρέχου νά τ΄΄απολάυσουσει
Τήν θέα και τά χιόνια
Νά κάνουση χιονάθρωπους και νά αναπνέυσουνε
Τόν καθαρό αερα
Τήν χειμωνια να νιώσουνε
Τά πρώσοπα νά σφήξουν κιάπό τό κρύο τον χιονιά
Να μήν ξαναρωστήσουν
Όπιος έχει πρόβλημα
Καί είναι στό κρεβάτι να παει τωρα στά βουνά
Νά παίξει με τά χιόνια
Τά μικρόβια θα σκοτωθού
Νά αννοίξου τά ρουθούνια νά νιώση εφτης τή υγεια του
Ώς το βάθος τούς πνέυμονες
Βαθιά ώς τήν καρδιά του

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019

Παπαχριστοφόρου Μυρτώ (Μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο πλάι στις κορυφαίες πιανίστριες Λήδα Μασούρα και Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου.  

Ποιητικές Συλλογές:
Το 2016 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο 
Η άλλη θάλασσα (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών).

Η άλλη θάλασσα : Ποιητική συλλογή της Μυρτώ Παπαχριστοφόρου

Η θάλασσα
του πρωινού
πολύ μας πίκρανε·
όταν ανοίξαμε
τα μάτια
είδαμε
ένα πλεούμενο
να στέκεται
βουβό,
κρατώντας
στην πλώρη
ακίνητη
μια ρημαγμένη
κλεψύδρα

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019

Ανδρέας Τίφας : Τρία (3) ποιήματα


Ρυθμός και Αντιρυθμός

Τα ανεμούρια γυρίζουν,
Έτσι είναι η ρύθμισή των…
Είναι η δουλειά τους να γυρίζουν
Να παράγουν ενέργεια.

Ο άνθρωπος δεν κινείται,
Κινείται χωρίς να κινείται…

Κινείται από ένστικτο,
όχι από λογική
από αίσθηση, όχι από λογική.

Κι όμως τα ανεμούρια,
γυρίζουν από ρυθμό…
κινούνται με τον δικό τους
 ρυθμό και αντιρυθμό.

Ο άνθρωπος όμως,
που δίνει ο ίδιος τον ρυθμό και τον αντιρυθμό του
Έχει αποσυντονιστεί,
Έχει απορυθμιστεί.






Κλειστό  παράθυρο

Όλα τα παράθυρα είναι ανοικτά,
Μα ένα είναι κλειστό.

Κάθε πράξη έχει την αντίπραξή της
Κάθε σωστό, έχει και λάθος.

Την δουλειά πολλοί μίσησαν
Την θέση ουδείς.
Την τριανταφυλλιά κάνεις δεν τη ποτίζει,
Όταν βγάλει τα ρόδα της ο καθένας την μυρίζει.

Ο άνθρωπος μόνο σκέφτεται
δεν πράττει,
ο άνθρωπος πράττει
χωρίς να σκέφτεται.

Μια πράξη δεν συνάδει
πάντα με την σκέψη,
Μια πράξη δεν επακολουθεί
πάντα την βούληση.

Μα το παράθυρο παραμένει κλειστό!
Πότε θα ανοίξει το κλειστό παράθυρο;




Η φυγή

Δυστυχώς πρέπει να φύγουμε
Δεν μπορούμε να μείνουμε
Η μεγάλη παραμονή …έχει δυσκολίες

Ο άνθρωπος πρέπει να τρέξει,
Χρειάζεται να καλύψει αποστάσεις.

Κάποια πράγματα δε θα τα ικανοποιήσει…
Δυστυχώς κάποτε πρέπει να φύγουμε..
Φθάνει η ώρα της αποχώρησης.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Βασίλης Μιχαηλίδης, Επιλεγμένα ποιήματα, επιμ. Λευτέρης Παπαλεοντίου, Λευκωσία, Μικροφιλολογικά, 2013: Σχόλιο του ποιητή Σωτήρη Π. Βαρνάβα



 ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ





Βασίλης Μιχαηλίδης, Επιλεγμένα ποιήματα, επιμ. Λευτέρης Παπαλεοντίου,
Λευκωσία, Μικροφιλολογικά, 2013



Σχόλιο του ποιητή 
Σωτήρη Π. Βαρνάβα 

Βασικά κριτήρια για να είναι ένα βιβλίο ελκυστικό είναι η συγκέντρωση σ’ αυτό πρωτότυπων στοιχείων και πληροφοριών που φωτίζουν ολιστικά το πραγματευόμενο θέμα, η σαφήνεια στην έκφραση και η αντικειμενική παρουσίαση γεγονότων και απόψεων, η συνθετική προσέγγιση των διαφόρων πτυχών του θέματος, καθώς και η ικανότητα του συγγραφέα να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη κατά την ανάγνωση. Το βιβλίο αποκτά ακόμα μεγαλύτερη επιστημονική αξία, αν κατά την ανάγνωσή του προκύπτουν ειδικότερα ενδιαφέροντα για περαιτέρω μελέτη επιμέρους θεμάτων που θίγονται σ’ αυτό. Αν δηλαδή αναδεικνύεται αυτό που ορίζεται ως επιστημονικό κενό για το θέμα (scientific gap) και το οποίο στην πραγματικότητα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο ή την κινούσα δύναμη (driving force) στην εξέλιξη και πρόοδο της έρευνας.
Όπως διαπιστώνεται στη σύντομη αυτή περιδιάβαση, στα Επιλεγμένα ποιήματα του Βασίλη Μιχαηλίδη, με επιμέλεια του Λευτέρη Παπαλεοντίου, όλα τα πιο πάνω κριτήρια πληρούνται με τον καλύτερο τρόπο. Γι’ αυτό το βιβλίο αυτό συνιστάται ανεπιφύλακτα στο κοινό, σε εκπαιδευτικούς, ερευνητές κ.ά. και σε κάθε Κύπριο που επιθυμεί να γνωρίζει τα ποιητικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, πολιτικά πράγματα του τόπου του και τη διαχρονική εξέλιξη της κοινωνικής δομής της πατρίδας του.
Στο βιβλίο δίνονται πολύτιμα στοιχεία που αφορούν τη ζωή του ποιητή, την περιορισμένη σχολική μόρφωση και τη γενικότερη παιδεία του, ενώ εξετάζονται και τα θέματα και οι τεχνικές στα ανθολογημένα ποιήματά του. Ο επιμελητής διερευνά αρκετά σχολαστικά πιθανές επαφές και συνομιλίες του κύπριου ποιητή με την ευρύτερη νεοελληνική ποίηση και ειδικά με εκπροσώπους του αθηναϊκού ρομαντισμού ή ακόμη και της «Γενιάς του 1880», αλλά και με τη δημοτική παράδοση. Ανάμεσα σ’ άλλα, εντοπίζει ενδιαφέρουσες επιρροές και γόνιμες συνομιλίες με τη σατιρική ποίηση του Σουρή ή και με την πατριωτική ή σατιρική ποίηση του Αλ. Σούτσου. Και από τη διερεύνηση αυτή συνάγεται ότι ο Β. Μιχαηλίδης υπήρξε μια ισχυρή ποιητική προσωπικότητα, παρά το γεγονός ότι δημιούργησε σε πολύ αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Η πληθώρα των βιβλιογραφικών παραπομπών και των αντίστοιχων αναφορών στην εκτεταμένη εισαγωγική μελέτη, είτε πρόκειται για σχολιασμό ποιημάτων του Β.Μ., είτε πρόκειται για πολιτικά, ιστορικά γεγονότα που προκύπτουν μέσα από τα ποιήματά του, σε συνδυασμό με το χωροχρονικό πλαίσιο στο οποίο γράφτηκαν, καθιστούν τον τόμο αυτό πολύτιμη δεξαμενή πληροφοριών κάθε υφής (λογοτεχνικής, γλωσσικής, λαογραφικής, ιστορικής, κοινωνικής, οικονομικής κτλ). Στην προκειμένη περίπτωση ο επιμελητής εξερευνά σε βάθος τη σχέση της ποίησης του Β.Μ. όχι μόνο με το πνευματικό περιβάλλον, αλλά και με οτιδήποτε άλλο ρυθμίζει τη λειτουργία της ποίησης στο δεδομένο χρόνο.
Ας μου επιτραπεί εδώ μια παρεκβατική αναφορά στον σημερινό κυπριακό τύπο και στη σχέση του με την κυπριακή ποίηση, εκφράζοντας μια άποψη - πρόταση, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι πολλά δημοσιεύματα στον κυπριακό τύπο της εποχής (που αναδημοσιεύονται ολόκληρα ή αποσπασματικά σε Παράρτημα του βιβλίου, σελ. 193-253) αναφέρονται στο πρόσωπο και το έργο του Βασίλη Μιχαηλίδη.
 Ο παραδοσιακός Κύπριος ομιλεί ποιητικά, η ποίηση (και η ποιητάρικη τέχνη) ήταν πάντα μέρος της καθημερινότητάς του. Κι όμως, σήμερα οι εφημερίδες εξοβέλισαν την ποίηση από τα φύλλα τους, αν και δημοσιεύουν σποραδικές κριτικές. Οι σύγχρονοι κύπριοι ποιητές παραμερίζουν το κυπριακό ιδίωμα, άρα και την προφορικότητα της ποίησης, οι κύπριοι λαϊκοί ποιητές εκλείπουν με τη συγκεκαλυμμένη χλεύη σύγχρονων λογίων, πλην εξαιρέσεων (π.χ. Κ. Γ. Γιαγκουλλής). Για όποιον απορεί, παραπέμπω στη συνήθη διάκριση που γίνεται μεταξύ ποιητών και ποιητάρηδων, με απαξιωτική σημασιολογική χρησιμοποίηση του δεύτερου όρου, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για άλλη μορφή ποίησης.
Και όμως, ο μείζων ποιητής της Κύπρου, ο Β.Μ., όχι μόνο αξιοποίησε το προφορικό ιδίωμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, όχι μόνο πάντρεψε με τον καλύτερο τρόπο τη λαϊκή, δημώδη παράδοση με τον έντεχνο λόγο, αλλά πέτυχε να αγγίξει τα ευρύτερα στρώματα του κυπριακού πληθυσμού, κατάφερε να συγκινήσει ολόκληρες γενιές με τα κορυφαία ιδιωματικά ποιήματά του, γιατί μπόρεσε να αφουγκραστεί τους εθνικούς καημούς, τα πάθη, τις χαρές και τις λύπες του κυπριακού λαού ή πέτυχε να αποδώσει περισσότερο από κάθε άλλον κύπριο ποιητή την ψυχή της Κύπρου, με τα οράματα και τις διαψεύσεις της, με τα καλά και τα στραβά της.
Η δομή του βιβλίου (η Εισαγωγή, τα ανθολογημένα ποιήματα, ο υπομνηματισμός, οι πολλές κριτικές και μαρτυρίες για το πρόσωπο και το έργο του ποιητή, το επίσης εκτενές Χρονολόγιο αλλά και το Γλωσσάριο) διευκολύνει τον αναγνώστη να έλθει σε επαφή με την ποίηση του Β.Μ. και να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη για την αλληλεπίδρασης που υπήρχε ανάμεσα σ’ αυτήν και στον λαό (αυτό δηλαδή που λείπει σήμερα από τον σύγχρονο κύπριο ποιητή). Ο Β.Μ. αντλεί την ποιητική του δύναμη από τον λαό, ενώ η απήχησή της θεμελιώνεται πολύ καλά στο βιβλίο, με τις πυκνές αναφορές στον τύπο, σε σχόλια πολλών λογίων και συγγραφέων.
Όπως προκύπτει από πολλές μαρτυρίες, ο Β.Μ., γράφοντας ελεύθερα κι αισθαντικά, με ευαίσθητη αλλά και με κοφτερή ματιά, στην ουσία παρεμβαίνει στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της εποχής του και μας δίνει στοιχεία που αφορούν τη δύσκολη ζωή του κύπριου αγρότη, που έχει να αντιμετωπίσει δυσβάστακτες φορολογίες, τη φτώχεια και την απόγνωση. Αν ανατρέξει κανείς σε αρκετά από τα ανθολογημένα ποιήματα του τόμου, ιδίως στα ιδιωματικά του Β.Μ., δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι αυτά διασώζουν κυπριακές παραδόσεις, ήθη, νοοτροπίες, το προφορικό ιδίωμα αλλά και το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του. Μάλιστα, στα περισσότερα από τα ανθολογημένα ποιήματα δεσπόζει η σατιρική στόχευση του ποιητή, που είναι μια σημαντική παράμετρος της ποίησής του, αν και αυτή έμεινε μάλλον στη σκιά της πατριωτικής πτυχής του έργου του.
Επομένως, με το βιβλίο αυτό συμπληρώνεται σιγά σιγά, εκτός των άλλων, και η εικόνα για την κυπριακή ποιητική παράδοση, και ιδίως για την ιδιωματική. Προκύπτει αμέσως το ερώτημα: Ποια η προοπτική και ποιο το αύριο της κυπριακής (ιδιωματικής) ποίησης; Παρ’ ότι δεν ήταν η πρόθεσή μου να θίξω ένα τέτοιο θέμα, αυτό αναφύεται εν τη ρύμη των επιστημονικών προκλήσεων που συνεπάγεται μια τέτοια έκδοση. Γιατί, από τη στιγμή που δεχθούμε τα λεγόμενα του Κώστα Μόντη για τη γλώσσα που πρωτομιλήσαμε: «οι λέξεις βγαίνουν ίσα από μέσα σου… Δεν ξέρω τι ρίζες έχει μέσα μας η γλώσσα που πρωτομιλήσαμε, που δεν μπορούν να αντικατασταθούν με γλώσσα την οποία μάθαμε…», δηλαδή ότι μόνο έτσι μπορείς να πεις κάποια πράγματα, δηλαδή στη γλώσσα που πρωτομίλησες), τότε προκύπτει ένα συμπέρασμα όχι τόσο ευχάριστο για την κυπριακή ποίηση. Γράφοντας σήμερα οι κύπριοι ποιητές μόνο στην καθομιλούμενη ελληνική και καθόλου ή αποσπασματικά στο κυπριακό ιδίωμα, κάτι χάνεται. Δυστυχώς αυτό που χάνεται είναι το πιο σημαντικό, είναι το αυθεντικό, το δυνατό. Και εδώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την άποψη ότι, αν ο Β.Μ. είχε λόγια μόρφωση και αν ήταν σε θέση να γράψει σε μια άψογη ελληνική της εποχής του, τότε η «9η Ιουλίου», λ.χ., δεν θα ήταν αυτό το ποίημα, αν δεν είχε γραφτεί στο κυπριακό ιδίωμα. Αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει ο Συκουτρής, όταν χαρακτήριζε τον Β.Μ. «εξευγενισμένο ποιητάρη», ενώ οι χαρακτηρισμοί του για την «9η Ιουλίου» μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να γίνει αντιληπτή, αν θεωρήσει κανείς ισότιμα τις δύο μορφές γραφής (χωρίς προκαταλήψεις περί πτωχείας και πλούτου ή οποιουδήποτε άλλου είδους διακρίσεις) και επιχειρήσει να διατυπώσει ποιητικά τα μικρά και μεγάλα θέματα της έμπνευσής του και με τους δύο διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή τόσο στο τοπικό ιδίωμα όσο και στην «κοινή» νεοελληνική. Ένα συνέδριο με θέμα το χθες και το αύριο της Κυπριακής ποίησης (ιδιωματικής και μη) θα μπορούσε ενδεχομένως να φωτίσει πολύπλευρα το θέμα αυτό.
Μήπως όμως, τελικά, το κλίμα που καλλιέργησε η άποψη του Συκουτρή ή κάποια «Σχολή Συκουτρή» αποτελεί την απάντηση στο ερώτημα γιατί η κυπριακή ποίηση περιορίστηκε κατά την εξέλιξή της μόνο στην καθομιλουμένη ελληνική, αφανίζοντας σχεδόν το κυπριακό ιδίωμα από αυτήν (εκτός εξαιρέσεων); Κατανοητό το επιχείρημα να γίνουμε γνωστοί και έξω από τα κυπριακά σύνορα, όμως το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Κι έπειτα, όπως μας το υποδεικνύει και ο Κώστας Μόντης, το κυπριακό ιδίωμα είναι μια ρίζα της πανελλήνιας γλώσσας, μια ρίζα βασική, όπως διευκρινίζει. Άραγε συνειδητοποιούμε ότι η εξαφάνιση του κυπριακού ιδιώματος από την κυπριακή ποίηση ισοδυναμεί με ξερίζωμα της ίδιας της πανελλήνιας γλώσσας;
Επομένως, έχουμε την άποψη ότι το κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα έχει να προσφέρει και άλλα στην ποίηση. Όχι βέβαια για να γυρίσουμε στην εποχή του Μιχαηλίδη και του Λιπέρτη, αλλά για να προωθήσουμε τον πολιτισμό μας και να μην αφανιστούμε στον ισοπεδωτικό τεχνολογικό πολιτισμό του διαδικτύου. Επομένως το βιβλίο «Βασίλης Μιχαηλίδης: Επιλεγμένα ποιήματα, Επιμέλεια Λευτέρης Παπαλεοντίου» αποτελεί, εκτός όλων των άλλων και σημαντική πηγή σκέψεων, ιδεών και προβληματισμών προς την κατεύθυνση αυτή· και από αυτή την άποψη ακόμα αξίζει να διαβαστεί.