Πόλεμος και Ειρήνη / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Το μεταξύ δύο Πολέμων διάστημα λέγεται και Ειρήνη.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για Ειρήνη∙
είναι προετοιμασία για Πόλεμο!
Γι αυτό και ο Πόλεμος την Ειρήνη την ονομάζει ‘’συμβία’’ του.
‘’Αν δεν υπήρχε κι αυτή ‘’ λέει,’’ πώς θα μπορούσα
ν’ ανακτήσω τις δυνάμεις μου, να ξαναβρεθώ στο μέτωπο;
Η Ειρήνη μού δίνει ζωή, με ξανασπρώχνει μπροστά∙
γι αυτό και την  λέω συντρόφισσα εν όπλοις και εν ζωή’’
Το μεταξύ δύο Πολέμων διάστημα λέγεται και πάλι Πόλεμος,
γιατί ο Πόλεμος ενσωματώνει την Ειρήνη χρησιμοποιώντας την
ως άλλοθι, να καταδείξει την αναγκαιότητα του.
‘’Εγώ τουλάχιστον δεν κρύβομαι πίσω από τις λέξεις ‘’ λέει∙
‘’αν είναι να πολεμήσω καλώ τον άλλο ανοιχτά σε σύγκρουση∙
δεν τον υποσκάπτω καταφεύγοντας σε μεθόδους χαρτοκλέπτη∙
γι αυτό και η Ειρήνη γρήγορα κλίνει προς το μέρος μου’’
‘’Είν αλήθεια’’  λέει η Ειρήνη, ‘’αυτός δεν παίζει με τα παιγνιόχαρτα∙
αν είναι να μπει στο παιχνίδι μπαίνει με το πιστόλι στο χέρι
και δίνει τέλος στο παιχνίδι με το πιστόλι στο χέρι!’’
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’

Ο ακροβάτης / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Γιατί μου φαίνεται, πως μόλις

καθίσω να γράψω, αισθάνομαι

σα ν ‘ανεβαίνω σε τεντωμένο

σχοινί και τρέμω μην και προδώσω

τις λέξεις μου, μην με προδώσουν

οι λέξεις μου και βρεθώ μετέωρος

πάνω από το χάος, χωρίς δίχτυ ασφαλείας

πάνω από το κενό!

 

AΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΣΙΣΥΦΟΣ’’

ΕΚΔΟΣΗ: 2018

ΕΝΔΥΜΙΩΝ /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 

Έκανε το λάθος να την πάρει
το κατόπιν και την είδε γυμνή
να βγαίνει από τα νερά και ζαλίστηκε.
Έκτοτε έχασε τον ύπνο του
και την κυνηγά σαν σκυλί που έχασε
τον αφέντη του.
Πότε τη βρίσκει πότε τη χάνει
και διαρκώς βρίσκεται στο κατόπιν της.
Οι άλλοι τον κοιτούν περίσκεπτοι∙
τον  λυπούνται που παίρνει
 τις ονειροφαντασίες του για πλάσματα
πραγματικά και το συμβουλεύουν
ναρθεί στα λογικά του και να πάψει
να αιθεροβατεί.
‘’Αν ξέρατε’’, λέει, ‘’ αν ξέρατε!’’…
Και το πρόσωπο του παίρνει κάτι
από την όψη της Σελήνης  ή ,και το χρώμα
του Αυγουστιάτικου φεγγαριού!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΣΙΣΥΦΟΣ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2018
 
 

Το ποδήλατο / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 
   

Αν αίφνης σταματήσεις να ποδηλατείς,
χάνεις την ισορροπία σου και πέφτεις.
Το ποδήλατο ανέχεται τον καβαλάρη
ενόσω το ποδηλατεί, δηλαδή του κινεί τις ρόδες.
Η ισορροπία βρίσκεται στην κίνηση του ποδηλάτου∙
ισορροπούμε όσον κινούμαστε∙
αν σταματήσουμε να κινούμαστε,  χάνουμε
την ισορροπία μας και πέφτουμε κάτω φαρδείς -πλατείς!
Είμαστε ποδήλατα!
αν δεν κινήσουν τις ρόδες μας ρίχνουμε κάτω
τον αναβάτη μας ακόμα  κι αν ο από  πάνω μας
είμαστε εμείς οι ίδιοι!
 
AΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2013

Τα δάκρυα των Αγγέλων/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Κλαίνε κι οι Άγγελοι ,ξέρετε∙

προπάντων αυτοί που κάναν

το λάθος να κυκλοφορήσουν

ανάμεσα μας.

Έκτοτε τα δάκρυα τους πέφτουν

ασταμάτητα πάνω μας.

Οι πιο πολλοί τα παίρνουν για

βροχή∙

Αυτοί  που ξέρουν, προτιμούν

να σιωπούν∙

άλλωστε, ό,τι και να πουν,

τα δάκρυα μιλούν από μόνα τους!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’ ΕΚΔΟΣΗ: 2013

Ο Ιησούς και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Εγώ σκότωσα τη Ρώμη! εγώ της κατάφερα
το θανάσιμο χτύπημα!
Όταν κήρυσσε τη δύναμη, εγώ κήρυσσα
την αδυναμία∙ όταν ευαγγελίζονταν
τη μεγαλοπρέπεια, εγώ επένδυα πάνω
στην ταπεινότητα.
Η αδυναμία μου σκότωσε τη δύναμη
της Ρώμης και η ταπεινότητα μου
εξουδετέρωσε τη μεγαλοπρέπεια
της Ρώμης!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ:2013

Άφετε τα παιδία /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Ήξερε πως μόλις μεγάλωναν

 θα τον σταύρωναν∙

γι αυτό και τα κάλεσε ενόσω

ήταν παιδιά να μοιραστεί μαζί τους

τη μοναξιά του∙

να νιώσει πως τουλάχιστον

δεν τον πρόδωσαν όλοι!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ :2013

Φεγγαράκι μου λαμπρό... /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 

Ό,τι και να λέω ξέρω πως, μ’ όλη
τη καλή σου διάθεση,
λίγα μπορείς να κάνεις·
το φως σου,
μόλις και μετά βίας καταφέρνει
να φτάσει κάτω στη γη.
Από την άλλη, τι κολλυβογράμματα
να μάθεις
μ’έναν αμαθή παπά,
που προσπαθεί να φέρει βόλτα
μια ολάκερη παπαδοοικογένεια
κρεμασμένη από τα γένια του,
την ώρα που τα βλέφαρα σου
πέφτουν από τη νύστα και το στομάχι σου
διαμαρτυρόμενο
παίζει ταμπούρλο  για τα καταπατημένα
δικαιώματα του.
Ό,τι και να λέω, ξέρω πως
τα πράγματα καθόλου
δεν είναι λαμπρά·
οι δρόμοι σκοτεινοί και δύσβατοι·
το σκοτάδι μέσα κι έξω πηκτό
κι αδιαπέραστο·
και μόνο μια αμυδρή φλόγα
σιγοκαίει κάπου
σε κάποια αδιόρατη γωνίτσα
του μυαλού·
Κι όμως, εσύ από πάνω βάλθηκες
να χαμογελάς∙
κι όλο φουσκώνεις τα  μάγουλα
κι όλο τη φυσάς∙
κι όσο τη βλέπω να δυναμώνει
τόσο και παίρνω τα πάνω μου,
γιατί ξέρω πια, πως πρόκειται
για πραγματική πυρκαγιά!

Μαραμπού /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

     

Παράξενο πουλί!
Το συναντάς σε κάποιες ξένες
Εγκυκλοπαίδειες, ενίοτε και σε δικές μας
Ανθολογίες που το ταξινομούν
από άγνοια ή ασύγγνωστη επιπολαιότητα
σαν εξωτικό φυτό ή και λουλούδι
από τους κήπους του Χαρμπίν
ή και από τους θαλάσσιους λειμώνες
της Άπω Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής∙
παράξενο , μονήρες πουλί, που κλείνεται στον
εαυτό του ή βρίσκει στέγη κάτω από τα φτερά του
ή και στη καμπίνα κανενός φορτηγού πλοίου
που ταξιδεύει στις τροπικές θάλασσες
φορτωμένο ξυλεία, κάρβουνο ή και άλλο
δια θαλάσσης μεταφερόμενο εμπόρευμα.
Παράξενο πουλί, με στολή πότε ναύκληρου
και πότε μαρκονιστή , φαγωμένου από τη αλμύρα
της θάλασσας ή και την αλμύρα της ψυχής,
με τατουαζ στα χέρια και το κορμί με στίξεις
από παλιές πληγές ∙ παράξενο πουλί
με ακουστικά στ αυτιά του να μαζεύει
τους ήχους των Σειρήνων και τους ήχους
των κοχυλιών καθώς τρέχουν πάνω
από τα κύματα, καθώς αναδύονται από τα κύματα
και αναταράζουν τη ψυχή του
κάνοντας το να βγάζει κάτι περίεργες φωνές
από το λαρύγγι του, που άλλοι τις διαβάζουν σαν σήματα Μορς
και άλλοι πιο λεπτολόγοι και μπασμένοι στα πράγματα
της ναυτικής ή και της ποιητικής τα διαβάζουν
σαν fata morgana∙
παράξενο  πουλί ,που το μελετούν από το ύψος
της μύτης τους φυσιοδίφες στριφνοί και λοξοί
καταγράφοντας λεπτομερώς το ασύμμετρο
και ασύμβατο των φτερών του, το κορακίσιο
της ράχης του και το άσπρο του περιστεριού
στη κοιλιά του, το γρυπό της μύτης του,
το ασουλούπωτο των αυτιών του και τις τεράστιες
χασμωδίες του καθώς ανοίγει το στόμα του
να μιλήσει ή να βγάλει κραυγή∙
και δυσκολεύονται να το ταξινομήσουν
και τα χαρακτηρίζουν ‘’αταξινόμητο’’∙
παράξενο πουλί ,που κάποιοι το λένε και Μαραμπού
ή άλλοι που το γνωρίζουν καλύτερα από πρώτο
Χέρι, το φωνάζουν και Νίκο Καββαδία και οι
πιο δικοί του σκέτο Κόλια∙
παράξενο πουλί ,που πριν φαγωθεί από τους επιστήμονες
Φυσιοδίφες, πρόλαβε να ρίξει τη μπουκάλα από το μεθύσι
της προηγούμενης έκλυτης νύκτας του στην αγκαλιά
Της θάλασσας∙  και έγινε η θάλασσα μπρούσκο κρασί
που το πίνουν οι ναυτικοί και όσοι άλλοι
θαυμαστές ή εραστές των κυμάτων και των
μακρινών γαλάζιων πόντων και ευλογούν τη μέθη του
πίνοντας και ξαναπίνοντας από το βάθος
της ακένωτης μπουκάλας του…
 
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ’’
ΕΚΔΟΣΗ: 2012
 
 

Η σιωπηρά πλειοψηφία/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Ν ‘ανοίξει το στόμα της να πει, τι!

τα λεν όλα οι φωνασκούντες

εκπρόσωποι της.

Κάθεται και τους ακούει∙

πολλές φορές της προκαλούν θλίψη

και οργή∙

θέλει να τους βροντήξει την πόρτα

από πίσω τους∙

σκέφτεται∙ και να τους κλείσει την πόρτα,

θα εισβάλουν από τα παράθυρα!

Παρελεύνουν από την πασαρέλα

και την καλούν να διαλέξει τον ομορφότερο,

τον πιο ανδροπρεπή,

τέλος πάντων, έναν απ’ όσους τους παρουσιάζει

ο κονφερανσιέ.

Διαλέγει με κλειστά μάτια.

Αν  τ ‘ανοίξει, θα τρομάξει μ’ ό,τι  βλέπει

και θα το βάλει στα πόδια!

Κάποτε είχε φωνή∙ με τα χρόνια την έχασε.

Και να φώναζε, άκουε μόνο τη δική της

φωνή!

Άφωνη τώρα, τους παρακολουθεί

κι άφωνη τους χειροκροτεί∙

κι ούτε βλέπει ούτε ακούει!

Τον ίδιο δρόμο θ ‘ακολουθήσουν

κι οι υπόλοιπες αισθήσεις∙

μια μία , με τη σειρά της θα μπαίνει

στην ‘’πλειοψηφούσαν σιωπή’’!

 

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ Ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΄΄

ΕΚΔΟΣΗ: 2015

 

Ενδυμίων /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Έκανε το λάθος να την πάρει

το κατόπιν και την είδε γυμνή

να βγαίνει από τα νερά και ζαλίστηκε.

Έκτοτε έχασε τον ύπνο του

και την κυνηγά σαν σκυλί που έχασε

τον αφέντη του.

Πότε τη βρίσκει πότε τη χάνει

και διαρκώς βρίσκεται στο κατόπιν της.

Οι άλλοι τον κοιτούν περίσκεπτοι∙

τον  λυπούνται που παίρνει

 τις ονειροφαντασίες του για πλάσματα

πραγματικά και το συμβουλεύουν

ναρθεί στα λογικά του και να πάψει

να αιθεροβατεί.

‘’Αν ξέρατε’’, λέει, ‘’ αν ξέρατε!’’…

Και το πρόσωπο του παίρνει κάτι

από την όψη της Σελήνης  ή ,και το χρώμα

του Αυγουστιάτικου φεγγαριού!

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ Ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ‘’ ΙΙ

ΕΚΔΟΣΗ: 2015

Οι χειροκροτητές / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

  

Τρόμαξα βλέποντας τα χέρια τους!

χειροκροτούσαν σαν κινούμενες

Μαριονέτες∙

σαν κινούμενες Μαριονέτες

σηκώνονταν, κάθονταν στη θέση τους,

υπακούοντας σ’ αδιόρατα κελεύσματα,

π ‘ούτε τά’ βλεπες ούτε τ’ άκουες∙

απλώς τα υπάκουες!

Τρόμαζα βλέποντας τα σαν

Μαριονέτες,

να ενδύονται την πολεμική τους

στολή ,να σφίγγουν το μαχαίρι

στα χέρια τους και σαν

Μαριονέτες,

να προετοιμάζονται  για

τη ‘’νύκτα των μεγάλων

μαχαιριών’’

ή ‘’τη νύκτα των βρικολάκων’’!

Είδα ξάφνου τα χέρια τους

να ξεφεύγουν από τον έλεγχο

του μυαλού, ν ‘αποκτούν αυτονομία

σκέψης, αυτονομία κίνησης

κι από μόνα τους να κατεβαίνουν

τους δρόμους, να σπάνε τις βιτρίνες,

να σπάνε τα κεφάλια μας,

να σπάνε το κρύσταλλο

της επίπλαστης τάξης κι ασφάλειας μας,

επιβάλλοντας τη δική τους τάξη

και ασφάλεια!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ΄΄ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ   Ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ  ‘’ II

ΕΚΔΟΣΗ: 2015

Η σημαία / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Μην παρασυρθείτε από
την έπαρση της!
Κρατείστε τη διπλωμένη,
να κοιτάει με σεμνότητα
προς το έδαφος∙
να βλέπει τους σταυρούς
που καρφώθηκαν στο χώμα,
εξαπατημένοι από έναν σταυρό,
που διασταύρωνε το ξίφος του
μ ‘όλους τους άλλους!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ   ‘’ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ  Ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ‘’  ΙΙ

ΕΚΔΟΣΗ : 2015

Το απόσταγμα / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 
 

Έχετε σκεφτεί πόσα
  τριαντάφυλλα πρέπει
  να θυσιαστούν, για να
  σταλάξει
  μια σταγόνα ροδόσταμου;
  πόσες νύκτες αγρύπνιας
  χρειάζεται  ένας ποιητής,
  για να ροδίσει ένα αρτιμελές
  ποίημα;
  ή πάλι, πόσες παλινδρομήσεις
  του μυαλού,  για να κατασταλάξει
  ένας σοφός στη μόνη ορθή
  εξίσωση;
  Τ’ απόσταγμα ουδέποτε  είναι
  προϊόν  βιασμού·
  ρέει με φυσικότητα νερού,
  έτσι που να ξεγελά τον αφελή,
  πως αναβλύζει, ως από βράχου,
  σχεδόν χωρίς προσπάθεια,
  ξεχνώντας την υπόγεια διαδρομή,
  την πορεία που χρειάστηκε να διανυθεί,
  μέχρι να φτάσει στην επιφάνεια·
  ν’ αναδυθεί ξάφνου στην επιφάνεια!

Η Λογική / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 
Η Λογική υπαγορεύει να φερθούμε
   λογικά∙
να δαγκώσουμε τον πόνο
και να προχωρήσουμε
  μπροστά.
Η Λογική επιβάλλει  σαν άντρες
 να σφίξουμε τη καρδιά
 και να τραβήξουμε
   μπροστά.
Η Λογική απαιτεί∙ “ελάτε στα
   λογικά σας!
   δε βλέπετε τον πόνο,
 π’ αργά αλλά σταθερά τρώει
   τα σωθικά σας!
 δε μετράτε το μαράζι, που πάει να γίνει
μόνιμη σκιά σας!”.
Η Λογική προσπαθεί να μας φέρει
  στα σύγκαλα μας∙
“επιτέλους, ξεχάστε!  η Μνήμη δαγκώνει
με δόντια που κόβουν
    βαθιά∙
 κάθε της κίνηση μάς χαράσσει
 σαν ματωμένη
   σπαθιά!”
Η Λογική λογικεύει∙ κι είναι χρέος της
 να μιλά λογικά∙
 η Καρδιά την ακούει και ξεσπάει σε κλάματα,
 που δε μπορεί να φερθεί
             λογικά!

Η κραυγή ενός μερμηγκιού ή οι καταπατημένοι / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 

‘’ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ‘’ / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

                   
 
Είναι απόλαυση να τα βλέπεις από ψηλά
να  τρέχουν πάνω κάτω
και να κάνουν σαν τρελά
κυνηγώντας μια ρούχινη μπάλα
σε μια ξεθεωτική άνευ νοήματος τρεχάλα.
Κάποτε πέφτουν  κάτω και χτυπούν
άλλοτε πάλι δίχως αιτία και αφορμή
πιάνονται στα χέρια χωρίς να είναι σε θέση να σου πουν
γιατί σκίσαν  φιλίες και δεφτέρια
για μια δήθεν προσβληθείσα τιμή.
Είναι άκακα στο βάθος και καλοπροαίρετα
άλλο αν αρπάζονται με το τίποτα
για ένα τίποτα και για ένα τίποτα
τα κάνουν γης μαδιάμ για να έρθουν μετά
μετανιωμένα να πέσουν κλαίοντας
στην αγκαλιά της μαμάς.
Φτιάχνουν ομάδες κι ομαδούλες
βάζουν έχθρα και μίσος στις καρδούλες
ανάβοντας μέσα τους λαύρα φωτιά
γιατί τους πήραν μέσα από τα χέρια
τη διαφιλονικούμενη πρωτιά.
Είναι απόλαυση να τα βλέπεις
μικρά μυρμήγκια κι ασήμαντα
να χτίζουν μεγαλειώδη ονείρατα
για να έρθουν μετά
να τα γκρεμίσουν για να τα πάρουν τα κύματα.
Κάποτε ντύνονται πολεμική στολή ,
βάζουν αστέρια και επωμίδες
και πρασινίζοντας από χολή
ορμούν ακάθεκτα να σώσουν τις πατρίδες.
Είναι ανύποπτα τα κακομοίρικα
 κι ούτε φαντάζονται πως κάποιοι
κρυμμένοι πίσω από τη σκηνή
 -εγκέφαλοι ραδιούργοι σκοτεινοί –
τα πετούν στο τραπέζι
σαν σημαδεμένα τραπουλόχαρτα.
Είναι και αυτά μέρος του παιχνιδιού
στη μεγάλη του κόσμου σκακιέρα ,
με έμβλημα πότε του αετού
και πότε του φιδιού,
ανεμίζουν περήφανα
σε κάποιου βασιλέα  την παντιέρα.
 

Νεοέλληνος Λόγος Αποδεικτικός / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

                                      
Οπωσδήποτε πρέπει να ψάξουμε για χαρτιά,
Τίτλους, σφραγίδες και κληρονομικά
να ανακαλύψουμε επιτέλους πια τα δικά μας πατρογονικά·
ποιοι τέλος πάντων είμαστε
και από ποιους ακριβώς καταγόμαστε.
Για μας βέβαια δεν υπάρχει αμφιβολία∙
 είμαστε γενιά ευγενικιά όσον άλλη καμία!
Όμως πρέπει και να το αποδείξουμε
 με βούλες, σφραγίδες και άλλα τεκμήρια
 να κλείσουμε κάποια στόματα- δηλητήρια
 που δεν παύουν να μας αμφισβητούν
και μιξοβάρβαρους να μας αποκαλούν,
ράτσα μπασταρδεμένη και ρέμπελη
 που αρέσκεται μόνο στα λούσα και τη ζωή την ανέμελη .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα αποξαρχής
κι είμαστε σίγουροι θα τύχουμε της ευμενούς σας αποδοχής.
 Εν πρώτοις θα σας αποδείξουμε ευθύς
 πως τους είμαστε οι πιο στενοί συγγενείς.
 Όπως εκείνοι,  έτσι και εμείς, τρωγόμαστε για μια λουρίδα γης
 δεν υποχωρούμε μπροστά σε καμιά λογική
 μέχρι που να πέσουμε κάτω ξεροί .
Ποτέ δεν τα βρίσκουμε  μεταξύ μας,
 δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό
 και τις διαφορές μας αφήνουμε
 να τις λύσουν οι γιοι μας
 φροντίζοντας εν τω μεταξύ  να διαλύσουν
 το επί θύραις συμπεθεριό.
 Νικούμε τους εχθρούς μας στη θάλασσα
 και μετά με τις στραβοτιμονιές μας
πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι θάλασσα .
Είμαστε ικανοί να φτάσουμε στην άκρη του κόσμου
για να κλειστούμε μετά στην ιδιοτέλεια
του δικού μας μικροκόσμου.
 Φτιάχνουμε θεωρίες και υψηλές ιδέες
 για να έρθουν οι άλλοι να τις κάνουν
  πατέντες να κοσμήσουν τις δικές τους σημαίες .
 Ομφαλοσκοπούμε σα γνήσια παιδιά τους∙
  καθισμένοι κάτω από  τη μεγαλοπρεπή  σκιά τους
 απολαμβάνουμε το τρεχούμενο ωράριο
να φεύγει από κοντά μας σαν απομακρυνόμενο πλοιάριο.
 Είμαστε και άλλα πολλά
 που τα παρασύρει ο χρόνος καθώς κυλά .
Και έτσι για να τελειώνουμε
σας διαβεβαιώνουμε
 πως όπως εκείνοι, έτσι και εμείς,
 είμαστε άνθρωποι της στιγμής.
 Όλη μας η ζωή μια χίμαιρα
 από  ‘’ έπεα πτερόεντα ‘’,
 που μας αρέσει να τα βλέπουμε
 καθώς ανυψώνονται σε ένα ουρανό αστερόεντα.
 
 
 

ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

                                    
Πέτρωσαν όλα μεμιάς
σαν να δέχτηκαν κατάστηθα μαχαιριά .
Έκτοτε στέκονται άφωνα και βουβά
κοιτώντας τον κόσμο να περνά από δίπλα τους σαν σκιά.
Οι κορμοί τους – μάρτυρες ζωντανοί –
κατέγραψαν στιγμή τη στιγμή την ιστορία τους
όπως την ξεδιπλώνουν αργά τα χοντρόδετα βιβλία τους.
Φαίνεται να συνέβη κάτι πολύ τρομερό
γιατί σημαδεύτηκε πάνω τους με ίχνος πολύ αιχμηρό
όπως όταν παραβιάζεται άσυλο ιερό
ή όπως όταν εν αιθρίω ουρανώ
πέφτει πάνω σου κεραυνός.
Η καρδιά τους σταμάτησε να χτυπά
και όλα μέσα τους νέκρωσαν με μιας ,   
έγιναν τώρα η απολιθωμένη κραυγή
για  ό,τι αποτρόπαιο κατέγραψαν πάνω στη γη
σαν ύστερη μαρτυρία
ή και πιο στεντόρια διαμαρτυρία
που μπόρεσε ποτέ να ακουστεί
μέσα από το στόμα
της πιο ηχηρής σιωπής.

Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου: Και να σκεφτείς όλα παίζονται σε μια στιγμή ακόμα και η ίδια η ζωή!

 
                         Η ΤΥΧΗ Ή ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ

Ήσουν σίγουρος πως την είχες στο χέρι
μια ζωή σου στάθηκε πιστή
θα σε πρόδιδε τώρα την ύστερη στιγμή!
Όμως στέκεις αναποφάσιστος,
δεν τολμάς να προχωρήσεις
φοβάσαι το χαμόγελο ,
τρέμεις το χαμόγελο
γιατί  ποτέ δεν ξέρεις
προς τα πού θα γείρει την πλάστιγγα προς το <<ευ>> ή προς το <<δυς>>
προς το <<δυς>> ή προς το <<ευ >>;

 **
                                         Η ΣΤΙΓΜΗ
Και να σκεφτείς
όλα παίζονται σε μια στιγμή
ακόμα και η ίδια η ζωή!

***

                                      Ευρυδίκη  ( 2 )

Να την αναζητήσεις στην άκρη της γης˙

 να κατέβεις , αν χρειαστεί, στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη˙

να γίνεις σχοινί να πιαστεί, να σκαρφαλώσει ξανά στη ζωή˙

να γίνεις βάρκα , να  περάσει την Αχερουσία,

να ξαναβγεί στην επιφάνεια˙

όλα να τα επιστρατεύσεις, αν είναι να στη φέρουν πίσω˙

να μπορέσεις να της πεις

ότ,ι  δεν πρόλαβες να της πεις εν ζωή˙

να την ξανακοιτάξεις στα μάτια με βλέμμα τόσο βαθύ,

που να μην μπορεί να σβηστεί,

όσοι αιώνες και να περάσουν από πάνω της!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ’’

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΚΔΟΣΗ : 2012