Το email ή μια άφωνη φωνή/ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Προς θεού! μην της επιτρέψουμε
να βγει∙ προπάντων μη της δώσουμε
περιθώριο να εκφραστεί.
Η φωνή προδίδει∙ προδίδεται∙
παραδίδεται στον αποδέκτη∙
πέφτει στα χέρια του μ όλα τα όπλα της
σε αμήχανη σιγή.
Το email γλιστρά  σαν ψάρι ∙  το σκάει
μέσα από τα χέρια σου∙
και νιώθει απόλυτα ασφαλές ,να δίδεται
και ποτέ να μην παραδίδεται!
Κι επιτέλους, δεν χρειάζεται κάθε φορά
ν’  αποκαλυπτόμεθα στον αποδέκτη∙
αν όχι δια ζώσης, τουλάχιστο βγάλαμε
την υποχρέωση από πάνω μας∙
τύποις θεωρούμαστε οκέι!
2/2/2022
 
 
 

Μάθημα Ιστορίας/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Τώρα ναι, μάθαμε το μάθημα μας!
το χωνέψαμε τόσο καλά, που έγινε πια
μέρος των περιουσιακών μας στοιχείων.
Μπορούμε, αν χρειαστεί ,ακόμα και να
το διδάξουμε στους όπου γης  ανιστόρητους
ή τους ανεπίδεκτους μαθήσεως∙
δούλεψε, βλέπετε, καλά  η  μήτηρ πάσης μαθήσεως,
η πρεσβυτέρα ημών αδελφή ,Επανάληψη∙  δούλεψαν και
τα’’ κατ ’ιδίαν’’  και τα ‘’ ιδιαίτερα’’ και οι συχνές
φροντιστηριακές ασκήσεις, ώστε τίποτα
να μη μπορεί να μας αμφισβητηθεί πως
έγινε πια κτήμα μας , μέρος της ύπαρξης μας.
Φρόντισε η ίδια η Ιστορία να μας το εμπεδώσει
με τον πιο εποπτικό και διδακτικό τρόπο, ώστε
να μη μπορεί να απαλειφθεί όσες φορές
ο χρόνος και να περάσει από πάνω του.
Η Γραφή της είναι ένα περίεργο κράμα
Συλλαβογραφικής, Σφηνοειδούς ή, και Εγκαυστικής
που διαβάζεται πότε από τα αριστερά, πότε
από τα δεξιά, πότε από τα πάνω και πότε από τα κάτω,
έτσι  που σε πιάνει ζαλάδα και  σούρχεται να κάνεις
εμετό, γιατί το μελάνι όλο τινάζεται από τα γράμματα
κι όσο το πιάνεις στα χέρια σου βογγάει  σαν σκοτωμένο
αίμα ή καταπατημένο παράπονο!
Τώρα ναι, γίναμε το ζωντανό διδασκαλείο,
ένα περιφερόμενο σχολείο γρήγορης  εκμάθησης
της Ιστορίας  έξω από τα σχολικά βιβλία,
μέσα από σελίδες λεπτά κατεργασμένης σάρκας,
που όσο πιο πολύ τη μελετάς τόσο και περισσότερο
 τρομάζεις από τις αποκαλύψεις της∙ όσο καταβυθίζεσαι
στους τύπους και τα στοιχεία της τόσο και σε πιάνει πανικός∙
και το βάζεις στα πόδια
ξεπετώντας μ’ αηδία  από πάνω σου κάθε σημάδι ,
που θα μπορούσε, έστω και καθ’ υπόθεση,
να σε χαρακτηρίσει σαν άνθρωπο!
 
0 3/07/2022

Η αμυγδαλιά/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Καθόλου δεν είναι τρελή!
Ίσα ίσα που ξέρει πολύ καλά
τι της γίνεται.
Είναι η πρώτη που συλλαμβάνει
τα ξεκάθαρα μηνύματα της Άνοιξης
και σπεύδει να τα μετουσιώσει σε πράξη
δίχως δεύτερη σκέψη.
Ξέρει πολύ καλά πως η βασιλεία του Χειμώνα
όπου να’ναι παραδίδει τη σκυτάλη στην Άνοιξη∙
ξέρει πολύ καλά πως η Άνοιξη όπου να’ναι
κάνει τον Χειμώνα πέρα και προχωρεί ακάθεκτη!
Καθόλου δεν είναι τρελή!
Ίσως είναι η πρώτη που έχει καθαρή συνείδηση
αυτού που οι άνθρωποι διστάζουν να πιστέψουν∙
ίσως είναι η μόνη που στην καρδιά του Χειμώνα
στήνει την πρώτη επαναστατική σημαία
ανεμίζοντας την προκήρυξη της, να μην υποκύψει
στον Χιονιά, να μην το βάλει κάτω στις απειλές
του Βορέα ,να μην καταθέσει την ανθοφορία της
μπροστά σε καμιάν απειλή και φοβέρα.
Καθόλου δεν είναι τρελή!
Ίσα ίσα που ξέρει τι συνεπάγεται η πράξη της∙
γνωρίζει πολύ καλά πως θα την πουν επιπόλαιη,
θα την κατηγορήσουν ως άμυαλη και ασυλλόγιστη∙
θα την χαρακτηρίσουν ως εκτός τόπου και χρόνου,
μια εξωστρεφής που προσπαθεί με τις παραξενιές της
να προσελκύσει τον φακό της επικαιρότητας πάνω της.
Ξέρει πως διακινδυνεύει τα πάντα∙ έχει επίγνωση
πως τα παίζει όλα για όλα ,ακόμα και την ύπαρξη της
ως φυσική παρουσία∙
όμως μια δύναμη πέρα από τη δύναμη της
την ωθεί να βγει μπροστά, να κάνει το πρώτο
αποφασιστικό  βήμα∙
και τολμά να μιλήσει!
κι η φωνή της βγαίνει μέσα από το λαρύγγι της
καθαρή σαν κρύσταλλο, κρουστή σαν τον ήχο
καμπάνας.
Αναλύοντας την αναγνωρίζει κανείς τιτιβίσματα
πουλιών, βόμβους εντόμων που κινούνται
ασταμάτητα και πιο μέσα κελαρύσματα νερών ,
που πέφτουν από ύψος κάνοντας τεράστιο
πάταγο∙
Και τολμά εν τω μέσω του Χειμώνος να ντυθεί
νυφιάτικα περιφρονώντας συμβουλές και φρόνιμες
γνώμες, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων
τις απειλές και τα κάτσε φρόνιμα,  για ν ‘αντιπαρατεθεί
με τις ριπές του Βορέα, να δώσει τη μάχη της
εναντίον του πιο ψυχρού υπολογιστή,
του Βορέα!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ GLORIA MUNDI ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2009
 

Εμείς και οι βάρβαροι /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Κι όμως τους είχαμε δίπλα μας ,
σχεδόν μέσα μας∙ το καταλάβαμε,
όταν ανέλπιστα στάθηκαν μπροστά μας
 ετοιμοπόλεμοι, σιδερόφρακτο ι, αποφασισμένοι
να ξανανοίξουν νέες αιματηρές σελίδες
στην πολεμική Ιστορία μας.
Το μάτι τους γυάλιζε από τη δίψα του αίματος∙
τ’ άλογα τους χλιμίντριζαν ανυπόμονα
κι από πίσω τους πλήθος οι σκευωρείς ,πλήθος
οι σκευοπαραγωγοί να τους  εμπνέουν μένος
 πατριωτικό , ρίχνοντας τους όλο και
περισσότερο ατσάλι στην πολεμική τους στολή∙
κι οι θαμώνες από τηλεοράσεως να παρακολουθούν
τα διαδραματιζόμενα , τραγανίζοντας
εύπεπτους ξηρούς καρπούς και να πετάγονται  κάθε τόσο
πάνω από τις θέσεις τους κάθε που η ομάδα τους
έβγαζε γκολ,( για την ακρίβεια έβαζε κάτω
τ ‘αντίπαλο άλογο με τον ένοπλο καβαλάρη του!)∙
κι οι σχολιαστές να κάνουν την πάρτη τους
αναλύοντας τα αίτια και τα αιτιατά της εκρηκτικής διαμάχης κι από πίσω
οι αθέατοι καραγκιοζοπαίχτες όλο να τρίβουν τα χέρια τους
κινώντας επιδέξια τα νήματα  με τις ενσώματες φιγούρες τους,
π ‘ όσο και να κρύβονταν η αλήθεια,  βγάζαν καθαρό, αχνιστό
αίμα κάθε που το μαχαίρι διατρυπούσε τα σπλάχνα τους∙
και κανένας διαιτητής δε μπορούσε να σφυρίξει
το τέλος του αγώνα, γιατί και να τραβιόντουσαν πίσω τα άλογα
οι κεντητές των αλόγων με βίαιο τρόπο τα επανέφεραν
στον στίβο, να συνεχιστεί  η διαπάλη μέχρι και του τελευταίου
αλόγου ή του τελευταίου καβαλάρη∙
κι οι καραγκιοζοπαίχτες όλο να τρίβουν τα χέρια τους
κι όλο να πετούν νέες ενσώματες φιγούρες , π’ όσο και να το κρύβαν,,
όταν πέφταν κάτω δεν ξανασηκώνονταν ∙
και το φιλοθέμον κοινό να χαίρει  και να επικροτεί
που τουλάχιστον έχει με κάτι
να σκοτώνει τις ώρες του, έστω και παρακολουθώντας σκηνές
απαγορευμένες για τη ζώνη των ανηλίκων∙
κι οι βάρβαροι όλον και να πετάγονται από μέσα μας
κάθε φορά και πιο αποφασιστικοί,
έτοιμοι πάντα να φορέσουν την πολεμική μας στολή∙
και να τους κοιτούμε, κι όσον και να μη θέλουμε
να το πιστέψουμε, ξέρουμε στο βάθος πως οι βάρβαροι
είμαστε όλοι εμείς που δι’ αντιπροσώπων κρύβουμε
το βάρβαρο προσωπείο μας, πετώντας το αδιάφοροι
πίσω από τη σκηνή!...
 
20/4 /2022
 
 
 

2023-02-28_Φιλολογικό Μνημόσυνο Κυριάκου Χατζηλουκά

 

ΑΔΙΕΞΟΔΟ / Χαραλαμπίδης Άγις

 

Τα δάκρυα της
μιλούν όλες τις γλώσσες·
της δυστυχίας, της αγωνίας,
της απόγνωσης, της απελπισίας·
όλες τις γλώσσες·

της καρδιάς
της αλληλεγγύης
της ελπίδας·

τα ματαιωμένα της όνειρα
σε όλες τις γλώσσες
με πικρία και πόνο
εκπέμπουν αγάπη.

ΠΟΙΗΣΗ / Τέμβριου Αθηνά

 

Χτύπα, τον στίχο με το σφυρί
να πάρει τη μορφή του κόσμου.
Σπίθες να πετάξουν τα μάτια
να καεί το ξερό δάσος της μνήμης
ν’ αναστηθούν τα κομμένα
δέντρα που αγαπήσαμε
και τα χέρια να σκάψουν τη γη
ώσπου ο σπόρος σου, Ποίηση,
να καρπίσει και να θρέψει
τους πεινασμένους.

ΖΟΥΓΚΛΑ / Λίλλη Αυγή

 

Αλύπητα στης ζούγκλας το υγρό κρεβάτι
θα σε ρίξω. Σε δάσος τροπικό με ορμή
ή σε σαβάνα θα σε πάρω. Θα ’σαι κάτι
σαν στολίδι και λάφυρο: δικό μου κορμί.
Σαν ορχιδέα θα ’μαι ανοιχτή, θα στάζω
σε ιδρωμένα δάχτυλα∙ γδέρνω, δαγκώνω
σαν φυτό σαρκοφάγο. Ασημένιο μου βάζο,
θα σε γυαλίζω με τη γλώσσα ώς τον πόνο
τον ήδιστο ν’ αγαπηθούμε. Θα φωλιάσει
στον κόλπο μου το πιο μεγάλο πουλί και
ψηλά θ’ ανέβουμε μακριά απ’ τη χάση
της ζωής που δε ζούμε, ωραίε μου λύκε.
Εγώ το λιοντάρι, στα πόδια σου η μερίδα
δικιά μου τροφή, ο μόνος κόσμος που είδα.

ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΣΤΟ ΛΑΠΤΟΠ / Καϊμακλιώτη Αγγέλα

 

Αγάπανθοι τα ριζωμένα μπλε
πυροτεχνήματα.
Σονάτα κάτω απ’ την κληματαριά
το σεληνόφως.
Μετέωρα ακτινίδια τα σύννεφα
κι ο τζίτζικας στην καστανιά
το γρίφο φανερώνει:
Μα ζει;
Μαζί;
Μα ζει!
Μαζί!

ΕΠΙΣΚΕΨΗ / Καϊμακλιώτη Αγγέλα

 

Πήγανε
Κι όταν επέστρεψαν αρρώστησε.
Και δεν τον άφηνε ο Πενταδάκτυλος
να κλείσει μάτι.
Κάθε που βράδιαζε δυο μαύρα κυπαρίσσια
στέκονταν μες στο φως του.
Και δεν τον άφηναν τα βράχια
να μιλήσει
καθώς είχαν σφηνώσει στο λαιμό
όλα τα κάστρα του βουνού.
Κι ούτε να ακούσει πια μπορούσε
αφού οι σκιές του τόπου πυροβολούσαν
ανελέητα το μυαλό του.
Ήθελε να μην είχε επιστρέψει.

Πίτσα Γαλάζη (βιογραφικό)

Η Πίτσα Γαλάζη  θεωρείται μια από τις αvτιπρoσωπευτικότερες φωvές της Κυπριακής πoίησης, γεvvήθηκε στηv Λεμεσό.

Εμφαvίστηκε στα γράμματα από μαθήτρια με σκόρπιες δημoσιεύσεις στίχωv της σε εφημερίδες και περιoδικά.Τηv ίδια περίoδo λαμβάvει μέρoς στov απελευθερωτικό αγώvα της Κύπρoυ.

Σπoύδασε Πoλιτικές Επιστήμες και Κoιvωvιoλoγία στo Πάvτειo Παvεπιστήμιo.

Τo 1963 εκδίδει τηv πoιητική συλλoγή Στιγμές Εφηβείας πoυ χαρακτηρίστηκε από τηv κριτική ως "η πιo καυτή και αληθιvή μαρτυρία τoυ απελευθερωτικoύ αγώvα 1955-59. 

Έχει δύο φορές τιμηθεί με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Κύπρου.

Το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών.

Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Εκτός από την ποίηση ασχολείται και με το δοκίμιο. Tελευταίο βιβλίο της η μελέτη Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου (2005).

Απεβίωσε Φεβρουάριο του 2023

Εργογραφία 

•  "Στιγμές εφηβείας", Φέξης, 1963, 
• "Στα περιθώρια των καιρών", Φέξης, 1968, 
• "Άσπρη πολιτεία", Φέξης, 1969, 
• "Δέντρα και θάλασσα", Φέξης, 1969 (Α' Κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 1969), 
•  "Ψηφιδωτό", Κείμενα, 1973, 
• "Η αδελφή του Αλέξανδρου", Κείμενα, 1973, 
•  "Υπνοπαιδεία", Εκδόσεις των Φίλων, 1978, 
• "Σηματωροί", Εστία, 1983, 
• "Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο έγκλειστος", Αρμός, 1997, 
• "Τα έψιλον της Ελένης", Αρμός, 1998.

ΤΑ ΣΠΑΘΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ / Αντωνιάδης Σωκράτης

Έφυγαν τα χελιδόνια από την πόλη

παίρνοντας μαζί τους αντιστίξεις\

των απαλών πεταγμάτων

στα ηλεκτροφόρα πεντάγραμμα

των δρόμων.

Έφυγαν με τα πηγάδια που στέρεψαν

στην ανάγκη μας

με το πλήθος των ζουζουνιών

στο πολύβουο πανηγύρι των κήπων

καθώς το φως ύφαινε στα άνθη

την πολυσήμαντη πολιτεία τους.

Γέμισαν μικρούς θανάτους οι στέγες

κι ο γυρισμός μια υπόσχεση ακατάληπτη.

Απέμειναν στα μπράτσα των ποιητών

τα σπαθιά του Θεού

να εφορμούν και να χαρακώνουν

το αδειανό αζούριο τ’ ουρανού.

Κλωθώ /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κλωθογυρνάμε στης ανέμης την κλωστή∙
το ριζικό μας στροβιλίζεται σαν σβούρα∙
μας σενεπαίρνει ζάλη και θολούρα
κι αποκοιμιόμαστε γυμνοί στην κουπαστή.
 
Σειρήνων ήχοι μας μαγεύουν θαμαστοί∙
λοξοδρομούμε του μυαλού τη σημαδούρα,
πετούμε φρόνηση, καρδιά σαν άχρηστη σαβούρα
και ξανοιγόμαστε σε θάλασσα πηκττή.
 
Φωνές μας περγελάνε, μάτια σκούρα
τρυπούν σαν βέλη την καρδιά μας τη φριχτή∙
μας υποτάσσουν μ ‘ αξεδιάλυτη μουρμούρα∙
 
λάθος γραμμή, λάθη κι η νιότη μας μεστή
κι εμείς αχρηστεμένοι ΔΟΝΚΙΧΏΤΕΣ, μια φιγούρα
γυμνή στην τραγική της φυλακή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΔΕΚΑΤΕΤΡΑΣΤΙΧΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 1990

Βραβείο ΓΙΩΡΓΟΣ Φ. ΠΙΕΡΙΔΗΣ 2023 από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου

 

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου αποφάσισε να απονέμει το ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΣ Φ. ΠΙΕΡΙΔΗΣ για το 2023 στον συγγραφέα, ανθολόγο, ερευνητή, κριτικό, συν εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού «Μικροφιλολογικά», Ελευθέριο (Λευτέρη) Παπαλεοντίου, για την πολύχρονη συμβολή του στα Κυπριακά Γράμματα και στον Πολιτισμό της Κύπρου.
Ο Λευτέρης Παπαλεοντίου σπούδασε νεοελληνική λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1980-1984), όπου συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές (MA 1989, PhD 1994).
Από το 1994 διδάσκει στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου  Κύπρου. Με τον Καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Γιώργο Κεχαγιόγλου έχουν εκδώσει την Ιστορία της Νεότερης Κυπριακής Λογοτεχνίας (2010), και με τους Φοίβο Σταυρίδη και Σάββα Παύλου τη Βιβλιογραφία της κυπριακής λογοτεχνίας. Εξέδωσε βιβλία για μεταφράσεις του μείζονος ελληνισμού και επιμελήθηκε εκδόσεων πεζογραφημάτων Κυπρίων.
Με το ίδιο αναγνωρισμένο Βραβείο έχουν τιμηθεί – από το 2009 μέχρι σήμερα - 
οι σημαντικοί λογοτέχνες της Κύπρου: 

• Μαρία Πυλιώτου, 
• Πάνος Ιωαννίδης, 
• Χριστάκης Γεωργίου, 
• Θεοκλής Κουγιάλης, 
• Ντίνα Κατσούρη, 
• Ήβη Μελεάγρου, 
• Μαρία Αβραμίδου, 
• Χρίστος Χατζήπαπας, 
• Κώστας Βασιλείου, 
• Κυριάκος Χαραλαμπίδης, 
• Γιώργος Μολέσκης, 
• Κώστας Κατσώνης, 
• Νεσιέ Γιασίν και 
• Λεύκιος Ζαφειρίου.

Κώστας Γουλιάμος : Απανθρακωμένα σύκα

Εμείς πίνουμε φτηνό κρασί Πίσω μας ο ήλιος δίχως χάρτη
Πηγαίνει από στόμα σε στόμα Γύρω απ` το ξύλινο τραπέζι
                         – ξημερώνει
Η τρυφερότητα του θέρους Της κόρης η τρυφερή χώρα
Χρώμα τ` ουρανού
                         – ξημερώνει
Τρώμε εαρινά σύκα αρσενικής συκιάς Εδώδιμοι καρποί φουσκομαΐδες
Καθώς φεύγουν οι σφήκες Με τον ίδιο πάντα θόρυβο
                         – ξημερώνει
Στο μακρυνό μας σύμπαν Άλλοι πίνουν φλογερά φρούτα
Γύρω απ` το ξύλινο τραπέζι Πέρα μακρυά σαλεύουν όντα του δάσους
Βοσκοί γυρεύουν νερό σε πηγάδια Με το χνούδι των χόρτων στις λιθιές
Ώσπου το μάτι δοκιμάζει το φως Όπως παλιά με τους ανίδεους Ατρείδες
                         – ξημερώνει
Χαίρε θέρος της ακινησίας Βροχή του όψιμου Ιούλη στις ψυχές μας
Ασάλευτη σκιά στο κεφάλι των βοσκών Κολλημένη στη σέλα τ` αλόγου
Δεν φτάνουν τα γερατειά τους Μέχρι τους φθόγγους του αιθέρα
                        – ξημερώνει

Χαίρε δικοτυλήδονο φυτό Της αγριοσυκιάς αφράτη σάρκα
Μυρωδιά του φεγγαριού Της νήσου αμφιλεγόμενη αυγή
Χαίρε πατρίδα της αβύσσου Κι` εσύ αίνιγμα του παππού
Όταν μιλούσε στο κόκκινο κρασί Πριν ξημερώσει το άγριο όνειρο
                       – ακόμα ξημερώνει
Μέσα από εκατό φεγγάρια Τι αλήθεια θυμούνται οι νεκροί
Και τι οι σύντροφοι που κατέβασαν τη σβάστικα
Και στο καταραμένο χρηματιστήριο Πως αλυχτάνε τα σκυλιά σαν έρχονται ξένοι
Χαίρε γη σκλαβωμένη Σπίτια κλειστά σκοτεινές αυλές
Μισάνοιχτα μάτια γρυλλίσματα μανάδων κι` ευχές παιδιών
Σε τέτοια θρηνωδία δεν γίνονται γιορτές Ξεθωριάζει το θέρος στα ξεραμένα ποτάμια
Και τα ώριμα φύλλα όλα στο δρόμο Που αστράφτει ολόσωμος
Που περνάνε ξυστά τα πουλιά Που η πατρίδα χωρίζεται
Μικραίνει Συγχώρεσέ μας
                         – ακόμα ξημερώνει
Και στο ιδιότροπο λιμάνι Ακόμα να φτάσει η θάλασσα
Να φτάσει το καταραμένο καράβι Και ο διεστραμμένος τραπεζίτης
Να ορίσει την εφήμερη πραμάτεια Την εφήμερη σκόνη
Τις παράξενες έξεις των υπαλλήλων
                         – ακόμα ξημερώνει
Το βλέπουμε στο χορτάρι Στα δέντρα σαν σμίγουν στην ομίχλη
Αποκατάσταση θανάτου Πριν λήξει ο θάνατος
Και μείνουν χωρίς δουλειά οι χρηματιστές
Χωρίς ερωμένες οι δανειολήπτες
Και δεν αγοράσουν τα μαύρα αυτοκίνητα Που ταΐζαν τον Χίτλερ
                         – ακόμα ξημερώνει
Σαν οδηγούν τυφλά οι τοκογλύφοι Ψάχνοντας σπίτια
Που κάηκαν στην περσινή φωτιά Χωράφια που γίναν στάχτη
Ώσπου να νιώσουν τη μαύρη τρύπα να χύνεται σε βάθη τρομακτικά
Ανάμεσα σε φλύαρους δρόλαπες Και τα βόδια του τρικέφαλου γίγαντα

                         -Κι αν δεν ξημερώσει;
Και η φωνή μας, ω Στενύκλαρη πολίχνη Δεν συναντήσει την τέλεια δικαίωση
Και βρούμε τον ουρανό σκληρό Και σβήσει η φρόνιμη γλώσσα μας στο σύμπαν
Γιατί άγρια θεριά εκεί δικάζουν Κι` εμείς σαν κνώδαλα ξεχάσουμε τους νεκρούς
Στους αιώνες των αιώνων τον ίσκιο Ωσάν απελπισμένα σκιάχτρα της μακρινής γης