Όλα λοιπόν
μπορεί να συμβούν.
Και νά’ με που
την συνοδεύω
τη γυναίκα που
έχω ποθήσει πιο πολύ
στο σκοτεινό
δωμάτιο.
Μαύρο πέπλο
της καλύπτει το πρόσωπο
και μαύρο
φόρεμα το κορμί.
Είναι η χήρα
των απόντων.
Τι θα ήμουν κι
εγώ αν δεν την γνώριζα
παρά ένας απών
των αισθημάτων μου
ανυποψίαστος
την απουσία μου.
Τώρα οι
λεπτομέρειές της
μου υγραίνουν
τις νύκτες
κι ο πόθος μου
αλλάζει το μυαλό.
Στο αύταρκες
Ένα κατατείνω.
Ούτε Κερύνεια,
ούτε Αμμόχωστος.
