«Χορευτές», Ποιητική Συλλογή της κας Ευτυχίας Παναγιώτου, / εκδόσεις Κέδρος, 2014

Η απόπειρα της ελευθερίας

Με τρύπιο το σώμα, το φιτίλι να τρέμει,
το ποίημα πυροτεχνουργός.

Μαύρες τολύπες το ξετίναξαν. Οι Μοίρες
παίζανε
γεμάτο ζάρι
-Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτο-
την τύφλα τους λευκό κουτσό.
Λέγαν, θα πάμε από πνιγμό.

Μά μόνο οι λέξεις κατρακύλησαν.
Τα παιδικά σου μάτια θυμούνται
μια έκρηξη. Τον πυρετό
που ανέβαινε
των πεθαμένων.

Ακούς από κάτω
το γδαρμένο γυαλί-

***

Οι υφάντρες

Παγιδεύτηκαν σ’ ένα κακόφημο ποίημα.
Τα μαλλιά τους αλωνίζουν κυνηγοί κεφαλών.
Και στο στόμα λεπίδι, η ποινή στον αγρότη,
πνιγαλίων κι ο φόβος, χρηματίζει σαν φίλος.

Την ηχώ τους φιμώνει ο Φωνομέτρης χαφιές.
Ήχοι είναι, θα πούνε· δεν ακούγονται όλοι.
Τα παράθυρα κλείνουν και οι πόρτες κλειδώνουν
και ο τάφος πλευρίζει τον τυχαίο διαβάτη.

Μόνο η τραγωδός η σοπράνο
τον κουρέα αγγέλλει εφιάλτη.
Το χέρι υφάντρας θα υψώνει,
που το νέο της σώμα διασχίζει
ο ροζ σατράπης σταυρός.

Στου Μεχίκο τ’ αφιόνι, ερημιά και αλάνες.
Είναι βρόχι ο σπόρος, το λαρύγγι τους σφίγγει.
Λαναρίζονται νύφες και στο μάτι μπαμπάκι.
Στη φωνή σου η άμετρη θλίψη. Κι ο Μπαχ.


***
Λίγο πριν σηκωθείς  
Μην πεις πως δεν πόθησες τα φτερά του παγονιού,
ένα φόρεμα να σκουπίζει την πίστα με βάλς.
Κι αν την κορόνα σού έκλεψε τελικά το καρδιοχτύπι
όταν σε κοίταξε στα μάτια ο τολμηρότερος,
μην πεις πως ήτανε κατακτητής˙
στα γόνατα είχε πέσει

***
Τόσα κορμιά χαϊδέψαμε
στο χαμίνι του πατρικού κλήρου.
τα μυρωμένα μας μέλη ακόμα γλιστρούν
το ’να μες στ’άλλο μουδιασμένα
και το κέντημα της ηδονής μας, νωπό,
πλέκει ένα πρόσωπο,
που είναι η ζωή μας.

«Αν(ν)» / Παναγιώτου Ευτυχία

«Αν το ποίημα είναι ένα αίνιγμα.
Αν η λύση υπάρχει και κάποιος φωνάζει Πρέπει να τη βρεις.
Αν αυτός που φωνάζει δεν είναι το ποίημα, κι ο ποιητής απουσιάζει.
Αν είσαι εσύ, μα ως αναγνώστης δεν έχεις το κλειδί.
Αν όμως το κλειδί υπάρχει, Πρέπει να ψάξεις.
Αν το να ψάχνεις σημαίνει να παρατηρείς τον άντρα δίπλα σου.
Αν ο άντρας δίπλα σου είναι ο σύζυγος και τον ρωτάς Πού είναι τo κλειδί;
Αν το ερώτημα Πού είναι το κλειδί; προκαλεί αναστάτωση.
Αν το ποίημα χάνει τον έλεγχο, γίνεται στιχομυθία (κάπως ρευστή).
Αν στη στιχομυθία τα «πάντα ῤεῑ», και ο άντρας γίνεσαι εσύ, η γυναίκα εκείνος.
Αν πρέπει να επιλέξεις, θα επιλέξεις να είσαι η γυναίκα.
Αν πρέπει να επιλέξει, θα επιλέξει να είναι ο άντρας (πάντως όχι ο σύζυγος).
Αν έχει επιλογή, θα επιλέξει βεβαίως την ερωμένη.
Αν η στιχομυθία απαιτεί ρόλους, τότε εσύ είσαι ο θύτης, εγώ είμαι το θύμα.
Αν η απάντηση στο ερώτημα είναι Το κλειδί το έχεις εσύ.
Αν ο άντρας δίπλα σου χάρισε το κλειδί στη λάθος γυναίκα.
Αν της είπε μια ρήση του Πρόδικου: «Αν διπλασιαστεί η επιθυμία είναι έρωτας, αν διπλασιαστεί ο έρωτας γίνεται μανία».
Αν εκείνη τού απάντησε με στίχο της Αν(ν) Κάρσον: «Αν διπλασιαστεί η μανία γίνεται γάμος».
Αν ο έρωτας σε ωθεί στο γάμο. Αν ο γάμος σε εξωθεί στον έρωτα.
Αν το να είμαστε άντρες και γυναίκες σε ένα ποίημα με στιχομυθία όπου ψάχνουμε ένα κλειδί αποτελεί ένα αίνιγμα σχετικά με το γάμο.
Αν το να ψάχνεις λύση στο αίνιγμα είναι ένας δρόμος στρωμένος με κλάμα.
Αν βρεις στις λέξεις της «ένα χάσμα στο δράμα το δράμα είσ’ εσύ».
Αν το να κλαις και να κλαις σημαίνει πως το ποίημα το αισθάνεσαι.
Αν το ποίημα δεν πρέπει μόνο να το αισθάνεσαι μα και να το κατανοείς, πρέπει να ψάξεις Πιο πολύ.
Αν το να ψάχνεις πιο πολύ σημαίνει ν’ αποκρυπτογραφείς λέξεις.
Αν το ν’ αποκρυπτογραφείς λέξεις είναι μεταφυσική.
Αν η ποίηση είναι ένα ον, «ἀεί ἀπορούμενον καὶ ζητούμενον», είπε ο Αριστοτέλης.
Αν ψάχνεις για ένα αίνιγμα που λέγεται ποίημα, πρέπει να αναβάλεις το γάμο, που είναι, ούτως ή άλλως, ένα αίνιγμα.
Αν το ποίημα είναι σε ξένη γλώσσα, πώς να μιλήσεις με λέξεις.
Αν –ένα ποίημα– είναι ένα όνομα».

το χάρισμα / Παναγιώτου Ευτυχία

εμείς δεν είχαμε δει την ουτοπία;                                                           ξημέρωνε η αγάπη
τα πέλματά μας είχαν πυροδοτήσει έκσταση.                                   και χάναμε ηδονικά
                                                                                                                                               το φως μας

μα όσο η μουσική το πάτωμα έκαιγε
όσο οι ήχοι τα μέσα μας άναβαν
τόσο τα πλήθη γύρω πάγωναν, τόσο ο ουρανός σκοτείνιαζε
κι ένας αγκώνας αίφνης πετάχτηκε να μας χωρίσει.

σ' έστρεψε μακριά μου.
όλο μίκραινες, όλο αναρροφιόσουν
και σε δάγκωνα να μείνεις, ολόκληρο σ' έσερνα απ' το μανίκι
μέχρι που έφτασες να γίνεις ίσος με μια τελεία.
τα τεντωμένα μου δάχτυλα βρήκαν το ρούχο αδειανό.



κούφιο χέρι
η καημένη η μαμά σκυμμένη πνίγει ένα λυγμό
ο μπαμπάς ράβεται κοστούμι τη συγγνώμη
κι εγώ κορίτσι στα δεκαπέντε, με τις πλάτες γυρισμένες,
παρακολουθώ απ' το τζάμι τη βροχή.
κάτι είχε από καιρό συμβεί.

θυμάμαι μόνο
μπαλόνια

μαμά μπαμπά κοίτα ένα μπαλόνι, τα μπαλόνια είν' ωραία, οι άνθρωποι είν' ωραία μπαλόνια φεύγουν οι άνθρωποι φεύγουν στον ουρανό μπαλόνια στα χέρια τους μπαλόνια - — 


το δικό μου χέρι έμμονο, γράφει

                                                       για εκρηκτικά
με διαύγεια στο τίποτα
με ουτοπία στις φλέβες
απασφαλίζει το κάτω μου κουμπί.
το λες αυνανισμό αντιρρησία και
γελάει, το κοριτσάκι γελάει, εμείς γελάμε, είμαστε, μόνοι εγώ κι εσύ.

Μαραθεύτης Ι. Μιχαλάκης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Μαραθεύτης Ι. Μιχαλάκης γεννήθηκε το 1926 στην Πάφο. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και ψυχολογία, κοινωνιολογία και φιλοσοφία της παιδείας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, του Λέστερ (Αγγλία) και του Όρεγκον (ΗΠΑ). Ασχολήθηκε με την Πεζογραφία, έγραψε δοκίμια και παιδικά βιβλία. Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου το διάστημα από 1957- 1959 και για την δράση του φυλακίστηκε. 

Διετέλεσε:

•  Διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου (1967-1986), και 
• Γραμματέας της Διυπουργικής Επιτροπής για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Κύπρου. 

Είναι Πρόεδρος του Ομίλου Πνευματικής Ανανεώσεως και Επίτιμος Πρόεδρος του Ιδρύματος Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959.

πηγή στοιχείων από : http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=462&t=3211

Ποιητικές Συλλογές:

• Στιγμές στο χρόνο / 2014
• Φωνές Αγωνίας κι Ελπίδας / 1984 
• Διαλογισμοί / 1980 

Ένα Χαικού του Μαραθεύτη Ι. Μιχαλάκη

Μεσοχείμωνο

κι οι ανθοί της μυγδαλιάς

φέρνουν ελπίδες

Στιγμές στο χρόνο: Ποιητική Συλλογή του Μαραθεύτη Ι. Μιχαλάκη/ 2014

Κλειστό μπουμπούκι

υποσχέσεις γεμάτο

κι αμφιβολίες.

 Στην πολιτική

όλα έχουν ειπωθεί.

Μένει η πράξη.

 Δεν αρκεί να 'χεις

αν δεν έχεις διδαχθεί

πώς να ξοδεύεις

Και με τα λάθη

την αρετή στοχεύεις

σαν τα θυμάσαι.

Προγόνων άθλοι

δεν είναι για καύχημα

αλλά για πράξη

Ρωξάνη Π. Νικολάου (μικρή αναφορά)

Η Ρωξάνη Π. Νικολάου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Φοίτησε στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Χαϊδελβέργης και σπούδασε σκηνογραφία /ενδυματολογία στην Αθήνα. Εξέδιδε για βραχύ χρονικό διάστημα το περιοδικό Ψιχάδι. 

Ποιητικές Συλλογές:

• 2000 "Ποιήματα 1991-1999" / Ιδιωτική Έκδοση

Ποιήματά της μπορείτε να διαβάσετε: http://hliodendron.blogspot.com.cy/

Βάλε τ΄ άσπρα σου – 25 χρόνια Μάνος Λοίζος: Συναυλία στα Πλαίσια του Φεστιβάλ Λάρνακας 2017, στον υπαίθριο χώρο του Παλαιού Υδραγωγείου / Καμάρες

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας*

     

25 Ιουλ 2017. Ώρα 21:00. Είναι η ώρα που περιμέναμε να ξεκινήσει η συναυλία του Παντελή Θαλασσινού, μαζί με την Ηρώ Σαΐα και των Κώστα Χατζηχριστοδούλου. Μαζί τους το φωνητικό σύνολο ¨Διάσταση» με την μαέστρο Ανδριάνα Σεργίδου.

     Φυσικά και αυτή  η συναυλία ξεκίνησε με 20 περίπου λεπτά καθυστέρηση. Εξάλλου ο κόσμος της Λάρνακας, ο συνήθως καθυστερημένος στις αφίξεις,  κρατώντας μια παμπάλαια παράδοση της τελευταίας στιγμής, συνέχιζε να έρχεται και μετά τις 9 το βράδυ. Ο υπαίθριος χώρος του Παλαιού Υδραγωγείου «Καμάρες» είχε διαμορφωθεί κατάλληλα από την Δημοτική αρχή, ώστε να έχει την δυνατότητα φιλοξενίας μια τέτοιας εκδήλωσης. Τα ξεχασμένα κομμένα χόρτα, κάτω από τις αμέτρητες πλαστικές καρέκλες που με κόπο και επιμέλεια είχαν τοποθετήσει οι Υπάλληλοι του Δήμου  και αρχικά ανέβαζαν την θερμοκρασία, δεν φάνηκε να ενοχλούν στη συνέχεια τους πολυπληθείς φίλους και ακροατές των τραγουδιστών, καθώς το ανάλαφρο απροσδόκητο ίσως και λόγου χώρου αεράκι, μετρίασε την ζέστη και κατέστησε ανεκτό το περιβάλλον. Όπως συνηθίζεται είχε οροθετηθεί ο χώρος για τους επίσημους και προσκεκλημένους, με πολλές περισσότερες καρέκλες από όσες πιθανόν να απαιτούνταν. Οι διοργανωτές φάνηκαν γενναιόδωροι, αλλά η μικρή προσέλευση επισήμων και προσκεκλημένων,  μέχρι τουλάχιστον την έναρξη της συναυλίας, ίσως κάνει ορισμένους να αναθεωρήσουν την πολιτική περί προσκλήσεων. Έτσι αναγκάστηκαν να επιτρέψουν την …κατάληψη και αυτών των θέσεων από τους κοινούς θνητούς, που δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.  Οι προβολείς δημιουργούσαν πολύχρωμα σχήματα πάνω στους τοίχους του Υδραγωγείου, έσχιζαν τον ουρανό, ο ήχος πολύ καλός και δυνατός, καθόλου ενοχλητικός, η ορχήστρα δυναμική και… όλα έδειχναν ότι θα ήταν μια απολαυστική συναυλία.   Όπερ και εγένετο…

    Πρώτα εμφανίστηκε το Φωνητικό σύνολο «Διάσταση» φορώντας τις ολόασπρες φορεσιές, επιβλητικά ενδύοντας την σκηνή. Καθ΄ όλη την διάρκεια της συναυλίας, η απόδοσή της κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα και σίγουρα η μαέστρος κα Ανδριάνα Σεργίδου, δεν χρειάζεται τους δικούς μας διθυράμβους. Έξοχες φωνές, δουλεμένες με μαεστρία, επαγγελματισμός,  είναι ίσως κάποιους από τους χαρακτηρισμούς που θα μπορούσα να προφέρω, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Και με κατάπληξη διαπίστωσα ότι δεν χρειάστηκε κανένας πειραματισμός και καμία εκκωφαντική προσέγγιση των τραγουδιών. Αποδόθηκαν ως έπρεπε, με …θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό.

       Οι τρεις τραγουδιστές απέδειξαν για μια ακόμα φορά τις ερμηνευτικές ικανότητές τους. Παρουσίασαν με ζωντάνια τα διαχρονικά τραγούδια του Μάνου Λοίζου, δίνοντας τον απαραίτητο ρυθμό στον κόσμο όταν χρειαζότανε. Και σε μια ανάλογη συναυλία η συμμετοχή του κοινού αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα επιτυχίας. Θαυμάσια η Ηρώ Σαΐα, εξαιρετικός ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου, ποιοτικότατος ο Παντελής Θαλασσινός. Δικαίως απέσπασαν το γνήσιο χειροκρότημα του κόσμου.

      Ο Δήμος Λάρνακας θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερη ικανοποίηση για την επιλογή του να εντάξει στο φετινό Φεστιβάλ αυτή την συναυλία. Του απονέμονται τα εύσχημα. 

·        Ο Δημήτριος Γκόγκας ασχολείται με την ποίηση 

και γράφει κάποιες φορές σχόλια 

για αυτά που είδε και παρακολούθησε. 

Στη μνήμη του αγαπημένου γέροντα Κυριάκου. / Χρυστάλλα Χαραλάμπους

Στο καλό,
αγαπημένε γέροντα με την αγνή ψυχή
και τις όμορφες ιστορίες στα χείλια.
Το γαλάζιο βάθος των ματιών σου μιλούσε
για τη ζωή, την ελπίδα,
για την πατρίδα, το Θεό.
Το γελαστό σου στόμα.
έλυνε απλά τα δύσκολα
προβλήματα του κόσμου.
Η μεγάλη καρδιά σου
χωρούσε μέσα όλο τον κόσμο.
Η λεβέντικη ψυχή σου
ήταν πάντα έτοιμη
για το μεγάλο ταξίδι.
Στο καλό.
Η αγάπη μας θα σε συντροφεύει. 

Μαρία Λάβαρη (Σύντομο Βιογραφικό)

Το πραγματικό της όνομα είναι: Μαρία Σεβέρη-Χατζηλούκα Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Γαλλία. Πήρε τα διπλώματα «Arts d’Etudes Plastiques» με διάκριση στο χρώμα και «Diplome National» με ειδίκευση στη Ζωγραφική. Εργάστηκε ως Εκπαιδευτικός, Διευθύντρια στην μέση εκπαίδευση και συνταξιοδοτήθηκε το 2011.

Ποιητικές Συλλογές:

«Χρονικό 1974», η πρώτη ποιητική συλλογή ποιημάτων πήρε έπαινο σε Παγκύπριο διαγωνισμό ποίησης το 1976.

«Άτιτλα», πήρε το Β’ βραβείο σε Παγκύπριο διαγωνισμό ποίησης το 1985.

«Το Βουνό».

V / Λάβαρη Μαρία

Κι’ ο αδελφός
βρίσκεται ακόμα πίσω απ’τα δέντρα
οι μαργαρίτες σταμάτησαν
να ρίχνουν τα κιτρινισμένα τους φύλλα
κι’η ζωή βαρέθηκε να κυλά
κι’όμως
κάθομαι
εδώ στην πέτρα
και περιμένω τον αδερφό που χάθηκε
χρόνια και χρόνια
κι’όμως
θα κάθομαι
εδώ στην πέτρα
και θα περιμένω
αυτούς που χάθηκαν
χρόνια και χρόνια.

 (από την ποιητική «Άτιτλα»)

Παράλληλη μυθολογία : Ποιητική Συλλογή του Χριστόφορου Θεοδώρου / Μελάνι, 2016

 ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ

Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού
που έχωσε η Εκάτη με γητειές.
Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού
που ξεδιψάει απ' το ποτό το νηπενθές.

Της Αφροδίτης έσφιξε η ζώνη,
κι ο κεραυνός αδυνατεί να λύσει,
ο έρωτας σου έγινε αγχόνη
και τα Ηλύσια που μ' έχουνε προδώσει.

Χριστόφορος Θεοδώρου ( μικρό βιογραφικό)

Ο Χριστόφορος Θεοδώρου γεννήθηκε στην Κοινότητα Φρέναρος το 1974 και απεβίωσε το 2017 από καρδιακή προσβολή.  Σπούδασε Νομικά στα Πανεπιστήμια του Leicester και του Surrey. Ήταν μέλος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου από το 1998 και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Νέων και Ασκούμενων Δικηγόρων Κύπρου. 

Ποιητικές Συλλογές:

• 2012 / «Κύκλος» 
• 2016 «Παράλληλη μυθολογία»

Προσφέρομαι ως Βαραββάς: Ποιητική Συλλογή του Λουκή Παπαφιλίππου / Εκδόσεις Ιωλκός/ 2008

ΕΔΩ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΕΡΑΣΟΥΝ

Εδώ φοβούνται να γεράσουν.
Καρφώνονται
Κάπου μεταξύ πενήντα, εξήντα, εβδομήντα
και πεθαίνουν
καμακιασμένοι από μια κλιμακτήριο
που δε γνώρισαν
ένοχοι
ξοδεύονται
συμβατικά
και γυρίζουν
σε θρανιά
να διδαχθούν
για δεύτερη φορά
την αμάθειά τους.

Λουκής Παπαφιλίππου (μικρή αναφορά)

Ο Λουκής Παπαφιλίππου γεννήθηκε το 1937 στην Ποταμιά Κύπρου. Ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λευκωσία από το 1963.  Διετέλεσε Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας (1982-1988) και Πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου (1988-1994). 

Ποιητικό έργο του:  

• Προσφέρομαι ως Βαραββάς (Ιωλκός, 2008)
• Δέσμη , Λευκωσία 1984.
• Μακροπερίοδος (ποίηση), Εκδόσεις «Αντινόη Βιβλιοεκδοτική», Λευκωσία 1986