ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ / Τσελεπή Ειρήνη

Τι θλιβερο το βράδυ αποψε, μνημόσυνο να κάνω στη φιλία

Αναψα κεριά ίσως βρω παρηγορια

Το μόνο που μού,χε μείνει ζωντανό κι ανάσα έδινε στη ψυχή μου

Κι απο τις τρεις , ομορφες σαν τις Χάριτες, που ήρθαν και με αγγίξαν, μόνο τη μία ξεχώρισα

Την πιο καλή. Αυτη που θα κρατούσε αιώνια

Τι θλιβερό που σημερα η μοναξιά μου είναι πιο μονη.

Απόψε με μνημόσυνο, ξανά στο νου μου την φέρνω

Εκείνη τη φιλία που έδινε ανάσα στη ψυχή μου

Μαύρο φόρεμα / Τσελεπή Ειρήνη

Μαύρο φορεμα κάτω από τη βροχή

Μαύρο φόρεμα,

και λίγο πιο μέσα μια καρδιά που φυλλοροεί

Σου αφήνω εξηγήσεις,

πως δεν είναι η απήχηση της θλίψης μου

Ας μιλήσουμε για το χρώμα,

αφού ειναι ό,τι δεν σου αρέσει

Είναι η ψυχή μου πεταλούδα ολάσπρη,

είναι ανάλαφρη,

έτοιμη ν' αγκαλιάσει ό,τι αγαπά

Κι εσύ, καιρός να κοιτάξεις πιο βαθιά

Το μαύρο φόρεμα είναι η επικάλυψη του φόβου μου

Είναι ο επίδεσμος των χθεσινών τραυμάτων μου

Είναι η σιωπή της αγάπης

Ας αλλάξουμε χρώμα,

ίσως κοιτάξεις πιο βαθιά

Μαύρο φόρεμα / Τσελεπή Ειρήνη

Μαύρο φορεμα κάτω από τη βροχή

Μαύρο φόρεμα,

και λίγο πιο μέσα μια καρδιά που φυλλοροεί

Σου αφήνω εξηγήσεις,

πως δεν είναι η απήχηση της θλίψης μου

Ας μιλήσουμε για το χρώμα,

αφού ειναι ό,τι δεν σου αρέσει

Είναι η ψυχή μου πεταλούδα ολάσπρη,

είναι ανάλαφρη,

έτοιμη ν' αγκαλιάσει ό,τι αγαπά

Κι εσύ, καιρός να κοιτάξεις πιο βαθιά

Το μαύρο φόρεμα είναι η επικάλυψη του φόβου μου

Είναι ο επίδεσμος των χθεσινών τραυμάτων μου

Είναι η σιωπή της αγάπης

Ας αλλάξουμε χρώμα,

ίσως κοιτάξεις πιο βαθιά

Μια κηδεία επιτυχημένη / Τσελεπή Ειρήνη

 

Ουρά στεκότανε το πλήθος

κι αδημονούσε να τελειώσει η ορθοστασία.

Πότε πότε συνομιλούσαν,

πού και πού χαμογελούσαν, αλληλοχαιρετιόντουσαν,

κι ο αποθαμένος ακίνητος, νηφάλιος, κι αυτός αδημονούσε το μεγάλο του ταξίδι ν' αρχινούσε...

Οι συγγενείς ξεχνιόντουσαν και στο πλήθος χαμογελούσαν.

Χειραψίες και φιλιά, συλλυπητήρια που μοιάζαν κάπου κάπου με συγχαρητήρια.

Ουρά στεκότανε το πλήθος.

Μπροστά μπροστά οι επίσημοι,

πιο πίσω καλοντυμένοι, προσεγμένοι κι όχι ασήμαντοι προσκεκλημένοι.

Μια κηδεία καθωσπρέπει.

Καθ' όλα αξιοπρεπής και πολύ πετυχημένη!

Μοναδική εξαίρεση ο παπάς, που μόνος του έψελνε ο φτωχός,

πού εστίν ο άργυρος και πού ο χρυσός...

Επικαιρον / Τσελεπή Ειρήνη

 

Στες βραδυνες φιεστες, στηνουν σκηνες οι καραγκιοζοπαίχτες

Επαίνους και βραβεία διαμοιράζουν, κι οσους μενουνε απεξω τους τρομάζουν

Στην ψεσινή φιέστα

βραβειο ετοίμασαν

της υποκρισιας

Μα δεν βρεθηκε υποψήφιος κανεις

Ω!! Τοση υποκρισια

Για να τελειώνουνε λοιπον, σε ανερχομενο αστερι το παρεδωσαν ηθοποιό

και δεν βρεθηκε κανεις να πει

αλλο το ηθος ποιώ

κι αλλο υποκρινομαι ο δυστυχης...

Μερα του Ηλιοστασιου / Τσελεπή Ειρήνη

Ηλιε του μεσημεριου

ηλιε, του θερινου ηλιοστασιου

για σενα ετρεξε η μερα, με δοξαστικες σπονδες κι απ' την απροσμενη σου λαμψη, ξεχαστηκε να γυρει. Μεθυσμενη μεσ την πολλη χαρα

Ετρεξε η χρυσηιδα δαφνοστεφανομενη, απο την Αθηνα για τους Δελφους

Μαζι κι' αλλες ιερειες, με σπονδες, μα και περισκεψη πολλη, μεσα στου πρωινου τη νιοτη.

Με ασπρους χιτωνες, και κορδελλες στα μαλλια, ψελναν υμνους δοξαστικους

Ηλιε του ηλιοστασιου, που αστραφτερο το φως σου ριχνεις μεσ των ανθρωπων τες ψυχες για να φωτισεις, ολα τα μυστικα της νυχτας φανερωνεις

Το πιο δυνατο σου ετουτο φως, ολες τις αισθησεις πως ξυπνα στες 12 το μεσημερι

Πηνελοπη / Τσελεπή Ειρήνη

Δεν ειμαι σου λεω η Πηνελοπη

Τι κι αν μοναχη μου καρτερω, προσμενω

Δεν ειμαι το λαλω

Της Πηνελοπης ο αργαλειος, τής αρετης θαυματα υφαινει

Την υπομονη, τη στωικοτητα, το σεβας. Το δικο μου αμετρο παθος,

τη καταφρονια

Γι' αυτο σου λεω δεν ειμαι η Πηνελοπη.