Στον Μιχάλη Ζαφείρη
«Αιώνες είχα να συναντήσω άνθρωπο αξιοπρεπή»
είπε αθόρυβα ο ποιητής
κι έπεσαν οι λέξεις του
σαν ψηφίδες εύθραυστες.
Έπειτα το βλέμμα στράφηκε
σε μέρη γνώριμα,
κυνηγημένα ή ασφαλή
δεν κατάφερα να διακρίνω.
Πόσες ζωές να είχε ζήσει άραγε,
μετά από αυτές, πόσες να καρτερούσε;
Δεν κατάφερα να συστηθώ,
μου ’χε καρφώσει ήδη το παράσημο.
Κατάπια την ώρα
σαν κρύο νερό
και χάθηκα σε λεωφόρους κυκλικές,
όπως αρμόζει άλλωστε
σε κάτι τέτοιες συναντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου