΄Ηταν αμέτρητα τα ποτάμια που
σε συνόδευσαν στην τελευταία σου κατοικία
Αμέτρητα τα πουλιά, που κάθησαν
Να ξεθυμάνουν την πίκρα τους
Απέραντο το δάσος π΄ αναρρίγησε
μέχρι τα φυλλοκάρδια του
Δεν ήξερα που τόσο πολύ ρίζωσες
στο χώμα, τόσο πολύ που το χώμα
ρίζωσε στο κορμί σου
δεν ήξερα που τα βουνά τόσο βαθειά
μπορούσαν να βογγήξουν για το χαμό σου
τα πουλιά τόσο μελωδικά να θρηνήσουν
την αναχώρησή σου
τα ποτάμια τόσο μακρυά να ξεπροβοδήσουν το ταξίδι σου
τα φύλλα με τόσους στεναγμούς
να θροϊσουν τη φυγή σου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΙ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 1983
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου